Het Nieuwe Instituut
Toen Het Nieuwe Instituut begin 2018, in het voorwoord van het Jaarverslag 2017, constateerde dat het “de fase van experiment definitief [had] afgerond”, klonk dat voor sommigen misschien als een al te stellige bewering. Immers, amper vijf jaar sinds de turbulente start, waren er nog weinig momenten van werkelijke consolidatie geweest. Opererend in een snel veranderend Umfeld had het instituut, zoals het Jaarverslag constateerde, het aangedurfd “op basis van een actuele opdracht en voorbijgaand aan de geldende status quo […] radicale en innovatieve vragen te stellen, waarbij het vertrekpunt lag in het geboden instrumentarium: een studiezaal, een bibliotheek, een archief, enkele tentoonstellingszalen, verschillende wettelijke taken en de gebundelde teams van drie oorspronkelijke fusiepartners.” Die keuze veroorzaakte zowel binnen de organisatie als daarbuiten verwarring, maar tegelijk werden de kansen zichtbaar en ontwikkelde het instituut een steeds steviger profiel. Nu, aanvang 2019, valt met recht te zeggen dat de bewering van een jaar geleden niet voorbarig is geweest. Het Nieuwe Instituut heeft het afgelopen jaar op diverse manieren de bevestiging gekregen dat zijn genetwerkte model en speculatieve werkwijze inderdaad tijdige en plausibele antwoorden zijn op de vraag hoe een nationaal instituut voor architectuur, design en digitale cultuur vandaag de dag kan functioneren. De volgende hoofdstukken van dit Jaarverslag 2018 tonen hoe de meer geconcentreerde benadering van het afgelopen jaar heeft bijgedragen aan de innovatieve kwaliteit van de onderzoeken waarin het instituut investeerde, aan de vraagstellingen die het poneerde, aan de inspanningen op het gebied van erfgoed en archivering, aan de belangrijke versterking van het educatieve programma, aan de publieke evenementen, aan de internationalisering in de betrokken vakgebieden, aan het mediabereik en de publieke belangstelling.
Jaarverslag 2018