
РАЗДЗЕЛ
1
1 Жыў у Вавілоне чалавек, якога звалі Ёакім.
2 І ўзяў ён жонку, імя якой Сузана, дачку Хелкіі, жанчыну вельмі прыгожую і баяльную Госпада.
3 Бацькі яе таксама былі праведныя і вучылі дачку сваю паводле закону Майсея.
4 Ёакім быў вялікім багатым чалавекам і меў прыгожы сад пры сваім доме; і да яго звярталіся жыды; таму што ён быў больш паважаны за ўсіх.
5 У той жа год былі пастаўлены судзьдзямі двое са старэйшынаў народу, як сказаў Гасподзь, што бязбожнасьць прыйшла з Вавілона ад старажытных судзьдзяў, якія, здавалася, кіравалі народам.
6 Яны шмат сядзелі ў доме Ёакіма, і ўсе, хто меў спрэчкі, прыходзілі да іх.
7. Калі апоўдні людзі разышліся, Сузана пайшла ў сад мужа свайго пагуляць.
8 І два старэйшыны бачылі, як яна кожны дзень заходзіла і хадзіла; так што пажадлівасьць іхняя загарэлася да яе.
9 І перакруцілі розум свой і адвярнулі вочы свае, каб не глядзець на неба і не памятаць судоў справядлівых.
10 І хаця яны абодва былі параненыя яе любоўю, аднак адзін не адважыўся паказаць
аднаму свайго гора.
11 Бо яны саромеліся заявіць пра сваю пажадлівасьць, што жадаюць мець зь ёю справы.
12 Але яны з дня ў дзень пільна глядзелі на яе.
13 І сказаў адзін другому: пойдзем дадому, бо час абеду.
14 І вось, выйшаўшы, аддзяліліся адзін ад другога і, павярнуўшыся, прыйшлі на тое ж месца; і пасля таго, як яны спыталіся адзін у аднаго аб прычыне, яны прызналі сваю пажадлівасць; затым яны прызначылі час абодва разам, калі яны маглі знайсці яе адну.
15 І сталася, як яны сачылі за патрэбным часам, яна ўвайшла, як і раней, толькі з дзвюма служанкамі і захацела памыцца ў садзе, бо было горача.
16 І не было там нікога, акрамя двух старэйшых, якія схаваліся і глядзелі на яе.
17. І сказала яна служанкам сваім: прынясіце мне алею і шароў для мыцця і замкніце дзверы ў сад, каб я памылася.
18 І яны зрабілі, як яна загадала ім, і зачынілі дзьверы ў садзе, і самі выйшлі праз тайныя дзьверы, каб узяць тое, што яна загадала ім; але не ўбачылі старэйшынаў, бо яны былі схаваныя.
19 Калі служанкі выйшлі, абодва старэйшыны ўсталі і падбеглі да яе, кажучы:
20 Вось, дзьверы саду зачыненыя, каб ніхто ня мог бачыць нас, і мы закаханыя ў цябе; таму пагадзіся з намі і ляжы з намі.
21 Калі ж не захочаш, то мы будзем сьведчыць супраць цябе, што з табою быў малады чалавек, і таму ты адпусьціла ад сябе служанак тваіх.
22 Тады Сюзана ўздыхнула і сказала: "Мне цяжка з усіх бакоў; бо, калі я зраблю гэта, гэта для мяне смерць; а калі я гэтага не зраблю, я не змагу пазбегнуць тваіх рук".
23 Лепей мне трапіць у рукі твае і не ўчыніць гэтага, чым зграшыць перад вачыма Госпада.
24 Пры гэтым Сузана закрычала моцным голасам, і два старэйшыны закрычалі на яе.
25 Тады той пабег і адчыніў дзверы ў сад.
26 Дык слугі дома, пачуўшы крык у садзе, кінуліся ў каморку паглядзець, што з ёю сталася.
27 Але калі старэйшыны выклалі сваю справу, слугі былі вельмі засароменыя, бо ніколі не было такога даносу пра Сузану. 28 І сталася на наступны дзень, калі народ сабраўся да яе мужа Ёакіма, прыйшлі
таксама абодва старэйшыны, поўныя ліхіх намераў супраць Сузаны, каб забіць яе; 29 І сказаў перад народам: пашліце за Сузану, дачку Хелкія, жонку Ёакімава. І вось паслалі.
30 І прыйшла яна з бацькам сваім і маці яе, і дзецьмі сваімі, і ўсім родам яе.
31 Сузана была жанчынай вельмі далікатнай і прыгожай на выгляд.
32 І гэтыя бязбожнікі загадалі адкрыць яе твар, (бо яна была накрыта), каб яны напоўніліся яе прыгажосцю.
33. І плакалі сябры яе і ўсе, хто бачыў яе. 34 Тады абодва старэйшыны ўсталі пасярод народу і ўсклалі рукі на яе галаву.
35 І яна з плачам паглядзела на неба, бо спадзявалася сэрца яе на Госпада.
36 І сказалі старэйшыны: калі мы гулялі ў садзе адны, гэтая жанчына ўвайшла з дзвюма служанкамі і зачыніла дзверы ў сад і адпусціла служанак.
37. І прыйшоў да яе малады чалавек, які быў там схаваны, і спаў зь ёю.
38 Тады мы, што стаялі ў куце саду, убачыўшы гэтае ліхадзейства, пабеглі да іх.
39 І калі мы ўбачылі іх разам, чалавека мы не маглі ўтрымаць, бо ён быў мацнейшы за
нас, і адчыніў дзьверы, і выскачыў.
40 Але, узяўшы гэтую жанчыну, мы спыталіся, хто гэты малады чалавек, але яна не захацела сказаць нам: гэта мы сьведчым.
41 Тады сход паверыў ім, як старэйшынам і судзьдзям народу, і асудзілі яе на сьмерць.
42 Тады Сузана ўсклікнула моцным голасам і сказала: О вечны Божа, які ведаеш таямніцы і ведаеш усё раней, чым яны паўстануць:
43 Ты ведаеш, што яны фальшыва сьведчаць супраць мяне, і вось, я павінен памерці; у той час як я ніколі не рабіў такіх рэчаў, якія гэтыя людзі зламысна выдумалі супраць мяне.
44 І пачуў Гасподзь голас яе.
45 Таму, калі яе вялі на сьмерць, Гасподзь уваскрасіў сьвяты дух юнака, якога звалі Данііл.
46 Які ўсклікнуў моцным голасам, я чысты ад крыві гэтай жанчыны.
47 Тады ўвесь народ павярнуўся да яго і сказаў: што значаць гэтыя словы, якія ты сказаў?
48 І ён, стоячы пасярод іх, сказаў: няўжо вы такія неразумныя, сыны Ізраілевыя, што без разбору і без веды праўды асуджаеце дачку Ізраіля?
49 Вяртайцеся зноў на месца суду, бо яны фальшыва сьведчаць супраць яе.
50 І ўвесь народ пасьпешліва зьвярнуўся, і старэйшыны сказалі яму: хадзі, сядзь сярод
нас і раскажы нам, бо Бог даў табе гонар старэйшыны.
51 Тады Данііл сказаў ім: адстаўце гэтых двух далей аднаго ад другога, і я пагляджу на іх.
52 Дык калі яны былі разлучаныя адзін з адным, ён паклікаў аднаго з іх і сказаў яму:
О ты, састарэлы ў бязбожнасці, цяпер
выявіліся грахі твае, якія ты ўчыніў раней. 53 Бо ты вынес ілжывы прысуд і асудзіў нявіннага, а вінаватага адпусьціў на волю; але Гасподзь кажа: нявіннага і праведнага не забівай.
54 Дык вось, калі ты бачыў яе, скажы мне: пад якім дрэвам ты бачыў іх, якія збіраліся разам? Хто адказаў: Пад масцікавым дрэвам.
55 І Данііл сказаў: добра; ты хлусіў на сваю галаву; бо ўжо цяпер анёл Божы атрымаў прысуд Божы рассячы цябе напалам.
56. І адставіў яго ўбок, і загадаў прывесьці другога, і сказаў яму: о, семя Ханаанскае, а не Юдава, прыгажосьць падманула цябе, і пажадлівасьць скруціла сэрца тваё.
57. Так рабілі вы з дочкамі Ізраілевымі, і яны са страху дружылі з вамі; але дачка Юдава не цярпела ліхадзейства вашага.
58 Дык вось, скажы мне: пад якое дрэва ты ўзяў іх разам? Хто адказаў: Пад чэрпам.
59 Тады Данііл сказаў яму: добра; ты таксама хлусіў на сваю галаву, бо анёл Божы чакае мячом, каб рассячы цябе напалам і загубіць.
60 Пры гэтым увесь сход усклікнуў моцным голасам і праслаўляў Бога, Які збаўляе тых, што спадзяюцца на Яго.
61 І паўсталі яны супраць двух старэйшынаў, бо Данііл іхнімі ўласнымі вуснамі выкрыў іх у ілжывым сьведчаньні.
62. І паводле закону Майсеевага яны ўчынілі зь імі тое, што намерыліся зрабіць бліжнім сваім, і пакаралі іх сьмерцю. Такім чынам нявінная кроў была захавана ў той жа дзень.
63. Дык Хелкія і жонка яго праславілі Бога за дачку сваю Сузану, і за мужа яе Ёакіма, і за ўвесь род, бо не было ў ёй няпраўды.
64. З таго дня Данііл меў вялікую славу ў вачах народу.