2-якнігаСамуіла
РАЗДЗЕЛ1
1ПаслясмерціСаўла,каліДавідвярнуўсязпаразы Амалікіцян,іДавідпрабыўуЦыклагудвадні, 2НатрэцідзеньвыйшаўзлагераадСаўлачалавеку падранайвопратцыізпыламнагалаве.Каліён прыйшоўдаДавіда,дыкупаўназямлюіпакланіўся 3ІспытаўягоДавід:«Адкульты?»Тойадказаўяму: «ЯўцёкзлагераІзраілевага».
4ІспытаўягоДавід:«Якгэтаздарылася?Раскажы мне»Іёнадказаў:«Людзіўцяклізбітвы,імногіяз людзейзагінулі,іСаўл,ісынягоныЁнатантаксама загінулі»
5ІсказаўДавідюнаку,якірасказваўяму:«Адкульты ведаеш,штоСаўлісынягоныЁнатанпамерлі?»
6Ісказаўюнак,якірасказваўяму:«Явыпадковатрапіў нагаруГільбоа,івось,Саўлабапёрсянадзідусваю,а калясніцыівершнікіпагналісязаім».
7Ікаліёназірнуўсяназад,убачыўмянеіпаклікаўмяне Іяадказаў:восья
8Іёнсказаўмне:«Хтоты?»Іяадказаўяму:«Я Амалікіцянін»
9Ізноўсказаўмне:«Устаньнамянеізабімяне,бо мянеахапілапакута,бодушамаяяшчэцэлаяўвамне».
10Іянапаўнаягоізабіўяго,бобыўупэўнены,штоён невыжывепаслясвайгопадзенняІяўзяўвянок,які быўнаягогалаве,ізапясце,якоебылонаягоруцэ,і прынёсіхсюдыгаспадарумайму
11ТадыДавідсхапіўсязавопраткусваюіразадраўяе, ітаксамаўселюдзі,якіябылізім,
12Іяныгаласілі,плакалііпасцілісядавечаразаСаўла ізасынаягонагаЁнатана,ізанародГасподніізадом Ізраілеў,боянызагінуліадмеча.
13ІспытаўДавідюнаку,якірасказваўяму:«Адкуль ты?»Тойадказаў:«Ясынпрыхадня,Амалікіцяніна».
14ІсказаўямуДавід:«Яктынепабаяўсяпадняцьруку, кабзагубіцьпамазанцаГасподняга?»
15ІпаклікаўДавідаднагозмаладыхлюдзейісказаў: «Падыдзібліжэйізабійяго»Ітойударыўяго,такшто тойпамёр
16ІсказаўямуДавід:«Кроўтваянагалаветваёй,бо вуснытваесведчацьсупрацьцябе,кажучы:«язабіў памазанцаГасподняга»
17ІДавідзаспяваўгэтуюплачавуюпеснюпаСаўлеі пасынеягонымЁнатане:
18(ІзагадаўёнімнавучыцьсыноўЮдэікарыстацца лукам:вось,гэтанапісанаўкнізеПраведнага.)
19ПрыгажосцьІзраілязабітаянавышыняхтваіх;як упалімоцныя!
20НерасказвайцепрагэтаўГэце,неабвяшчайцепра гэтанавуліцахАскалона,кабнеўзрадавалісядочкі Філістымлян,кабнеўзрадавалісядочкінеабрэзаных 21ГорныягорыГільбоа!Няхайнебудзенавасрасыі дажджу,іхайнебудзенавасдажджу,ботамкінуты шчытмоцных,шчытСаўла,быццамённепамазаны алеем.
22Адкрывізабітых,адтлушчуадважныхлукЁнатана
23СаўліЁнатанбылімілыяіпрыемныяўсваімжыцці,
24ДочкіІзраілевыя,плачцепаСаўле,якіапранаўвасу
25Якжаўпалімоцныясяродбітвы!Ёнатан,тыбыў забітынатваіхузвышшах
26Смуткуюзацябе,братмойЁнатан;тыбыўвельмі прыемныдлямяне;тваялюбоўдамянебылацудоўная, пераўзыходзячаялюбоўжанчын
27Якупалімоцныя,ізброяваеннаязагінула! РАЗДЗЕЛ2
1ПаслягэтагаДавідспытаўсяўГоспада:«Ціісцімнеў які-небудзьзгарадоўЮдэі?»ІсказаўямуГасподзь: «Ідзі».ІсказаўДавід:«Кудымнеісці?»Ісказаўён:«У Хэўрон»
2ІпайшоўтудыДавід,іабедзвеягоныяжонкі, АхінаамаІзрэельцянка,іАвігея,жонкаНавала, кармэлітка
3Ілюдзейсваіх,якіябылізім,Давідпрывёўтуды, кожнагазсям'ёйягонай,іяныпасялілісяўгарадах Хэўрона
4ІпрыйшлімужыЮдэі,іпамазалітамДавідацаром наддомамЮдыным,іпаведаміліДавіду,кажучы:гэта жыхарыЯвісаГалаадскагапахаваліСаўла
5ІпаслаўДавідпаслоўдажыхароўЯвісаГалаадскагаі сказаўім:дабраславёныявыўГоспадазатое,што зрабілігэтуюласкугаспадарувашамуСаўлуіпахавалі яго.
6ІцяперняхайГасподзьакажавамміласэрнасцьі праўду,іЯтаксамаадплачувамгэтайміласэрнасцюза тое,штовызрабілігэта.
7Дыквось,няхайумацуюццаруківашыяібудзьце адважнымі,богаспадарвашСаўлпамёр,амяне памазаўнадсабойдомЮдаўцаром.
8АлеАвэнір,сынНіраў,правадырвойскаСаўлавага, узяўІшбастэя,сынаСаўлавага,іпрывёўягоў Маханаім;
9ІпаставіўягоцаромнадГалаадамінадАшурам,і надІзрэелем,інадЯфрэмам,інадВеньямінам,інад усімІзраілем.
10Ішвастэю,сынуСаўлаваму,былосоракгадоў,калі ёнпачаўваладарыцьнадІзраілем,іваладарыўдвагады АледомЮдаўпайшоўзаДавідам.
11Ачас,каліДавідбыўцаромуХэўроненаддомам Юды,быўсемгадоўішэсцьмесяцаў
12ІвыйшаўАвэнір,сынНіра,іслугіІшбастэя,сына Саўлавага,зМаханаімаўГаваон
13ІвыйшаўЁаў,сынСаруі,іслугіДавідавыя,і сабралісякалясажалкіГаваон,іселі,адзінпаадзінбок сажалкі,адругіпадругібоксажалкі 14ІсказаўАвэнірЁаву:«Хайустануцьюнакіі
2Самуіла
17Іўтойдзеньбылавельміжорсткаябітва,іАвэнірі ІзраільцянебыліпабітыяслугаміДавідавымі.
18ІбылотамтрысыныСаруі:Ёаў,АвішайіАсаіл;а Асаілбыўлёгкінаногі,якдзікаясарня.
19АсаілпагнаўсязаАўнэрамінеўхіляўсянінаправа, ніналеваадАўнэра
20ТадыАвэніразірнуўсяісказаў:«ЦітыАсаіл?»Той адказаў:«Я».
21ІсказаўямуАвэнір:«Зідзінаправаціналеваівазьмі аднагозмаладыхлюдзейівазьмісабеягозброю»Але Асаілнехацеўадступацьадяго
22ІзноўсказаўАвэнірАсаілу:адхілісяадмяне! навоштамнепабіцьцябеназямлю?якжамнепаказаць свойтварЁаву,братутвайму?
23АлеённехацеўзбочыцьТадыАвэнірзаднім канцомдзідыўдарыўягопаджывот,такштодзіда выйшлаззадуўяго;іёнупаўтаміпамёрнатыммесцы Іўсе,хтопрыходзіўнамесца,дзеўпаўіпамёрАсаіл, спыняліся.
24ЁаўіАвэсапагналісязаАвэнірамСонцазайшло, каліяныпрыйшлідапагоркаАма,штоперадГіяхам, надарозедапустыніГаваон.
25ІсабралісясыныВеньямінаваколАвэніра,істалі адныматрадам,істалінавяршыніпагорка
26ТадыАвэнірпаклікаўЁаваісказаў:«Цібудземеч пажырацьвечна?Ціжтыневедаеш,штоўканцыгэта будзегорыч?Дакульяшчэтызагадаешнароду вярнуццаадпераследусваіхбратоў?»
27ІсказаўЁаў:жывыБог!калібтынесказаў,дык раніцайнародперастаўбыпераследвацьбратасвайго
28ІзатрубіўЁаўутрубу,іўвесьнародспыніўся,і большнепераследваліІзраіляібольшнезмагаліся
29ААвэнірілюдзіягоныяўсюночішліпараўніне, перайшліЯрдан,прайшліпразувесьБітроніпрыйшлі ўМаханаім
30ІвярнуўсяЁаўадпераследуАвэніраісабраўувесь народ,інехапалазслугДавідавыхдзевятнаццаці чалавекіАсаіла
31АлеслугіДавідапабіліВеньямінаілюдзейАвеніра, ізагінулатрысташэсцьдзесятчалавек.
32ІўзяліАсаілаіпахаваліягоўмагілебацькіягонага, якаябылаўВіфлеемеАЁаўілюдзіягоныяішліўсю ночіпрыйшліўХэўроннасвітанні.
РАЗДЗЕЛ3
1ІбыладоўгаявайнапаміждомамСаўлаідомам Давіда;алеДавідусёбольшібольшумацоўваўся,а домСаўлаўсёбольшібольшслабеў 2УДавіданарадзілісясыныўХэўроне:першынец ягоныбыўАмнон,адАхінаамыІзрэельцянкі; 3адругісынягоныХілеаў,адАбігеі,жонкіНавала, кармэліцяніна;атрэцісынАвесалом,сынМаахі, дачкіТалмая,цараГесурскага; 4чацвёртыАданія,сынАгіты;пятыСафатыя, сынАвіталы;
5.ШостыІтрэамадЭглы,жонкіДавідавай.Яны нарадзілісяўДавідаўХэўроне 6Істалася,штопадчасвайныпаміждомамСаўлаі домамДавідаАвэнірумацаваўсязадомСаўла.
7УСаўлабыланаложніца,якуюзваліРыцпа,дачка Айі.ІсказаўІшвастэйАвэніру:«Чамутыўвайшоўда наложніцыбацькімайго?»
8ТадыАвэнірвельміразгневаўсянасловыІшвастэяі сказаў:хібаясабачаягалава,якаясённячыніцьласку ЮдэідомуСаўла,бацькітвайго,ібратамягоным,і сябрамягоным,інеаддалацябеўрукіДавіда,штоты сённявінавацішмянеўвінезагэтуюжанчыну?
9НяхайтакзробіцьБогзАвэніраміяшчэбольш зробіць,калітолькіянезраблюзімтак,яккляўся ГасподзьДавіду;
10кабадабрацьцарствааддомуСаўлаіўмацаваць тронДавіданадІзраілемінадЮдэяй,адДанада Вірсавіі
11ІнемогёнадказацьАвэніруніслова,бобаяўсяяго 12ІпаслаўАвэнірпаслоўдаДавідаадсвайгоімя, кажучы:«Чыягэтазямля?»Ісказаў:«Заключыса мноюспрымірэнства,івосьрукамаябудзезтабою, кабпрывесцідацябеўсягоІзраіля».
13Ісказаўён:«Добра,язаключузтабою спрымірэнства,алеаднагопрашуўцябе:тыне пабачышмайготвару,каліспачаткунепрывядзешда мянеМіхал,дачкуСаўла,каліпрыйдзешпабачыццаса мной»
14ІпаслаўДавідпаслоўдаІшвастэя,сынаСаўлавага, сказаць:аддаймнежонкумаюМіхал,якуюя заручыўсясамнойзастокрайніхплоцяўФілістымлян 15ІпаслаўІшбашэтіўзяўяеўмужаяе,уФалтыіла, сынаЛаішавага
16Імужяепайшоўзёю,плачучызаёю,даБахурыма ТадысказаўямуАвэнір:«Ідзі,вярніся».Іёнвярнуўся. 17ІАвэнірзвярнуўсядастарэйшынІзраілевых, кажучы:выіўчораіўчорашукаліДавіда,кабёнбыў царомнадвамі.
18Дыквось,зрабіцегэта,боГасподзьсказаўпра Давіда:«РукойрабаМайгоДавідаЯвыратуюнарод МойІзраілязрукіФілістымлянізрукіўсіхворагаў іхніх»
19ІАвэніртаксамагаварыўувушыВеньяміна;і АвэнірпайшоўтаксамагаварыцьувушыДавідаў Хэўронеўсё,штоздаваласядобрымІзраілюіўсяму домуВеньямінаваму
20ІпрыйшоўАвэнірдаДавідаўХэўрон,ідваццаць чалавекзімІДавідзладзіўАвэніруілюдзям,якія былізім,пачастунак
21ІсказаўАвэнірДавіду:«Яўстануіпайду,ізбяру ўсіхІзраільцяндагаспадарамайгоцара,іяны заключацьзтабоюспрымірэнства,ітыбудзеш валадарыцьнадусім,чагопажадаесэрцатваё»І адпусціўДавідАвэніра,іёнпайшоўзмірам 22Івось,слугіДавідаіЁававярнулісязпагоніза
24ІпрыйшоўЁаўдацараісказаў:штотызрабіў?Вось, Авэнірпрыйшоўдацябе;чамутыадправіўяго,іён зусімпайшоў?
2Самуіла
25ТыведаешАвэніра,сынаНіравага,штоёнпрыйшоў падмануцьцябеідаведаццапратвойвыхадіўваход,і даведаццапраўсё,штотыробіш
26ІвыйшаўЁаўадДавіда,іпаслаўёнганцоўза Авэнірам,іянывярнуліягоадкрыніцыСіра;алеДавід неведаўпрагэта
27КаліАвэнірвярнуўсяўХэўрон,Ёаўадвёўягоўбок убраме,кабціхапагаварыцьзім,іўдарыўяготампад жывот,ітойпамёрзакроўАсаіла,братаягонага
28ПаслягэтагаДавід,пачуўшыгэта,сказаў:«Яі царствамаёневінаватыяперадГоспадамнавекіўкрыві Авэніра,сынаНіравага»
29ХайгэтаўпадзенагалавуЁаваінаўвесьдомбацькі ягонага;іхайнезнікнездомуЁаваніводнагацечывага, ніпракажонага,нітаго,хтоабапіраеццанакій,нітаго, хтопадаенамеч,нітаго,камунехапаехлеба.
30ІзабіліАвэніраЁаўіАвэса,братягоны,затое,што ёнзабіўіхбратаАсаілаўбітвеўГаваоне
31ІсказаўДавідЁавуіўсямународу,якібыўзім: «Разарвіцевопраткувашуіаперажыцесявярэтаміі плачцеперадАвэнірам»ІсамцарДавідпайшоўза труной.
32ІпахаваліАвэніраўХэўроне;іцарузняўголассвой, іплакаўлямагілыАвэніра;іўвесьнародплакаў
33ІцараплакваўАвэніраісказаў:«ЦіпамёрАвэнір, якпаміраедурань?»
34Рукітваенебылізвязаныя,іногітваенебылі закаваныяўкайданы;якпадаечалавекперад бязбожнікамі,такупаўтыІўвесьнародзноўплакаў надім
35Ікаліўвесьнародпрыйшоў,кабпрынесціДавіду ежу,пакульяшчэбыўдзень,Давідпакляўся,кажучы: «НяхайтоезробіцьсамнойБогіяшчэбольшзробіць, каліяпаспрабуюхлебацічаго-небудзьіншагада заходусонца»
36Іўвесьнародзвярнуўнагэтаўвагу,ігэта спадабаласяяму;якусё,шторабіўцар,спадабалася ўсямународу
37БоўвесьнародіўвесьІзраільзразумеўутойдзень, штонеадцарабылозабіцьАвэніра,сынаНіравага.
38Ісказаўцарсваімслугам:«Ціневедаецевы,што сённяўІзраілізагінуўкнязьівялікічалавек?»
39Аясёньняслабы,хоцьіпамазанынацарства;і гэтыялюдзі,сыныСаруі,занадтажорсткіядлямяне Гасподзьаддасцьтаму,хточыніцьзло,паводлеягонай бязбожнасці.
РАЗДЗЕЛ4
1КаліпачуўсынСаўлаў,штоАвэнірпамёруХэўроне, рукіўягоаслаблі,іўсеІзраільцянезанепакоіліся 2УсынаСаўлавагабылодвачалавекі,якіябылі начальнікамівойскаў:імяаднагоБаана,аімя другогаРэхаў,сыныРымонаБэерацяніна,зсыноў Веньямінавых,боБэераттаксамалічыўсядаВеньяміна 3АбэерацянеўцякліўГітаіміжылітампрыхадняміда сёньняшнягадня.
4УЁнатана,сынаСаўла,быўсынкульгавыЯмубыло пяцьгадоў,каліпрыйшлавесткапраСаўлаіЁнатаназ Ізрэеля.Нянькаягоўзялаягоіўцякла.Ікаліяна паспяшаласяўцякаць,ёнупаўістаўкульгавыАімя
6Іяныўвайшлітудыўдом,быццамхацеліпрынесці пшаніцу,іўдарыліягопаджывот,іРэхаўіБаана,брат ягоны,уцяклі
7Бокаліяныўвайшліўдом,ёнляжаўналожкусваіму сваёйспальні,іяныўдарыліяго,забіліяго,адсекліяму галаву,узяліягогалавуівяліпразраўнінуўсюноч 8ІпрынеслігалавуІшвастэядаДавідаўХэўроні сказаліцару:«ВосьгалаваІшвастэя,сынаСаўлавага, ворагатвайго,якішукаўтваёйдушы;іГасподзь адпомсціўсённязагаспадарамайгоцаразаСаўлаіза нашчадкаўягоных»
9ІадказаўДавідРэхавуіБаану,братуягонаму,сынам РымонаБэерацяніна,ісказаўім:жывыГасподзь,Які выбавіўдушумаюзусялякайбяды!
10Каліадзінчалавекпаведаміўмне:«Вось,Саўл памёр»,думаючы,штоёнпрыносіцьдобруювестку,я схапіўягоізабіўуЦыклагу,боёндумаў,штодамяму ўзнагародузаяговестку,
11ціжнезапатрабуюЯцяперкрывіягонайзвашай рукіінезнішчувасззямлі,калібязбожнікізабілі праведнікаўягоўласнымдоме,наягонымложку?
12ІзагадаўДавідсваімюнакам,іянызабілііх,і адсекліімрукііногі,іпавесілііхнадсажалкайу ХэўронеАгалавуІшвастэяўзялііпахаваліўмагіле АвэніраўХэўроне.
РАЗДЗЕЛ5
1ТадыпрыйшліўсеплямёныІзраілевыядаДавідаў Хэўронісказалі:«Вось,мытваякосцьітваяплоць» 2Іўчора,каліСаўлбыўцаромнаднамі,тывёўі ўводзіўІзраіляІсказаўтабеГасподзь:тыбудзеш пасьвіцьнародМойІзраіляітыбудзешправадыром Ізраіля.
3ІпрыйшліўсестарэйшыныІзраілядацараўХэўрон; іцарДавідзаключыўзімізапаветуХэўронеперад Госпадам;іяныпамазаліДавідацаромнадІзраілем. 4Давідубылотрыццацьгадоў,каліёнпачаў валадарыць,іваладарыўёнсоракгадоў
5УХэўронеёнваладарыўнадЮдэяйсемгадоўі шэсцьмесяцаў,аўЕрусалімеёнваладарыўтрыццаць трыгадынадусімІзраілеміЮдэяй
6ІпайшоўцарілюдзіягоныяўЕрусалімдаЕвусеяў, жыхароўтойзямліЯнысказаліДавіду:«Калітыне забярэшсляпыхікульгавых,тынеўвойдзешсюды», бопадумалі:«Давіднеможаўвайсцісюды»
7АднакДавідузяўмацнейшуюўладуўСіёне:гэта горадДавідаў
8ІсказаўДавідутойдзень:хтопалезенарынвуіпаб'е Евусеяў,кульгавыхісляпых,якіхненавідзіцьдуша Давіда,тойбудзеначальнікаміправадыромТамуі сказалі:сляпыікульгавынеўвойдуцьудом 9ІпасяліўсяДавідугэтайкрэпасцііназваўяегорадам
2Самуіла
12ІзразумеўДавід,штоГасподзьумацаваўягоцаром надІзраілеміўзвысіўцарстваягонаедзелянарода СвайгоІзраіля
13ІўзяўДавідяшчэналожніціжонакзЕрусаліма, паслятагояквярнуўсязХэўрона;інарадзілісяў Давідаяшчэсыныідочкі
14Авосьімёнытых,хтонарадзіўсяўягоўЕрусаліме: Шамуа,Шаўаб,НатаніСаламон, 15таксамаІбхар,іЭлішуа,іНэфег,іЯфія, 16ІЭлішама,іЭліяда,іЭліфалет
17Каліжпачуліфілістымляне,штопамазаліДавідана царанадІзраілем,дыкусефілістымлянепайшлі шукацьДавіда;іпачуўпрагэтаДавідісышоўу крэпасць
18Прыйшлітаксамафілістымлянеіразмясцілісяў далінеРэфаім.
19ІспытаўсяДавідуГоспада,кажучы:ціісцімне супрацьФілістымлян?ціаддасііхумаерукі?Ісказаў ГасподзьДавіду:ідзі,боЯаддамФілістымлянутвае рукі
20ІпрыйшоўДавідуБаал-Перацым,іпабіўіхтам Давід,ісказаў:Гасподзьразбіўворагаўмаіхперада мною,якпрарываеццавадаТамуённазваўгэтаемесца Баал-Перацым
21Іпакінулітамсваіхідалаў,аДавіділюдзіягоныя спалілііх
22ІзноўпайшліФілістымлянеіразмясцілісяўдаліне Рэфаім.
23ІспытаўсяДавідуГоспада,іЁнсказаў:«Нехадзі,а абыдзііхзтылуінападайнаіхзбокутутавыхдрэў»
24.Ікаліпачуешшум,быццамхтосьціідзепа вяршыняхтутовыхдрэў,тадыспяшайся,ботады Гасподзьвыйдзеперадтабою,кабпабіцьтабар Філістымлян.
25ІзрабіўДавідтак,якзагадаўямуГасподзь,іпабіў ФілістымлянадГевыдаГазера
РАЗДЗЕЛ6
1ІзноўсабраўДавідусіхвыбраныхмужчынІзраіля, трыццацьтысяч
2ІўстаўДавідіпайшоўзусімнародам,якібыўзім,з ВаалеЮдэйскага,кабперанесціадтулькаўчэгБожы, імяякоганазванаімемГоспадаСаваофа,Якісядзіцьна херувімах
3ІпаставілікаўчэгБожынановывозівывезліягоз домаАмінадава,якібыўуГіве;аОзаіАхіа,сыны Амінадава,вяліновывоз.
4ІвынесліягоздомаАмінадава,якібыўуГіве,разам зкаўчэгамБожым;аАхіоішоўперадкаўчэгам
5ІДавідіўвесьдомІзраілеўіграліперадГоспадамна ўсялякіхмузычныхінструментахзкіпарысавагадрэва, наарфах,інапсалтырах,інатымпанах,інакарнетах,і нацымбалах
6ІкаліяныпрыйшлідагумнаНахона,Озапрацягнуў рукудакаўчэгаБожагаісхапіўсязаяго,бовалы трэслісяадяго.
7ІўспыхнуўгнеўГоспаданаОзу,іпакараўяготам Богзаягонуювіну,іёнпамёртамкалякаўчэгаБожага 8ІзасмуціўсяДавід,штоГасподзьпабіўОзу.Іназваў ёнгэтаемесцаПэрэзуза,ітакяноідагэтуль
9ІспалохаўсяДавідГоспадаўтойдзеньісказаў:якжа ўвайсцідамянекаўчэгГоспада?
10ІнехацеўДавідперанесцікаўчэгГасподнідасябеў
11ІзаставаўсякаўчэгГасподніўдомеАвэдэдома Гэцянінатрымесяцы;ідабраславіўГасподзь Авэдэдомаіўвесьдомягоны 12ІпаведаміліцаруДавіду,кажучы:Гасподзь дабраславіўдомАвэдэдомаіўсё,штоналежыцьяму, дзелякаўчэгаБожагаІпайшоўДавідіперанёскаўчэг БожыздомаАвэдэдомаўгорадДавідаўзрадасцю 13Ікалітыя,хтонесьлікаўчэгГоспада,адыходзіліна шэсьцькрокаў,ёнпрыносіўуахвярувалоўі адкормленыхцялят
14ІДавідтанцаваўперадГоспадамзусёйсілы;іДавід быўапранутыўльняныефод.
15ІДавідіўвесьдомІзраілеўнесьлікаўчэгГоспадаз крыкаміігукамтрубы
16КалікаўчэгГасподніўвайшоўугорадДавідаў, Міхала,дачкаСаула,глядзелаўакноіўбачылацара Давіда,якіскакаўітанцаваўперадГоспадам,і пагардзілаімусэрцысваім.
17ІпрынеслікаўчэгГасподнііпаставіліягонаяго месцы,сяродскініі,якуюпабудаваўдляягоДавід;і прынёсДавідцэласпаленніімірныяахвярыперад Госпадам
18ІяктолькіДавідскончыўпрыносіцьцэласпаленніі мірныяахвяры,ёндабраславіўнародімемГоспада Саваофа
19Іёнраздаўусямународу,усёймноствуІзраіля,як жанчынам,такімужчынам,кожнамупааладцыхлеба, іпакавалкудобрагамяса,іпазбанчыкувінаІпайшоў увесьнарод,кожныўсвойдом
20ІвярнуўсяДавід,кабдабраславіцьсвойдом.І Міхала,дачкаСаўла,выйшланасустрачДавідуі сказала:ЯкіжславутыбыўсённяцарІзраільскі,што агаліўсясённяперадвачымаслужанаксваіхслуг,як агаляеццаадзінзпыхлівыхлюдзей!
21ІсказаўДавідМіхале:гэтабылоперадГоспадам, Яківыбраўмянеперадбацькамтваіміперадусім домамягоным,кабпаставіцьмянеправадыромнад народамГасподнім,надІзраілем,тамуябудуіграць перадГоспадам.
22Іябудуяшчэбольшагідныміпаніжанымувачах сваіх;ізтыхслужанак,праякіхтыказала,ябудуў пашане.
23ТамуМіхала,дачкаСаўла,немеладзяцейдадня смерцісваёй.
РАЗДЗЕЛ7
1Істалася,каліцарсядзеўусваімдоме,іГасподзьдаў ямуспакойадусіхворагаўягоныхнавокал, 2тадыцарсказаўпрарокуНатану:«Глядзі,яжывуў кедравымдоме,акаўчэгБожыпадпалатном» 3ІсказаўНатанцару:ідзі,рабіўсё,штонасэрцытваім, боГасподзьзтабою.
4Істаласяўтуюноч,штословаГасподняебылода Натана,кажучы: 5ІдзііскажырабуМаймуДавіду:таккажаГасподзь: цітыпабудуешМнедом,кабЯжыўуім?
2Самуіла
6боЯнежыўудомезтагочасу,яквывеўсыноў ІзраілевыхзЕгіпта,ідагэтагадня,ахадзіўунамёцеіў скініі
7Наўсіхмесцах,дзеЯхадзіўзусімісынамі Ізраілевымі,ціказаўЯхоцьсловаякому-небудзьз плямёнаўІзраілевых,якомуЯзагадаўпасьвіцьнарод МойІзраіля,кажучы:«чамувынепабудуецеМне кедравагадома?»
8Дыквось,скажырабуМаймуДавіду:таккажа ГасподзьСаваоф:Яўзяўцябеадавечак,адпашы,каб тыбыўправадыромнаднародамМаім,надІзраілем
9ІЯбыўзтабоюўсюды,кудытыніхадзіў,іЯ вынішчыўусіхворагаўтваіхперадабліччамтваім,і зрабіўімятваёвялікім,якімявялікіхлюдзейназямлі 10ІЯпрызначумесцанародуМаймуІзраілюі ўкаранюяго,кабёнжыўнасваіммесцыібольшне варушыўся,ісыныбязбожнасцінебудуцьбольш прыгнятацьяго,якраней, 11Ізтагочасу,якЯпаставіўсудзьдзяўнаднародам МаімІзраілем,ідаўтабеспакойадусіхворагаўтваіх, Гасподзьабвяшчаетабе,штоЁнзробіцьтабедом
12Ікаліскончаццаднітвае,ітыспачышзбацькамі тваімі,Япастаўлюпасляцябенашчадкаўтваіх,якія пойдуцьзтваіхчэраваў,іўмацуюіхцарства
13ЁнпабудуедомімюМайму,іЯўмацуютрон царстваягонаганавекі
14Ябудуямубацькам,аёнбудзеМнесынамКаліён зробіцьбеззаконне,Япакараюягорозгайчалавечайі ўдарамісыноўчалавечых
15АлеміласэрнасціМаёйнеадымуадяго,якЯ адабраўяеўСаўла,якогаЯадкінуўперадабліччам тваім
16Ідомтвойіцарстватваёбудуцьнепахісныяперад табоюнавекі,ітронтвойбудзенепахіснынавекі.
17Паводлеўсіхгэтыхслоўіўсягогэтагавіданьня,так сказаўНатанДавіду
18ТадыўвайшоўцарДавід,ісеўперадГоспадам,і сказаў:хтоя,ГоспадзеБожа,іштотакоедоммой,што Тыпрывёўмянеаждагэтагамесца?
19ІгэтаяшчэмалаздаваласяўвачахТваіх,Госпадзе Божа;алеТытаксамасказаўпрадомрабаТвайгона доўгічасІцігэтазакончалавека,ГоспадзеБожа?
20ШтояшчэможасказацьТабеДавід?БоТы, ГоспадзеБожа,ведаешрабаТвайго
21ДзелясловаТвайгоіпаводлесэрцаТвайгоТы зрабіўусегэтыявялікіярэчы,кабабвясціцьпраіхраба Твайго
22ТамуТывялікі,ГоспадзеБожа,бонямападобнага даЦябе,інямаБогаакрамяЦябе,паводлеўсяго,што мычулінасваевушы
23Іякіадзіннародназямліпадобныданародатвайго, даІзраіля,даякогапрыйшоўБог,кабвыкупіцьяго сабеўнародізрабіцьсабеімя,ізрабіцьдлявасвялікія істрашныярэчыдлязямлітваёйпераднародамтваім, якітывыкупіўсабезЕгіпта,аднародаўііхбагоў?
24БоТыўмацаваўнародТвойІзраіль,кабёнбыў Тваімнародамнавекі,іТы,Госпадзе,стаўсяіхБогам. 25Іцяпер,ГоспадзеБожа,умацуйслова,якоеТы сказаўпрарабаТвайгоіпрадомягоны,навекіізрабі так,якТысказаў.
26ІхайбудзеўслаўленаеімяТваёнавекі,кабказалі: «ГасподзьСаваофБогнадІзраілем».Іхайдомраба ТвайгоДавідабудзенепахісныперадабліччамТваім 27БоТы,ГоспадзеСаваоф,БожаІзраілеў,адкрыўрабу Твайму,кажучы:«Япабудаваютабедом».Тамураб Твойзнайшоўусэрцысваім,кабмаліццаТабегэтай малітвай
28Іцяпер,ГоспадзеБожа,ТыБог,ісловыТвае праўдзівыя,іТыабяцаўгэтаедаброрабуТвайму: 29Дыквось,няхайТыдабраславіцьдомрабаТвайго, кабёнбыўвечнаперадабліччамТваім,боТы, ГоспадзеБожа,сказаўгэта;іхайбудзедабраславёнам ТваімдомрабаТвайгодабраславёнывечна.
РАЗДЗЕЛ8
1ПаслягэтагаДавідпабіўФілістымляніўпакорыўіх,і ДавідузяўМэфегамузрукФілістымлян
2ІпабіўёнМаавіцян,іадмераўіхвяроўкай,кідаючы іхназямлю;дзвюмавяроўкаміёнадмераў,кабзабіць іх,іаднойпоўнайвяроўкай,кабпакінуцьжывыхІ сталіМаавіцянерабаміДавідаіпрыносіліданіну.
3ДавідтаксамапабіўАдаазара,сынаРэхова,цара Цовы,калітойішоўвярнуцьсваемежыкаляракі Еўфрат.
4ІўзяўуягоДавідтысячукалясніц,ісямсот вершнікаў,ідваццацьтысячпехацінцаў,іпадрэзаў Давіджылыўсімконямкалясніц,алепакінуўзіх толькінастокалясніц
5ІкалісірыйцыДамаскіяпрыйшлінадапамогу Адраазару,царуСубы,Давідзабіўдваццацьдзве тысячысірыйцаў
6ТадыДавідпаставіўгарнізоныўСірыіДамаскай,і СірыйцысталірабаміДавідаіпрыносіліямударункі.І ГасподзьахоўваўДавідаўсюды,кудыённіхадзіў 7ІўзяўДавідзалатыяшчыты,якіябылінаслугах Адраазара,іпрынёсіхуЕрусалім.
8АзБэтыізБэротая,гарадоўАдраазара,царДавід узяўвельмішматмедзі
9КаліТой,царЭмата,пачуў,штоДавідразбіўусё войскаАдаазара,
10ТадыТойпаслаўсынасвайгоЁрамадацараДавіда, кабпрывітацьягоідабраславіцьягозатое,штоён ваяваўзАдраазараміразбіўяго,боАдраазарваяваўз ТоемІпрынёсЁрамзсабойсрэбныпосуд,ізалаты посуд,імедныпосуд.
11ІпрысвяціўягоцарДавідГоспадуразамсасрэбрам ізолатам,якіяпрысвяціўусімнародам,якіяён упакорыў;
12ПраСірыю,іпраМаава,іпрасыноўАмонавых, іпрафілістымлян,іпраАмалікіцян,іпраздабычу Ададэзера,сынаРэхава,цараЦовы.
13ІДавідзрабіўсабеімя,калівярнуўсязпаразы сірыйцаўудалінеСаляной,якіяналічвалі васямнаццацьтысяччалавек
14ІёнпаставіўахоўныягарнізоныўЭдоме;паўсёй
2Самуіла
16Іоаў,сынСаруі,быўначальнікамвойска,аЁсафат, сынАхілуда,быўдзеяпісалам.
17Садок,сынАхітува,іАхімэлэх,сынАвіятара,былі сьвятарамі;аСэраябыўпісцом;
18АВанея,сынЁдая,быўначальнікамнадХэлетэяміі Фелетэямі;асыныДавідабылігалоўнымікіраўнікамі
РАЗДЗЕЛ9
1ІсказаўДавід:цізастаўсяяшчэхтоздомуСаўлавага, кабязрабіўямуласкудзеляЁнатана?
2ІбыўудомеСаўлараб,якогазваліСіваІпаклікалі ягодаДавіда,іцарсказаўяму:цітыСіва?Ітойсказаў: гэтатвойраб
3Ісказаўцар:«Цінямаяшчэкаго-небудзьздому Саўлавага,кабязрабіўямуласкуБожую?»Ісказаў Сівацару:«УЁнатанаёсцьяшчэсын,якікульгавы
4Ісказаўямуцар:«Дзеён?»ІсказаўСівацару:«Вось, ёнудомеМахіра,сынаАміілавага,уЛадэвары».
5ТадыцарДавідпаслаўіўзяўягоздомуМахіра,сына Аміілавага,зЛадэвара
6ІпрыйшоўМэмфівастэй,сынЁнатана,сына Саўлавага,даДавіда,іўпаўніцма,іпакланіўсяІ сказаўДавід:МэмфівастэйІтойадказаў:Восьраб твой!
7ІсказаўямуДавід:«Небойся,боЯабавязкова зраблютабеласкудзелябацькітвайгоЁнатанаівярну табеўсюзямлюСаўла,бацькітвайго,ітыбудзеш заўсёдыесціхлебзамаімсталом»
8Іпакланіўсяёнісказаў:«Штотакоетвойслуга,што тызірнуўнатакогамёртвагасабаку,якя?»
9ТадыцарпаклікаўСіву,слугуСаўлавага,ісказаўяму: «Яаддаўсынугаспадаратвайгоўсё,штоналежала Саўлуіўсямудомуягонаму».
10Дыквось,тыісынытваеіслугітваебудзеце апрацоўвацьямузямлюізбірацьплады,кабусына гаспадаратвайгобыўхлеб,кабесці.АМэмфівастэй, сынгаспадаратвайго,будзезаўсёдыесціхлебзамаім сталомУСівыбылопятнаццацьсыноўідваццацьслуг 11ІсказаўСівацару:«Усё,штозагадаўгаспадармой царрабусвайму,зробіцьрабтвой»АМэмфівастэй, сказаўцар,будзеесцізамаімсталом,якадзінзсыноў цара.
12УМэмфівастэябыўмалысын,якогазваліМіхаІ ўсе,хтожыўудомеСівы,быліслугаміМэмфівастэя 13ІжыўМэмфівастэйуЕрусаліме,боёнпастаяннаеў зацарскімсталомібыўкульгавынаабедзвенагі
1Істаласяпаслягэтага,штопамёрцарсыноў Амонавых,ізацараваўзаместягосынягоныХанун. 2ТадысказаўДавід:«ЯзраблюласкуАнону,сыну Нааша,якягобацьказрабіўласкумне»ІпаслаўДавід празсваіхслугсуцешыцьягозабацькуягонагаІ прыйшліслугіДавідавыяўзямлюсыноўАмонавых 3ІсказалікнязісыноўАмонавыхАнону,гаспадару свайму:цідумаешты,штоДавідзпавагідабацькі твайгопаслаўдацябесуцяшальнікаў?ціжнепаслаў Давідсваіхслугдацябе,кабагледзецьгорад, высачыцьягоізнішчыцьяго?
4ТадыАнунузяўслугДавідавых,пагаліўімпалову
5КаліяныпаведаміліпрагэтаДавіду,ёнпаслаўім насустрач,болюдзітыябылівельмісароменыя.І сказаўцар:заставайцесяўЕрыхоне,пакульне адрастуцьвашыбароды,ітадывярніцеся
6ІкаліАманіцянеўбачылі,штояныагідныяперад Давідам,АманіцянепаслаліінанялісірыйцаўзБэтРэховаісірыйцаўзСувыдваццацьтысячпехацінцаў,і сірыйцаўзцараМаахітысячучалавек,ідванаццаць тысяччалавекзІштова
7КаліпачуўпрагэтаДавід,ёнпаслаўЁаваіўсёвойска адважныхлюдзей
8Аманіцяневыйшліівыстраілісяўбаявыпарадаккаля ўваходуўбраму;асірыйцызСувы,Рэхова,Іштаваі Маахістаяліасобнаўполі
9КаліЁаўубачыў,штофронтбітвысупрацьяго сперадуіззаду,ёнвыбраўусіхадборныхмужчын ІзраіляіпаставіўіхустройсупрацьСірыйцаў, 10АастатнінародёнаддаўурукіАвэсы,братасвайго, кабёнвыстраіўіхсупрацьАманіцян.
11Ісказаўён:каліСірыйцыбудуцьмацнейшыяза мяне,дыктыдапаможашмне;акаліАманіцянебудуць мацнейшыязацябе,дыкяпрыйдуідапамагутабе.
12Будзьцеадважнымі,імыбудземзмагаццазанаш народізагарадыБоганашага,аГасподзьхайзробіць тое,штоЯмузаўгодна.
13ІпадышоўЁаўілюдзі,якіябылізім,дабітвыз Сірыйцамі,іяныпабегліадяго
14ААманіцяне,убачыўшы,штосірыйцыўцяклі, уцяклііяныадАвішаяіўвайшліўгорадІвярнуўся ЁаўадАманіцяніпрыйшоўуЕрусалім
15Сірыйцы,убачыўшы,штояныразбітыяІзраілем, сабралісяразам
16ІпаслаўАдраазерівывеўСірыйцаў,якіябыліза ракою,іяныпрыйшліўХелам;іШовах,начальнік войскаАдраазара,ішоўперадімі
17КаліпрагэтапаведаміліДавіду,ёнсабраўусіх Ізраільцян,перайшоўЯрданіпрыйшоўдаХелама. СірыйцывыстраілісясупрацьДавідаіваявалізім
18СірыйцыпабегліадІзраіля;іДавідзабіўуСірыйцаў семсоткалясніцісорактысячвершнікаў,ізабіў Шоваха,начальнікавойскаіхняга,іёнпамёртам 19Ікаліўсецары,якіябыліслугаміАдраазара, убачылі,штояныразбітыяІзраілем,янызаключылімір зІзраілеміпачаліслужыцьімІсірыйцыбаялісябольш дапамагацьАманіцянам.
1Істалася,якскончыўсягод,утойчас,каліцары выходзяцьнавайну,штоДавідпаслаўЁаваізімслуг
2Самуіла
3ІпаслаўДавідіспытаўсяпратуюжанчынуІсказала адназіх:цінеВірсавіягэта,дачкаЭліяма,жонкаУрыі Хэтэяніна?
4ІпаслаўДавідпасланцоўіўзяўяе;іянаўвайшлада яго,іёнспаўзёю,боянаачысціласяаднечысціні сваёй,івярнуласяўсвойдом
5Ізацяжарылажанчына,іпаслалапаведаміцьДавіду, кажучы:яцяжарная.
6ІпаслаўДавіддаЁавасказаць:«ПрышлімнеУрыю Хэтэяніна»ІпаслаўЁаўУрыюдаДавіда
7ІкаліУрыяпрыйшоўдаяго,Давідспытаўуяго,як справыўЁава,іяксправыўнарода,іякідзевайна
8ІсказаўДавідУрыю:«Ідзіўсвойдоміпамыйногі свае»ІвыйшаўУрыязцарскагадома,азаімпайшла царскаяежа
9АлеУрыяспаўкалядзвярэйцарскагадомазусімі слугамігаспадарасвайгоінепайшоўусвойдом
10ІпаведаміліДавіду,штоУрыянепайшоўдадомуІ сказаўДавідУрыю:«Ціжтынепрыйшоўздарогі?
Чамужтынепайшоўдадому?»
11ІсказаўУрыяДавіду:каўчэг,іІзраіль,іЮда жывуцьунамётах,агаспадармойЁаўіслугігаспадара майгоразмясцілісятабарамуполі;ціжмнепайсціў домсвой,есцііпіцьіспацьзжонкаймаёй?Якжыве тваёжыццёіякжыведушатвая!янезраблюгэтага.
12ІсказаўДавідУрыю:застаньсятутінасёння,а заўтраяадпушчуцябеІзаставаўсяУрыяўЕрусалімеў тойдзеньінанаступныдзень.
13ІпаклікаўягоДавід,ітойеўіпіўперадім,ітой напаіўягоІвыйшаўёнувечарылегчыналожаксвой саслугамігаспадарасвайго,аўдомсвойнепайшоў.
14Істаласяраніцай,штоДавіднапісаўлістЁавуі паслаўягопразУрыю
15Інапісаўёнулісце:«ПастаўцеУрыюнапярэдні планнайбольшгарачайбітвыіадыдзіцеадяго,кабён быўпараненыіпамёр»
16КаліЁаўагледзеўгорад,ёнпаставіўУрыюнамесца, праякоеведаў,штотамёсцьадважныялюдзі
17ІвыйшліжыхарыгорадаібілісязЁавам;ізагінулі некаторыязлюдзей,слугДавідавых;загінуўтаксама УрыяХэтэянін
18ТадыЁаўпаслаўірасказаўДавідуўсёправайну; 19Ізагадаўпасланцу,кажучы:«Калітыскончыш расказвацьцарупрасправывайны, 20Акаліразгневаеццацаріскажатабе:«Чамувытак блізкападышлідагорада,кабзмагацца?Хібавыне ведалі,штояныбудуцьстраляцьсасцяны?»
21ХтозабіўАвімелеха,сынаЕрубешэтавага?Ціжне жанчынакінуланаягосасцяныабломакжорна,іён памёруТэбэцы?Чамувыпадышлідасцяны?Тады скажы:«ТвойрабУрыяХэтэянінтаксамапамёр»
22Іпайшоўпасланец,іпрыйшоў,ірасказаўДавідуўсё, паштопаслаўягоЁаў
23ІсказаўпасланецДавіду:сапраўды,тыялюдзі адолелінасівыйшліданасуполе,імыпераследвалііх даўваходуўбраму
24Істралкістралялісасцяныпатваіхрабах,і некаторыязцарскіхрабоўзагінулі,ітвойрабУрыя Хэтэянінтаксамазагінуў
25ТадыДавідсказаўпасланаму:«Восьштотыскажы Ёаву:хайгэтацябенебянтэжыць,бомечпажыраетаго
ідругога;узмацнібітвусупрацьгорадаіразбурыяго,і
26ІпачулажонкаУрыі,штопамёрмужяеУрыя,і аплакваламужасвайго.
27Калімінуўплач,Давідпаслаўіўзяўяеўсвойдом,і янасталаягожонкайінарадзілаямусынаАлетое, штозрабіўДавід,былонепрыемнаўвачахГоспада
РАЗДЗЕЛ12
1ІпаслаўГасподзьНатанадаДавідаІтойпрыйшоўда ягоісказаўяму:уаднымгорадзебылідвачалавекі: адзінбагаты,адругібедны.
2Убагатагачалавекабыловельмішматдробнагаі статнагабыдла:
3Аўбеднаганічоганебыло,акрамяадноймаленькай авечкі,якуюёнкупіўівыгадаваў;іянарасларазамзім ізягодзецьмі;елаягоўласныхлеб,пілазягоўласнай чашы,ляжаланаягоныхгрудзяхібылаямуякдачка.
4Іпрыйшоўдабагатагачалавекападарожнік,ітой пашкадаваўузяцьсасваіхавечаківалоў,каб прыгатавацьежудляпадарожніка,якіпрыйшоўдаяго; алеўзяўягнябеднагачалавекаіпрыгатаваўягодля чалавека,якіпрыйшоўдаяго
5ІмоцнаразгневаўсяДавіднагэтагачалавека,ісказаў ёнНатану:жывеГасподзь!чалавек,якізрабіўгэта, канчатковапамрэ;
6Іёнвернеягняціўчатырыразыбольш,бозрабіўгэта інепашкадаваў
7ІсказаўНатанДавіду:тытойчалавекТаккажа ГасподзьБогІзраілеў:Япамазаўцябецаромнад ІзраілемівыбавіўцябезрукіСаўла;
8Ідаўтабедомгаспадаратвайгоіжонакгаспадара твайгоўлонотваё,ідаўтабедомІзраіляіЮды;ікалі бгэтагабыломала,Ядаўбытабеяшчэтоеітое 9ЧамутыпагардзіўзагадамГоспада,робячызлоў вачахЯгоных?ТызабіўУрыюХэтэянінамячоміўзяў жонкуягосабезажонку,ізабіўягомячомАманіцян 10Дыквось,мечнеадыдзеаддомутвайговавекі,бо тыпагардзіўМянеіўзяўжонкуУрыіХэтэянінасабеза жонку
11ТаккажаГасподзь:вось,Янавядунацябезлоз твайгодомуівазьмужонактваіхнавачахтваіхіаддам іхбліжнямутвайму,іёнбудзеспацьзжонкамітваімі падгэтымсонцам
12Ботызрабіўгэтатаемна;алеЯзраблюгэтаперад усімІзраілеміперадсонцам
13ІсказаўДавідНатану:«ЯзграшыўперадГоспадам». ІсказаўНатанДавіду:«ІГасподзьадпусціўгрэхтвой; тынепамрэш»
14Але,паколькігэтымучынкамтыдаўвялікую падставуворагамГоспадаблюзнерыць,дыкідзіця, якоенародзіццаўцябе,напэўнапамрэ 15ІпайшоўНатанусвойдомІпаразіўГасподзьдзіця, якоенарадзілаДавідужонкаУрыі,іяновельмі захварэла
16ДыкДавідмаліўБогазадзіця;іпасціўсяДавід,і пайшоў,іправёўночназямлі 17Іўсталістарэйшыныягонагадомаіпайшлідаяго, кабпадняцьягоззямлі;алеённезахацеўінееўзімі хлеба
2Самуіла
18НасёмыдзеньпамерладзіцяІслугіДавідабаяліся сказацьяму,штодзіцяпамерла,боказалі:«Калідзіця былояшчэжывое,мыказаліяму,аённеслухаўся голасунашага;якжаёнбудзешкадавацьсябе,калімы скажамяму,штодзіцяпамерла?»
19КаліжДавідубачыў,штослугіягоныяшаптуюцца, дыкзразумеўДавід,штодзіцяпамерлаІспытаўДавід слугаўсваіх:«Ціпамерладзіця?»Яныадказалі: «Памёрла»
20ТадыДавідустаўззямлі,умыўся,памазаўсябеі змяніўвопраткусваю,іўвайшоўудомГасподні,і пакланіўся;потымёнвярнуўсяўсвойдом;ікаліён запатрабаваў,ямупаклаліхлеб,іёнеў.
21Тадыслугісказаліяму:«Штотыгэтазрабіў?Ты пасціўсяіплакаўпадзіцяці,пакульянобыложывое;а калідзіцяпамерла,тыўстаўіеўхлеб».
22Ісказаўён:«Пакульдзіцябылояшчэжывое,я пасціўсяіплакаў,бодумаў:хтоведае,цібудзеБог літасцівыдамяне,ідзіцябудзежыць?»
23Алецяперёнпамёр,чамуяпавіненпасціцца?Ці магуявярнуцьяго?Япайдудаяго,алеённевернецца дамяне.
24ІсуцешыўДавідсваюжонкуВірсавію,іўвайшоўда яе,іспаўзёюІянанарадзіласына,іённазваўяго імемСаламон.ІпалюбіўягоГасподзь.
25ІпаслаўёнпразпрарокаНатана,ітойназваўяго Іедыяй,дзеляГоспада
26ІЁаўваяваўзРавайАманіцяніўзяўцарскігорад.
27ІпаслаўЁаўпаслоўдаДавідасказаць:яваяваў супрацьРавыіўзяўгорадводаў
28Дыквось,збярыцеастатнінародіразбіцелагер ваколгорадаівазьміцеяго,кабянеўзяўгорада,ікаб ённебыўназванымаімімем
29ІсабраўДавідувесьнарод,іпайшоўдаРавы,і ваяваўсупроцьяе,іўзяўяе
30Ізняўёнзгалавыцараіхнягавянок,яківажыўся талантзолатазкаштоўнымікамянямі,іўсклаўягона галавуДавідаІвынесёнзгорадавялікуюколькасць здабычы
31Івывеўёнлюдзей,якіябыліўім,іпаклаўіхпад пілы,паджалезныябароныіпаджалезныясякеры,і правёўіхпразцагельнюІтакёнзрабіўзусімігарадамі Аманіцян.ІвярнуўсяДавідіўвесьнародуЕрусалім.
РАЗДЗЕЛ13
1Істаласяпаслягэтага,штоўАвесалома,сынаДавіда, былапрыгожаясястра,якуюзваліТамар;іАмнон,сын Давідаў,пакахаўяе
2ІАмнонтакзасмуціўся,штозахварэўпасваёй сястрыТамары,боянабыланявінніца;іАмнон палічыўцяжкімшто-небудзьзрабіцьзёй.
3АлеўАмнонабыўсябар,якогазваліЁнадаў,сын Шымэі,братаДавіда;аЁнадаўбыўчалавеквельмі хітры
6ІлёгАмнонізахварэўІкаліпрыйшоўцарнаведаць
есцізяерук
7ІпаслаўДавіддадомудаТамарсказаць:ідзіўдом брататвайгоАмнонаіпрыгатуйямуежу.
8ІпайшлаТамарудомсвайгобратаАмнона;іёнспаў Аянаўзяламуку,замясілаяеізрабілаляпёшкінаяго вачах,іспеклаіх
9Іўзялаянапатэльнюівылілаперадім;алеён адмовіўсяесці.ІсказаўАмнон:«Вывядзіцеадмяне ўсіхмужчын»Івыйшліадягоўсемужчыны
10ІсказаўАмнонТамар:«Прынясіежуўпакой,кабя могпаесцізтваіхрук».ІўзялаТамарляпёшкі,якіяяна спякла,іпрынеслаіхупакойдаАмнона,братасвайго 11Ікаліянапрынеслаямуесці,ёнсхапіўяеісказаўёй: «Ідзі,сястрамая,лягайсамной».
12Аянаадказалаяму:«Не,брацемой,непрымушай мяне,ботакнеробіццаўІзраілі;нерабігэтага глупства».
13Кудыжяпавядусвойсорам?Атыбудзешякадзінз дурняўуІзраіліДыквось,прашуцябе,пагаварыз царом,боённеадмовіцьмнеадцябе.
14Алеённехацеўслухацьяеголасу,абыўшы мацнейшымзаяе,прымусіўяеіспаўзёю
15ІАмнонвельміненавідзеўяе,такштонянавісць, якойённенавідзеўяе,быламацнейшаязакаханне, якімёнлюбіўяеІсказаўёйАмнон:Устань,ідзі 16Аянасказалаяму:«Нямавіны;гэтаезло,штоты мянеадправіў,большаезатое,якоетымнезрабіў» Алеённепаслухаўсяяе
17Тадыпаклікаўёнслугусвайго,якіслужыўяму,і сказаў:«Выганігэтуюжанчынуадмянеізамкнізаёю дзверы»
18Анаёйбыларознакаляроваявопратка,боўтакія вопраткіапраналісяцарскіядочкі-дзяўчатыТады слугаяговывеўяеізачыніўзаёюдзверы
19ІпасыпалаТамарпопеламгалавусваю,іразарвала каляровуювопратку,якаябыланаёй,іпаклаларукіна галавусваю,іплакала
20ІсказаўёйАвсалом,братяе:цібыўзтабоюАмнон, браттвой?Алемаўчы,сястрамая;ёнтвойбрат,не зважайнагэтаІзасталасяТамараднаўдомеАвсалома, братасвайго.
21АлекаліцарДавідпачуўпраўсёгэта,ёнвельмі разгневаўся.
22ААвсаломнегаварыўзбратамсваімАмнонамні добрага,нідрэннага,боАвсаломненавідзеўАмноназа тое,штотойзняславіўсяструягонуюТамар
23ПраздвагадыўАвесаломабылістрыжкіавечаку
4Ісказаўяму:«Чамуты,сынцара,худнеешздняў дзень?Цінераскажашмне?»ІсказаўямуАмнон:«Я люблюТамар,сяструбратамайгоАвесалома» 5ІсказаўямуЁнадаў:кладзісяўложаксвойізрабі сябехворым.Ікалібацькатвойпрыйдзепаглядзецьна цябе,скажыяму:няхайпрыйдземаясястраТамарі дасцьмнеежы,іпрыгатуеежунамаіхвачах,кабямог
2Самуіла
26ТадысказаўАвэсалом:«Каліне,дыкняхайпойдзез намібратмойАмнон».Ісказаўямуцар:«Навоштаяму ісцізтабою?»
27АлеАвэсаломнастойваўнаім,ітойадпусціўзім Амнонаіўсіхцарскіхсыноў.
28Авэсаломзагадаўсваімслугам,кажучы:глядзеце, яктолькісэрцаАмнонаразвесяліццаадвіна,іяскажу вам:«БіцеАмнона»,тадызабівайцеяго,небойцеся.Ці жнеязагадаўвам?Будзьцеадважныяімужныя
29ІзрабіліслугіАвсаломазАмнонам,якзагадаў АвсаломТадыўсталіўсецарскіясыны,ікожнысеўна свайгомула,іўцяклі
30Істалася,каліяныбыліўдарозе,штодаДавіда дайшлавестка:Авэсаломзабіўусіхцарскіхсыноў,іне засталосязіхніводнага
31Тадыцарустаў,разадраўвопраткусваюіўпаўна зямлю;іўсеслугіягоныястаяліпобач,упадранай вопратцы
32ІадказаўЁнадаў,сынШымэі,братаДавідавага,і сказаў:хайнедумаегаспадармой,штоянызабіліўсіх маладыхлюдзей,царскіхсыноў;ботолькіАмнон памёр,богэтабыловызначанаАвэсаломамзтагодня, якёнзняславіўТамар,сяструягоную 33Ацяперняхайгаспадармой,цар,небянтэжыццаі недумае,штоўсецарскіясыныпамерлі,бопамёр толькіАмнон
34ААвэсаломуцёкІюнак,якістаяўнаварце,падняў вочыіўбачыў,івось,ідземноствалюдзейпасхіле гарызаім
35ІсказаўЁнадаўцару:«Вось,ідуцьцарскіясыны;як казаўрабтвой,такіёсць».
36Істалася,яктолькіёнскончыўгаварыць,што прыйшліцарскіясыны,іўзняліголассвой,ізаплакалі; іцар,іўсеслугіягоныя,вельмігорказаплакалі.
37ААвэсаломуцёкіпайшоўдаТалмая,сынаАмігуда, цараГесурскагаІДавідаплакваўсынасвайгокожны дзень.
38ІўцёкАвэсалом,іпайшоўуГесур,ібыўтамтры гады
39ІзахацеладушацараДавідапайсцідаАвэсалома,бо ёнсуцешыўсязаАмнона,бачачы,штотойпамёр
РАЗДЗЕЛ14
1ІўбачыўЁаў,сынСаруі,штосэрцацарасхіліласяда Авэсалома.
2ІпаслаўЁаўуТэкоах,іпаклікаўадтульмудрую жанчыну,ісказаўёй:«Каліласка,прыкінься плакальшчыцайіапраніжалобнуювопратку,іне мажсяалеем,абудзьякжанчына,якаядоўгааплаквала памерлага»
3Іпрыйдзідацараіскажыямугэтыясловы.Іўклаў Ёаўгэтыясловыўяевусны
4ІкаліжанчыназТэкоізагаварылазцаром,янаўпала тварамназямлю,пакланіласяісказала:«Дапамажы, цару»
5Ісказаўёйцар:«Штозтабой?»Янаадказала:«Я ўдава,імужмойпамёр»
6Услужанкітваёйбылодвасыны,іяныпасварылісяў полі,інебылокамуіхразлучыць,алеадзінударыў другогаізабіўяго
7Івось,усясям'япаўсталасупрацьслужанкітваёйі кажа:«Аддайтаго,хтозабіўбратасвайго,кабмы
якізастаўся,інепакінуцьмужумаймуніімя,ні астаткуназямлі»
8Ісказаўцаржанчыне:«Ідзіўсвойдом,іядамтабе загады».
9ІсказалажанчыназТэкоіцару:«Госпадарумой,цару! гэтаявінабудзенамнеінадомебацькімайго,ацарі тронягоныбудуцьневінаватыя»
10Ісказаўцар:«Каліхто-небудзьскажатабештонебудзь,прывядзіягодамяне,іёнбольшне дакранеццадацябе»
11Ісказалаяна:«НяхайцаруспомніцьГоспадаБога твайго,кабтынедазволіўмсціўцамзакроўбольш загубіцьмяне,кабянынезагубілісынамайго»І сказаўён:«ЖывеГасподзь!ніводнаяваласінказсына твайгонеўпадзеназямлю».
12Ісказалажанчына:«Дазвольслужанцытваёй сказацьаднословагаспадарумайму,цару»Іёнсказаў: «Кажы».
13Ісказалажанчына:«Навоштатызадумаўтакое супрацьнародаБожага?Боцаркажагэтаякнешта няслушнае,боцарневяртаевыгнаннікаўсваіхдадому».
14Бомымусімпамерцііпадобныядавады,разлітай назямлю,якуюнельгасабраць;іБогнезважаена чалавека,алезадумвае,якневыгнацьадсябе выгнаннікаў
15Дыквось,япрыйшласказацьпрагэтагаспадару майму,цару,бонароднапалохаўмяне.Аслужанка тваясказала:«Япагаварузцаром;можа,царвыканае просьбуслужанкісваёй»
16боцарпачуе,кабвыратавацьслужанкусваюзрукі чалавека,якіхочазагубіцьмянеісынамайгоразамса спадчыныБожай
17Ісказаласлужанкатвая:«Цяперсловагаспадара майгоцарабудзесуцяшальным,богаспадармойцар яканёлБожы,кабадрознівацьдобраеадблагога;таму Гасподзь,Богтвой,будзезтабою».
18Тадыцарадказаўісказаўжанчыне:«Нехавайад мянетаго,праштояспытаюўцябе»Ісказала жанчына:«Няхайцяперскажагаспадармой,цар».
19Ісказаўцар:«ЦіжнерукаЁавазтабоюваўсім гэтым?»Іадказалажанчынаісказала:«Якжыведуша твая,гаспадармойцар!ніхтонеможаадхіліццані направа,ніналеваадтаго,штосказаўгаспадармойцар БорабтвойЁаўзагадаўмне,іёнуклаўусегэтыясловы ўвуснырабынітваёй»
20Кабвыкарыстацьгэтуюформумовы,рабтвойЁаў зрабіўгэта;агаспадармоймудры,якмудрасцьанёла Божага,кабведацьусё,штоёсцьназямлі.
22ІўпаўЁаўтварамназямлю,пакланіўсяіпадзякаваў царуІсказаўЁаў:«Сённяведаерабтвой,штознайшоў ласкуўвачахтваіх,гаспадарумой,цару,боцар
23ІўстаўЁаў,пайшоўуГесуріпрывёўАвесаломаў Ерусалім.
2Самуіла
24Ісказаўцар:«Няхайёнвернеццаўсвойдоміне пакажаццанамойтвар».ІвярнуўсяАвэсаломусвой дом,аленепабачыўцарскагатвару
25АлеваўсімІзраілінебылонікога,хтобтакхваліўся засваюпрыгажосць,якАвесалом:адпадэшвыног ягоныхдацеменіягонайнебылоўімніякайзаганы
26Ікаліёнстрыгсабегалаву,(боёнстрыгяекожны год,боваласыбыліцяжкіядляяго,тамуёнстрыгіх), товажыўваласыгалавысваёйдзвесцесікляўпаводле вагіцарскай
27ІнарадзілісяўАвэсаломатрысыныіаднадачка, якуюзваліТамар;янабылажанчынапрыгожагатвару 28ІпражыўАвэсаломуЕрусалімедвагадыінебачыў тваруцара
29ІпаслаўАвэсаломпаклікацьЁава,кабпаслацьяго дацара;алетойнезахацеўпрыйсцідаяго;ікаліён паслаўдругіраз,тойнезахацеўпрыйсці
30Ісказаўёнсваімслугам:«Глядзіце,полеЁавакаля майго,іўяготамячмень;ідзіцеіпадпаліцеяго».І падпаліліслугіАвесаломаполе
31ТадыЁаўустаўіпрыйшоўдаАвесаломаўдом ягоныісказаўяму:навоштарабытваепадпалілімаё поле?
32ААвэсаломадказаўЁаву:«Вось,япаслаўдацябе сказаць:прыйдзісюды,іяпашлюцябедацарасказаць: навоштаяпрыйшоўзГесура?лепшбылобмнетам застаццаДыквось,пакажымнетварцарскі,ікаліёсць намнеякаявіна,хайёнзаб'емяне».
33ІпрыйшоўЁаўдацараірасказаўямупрагэтаІ паклікаўАвесалома,іпрыйшоўдацара,іпакланіўся царутварамдазямлі.ІпацалаваўцарАвесалома.
РАЗДЗЕЛ15
1ПаслягэтагаАвэсаломпадрыхтаваўсабекалясніцыі конейіпяцьдзясятчалавек,каббегацьперадім
2ІўстаўАвсаломранараніцайістаўкалябрамы.Ікалі хто-небудзь,укагобыласпрэчка,прыходзіўдацарана суд,дыкАвсаломпаклікаўягоісказаў:«Зякогаты горада?»Ісказаўён:«Твойрабзаднагозплямёнаў Ізраілевых»
3ІсказаўямуАвэсалом:вось,справытваедобрыяі справядлівыя,алеадцаранямапасланагавыслухаць цябе
4ІсказаўАвэсалом:о,калібмянепаставілісудзьдзёй угэтайзямлі,кабкожнычалавек,якімаеякую-небудзь прэтэнзіюабосправу,прыходзіўдамяне,іябзрабіў ямусправядлівым!
5Ікаліхтопадыходзіўдаяго,кабпакланіццаяму,ён працягваўруку,браўягоіцалаваўяго 6ТакрабіўАвэсаломусімІзраільцянам,якія прыходзілідацаранасуд;ітакАвэсаломзаваёўваў сэрцыІзраільцян
7Істалася,якпрайшлосоракгадоў,штоАвэсалом сказаўцару:«Прашуцябе,дазвольмнепайсціі выканацьабяцаннемаё,якоеядаўГоспаду,у Хэўроне».
8Борабтвой,жывучыўГесурыўСірыі,даўабяцанне: «КаліГасподзьвернемянеўЕрусалім,дыкябуду служыцьГоспаду».
9Ісказаўямуцар:«Ідзізмірам»Іёнустаўіпайшоўу Хэўрон
10АлеАвэсаломпаслаўвыведнікаўпаўсіхплямёнах
11ІпайшлізАвэсаломамзЕрусалімадзвесцечалавек, якіхпаклікалі;іпайшліяныўсваёйпрастаце,нічогане ведаючы
12ІпаслаўАвэсаломпаклікацьАхітафелаГіланяніна, дарадцуДавіда,зягогорада,зГіла,калітойпрыносіў ахвярыІзмовабыламоцная,бонародусёбольші большпадтрымліваўАвэсалома
13ІпрыйшоўпасланецдаДавідаісказаў:сэрцы ІзраільцянсхілілісядаАвэсалома
14ІсказаўДавідусімсваімслугам,якіябылізіму Ерусаліме:уставайце,іўцячэм,боінакшнамнеўцячы адАвэсалома;хутчэйідзіце,кабённедагнаўнас нечаканаіненавёўнанасбядуінепабіўгорад вастрыёммеча
15Ісказаліцарскіяслугіцару:«Вось,тваеслугі гатовыязрабіцьусё,штозагадаегаспадарнашцар». 16Івыйшаўцар,іўвесьягоныдомпайшоўзаімІ пакінуўцардзесяцьжанчын-наложніц,кабахоўваць дом.
17Івыйшаўцар,іўвесьнародзаім,іспынілісяў месцыаддаленым
18Іўсеслугіягоныяпрайшліпобачзім;іўсеХэлэтэі, іўсеФелетэі,іўсеГэтэі,шэсцьсотчалавек,якія прыйшлізаімзГата,прайшліперадцаром
19ТадысказаўцарІтаюГіцяніну:«Чамутыідзешз намі?Вярнісяўсваёмесцаізаставайсязцаром,боты чужынецівыгнанец»
20.Тыпрыйшоўтолькіўчора,асённяяпавіненхадзіць знамі?Яіду,кудыхачуВярнісяівазьмізсабой братоўтваіхМіласэрнасцьіпраўдахайбудуцьзтабою 21ІадказаўІтайцаруісказаў:жывеГасподзьіжыве гаспадармойцар!дзебудзегаспадармойцар,ціў смерці,ціўжыцці,тамбудзеірабтвой
22ІсказаўДавідІтаю:«Ідзііперайдзі».Іперайшоў ІтайГэцянін,іўселюдзіягоныя,іўседзеці,якіябыліз ім
23Іўсякраінаплакалагучнымголасам,іўвесьнарод пераходзіў;ісамцарперайшоўпатокКедрон,іўвесь народпераходзіўдарогайупустыню
24Івось,Садокіўселевітызімнесьлікаўчэгзапавету Божага;іпаставіліяныкаўчэгБожы;аАвіятарішоў, пакульувесьнародневыйшаўзгорада 25ІсказаўцарСадоку:вярнікаўчэгБожыўгорад;калі язнайдуласкуўвачахГоспада,Ёнвернемянеіпакажа мнеягоісваёжыллё.
26Каліжёнскажа:«нямадацябемаёйзахаплення», дыквосья,няхайробіцьсамной,штоямузаўгодна 27ІсказаўцарсвятаруСадоку:«Ціжтыне празорлівец?Вярнісяўгорадзмірам,ідвасынытваез табою:Ахімаас,сынтвой,іЁнатан,сынАвіятара» 28Глядзі,язастанусянапустыннайраўніне,пакульне прыйдзеадцябевестка,якаяпацвярджаемнегэта 29ІвярнуліСадокіАвіятаркаўчэгБожыўЕрусалімі засталісятам.
30ІДавідпайшоўнаўзгоракАліўнайгарыіплакаў, ідучыўгору;галаваягобылапакрыта,іёнхадзіў басанож;іўселюдзі,якіябылізім,пакрылікожны галавусваю,іішліўгору,плачучы
31ІпаведаміліДавіду,кажучы:Ахітафелсярод змоўшчыкаўзАвэсаломам.ІсказаўДавід:Госпадзе! абярнірадуАхітафелаўглупства
32Істалася,каліДавідвыйшаўнавяршынюгары,дзе ёнпакланіўсяБогу,вось,ХусійАрхіцянінвыйшаўяму насустрач;вопраткаягонаябылападраная,агалава ягонаябылапакрытапылам
33ІсказаўямуДавід:«Калітыпойдзешсамною,дык будзешмнецяжарам»
34АлекалітывернешсяўгорадіскажашАвесалому: «Ябудутваімрабом,цару;якдагэтульябыўрабом бацькітвайго,такіцяпербудутваімрабом»,тады тызробішмненяслушнымрадуАхітафела.
35ЦіжнямазтабоюсвятароўСадокаіАвіятара?Дык вось,усё,штопачуешзцарскагадома,перакажы святарамСадокуіАвіятару.
36Вось,тамзімідваіхніясыны,Ахімаас,сынСадока, іЁнатан,сынАвіятара;іпразіхвыбудзецедасылаць мнеўсё,штопачуеце.
37ІпрыйшоўХусій,сябарДавіда,угорад,аАвэсалом прыйшоўуЕрусалім
РАЗДЗЕЛ16
1ІкаліДавідкрыхупадняўсязвяршыніпагорка,вось, сустрэўягоСіва,слугаМэмфівастэя,зпарай наўючаныхаслоў,анаіхдзвесцехлябоў,істовязанак разынак,істолетніхпладоў,ібутэлечкавіна.
2ІсказаўцарСіве:«Штотымаешнаўвазепад гэтым?»Сіваадказаў:«Аслыпрызначаныдляцарскага дома,кабнаіхездзіць,ахлебілетніяпладыдля ежыюнакам,авінокабпіцьтыя,хтослабееў пустыні»
3Ісказаўцар:«Адзесынгаспадаратвайго?»Ісказаў Сівацару:«Вось,ёнзастаеццаўЕрусаліме,боён сказаў:«сённядомІзраілеўвернемнецарствабацькі майго».
4ТадыцарсказаўСіве:«Вось,усё,штоналежала Мэмфівастэю,тваё»Сівасказаў:«Прашуцябе,каб язнайшоўласкуўвачахтваіх,гаспадарумой,цару».
5ІкаліцарДавідпрыйшоўуБахурым,вось,адтуль выйшаўчалавекзродудомаСаўлавага,паімені Шымэй,сынГеры;ёнвыйшаўіпрацягваўліхасловіць, ідучы
6ІкідаўёнкамяніўДавідаіваўсіхслугцараДавіда;а ўвесьнародіўсеадважныябыліпаправыіпалевыбок адяго
7ІвосьштосказаўСэмэй,каліпраклінаў:«Выходзь, выходзь,крывавычалавекічалавекнягодны!»
8ГасподзьабярнуўнацябеўсюкроўдомуСаўлавага, заместякогатыстаўцаром,іаддаўГасподзьцарстваў рукіАвесалома,сынатвайго;івось,тызлоўленыў сваёйбядзе,ботыкрывавычалавек
9ТадыАвэса,сынСаруі,сказаўцару:«Навоштагэты мёртвысабакапраклінаегаспадарамайгоцара? Дазвольмнепадысцііадсекчыямугалаву»
10Ісказаўцар:«Штомнеівам,сыныСаруі?Няхайён праклінае,боГасподзьсказаўяму:«ПракляніДавіда» Хтожскажа:«Навоштатытакзрабіў?»
11ІсказаўДавідАвэсуіўсімсваімслугам:вось,сын мой,яківыйшаўзмаіхчэраваў,шукаедушымаёй,тым
большгэтывеніяміцянінможагэтазрабіць?пакіньце яго,хайпраклінае,боГасподзьзагадаўяму.
12Можа,Гасподзьпаглядзіцьнамаёгораіадплаціць мнедабромзасённяшняепраклён.
13ІкаліДавіділюдзіягоныяішлідарогай,Сэмэйішоў пасхілегарынасупрацьяго,іпраклінаў,ідучы,ікідаў уягокамяні,ірассыпаўпыл
14Іпрыйшліцаріўселюдзі,якіябылізім,стомленыя, іадпачылітам
15ІпрыйшоўАвэсаломіўвесьнарод,мужчыны Ізраільскія,уЕрусалім,іАхітафэлзім
16Істалася,каліХусійАрхіцянін,сябарДавідаў, прыйшоўдаАвесалома,ісказаўХусійАвесалому: «Хайжывецар,хайжывецар!»
17ІсказаўАвэсаломХусаю:«Гэтатваяласкадатвайго сябра?Чамутынепайшоўзсябрамтваім?»
18ІсказаўХусійАвэсалому:не,алекаговыбера ГасподзьігэтынародіўсеІзраільцяне,зтыміябуду,і зІмзастануся.
19Ізноў,камуяпавіненслужыць?Цінепавіненя служыцьперадсынамягоным?Якяслужыўперад бацькамтваім,такбудуслужыцьіперадтабою.
20ТадыАвэсаломсказаўАхітафэлу:«Парадзіцеся, штонамрабіць»
21ІсказаўАхітафелАвесалому:увайдзіданаложніц бацькітвайго,якіхёнпакінуўахоўвацьдом;іўвесь Ізраільпачуе,штотыабрыдліўсябацькутвайму;тады ўмацуюццарукіўсіх,хтозтабою.
22ІпаставіліАвсаломунамётнадахудома,іўвайшоў Авсаломданаложніцбацькісвайгонавачахусяго Ізраіля.
23ІпарадаАхітафела,якуюёндаваўутыядні,былаяк быццамхтопытаеццаўзагадуБожага:такаябылаўся парадаАхітафелаякзДавідам,такізАвэсаломам.
РАЗДЗЕЛ17
1ІсказаўАхітафелАвэсалому:«Дазвольмневыбраць дванаццацьтысяччалавекіўстаць,іпайдуўпагонюза Давідамгэтайжаночы».
2ІЯнападунаяго,каліёнбудзестомленыізслабымі рукамі,інапалохаюяго,іўвесьнарод,якізім, пабяжыць;іЯзаб'ютолькіцара.
3ІЯвярнудацябеўвесьнарод;чалавек,якогаты шукаеш,нібывярнуўся;іўселюдзібудуцьуміры 4ІспадабалісягэтыясловыАвэсаломуіўсім старэйшынамІзраілевым
5ТадысказаўАвэсалом:паклічтаксамаХусія Архіцяніна,імыпаслухаем,штоёнскажа
6ІпрыйшоўХусійдаАвэсалома,ісказаўяму Авэсалом,кажучы:АхітафэлсказаўвосьштоЦі зробіммыпаводлеягослоў?Каліне,дыккажыты. 7ІсказаўХусійАвэсалому:«Нядобраяпарада,якую даўАхітафэл,угэтычас»
8Бо,сказаўХусій,тыведаешбацькутвайго
2Самуіла спачатку,кожны,хтопачуе,скажа:«Ёсцьразняў народзе,якіідзезаАвэсаломам».
10Алеіадважны,уякогасэрцаяксэрцальва,зусім растане,боўвесьІзраільведае,штобацькатвой адважнычалавек,ітыя,хтозім,адважныялюдзі.
11Тамуяраю,кабувесьІзраільсабраўсядацябеад ДанадаВірсавіі,якпясоккалямора,паколькасці,ікаб тысамішоўубітву.
12дыкмынападнемнаягоўякім-небудзьмесцы,дзе ёнбудзезнойдзены,інападнемнаяго,якрасаападае назямлю,інезастанеццазягоізусіхлюдзей,якіязім, ніводнага
13Акаліёнувойдзеўгорад,дыкусеІзраільцяне прынясуцьдатагогорадавяроўкі,імыпацягнемягоў раку,пакульнезастанеццатамніводнагакаменя 14ІсказаўАвэсаломіўсеІзраільцяне:парадаХусія АрхіцяніналепшаязапарадуАхітафела,боГасподзь вырашыўразбурыцьдобруюпарадуАхітафела,каб ГасподзьнавёўбядунаАвэсалома.
15ІсказаўХусійсвятарамСадокуіАвіятару:«Такі такраіўАхітафелАвесаломуістарэйшынам Ізраілевым,аяраіўтакітак».
16Дыквось,хутчэйпашліцеіскажыцеДавіду:«Не начуйгэтайночынараўнінепустыні,ахутчэйперайдзі, кабнезагінуўцаріўселюдзі,якіязім».
17ЁнатаніАхімаасзаставалісякаляЭн-Рагеля,бо нельгабылопаказвацьіх,каліяныўваходзяцьугорад Іпайшласлужанкаірасказалаім;іяныпайшліі расказаліцаруДавіду
18АлеадзінхлопецубачыўіхірасказаўАвесалому Алеяныабодвахуткапайшлііпрыйшліўдомаднаго чалавекаўБахурыме,уякоганадварыбыўкалодзеж,і сышлітуды
19Іўзялажанчынаінакрылавусцекалодзежа покрывам,іпасыпалазверхумолатамзбожжа,ініхто прагэтаневедаў
20ІпрыйшліслугіАвесаломадажанчыныўдомі сказалі:дзеАхімаасіЁнатан?Іжанчынаадказалаім: яныперайшліпатокІ,шукаючыіхінезнайшоўшы, вярнулісяўЕрусалім.
21Апаслятаго,якяныпайшлі,янывыйшліз калодзежа,пайшлііпаведаміліцаруДавіду,ісказалі Давіду:«Устаньіхутчэйперайдзіпразваду,ботакраіў супрацьвасАхітафел»
22ТадыДавідустаўіўвесьнарод,якібыўзім,і перайшліЯрдан;дасвітаннянезасталосяніводнагазіх, хтонеперайшоўбыЯрдан
23Ахітафел,убачыўшы,штопарадаягонаянебыла выканана,асядлаўасла,устаўіпайшоўдадомуўсвой дом,усвойгорад,ізрабіўусёнеабходнаедлясваёй сям'і,павесіўсяіпамёр,ібыўпахаваныўмагілебацькі свайго.
24ІпрыйшоўДавідуМаханаім,аАвэсаломперайшоў Ярдан,ёніўсеІзраільцянезім
25ІпаставіўАмэсаначальнікамвойсказаместЁава Амэсабыўсынаднагочалавека,якогазваліІтра, ізраільцянін,якіўвайшоўдаАвігеі,дачкіНааша, сястрыСаруі,маціЁава
26ІразмясцілісяІзраільіАвэсаломтабарамузямлі Галаадскай.
27Істалася,каліДавідпрыйшоўуМаханаім,што Шові,сынНааса,зРавыАмоніцкай,іМахір,сын Амііла,зЛадэвара,іВарзілайГалаадыцянінзРагеліма, 28Прынесліложкі,іміскі,ігліняныяпасудзіны,і пшаніцу,іячмень,імуку,ісушанаезбожжа,ібабы,і сачавіцу,ісушаныябабы, 29імёд,імасла,іавечак,ісырзкароўдляДавідаідля людзей,якіябылізім,наежу,боказаліяны:народ галодны,стомленыісмаглыўпустыні
РАЗДЗЕЛ18
1ІпералічыўДавідлюдзей,якіябылізім,іпаставіў надімітысячнікаўісотнікаў
2ІпаслаўДавідтрацінународападкіраўніцтвамЁава, ітрацінупадкіраўніцтвамАвэсы,сынаСаруі,брата Ёава,ітрацінупадкіраўніцтвамІтаяГэцянінаІсказаў царнароду:«Ятаксамапайдузвамі»
3Аленародадказаў:«Невыходзь,бокалімыўцячэм, янынепаклапоцяццапранас;ікаліпаловазнаспамрэ, янынепаклапоцяццапранас;алецяпертытакіжсамы, якдзесяцьтысячнас;тамуцяперлепш,кабтыдапамог намзгорада»
4Ісказаўімцар:«Язраблютое,штовамздаецца добрым».Іцарстаўкалябрамы,іўвесьнародвыходзіў сотняміітысячамі
5ІзагадаўцарЁаву,АвэсаюіІтаю,кажучы: «Асцярожнаабыходзьцесязмаладымчалавекам Авсаломамдзелямяне»Іўвесьнародпачуў,каліцар даўусімначальнікамзагадпраАвсалома
6ІвыйшаўнародуполесупроцьІзраіля;ібітва пачаласяўлесеЯфрэмавым;
7ДзенародІзраілеўбыўзабітыслугаміДавіда,ібыла тамвялікаяразняўтойдзень,дваццацьтысяччалавек. 8Бобітваахапілаўсюзямлю,ілесзнішчыўутой дзеньбольшлюдзей,чыммеч
9ІсустрэўАвесаломслугДавідавых.ІехаўАвесалом намуле,імулзайшоўпадтоўстыягалінывялікагадуба, ізачапіўсягалавойягонайзадуб,іёнзавіспаміж небамізямлёй;імул,якібыўпадім,пайшоў. 10ІўбачыўгэтаадзінчалавекірасказаўЁаву,кажучы: «Вось,ябачыўАвэсалома,павешанаганадубе»
11ІсказаўЁаўчалавеку,якірасказаўяму:«Вось,ты бачыўяго;чамутынепаваліўяготамназямлю?Ядаў бытабедзесяцьсікляўсрэбраіпояс»
12ІсказаўтойчалавекЁаву:«Калібяатрымаўнарукі сваетысячусікляўсрэбра,янепадняўбырукіна царскагасына,боўнашыявочыцарзагадаўтабеі АвэсаюіІтаю,кажучы:сцеражыцеся,кабніхтоне чапаўмаладогачалавекаАвесалома»
2Самуіла
17ІўзяліАвэсалома,ікінуліягоўвялікуюямуўлесе, інасыпалінаяговельмівялікуюкучукамянёў;іўсе Ізраільцянеўцяклі,кожныўсвойнамёт 18Авэсаломяшчэпрыжыццісваімузяўіпаставіўсабе помнікуцарскайдаліне,босказаў:«Нямаўмянесына, кабзахавацьпамяцьпраімямаё»Іназваўпомнік сваімімем,іёндасёньняшнягадняназываецца «мясцоўнасцюАвэсалома».
19ТадысказаўАхімаас,сынСадокаў:«Пабягуяі абвясчуцару,штоГасподзьадпомсціўзаяговорагаў ягоных»
20ІсказаўямуЁаў:«Сённятынебудзешабвяшчаць весткі,аабвясцішіншымднём,асённянебудзеш абвяшчаць,боцарскісынпамёр»
21ТадыЁаўсказаўХусію:«Ідзі,раскажыцару,штоты бачыў».ІпакланіўсяХусійЁавуіпабег.
22ІзноўсказаўАхімаас,сынСадокаў,Ёаву:«Але,як бытамнібыло,дазвольімнепабегчызаХусіем»І сказаўЁаў:«Навоштатыбяжыш,сынемой,каліўцябе нямагатовыхвестак?
23Алеякбытамнібыло,сказаўён,дазвольмне пабегчы.Ісказаўяму:бяжы.ТадыАхімааспабег дарогайраўніныіаббегХусія
24АДавідсядзеўпаміждзвюмабрамаміВартаўнік пайшоўнадахбрамыдасцяны,падняўвочыіўбачыў: вось,чалавекбегадзін
25ВартаўнікзакрычаўіабвясціўцаруІсказаўцар: «Каліёнадзін,дыкёсцьвесткаўяговуснах».Іён паспяшаўсяіпадышоўбліжэй
26Іўбачыўвартаўнікіншагачалавека,якібег,і паклікаўвартаўнікабрамнікаісказаў:«Вось,яшчэ адзінчалавекбяжыцьадзін»Ісказаўцар:«Ёнтаксама нясевестку»
27Ісказаўвартаўнік:«Мнездаецца,штобегпершага падобныдабегуАхімааса,сынаСадокавага»Ісказаў цар:«Ёндобрычалавекіідзездобрайвесткай»
28ІАхімааспаклікаўісказаўцару:«Усёўпарадку».І ўпаўёнтварамсваімназямлюперадцаромісказаў: «ДабраславёныГасподзь,Богтвой,Яківыдаўлюдзей, якіяпаднялірукунагаспадарамайгоцара».
29Іспытаўцар:ціўсёўпарадкузмаладым Авесаломам?ІадказаўАхімаас:каліЁаўпасылаў царскагаслугуімяне,твайгослугу,ябачыўвялікішум, аленеведаў,штогэтабыло
30Ісказаўямуцар:«Адхілісяістаньтут»Іён адхіліўсяіспыніўся.
31Івось,прыйшоўХусій,ісказаўХусій:«Вядоматабе, гаспадарумой,цару,боГасподзьадпомсціўтабесёння заўсіх,хтопаўстаўсупрацьцябе»
32ІсказаўцарХусію:«Ціўсёўпарадкузмаладым чалавекамАвесаломам?»ІадказаўХусій:«Ворагі гаспадарамайгоцараіўсе,хтопаўстаесупрацьцябе, кабзрабіцьтабеліха,няхайбудуцьтакіміж,якігэты маладычалавек»
33Іцарвельміўзрушыўся,іпайшоўупакойнад брамай,іплакаў,і,ідучы,казаў:«СынемойАвсалом, сынемой,сынемойАвсалом!о,калібяпамёрзацябе, Авсалом,сынемой,сынемой!»
РАЗДЗЕЛ19
1ІпаведаміліЁаву:«Вось,царплачаігалосіцьпа Авэсаломе».
2Іперамогаўтойдзеньабярнуласяўсмутакдляўсяго народа,бонародпачуўутойдзень,штоцарсмуткуепа сваімсыне.
3Ілюдзіўтойдзеньхітрапрабралісяўгорад,яклюдзі, саромеючыся,крадуцца,каліўцякаюцьубітве 4Алецарзакрыўтварсвойізакрычаўгучнымголасам: «СынемойАвсаломе,Авсаломе,сынемой,сынемой!»
5ІўвайшоўЁаўудомдацараісказаў:«Тысёння зняважыўусіхслугтваіх,якіясённявыратаваліжыццё тваёіжыццёсыноўтваіхідачоктваіх,іжыццёжонак тваіхіжыццёналожніцтваіх».
6Ботылюбішворагаўтваіхіненавідзішсяброўтваіх Ботысённяабвясціў,штонезважаешнінакнязёў,ні наслуг;босённяябачу,штокалібАвесаломжыў,а мыўсепамерлібсёння,тогэтабылобтабеўпадабанні 7Дыквось,устань,выйдзііпагаварысасваіміслугамі; боклянусяГоспадам,штокалітыневыйдзеш,тоў гэтуюночуцябенікоганезастанецца;ігэтабудзетабе
8ТадыцарустаўісеўубрамеІабвясціліўсяму
9ІўвесьнародваўсіхплямёнахІзраілевыхспрачаўся,
вызваліўнасзрукФілістымлян;ацяперёнуцёкззямлі даАвэсалома
10ААвесалом,якогамыпамазалінадсабой,загінуўу бітвеДыкчамужвынекажаценісловапратое,каб вярнуцьцара?
11ІпаслаўцарДавіддасвятароўСадокаіАвіятара сказаць:скажыцестарэйшынамЮдэі:чамувыапошнія, кабвярнуцьцараўягодом?бословыўсягоІзраіля дайшлідацара,уягодом.
12Выбратымае,выкосцімаеіплоцьмая;чаму жвыапошнія,хтовяртаецара?
13ІскажыцеАмасаю:«ціжтынезмаёйкосціізмаёй плоці?НяхайтоеітоезробіцьмнеБог,іяшчэбольш зробіць,калітынебудзешзаўсёдыправадыромвойска перадамноюзаместЁава».
14ІсхіліўёнсэрцаўсіхЮдэяў,яксэрцааднаго чалавека,іяныпаслалісказацьцару:«Вярнісятыіўсе слугітвае».
15ІвярнуўсяцаріпрыйшоўдаЯрданаАЮдэя прыйшоўуГалгал,кабсустрэцьцараіправесціяго празЯрдан
16ІШымэй,сынГеры,веніяміцянінзБахурыма, паспяшаўсяівыйшаўзЮдэямінасустрачцаруДавіду
2Самуіла
20Боведаерабтвой,штозграшыў;тамувось,я прыйшоўсённяпершызусягодомуЯзэпавага,каб сустрэцьгаспадарамайго,цара
21АлеАвэса,сынСаруі,адказаўісказаў:«Ціжне павіненШымэйбыцьпакаранысмерцюзагэта,што пракляўпамазанцаГасподняга?»
22ІсказаўДавід:штомнедавас,сыныСаруі,штовы сёньняробіцемнепраціўнікаў?цібудзесёньняхтонебудзьпакаранысмерцюўІзраілі?Бохібаяняведаю, штосёньняяцарнадІзраілем?
23ІсказаўцарШымэю:«Тынепамрэш»Іцар прысягнуўяму
24ІвыйшаўМэмфівастэй,сынСаўлаў,насустрачцару, інеаблягаўногсваіх,непадстрыгаўбарадысваёйіне мыўадзеннясвайгозтагодня,якцарадышоў,датаго дня,каліёнвярнуўсязмірам.
25Істалася,каліёнпрыйшоўуЕрусалімнасустрэчуз царом,штоцарсказаўяму:чамутынепайшоўсамною, Мэмфівастэй?
26Іадказаўён:«Госпадарумой,цару!рабмой падмануўмяне;борабтвойсказаў:«Асядлаюсабеасла, кабпаехацьнаіміпаехацьдацара»,борабтвой кульгавы
27Ёначарніўрабатвайгоперадгаспадароммаім царом;алегаспадармойцаряканёлБожы;дыкрабі тое,штодобраўвачахтваіх
28Увесьдомбацькімайгобыўтолькімёртвыперад маімгаспадаромцаром,атыпасадзіўрабатвайго сяродтых,хтоеўзатваімсталомЯкоежправаямаю яшчэскардзіццацару?
29Ісказаўямуцар:«Навоштатыяшчэгаворышпра сваесправы?Ясказаў:падзяліцезямлютыіСіва»
30ІсказаўМэмфівастэйцару:«Няхайвозьмеўсё,бо гаспадармойцарвярнуўсязмірамусвойдом».
31ІспусціўсязРагелімаВарзелайГалаадыцяніні перайшоўзцаромЯрдан,кабправесціягопразЯрдан
32Варзілайбыўвельмістары,гадоўвосемдзесят,іён забяспечваўцарахарчамі,пакультойжыўуМаханаіме, бобыўёнвельмізначнычалавек
33ІсказаўцарВарзелію:«Хадзісамной,іябуду карміцьцябеўсябеўЕрусаліме»
34ІсказаўВарзелійцару:«Колькімнезасталосяжыць, кабісцізцаромуЕрусалім?»
35Мнесённявосемдзесятгадоў;іцімагуя адрознівацьдаброадзла?Ціадчуваерабтвойсмак таго,штояеміштояп'ю?Цічуюяяшчэголас спевакоўіспевачак?Чамужрабтвойяшчэбудзе цяжарамдлягаспадарамайго,цара?
36ТвойрабпройдзезцаромкрыхузаЯрдан;ічаму царпавіненадплачвацьмнезагэтатакойузнагародай?
37Дазвольрабутваймувярнуццаіпамерціўсваім горадзе,ібыцьпахаванымкалямагілыбацькімайгоі мацімаёйАлевосьрабтвойКімхам;няхайёнпойдзез гаспадароммаім,царом,ізрабізім,штотабезаўгодна
38Іадказаўцар:«ХайпойдзесамноюКімгам,ія зраблюямутое,штотабезаўгодна;іўсё,чаготыад мянезапатрабуеш,язраблютабе».
39ІўвесьнародперайшоўЯрданІкаліцарперайшоў, царпацалаваўВарзеліяідабраславіўяго,іёнвярнуўся ўсваёмесца.
40ІпайшоўцаруГалгал,іКімгампайшоўзім;іўвесь народЮдэйскіправодзіўцара,атаксамапалованарода Ізраільскага
41Івось,усеІзраільцянепрыйшлідацараісказалі цару:чамубратынашыя,мужыЮдэі,выкраліцябеі правяліцараідомягоны,іўсіхлюдзейДавідавыхзім празЯрдан?
42ІўсеЮдэіадказаліІзраільцянам:боцарнамблізкі сваяк;чамужвызлуецесяз-загэтага?Ціжмыеліўсё зацарскікошт,ціёндаўнамякі-небудзьпадарунак?
43ІадказвалімужчыныІзраільцянемужчынамЮдэіі сказалі:«Унасдзесяцьдоляўуцары,іўДавідеўнас большправоў,чымувас.Чамужвыпагардзілінамі, штонепаслухалісянашайпарады,кабвярнуцьнашага цара?ІсловымужчынЮдэібылілютейшыязасловы мужчынІзраільцян».
РАЗДЗЕЛ20
1Івыпадковатамбыўчалавекнягодны,імемШэба, сынБіхры,веніяміцянінІёнзатрубіўутрубуісказаў: «НяманамдоліўДавідеіняманамспадчыныўсыне Есэевым;кожныўсвойнамёт,Ізраіль»
2ІўсеІзраільцянеадышліадДавідаіпайшлізаСавэем, сынамБіхры;аЮдэізасталісяпрысваімцарыад ЯрданадаЕрусаліма
3ІпрыйшоўДавідусвойдомуЕрусалім,іўзяўцар дзесяцьжанчын,сваіхналожніц,якіхёнпакінуў ахоўвацьдом,іаддаўіхпадварту,ікарміўіх,алене хадзіўдаіхІяныбылізамкнёныядаднясваёйсмерці, жывучыякудоўствы.
4ТадыцарсказаўАмасаю:«ЗбярыдамянеЮдэяўза трыднііпрыйдзісюды»
5ІпайшоўАмасасабрацьЮдэяў,алезатрымаўся даўжэйзапрызначаныямучас
6ІсказаўДавідАвэсаю:цяперШэба,сынБіхры, зробіцьнамбольшліха,чымАвэсалом;вазьміслуг гаспадаратвайгоіпераследуйяго,кабённезавёўсабе ўмацаваныягарадыінеўцёкаднас
7ІвыйшлізаімлюдзіЁава,іХэлэтэі,іПэлэтэі,іўсе адважныялюдзі;івыйшліянызЕрусаліма,каб пераследвацьСавэя,сынаБіхры
8Каліяныбылікалявялікагакаменя,штоўГаваоне, АмасаішоўперадіміІапранутыбыўЁаўувопратку, якуюёнапрануў,ізверхубыўпоясзмечам, прывязанымдапаясніцыягонайупохвах,імечвыпаў, каліёнвыходзіў
9ІсказаўЁаўАмасу:«Ціздаровыты,братмой?»І
10АлеАмасанезвярнуўувагінамеч,якібыўуруцэ
13Каліягопрыбраліздарогі,увесьнародпайшоўза Ёавам,кабпераследвацьШэву,сынаБіхры.
14ІпрайшоўёнпразусеплямёныІзраілевыядаАвеля ідаБэт-Маахі,іпразусіхБэрытаў;іянысабраліся разам,іпайшлізаім.
15ІпрыйшліяныіаблажыліягоўАвел-Бэт-Маахе,і насыпалівалперадгорадам,іёнстаўурове;іўсе людзі,якіябылізЁавам,біліпасцяне,кабразбурыць яе
16Тадыаднамудраяжанчыназакрычалазгорада: «Слухайце,слухайце!СкажыЁаву:падыдзісюды,ія пагаварузтабою»
17Ікаліёнпадышоўдаяе,жанчынаспытала:«Ціты Ёаў?»Іёнадказаў:«Гэтая»Тадыянасказалаяму: «Паслухайсловыслужанкітваёй»Іёнадказаў: «Слухаю».
18Ісказалаяна:«Удаўніячасыказалі:«Справядліва спытаюцьпарадыўАвелі»Ітакяныскончылісправу 19ЯадзінзмірныхіверныхуІзраілі;атыхочаш знішчыцьгорадімаціўІзраілі:навоштатабезнішчыць спадчынуГоспада?
20ІадказаўЁаўісказаў:«Няхайгэтанебудзе,хайгэта небудзедлямяне,кабязнішчыўгэта»
21Няманічогападобнагадатаго,алечалавекзгары Яфрэмавай,паіменіШэба,сынБіхры,падняўрукуна цара,наДавіда;выдайцеягоаднаго,іяадыдуад горадаІсказалажанчынаЁаву:«Вось,ягогалава будзекінутатабезсцяны».
22Тадыжанчынапайшладаўсягонародасасваёй мудрасцю,іяныадсеклігалавуСаве,сынуБіхры,і кінуліяеЁаву.Іёнзатрубіўутрубу,іяныпайшліз горада,кожныўсвойнамётІвярнуўсяЁаўуЕрусалім дацара
23ЁаўбыўнадусімвойскамІзраільскім,аВанея,сын Ёдая,надХэлетэяміінадФелетэямі
24Адарамбыўнадзборампадаткаў,аЁсафат,сын Ахілуда,быўдзеяпісалам.
25Сэвабыўпісарам,аСадокіАвіятарбылісвятарамі
26АІра,Яірыцянін,быўгалоўнымкіраўнікомкаля Давіда.
РАЗДЗЕЛ21
1ІбыўголадудніДавідатрыгады,годзагодам;і ДавідспытаўуГоспадаІадказаўГасподзь:гэтаза Саўлаізакрывавыдомягоны,боёнзабіўгавааніцян.
2Іпаклікаўцаргавааніцянісказаўім:(агавааніцяне былінезсыноўІзраілевых,азастатніхАмарэйцаў,і сыныІзраілевыяпрысягнуліім;алеСаўлхацеўзабіць іхзруплівасцісваёйдасыноўІзраілевыхіЮдэйскіх)
3ІсказаўДавідгавааніцянам:штомнезрабіцьвамі чымачысціцьвас,кабвыдабраславіліспадчыну Гасподнюю?
4Гавааніцянесказаліяму:«Мынехочамнісрэбра,ні золатаадСаўлаіягонагадома,ітынезабівайдзеля наснікогаўІзраілі»Ёнсказаў:«Штоскажаце,тоеі зраблюдлявас».
5Іяныадказаліцару:«Чалавек,якігубіўнасіякі задумаўсупрацьнасзнішчыцьнас,кабмыне заставалісяніўаднойзмежаўІзраіля,
6Няхайвыдадуцьнамсемчалавекзягоныхсыноў,і мыпавесіміхперадГоспадамуГівеСаўла,якога выбраўГасподзьІсказаўцар:«Яаддаміх» 7АлецарпашкадаваўМэмфівастэя,сынаЁнатана, сынаСаўлавага,дзеляклятвыГоспаду,якаябыла паміжімі,паміжДавідаміЁнатанам,сынамСаўлавым 8АлецарузяўдвухсыноўРыцпы,дачкіАі,якіхяна нарадзілаСаўлу,АрмоніяіМэмфівастэя,іпяцярых сыноўМіхалы,дачкіСаўла,якіхянавыхаваладля Адрыэла,сынаБарзіліязМэхалаты,
9Іаддаўіхурукігавааніцянаў,іяныпавесілііхна ўзгоркуперадГоспадамІзагінуліяныўсесямёра разам,ібылізабітыяўдніжніва,упершыядні,на пачаткужніваячменю
10ІРыцпа,дачкаАйі,узялавярэтуіраспасцерлаяе сабенаскалеадпачаткужніваідатагочасу,пакуль ваданепачалападацьнаіхзнеба,інедазваляла птушкамнябеснымляцецьнаіхудзень,азвярам палявымуначы.
11ІДавідурасказалі,штозрабілаРыцпа,дачкаАйі, наложніцаСаўла
12ІпайшоўДавідіўзяўкосціСаўлаікосціЁнатана, сынаягонага,ужыхароўЯвісаГалаадскага,якіяўкралі іхзвуліцыБэт-Шана,дзеіхпавесіліФілістымляне, каліФілістымлянезабіліСаўлаўГільбоа.
13ІвынесёнадтулькосціСаўлаікосціЁнатана,сына ягонага,ісабралікосціпавешаных
14ІпахавалікосціСаўлаіЁнатана,сынаягонага,у зямліВеньямінавай,уЦэле,умагілеКіша,бацькі ягонага;ізрабіліўсё,штозагадаўцарІпаслятагоБог умілаваўсязазямлюгэту.
15ІзноўпачаласявайнаўФілістымлянзІзраілем;і пайшоўДавідіслугіягоныязім,іваяваліз Філістымлянамі;іДавідзнясіліўся.
16ІІшві-Бенаў,адзінзсыноўРэфаімаў,чыёдзіда важылатрыстасікляўмедзі,аперазаныёнбыўновым мячом,падумаўзабіцьДавіда.
17АлеАвэса,сынСаруі,дапамогямуіпабіў філістымлянінаізабіўягоТадылюдзіДавідавыя прысягнуліяму,кажучы:тыбольшнепойдзешзнамі набітву,кабнепатушыцьсвятлоІзраілевае 18Паслягэтагазноўбылабітвазфілістымлянаміў Гобе;тадыСівейхайХушацянінзабіўСафа,аднагоз сыноўРэфаіма
19ІзноўбылабітваўГобезФілістымлянамі,дзе Элханан,сынЯарэ-Рэгіма,Віфлеемляніна,забіўбрата ГаліяфаГэцяніна,уякогадзяржакдзідыбыўякнавой ткацкага.
20ІбылаяшчэбітваўГэце,дзебыўчалавеквялікага росту,уякоганакожнайруцэінакожнайназепа шэсцьпальцаў,усягодваццацьчатыры;іёнтаксама быўнароджаныадволата.
21ІкаліёнпагарджаўІзраілем,забіўягоЁнатан,сын Шымы,братаДавідавага
22ГэтыячацвёранарадзілісяўрэбелаўГэцеізагінулі адрукіДавідаіадрукіягоныхслуг
1ІпрамовіўДавідГоспадусловыгэтайпесніўтой
2Самуіла
2Ісказаўён:Гасподзьмаяскала,маякрэпасцьімой Збаўца;
3Богскаламая;наЯгояспадзяюся;Ёншчыт мойірогвыратаваннямайго,высокаявежамаяі прытулакмой,мойзбаўца;Тыратуешмянеадгвалту.
4БудуклікацьГоспада,годнагахвалы,ібуду выратаваныадворагаўмаіх
5Каліхвалісмерціахінулімяне,патокібязбожнікаў напалохалімяне;
6Акружылімянесмуткіпекла,пасткісмерціспынілі мяне;
7УбядземаёйязаклікаўГоспадаідаБогамайго ўсклікнуў;іЁнпачуўголасмойзхрамаСвайго,іенк мойдайшоўдавушэйЯгоных
8Тадызямлязадрыжалаізадрыжала,іпадмуркі нябёсаўзахісталісяізахісталіся,боЁнразгневаўся.
9Дымвыйшаўзноздраўягоных,іагоньпажыральныз вуснаўягоных;вуголлезагарэласяадяго
10Ёнсхіліўнябёсыісышоў;іцемрабылападнагамі Ягонымі
11Іёнсеўнахерувімаіпаляцеў,із'явіўсянакрылах ветру.
12ІЁнзрабіўваколсябецемруішатры,цёмныяводыі густыяхмарынябесныя
13Адззянняперадімразгарэласявуголлеагню.
14Гасподзьзагрымеўзнябёсаў,іУсявышнідаўголас Свой
15ІЁнпаслаўстрэлыіраскідаўіх,імаланкіі збянтэжыўіх
16Іадкрылісярэчышчымора,іадкрылісяасновы сусветуадпагрозыГоспада,адподыхудыхання ноздраўЯгоных
17Ёнпаслаўзвышыні,Ёнузяўмяне,выцягнуўмянез многіхводаў;
18Ёнвызваліўмянеадмайгомоцнагаворагаіадтых, хтоненавідзеўмяне,бояныбылімацнейшыязамяне
19Яныспынілімянеўдзеньмаёйбяды,алеГасподзь быўмаёйапорай
20Ёнвывеўмяненапрасторнаемесца,вызваліўмяне, бомеўдамянедабраславеньне.
21Гасподзьаддаўмнепаводлеправеднасцімаёй, паводлечысцінірукмаіхЁнадплаціўмне
22БоятрымаўсяшляхоўГоспадаінеадступаўадБога майгобязбожна
23БоўсеЯгоныязаконыбыліперадамною,іад Ягоныхпастановаўянеадступаў.
24ЯбыўправедныперадІміўстрымліваўсяад беззаконнямайго.
25Дыквось,Гасподзьадплаціўмнепаводле праведнасцімаёй,паводлечысцінімаёйувачах Ягоных
26ЗміласэрныміТыбудзешміласэрны,ізправеднымі праведны
27Зчыстымтыпакажашсябечыстым,азхітрым агідным
28Тывыратуешнародубогі,алевочыТваена ганарлівых,кабТыіхпрынізіў.
29БоТымаялямпа,Госпадзе,іГасподзьасвятліць маюцемру
30БозТабоюяпрабягаўпразполк;зБогаммаімя пераскочыўпразсцяну
31ШляхБогабездакорны;словаГасподняе выпрабаванае:Ёншчытдляўсіх,хтоспадзяеццана Яго
32БохтоБог,акрамяГоспада,іхтоскала,акрамяБога нашага?
33Богмаясілаімоц,іЁнробіцьмойшлях дасканалым
34Ёнробіцьногімае,якногіаленячыя,іставіцьмяне навышынімае
35Ёнвучыцьмаеруківаяваць,такштосталёвылук ламаеццарукамімаімі
36ТыдаўмнешчытвыратаванняТвайго,ілагоднасць Тваяўзначаліламяне.
37Тыпашырыўмаекрокіпадмной,кабногімаене пахіснуліся
38Япераследваўворагаўмаіхізнішчаўіх;іне вяртаўся,пакульнезнішчыўіхцалкам
39Язнішчыўіхіпараніўіх,такштоянынемаглі ўстаць;яныўпаліпадногімае.
40БоТыпадперазаўмянесілайдлябарацьбы;тых,хто паўстаўсупрацьмяне,Тыпакарыўпадмаёйнагамі
41Тыдаўмнешыіворагаўмаіх,кабямогзнішчыць тых,хтоненавідзіцьмяне
42Яныглядзелі,аленебыловыратавальніка;да Госпадазвярталіся,алеЁннеадказваўім.
43ТадыЯздрабніўіх,якпылзямны,растаптаўіх,як вулічнуюгразь,іраскідаўіх
44Тывызваліўмянеадсваркімайгонарода,захаваў мянегалавойнародаў;народ,якогаяневедаў,будзе служыцьмне
45Чужыябудуцьпадпарадкоўваццамне;яктолькі пачуюць,яныбудуцьпаслухмяныямне
46Чужынцызнікнуць,іяныбудуцьбаяццасваіх блізкіхмесцаў.
47ЖывыГасподзь,ідабраславёнаяскаламая,і ўзвышаныБогскаламайгозбаўлення
48ГэтаБог,ЯкіпомсціцьзамянеіЯкіпрыніжаенарод падмаёрукі,
49Тывызваляешмянеадворагаўмаіх;Тыўзвышаеш мяненадтымі,хтопаўстаесупрацьмяне;Ты вызваляешмянеадгвалтаўніка
50ТамуябудуславіцьЦябе,Госпадзе,сяроднародаўі будуспявацьхвалуіменіТвайму.
51Ёнвежавыратаваннядляцарасвайгоіаказвае міласэрнасцьпамазанцуСваймуДавідуінашчадкам ягонымнавекі. РАЗДЗЕЛ23
1ГэтаапошніясловыДавідаСказаўДавід,сынЕсэя, ічалавек,узвышанынавышыні,памазаннікБогаЯкава ісалодкіпсалмістІзраіля,сказаў:
2ДухГасподнігаварыўувамне,ісловаЯгонаебыло намаімязыку
3БогІзраілеўсказаў,СкалаІзраілевасказаламне:«Той, хтокіруелюдзьмі,павіненбыцьсправядлівым, кіруючыўстрахуБожым»
4Іёнбудзеяксвятлоранішняйраніцы,каліўзыходзіць
2Самуіла
ўгэтымусёмаёвыратаваннеіўсёмаёжаданне,хоць Ёнінедаеямурасці.
6Алесыныбязбожнікабудуцьусеяны,якцерні, адкінутыя,боіхнельгаўзяцьрукамі: 7Алетой,хтодакранеццадаіх,павіненбыць агароджаныжалезамідзідай,іяныпавінныбыць цалкамспаленыагнёмнатымсамыммесцы
8Восьімёныадважныхвоінаў,якіябыліўДавіда: Тахманіцянін,якісядзеўнатроне,галоўныз начальнікаў;гэтабыўАдыноЭзніцянін;ёнпадняў дзідусваюсупрацьвасьмісотчалавекізабіўіхзаадзін раз
9ПасляягобыўЭлеазар,сынДода,Ахахіцянін,адзінз трохадважных,якіябылізДавідам,каліяныкінулі выклікфілістымлянам,якіясабралісятамнабітву,і Ізраільцянепайшлі.
10ЁнустаўібіўФілістымлян,пакульрукаягонаяне стаміласяінепрыліпладамечаІдаўГасподзьутой дзеньвялікуюперамогу,інародвярнуўсязаімтолькі длятаго,кабрабаваць
11ПасляягобыўШама,сынАге,Гарарыцянін Філістымлянесабралісяўатрадтам,дзебыўкавалак поля,поўнысачавіцы,інародуцёкадФілістымлян 12Алеёнстаўсяродзямлііабараніўяе,іпабіў Філістымлян;іГасподзьдаўвялікуюперамогу.
13Ітроезтрыццацігалоўныхпайшлііпрыйшліда ДавідаўчасжніваўпячоруАдалам;аатрад ФілістымлянразмясціўсятабарамудалінеРэфаім.
14Давідтадыбыўукрэпасці,аахоўныатрад ФілістымлянуВіфлееме
15ІзахацеўДавіднапіццавадыісказаў:«Хтобдаў мненапіццавадызВіфлеемскайкрыніцы,штокаля брамы?»
16Трыадважныявоіныпрабілісяпразтабар ФілістымлянізачарпнулівадызВіфлеемскайкрыніцы, якаякалябрамы,іўзяліяе,іпрынесліДавіду;аднакён нехацеўпіцьяе,авыліўяеГоспаду.
17Ісказаўён:«Няхайнебудземне,Госпадзе,кабя зрабіўгэта!Ціжгэтанекроўтыхлюдзей,якія рызыкаваліжыццёмсваім?Тамуённехацеўяепіць». Гэтазрабілігэтыятрыадважныялюдзі
18ААвэса,братЁава,сынСаруі,быўгалоўнызтрох Ёнпадняўдзідусваюсупрацьтрохсотчалавекізабіўіх, ібыўугонартрох
19Ціжнебыўёнсамымпаважанымзтрох?Тамуён быўіхправадыром?Аднакённедасягнуўпершых трох
20ІВанея,сынЁдая,сынадважнагачалавека,з Каўцэіла,якіздзейсніўшматучынкаў,забіўдвух падобныхдальвоўмужоўзМаава;ёнтаксамасышоўі забіўльвасяродямыўснежнычас
21Ізабіўёнегіпцяніна,чалавекапрыгожагасастану;у руцэегіпцянінабыладзіда;алеёнпадышоўдаягоз кіем,вырваўдзідузрукіегіпцянінаізабіўягонайжа дзідай
22ГэтазрабіўВанея,сынЁдая,іёнбыўвядомысярод трохадважныхмужчын.
23Ёнбыўбольшпаважанызтрыццаці,аленедасягнуў першыхтрохІДавідпаставіўягоначальнікамсваёй аховы.
24Асаіл,братЁава,быўаднымзтрыццаці;Элханан, сынДода,зВіфлеема,
25ШамаГарадыцянін,ЭлікаГарадыцянін, 26ХэлецПалтыцянін,Іра,сынІкеша,Тэкаіцянін, 27АвіезэрАнэтацянін,МэвунайХушацянін, 28СалмонАхохіцянін,МагарайНэтафацянін, 29Хэлеў,сынБааны,Нэтафацянін,Этай,сынРыбая,з ГівысыноўВеньямінавых, 30БэнэяПіратанянін,ГідайзпатокаўГааша, 31АвіялбонАрбацянін,АзмавэтБархуміцянін, 32ЭліябаШаалбаніцянін,зсыноўЯшэна,Ёнатан, 33ШамаГарарыцянін,Ахіам,сынШарара Гарарыцяніна,
34Эліфелет,сынАхасбая,сынаМаахаціцяніна,Эліям, сынАхітафелаГіланяніна, 35ХэзрайКармэліт,ПаарайАрбіт, 36Ігал,сынНатаназЦовы,БаніГадыцянін,
37ЦэлэкАманіцянін,НахарайБээрацянін,збраяносец Ёава,сынаСаруінага, 38ІраІтрыянін,ГарэбІтрыцянін, 39УрыяХэтэянін:усяготрыццацьсем.
РАЗДЗЕЛ24
1ІзноўзапаліўсягнеўГоспаданаІзраіля,іЁн падштурхнуўДавідасказацьім:ідзі,палічыІзраіляі Юду.
2ІсказаўцарЁаву,правадырувойска,якібыўзім: «ПрайдзіпаўсіхплямёнахІзраілевыхадДанада
народу»
3ІсказаўЁаўцару:«НяхайГасподзь,Богтвой,дадасць данароду,колькібённібыў,сторазоўбольш,каб вочыгаспадарамайгоцарабачылігэтаАлечаму гаспадармойцарзадаволеныгэтайсправай?»
4АлесловацарапераважыласупрацьЁаваісупраць ваеначальнікаўІвыйшаўЁаўіваеначальнікіадцара, кабпералічыцьнародІзраільскі
5ІперайшліяныЯрданіразбілітабаруАраэры,па правыбокгорада,якіляжыцьсяродракіГада,і насупрацьЯзэра
6ПотымяныпрыйшліўГілеадіўзямлюТахцімХодшы,іпрыйшліўДан-ЯаніваколСідона, 7ІпрыйшлідаўмацаванагагорадаТырідаўсіх гарадоўХівеяўіХананейцаў,іпайшлінапоўдзень ЮдэідаВірсавіі
8ІпрайшліяныпаўсёйзямлііпрыйшліўЕрусалім праздзевяцьмесяцаўідваццацьдзён.
9ІЁаўперадаўцаруколькасцьлюдзей,якіяабралііх;і былоўІзраілівосемсоттысячадважныхвоінаў,якія агалялімеч,аЮдэяўбылопяцьсоттысяч
10ІсэрцаДавідазакалацілася,каліёнпалічыўнародІ сказаўДавідГоспаду:«Явельмізграшыў,штозрабіў;і цяпермалюЦябе,Госпадзе,даруйвінурабаТвайго,бо яўчыніўвельмінеразумна»
11КаліДавідустаўраніцай,былословаГасподняеда прарокаГада,празорліўцаДавідавага: 12ІдзііскажыДавіду:таккажаГасподзь:трырэчы прапануютабе;выберысабеаднузіх,іЯзраблюяе
2Самуіла
зямліпошасць?дыквось,парайіпаглядзі,штоя адкажуТаму,Хтопаслаўмяне.
14ІсказаўДавідГаду:«Яўвялікайбядзе;хайжая ўпадуўрукіГоспада,бовялікаяЯгонаяміласэрнасць,і хайжаянеўпадуўрукічалавека».
15ІпаслаўГасподзьпошасцьнаІзраіляадраніцыда прызначанагачасу,іпамерлазнародуадДанада Вірсавіісемдзесяттысяччалавек.
16ІкаліанёлпрацягнуўрукунаЕрусалім,каб знішчыцьяго,Гасподзьпашкадаваўпрагэтаебедстваі сказаўанёлу,якізнішчаўнарод:«Досыць,спыніруку тваю»АнёлГасподнібыўкалягумнаОрныЕвусеяніна 17ІсказаўДавідГоспаду,каліўбачыўанёла,якібіў народ,ісказаў:вось,язграшыўіўчыніўнядобрае;а гэтыяавечкіштозрабіліяны?хайрукаТваябудзена мнеінадомебацькімайго.
18ІпрыйшоўутойдзеньГаддаДавідаісказаўяму: «Ідзі,пастаўахвярнікГоспадунагумнеОрны Евусеяніна».
19ІпайшоўДавід,паводлесловаГада,якзагадаўяму Гасподзь
20ІзірнуўОрнаіўбачыўцараіслугягоных,якіяішлі даягоІвыйшаўОрнаіпакланіўсяцарутварамсваім дазямлі
21ІсказаўОрна:«Чамугаспадармой,цар,прыйшоўда свайгораба?»ІсказаўДавід:«Кабкупіцьуцябегумно, кабпабудавацьахвярнікГоспаду,кабспынілася пошасцьсяроднарода».
22ІсказаўОрнаДавіду:«Няхайгаспадармой,цар, возьмеіпрынясеўахвярутое,штоямузаўгодна:вось валынацэласпаленне,імалацьба,ііншыяпрылады валоўнадровы»
23УсёгэтаАраўна,якцар,аддаўцаруІсказаўАраўна цару:Гасподзь,Богтвой,хайпрымецябе.
24ІсказаўцарОрне:«Не,яабавязковакуплюўцябе гэтазадобруюцануінебудупрыносіцьцэласпалення ГоспадуБогумаймузтаго,штомнедаромнекаштуе». ІкупіўДавідгумноівалоўзапяцьдзясятсікляўсрэбра 25ІпабудаваўтамДавідахвярнікГоспадуіпрынёс цэласпаленніімірныяахвяры.ІўміласціўсяГасподзь зазямлюгэту,іспыніласяпошасцьуІзраілі