

Welcome to our dreamed world
Creating new heritage. Not out of fear to let go, but out of curiosity and admiration. Out of proudness and the desire to hold on to good things. Why not use both worlds, the old and new?
Use tradition to define your own history. Shapes, materials, colors and ancient techniques from iconic ages and different cultures, there to reinvent and to rediscover, as a bridge to a new world.
Your heart and mind tells you where you want to live and be. Our mind is a powerful tool. You create your own world by using your imagination and emotional intelligence. Let us be curious and embrace the unknown. Be bold and true.
We’re inviting you to our dreamed world, where fantasy becomes our future. We discovered a new world, full of stimulance that matches our mindsets. A world where you make, play and live today. And tomorrow. Be brave, let the new in.
Enjoy our New Heritage collection!
Welkom in Casa Horizonte, een privéwoning op een onbekend gebleven eiland in de Indische Oceaan. Ontworpen in de geest van de jaren zeventig door een anonieme meester van het brutalisme, is het huis recent hersteld en heringericht door een internationaal ontwerpersechtpaar dat er hun toevluchtsoord van maakte en tegelijkertijd een levend kunstwerk.
Doorkijkjes, vides, split-levels en onverwachte openingen zorgen voor een constante visuele dialoog tussen binnen en buiten. Overal zijn terrassen, patio’s en nissen waarin het spel van licht, wind en uitzicht zich eindeloos herhaalt. Sommige terrassen zweven letterlijk boven de oceaan, andere zijn ingesloten tuinen met geurige plumeriabomen en gebeeldhouwde waterpartijen.
“Het huis nodigt je uit om te verdwalen. Er zijn plekken waar je uren zit, alleen om te kijken hoe het licht verandert.”
Het huis ademt brutalistische puurheid: zichtbare betonstructuren, asymmetrische volumes, dramatische hoeken en diepe schaduwlijnen. Maar wie verder kijkt, ontdekt een onverwachte warmte. De ruwe, sculpturale vormen zijn verzacht door de tactiliteit van natuurlijke materialen: houten plafonds in donker iroko, vloerbedekking in verweerd sisal, en meubels bekleed met dik linnen en zandkleurig leer.
“Elke ruimte is ontworpen om de oceaan te vangen. We wilden het brute en het serene laten samensmelten.”
Designiconen & grafische statements
Het interieur leest als een museum van designgeschiedenis, maar zonder steriliteit. Iconische stukken van Pierre Paulin, Mario Bellini en Charlotte Perriand worden moeiteloos gecombineerd met hedendaags grafisch design, brutalistische keramiek en op maat gemaakte sculpturale verlichting.
In de salon, een kathedraal-achtige ruimte met een plafond dat zes meter hoog reikt, staat een royale loungebank met zachte, ronde volumes die als wolken in de ruimte zweven. Ernaast een mosterdgele kast met grafische lijnen, strak en ritmisch, die de hoogte van de wanden benadrukt. Op de vloer ligt een diep, wollig tapijt dat warmte en textuur brengt, terwijl het invallende licht langs de grote ramen alles een serene gloed geeft.
Wat dit huis uniek maakt, is hoe het de grens tussen tijdperken opheft. De brutalistische architectuur is onmiskenbaar geworteld in het verleden, maar de manier waarop het wordt bewoond met slimme technologie, duurzaam materiaalgebruik en een hedendaags oog voor esthetiek, plaatst het resoluut in de toekomst.
Casa Horizonte is geen museum. Het is een levende structuur, ontworpen om te ademen, te verouderen, en tegelijk te verrassen. Een thuis waar natuur, architectuur en design samensmelten in een harmonisch spel van tegenstellingen.
Elke plank vertelt een verhaal, zonder opdringerig te zijn. De kast is zowel archief als reliquarium, een plek waar tijd tastbaar wordt. Door de glazen deuren vang je glimpsen op van een leven tussen denken en voelen, tussen natuur en verbeelding.
“Casa
Horizonte is geen museum. Het is een levende structuur, ontworpen om te ademen, te verouderen, en tegelijk te verrassen.”
Alsof je een grot betreedt, omarmt de woonkamer je met zijn dikke, ruw gestucte muren en zware volumes. Het licht valt gefilterd binnen via smalle spleetramen, als zonlicht dat door rotswanden breekt, scherp, dramatisch en intiem tegelijk. Aan de oceaanzijde opent de ruimte zich plots: een brede, ovale uitsnede in de wand, als een oog, gericht op de eindeloze horizon. Het is een plek die voelt als een schuilplaats, maar nooit opgesloten.
De materialiteit is aards en sensueel: koel beton naast geborsteld hout, geglazuurde wandtegels, natuursteen en stoffen die licht absorberen in plaats van reflecteren. Deze tactiele rijkdom wordt versterkt door het spel van licht en donker, van schaduw en glans. Alles in deze ruimte is bedacht, maar niets is bedachtzuchtig.
H 92 x W 120 x D 33 cm
De meubels zijn organisch en krachtig. Puffy fauteuils in zanderige tinten contrasteren met een monumentale kast in warme metaaltonen, als gebakken aarde in de zon. De kast, met zijn architectonische vakverdeling, lijkt niet geplaatst, maar gegoten in de ruimte: een sculptuur op zich. De vakken herbergen een eclectische verzameling van persoonlijke objecten, keramiek, designklassiekers en vondsten uit verre reizen. Elk object vertelt iets, zonder te schreeuwen. Het geheel voelt organisch gegroeid, niet geënsceneerd.