Boven: Woonwagenkamp Emmen, tekening van Douwe van der Meulen. Rechtsboven: het woonwagenkamp te Emmen in het begin van de 20ste eeuw.
‘Maaike’ en ‘Jenne Mie’ Ruim twee jaar na de dramatische gebeurtenis in Spier kregen Maria ‘Maaike’ Wolters en Johanna Maria Wolters, gewoonlijk ‘Jenne Mie’ genoemd, op 9 september 1841 te Langelo bij Norg ruzie met Leentje Hendriks Steenbergen, huisvrouw van scharenslijper Hendrik Jochems Slijper. De twist leidde tot handtastelijkheden, waarbij ‘Jenne Mie’ Hendrik Jochems Slijper bij herhaling zou hebben geslagen en geschopt en met een vijl hebben verwond. Ook zouden de beide zusters Wolters Leentje Hendriks Steenbergen hebben toegetakeld. ‘Maike’ en ‘Jenne Mie’ Wolters werden veroordeeld tot gevangenisstraffen van respectievelijk vijftien en achttien maanden. Daarnaast moesten beide vrouwen een boete van acht gulden en de proceskosten betalen.
17
naar Spier gestuurd om een einde te maken aan ‘de ijselijke toonelen die meer dan twee uren hadden voortgeduurd.’ Dondorff arresteerde meteen de broers Doede en Machiel Hindriks. Hij trof Aaldert Hindriks met een bebloed hoofd in bewusteloze toestand aan in een schapenhok. Aaldert gaf taal noch teken. Door enkele inwoners van Spier werd hij met de nodige voorzichtigheid op een wagen met stro gelegd en naar Beilen vervoerd. In het huis van Dondorff werd hij met veel zorg op een ‘strooleger’ gelegd. Niet tijdens het vervoer, noch bij Dondorff thuis gaf Aaldert Hindriks een teken van leven. Aanvankelijk dacht men dat hij ten gevolge van zijn dronkenschap bewusteloos was geraakt, maar nadat zijn ademhaling onregelmatiger werd, begon men hieraan te twijfelen. Die nacht wiste men zijn hoofd enkele malen met water en hield men wat azijn onder zijn neus. Ondanks deze zorg kwam Aaldert Hindriks niet bij en hij bleef bewusteloos op zijn leger van stro liggen. Vroeg in de ochtend besloot men Klaas Dumon, heel- en vroedmeester in Beilen, te roepen. Toen deze kwam, het was ongeveer zes uur, was Aaldert Hindriks reeds overleden. Van de verwarring rond het overlijden van Aaldert Hindriks in het huis van Dondorff wist Doede Hindriks gebruik te maken. Toen de aandacht van zijn bewakers even verslapte, ontsnapte hij op ‘kousenvoeten’. Na zijn ontsnapping is Doede Hindriks in oostelijke richting gevlucht. Via Westerbork, Orvelte, Wezup en Zweeloo kwam hij terecht in Noord-Sleen. Hier wilde hij een paar uur uitrusten in de plaatselijke herberg van Cornelis Jansen en Berendina Geerts Kuiper. In maart 1839 informeerde de officier van justitie van de arrondissementsrechtbank van Assen naar de rol van het echtpaar bij het onderdak geven aan Doede Hindriks. Uiteraard ging het om de vraag of dit echtpaar een voortvluchtige verdachte van een misdrijf had geholpen. Toen veldwachter Joling met twee Beiler mannen, Barteld Pots en Jan Scheunink, in de herberg Doede Hindriks wilde arresteren, had deze zich verstopt. Het kasteleinsechtpaar wilde niet