Verhalen van senioren, over hoe ze vroeger met schaarste omgingen, verzameld door leerlingen van Yuverta.
Zo ging ik vroeger om met schaarste
Soms lijkt het alsof we tegenwoordig te veel hebben: spullen, keuzes, prikkels –en de stress die daarbij hoort. Maar stel je eens voor dat je opgroeide in een tijd waarin je moest leven met minder Waarin je niet altijd de luxe had van een nieuwe jas of een rit met de auto als het regende Waarin je zuinig moest zijn en creativiteit nodig was om de eindjes aan elkaar te knopen
De afgelopen weken gingen leerlingen van Yuverta in gesprek met senioren over hun ervaringen met schaarste. Hoe gingen zij om met de beperkingen die oorlog of armoede met zich meebrachten? Wat leerden ze van het leven met minder? En is minder altijd slechter – of zorgt het er juist voor dat je later het glas als halfvol ziet, in plaats van halfleeg?
Deze gesprekken vormden het eerste deel van MDT Cultuur & Kunst Dit programma daagt jongeren uit om meer te leren van anderen dan ze verwachten. Hiervoor gingen de studenten in gesprek met ouderen, die we 'vertellers' noemen, om verborgen kennis en verhalen te ontdekken.
In dit magazine vind je de verhalen die de leerlingen op het spoor zijn gekomen en de beelden die ze daarbij gemaakt hebben tijdens de fotografieworkshop. De verhalen zijn geschreven door de jongeren tijdens de schrijfworkshop en soms (naderhand) nog aangevuld door de vertellers.
Er staat nog meer te gebeuren In het tweede deel van het programma maken de jongeren korte films op basis van de gevonden verhalen We zijn nu al benieuwd naar het eindresultaat en zien uit naar de eindpresentatie, waar ook weer alle vertellers voor worden uitgenodigd
Maar voordat het zover is… Zo ging ik vroeger om met schaarste!
Truus Straathof
‘Veel geluk en geniet van het leven.’
Truus Straathof, 90 jaar oud, kwam de kamer binnen met een grote glimlach en zag er erg mooi uit
Ze had een blauwe blouse aan met bloemetjes erop en ze had mooie, gezonde krullen Ze kwam zitten en zei: ‘Dit wordt gezellig, ik heb er nu al zin in!’ Deze spontane vrouw kwam uit een gezin van 12 kinderen: 5 zussen en 7 broers Ze woonde in Kudelstaart, aan de Herenweg Ze is daar geboren in 1934 en is daar nooit meer weg gegaan Zelf kreeg ze een dochter en een zoon, waar ze erg blij mee is.
Ze is een trotse oma van twee kleindochters van 25 en 27 jaar oud.
Ze woonde met het hele gezin op een kwekerij waar ze het erg naar haar zin had Het hele gezin hielp mee om het bedrijf te onderhouden. Ze kweekte daar allerlei verschillende soorten planten en bloemen Toen ze 6 jaar oud was, brak de oorlog uit in 1940 In die tijd kwamen er veel mensen uit Amsterdam met de bakfiets om wat eten van hun te ruilen tegen allerlei soorten stoffen, bijvoorbeeld linnen of lakens voor op je bed.
Ze kweekte ook suikerbieten, waarvan haar moeder altijd stroop maakte. Ze kwamen op dit idee nadat ze haar vriendinnen het op school zag eten en het zelf ook een keer wilde proberen Haar 7 broers waren overal in het land ondergedoken, omdat ze echt niet in de oorlog wilden vechten en liever gewoon thuis wilden blijven.
Na de oorlog gingen alle jongens naar de tuinbouwschool en alle meiden naar de huishoudschool
Truus ging ook naar de huishoudschool in Hoofddorp.
Ze had het er erg naar haar zin en maakte daar veel vrienden, met wie ze veel naar feestjes ging op de fiets Daar dronk ze weinig, omdat ze niet veel geld kreeg vanuit huis om drankjes te kopen, alleen voor de entrée. Doordat ze niet zo dronken was, kon ze goed op haar vrienden letten Later, toen haar oudere zus ging trouwen, moest ze van school om thuis te gaan helpen met het kweken.
Toen ze ouder was en ze haar man
Ze bouwden nieuwe kassen op om in te kweken. In die tijd moesten ze een beetje sparen, omdat de verbouwing veel geld kostte Later kreeg ze ook nog 2 honden, Berner sennen, dat zijn haar lievelingsdieren.
Ze had veel hobby’s: ze heeft 40 jaar lang yoga gedaan en pottenbakken, verder hield ze erg van wandelen met haar honden Ze is altijd erg bezig geweest en vindt het niet leuk om stil te zitten.
Toen ze 72 jaar oud was, stopte ze
De reden dat ze in het gezondheidscentrum kwam, is omdat ze hard gevallen is en daardoor haar 2 schouders gebroken had Haar familie komt nog vaak langs en dat vindt ze erg leuk en gezellig.
Kortom, het is een hele leuke, spontane vrouw die altijd het positieve uit een situatie haalt, ook al zit het even tegen Ze heeft ons een positieve blik in het leven gegeven en ons veel informatie gegeven over hoe het vroeger was.
Ze wil ons meegeven dat we moeten genieten van het leven en niet teveel nadenken of twijfelen over geld Ze wenst ons veel geluk toe.
Door: Teuntje, Romy & Louise
Janny Oosterloo
Weinig maar niet niks
Wij hebben met Janny Oosterloo gesproken. Zij is 80 jaar oud en ze woont in Aalsmeer Ze was een Engels docent op onze school Haar hobby’s zijn: politieke gemeenteraad Aalsmeer, ze houdt van dingen organiseren, ze doet aan leesclubs, ze neemt deel aan gespreksgroepen en houdt van fietsen Onze indruk was een heel gezellige vrouw die heel aardig is
Mevrouw Janny Oosterloo is met weinig opgegroeid. Zo had zij thuis geen koelkast, konden ze niet echt gezond eten en had ze weinig kleding Ze werd wel creatief; toen ze jong was, haalde ze van kleding die echt niet meer kon worden gedragen de knopen en ritsen af, zodat ze daar dan later zelf kleding van konden maken. Ook heeft ze op een boot geleefd voor haar vader zijn werk Ze gingen naar een plek, bleven daar een paar weken en gingen toen weer naar een andere plek. Ze had een heel klein kamertje op de boot. Bij de haven van Rotterdam kwamen er soms schepen met bananen
Als ze de bananen naar land brachten, vielen er soms bananen uit de takels Mensen gingen van andere schepen erop af voor extra eten Voor Janny was het hoogtepunt fietsen met haar man naar een hotel, daar overnachten en dan in de ochtend weer fietsend verder of terug naar huis.
Ook vond Janny dat de generatie van nu geen waarde toont aan schaarsteproducten zoals flesjes of blikjes met statiegeld: ‘ze gooien meestal alles snel weg’. Vroeger was het eten heel eenvoudig, dat merkte je vooral bij fruit Ze kregen maar een halve sinaasappel
Ook werd het vlees gelijk gebraden, zodat je het langer kon bewaren zonder koelkast. En alleen op verjaardagen kregen ze Coca-Cola in 0,5L-flesjes
Mevrouw bewaart nog steeds de restjes van voedsel en eet die de volgende dag. Ik heb wel moeite met brood weggooien’, zegt ze. De knopen van kleding haalt ze er nog steeds af en bewaart ze in een koffiebusje
‘Ook duwden ze alle tandpasta naar beneden, knipten hem open en haalden dan de rest eruit met een tandenborstel Zuinigheid hoorde bij het leven, en dat doet het nog steeds
Mevrouw vond het heel gezellig. We hebben na het stellen van de vragen ook nog met haar gekletst
Wat mevrouw met ons deelde, zullen we nog lang blijven onthouden, zoals: ‘Wat we hebben geleerd is dat wat je niet hebt, heb je niet nodig.
Door: Des & Norah
'Wat je niet hebt, heb je niet nodig.'
Jan Rozendaal
Duurzaam leven
Jan Rozendaal, hij is 90 jaar oud en zijn favoriete plek om te wonen is Schoonhoven Daar heeft hij in zijn jonge jaren het voortgezet onderwijs gevolgd Nu woont hij in Aalsmeer Zijn hobby’s zijn fietsen en naar musea gaan en hij heeft 2 zoons. Eerste indruk: hij was erg gezellig en aardig.
De plek van het interview, Yuverta, was niet nieuw voor meneer
Rozendaal Hij was de directeur van de lagere tuinbouwschool, later De Groenstrook, die bestaat niet meer. Voordat hij directeur was, studeerde hij tuinbouwakte en landbouwakte, en toen besloot hij toch om directeur te worden
Zijn favoriete vakantie was Noorwegen, omdat hij gek is op de natuur in Noorwegen En omdat hij nu een goede ouwe leeftijd heeft, gaat hij ook niet meer buiten
Nederland op vakantie Hij gaat ook niet zo veel meer op vakantie, omdat hij fietsen in de omgeving al leuk genoeg vindt.
Hij vindt gastvrijheid en eerlijkheid heel belangrijk, omdat je je niet moet laten afleiden door andere mensen die dat niet zijn, en die je gevaarlijke dingen laten doen
Hij is altijd heel zuinig met zijn geld, daarom spaarde hij zijn geld. Hij kreeg vroeger 1 gulden per dag, dat is 50 eurocent Dat was toen hij 17/18 jaar was, en hij kocht weleens een ijsje met het geld dat hij had gespaard Met verjaardagen spaarde hij ergens voor. Zijn ouders hadden vroeger ook een budget met boodschappen doen, en dat doet hij nu ook met een budget
Hij fietst graag door de NoordVeluwe. Hij heeft veel vrije tijd omdat hij gepensioneerd is. Die tijd besteedt hij met in de tuin werken.
Hij vindt het belangrijk dat je jezelf blijft en dat je niet aan roken, drugs en drinken doet, want dat is gevaarlijk voor je toekomst.
Hij gaat heel bewust om met beperkte middelen en hij let er ook goed op of het bijna op is, en dan gaat hij meestal weer iets meer van dat middel kopen
We hebben veel geleerd van meneer Rozendaal. Een leven zonder de telefoon en met de gulden kenden wij nog niet
Jan vond het een leuk gesprek en het zal ons nog bijblijven
Door: Joep & Thomas
Gijs Springinhetveld
Het leven van Gijs
De 83-jarige Gijs is geboren en getogen in Kudelstraat. Zijn beroep was vrachtwagenchauffeur
Hij heeft 8 kleinkinderen en 1 achterkleinkind Hij houdt ervan om met zijn familie te zijn Zijn hobby’s zijn vissen en vervelen. Hij zag eruit als een stoere oudere man. ‘Ik heb het altijd heel goed gehad’, zegt Gijs over het thema schaarste
Hij is in het laatste jaar van de oorlog geboren Hij begon al met werken op zijn 10e; hij raapte aardappelen.
Rond zijn 20e is hij vrachtwagenchauffeur geworden
Het laatste werk dat hij deed was op z’n 64e, hij werkte toen op de veiling
Een van de gebeurtenissen uit zijn leven die veel indruk heeft gemaakt, was dat hij mensen onder het ijs vandaan heeft gered. Het was een groot dieptepunt dat ze een uur daarna zijn overleden
Omdat Gijs opgroeide op een boerderij, had hij nooit last van schaarste. Hij had altijd eten tot zijn beschikking. Mensen vanuit de stad kwamen zelfs langs bij hen om eten te krijgen In zijn huis was niet veel licht, alleen een lampje Dus energie besparen deden ze bij Gijs eigenlijk automatisch.
Ons gesprek was heel goed afgesloten. Wij hadden zijn dag gemaakt Hij had een vraag voor ons: hoe wij denken over de toekomst Hij had ook een quote: ‘het leven met de dag’ We hebben het erg naar ons zin gehad met de heer; hij vond het ook erg gezellig.
Door: Wess, Daan & Brahmjit
Bert Schreuder
‘Volg niet je dromen maar je talent.’
Bert Schreuder is 70 jaar oud en woont al 27 jaar in Uithoorn, en is geboren in Zaandam Op zijn 16e verhuisde hij naar Hilversum, waar hij zijn carrière begon als docent, en onze mentor Dit deed hij als werk sinds hij 27 jaar oud was. Hij was docent voor muziekles en Nederlands, maar op zijn laatste school waar hij werkte, wat toevallig onze school is, Yuverta vmbo Aalsmeer, gaf hij Nederlands en muziek Maar ook op andere scholen gaf hij muziekles. Hij moest eerst werken met cassettebandjes om de muziek te laten horen.
Daarna kwamen de cd’s, en nog iets later kwam de computer, waar hij heel blij mee was Door de computer is hij langer blijven doorwerken.
Vroeger werkte hij op meerdere scholen over de jaren heen
Eén daarvan is Yuverta vmbo
Aalsmeer, wat toen nog de Groenstrook heette. Hij gaf daar muziekles aan de 1e klassers, voornamelijk was dat het keyboard. Dan deed hij een stukje voor, en dan moest je het naspelen
Ook is hij onze oude mentor, dus wij weten nog precies hoe zijn muzieklessen waren; superleuk dus!
Ook heeft hij Nederlands gegeven op sommige scholen Hij heeft ook in zijn vrije tijd een leuk zangclubje. Hij heeft als hobby muziek luisteren, en dan vooral muziek uit de 15e en 16e eeuw Hij vindt die muziek heel aantrekkelijk sinds hij daar een keer met zijn zangclubje op ging zingen
Wat hij heel fijn vindt nu hij met pensioen is, is dat hij zijn eigen dag kan indelen en zelf kan bepalen wat hij doet. Kleine dingen die voor hem heel belangrijk en leuk zijn, is dat hij zijn drie kinderen vaak spreekt via app, bellen of visite Wat hij daar ook fijn aan vindt, is dat zijn kinderen geen ruzie maken. Dus hij heeft altijd een goede band met zijn kinderen, en de kinderen ook met elkaar
Meneer Schreuder is tien jaar na de oorlog geboren. In de jaren 70 was er een oliecrisis; hierdoor was de autoloze zondag ingevoerd.
Die dagen ging hij met zijn rolschaatsen over de weg rijden.
Wat Bert vroeger niet had, maar nu wel dankbaar voor is, is zijn computer, want daarmee kon hij tijdens zijn werk veel makkelijker zijn lesmateriaal opslaan en voorbereiden. Bert zei: ‘Als er geen computers waren, was ik niet langer doorgegaan met mijn werk’
Wat voor hem vroeger speciaal was om te hebben maar nu normaal is geworden, is een eigen koophuis of een auto als vervoe rijbewijs op de leef
‘We waren vroeger spullen De comm makkelijker gewee telefoons waren ge meneer Schreuder
Wij hadden aan m wat zijn plannen zi toekomst, waarop met wat ik nu aan dat is goed sociaal houden en vrijwilli
Wat zijn tip aan on niet je dromen ma
Door: Zoë & D
Berry Philippa
Positief is meneer Philippa altijd!
Wij hebben meneer Berry Philippa geïnterviewd. Hij is 77 jaar oud, woont in Kudelstaart en is geboren in Tilburg Hij woont samen met zijn vrouw en heeft drie kinderen en acht kleinkinderen Berry werkte vroeger bij de Rabobank als directeur en heeft daar dertig jaar lang gewerkt. Tegenwoordig doet hij vrijwilligerswerk om geld op te halen voor ouderen Onze eerste indruk van meneer Philippa was dat hij een leuke, enthousiaste en positieve man is. Hij heeft zelfs als
Meneer Philippa kijkt terug op een fijne jeugd. Hij groeide op in een groot gezin met een vader, moeder, één zus en drie broers Ondanks het grote gezin kwamen ze nooit iets tekort Zijn vader was kok, dus er was altijd genoeg te eten. Zoals hij zelf zegt: ‘We hadden niet veel, maar ook niet te weinig.’
Bij de Rabobank had hij als directeur onder andere de taak om een team samen te stellen op en and minder eel j dat minder nd hij erg oorkeur aan als bellen, in ieven sturen el meer e hoort beter het terpreteren.’ met werken at hij niet van ij sindsdien
Elke dag kijkt hij in zijn agenda of hij activiteiten gepland heeft.
Als dat niet het geval is, kijkt hij of hij anderen kan helpen Het is een echt mensenmens en zijn pensioen betekent niet dat hij stil blijft zitten.
Wat meneer ons heeft verteld, vonden wij bij hem passen en erg waardevol Wij vonden meneer Philippa een hele vriendelijke, positieve man en vonden het heel erg leuk om hem te interviewen.
Door: Luka & Indy
Reacties van de leerlingen
“Ik
heb geleerd dat het goed is om open te staan voor nieuwe ervaringen.”
“Ik neem mee uit dit project dat het vroeger heel anders was dan ik dacht!”
“Ik vond het leuk om te horen over haar kinderen en kleinkinderen en haar hobby: naaien.”
“Ik vond het wel leuk en gezellig om met iemand te praten die ik niet kende.”
“Het ging goed, ik heb veel informatie gekregen en veel geleerd.”
Ap Eigenhuis
Het diverse verrassende leven van Ap
Zijn volledige naam is Albert, maar hij noemt zichzelf Ap. Hij is 73 jaar, is geboren in 1952 en woont in Aalsmeer Zijn familie bestaat uit 15 generaties en zijn kinderen zijn de 16e generatie Ap heeft drie kinderen, waarvan de oudste twee zoons heeft en de middelste twee dochters, dus hij heeft in totaal vier kleinkinderen Zijn hobby’s zijn tuinieren, want hij heeft een grote tuin, koken (vooral Thais), en vrijwilligerswerk doet hij ook in zijn vrije tijd. Ap heeft zeven verschillende banen gehad, waardoor hij veel moest reizen over de wereld
Ap heeft een hbo-opleiding gedaan Daarna heeft hij tien jaar in de zuivelindustrie gewerkt en daar heeft hij ook zijn vrouw ontmoet. Na de zuivelindustrie is hij HRdirecteur geworden, oftewel personeelschef, en daarbij ging hij organisaties controleren Ap moest daarvoor ook veel naar het buitenland reizen. Hij heeft van 1992 tot 1994 in Hamburg gewoond met zijn gezin, en daar is zijn jongste dochter ook geboren
In die tijd dat hij in Hamburg was, heeft hij zijn huis verhuurd. Toen Ap terugkwam uit Hamburg, na twee jaar daar gewerkt te hebben, is hij teruggegaan naar Nederland en heeft hij een tijd in Aalsmeer gewoond. Daarna is hij naar Londen verhuisd, maar zijn gezin bleef in Nederland. Vervolgens heeft Ap in een schoonmaakbedrijf gewerkt
Het merk was Unilever ‘Dat kon je herkennen aan de kleine U aan de achterkant van de verpakkingen’
Na Londen is hij geëindigd in Rotterdam, maar daarna is Ap weer teruggegaan naar Aalsmeer, en daar woont hij nog steeds
Op zijn 65e is hij gestopt met werken, maar hij ging wel door met vrijwilligerswerk. Hij heeft ook een paar projecten gedaan, waaronder een Engels boek geschreven met een vriend, en nu is hij een boek aan het schrijven over de geschiedenis van zijn familie in Aalsmeer Toen hij met pensioen ging, heeft Ap een huisje laten bouwen in Oostenrijk, op 1600 meter hoogte op een berg.
Als hij daar niet is, verhuurt hij het huisje. Ap heeft ook bij een stichting vrijwilligerswerk gedaan, vijf jaar lang, en daar hielp hij kwekers die stopten met seringen kweken Dat proces van kweken duurt zo’n twee jaar en de meeste mensen stoppen omdat er weinig opvolging is. Ook is het heel zwaar werk, echt een topsport Met die stichting beheren ze 170 landjes die in het water liggen Ze kopen de landjes op van kwekers die stoppen
Ap helpt ook met het organiseren van Vuur en Lic vuurwerkfestiva steeds moeilijke organiseren om regels zijn, en o en politie ook aa met veel boten. hebben ze tusse €80000 nodig, daarvan gaat na Ap houdt erg va vindt het erg leu te staan. Twintig geen Thais eten maar dat is nu w
Ap heeft weinig meegemaakt van schaarste en beperkte middelen, want hij is geboren in 1952, dus na de oorlog Hij heeft wel de benzinecrisis meegemaakt, en toen was er een autovrije zondag; dat was in 1973. Hij is geboren in de generatie ‘babyboomers’ en dat heet zo omdat er veel kinderen geboren werden na de oorlog
De grootste verschillen tussen nu en het verleden zijn dat er veel auto’s, mobielen en computers zijn, maar dat is ook best wel handig.
Ap heeft ook Facebook gehad maar
Hij heeft veel plannen voor de toekomst. Hij vindt het jammer dat als je 65 bent, dat dat als breuk wordt gezien en dat je dan achterover kunt leunen Hij vindt het leuker om met iets bezig te zijn Er moet wat op je pad komen. Hij heeft nog veel contact met de burgemeester door Vuur en Licht op het water
Door: Julia, Otylia & Viene
Annemarie Verhoeven
Toen geluk nog heel gewoon was
De 92-jarige Annemarie Verhoeven, is opgegroeid in Brabant, heeft één dochter en houdt van handwerk zoals naaien, borduren en breien Ze had niet een specifiek beroep, maar ze deed een beetje van alles Ze heeft een warme uitstraling met heel veel positiviteit. De eerste indruk van Annemarie was hartverwarmend, ze is een leuke en gezellige dame en houdt van een lolletje Het thema gaat over: hoe ging ik vroeger om met schaarste; zij vertelde dat ze het niet heel breed had, maar dat ze leerde ermee te leven.
Annemarie had een hobby en dat was handwerken. Ze vond het heel erg leuk om te naaien, borduren en breien Ze vertelde dat ze op latere leeftijd naailessen kreeg en dan soms iets voor haarzelf mocht maken. Ze is linkshandig, alleen op school mocht dat niet, dus ze moest alles met haar rechterhand doen.
Als haar juf iets voordeed, deed haar juf dat met haar rechterhand
Ze was net zo lang aan het proberen totdat ze het weer met haar linkerhand kon doen.
Toen Annemarie ouder was, had ze een soort bijbaantje Ze mocht helpen bij mensen thuis in het huishouden en kreeg dan 5 gulden per keer dat ze hielp. Ze spaarde dit op voor leuke dingen, en als ze echt iets leuks zag, vroeg ze aan haar ouders of ze het mocht kopen
Als die het goed vonden, mocht ze iets kopen als ze het echt nodig had
Annemarie heeft ook niet zo’n leuke tijd meegemaakt, namelijk de Tweede Wereldoorlog
Ze kon zich die tijd niet heel goed herinneren omdat ze kind was, maar ze heeft wel bepaalde dingen verteld Toen de oorlog begon, kwamen er soldaten in hun huis slapen, ook in de kamer van Annemarie. Ze sliep daar met twee anderen. Ze had namelijk vier broers en één zusje. Ze sliepen met z’n drieën in een tweepersoonsbed op zolder, totdat de soldaten kwamen Toen moesten ze met z’n allen op een matras ergens anders in het huis slapen. Soms moest ze ’s nachts plassen, dan moest ze uit het raam hangen om te plassen. Er kwamen ook regelmatig vliegtuigen over die bommen lieten vallen, en dan moesten ze zo snel mogelijk naar de boer rennen aan het eind van de straat. Daar gingen ze met z’n allen schuilen in de kelder bij de boer
Annemarie vond het superleuk om te zwemmen in de Maas met haar vriendin. Die vriendin had een broer die blind was. Heel vaak gingen ze dan met z’n drieën op de tandem naar de Maas fietsen
Ze lieten de broer op de kant en gingen samen zwemmen in de Maas Ze zwommen naar boten toe om daaraan te hangen en een stukje mee te varen Soms werd de schipper boos en probeerde hij hen van de boot af te krijgen.
Toen Annemarie 18 werd, kreeg ze voor het eerst een fiets
Ze was er superblij mee, maar sommige vrienden van haar hadden al eerder een fiets
Ze vertelde dat ze soms wel eens jaloers was.
De moeder van Annemarie was vaak ziek en was voornamelijk thuis
Annemarie hielp ook veel in het huishouden zodat haar moeder het niet hoefde te doen. Zo heeft
Annemarie haar zusje ook voor een groot deel opgevoed Een kraan hadden ze niet; voor vers water moesten ze naar haar oom die iets verderop woonde Die had een pomp waar Annemarie water mocht halen voor thuis.
Zelf hadden de ouders van Annemarie een moestuin waarin ze voedsel hadden geplant
Later maakten ze daar eten van Vroeger, als kind, had ze zelf ook een hond Later, toen ze met haar man trouwde, had ze nog een hond gekocht.
Annemarie vertelde dat ze het jammer vindt dat jongeren van deze tijd gelijk hun geld uitgeven als ze iets leuks zien Ze vindt dat jongeren daar soms beter over na mogen denken.
Annemarie vertelde dat ze het interview erg leuk vond Wij willen haar ook ontzettend bedanken voor dit interview en dat ze al deze vragen zo positief heeft beantwoord. Wij vonden het heel erg gezellig
Door: Lotte, Maud & Daniek
Joost Hoffscholte
De gelukkige blijheid
Joost Hoffscholte is 82 jaar oud. Hij is geboren in 1942, midden in de Tweede Wereldoorlog Hij is 30 jaar burgemeester geweest, eerst in Drenthe in het plaatsje Dalen Na acht jaar als burgemeester in Drenthe werd hij burgemeester van Aalsmeer. Inmiddels is meneer met pensioen. In zijn vrije tijd houdt hij van tijd doorbrengen met zijn kleinkinderen of lekker tuinieren met zijn vrouw Hij is vrijwilliger bij het Flower Art Museum tegenover de watertoren in Aalsmeer. Ook is hij voorzitter van een molen.
Meneer Hoffscholte blijft bezig!
De eerste indruk die wij hadden van meneer Hoffscholte was dat hij heel blij en enthousiast overkwam
Meneer Hoffscholte werd geboren in de oorlog, er was toen heel weinig eten Bieten en soms bloembollen werden gegeten
Soms gingen ze ook aardappelschillen koken en die dan opeten. Hij at wat hij kreeg, hij had geen keuze. Ook moest hij zijn hele bord leeg eten, want het was het enige eten dat je kreeg en je moest er zuinig mee zijn
In de oorlog hadden de Duitsers alles afgepakt, zoals fietsen en eten. Hierdoor ontstond de hongersnood Iedereen kreeg toen voedselbonnen zodat al het eten eerlijk verdeeld zou worden
Vroeger moest hij heel zuinig zijn op heel veel dingen, zoals kleding en snoep Maar vooral op kleding, want als zijn kleding kapot was, moest hij het terug aan zijn moeder geven zodat zij het weer kon maken. Hij kon geen nieuwe kleding kopen omdat er gewoon niet genoeg was. Hierdoor moest hij kleding delen met zijn zus
‘Vroeger, als je een snoepje kreeg na het eten, was het gewoon een feestje! Maar ook als je een flesje appelsap kreeg, ging je die heel langzaam opdrinken, omdat het gewoon heel bijzonder was als je het kreeg,’ vertelde meneer met veel gevoel
Zelf vond meneer Marsrepen heel lekker, maar die waren heel duur vroeger
Als hij geld wilde verdienen, deed hij klusjes – hoe klein dan ook – om wat geld te krijgen
Op latere leeftijd heeft meneer
Hoffscholte ook schaarste gekend
Zo was er in 1973 de oliecrisis.
De westerse landen kregen geen olie meer. De bonnen die Joost kende uit zijn jeugd kwamen nu terug in de vorm van benzine
Meneer Hoffscholte heeft nog een
aantal plannen v d t k t zoals een reis naa met zijn kleinkin
Hij vond het hee verhaal met ons ons veel geluk en toegewenst met Het belangrijkste meegegeven is: ‘ spullen die je krij
Wij zijn heel blij d mochten intervie veel geleerd van
Door: Valen
'Wees zuinig op de spullen die je krijgt.'
Mevrouw Piet
‘Weinig spullen, veel plezier.’
Mevrouw Piet is 85 jaar en woont in een verzorgingstehuis in Aalsmeer. Mevrouw Piet heeft zin in het gesprek en houdt wel van een babbeltje Mevrouw Piet heeft 4 kinderen, de namen van de kinderen zijn: Anton, Eerma, Rutger en Margriet. Mevrouw Piet haar hobby’s waren lezen en handwerken We hebben een gesprek gehad over schaarste, mevrouw zei hierover: ‘Schaarste heeft me sterker gemaakt, ik heb gevoeld hoe het is om minder geld t h bb ’
Mevrouw Piet is nog steeds vol van het leven en geniet ervan. We hebben het gesprek gehad over schaarste Door dit gesprek hebben we een kijkje gekregen in mevrouw Piet haar leven, waar wij zeker van kunnen leren! Ze groeide op in de oorlog. Ze heeft niet veel van de oorlog meegekregen, want ze was nog heel jong Ze heeft het een klein beetje meegekregen omdat haar ouders de verhalen hadden verteld Na de oorlog hadden ze het nog steeds moeilijk, want ze h dd i i t d i k
Ze waren vooral bang dat er nog een bom op Schiphol zou vallen en dat ze er geweest waren, maar dat gebeurde gelukkig niet.
Ze vermaakte zich met allerlei spelletjes zoals puzzels, kruiswoordpuzzels en buitenspelen
Mevrouw Piet houdt zelf niet veel van spelletjes, zij maakte vaak haar huiswerk. We hadden het er ook over met mevrouw Piet dat ze weinig spullen had. Ze kreeg bijvoorbeeld spullen en kleding van haar nichtjes die zelf zeiden dat het er niet uitzag
Mevrouw Piet had het daar wel moeilijk mee, maar ze had eigenlijk geen keuze, want er was geen geld voor nieuwe kleding. Toen mevrouw
Piet wat ouder werd, ging ze werken bij een artsengezin als schoonmaakster
Ze verdiende maar 30 gulden per week Ze werkte hard voor haar geld. Toen mevrouw Piet getrouwd was, had ze wat meer geld en kregen ze 4 kinderen.
Mevrouw Piet werkte vooral hard
voor haar kinderen om ze te voorzien van eten Als mevrouw Piet wat geld overhad, kon ze wat leuks doen met haar kinderen Als het niet lukte om rond te komen met haar geld, moest ze lenen van de bank, maar ze probeerden juist zo min mogelijk te lenen. Als mevrouw Piet wel moest lenen, vroeg ze dat aan haar ouders, maar ze moest het dan wel terugbetalen
Veel jongeren van nu weten niet
Ze heeft als tip voor jongeren: ‘Probeer een baantje te zoeken, en als het niet lukt, probeer twee krantenwijken’ Ze geeft ons mee dat het goed is om iets achter de hand te houden en te sparen voor later.
We gaven elkaar een hand en zeiden elkaar gedag We bedankten haar nog voor het gesprek Ze zei dat ze het erg naar haar zin had en dat we nog eens langs mochten komen.
n, Milan
Jan Westerhof
De dankbaarheid van Jan
Jan Westerhof is 75 jaartjes jong. Meneer woont in Kudelstaart, een dorp naast Aalsmeer Hij houdt van bijen en hij heeft bij veel verschillende bedrijven gewerkt Hij is ook nog eens militair geweest in Suriname. Hij zit nog vol energie en gaat in november weer naar Suriname.
Toen we Jan binnen zagen komen, kregen we meteen een goede indruk Hij was erg vrolijk en had er veel zin in.
Hij begon gepassioneerd te vertellen over zijn verleden en over het heden Hij vertelde dat hij dankbaar is dat hij in Nederland woont en gezond is.
Voor Jan is een goede gezondheid niet altijd vanzelfsprekend geweest Op zijn zevende had Jan iets heftigs meegemaakt Hij had uitslag op zijn voorhoofd, om onbekende redenen
De veearts zei dat hij geen eenvoudige ‘koeienziekte’ had en wilde dat hij naar het ziekenhuis ging, maar daar wilde de huisarts niets van weten
Er ontstond een chaotische, onveilige situatie voor Jan. Hij heeft toch zes weken in het ziekenhuis doorgebracht, op aandringen van zijn vader, die de huisarts dwong omdat hij zijn kind niet wilde verliezen. Deze onbekende aandoening heeft Jan veel stress opgeleverd en het conflict tussen de mensen om zich heen blijft hem nog steeds bij als een nare herinnering Voor hem was dit een vorm van schaarste: ziekenhuizen waren niet zo goed als nu. De huisartsen waren laagopgeleid, en er was erg weinig kennis.
Een andere vorm van schaarste was dat na het kopen van zijn huis, vier maanden lang zijn auto stuk ging. Door de kwalitatief slechtere producten moest meneer veel geld sparen Dit deed hij goed en nam hij erg serieus
We hebben geluk gehad met Jan Hij zei: ‘Als ik duizend jaar eerder was geboren, zou ik onder een grote eikenboom zitten en verhalen vertellen’
Jan gaf ons mee dat je altijd ruim
moet denken, niet in een klein
hokje Ook zei Jan dat je nooit moet
zeggen dat je iets niet kan
Door: Silvie & Bram
Reacties van de leerlingen
“Aan het begin was ik zenuwachtig, maar het was heel gezellig en leuk!”
“Het was leuk en interessant en je krijgt deze kans niet zomaar!”
“Ik vond het bijzonder dat de verteller zo positief naar het leven kijkt.”
“Ik heb gehoord over hoe dingen vroeger gingen en hoe pittig het soms kon zijn.”
“Het was bijzonder dat de verteller over de Tweede Wereldoorlog wilde praten.”
“Senioren hebben veel ervaringen en daar kan je wat van oppikken.”
Mieke Dekker
Positief blijven
Mieke is 87 jaar oud en is geboren en opgegroeid in de regio Aalsmeer en Kudelstaart Ze heeft hier haar hele leven gewoond en vindt dit ook de mooiste plek om te wonen Onze eerste indruk van Mieke was dat ze een heel positief en gezellig persoon is. Bij binnenkomst was ze al gelijk enthousiast. Haar hobby was naaien, dit deed ze voor haar kinderen en ook voor zichzelf Tegenwoordig doet ze het niet meer, want ze is toe aan wat meer rust. Familie is een belangrijk deel van haar leven. Haar 4 dochters en 9 kleinkinderen komen regelmatig op bezoek, wat haar erg blij maakt
Mieke heeft persoonlijk weinig last gehad van de schaarstetijd. Dit kwam doordat haar vader in die tijd zijn eigen timmerbedrijf had, waardoor ze het altijd wel goed hadden Ook werd ze veel door haar buren geholpen Zelf deed ze dit ook door kleding te maken en deze weg te geven. Mieke is altijd een zuinig persoon geweest met geld en haar eigendommen.
Haar mening is dat jongeren minder zuinig met spullen omgaan dan vroeger
Haar advies aan ons is ‘altijd tevreden blijven’. Mieke vond het een prachtige tijd, ondanks eventuele tegenslagen ‘Als je armoede kent, heb je een rijke wereld’ Ze vond het een apart gevoel toen de oorlog voorbij was, maar ze was erg opgelucht dat de oorlog voorbij was. Mieke wil graag gezond blijven en wenst dit ook voor haar kinderen en kleinkinderen Mieke is een echte familiemens en probeert zo vaak mogelijk haar dochters en kleinkinderen te zien.
Ze komen dus regelmatig op bezoek bij Mieke.
Voor Mieke was dit interview nog een verrassing, maar ze vond het erg leuk Ook is ze erg benieuwd naar het eindresultaat van de film en het magazine.
Door: Senna, Sandra & Lindsay
Mevrouw Bruinse
‘Jongeren moeten zuinig zijn op hun geld.’
De 98-jarige mevrouw Bruinse is geboren aan de Westeindeplas. Ze kwam al heel lief en aardig over, het leek ons wel een leuke dame en dat was het zeker Ze vertelde ons over haar kleinkinderen/kinderen en over haar beroep. Mevrouw heeft 2 kinderen, 6 kleinkinderen en 4 achterkleinkinderen. Haar beroep was dat ze in een kwekerij werkte bij haar eigen huis Mevrouw woont nu in het verzorgingshuis ‘t
Kloosterhof Ze vertelde ook dat ze het daar super naar haar zin heeft en dat de mensen heel goed voor haar zorgen.
Vroeger woonde ze aan de Westeindeplas. Ze woonde op een zolderkamer met 4 personen: haar ouders aan de ene kant, waar een gordijn tussen zat, en aan de andere kant zij en haar zus Bij haar huis had ze een kwekerij waar ze werkte en ze kreeg per week €2,50. In de oorlog hadden ze het thuis niet
makkelijk Ze ruilden veel met familie, zo ruilde ze haar breiwerk en haar groenten voor eten bij een boerderij Mevrouw heeft ook in deze tijd even in het ziekenhuis gelegen, wat ze heel moeilijk vond.
Mevrouw heeft er zelf voor gekozen om in het verzorgingshuis te gaan wonen Eerder kwam ze daar een jaar lang elke dag van ‘s ochtends tot ‘s middags. Toen kwam er daar een plekje vrij en vroegen de verzorgers of ze daar wilde komen wonen Ze heeft het er over gehad met haar kinderen en ze zeiden dat ze het helemaal zelf moest weten Toen zei mevrouw Bruinse dat ze het wel wilde en toen kwam ze daar wonen. Ze vindt het hier erg leuk en gezellig Er is een lijst met maandelijkse activiteiten die je kunt doen in het verzorgingshuis
Het interview werd afgesloten met de laatste vragen en in die vragen stond ook de vraag hoe ze het vond Mevrouw vond dat het veel vragen waren, maar ook leuke vragen en ze vond het supergezellig Mevrouw vertelde op het einde ook aan ons dat de jeugd beter met geld om moet gaan. Wij als pubers moeten meer sparen en zuinig zijn op wat we krijgen en hebben We vonden het leuk om met haar te praten en willen haar hartelijk bedanken voor dit gesprek.
Door: & San
Julie van der Wolf
Positiviteit als kracht
Julie van der Wolf is bijna 83 jaar. In haar vrije tijd speelt ze graag viool, en in haar leven heeft ze veel gereisd Ze heeft op vele plekken en in verschillende landen gewoond Vroeger werkte ze als administratief medewerker en ze heeft veel vrijwilligerswerk gedaan.
Momenteel is ze gepensioneerd.
Ze heeft drie kinderen en zeven kleinkinderen Wij vonden Julie een rustige, aardige vrouw en haar accent maakte ons erg nieuwsgierig naar haar verhaal.
Mevrouw van der Wolf is, ondanks haar Nederlandse achternaam, opgegroeid in Amerika Julie is opgegroeid zonder broers of zussen Ze heeft geen makkelijke jeugd gehad; zo werd haar moeder opgenomen in het ziekenhuis en moest ze toen bij een ander gezin wonen Van vier tot negen jaar heeft ze bij andere gezinnen gewoond Toen ze negen jaar was, kwam ze weer thuis wonen. Julie heeft een fijne schoolperiode gehad. Ondanks dat werd ze veel geplaagd in de eerste jaren
Ze werd geplaagd omdat ze ouder was dan de rest van de kinderen.
Dat kwam omdat ze uit huis was geplaatst en ze het beter vonden om haar een jaar achter te houden Haar leeftijdsgenoten zaten in een hogere klas. Julie liet het van haar afglijden en probeerde zich er niet zo veel van aan te trekken. Ze heeft dat jaar later weer ingehaald
Haar achternaam heeft ze van haar - inmiddels overleden - echtgenoot; hij was uitwisselingsstudent vanuit Nederland. Julie moest hem interviewen voor de schoolkrant. ‘Stiekem was ik gelijk al een beetje verliefd op hem’
Julie heeft in haar leven veel gereisd. Ze heeft vele landen bezocht. Zo heeft ze bijvoorbeeld zeven jaar in Chili gewoond Julie vindt dat een van de mooiste plekken waar ze heeft gewoond Schaarste in voedsel was een probleem in Chili. Regelmatig was er niet genoeg voedsel.
Er was zo veel protest en overnames van bedrijven dat basis voedingsbehoeften schaars werden
Voor melk, brood, bloem, kookolie, eieren en vlees moest je in de rij staan, wel een uur Mensen begonnen dingen in te slaan, zoals chloor voor het zwembad. Dat had te maken met een paniekreactie op de schaarste in de winkels Iemand zag een klant een flesje meenemen en concludeerde toen dat chloor ook schaars werd Het was niet zo dat iedereen een zwembad had en chloor wilde inslaan, maar het gaf wel aan hoe bang men voor schaarste
Julie is erg muzikaal op
Toen ze negen jaar was muziekles. Daar leerde spelen. Tot nu toe spee steeds dagelijks de vioo per week heeft ze viool oefent ze elke ochtend Twee keer per week sp een orkest. Julie bespe gitaar en de piano. Ze v om twee á drie keer pe wandelen
Richting de avond begint ze met koken. Ze gebruikt de pakketten van Hello Fresh zodat ze niet te veel afval weggooit Julie is daar de laatste tijd veel mee bezig, vooral met voedselverspilling, en probeert het altijd wel op te eten.
Het gesprek met Julie vonden wij gezellig en interessant We waardeerden haar eerlijkheid en konden hierdoor veel leren ‘Als je een idee hebt, go for it! Laat je niet tegenslaan door iets negatiefs. Probeer zo positief mogelijk te blij
'Probeer zo positief mogelijk te blijven.'
Pank Fonk
‘Heb wat over voor elkaar.’
Pank Fonk is 83 jaar en kan een leuk gesprek met je voeren. Hij zit in een verzorgingstehuis Pank heeft twee dochters; een van de dochters woont wat dichterbij in Wormer en de andere iets verder Vroeger was Pank timmerman. Pank is geboren in Aalsmeer Oost. Pank vertelde ook dat hij in het verzorgingstehuis met iedereen een praatje kan maken over van alles
Panks vader had vroeger ook een groentetuin waar hij sla en andijvie teelde.
Toen Pank opgroeide, had zijn vader een grote moestuin met ook veel aardappelen, daarom had Pank niet heel veel last van de tijd dat eten erg schaars was Er was een tijd dat eten dus wel erg schaars was en toen deelde zijn familie ook wat eten met de buurt. Vroeger was Pank timmerman, en dat deed hij best lang Voor zijn werk heeft hij ook drie maanden in Zwitserland gewoond en heeft daar kassen gebouwd, dat deed hij voor zijn werk.
Vroeger, toen Pank een kind was, had hij geen fiets en moest hij lopend naar school Pank moest ongeveer 15 of 20 minuten lopen In die tijd waren veel spullen en producten erg waardevol, maar nu zijn die spullen vaak normaal of zelfs oud. Pank heeft ook advies voor jongeren: ‘Wees gelukkig met wat je hebt en probeer snel tevreden te zijn als je iets hebt of krijgt’
Pank vond de vragen over schaarste en beperkte middelen leuk en vond het fijn om erover te praten Hij zou zo’n inter doen Hij wat mee sparen!’
Door:
& Daan
Rob van Dort
‘Familie en vrienden zijn belangrijker dan geld.’
Rob van Dort is 75 jaar oud, geboren in juli 1949 in Tilburg. Als baby is meneer Van Dort verhuisd naar Amsterdam Vanaf zijn 1e tot zijn 22e woonde hij in Amsterdam in de Lepelstraat Nu woont hij al 40 jaar in Kudelstaart. Zijn hobby’s zijn wandelen, halfuurtje beweegoefeningen, boeken lezen en in de tuin zitten Ook gaat Rob graag op vakantie Rob vindt het leuk om op zijn kleinkinderen te passen
Toen Rob in Amsterdam woonde, ging hij vaak met de pont naar zijn opa en oma, want Rob zijn broer en zijn ouders hadden geen auto
Rob had het thuis niet breed, maar ook niet slecht; er stond altijd een maaltijd op tafel met drinken erbij.
Rob had in zijn tijd niet heel erg last van schaarste, want ze konden altijd wel rondkomen Rob is 30 jaar lang gymnastiekleraar geweest op Yuverta vmbo Aalsmeer, wat toen nog Groenstrook heette. Hij werkte hier vanaf 1972 tot 2003. Hij heeft ook nog wiskunde gegeven en was coördinator computers
Rob vindt zelf dat de tijd vroeger voor kinderen veel makkelijker en mooier was dan voor kinderen nu Rob is inmiddels 55 jaar samen met zijn vrouw, al sinds 1970 Hij heeft met zijn vrouw één zoon, genaamd Jordi, die inmiddels 48 jaar oud is.
Meneer Van Dort heeft 2 kleinzoons die 10 en 12 jaar oud zijn.
Rob vertelde dat als er een familie last had van schaarste, de overheid wel de families hielp die het nodig hadden. Rob vertelde ons ook dat hij vroeger als kind niet snel doorhad dat mensen het slechter thuis hadden dan andere mensen Hij vertelde ook dat vroeger iedereen in hetzelfde schuitje zat; ook al hadden sommige mensen minder geld, niemand werd buitengesloten. Rob vond het altijd heel belangrijk dat niemand zich buitengesloten voelde Rob vindt zelf dat alles vroeger heel anders ging dan nu, want vroeger moest je sparen totdat je kon betalen. Veel mensen gaan nu eerst iets halen en wachten dan tot ze genoeg geld hebben
Rob heeft geleerd dat familie en vrienden veel meer waard zijn dan geld of bezittingen en dat liefde niet per se gaat om partners, maar ook om vrienden en familie Ook vindt hij de gezondheid van zichzelf en van zijn vrienden en familie heel belangrijk.
Door: Tess & Jackie
Reacties van de leerlingen
“Het was een supergesprek met een heel enthousiast iemand!”
“Deze quote van de verteller blijft mij bij: Denk ruim, denk niet in een klein hokje.”
“Ik vond het een leuke opdracht en het was gezellig om te praten.”
“Het ging goed, jammer dat het gesprek zo kort duurde!”
“Interessant om te horen dat de verteller zelf dingen maakte; je kan dus zelf ook kleding maken van stoffen en zo.”
Mevrouw Veninga-Siebrecht
Oorlog, schaarste en doorzettingsvermogen
Wie denkt dat wij het tegenwoordig zwaar hebben, zou eens moeten luisteren naar mevrouw RA
Veninga-Siebrecht Ze groeide op als enig kind in Zierikzee, waar ze tot haar 14e woonde Van kinds af aan droomde ze ervan om dierenarts te worden en volgde daarom een bètaopleiding op het gymnasium Hobby’s had ze niet, simpelweg omdat daar weinig tijd of mogelijkheden voor waren
Ze had een Duitse herder die haar gezelschap hield – die voelde bijna als een zusje, omdat ze zelf alleen was.
Tijdens de oorlog werd ze als jong meisje op straat opgepakt door Duitse soldaten, die dachten dat ze Joods was. Haar moeder redde haar door hard te roepen dat dit niet zo was ‘Het is geen jood, het is mijn kind!’ Het gezin leed ernstig onder de schaarste Suikerbieten en tulpenbollen waren hun maaltijden, en haar vader fietste – op een fiets zonder banden – naar boerderijen om lakens en handdoeken te ruilen voor eten Soms aten ze slechts anderhalve boterham per dag
Ze heeft daar blijvende impact van ervaren. Tot op de dag van vandaag vindt ze het moeilijk om eten weg te gooien ‘Eten is kostbaar,’ zegt ze ‘Mensen beseffen dat tegenwoordig te weinig’
Na de oorlog keerde het gezin terug naar Zierikzee. Haar ouders waren beiden docent Engels Haar moeder gaf tijdens de oorlog les aan klassen van wel 60 leerlingen, met kinderen van allerlei leeftijden door elkaar Mevrouw zat zelf in die klas, als dochter van de juf. Om te voorkomen dat ze als het ‘lievelingetje’ werd gezien, werden haar cijfers expres iets lager gegeven dan verdiend Maar ze voelde zich wel ongemakkelijk door een van de jongste te zijn tussen oudere kinderen.
Zelf koos ze later voor de studie biologie Uiteindelijk werd ze geen dierenarts, maar volgde toch het onderwijsvoorbeeld van haar ouders en werd ook docent Engels. Met haar man reesde ze na hun pensioen de wereld over – naar Amerika, Marokko, Italië
Helaas is haar man inmiddels niet meer in goede gezondheid.
Ze hebben twee zonen, geboren in 1970 en 1974 Haar vijfjarige kleinzoon Bryan is dol op haar en belt haar graag via de iPad
Haar oudere kleinkinderen, studenten van 21 en 19, wonen in Duiven.
Mevrouw Veninga-Siebrecht heeft geen grote toekomstplannen, maar wil wél altijd bezig blijven
Haar advies aan jongeren van nu: ‘Zorg voor een goede opleiding en leer zuinig te zijn. Het leven is nu veel makkelijker dan toen’ Ze vond het interview erg gezellig, en zei zelfs: ‘Als jullie je vervelen, bel me gewoon!’ – een warme uitnodiging van een lieve vrouw met een rijk en indrukwekkend verhaal.
Door: Shirah & Yarah
'Zorg voor een goede opleiding en leer zuinig te zijn.'
Marianne van der Meijden
Een leven met weinig spullen, maar toch voldaan
Marianne van der Meijden is 78 jaar en ze woont in Aalsmeer. Ze loopt graag in de natuur, zoals in het Amsterdamse Bos Ze heeft veel hobby’s die ze in het dagelijks leven uitvoert, zoals: fietsen, naar de leesclub, musea bezoeken en met het gezin leuke dingen doen. Mevrouw heeft veel verschillende beroepen gehad Ze heeft gewerkt op kantoor, in een bloemenwinkel op Schiphol en als au-pair in Engeland en Zwitserland Mevrouw heeft 2 zonen van 44 en 47 jaar, met meerdere kleinkinderen. Mevrouw heeft een vrolijke uitstraling en is heel enthousiast over haar verhaal
Het thema ging over schaarste en beperkte middelen van vroeger. Mevrouw vertelde dat er vroeger niet veel geld was, maar dat heeft ze zelf niet echt gemerkt
Haar vader had een grote tuin, dus er was altijd genoeg te eten en haar moeder maakte zelf hun kleren
Als mevrouw iets wilde hebben, of naar een club zoals gym wilde gaan, dan mocht dat meestal wel.
Ze gingen niet op vakantie, maar uit logeren bij een tante Later mocht ze wel op kamp
Ze vertelde dat een vriendin van haar een verwarming had, maar zij zelf niet Haar vader had een grote kwekerij Haar vriendin vond het bij
Marianne boven koud Er was daardoor een verschil tussen haar en haar vriendin, maar op school merkte ze geen verschil en was haar vriendin hetzelfde als de rest.
Toen ze weinig middelen had, ging ze zelf creatieve oplossingen bedenken, namelijk: zelf kleding maken
Toen ze eenmaal ging samenwonen met haar man, ging het niet heel makkelijk Ze gingen naar de gemeente voor een huisje dat eigenlijk niemand wilde, doordat het een ‘asociale buurt’ was, maar daar trokken ze zich niets van aan.
Mevrouw en haar man zagen het uiteindelijk wel zitten en zijn daar gaan wonen Haar man studeerde nog, dus hij had geen baan, en mevrouw werkte wel en had daardoor veel gespaard.
Eerst hadden ze het huis gehuurd, en een paar jaar later hebben ze het gekocht
Mevrouw vindt dat het vertrouwen teruggehaald moet worden.
Ze vertelde: ‘Ik kan mij niet heugen dat mijn moeder de deur op slot deed’ Nu kan dat niet meer
Ze heeft daar af en toe nog wel een beetje moeite mee, vertelde ze.
Mevrouw vindt dat jongeren tegenwoordig steeds meer op hun telefoon zitten en niet meer genieten van de omgeving ‘Als je het geld niet hebt, niet kopen
Ook niet op afbetaling’
Dit adviseert mevrouw aan alle jongeren. Mevrouw heeft geleerd dat je niet per se ongelukkiger hoeft te zijn als je minder geld hebt, of met minder middelen
Mevrouw vond het heel leuk om te doen en heeft heel erg genoten van het gesprek Ze vertelde ons dat ze nog een keer naar Zwitserland wil gaan om alle bergen nog een keer te zien Ze wil graag meegeven aan de jeugd: ‘Als je de kans krijgt om te blijven leren zolang het kan, doe het dan ook.’ ‘Als je goed leeft, krijg je het ook goed terug’ Ze heeft ons veel verteld en we hebben erg genoten van haar verhaal
Door: Mia, Indy & Sofie
Reacties van de leerlingen
“Ik had niet verwacht dat de verteller motor reed en ook op reis ging met de motor.”
“Ik vind het leuk om onverwachte verhalen van de verteller te horen.”
“Ik vond het super leuk om te doen en ik heb er echt van genoten.”
“We moeten ons bewuster zijn van hoe we met spullen omgaan omdat we het tegenwoordig best goed hebben.”
“Deze quote blijft mij bij: wees eerlijk en geniet van het leven.”
“Het ging goed, de verteller was grappig en we hebben een leuk verhaal gehoord.”
Rob Duijvekamp
Door de tijd heen gereden
Rob Duijvekam is 63 jaar en woont al zijn hele leven in Driebergen.
Hij werkt al 6 jaar als conciërge bij het Yuverta vmbo Aalsmeer en heeft hiervoor ook al langer bij andere scholen gewerkt Rob heeft 2 dochters, zij zijn al in de 40.
De dochters hebben in totaal 6 kinderen; het jongste kleinkind van Rob is laatst in januari geboren
Zijn hobby’s zijn motorrijden; hij rijdt heel Europa door samen met zijn vrouw en buurvrouw Hij houdt ook erg van leer bewerken; hij maakt hier meestal armbanden van, maar ook veel andere dingen.
Als huisdier heeft Rob een reptiel, namelijk een gekko Onze eerste indruk van Rob was dat hij gezellig en vriendelijk overkwam; ook zag hij in de meeste lastige situaties het positieve in. Het gesprek verliep heel soepel, dat komt deels omdat Rob heel open was en goed zijn situatie kon verwoorden
Van schaarste heeft Rob geen last gehad. Rob kwam uit een gezin met een gemiddelde welvaart. Zijn gezin heeft wel periodes gehad waar ze wat minder geld hadden
Maar ook toen waren zij gelukkig en waardeerden ze wat ze hadden.
Zij hadden weinig tekort, maar deden wel zuinig met spullen
Dit heeft hem geleerd om te denken in oplossingen Zoals als zijn fietsband lek was, leerde hij om hem zelf te kunnen plakken in plaats van hem te laten maken.
Als Rob wat voor zijn motor wilde kopen maar het geld niet had, moest hij een oplossing bedenken, dus ging hij klusjes doen in ruil voor het onderdeel. Vriendschappen en zijn familie spelen een belangrijke rol in zijn leven. Rob heeft verteld over zijn herinneringen uit zijn jeugd Hij vertelde iets over de 3 J’s De 3 J’s staan ter herinnering aan zijn overleden hond, vriend en broer. Rob heeft zelf een traditie waarin hij elke jaarwisseling om middernacht, als de klok 12 slaat, een biertje drinkt en er 1 omgooit ter herinnering van de 3 J’s
Rob had een buurvrouw met wie zijn gezin heel hecht was. Hij nam de buurvrouw ook altijd mee naar motorweekenden De motorclub waar hij bij hoort, betekent veel voor hem
Hij legde uit dat het voelt alsof iedereen familie is van elkaar binnen de groep Als er iets met zijn motor was, zal er altijd iemand komen om hem te helpen Dat vindt Rob een mooi gebaar
Rob heeft verteld dat hij het gesprek erg leuk vond omdat hij nu ook een keer mocht vertellen over zijn beleving Het gesprek werd afgesloten met een vertrouwd en tevreden gevoel Als laatste gaf Rob iets mee dat hij erg belangrijk vond:
‘Waardeer wat je hebt en accepteer wat je niet hebt.’ Het was interessant om Rob zijn verhaal te mogen horen; het voelt alsof er een betere band is ontstaan
Door: & Ivy
'Waardeer wat je hebt
en accepteer wat je niet hebt.'
Martha Root-de Boer
Het vroegere leven van Martha
De 96-jarige Martha Root-de Boer is een gezellige vrouw. Ze kon veel vertellen over haar tijd in de oorlog en hoe ze vroeger omging met schaarste Ze vertelde dat in haar tijd de huisvrouw een beetje geld kreeg en het daarmee moest doen voor alles om goed rond te komen. Ze woonde eerst tegenover de Albert Heijn, en nu woont ze in zorgcentrum Aelsmeer Ze vindt het leuk om te lezen
Martha heeft een tweelingzus, ze deden veel activiteiten samen.
Toch was het niet altijd makkelijk om een tweelingzus te hebben Hoewel ze even oud waren, zag
Martha’s moeder Martha’s zus als meer verantwoordelijk. Haar zus durfde namelijk meer.
Martha is opgegroeid in een crisistijd, er was niet veel geld
Mensen konden moeilijk rondkomen Als vrouw kreeg je weinig huishoudgeld, daar moest je het maar mee doen. Dit alles heeft ervoor gezorgd dat ze zuiniger omgingen met geld dan de meeste mensen tegenwoordig
Martha heeft de oorlog meegemaakt. In die tijd hadden veel mensen geldtekort en weinig eten Daardoor heeft ze geleerd om zuinig te zijn op je centen Ze had een tent, maar haar droom was om ooit een caravan te krijgen, en die is uitgekomen.
Martha vond het heel leuk en gezellig dat we er waren Ze had nog een advies voor ons: dat we goed op ons geld moeten letten Ze is een gezellige vrouw die veel informatie had.
We vinden het heel leerzaam, en we hebben veel geleerd over wat Martha ons heeft verteld
Ook vonden wij het heel bijzonder om met iemand te praten die 96 jaar is. En als je dan nog zo fit bent
Bericht van de organisatie:
Enkele weken na dit interview kregen wij de boodschap dat mevrouw Root- de Boer is overleden Wij wensen haar familie sterkte met dit verlies en zijn dankbaar dat zij haar verhaal nog met de leerlingen heeft willen delen.
Jan van Veen
Toen alles anders was!
Jan van Veen is 77 jaar oud. Meneer van Veen woont in Aalsmeer, dichtbij de Watertoren Hij was directeur van het OBS Kudelstaart, maar begon ooit met broodjes verkopen op Schiphol In zijn vrije tijd is meneer te vinden in de sportschool, tennist hij, geeft hij rondleidingen door fort Kudelstaart en verzorgt het programma van Radio Aalsmeer Meneer van Veen blijft dus bezig
Meneer van Veen haalde niet veel kattenkwaad uit, maar in de buurt was er wel veel kattenkwaad. Als je je fiets niet in de tuin of schuur had, kon je verwachten dat de fiets de volgende ochtend aan de lantaarnpaal hing. Meneer van Veen was vroeger niet rijk, maar dat was niemand in de buurt, dus niemand kon buitengesloten worden, want iedereen had ongeveer evenveel geld In zijn tijd waren bromfietsen, fietsen en auto’s schaars Je kwam er vroeger veel moeilijker aan.
Meneer van Veen is enig kind, maar hij zou twee broertjes of zusjes krijgen, die helaas al overleden waren bij de geboorte Meneer was nog te jong om het te begrijpen
Hij had allemaal vrienden die ook als broer of zus voelden, dus hij had het nooit echt door
Meneer van Veen ging vroeger met de auto door heel Europa Hij vond het het leukst om door Griekenland en Hongarije te gaan. Eén keer liep meneer langs een vrouw met een kinderwagen en deed er geld in Ze konden het geld niet mee over de grens nemen en moesten er dus vanaf Een leuke verrassing voor een vreemdeling.
Meneer van Veen werkte eerst bij Schiphol om startbanen schoon te maken Daarna verkocht hij broodjes op Schiphol Daarna werkte hij in de herenmodezaak. Tot slot werkte hij als directeur in Kudelstaart bij school de OBS.
Meneer van Veen kwam eerst niet in fort Kudelstaart, tot hij gevraagd werd om rondleidingen te geven door het fort van Kudelstaart
Meneer van Veen wist eerst nog helemaal niks van het fort af, behalve dat je daar je boot kon stallen in de zomer Hij ging een keer wat vragen over fort Kudelstaart aan z’n familie
Toen kwam hij erachter dat z’n opa er vroeger zat, en dat het fort veel ouder was dan hij dacht Hij kwam erachter waarvoor het er stond: het was om Amsterdam te beschermen in de Eerste Wereldoorlog Dat fascineerde hem enorm.
We hebben genoten van het gesprek, en het was een mooie ervaring Hij had ook een advies voor de jeugd: ‘Let op met wat je koopt Denk na voordat je iets koopt. Zou het wel nuttig zijn? Hoelang ga ik het gebruiken? En blijf kritisch.’
Door: Joey & Jasper
De docenten
Docententekst
Net als de vorige jaren hebben onze leerlingen van leerjaar 3, niveau
Gemengde Leerweg, zich van hun beste kant laten zien tijdens het sectorwerkstuk En ook nu weer hebben wij met stijgende verbazing gekeken naar de invulling van deze week. Wat een feest om te zien dat onder de bezielende leiding van deskundige trainers, externe docenten, regisseurs en cameramensen onze leerlingen ook dit jaar weer tot een prachtig eindresultaat zijn gekomen.
Daar waar wij als docenten gedurende het schooljaar alle zeilen moeten bijzetten om de motivatie, inzet, betrokkenheid en prestaties tot een aanvaardbaar niveau te krijgen, liep het deze week als vanzelf.
Maar niets is natuurlijk minder waar
De trainers van MDT Cultuur & Kunst en de door hen ingehuurde docenten lieten vanaf het eerste begin zien dat ze de leerlingen begrepen Ze wisten ze gedurende de hele week te boeien en aan te zetten tot een prestatie van formaat
Wij als begeleidende docenten vanuit Yuverta vmbo Aalsmeer zijn enorm trots op de leerlingen Het laat zien dat vmbo-leerlingen tot geweldige prestaties in staat zijn.
Het boekje dat jullie onder ogen hebben gekregen, is een gezamenlijke prestatie van MDT Cultuur & Kunst en de leerlingen Wij hopen dat wij ook de komende schooljaren kunnen samenwerken met de geweldige trainers van TINO en de Fable Factory.
Want deze week laat weer eens zien hoe inspirerend onderwijs kan zijn en tot welke resultaten het kan leiden!
Ben Pieters, Larissa Winter en Krista van Dijkman
Docenten Yuverta vmbo Aalsmeer
'MDT Cultuur & Kunst zorgt voor diepgang, verwondering en enthousiasme!'
Zo ging ik vroeger om met schaarste
is een publicatie van MDT Cultuur & Kunst Deze uitgave presenteert de gesprekken die leerlingen van Yuverta hebben gevoerd met vertellers, als onderdeel van hun Maatschappelijke Diensttijd (MDT) programma.
Ontwerp, redactie en lay-out: HUMINT Solutions. & Vormpost
Met dank aan: Alle vertellers voor het delen van hun verhalen en de docenten voor de leuke samenwerking.
Meer weten? Ga naar www.mdtcultuurenkunst.nl
Copyright © 2025 HUMINT Solutions
