TEKST EN BEELD MARTINE VAN DEN ABEELE
Mijn Vlaanderland, mijn vlakke land Poëzie en sporen van ‘den grooten oorlog’. Royale porties ijs en vruchten uit het land van melk en honing. Een mediterrane blauwe lucht en dramatische wolkenformaties. Slingerende polderwegjes en stevige hellingen. De skyline van historische steden en het intieme van het verstilde land. Een rondje Vlaanderen is exotisch en zit vol verrassingen. De Kaailopers, door Valeer Peirsman in brons gegoten, getuigen van voorbije en bloeiende handelsactiviteiten in Temse. Het zijn de enige toeschouwers aan de start van onze fietstocht door Vlaanderen. Een droeve morgen is een blijde dag, zegt het spreekwoord en dit is vandaag niet anders. De blauwe lucht komt tevoorschijn tussen het dramatische wolkendek en begeleidt ons langs de jaagpaden van de Schelde, de Rupel en de Nete. Het riet wuift in de wind, reigers vliegen op en ganzen roepen ons kwakend na. Blauwe aders Heen en weer II is de toepasselijke naam van de veerboot over de Rupel. Onze medepassagier, een kranige tachtiger looft de “sjieke fietspaden langs dees kanten”. De jaagpaden voeren ons naar Lier, altijd een aangename halte. Het fotogenieke Begijnhof en de Zimmertoren herinneren mij aan schoolreisjes uit mijn jeugd naar het exotische ‘Lierke Plezierke’. De Nete wringt zich verder in bochten door het groene landschap. We zwieren mee, volgen het Albertkanaal en bereiken de Kempen.
Zandgrond, kleine wegjes, bossen, kleine boerderijtjes en verlaten gebieden zijn het decor. In De Hoeve te Pulle genieten we van een royale portie hoeve-ijs. We overwegen even of we morgen onze route niet zullen verleggen om terug langs hier te rijden. Maar we peddelen tevreden tot Wechelderzande, onze slaapplaats. Eindeloos fietsen we langs de kanalen, blauwe aders door het landschap. We treden hiermee in de voetsporen van de trekkers, die met hard labeur de trekschuiten voorttrokken. Even houden we halt in Turnhout – of is het Saint-Tropez? – waar luxe jachten aan de kade liggen, waar riante lofts verrijzen in oude gebouwen en waar een mediterrane, blauwe lucht ons vergezelt richting Mol. Goudsbloem, valeriaan, spelt, ginseng – wie heeft nog een dokter nodig, vragen we ons af als we de geneeskundige krachten op de bordjes in de kruidentuin van Postel lezen. Laatste loodjes Na het ontbijt volgen we de LF5 verder langs de kanalen richting Limburg en de Nederlandse grens. Beide oevers omzoomd met platanen, een langzaam varende boot en het spel van zon en schaduw – de vergelijking met het Bourgondische Kanaal is vlug gemaakt. Verder gaat het, langs bossen, heide, dorpjes, graanvelden, onderwijl flirtend met de Nederlandse grens. We ontmoeten een Duits tandemkoppel dat net de volledige Vlaanderen Fietsroute heeft afgerond. Ze zijn enthousiast, maar waarschuwen ons: “Jullie hebben de bergen nog tegoed.” Bergen, in Vlaanderen, echt? Voor een slaapplaats wippen we even de grens over naar het witte dorpje Thorn in Nederland. Het recept van de volgende dag is bekend, n tijdschrift voor fietsreizigers
21