KAFLI 1
1 Í Babýlon bjó maður, sem Jóakím hét.
2 Og hann tók sér konu, sem hét Súsanna, dóttir Kelkías, mjög fríð kona og óttaðist Drottin.
3 Foreldrar hennar voru líka réttlátir og kenndu dóttur sinni eftir lögmáli Móse.
4 En Jóakím var mikill ríkur maður og hafði fallegan garð sem tengdist húsi sínu. því að hann var virðulegri en allir aðrir.
5 Sama ár voru tveir af fornmönnum lýðsins útnefndir til að vera dómarar, eins og Drottinn talaði um, að illska kom frá Babýlon frá fornum dómurum, sem virtust stjórna lýðnum.
6 Þessir höfðu mikið aðsetur í húsi Jóakíms, og allir þeir, sem mál áttu, komu til þeirra.
7 Þegar fólkið fór í burtu um hádegið fór Súsanna inn í garð eiginmanns síns að ganga.
8 Og öldungarnir tveir sáu hana fara inn á hverjum degi og ganga. svo að girnd þeirra blossaði til hennar.
9 Og þeir afvegaleiddu huga sinn og sneru frá augunum, til þess að þeir gætu ekki litið til himins, né munað réttláta dóma.
10 Og að vísu voru þeir báðir særðir af ást hennar, en þorði þó ekki einn að sýna öðrum harm sinn.
11 Því að þeir skammast sín fyrir að segja frá girnd sinni, að þeir vildu hafa með hana að gera.
12 Samt fylgdust þeir af kostgæfni frá degi til dags til að sjá hana.
13 Og hinn sagði við annan: "Förum nú heim, því að það er kvöldverðartími."
14 Þegar þeir voru farnir út, skildu þeir hvern frá öðrum, og sneru aftur til baka, komu þeir á sama stað. og eftir að þeir höfðu spurt hver annan um sakir, viðurkenndu þeir girnd sína: þá ákváðu þeir báðir tíma saman, er þeir mættu finna hana eina.
15 Og það féll út, er þeir horfðu á ákveðna stund, gekk hún inn eins og áður með tvær ambáttir eina, og hún vildi þvo sér í garðinum, því að það var heitt.
16 Og þar var ekkert lík nema öldungarnir tveir, sem höfðu falið sig og gætt hennar.
17 Þá sagði hún við ambáttir sínar: Komið með olíu og þvottabolta til mín og lokaðu garðdyrunum, svo að ég megi þvo mig.
18 Og þeir gjörðu eins og hún bauð þeim, lokuðu garðdyrunum og gengu sjálfir út um skjóldyrnar til að sækja það, sem hún hafði
boðið þeim, en þeir sáu ekki öldungana, af því að þeir voru huldir.
19 Þegar ambáttirnar voru farnar út, stóðu öldungarnir tveir upp, hlupu til hennar og sögðu:
20 Sjá, garðdyrnar eru lokaðar, svo að enginn getur séð okkur, og við erum ástfangin af þér; því samþykkja okkur og liggja með oss.
21 Ef þú vilt ekki, munum vér bera vitni gegn þér, að ungur maður var með þér, og þess vegna sendir þú ambáttir þínar frá þér.
22 Þá andvarpaði Súsanna og sagði: ,,Ég er þröngsýn á allar hliðar, því að ef ég gjöri þetta, þá er það mér dauði, og ef ég geri það ekki, get ég ekki komist undan höndum þínum.
23 Betra er mér að falla í þínar hendur og gjöra það ekki en að syndga í augum Drottins.
24 Við það hrópaði Súsanna hárri röddu, og öldungarnir tveir hrópuðu gegn henni.
25 Þá hljóp hinn og lauk upp garðdyrunum.
26 Þegar þjónar hússins heyrðu hrópið í garðinum, hlupu þeir inn um skjóldyrnar til að sjá, hvað við hana var gjört.
27 En þegar öldungarnir höfðu lýst máli sínu, urðu þjónar sér til háborinnar skammar, því að aldrei var slík frétt borin af Súsönnu.
28 Og svo bar við daginn eftir, þegar fólkið var samankomið til Jóakíms manns hennar, að öldungarnir tveir komu líka fullir af illkvittni gegn Súsönnu til að drepa hana.
29 Og hann sagði fyrir fólkinu: Sendið eftir Súsönnu, dóttur Kelkíasar, konu Jóakíms. Og svo sendu þeir.
30 Og hún kom með föður sínum og móður, börnum sínum og öllu sínu kyni.
31 Nú var Súsanna mjög fíngerð kona og falleg að sjá.
32 Og þessir óguðlegu menn buðu að afhjúpa andlit hennar, (því að hún var hulin), svo að þeir mættu fyllast fegurð hennar.
33 Þess vegna grétu vinir hennar og allir sem sáu hana.
34 Þá stóðu öldungarnir tveir upp mitt á meðal fólksins og lögðu hendur sínar á höfuð hennar.
35 Og hún horfði grátandi upp til himins, því að hjarta hennar treysti á Drottin.
36 Þá sögðu öldungarnir: ,,Þegar við gengum ein um garðinn, kom þessi kona inn með tvær ambáttir, lokaði garðdyrunum og sendi ambáttirnar burt.
37 Þá kom ungur maður, sem þar var í felum, til hennar og lá hjá henni.
38 Þá hlupum við, sem stóðum í horni í garðinum, þegar við sáum þessa illsku, til þeirra.
39 Og er vér sáum þá saman, gátum vér ekki haldið manninum, því að hann var sterkari en við, opnaði hurðina og hljóp út.
40 En þegar vér höfðum tekið þessa konu, spurðum vér, hver ungi maðurinn væri, en hún vildi ekki segja okkur: Þetta vitnum vér.
41 Þá trúði söfnuðurinn þeim sem öldungum og dómurum lýðsins, svo að þeir dæmdu hana til dauða.
42 Þá hrópaði Súsanna hárri röddu og sagði: Ó eilífi Guð, þú sem þekkir leyndarmálin og þekkir allt áður en þeir eru til.
43 Þú veist, að þeir hafa borið ljúgvitni gegn mér, og sjá, ég verð að deyja. þar sem ég gerði aldrei slíka hluti sem þessir menn hafa illgjarnt fundið upp á móti mér.
44 Og Drottinn heyrði raust hennar.
45 Þegar hún var leidd til dauða, vakti Drottinn upp heilagan anda ungs unglings sem hét Daníel.
46 Sá sem hrópaði hárri röddu, ég er skýr af blóði þessarar konu.
47 Þá sneri allur lýðurinn sér að honum og sagði: "Hvað þýða þessi orð, sem þú hefir talað?"
48 Og hann, sem stóð mitt á meðal þeirra, sagði: Eruð þér slíkir heimskingjar, þér Ísraelsmenn, að þér hafið, án þess að rannsaka eða vita sannleikann, sakfellt dóttur Ísraels?
49 Snúðu aftur til dómsstaðarins, því að þeir hafa borið ljúgvitni gegn henni.
50 Þess vegna sneri allur lýðurinn aftur í skyndi, og öldungarnir sögðu við hann: "Kom og sest niður á meðal okkar og sýndu okkur það, þar sem Guð hefur gefið þér heiður öldungs."
51 Þá sagði Daníel við þá: ,,Leggið þessa tvo til hliðar hvert frá öðru, og ég mun rannsaka þá.
52 Þegar þeir voru sundraðir hver frá öðrum, kallaði hann á einn þeirra og sagði við hann: Ó þú sem ert orðinn gamall af illsku, nú eru syndir þínar, sem þú hefur drýgt áður, komnar í ljós.
53 Því að þú hefir kveðið upp rangan dóm og dæmt saklausa og sleppt hinum seku lausa. að vísu segir Drottinn: Saklausa og réttláta skalt þú ekki deyða.
54 Nú, ef þú hefur séð hana, þá seg mér: Undir hvaða tré sást þú þá safnast saman? Hver svaraði: Undir mastikutré.
55 Þá sagði Daníel: ,,Mjög vel! þú hefur logið gegn höfði þínu; Því að nú hefur engill Guðs fengið dóm Guðs að skera þig í tvennt.
56 Síðan lagði hann hann til hliðar og bauð að koma með hinn og sagði við hann: "Þú niðjar Kanaans, en ekki Júda, fegurð hefur tælt þig og girnd hefur afvegið hjarta þitt."
57 Þannig hafið þér farið með Ísraelsdætur, og þær fóru af ótta við yður, en Júdadóttir vildi ekki standast illsku yðar.
58 Seg mér því nú: Undir hvaða tré hefur þú safnað þeim saman? Hver svaraði: Undir hólmatré.
59 Þá sagði Daníel við hann: ,,Jæja! Þú hefir og logið gegn höfði þínu, því að engill Guðs biður með sverði að höggva þig í tvennt, til þess að tortíma þér.
60 Með því hrópaði allur söfnuðurinn hárri röddu og lofaði Guð, sem frelsar þá sem á hann treysta.
61 Og þeir risu upp gegn öldungunum tveimur, því að Daníel hafði dæmt þá fyrir ljúgvitni af eigin munni.
62 Og samkvæmt lögmáli Móse gjörðu þeir við þá eins og þeir ætluðu að gera við náunga sinn í illsku, og drápu þá. Þannig var saklausa blóðinu bjargað sama dag.
63 Þess vegna lofuðu Chelcias og kona hans Guð fyrir Súsönnu dóttur sína, ásamt Jóakím, manni hennar, og öllum ættkvíslunum, af því að ekki fannst óheiðarleiki í henni.
64 Frá þeim degi var Daníel mjög álitinn í augum fólksins.