LE F T RT G H
RT G H RG HT
LE F BT RE C
LE F RTLE T FT G H
S TLE C F K T
LE BFT RE C RT G H
LE FT
SB TRE RG S CC HTSQ SQT K RE REC LE KRGSQFT HT RESSQ TRE RG CSQ HT KRE SB TRE B CC RES SQ C T K C SQ LE RE K RE FT B RTRE G C H
TetrisParty
wie Bram Schouw wat alumnus Audiovisuele Media waarom winnaar NFTVM Prijs 2009
. inhoudsopgave
A taste of Typography
‘Eigenlijk is de manier waarop ik met mijn korte film IMPASSE verzeild raakte tussen filmmakers die ik al jaren bewonder een beetje een jongensboek. Hany Abu-Assad, regisseur van Paradise Now, was in Nederland om zijn korte film af te maken die zou worden vertoond in Cannes. Samen met twintig andere cineasten was hij door de Verenigde Naties uitgenodigd om een korte film te maken over een van de mensen rechten. Hany zie ik een beetje als mijn mentor, hij bezit een combinatie van engagement en talent waar ik oneindig veel van kan leren. Ik was dan ook best zenuwachtig toen ik hem de film liet zien waarvan ik op dat moment de montage net had afgerond. Hany reageerde heel enthousiast op de film en heeft deze vervolgens voorgedragen voor het filmproject van de Verenigde Naties. Zo werd IMPASSE een van de tweeëntwintig Stories On Human Rights die werden gemaakt ter gelegenheid van de zestigste verjaardag van de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens.’
26 eerstejaarsstudenten Image & Media Technology van de Faculteit Kunst, Media & Technologie proefden een blok lang aan het vak typografie. Een aantal van hun zelf gecreëerde fonts is gepubliceerd op de middenpagina’s
4
Kunst die ophef veroorzaakt
6
Met de billen bloot tijdens
van deze .unst. De lessen werden gegeven door gastdocent en grafisch ontwerper Paul Wolterink en omschreven als A taste of Typography. ‘Image & Media Technology is een crossmediale opleiding,’ aldus Paul. ‘Het werk ligt op het vlak
je toelating
van de nieuwe media: vormgeving van ondermeer commercials, film en televisie. Typografie is daar altijd een onderdeel van, maar vaak nog een ondergeschoven kindje. Vandaar dat de studenten IMT de basis van
typografie leren en de Faculteit KMT ze daarbinnen wil inspireren. Ik ken de
10
klassiekers en heb in mijn lessen een doorsnede gegeven van wat er aan typografie
De laatste woorden van Hubert Roza
gaande is, onder andere door veel werk van anderen te bekijken en hierover te discussiëren. Daarnaast hebben de studenten een opdracht gekregen zelf een (digitaal bruikbaar) font te bouwen.’ Student Alain Mertens maakte de cover, met het font ‘Don’t be square’. ‘Het was best lastig om lef uit te drukken in een typografisch portret. Vanuit mijn
12
persoonlijke interesse in lucht- en ruimtevaart heb ik gekozen voor Gagarin.
‘ H OE KUNNEN WE EEN VERHAAL ZODANIG UITKLEDEN DAT ALLEEN DE KERN OVERBLIJFT?’
Hoeveel musici zitten er aan de medicijnen?
Hoewel Yuri Gagarin altijd wat in de schaduw staat van eerste mens op de maan Neil Armstrong, vind ik zijn ruimtereis van groter belang voor de mensheid. Naar
vragen ‘Het idee voor de film is ontstaan in een gesprek met Jasper Wolf, mijn vaste cameraman. De drang om een film te maken stond daarin centraal. We hadden geen zin om te wachten op de spaarzame kansjes die door de omroepen en het Filmfonds worden geboden. Omdat er nauwelijks budget beschikbaar was, stelden we onszelf de vraag hoe we van onze beperkingen onze kracht zouden kunnen maken: Hoe kunnen we een verhaal zodanig uitkleden dat alleen de kern overblijft? Onze brainstorm begon dan ook met een aantal dogma’s: één locatie, twee acteurs, geen dialoog. De behoefte om een verhaal te vertellen met een zekere importantie bracht ons bij de vraag: Zou liefde op het eerste gezicht bestaan tussen een Afrikaans meisje en een neo-nazi? Een klein, compact gegeven waarin enkele grote complexe thema’s schuilgaan. Zo zie ik film het liefst: klein vertelde grote verhalen.’
mijn idee is hij een enorme lefgozer: in een tijd dat de techniek lang niet zo ontwikkeld was als nu, heeft hij als eerste deze levensgevaarlijke stap in de geschiedenis van de mensheid durven zetten.’
15
Don Quichot als rolmodel
16
En toen kwam het geld...
www.ohlalalatypography.blogspot.com
. portfolio . redactioneel Pink
Documentaire op Discovery Channel. Jongen uit Sydney (17) overleeft aanval van twee witte mensenhaaien. Sterker nog, hij raakt alleen gewond aan zijn rechterpink. Die is er wel half af, zien we op video-opnamen vlak na de shark attack. Met een blik of hij de zee heeft zien branden, komt de jongen in de richting van de camera lopen. Linkerhand ondersteunt rechterarm. Pink van rechterhand hangt er bij als geknakte tulp. In slow motion nu, herhaling van de aanval. Het gebeurt echt: net als de jongen het hoogste punt van de golf bereikt, verschijnen links en rechts van hem twee monsterlijke haaienkoppen. De jongen wordt van zijn plank gekatapulteerd. De golf rolt het beeld in. Daarachter niets, alleen de horizon. Na een paar minuten het wonder: de jongen loopt verbijsterd maar vrijwel ongedeerd het strand op. Twee maanden later. Beelden van de jongen, ontspannen peddelend op de plek des onheils. Of hij bang is? Nee, hij is niet bang. De haai heeft hem per ongeluk voor prooi aangezien, zegt hij achteloos. Zogauw zijn pink was genezen, zocht hij zijn favoriete surfstek weer op. Die golven betekenen veel voor hem. Het interview krijgt een staartje op het strand. Daar vertelt de jongen dat hij nog wel vaak aan het voorval denkt. Met rechts wijst hij naar waar het precies gebeurde; in beeld zijn hand waaraan het grootste deel van
lef beloond met tienduizend euro
zijn pink ontbreekt. Hoe kan het in godsnaam, denk ik, dat hij zich na die aanval zonder in zijn broek te pissen opnieuw in het territorium van de mensenhaai waagt? De jongen geeft zelf het antwoord. Hij voelt zich beschermd door God: door zijn geloof durfde hij meteen de zee weer in. Ik vind zijn lef zeer indrukwekkend, maar twijfel aan zijn motivering. De jongen blijft onbewogen als hij over zijn beschermheer praat. Als ik de twinkelende ogen zie waarmee hij naar de golven kijkt, weet ik het zeker: zijn motief weer in zee te gaan heeft een aardser karakter. Surfen is zijn lust en zijn leven en die passie wint het van de angst. Ook zonder pink.
Edwin Verhoeven
COLOFON
Hoofd- en eindredactie Edwin Verhoeven
Cover Alain Mertens
Advertenties Bureau van Vliet, Postbus 20,
.unst is een uitgave van de Hogeschool voor de Kunsten
Redactie Johan Kuhlmann, Maud Lazaroms,
Beeldspread studenten Image & Media Technology
2040 AA, Zandvoort, T (023) 571 47 45
Utrecht. Het blad verschijnt vier keer per jaar en wordt
Fanny de Ruiter, Rick Steggerda, Elfie Tromp, Tim Veenstra
Fotografie Patrick van de Luijtgaarden
Reacties Postbus 1520, 3500 BM Utrecht, T 030 233 22 56
gratis verspreid onder studenten, medewerkers en relaties
Verder werkten mee Rob Rombouts, Lambertha Souman
Illustraties Ashkan Honarvar, Leon Martakis
edwin.verhoeven@central.hku.nl
Ontwerp Studio Vrijdag
www.hku.nl/unst
Druk Printec Offset, Kassel
Niets uit deze uitgave mag worden gereproduceerd zonder
Oplage 4000 ex.
voorafgaande toestemming van de HKU.
van de HKU.
‘Eerlijk gezegd vind ik het niet op zijn plaats om over “lef” en “durf” te praten terwijl ik, laten we eerlijk zijn, een extreem comfortabel leven leid. Ik maak filmpjes, kan daar mijn huur van betalen, ga ‘s avonds iets leuks doen met mijn vriendinnetje en droom over een mooie toekomst. Dapper zijn mensen die in een bootje de zee oversteken om elders een beter bestaan op te bouwen. Lef hebben degenen die zich uit durven spreken tegen een regime terwijl ze weten dat dit hun het leven kan kosten...’ Woorden van Bram Schouw, die in 2005 cum laude afstudeerde in Audiovisuele Media aan de Faculteit Kunst, Media & Technologie. Tóch staat hij in dit themanummer over lef... tekst Lambertha Souman fotografie Patrick van de Luijtgaarden
noodzaak ‘Kleine films als La Silence de Lorna, Entre Les Murs en This is England bewijzen dat grote budgetten geen vereiste zijn om iets te maken dat beklijft. Het zijn films met een ongelooflijke noodzaak en extreem doeltreffend in hun eenvoud. Om over La Haine, Gegen die Wand en Paradise Now nog maar te zwijgen. Het is tijd voor een Nederlandse film die ik zonder problemen in deze opsomming zou kunnen noemen. Het filmproject van de Verenigde Naties over mensenrechten is óók noodzakelijk. Het westen presenteert zichzelf als “personificatie van de mensenrechten en democratie,” maar negeert de Verenigde Naties – de organisatie die juist in het leven is geroepen om deze waarden te beschermen – als dat van pas komt. Bij de oorlog in Irak en de gruwelijkheden in Gaza werd de VN genegeerd. Die hypocrisie is stuitend en angstaanjagend. Mensenrechten gaan uiteindelijk veel meer over hoe je zelf met je omgeving omgaat dan over politieke instanties. Ik hoop dan ook dat Stories On Human Rights, waar IMPASSE deel van uitmaakt, uiteindelijk “gewone mensen” bereikt in plaats van de hoogwaardigheidsbekleders die nu de officiële vertoningen op VN-congressen bijwonen.’ onderbuik ‘IMPASSE ging in oktober in première op het Tokyo International Film Festival en kreeg een Special Mention op het International Amsterdam Film Festival. Op 6 februari jongstleden werd de film bovendien bekroond met de NFTVM Vers Prijs 2009, een aanmoediging voor jonge filmmakers van €10.000,-. Ik had natuurlijk nooit verwacht dat IMPASSE zo’n groot bereik zou hebben. Eigen initiatief loont, daar ben ik van overtuigd. Je moet als jonge filmmaker je eigen kansen creëren. Niemand zit op je te wachten tot je zelf het tegendeel bewijst. Daarom zou ik tegen alle aanstaande jonge filmmakers willen zeggen: schrijf, verzin en maak. Zolang je trouw blijft aan je onderbuik kan het niet mislukken.'
Werk van Bram Schouw is te zien op www.hazazah.nl
3