Exclusieve onthulling van de winnaar van het ‘Bruggedicht’

EXCLUSIEF HÉT ALPHENSE

BRUGGEDICHT

In samenwerking met de gemeente Alphen aan den Rijn en de stichting de Zoek naar Schittering werden in het voorjaar door Cultuurplatform KHABBAZ zowel professionele- als amateurdichters uitgenodigd om in de pen te klimmen om een gedicht te maken voor op de onderkant van de Alphensebrug.

Het idee voor een bruggedicht kwam van de Alphense Silvana Spee: “In het centrum van Alphen aan den Rijn zijn veel bruggen, die vooral in het vaarseizoen vele keren per uur open gaan en altijd als ik er aan kom. Dat zorgt voor ergernis bij het wachten. Op een gegeven moment heb je alles wel gezien: je telefoon, de winkels... In Rotterdam zag ik mooie bruggedichten en vond dat ook een goed idee. Dus ik dacht, dat ga ik even regelen. En nu een jaar later gaat het misschien wel echt gebeuren! Hoe mooi is dat?”

Er werd gezocht naar een eigentijds gedicht dat bij het wachten voor de brug ruimte laat tot nadenken of verwondering. Een ander criterium was bijvoorbeeld dat het maximaal 15 tekstregels lang mocht zijn. Er was ook een thema om als inspiratie te dienen: schrijvers werd gevraagd om op poëtische wijze een brug te slaan tussen nu en vroeger. Het thema mocht breed poëtisch worden geïnterpreteerd. De oproep was erg succesvol: 136 gedichten werden ingezonden!

‘HET GEDICHT MOET BEELDEN EN VRAGEN

OPROEPEN VOOR DE OGEN DIE HET VANGEN’

EN DE WINNAAR IS... KIMM MULDER

Kimm (44) is geboren in Dordrecht en verhuisde in 1990 naar Alphen aan den Rijn waar zij in 2004 weer zou vertrekken. Schrijven of beter gezegd, creativiteit zat er altijd al in. Tekenen, schilderen, gedichten schrijven, fotografi e, al deze uitingsvormen passeerden de revue.

In haar ’Alphense periode’ schreef zij vele gedichten onder de oude boom op de Aarkade, op bierviltjes in de kroeg en droomde zij van een eigen dichtbundel. Het schrijven raakte echter na een tijd op de achtergrond en het schilderen werd een tijdlang favoriet. Na een aantal verhuizingen, het vinden van de liefde en vele jaren later, werd in een revalidatieperiode na

Wie verbindt nog wie vindt nog de parels in dagen wie proeft het geluk overbrugt hier de tijd wie verlangt terug naar vroeger wie droomt er van later wie plukt hier vandaag de dag voor altijd

Kimm Mulder

Stadsdichter Lars Ferwerda

De jury druk in beraad over het de inzendingen van het bruggedicht.

De jury schreef over het gedicht van Mulder onder meer:

“Het gedicht is toegankelijk, hedendaags en toch gelaagd, sterk metrisch en met goed lopend binnenrijm. Het toont taalplezier, spreekt tot de verbeelding en klinkt als een klok: er zit een lekkere beat in. We denken dat het voor een verscheidenheid aan lezers herkenbaar is en dat er lang van genoten kan worden, steeds opnieuw. We verwachten dat het gedicht de lezer zal aanspreken door de vragen die het opwerpt. De wachtende lezer kan erbij weg mijmeren en tegelijk echoën de regels na wanneer men zijn weg alweer heeft vervolgd.”

Stichting de Zoek naar Schittering realiseert poëzie in de openbare ruimte, zoals bruggedichten en werkt in dit project samen met het cultuurplatform KHABBAZ. Wanneer het bruggedicht aangebracht wordt is nog van veel factoren afhankelijk. Dit gebeurt ’s avonds en ’s nachts, met openstaande brug en een telescoophoogwerker om hinder overdag voor weg en vaarverkeer te voorkomen. De datum wordt nog bekend gemaakt.

Het bruggedicht wordt mogelijk gemaakt door Gemeente Alphen aan den Rijn en cultuurplatform KHABBAZ in samenwerking met stichting de Zoek naar Schittering, en de partners Alphense Stadshart, Bibliotheek Rijn en Venen, Alphen Taal, Het Blauwe Waas, Doornbos BV. Financiering is door Gemeente Alphen aan den Rijn en Stichting Van Beuningen/Peterich-fonds. De fondsenwerving liep nog bij het schrijven van het artikel.

een operatie de pen weer opgepakt. Naarmate de stapel gedichten groeide, groeide ook de wens met deze nieuwe stortvloed aan veelal korte herkenbare gedichten iets bijzonders te doen.

De geboorte van de Perkamentdichter

“Ik kocht een oude typemachine, liet een stempel maken van mijn logo en typte mijn gedichten uit op handgeschept vintage papier. Op deze manier kreeg ieder gedicht meer ziel, meer warmte...De Perkamentdichter was geboren. Ik creë erde een website en een Facebookpagina en begon mijn gedichten te posten. Ik kreeg veel mooie reacties en mijn gedichten werden steeds meer gedeeld. Al die mensen ben ik heel erg dankbaar want door het delen, reizen mijn gedichten van hart tot hart en komen ze op de meest bijzondere plekken terecht. Ik krijg daardoor af en toe hele openhartige en ontroerende emails. Dat mijn gedichten mensen raken, dat mijn woorden soms als troostend worden ervaren of iemand kracht geven, daar word ik echt even stil van.”

En toen was daar het Alphense bruggedicht

“Vrienden attendeerden mij op de oproep om in te zenden. Ze vonden dat echt iets voor mij. Om als dichter een gedicht van jezelf op een brug of op een gevel te zien staan is wel echt next level!, dat is een eer en daarom heb ik meegedaan en een gedicht ingestuurd. Het thema sprak mij ook erg aan. Verbinding en een brug slaan tussen het verleden en nu. Ik hou van poëzie, van oude muziek, oude boeken, oude straatjes. Ja ik denk wel dat je kunt zeggen dat ik een oude ziel heb. Ik hou van de diepgang en dat muziek of gedichten je kunnen raken. We zijn allemaal druk en verkeren mede door alle moderne technieken dikwijls in onze eigen wereld. Dat zie je ook als je voor een open brug staat te wachten, de één kijkt op zijn telefoon, de ander kijkt dromerig om zich heen of kijkt even in het niets. Allemaal in hun eigen wereld. Mijn gedicht roept beelden en vragen op voor de ogen die het vangen. Je staat even stil bij de woorden, je neemt het op in je belevingswereld en vervolgt je weg als de brug weer dicht is. Een klein moment van bezinning, daar hoop ik op, dat vind ik mooi.”