Her Nefes - Nisan 2014 / Hz. Üftâde

NÝSAN 2014

55. sayý

Tasavvuf Kültürü Dergisi

h z . Ü F TÂ D E

EDÝTÖRDEN...

Nisan 2014 sayýmýza hoþgeldiniz. Bu sayýda konumuz Mehmed Muhyiddin Üftâde (k.s) Hazretleri, yani Bursa nýn sahibi bir güzel ve özel Allah sevgilisi, Allah âþýðý Konumuz Üftâde Hazretleri (k.s) olarak belirlendikten sonra giriþte ne yazacaðým koca sultan hakkýnda diye epey bir düþündüm. Ne kadar biliyorum ki, yazayým?

Sonra Bursa ya gittiðimde dâima uðramaya çalýþtýðým sultanýn benim gönlüme her zaman münbit toprak kelimelerini düþürdüðünü fark ettim ve bunu yazmaya karar verdim.

Münbit toprak, yani bereketli toprak... Burada bahsettiðim toprak, benim gibi dünya ilmiyle uðraþarak çok þey bildiðini sanan ve aslýnda ne kadar cahil olduðunu fark edenler için, içine ekilen tohumun filizlenmesin saðlayan, besleyen, büyüten toprak olarak algýlanabilir. Gerçekten âlim olanlar ve gerçek ilmi bilenler için ise, sanýrým Hz. Mevlânâ nýn dediði Toprak gibi olun.. mânâsýnda bir toprak... O na öðrenci olanlarý, benliðinden geçirip, birliðe götüren, süt olan Allah ilmi ile besleyip, tevâzû suyu ile sulayan, serpilen tohumlarý Allahý nýn izniyle baþka tohumlara can versin diye hâlden hâle sokarak, münbit toprak eyleyen bir gönül sultaný Mehmed Muhyiddin Üftâde (k.s) Hazretleri Tasavvuf ehline göre Üftâde (k.s) Hazretleri, bir baþka münbit vatan topraðý Bursa nýn sultaný, sahibi diye biliniyor. Bursa þehrine bakýnca, bereketli toprak kelimesi hakkýný buluyor. Bursa, tasavvuf âlimlerine göre Mekke, Medine, Kudüs ve Þam dan sonra en mübârek beþinci þehir kabul ediliyor. Baðrýnda çok sayýda mânevî ve maddî sultaný beslemiþ, serpilmesini saðlamýþ, gerçekten bereketli, müstesnâ bir þehir... Baðrýnda taþýdýðý, beslediði bu sultanlardan her biri ayrý bir münbit toprak Bu müstesnâ Allah sevgilileri arasýnda Emir Sultan, Somuncu Baba, Molla Fenârî Hazretleri ve daha niceleri var.

Bu þehrin topraklarý o kadar bereketli ki, baðrýnda Osmanlý Ýmparatorluðu nu kuran, Þeyh Edebâli nin öðrencisi, hocasýnýn evinde edebinden ayak uzatamadýðý için, oturur vaziyette uyurken rüyasýnda kuracaðý devletin yeþeren ve büyüyen ulu bir çýnar aðacýna dönüþtüðünü gören, müstesnâ ceddimiz Osman Bey, Orhan Bey, I. Murat ve daha nice padiþahlar, þehzâdeler, sultanlar yatýyor. Yine öyle bereketli bir toprak ki, , menkýbelerin, gönül sultanlarýnýn mekâný olan sanat þaheseri Ulu Cami de týpký o ulu çýnarlarlar gibi bu þehirde yer alýyor. Velhâsýl bu sayýmýzda böyle münbit ve bereketli bir konumuz var.

Evet dostlar, güzeller güzeli sultaný ve yaþadýðý bu mekâný ben kendi eksikliðimle ancak böyle anlayabiliyor ve anlatabiliyorum. Ýnþaallah sizler dergimizde ve 18-20 Nisan 2014 tarihleri arasýnda düzenlenecek olan Mehmed Muhyiddin Üftâde (k.s.) Hazretleri konulu sempozyumda bunlarý çok daha güzel bir þekilde anlar, tanýr ve hissedersiniz. Kusurlarý, bizlere güzellikleri derginin sahibine ait olarak, yeni sayýmýza hoþ geldiniz efendim.

Yosun MATER

SOHBETLER

Münîre Hanýmefendi, Bursa'daki Keþiþ Daðýna (Uludað) ismi verilmiþ olan keþiþe ait bir hikâye anlattý. Bir gün Emir Sultan Hazretleri, bir mânevî iþaret üzerine keþiþi ziyarete gider ve kulübesinin kapýsýný vurunca, içerden Buyurun yâ evlâd-ý Resûlullah! diye cevap alýr. Emir Sultan Hazretleri içeriye girip de, kendisine bu türlü hitap etmesinin sebebini sorduðu vakit keþiþ Bu akþam Resûlullah Efendimiz, yarýn, sana evlâtlarýmdan biri gelecek, diye haber vermiþlerdi der.

Münîre Hanýmefendi, mûtat tatlý anlatýþý ile hikâyesini bitirince: -"Olabilir!" diye kayýtsýzca bir cevap aldý. Bunun üzerine Sabîha Hanýmefendi, Hazret-i Mevlânâ Efendimiz'in de böyle bir keþiþi vardý, deyince, iþi lâtifeye dökerek: -"Ken'an Efendimiz'in de bir keþiþi vardý. Hem de bayaðý papaz deðil, patrik idi!" diye tebessümle bahsi kesti...

(Ken'an Rifâî, Sohbetler, Kubbealtý Neþriyâtý, Ýstanbul, 2000, s. 91-92)

*****

Nazlý Hanýmefendi: - Biz öyle bir deryaya gark olmuþuz ki nihâyeti yok. Mesnevîler, manzûmeler, ilâhîler, sohbetler ve bin türlü þeyler ile bize hakikatleri akýtmaya uðraþýyorsunuz:

"(Tebessümle) Bize þunu da söylemedin, demeye hakkýnýz yok þu halde Gerçekten de size söylemedik bir þey býrakmamýþýmdýr. Çünkü derviþler, mürþidin kalbinin sahîfeleridir. Sizi gören, sizde mürþidinizi göreceðinden, mes'ûlsünüz ve öðrenip bildiklerinizle amel etmeye de mecbursunuz. Bursa'da bulunduðumuz sýrada bir kadýncaðýz, anacýðýmý ziyarete gelmiþ ve söz arasýnda þeyhine, keman çalmanýn günah olup olmadýðýný sorunca, þeyhinin de Bu, kalbe göre deðiþir. Senin gönlünde Allah olduktan sonra ne istersen çalabilirsin dediðini söylemiþ.

Bu sözü söyleyen zâtýn bir Nakþî þeyhi olmasý bilhassa hoþuma gitti ve kendisini arayarak buldum ve ziyaret ettim. Ârif bir zattý. Ýþte derviþi, mürþidinin kalbinden bir sahîfe açarak onu bize göstermiþ oldu.

Sabîha Hanýmefendi: Bu zat, biz Ýstanbul'a döndükten sonra arkanýzdan haber yolla¬mýþ ve beni yaktý, tahammül edemiyorum, kendine kavuþtursun... diye hâlini arzeylemiþ ve kýsa zaman sonra da vefât etmiþti.

(Ken'an Rifâî, Sohbetler, Kubbealtý Neþriyâtý, Ýstanbul, 2000, s. 228-229)

*****

Sâmiha Haným: - Bir kimsenin kendinde kudret ve kuvvet tasavvur etmesi ne ka¬dar boþ deðil mi Efendim?

- "Görmek isteyen ve görmek nasibi olan için öyledir. Evet kudret ve kuvvet yalnýz Allah'a mahsustur, fakat bunu da bildirmesi lûtfudur, ihsânýdýr, sevgisidir.

Kudret ve kuvvetin kendinde olduðunu göstermesi pek büyük bir nimettir.

Bunu bildirmemesi ise aksidir ve verdiði gaflettir." ((Ken'an Rifâî, Sohbetler, Kubbealtý Neþriyâtý, Ýstanbul, 2000, s. 100)

Allah a yakîn olmaktan baþka çâremiz yok

cemâlnur sargut la söyleþi

Bu ay, Anadolu nun kalbinin derinliklerinde yatan sultanlardan Üftâde Hazretleri hakkýnda Türk Kadýnlarý Kültür Derneði nin öncülüðünde Bursa da gerçekleþtirilecek olan Uzaktaki Yakîn baþlýklý uluslararasý sempozyum vesilesiyle Cemâlnur Hocamýzla bu büyük velîye dâir sohbet ettik.

Müge Doðan: Hocam, üftâde ne demektir? Üftâde Hazretleri ne neden bu isim verilmiþtir?

Cemâlnur Sargut: Üftâde birçok mânâ taþýr ama bunlardan bir tanesi, deðerinden, makamýndan düþen demektir. Bir diðeri, Allah sevgilisi, mecnun, âþýk demektir. Bütün bunlar, Hz. Üftâde ye uymuþ aslýnda. 16 yaþýndan itibâren muazzam sesiyle Ulu Câmi de ezan okumaya baþlamýþ ve müezzinlik yapmýþ. Bu arada inanýlmaz þekilde kemal ilimlerini öðrendiði için, ilm-i leduna sahip olduðu için de ayný zamanda çok küçük yaþta ders vermeye baþlamýþ. Ýþte bu özelliklerinden dolayý orada uzun süre imamlýk yaptýðý için, devlet o zamanlar imamlara maaþ vermeyi planlayýnca, o da farkýnda olmadan o maaþý alýnca, o gece rüyâsýnda þeyhinin kendisine bu gece makamýndan düþürüldün anlamýna gelen sen artýk üftâdesin dediðini görmüþ. Anlatýlanlardan bir tanesi, kendisine Üftâde isminin verilmesinin sebebini bu olarak söylüyor.

Birkaç tanesi de aslýnda çok Allah aþkýyla dolu olduðu ve ilm-i leduna sahip olup da dünya insanýnýn çok derinini idrak edemediði bir güzelliðe sahip olduðu için Üftâde adýný taþýdýðýný söylüyor. Fakat benim anladýðým kadarýyla kendisi bu makamýndan düþürüldün ismini de çok sevmiþ. Çünkü kendisinin mütevâzi yapýsý ile çok uygun gördüðü için ve dâimâ makamýndan düþürülebileceðini ona hatýrlattýðý için bu ismi de hâl etmiþ ve kullanmýþ.

MD: Biraz melâmî meþrep mi?

CS: Bütün mürþitlerde melâmî meþrep olur, hepsi bir taraflarýyla mutlaka melâmîdirler. Tabiî hakiki mürþitlerden bahsediyorum. Tevâzûda had safhaya varýrlar. Üftâde Hazretleri nde de bunu had safhada görüyoruz.

MD: Peki Celvetîlik ve Halvetîliði birleþtirdiði söyleniyor. Celvetîlik ve Halvetîlik nedir? Birleþmesi ne mânâya gelir?

CS: Sanki fenâ ile beka gibidir Celvetîlik ve Halvetîlik. Halvet, insanýn kendi nefsi ile mücâdeleyle Allah la bir olmasý ve vücûdunda Hak tan baþka hiçbir þey býrakmamasý demektir. Ýbn-i Arabî Hazretleri ne göre aslýnda zaten herkes halvettedir. Yani mecbûren halvettedir. Çünkü kimsede Hak tan baþka bir þey yoktur, diyor. Ama bunu hissetmesi için

de var zannettiði nefsi ile uzun uzun mücâdele etmesi lâzým. Celvetîlikte ise bu hâle gelmiþ insanýn tekrar halka dönerek Hak la birlikte olup halka hizmet etmesi demektir. Ýkisini ardarda söylediðimizde Hak ta halký halkta Hakk ý görme makamý ikisinin birleþme makamýdýr. Kesrette vahdeti, vahdette kesreti seyrederler. Sanki Celvetîlik -bir nokta farký ile yazýlýrHalvetîliðin devamý ve kolu gibidir.

Dolayýsýyla da bir bütünlük arz etmeleri gerekir. Bu Ýslâma ait bir özelliktir, bekadýr.

Bekada artýk kendinde Hak tan baþka birþey kalmadýðý için, þahsý için inanýlmaz bir tevâzu fakat mânâsý için de muazzam bir kibriyâ gözükür. Onun için o ikisini üzerinde taþýr; bu iki özelliði o bakýmdan çok önemlidir Celvetîlik.

Hz. Aziz Mahmud Hüdâyî, Üftâde Hazretleri nin öðrencisi olmakla kalmamýþ, Üftâde Hazretleri tarafýndan yegâne vârisi seçilmiþtir.

MD: Üftâde Hazretleri Tarik tarik dedikleri tevhiddir buyuruyor. Bu ifadeyi açabilir misiniz?

CS: Aslýnda bakarsan tarikatler çok eleþtiriliyor. Yani tarikten maksat Allah ýn her yerdeki tecellisini görmektir. Yoksa ben tarikatteyim demek, þu yoldayým, bu yoldayým, Celvetîyim, Halvetîyim demek, yolda olmak demek deðildir diyor. Yolda olmak bile tevhidi hissetmek, idrak etmek, herkesin fikrine hürmet etmek, herkesle bir ve beraber olmaktýr, diyor. Onun için yol

son noktadýr, son nokta yoldur zaten.

Bana aþk nedir, yol mudur, varýþ yeri midir? diye soruyorlar. Hem yoldur, hem varýþ yeridir diyor hocam Ken an Rifâî Hazretleri. Aþkla gidersen, aþka varýrsýn diyor. Sonuç olarak, baþka da bir þey olmadýðýný hissediyorsun.

cemâlnur sargut la söyleþi

MD: Aziz Mahmud Hüdâyî Hazretleri nin Üftâde Hazretleri nin öðrencisi olduðunu biliyoruz. Onlarýn arasýndaki mürþid-mürid iliþkisinden bahsedebilir misiniz?

CS: Tabiî Aziz Mahmud Hüdâyî Hazretleri, Üftâde Hazretleri nin öðrencisi olmakla kalmamýþ, yegâne vârisi seçmiþtir Üftâde Hazretleri onu. Bu da o devir için çok önemlidir. Çünkü ancak çok yüce seviyedeki mutasavvýflar kendi oðullarýný deðil de daha ziyâde hakikaten yetiþtirdiklerini vâris seçme yoluna gitmiþlerdir. Ve Üftâde Hazretleri de kendi tek vârisinin Aziz Mahmud Hüdâyî Hazretleri olduðunu iþaret etmiþtir. Tabiî bu makama eriþmek için Aziz Mahmud Hüdâyî Hazretleri çok büyük bir nefis mücâdelesine girmiþ. Zirâ kadý imiþ. Ben Nezihe Araz ýn Anadolu Evliyâlarý ndan okuduðum kadarýyla kadý olduðunu ve Bursa ya geldiðinde oldukça kibirli olduðunu ve birçok bilgiye sahip olduðunu biliyorum. Ama o rahatsýzlýðý da üzerinde duymuþ olmalý ki bir mürþide intisab etme ihtiyacý içinde; çünkü ezelinde çok büyük bir mürþid olmaya meyil var; yani ilm-i ledun onun ezelinde var. Dolayýsýyla bu bakýþ açýsýndan baþlamýþ hayata.

Atýnýn üstünde ilk Üftâde Hazretleri ne geldiði zaman, orada tarým yapan bir kiþi görmüþ ve ona sormuþ buralarda bir

Üftâde varmýþ, kimdir? diye. Hz. Üftâde imiþ o kiþi. Sen onu göremezsin demiþ ve Aziz Mahmud Hüdâyî Hazretleri çok üzülmüþ ve sen kim oluyorsun ki ben onu göremiyorum? demiþ. Nezihe Araz böyle anlatýyor. O zaman iþte bu kibirle onu göremezsin diyor Hazreti Üftâde, ve o zaman anlýyor Üftâde olduðunu. Ve kibrinin olmadýðýný anlatmaya çalýþýyor.

Ama Hazreti Üftâde tabiî bir kere onu görmüþ, anlamýþ ve ezelindeki güzelliði görmüþ. Arýzî kibrini yok etmek için de onu sýrmalý kýyafetiyle sýrýklardaki ciðeri sattýrmaya yollamýþ. Ancak bu þekilde bana intisab edebilirsin, demiþ. Hazret almýþ ciðerleri, bir sopanýn iki ucuna asmýþ ve gitmiþ bir kenara köþeye saklanarak ciðer satmaya çalýþmýþ. Yanýndan geçenler, bu þekilde olsun istemiyor mürþidin, ortaya çýk ve herkese baðýr demiþler. O zaman sýrmalý cübbesiyle ve sýrýklarýyla ortaya çýkarak baðýrmaya baþlamýþ ciðerci ciðerci diye. Kadý delirdi diye taþlamaya baþlamýþlar. Ýþte o ilk taþlama nefsini taþlama olduðu için onun sonradan büyük bir sultan olmasýna sebebiyet vermiþ . K imsenin yapamayacaðý birþeyi yapmýþ. Seviyesinin ne kadar yüksek olduðunu gösteriyor Mahmud Hüdâyî Hazretleri nin.

Yýllarca mürþidine hizmet ediyor, týpký Üftâde gibi. Üftâde de küçücük yaþýnda intisab ettiði Hz. Hýzýr a -ki o bir çoban ve hayvanlarýný güderken dondurucu soðuktan iki ayaðý da kangren oluyor ve ayaklarýný kesiyorlar- senelerce hizmet ediyor. Üftâde Hazretleri mürþidini sýrtýnda taþýmýþ 18 yaþýna kadar. Onun dâimâ bütün hizmetlerinde kendisi bulunmuþ. 18 yaþýnda vefat etmiþ. Sonra o bir üveysî, yani direkt Peygamber den

almýþ ondan sonra tâlimini. Kadý olan Hz. Aziz Mahmud Hüdâyî de odun kesiyor, ateþini yakýyor, sabah suyunu ýsýtýyor, getiriyor. Hakaret görüyor, susuyor, ýsýnmamýþ diyor, tekrar ýsýtýyor. Hattâ bir gece rüyâsýnda Peygamber Efendimiz i gördüðünde sabah kalkýyor ki ezan okunuyor ve su ýsýnmamýþ. Çok üzülüyor, alýyor ibriði ve kalbinin üstüne tutuyor.

Sonra Hz. Üftâde ye götürdüðünde dökünce mürþidi haþlanýyor ve Hz. Üftâde diyor ki bu normal ýsýyla ýsýnmýþ bir su deðil. Sen oldun. Bundan sonra ayný yerde olamayýz. Ýstanbul a git; sen artýk padiþahlara mürþid olacaksýn. Daha sonra hakikaten I.Ahmed e mürþitlik ettiðinde, sadece mürþidim emrettiði için bu mürþidliði yaptým diyor. I. Ahmet in rüyâsýný kimse tâbir edemezken yalnýz Aziz Mahmud Hüdâyî çok güzel bir tâbir gönderiyor ve o þekilde tanýþýyorlar.

Ondan sonra I. Ahmed onu mürþid olarak addediyor. Hattâ bir keresinde mürþidim keþke bana bir mûcize gösterse demiþ içinden. I. Ahmet, o zaman Aziz Aziz Mahmud Hüdâyî de demiþ ki: Sen ibriðimle suyumu döküyorsun, Vâlide Sultan havlumu tutuyor, ben abdest alýyorum, daha baþka ne mûcize istiyorsun? diyor.

Hz. Üftâde de Celvetîliði, Hz. Hüdâyî de de o Celvetîliðin dünyaya yayýlýþýný görüyoruz.

Hz. Üftâde nin Aziz Mahmud Hüdâyî yi irþad etmek için yazdýklarý kitap Arapçadýr ve çok derin bir kitaptýr. Çok üst seviyede bir sohbet ihtivâ eder. Ama onun dýþýnda

kendi yazdýðý bütün þiirleri, divâný, eserleri, sanki Yunus Emre nin yolundan gitmiþ bir sultan gibi öztürkçe yazmýþtýr Üftâde Hazretleri. Ýki özelliði yani Türkçeyi ve Arapçayý çok güzel kullanýþý ve týpký Ken an Rifâî Hazretleri nde olduðu gibidir. Hz. Mevlânâ, Ken an Rifâî Hazretleri ne rüyâsýnda teþrif edip bundan sonra Mesnevî þerh etmeni istiyorum dediklerinde ben Farsça bilmiyorum dediðinde sen baþla, Farsça da öðretiriz buyurmuþlar. Üftâde Hazretleri, Arapça ve Farsçayý bildiði halde Türkçe yazmýþtýr eserini. Dolayýsýyla çok büyük bir sultan.

Aziz Mahmud Hüdâyî Hazretleri nin bir baþka özelliði de bildiðiniz gibi kendi öðrencilerini ve kendine intisap edenleri boðulmaktan tamamen korumasýdýr. Hattâ mezarýma bir kere bile gelenler ve bana duâ edenler boðularak ölmeyeceklerdir der. Bunun iç mânâsý, benim mezarýma bir kere bile gelse benim ilmim onu hayatta tutar, zirâ su ilimdir, ilmim onu hayatta tutar; hiçbir zaman dibe götürmeyecektir demektir.

O yüzden de Üsküdar ile Beþiktaþ arasýndaki yol, gemiler bile iþlemese, mutlaka iþler ve orada hiçbir kiþi fýrtýnalardan etkilenmez. Aziz Mahmud Hüdâyî Hazretleri nin gene bir baþka özelliði de þu: Gece ezan okurmuþ, sabah namazýný gece saat birde okurmuþ. Civar, hastane ile dolu olduðu için, hastanedekiler de gece uyumadýklarý için, sabah oldu zannedip de mutlu olsunlar diye... Yani bir sultanýn iki tecellisini görüyoruz ayný devirde. Mürþidde Celvetîlik, müridde o Celvetîliliðin dünyaya yayýlýþýný görüyoruz. Dolayýsýyla Celvetîlik açýsýndan çok önemli bir makam ihtivâ ediyor.

cemâlnur sargut la söyleþi

MD: Üftâde Hazretleri sadece Aziz Mahmud Hüdâyî Hazretleri için gelmiþtir diyebiliyor muyuz?

CS: Tabiî ama aslýnda bugün bütün dünyayý irþad eden bir sultan. Arapça bir kitabý olmasý dolayýsýyla Batý âlemi daha iyi tanýyor onu. Hacý Bayramý Velî Hazretleri ne nazaran daha iyi tanýyorlar.

Nasýl Ankara da yapmýþ olduðumuz Hacý Bayram Veli Sempozyumu ndan sonra Hazret, Oxford da okutulmaya baþlandýysa, inþaallah -Batýlý profesörler de katýlacaðý için- týpký Hacý Bayramý Veli gibi Oxford da Üftâde Hazretleri ile ilgili derslerin de baþlatýlmasýný, ve inþaallah daha derin bilgilerle dünya tarafýndan hatýrlanmasýný dilerim.

MD: Ýnþaallah hocam. Üftâde Hazretleri, tabiat ve nefs mertebelerini ýslah eden, sâlih mârifetullaha kabiliyet kazanýr.

Dost haberleri gelmeye ve canan semtinden vuslat bad-ý sabâlarý esmeye baþlar; meþakkat gider rahat gelir, zahmet gider rahmet gelir. Ancak ayrýlýk acýsý kalýr diyor. Neden ayrýlýk acýsý kalýyor?

Sevgiliye kavuþmak, aslýnda onu özlemekten baþka birþey deðildir. Hz. Üftâde bize bunu hatýrlatýyor.

CS: Çünkü vücud olduðu sürece bu vücud tamamen Allah a kavuþmayý engeller.

Neden? Çünkü karnýn acýkacak, yemek yiyeceksin; her an kalbin Allah la bile olsa nefsinin arzu ve istekleri seni vücudundan

dolayý Allah tan uzak tutar. Tabiî Peygamber gibi onlarýn da üstüne çýksan gene de ten varlýðý kýsýtlama yaptýðý için ve belli þekilde o kýsýtlamanýn içinde kaldýðýn için, dünyaya baðlý kaldýðýn için seni Allah tan bir ölçüde alýkoyar ve oradan ayrýlýk acýsý duyarsýn diyor. Üftâde Hazretleri çok güzel bir sýnýflama yapmýþ. Diyor ki, vücudda dört bölüm vardýr. Ýkisi dünyevî, ikisi uhrevîdir. Bu dünyevî iki bölüm, nefs ve tabiattýr, diyor.

Yani meþreplerdir. Ýnsan meþreplerini edebe çekmeye baþladýðý zaman nefsi terbiye olmaya baþlar, diyor. Yani meþreplerde zorluk var; çünkü ben yapamýyorum, iþte þu olmazsam bunu yapamýyorum... Onlarý yapabileceðine iman ettiði zaman terbiye olmaya baþlar, diyor. Ýkisini terbiye ederse zaten ruh bütün diriliðiyle vücudda hâkim olur ve ruh diriliðiyle hâkim olunca da sýr âþikâr olur, diyor. Yani ruh ve sýr da vücud içindeki gaybûbetteki yani Melekût âleminin iki özelliðidir, diyor. Dolayýsýyla aslýnda benim deminden beri anlattýðým Halvetîlik, bu ilk iki tarafý terbiye içindir.

Celvetîlik de ikinci iki tarafýn ortaya çýkmasýndan dolayý halka tesir etmenin gücünü anlatýr.

MD: Ken an Rifâî Hazretleri, Hayatýn mânâsý hicranla karýþýk vuslat, heyecanla karýþýk sükûnet, gizlilikle karýþýk aþikârlýk derken Hz. Üftâde de Hicranda olan için huzur yoktur. Ne acâyiptir ki ben visalle birlikte hicrandayým diyor. Bundan ne anlamalýyýz?

CS: Yani insan çok sevdiði zaman, aslýnda sevdiðine kavuþmanýn ayrýlýk olduðunu hisseder; çünkü kavuþtuðu zaman, Allah a kavuþtuðunu hissettiði zaman sonsuzun

içinde kavuþamadýðýný anlar. Nereye eriþse hiçbir þekilde ona eriþilemeyeceðini idrak eder. Ýlmine eriþse ilminin sonsuz olduðunu ve kendi cehâletini anlar.

Birazcýk mânâsýna eriþse kendi eksikliðini aczini ve hiçbir zaman onu tam mânâsýyla idrak edemeyeceðini hisseder. Dolayýsýyla sevgiliye kavuþmak, aslýnda onu özlemekten baþka birþey deðildir. Hz. Üftâde bize bunu hatýrlatýyor.

MD: Neden uzaktaki yakîn ?

Uzaklaþýlarak nasýl yakîn olundu?

CS: Þöyle olundu: Denizin içindeki balýðýn denizden hiç haberi olmaz ama balýðý denizden çýkarýrsan denizsiz yaþayamayacaðýný hisseder. O zaman aslýnda sadece yakîn olduðu yerin deniz olduðunu idrak eder. Biz de bu âleme geldiðimiz zaman Allah a yakîn olmaktan baþka hiçbir çâremiz olmadýðýný idrak edebiliyoruz. Biz bunu idrak ederken kâmil insanlar aslýnda þeklen uzak olsalar bile mânen yakîn olduklarýný farkediyorlar.

Yani onlar ezelden yakýndalar, hattâ çok yakýndalar. Yani mi rac seviyesinde yakýnlar; fakat þeklen de vücûden de uzaktalar. Yani sen onu bu âlemde uzakta görme; aslýnda onlar mânâ olarak Allah a çok yakýn bir mesâfedeler anlamýnda koydum ben bu ismi sempozyumun baþlýðý olarak. Zaten kendisi de o ismi bence onun için kullanmýþ.

MD: Çok teþekkürler efendim..

DÝZÝNÝN DÝBÝNDE OLMAK

Baþým önümde, gözlerim kapalý, huzurdayým...

Aklýma ilk tanýþtýðýmýz gün geldi. Deðiþik bir doðumgünü hediyesiydi. Seneler evvel bir arkadaþým doðumgünümde beni O nun huzuruna getirdiðinde fark etmiþtim: Bursa da yaþayýp da bilmediðim ne çok zenginlik vardý.

Sonra cemâli nur olan hocam tanýþtýrdý beni O nunla. Hâmil-i Kart yakînimdir demiþti belli ki hocam, ondan sonra açýlmýþtý Hazret in kapýlarý bir bir.

ülkü bozkurt

Yakîn olmak ne demekti acaba?

Baþým önümde, gözlerim kapalý, huzurdayým...

Kulaðýma bahçedeki kuþlarýn sesleri geliyor. Türbenin içini doldururan bir cývýltý, cennetten bir bahçe gibi... Nasýl da huzurlu bir yer burasý...

Okudukça öðreniyorum, meðer üftâde nin baþka anlamý da varmýþ.

Meðer üftâde âþýk demekmiþ Sonra hayatýmdaki Üftâde leri

düþünüyorum. Ýlk olarak Sâmiha Anne lûtfettiler hayatýma girerek Yaþayan Ölü ve Ateþ Aðacý ydý benim dönüm noktam...

Satýrlarýnda aþkýn keskin kokusu vardý ve bu koku beni benden alýp sarhoþ etmiþti.

Sonra Meþkûre Anne öðretti, nasýl üftâde olunmasý gerektiðini; anlattýklarýný hâlinde gösterdi bizlere.

Cemâli nur olan hocam da anlatýrlar hep: Annem, sabah kalktýðýnda ilk iþ olarak efendisinin resimlerine selâm verip öperdi, Efendisinin ismi besmele olmuþtu dilinde demiþti. Ne kadar yakýn gelmiþti anlattýklarý bir anda bana.

Baþým önümde, dizinin dibindeyim Yanaðýmda süzülerek inen yaþlar var.

Kulaðýma kýrýlan putlarýmýn sesleri geliyor Hiç nasip olmadý bana Mekke ve Medine ye gitmek. Her seferinde niyetlendim ama bir þeyler çýktý; gidemedim. Aðladým, çok aðladým...

Sonra bu gidemeyiþlerin bana anlatmak istediði bir þey olmalýydý diye düþündüm.

Sýðýndýðým yer, yine mahallesindeki türbeydi.

Kavaklý

Sevr maðarasý gibiydi burasý. Mekke de, Medine de, Arafat da burasýydý benim için.

Huzurdayým, huzurluyum ve dizinin dibindeyim.

Yakîn olmak buymuþ demek ki..

Üftâde olan Cemâli Nûrum dan öðreniyorum: Boyasýna boyanmanýn nasýl olmasý gerektiðini, aþkýn nasýl hizmete dökülmesi gerektiðini ve Celvet in mânâsýný...

Lûtfunun büyüklüðü karþýsýnda aðýrlaþan omuzlarým ve baþým secdeye vardýðýnda hafifliyor ve dilimden dökülen duâya âmin diyorum: Ýzinden, gözünden, sözünden, özünden Allah ayýrmasýn. Ey hakký bildiren, O na götüren, perdeyi kaldýrýp O nu gösteren, Hakk ýn var olduðunu, varlýðýn Hak olduðunu, görünenin gösteren, gösterenin görülen olduðunu bildiren!

Bu dünyada, o dünyada Allah senden ayýrmasýn.

dilek güldütuna

Kur ân-ý Kerim de, Peygamber e hitabla þöyle buyurulmaktadýr: De ki: Eðer Allah ý seviyorsanýz bana uyun ki Allah da sizi sevsin (Âl-i Ýmran, 31). Tasavvuf ehli, kemâle yaratýlmýþlarýn en hayýrlýsý ný takip etmekle eriþtiklerini ifâde ederler, ki bu da zâhirde þeriatin emir ve yasaklarýna uymak, bâtýnda ise tarîkatin makamlarýný geçmek sûretiyle olmaktadýr.

Hz. Üftâde de müridi Hüdâyî Hazretleri ne hilâfet verirken Þeriat-i þerîfeye her hâlde riâyet eyle, Her ne kadar âlî mertebede olursan da diye ögüt verir.

PEYGAMBERE UYMAK

Hz. Üftâde nin amel konusundaki hassasiyeti, kulluk ve þeriati her konuda ön planda tutmasý en bâriz özelliklerinden olup onun zühd ve takvâ hususundaki titizligi, sünnetin teferruatla ilgili meselelerine dahî son derece önem vermesi, ileri yaþlarýna kadar nâfile ibâdet ve taatlere düþkünlügü bilinmekte idi. Teferruat denebilecek konularda dahî Hz. Peygamber in sünnetini araþtýrmýþ ve onunla amel etmeye gayret etmiþ, hakikate ulaþmakla üzerindeki teklifin kalkacagýný düþünen kimseleri þiddetle eleþtirerek onlarý mülhid (inkârcý, dinsiz) olarak degerlendirmiþti.

Ona göre hakikate vâsýl olanlar namazý, orucu, zekâtý azaltmaz, tam tersine artýrýrlar; çünkü namazda müþâhedeleri artar. Peygamber bu yüzden Gözümün nuru namaz buyurmuþtur. Hz. Üftâde hangi makamda olursa olsun, teklif

yurdunda bulundugu müddetçe mükelleften þer î tekliflerin düþmeyecegini ifâde eder. Kâmil veliler, farz, sünnet ve nâfilelere riâyet ettikleri gibi dinin edeplerine de riâyet etmiþlerdir. Onlarýn iþleri böyledir. Þâyet bir velî, dinin adâbýndan bir þey terketti ise onun velâyette bir kemâli yoktur.

Bir mürîd, ömrünün sonuna kadar mücâhedeyi elden býrakmamalý ve bunu da kendine bir saâdet vesilesi bilmelidir.

Hz. Üftâde için þeriat, kendi keþfinin de önünde gelip bu hususta mürþidi Hýzýr Dede nin kendisine vasiyetini esas almýþtý: Þeyhim, mülk ve melekûtta bulunan þeylerin tamamý size keþf olunsa þer a uydurmaya gücünüz yetiyorsa ne âlâ, yok eger yetmiyorsa o keþfi terk edin, fakat þeriati terk etmeyin derdi. Hýzýr Dede nin Keþfi terkedin sözünü Hz Üftâde þeriata aykýrý olan keþfinizi gizleyin ve onunla amel etmeyin, bu arada tevhidle meþgul olun, bir zaman gelip mertebeniz yükselince keþfiniz de þeriata uygun hale gelir þeklinde yorumlamýþtýr.

Demiþtir ki: Bizim itikadýmýz ve îmânýmýz Hz. Peygamber in îmâný gibidir.

Ashâbýn îmâný gibidir. Ol itikaddan rücû eylemeziz. Hatta ol itikada muhâlif þuhud hâsýl olsa âna iltifat etmeziz, itikadýmýz üzre sabit oluruz.

Ayrýca Hz. Üftâde ye göre insan keþfini baþkalarýnýn kusurlarýný araþtýrma ve görme için kullanmamalýdýr. Gençliginde kendisine gelen bir hâlle kendisine insanlarýn kusurlarý görünmeye baþlamýþtý. Durumu þeyhine anlatýnca

þeyhi ona Böyle deme, zirâ her kulun temiz ve iyi bir yönü vardýr (ona bak) demiþ ve onu bu vartadan kurtarmýþtý. Müridi Hüdâyî ye de bu makamlara ulaþtýgý zaman âsî ve günahkâr kimselere bedduâ etmemesini, bilâkis Allah Teâlâ nýn sabýr ve tahammül denizinden kendisine tahammül vermesi için O na yalvarmasýný tavsiye etmektedir. Müþrikler de Peygamber in baþýný yardýklarý ve diþini kýrdýklarý halde o Allahým kavmine hidâyet et, zira onlar bilmiyorlar diye duâ etmiþti.

Hz. Üftâde, keþf ve mârifetle ilgili hususlarýn herkese anlatýlmasýna karþý çýkmaktadýr.

Eger anlatýlacaksa bu tür meseleler þeriat elbisesi ile örtülmeli ve öyle anlatýlmalýdýr ki bunu da yapabilmek için ilim gerekmektedir. Ýnsanlara anlayýþ seviyelerine göre hitab etmek gerektigini, peygamberlerin böyle yaptýgýný, insanlarýn akýllarýnýn alacagý þekilde konuþtuklarýný söyler. Melekût âleminin sözü ile mülk âleminin sözü farklý farklý oldugundan, melekût aleminde seyreden bir sâlik, o âlemin meselelerini mülk âleminde bulunan ve bu âlemin kayýtlarý ile baglý olan bir kimseye anlatmamalýdýr. Hakikati keþfeden sâlik, agzýný þeriatin iðne ve ipliðiyle dikmeli, konuþursa ya ehline konuþmalý, ya da þeriata uygun biçimde konuþmalýdýr.

Hz. Üftâde ye göre bir mürid, ömrünün sonuna kadar mücâhedeyi elden býrakmamalý ve bunu da kendine bir saâdet vesilesi bilmelidir.

melike türkân baðlý

Gece, varlýðýn yokluða deðmesinden doðan bir rüzgâr ile ses buluyor.

Varlýðýn, yokluðuma deðiyor; ince bir sýzý yüreðime doluyor Uludað ýn etekleri, bir derviþin tennûresinin etekleri gibi, kendisini giyinmiþ olan yokluðun etrâfýnda dönüyor. Belli belirsiz, aðýr aðýr Eski bir zamanda karalanmýþ satýrlarý hatýrlýyorum Daðýn etekleri dönerken, benim de baþým dönmüþ: Çiziktirmiþim Varlýðýnýn yokluðuma deðiþi, ince bir jilet gibi nasýl çizmiþse tenimi, kendi kendime kanamýþým: Daða yaslar sýrtýný ya da sýrtý, bizzat kendi daðýdýr. Yüzünü nereye dönsen, yön, adýný daða göre alýr. Dað, pencerenin ardýnda salýnan dallarýn sessizliðine koyu bir fonla eþlik eder.

Dallar içten içe haykýrýr ama dað susar.

VARLIÐIN YOKLUÐUMA DEÐÝYOR

Bursa'da zamanýn nabzý, eski bir câmi avlusunda deðil, küçük þadýrvanda þakýrdayan suda da deðil, o daðda atar...

O daðýn gölgesinde yürür, yolumuzu buluruz. Susayýnca eðildiðimiz çeþmelere o daðýn gölgesi düþer. Þehirdeki yokuþlara sebep, hep o daðdýr; iniþler de ondandýr.

Sabah uyanýnca kýþ mýdýr yaz mýdýr, bilinmez. Daðýn söyleyecekleri beklenir.

Dað, sabah namazýndan sonra konuþur.

Câmi avlusunun, þadýrvandaki suyun, yuvasýndaki güvercinin, asýrlýk çýnarýn, yeni döþenmiþ kaldýrýmlarýn

söylediklerini dinlemiþtir. Þimdi buyuracaktýr, zaman ne, mevsim hangisi...

Senin gibi bir uluya þâhitlik eden bu dað, muhakkak ki bu yüzden ulu sýfatýyla anýlmaktadýr.

Ama dediklerini duymak ve anlamak için onunla göz göze gelmek gerekir.

Seni seyretmekle ömür süren bu dað, muhakkak ki mübârektir.

Göz göze gelmek ve bir müddet öylece kalmak gerekir.

Ve her sabah, o yangýnýn tatlý hâtýrasýný yâd etmek üzere içi ürpererek ezan sesini beklemektedir. Zîrâ o ezan, bir zamanlar minârelerinden beþ vakit büyüklüðünü haykýrdýðýn Allah ýn, Ýslâm ýn beþinci makamý olarak mukaddes kýldýðý Ulu Câmi den yükselecek ve daðýn göðsüne çarpýp onu âdetâ Nur Daðý kýlacaktýr.

O bakýþlar altýnda can çekiþmek ve can vermek gerekir.

Zamanýn ve mevsimin olmadýðýný anlamak için... *** Üftâde Huzurundayken, açýk pencereden gelen sesi hatýrlýyorum.

Sýcak bir yaz gününün kulaðýna fýsýldanan serinlik müjdesi gibi Bu serinlik ki, aþk çilesi ile kavrulmuþ gönüllere doðan bereketin âleme armaðanýdýr. Derde tâlip olarak önden gidenlerin, insanlýða ihsânýdýr. Çocuklarýn yüzündeki gülücükler, aðaçlardaki taze tomurcuklar, kuþlarýn kursaðýna tek tek býrakýlan buðday taneleri, o zahmetin mukabilinde varlýða hediye edilen rahmet vesilesiyledir.

Senin de gözlerini bu daða dikip onu uzun uzun seyrettiðini hayâl ediyorum.

Sonsuz bir hasretin kanattýðý yaralý yüreðindeki deprem bütün bir âlemi sarsarken, daðýn bu sarsýlýþýn en yakýn þâhidi ve en büyük nasipdârý olduðunu düþünüyorum.

Bu gece ben de sabah vakti göðsüme çarpýp beni Nur Daðý kýlacak o ulu kelâmý beklerken, himmetini umarak duâ edeceðim Derinlerden daðýn âmin diyerek beni Allah ýmýn huzurunda yalnýz býrakmayacaðý ümid edeceðim.

hüseyin gökhan

ELVÝS PRESLEY ve CÝÐER SATMAK

Bundan yaklaþýk on beþ yýl önce, Manhattan ýn en lüks kafelerinden birindeyiz. Ýçeriye baþtan ayaða Elvis Presley kostümü giymiþ, saçýný onun gibi taramýþ, onun tarzýnda yarým gölgeli koca çerçeveli güneþ gözlükleri takmýþ biri giriyor. Kendinden emin adýmlarla ilerlerken içeridekiler yarý þaþkýnlýk, yarý merakla onu izlemeye baþlýyorlar.

Kafenin tam orta yerine geldiðinde bir amfiyi yere koyuyor, buna baðlý mikrofonu alýyor ve çok da güzel olmayan sesiyle baþlýyor Elvis in en bilindik þarkýlarýndan birini söylemeye Gülümsemeler yavaþ yavaþ kahkahalara dönüþüyor. Ýnsanlar bunun ne olduðuna bir anlam veremiyor ama hepsi de çok eðleniyorlar. Biri hariç: Bu adamý çok yakýndan tanýyan eþim, bu kafede o dönem garsonluk yapýyormuþ. Tüm bunlar olup biterken Aman Allahým, beni tanýyýp selâm falan verirse rezil olacaðým! stresiyle bir köþede âdetâ saklandýðýný hatýrlýyor.

sokaklarda ciðer satmasýný söyler.

Günümüzde þoför ve korumalarýyla gezen bir hâkimin sokakta bir arabada kokoreç sattýðýný düþünün. Ýþte belki de bir insana verilebilecek en zor görevdir bu: Ha Elvis, ha ciðerci Kendi aklýmýzca kurduðumuz itibârý ayaklar altýna alabilmek Aslýnda böyle bir itibârýn olmadýðýnýn farkýnda olabilmek

Neyse ki adam, eþimi tanýmadan oradan çýkýyor. Ýnsanlar neyin ne olduðunu anlamadan kaldýklarý yerden devam ediyorlar yaptýklarýna. Sonradan iþin aslý ortaya çýkýyor. Aldýðý liderlik eðitiminde adamýn hocasý bütün sýnýfa bir ödev veriyor: Kendini insanlarýn ortasýnda gülünecek duruma düþürmek.

Bu arkadaþ da görevini tam anlamýyla yerine getiriyor.

Dost bizim olsun!

Üftâde Hazretleri nin muhteþem öðrencisi Aziz Mahmud Hüdâyî Hazretleri ne verdiði benzer ödevi bilirsiniz. Üftâde Hazretleri, Aziz Mahmud Hüdâyî herkesin itibar ve iltifat ettiði çok fâik bir kadý iken ona

Elhamdülillah!

Gerçi böyle eðitimler, iki örnekte de olduðu gibi bir mürþid nezâretinde yapýlmalý muhakkak. Fakat yine de zaman zaman bu meseleyi aklýmýza getirmemiz lâzým. Biraz burunlarýmýz havaya dikildiðinde, kendimizle dalga geçemediðimizde ya da þirk-i hafînin, yani gizli þirkin eteklerinde gezdirirken kovulmuþ Þeytan bizi, Elvis gözlüklerini taktýðýmýzý aklýmýza getirmeliyiz. En kötü ne olabilir ki? Kendimizi fazla ciddiye almaktan daha mý gülünç oluruz?

Býrakalým, insanlar bizlere gülsün...

Gülenler gülsün efendim,

Baþkalarýndan takdir ya da en azýndan teyid beklediðimiz her an, deliliðe doðru yavaþ yavaþ yaklaþýyoruz. Hakîkatle alâkamýz giderek azalýyor. Kocaman bir hiç olduðumuz gerçeðini unutup kendimizi uyuþturuyoruz âdetâ.

Zaten övülecek neyimiz var? Övgü, yalnýz O na mahsus deðil mi?

banu büyükçýngýl

DERTLÝ ÂÞIKLAR TABÝBÝ

Kaynaklara göre, Bursa nýn sultanlarýndan Üftâde Hazretleri, iki kiþiyi en mükemmel þekilde yetiþtirmiþtir. Bunlardan biri Kemal Dede Hazretleri dir. Kemal Dede, þeyhinin önderliðinde kemalâta ermiþtir, fakat þeyhinin vârisi olmamýþtýr. Ýkincisi ise Aziz Mahmud Hüdâyî Hazretleri dir. Þeyhinin halifesi olarak irþâda devam etmiþtir.

Aziz Mahmud Hüdâyî Hazretleri, Bursa da müderrislik ve kadýlýk hizmetlerinde bulunmuþtur. Ancak Üftâde Hazretleri ne talebe olduktan sonra, hocasýnýn isteði üzerine makamýndan, malýndan mülkünden vazgeçip kendisini Hak yoluna adamýþtýr.

Aziz Mahmud Hüdâyî Hazretleri nin ezelî nasibi ve tasavvuf ilmi bilgisi onun hocasýna tam teslim olmasýný saðlamýþtýr.

Bu teslimiyet, onu üç yýl gibi bir sürede yetiþtirip kemâlâta eriþtirmiþtir. Ýnsan, kâmil mürþid bulup da ona teslim olursa nefsini alt etmesi kolaylaþýr. Ne var ki, nefsimiz, kendi baþýna buyruk hareket etmeyi seviyor. Allah a sýrtýný yaslamak ve nasibine râzý olmak, ona akýlsýzlýk gibi gelir. Oysa aslýnda akýllý olmak, Allah ýn verdiklerine râzý olmaktýr, çünkü Allah bizim için en iyisini bilir.

Ayrýca Kur ân-ý Kerîm, hep tevekkülden bahsederek yapan ve yaptýran Allah týr demiyor mu?

Biz gayret ederek nefsimize aðýr gelen þeyleri yapmaya çalýþmakla mükellefiz.

Ama bizden bir Aziz Mahmud Hüdâyî Hazretleri çýkar mý, bunu bilemeyiz. Bu, Allah ýn takdiridir. Her hâlükârda yolda olmak ve gayret etmek de çok güzeldir

ve aslýnda bu da bir nasip meselesidir.

Aziz Mahmud Hüdâyî Hazretleri, hocasý Üftâde Hazretleri için yazdýðý medhiyede dertli âþýklar tabibi hazreti Üftâde dir demektedir. Bu sözlerden de anladýðýmýz gibi, mürþid, müridin tabibidir. Mürid, mürþidi sâyesinde Allah a ulaþýr ve nefsin esâretinden kurtulur. Biz yeter ki mürþide teslim olalým inþaallah...

Âmin

simitçi

UZAKTAKÝ YAKÎN

Hz. Üftâde, aþký ile yakînlikten düþmüþ, bir daha da yakînliðinden hiç dem vurmamýþ sevdâlý bir nur.

Bu yýl da geçen yýllarda olduðu gibi küçücük kaplarýmýzý yanýmýza alarak annesinin o daha bebekken içinde oðlunu yüzerken gördüðü süt ýrmaðýnýn yanýna gelip el açtýðýmýz, hâk-i pâyilerine yüz sürdüðümüz, Bursa nýn ve aþký ile düþen âþýklarýn hocasý Mehmed Muhyiddin Üftâde Hazretleri nin tecellî-i zuhurlarýnýn huzurundayýz.

Genç yaþta kendi Hýzýr ý ile karþýlaþmýþ, Karacabeyli Hýzýr Dede sinin çobanlýk yaparken soðuktan donan ayaklarý, eli ve en sonunda gönlü olmuþ bir âþýk, aþký ile yakînlikten düþmüþ bir nur, ilk adý ilk nurdan bir zuhur: Muhammed Muhyiddin Üftâde.

Hakikati olan Muhammedî nur tecellî ederek O nu bu âleme aþk ile düþürmüþ (indirmiþ), âþýk olarak mâþûkunu her yerde temâþâ edebilmek için ikilik âleminde uzaklýða râzý olmuþ, ama onu bu âleme düþüren aþký ile kulluðunu, hiçliðini ve aczini bilerek fenâ bulmuþ ve uzaktayken yakîn olmuþ bir âþýk.

Eðer huzurunda içlerinde nokta kadar kibir varsa kadýlarýn dahî kabul bulmadýðý, her nefesi mûcize olmuþken mûcize göstermenin makbûl olmadýðý, gönül kýrmamak için kendini eleþtirenlere dahî cevap vermekten sakýnýrken, rüyâlarýnda Muhyiddin-i Arabî den aldýðý derslerin zekâtýný kendisinden sonra gelenlere fazlasýyla vermekten sakýnmayan, nakleden bir nur, aþký ile bu âleme düþmüþ bir tecellîi zuhur

Biz ise kapýsýnda birer râcî, el açýp niyâz ediyoruz. Ýçinde yüzdüðü süt ýrmaðýndan, sâkîsinin elinden içtiði aþk þarabýndan, uzaklýklarýný bilerek yakîn olanlarla girdiði bal nehirlerinden, kendi hâliyle hâllendirdiði öðrencilerinin boðulmaktan emin olduðu su nehirlerinden el açýp niyâz ediyoruz.

Kapýlarýna gelen hiçbir günahkârý geri çevirmediklerine güvenerek, ceplerimizde tövbelerimiz, ellerimizde yýllarýn hatâ ve isyanlarý ile el açýp niyâz ediyoruz.

Farsça bir kelime Üftâde Anlamý, düþkün , düþmüþ . Bir baþka anlamýyla tutkun , âþýk , sevdâlý . Aslýnda Farsça da bir kadýn ismi Üftâde .

TÜRKKAD tarafýndan her yýl düzenlenen, yere göðe sýðmayanýn dahî sýðabildiði o gönül sahiplerinin gönüllerinin bize açýldýðý sempozyumlardan bu yýl yapýlacak olanýn konusu Uzaktaki Yakîn: Üftâde Hazretleri

PARAYLA SAADET OLUR

Para ile saadet olmaz Bu sözü her birimiz kim bilir kaç kere duyduk. Bu konuda baþka atasözlerimiz, hatta birçok Yeþilçam filmimiz bile var. Ammâ velâkin araþtýrmalar, bunun tam tersini iddia ediyor. Yani, para ile saadet oluyor.

Fakat paraný baþka insanlar için harcadýðýnda

ayça

Bir araþtýrmada, üniversite öðrencilerinden bir gruba 5 ve bir gruba 20 dolar veriyorlar. Bu iki grubu da kendileri için harcama yapanlar ve baþkalarý için harcama yapanlar olmak üzere ikiye bölüyorlar. Ve sonuçlar gösteriyor ki paranýn miktarýndan baðýmsýz olarak parayý baþkalarý için harcayanlar, kendilerini daha mutlu hissediyorlar.

Yine ayný araþtýrma çerçevesinde, bir satýþ ekibinin elemanlarýna para veriliyor.

Elemanlarýnýn parayý kendilerine harcadýðý ekibin satýþlarýnda bir fark olmazken, birbirleri için harcayan ekibin satýþlarý artýyor. Ayný þekilde bir spor takýmýnýn oyuncularýna para verildiðinde kendileri için harcayan takýmýn performansýnda bir fark olmazken birbirleri için harcayan takým, ligde daha üst sýralara týrmanmaya baþlýyor.

Amerikalý araþtýrmacýlarýn 2010 larda fark ettikleri þeyleri, Ýslâm dini bize yüzyýllar öncesinden tavsiye ediyor. Ýslâm dininin beþ þartýndan biri olan zekât, hem kiþinin mutluluðunu, hem de toplumsal birlik, mutluluk ve baþarýyý saðlayan bir uygulama olarak süregidiyor. Cemâlnur Hocamýz da infâkýn öneminden sohbetlerinde sýkça bahsediyor. Örneðin sýk sýk örneði anlatýr: Biz vermek deyince dolabýmýzý açýp þu kýyafeti giymiyorum, bu kýyafeti giymiyorum diye giymediklerimizi toparlamaya çalýþýrýz. Oysa gerçekten makbul olan infak, en sevdiðimiz kýyafeti, giydiðimizde en hoþumuza gideni vermektir. Yani, vermesi kolay olanýn deðil, verirken insanýn canýný acýtan þeylerin verilmesi güzeldir.

Yine hocamýzdan nakille bir hâdise: Kendileri küçükken vereme yakalanmýþlar ve hayâtî tehlike atlatmýþlar.

Yeni iyileþtikleri dönem bayrama rastgelmiþ ve ablalarý kendilerine kýrmýzý kadife bir elbise dikmiþ. Hocam bu elbiseyi giydiðinde yaþadýðý duygularý bana göre dünyadaki en güzel kýz bendim diyerek anlatýr. Elbise üzerlerinde olduðu hâlde hastalýðý döneminde kendisi ile ilgilenen doktora gittiklerinde, doktor Esmere al baðla, geç karþýsýna aðla deyince sevgili hocamýn kendi kendisine dair pozitif duygularý daha da yükselmiþ. Bu duygular ve özgüven ile Kenan Rifâî Hazretleri nin bendelerinden, kendisi de bir Allah sevgilisi olan Nazlý Anne nin ellerini öpmeye koþan hocam, bu her þeyi Allah yoluna vermiþ hanýmefendinin Cemâlnur cuðum, ne güzel olmuþsun.

Fakat þu karþýdaki fakir kýzýn hiç böyle

bir elbisesi olmayacak, istersen çýkar da ona ver demesi üzerine elbiselerini çýkarýp söz konusu kýza vermiþler. Bu hâdise vesilesiyle de hem kendileri daha o yaþtan vermenin asýl bayram olduðunu idrak etmiþler hem de bu hadiseyi bize kadar naklederek gerçek insanlýk mertebesine de -ki bence gerçek insan, ayný zamanda mutlu insandýr- vererek ve infâk ederek çýkýlacaðýný göstermiþler.

Benim de kendim için Allah tan niyâzým, gerçek saadetin mal biriktirerek, pahalý þeylere sahip olarak, kendi için harcayarak ele geçmeyeceðini, tam aksine, vererek, ihsan ederek, infâk ederek elde edilebileceðini mantýk seviyesinde deðil de duygu seviyesinde bana idrak edebilmemdir. Allah hepimize elimizdekini paylaþmayý nasip etsin inþaallah.

MÜRÞÝD ÝLE ÝÞLENMEK

emine ebru

Anglo-Sakson dillerinde ortak kökten gelen bir sözcük vardýr. Fransýzca bir tâbir olarak zaman zaman Türkçe konuþmalarda da yer bulur: Cultivé ya da Türkçe okunuþu ile kültive. Bir anlamýyla iþlenmiþ toprak diðer anlamý ile ise kültür ve görgü sahibi kimse demektir. Bu iki sesdeþ sözcük, ilk bakýþta alâkasýz gibi dursa da, içerik bakýmýndan birbiri ile oldukça benzer bir nedensellik kurgusu taþýr. Bu baþlangýç da ne böyle? demeyin.

Ziraat (agriculture) kelimesi ile bilgili, görgülü mânâsýndaki kültür ün ayný kökten geliyor olmasý, nedense dikkatimi çekti. Etimolog olmadýðýma göre, bu yazýda bilimsel ya da bilgece bir karþýlýk ortaya koyabilmem mümkün deðil. Eh, bu iddiasýzlýðýn verdiði özgürlük ile yalnýzca içimde yarattýðý çaðrýþýmlar üzerinden yazmanýn zevkine varmak istedim ben de Toprak tek baþýna býrakýldýðýnda kendi tabiatýna uygun bitki örtüsünü vücuduna toplar. Bazen coþkulu bir nebat, bazense öylesine çorak... Çoðunlukla bereketlenmek için bir insanýn eline muhtaçtýr. Bir insan çorak arâziyi önce taþlarýndan temizler. Üzerinde net çizgiler oluþturur, eker, sürer ve cinsine uygun þekilde ürün çýkmasýný saðlar.

Batýlý zihin haritasý, iþlenmiþ toprak ile

kültürlü insan ifadelerini ayný kökten besliyor. Buradaki sihirli sözcük iþlenmiþ olmalý. Bilinçli bir iþlem görmüþ, belli bir disipline tâbî olmuþ, tanýmlý çizgileri olan, üreten toprak ile tanýmlanmýþ þablonlar üzerinden okumuþ, belli konularda bilgi ve fikir sahibi olmuþ kültür sahibi insanlar arasýndaki benzerlik. Ýþte benim çaðrýþým dediðim kýsým tam da burada baþlýyor galiba Batý normlarýnýn ortaya koyduðu iþlenmiþlik târifinin kendi kültürümüzdeki yer buluþ þekline karþý çýkýyorum. Son dönemde uzun zamandýr görmeye alýþkýn olmadýðýmýz türden toplumsal bir girdabýn içinde bulduk kendimizi.

Millet olarak taraflarýn ayrýþtýðý, insanlarýn birbirini sürekli yargýladýðý, herkesin yalnýzca kendini haklý gördüðü ve kendine benzemeyeni ötekileþtirdiði bir tünelin içindeyiz.

Kalabalýklarýn havaya kaldýrdýðý toz bulutlarý yavaþ yavaþ çökerken ortaya çýkan fotoðraf, taraflarýn kendi zanlarýnca yorumlayacaklarý ne de çok malzeme sundu. Muhakkak ki bu yaþananlar, keskin hâfýzalar için tarihin bir tekerrüründen ibârettir ve yaþanan muhakkak Hak týr. Ama ben kendi adýma bu süreçten tefekkürle çýkabilmeyi ve payýma düþen öðrenme hissesini cebime koyabilmeyi istiyorum. Ýþe kendi geçmiþimi sorgulamakla baþlarsam iyi olur. Seksenli yýllarýn sonunda eðitim sisteminin bilinçsizce meslek seçtirdiði her genç gibi gerçekten istediði deðil ama puanýndan dolayý yakýþacaðýna inandýðý üniversiteye girmiþ olarak

görüyorum kendimi: Siyaset Bilimi ve Uluslararasý Ýliþkiler. Bu bölüm yýllar içinde kendisinden en beklenmeyecek etkiyi yaptý bana. Çoðu öðrencisine yaptýðý gibi Politikayý bir an önce üzerinden atýlmasý gereken bir sorumluluk olarak tasvir eden, mâdem buradayým, en azýndan þu geçmiþi adâbýyla bir öðreneyim diye bir merak dahî taþýmayan, seçmeli Ýþletme derslerine yönelerek kendine özel sektörde kariyer hazýrlamaya çalýþan, parlak Boðaziçi diplomasýndan dolayý ayrýcalýklý hissi taþýyan ama apolitik ve sýð bir genç olarak katýldým kalabalýklar arasýna.

nasipli bir toprakmýþým. Bir gün bir insan benim çorak topraðýma girdi, içimdeki taþlarý tek tek ayýklamaya baþladý Taþ çok olunca temizlemek zaman alýyor. Bir yandan Allah aþký ekiyor içime, diðer yandan ahlâk-ý Muhammedî ile suluyor. Ýþliyor beni anlayacaðýnýz... Tohum vereceðim bir gün inþaallah. Niyâz ediyorum ki nasibimde hangi rýzýk olmak var ise o olacaðým. Dünyaya gelmekten maksadým hâsýl olacak inþaallah, insan a karýþacaðým ve ben de insan olacaðým. Yeter ki karþýsýnda çorak bir topraðýn kýmýltýsýzlýðý ile teslim durmayý becerebileyim.

Aslýnda görünürde herþey çok yolundaydý. Ayrýcalýklý bir toplumsal duruþ, parlak bir kariyer... Batýlý ve modern bir hayat tarzý. Toplumun belli bir kesiminin ortaya koyduðu þablonlarla uyumlu kültür sahibi bir elit . Yukarýdaki tâbir ile, kültive bir vatandaþ.

Ýþte o zaman gerçek kültür bende zuhur edecek ve ancak o zaman kültürlü/kültive olacaðým. Artýk eminim ki kültür batý normlarý ile bugüne kadar zihnime kazýnmýþ olan kavram deðil. Diploma sahibi olmak, kariyer yapmak, sosyal dayatmalara uygun deðerler taþýmak deðil. Ýþlenmiþlik hiç deðil. Eðer sahip olduðunuz kültür sizde baþkalarýna kýyasla ayrýcalýklýlýk hissi yaratýyorsa, atýn o kültürü bir köþeye. Sýrtýnýzda iþe yaramayan bir yükten ibarettir yalnýzca. Toplumda ayrýþmayý ve taraf yaratmayý besleyen fitneden ne farký kalýr o kültür ün? Kültür, baþkalarýný daha farklý görerek toplumda ayrýcalýklý bir yer kapma kaygýsý deðil ki. Gerçek iþlenmiþlik, gerçek kültür, yaratýlmýþ herþeyde Yaradan ý görerek muâmele etmekten öte bir þey deðil.

Demem o ki, ilimle iþlenmeyen, mürþidle mayalanmayan, dahasý aþkla yoðrulmayan kültürünüzü de, eðitiminizi de atýn çöpe; nâkýstýr.

Sözde eþitlikten yana bir demokrat ama gerçekte ise eþitler arasýnda kendini daha eþit hissetmeye meyleden, toplumda ayrýcalýklý söz sahibi olmayý doðal kabul eden cür ette bir zavallý. Kendisinden farklý olana hürmet etmeyen, sözde kültürlü ve aydýn Buradaki analoji bellidir; vücudum topraðýnda kötü huylarýmdan ve nefsimden müteþekkil taþlardan bîhaber bir hayat sürüyordum. Baþka türlüsünü bilmediðimden ya da bu taþlarý bir parçam gibi gördüðümden, deðiþmeye, dönüþmeye çalýþmadan geçiyordu yýllar. Ama ben, çok þükür

KARDEÞE MEKTUP Kardeþim!

sanem ömürlü

Aslýna bakarsan bu mektubu sana neden yazýyorum bilmiyorum; zirâ sen beni bilirsin ben de seni! O halde bu mektup da neyin nesi? Gel sen bunu duâ gibi düþün. Duâ gibi! Týpký kendinden kendine müracaat ve münâcat edenin duâsý Hem söyleyenin hem dinleyenin bildiði ama gene de söylenmesi, vücûda gelmesi gereken, vücuda gelirken de ne söyleyenin ne de dinleyenin bildiði hâliyle kalan bir duâ.

Beni bilirsin, en az benim bildiðim kadar.

Bilmek demiþken, ne kadar muhtacýmdýr bilmeye ve emin olmaya. Yaradýlýþým bu olsa gerek ki hep imtihan ve zorluk da buradan eriþir bana. Bilmenin sonu yok ve emin olmak ise imkânsýz. Öyle ki bu içimdeki bütün huzuru bir anda hortumlayýp, beni kuþku cehenneminde dolanan bir kaçýða çevirebilir. Ýþte tam da bu noktada inanç eriþir de elimden

tutarsa ve beni bilginin saðladýðý emin oluþa tutsaklýðýmdan azâde kýlarsa, içimdeki sýkýntý ve vesvese de bir anda yerini huzur ve teslimiyete býrakýverir.

Derler ki; inanç da bir tür afyondur ve onu kullananlarýn beyni uyuþur ve hakikati göremez olurlar. Öyle olabilirdi belki, eðer inancýn zihinle iþi olsaydý!

Gel gör ki o oraya hiç uðramaz, onun kabulgâhý kalptir, istenmediði yere varmaz.

Yakýndan tanýyaným olarak sen de þâhitsin ki, ben inancýný zirvede yaþayan ve nedensellikle baðlarýný kopartabilmiþ biri deðilim. Çoðunlukla nedenlerle kayýtlý kaldýðým için yüksek gerilim hattýnda yaþadýðýma da en yakýn þâhit yine sensin.

Lâkin geldiðim ya da getirildiðim son nokta yine de iman olur... Mâdem dönüp dolanýp buraya geleceksin, o halde akýllý olsan da dönüp dolanmadan gelsen diye kendi kendime söylenirim.

Ne yaparsýn ki, bu da fýtrat. ****** Neye inanýp, iman ediyorum o hâlde?

Beni ve bütün âlemi yaratan, Sübhan ve Rahman olan bir Allah a iman ediyorum. O nun dýþýnda hiçbir þeyin olmadýðýna ve yapanýn, edenin doðrudan O olduðuna, kendi kendine, kendini sürdüðüne inanýyorum. Bu âlemin O nun a) kendisi b) sahnesi c) kurgusu d) hepsi ve e) hiçbiri olduðuna iman ediyorum. Çoðu zaman bu inancýmý davranýþ olarak gösteremiyorum çünkü bu þýklardan e þýkkýný tam olarak kaldýramýyorum. Kuvvetle akan bir nehrin en minik damlasý olarak akmaya devam ediyorum ve bunun farkýnda

olduðum o kýsacýk anlar ise hayattan tam anlamýyla zevk aldýðým yegâne zaman dilimleri.

Peki yaþanmýþ, somut, örnekleþtirilmiþ olaylardan ne anladým? Hiçbirinin akýl yoluyla anlaþýlamayacaðýný anladým.

Bildiðim bütün peygamberler hakaret ve zulüm gördü, duyduðum bütün âlimler yakýldý, yýkýldý ve horgörüldü; yakýnlýk duyduðum bütün Veliyullah ise iftiraya uðradý, o veya bu þekilde... O hâlde bu dünyanýn düzeni pek de bizim anladýðýmýz mantýk düzenine uymuyor.

Allah da diyor aslýnda ne hayýrlarda ne þerler, ne þerlerde ne hayýrlar gizlerim diye. Ýþte bu nokta, tam da benim bir kere daha gördüðüme, duyduðuma ve bildiðimi sandýðýma dayanmaktan vazgeçtiðim nokta. Mûsâ ile Hýzýr hikâyesi gibi yani.

Sen benim kardeþimsin ve hem insanlýkta hem de mâneviyat yolunda benden kat be kat ötelerdesin. Sen, bir pîrin eteðin tuttum, ana belû deyup gittim demiþsin, þimdi küçük âlem de neler olduðundan çok büyük âlem de olanlara bakma zamaný Dünyada ve bu ülkede her an, her vesile yalnýzca Allah ýn dediði olmakta! Kûn fe yekûn oldu bile!

Peki ya þimdi senin safýn ne? Kimin tarafýndasýn? Aklýnýn mý yoksa aþkýnýn mý? Ýlm-i Mûsâ ya mý tâlipsin yoksa irfân-ý Hýzýr a mý? Birinci ki onu miraçta yanýna alamazsýn. Alýnabilseydi Peygamber Efendimiz alýrdý. Olabilseydi eðer, Beni bu gözle göremezsin ya Mûsâ hitâbý duyulmazdý. Ýkinci ki onunla da dünyayý mâmur edemezsin, yanýndaki

Mûsâ olsa hâlinden bilmez.

O hâlde tercihini yap! Allah Kur an da inandýk deyip kurtulamayacaðýmýzý, türlü zorluklarla deneneceðimizi, sözümüzde sâbitkadem olup olmadýðýmýza bakýlacaðýný, yani dildeki dâvâya elde delil isteneceðini söylüyor. Her þey güllük gülistanlýkken iman sýnanýr mý hiç? Güneþ, etrafý parýl parýl aydýnlatýrken kim virâneden geçmekten korkar? Üç günlük yalan dünyanýn gâilesine aldanýp zülfiyâre dokunmaktan sakýn.

Sen, ameliyat olduktan sonra bir gün bana kendini kabz da hissettiðini söylemiþtin; ben de sana hayýr, sadece post-op depresyondasýn demiþtim. Çünkü nâçizâne fikrime göre kabz, kabz da olduðunun farkýnda olmamayý gerektirir. Allah, seni de beni muhâfaza eylesin. Âmin.

NE HABER? Cemâlnur Sargut tan Yeni Kitap: Allah ýma Sefere Çýktým Bu âleme gelmekten maksat, maddeden mânâya, kuldan Hakk a doðru alýnan yolda idrakli olmak, nereden gelip nereye gittiðini bilmektir. Bu seyahat, hem kulun içinde hem de kulun dýþýnda gerçekleþir.

melike türkân baðlý

Yaþamak, idrak etmek demek olduðuna göre kul, bu yolculukta bir yandan aczini ve yokluðunu anlar, bir yandan da kendindeki Yaradan ýn kýymetini bilir ve Nefsini bilen Rabbini bilir lûtfuna mazhar olur. Hele bir de ölmeden evvel ölme seviyesine ulaþýrsa cenneti burada yakalar, sonsuz huzur ve mutlulukla hakiki kulluk derecesine yükselir.

Allah ýma Sefere Çýktým, bu seyahatin merhalelerini anlatýyor. Kiþiyi ona þah damarýndan da yakýn olan Allah a yöneltiyor.

Cümlemize hâl etmek nasip olsun inþallah.

Bu sözler, mutasavvýf ve yazar Cemâlnur Sargut un Nefes Yayýnevi nden çýkan yeni kitabý Allah ýma Sefere Çýktým ýn arka kapaðýndan Bu âlemdeki her insanýn, farkýnda olsun ya da olmasýn, seferde

olduðunu, hem de Allah a doðru seferde olduðunu anlatan eser, hakikati arayan, onu bulmak yolunda gayret göstermek mecburiyetinde olduðunu hisseden herkesin baþvurabileceði bir mâhiyette kaleme alýnmýþ. Ayrýca Cemâlnur Sargut Hocamýzýn anlatýmýndan alýþkýn olduðumuz özelliklere bu kitapta da rastlýyoruz: Yalýn bir dil, açýk bir anlatým ve günlük hayattan örnekler Kitabýn ortaya çýkýþ vesilesi, Cemâlnur Hocamýzýn Beyaz TV deki Cemâlnur Sargut la Aþka Yolculuk programý Ferda Yýldýrým ýn sorularý, hocamýzýn ilim, irfan ve aþk neþveli cevaplarý ile karþýlýk bulmuþ ve daha sonra bunlar yazýya dökülerekþimdilerdeelimizdetuttuðumuz Allah ýma Sefere Çýktým baþlýklý esere dönüþmüþ.

Eserde, nefs, ahlâk, edep, tevhid ve aþk gibi, basit görünen ancak esâsen hakikati bakýmýndan zorlu konular, günümüz insanýnýn gayet rahat anlayabileceði bir þekilde aktarýlýyor. Allah ýma Sefere Çýktým , okuyucusuna, kulun âcizliðine mukabil Cenâb-ý Hakk ýn kudretini ve O nun kuluna duyduðu sonsuz sevgiyi aþkla hissetme fýrsatýný sunuyor.

Sayfalar birbiri ardýna çevrilirken, her bir sayfanýn ardýndan, kitabýn arka kapaðýnda hocamýzýn kayda geçirdiði Cümlemize hâl etmek nasip olsun inþallah duâsýna defalarca âmin , âmin , âmin diyoruz

dekorasyon

duygu tükek aydýn

EVDE HUZUR

Rahat ve ferah bir oturma odasý için mavi en uygun renklerden birisidir. Mavinin dinlendirici etkisini siz de dekorasyonunuzda kullanabilirsiniz.

Dekorasyonunuzda kullanmak istediðiniz renge kýrlent yastýklar, koltuk þallarý, berjer koltuklar gibi yardýmcý ögelere de yer vermek bu renkten sýkýldýðýnýzda veya deðiþiklik yapmak istediðinizde daha esnek olmanýzý saðlayacaktýr.

Oturma odanýzda mavi rengi duvarlarýnýzda ve halýlarýnýzda da kullanabilirsiniz. Renkli boyanmýþ bir duvar ve ona uygun, desenli bir duvar kâðýdý size bu konuda yardýmcý olabilir.

Halýda ise dikkat etmeniz gereken husus þudur: Eðer mobilyalarýnýz çok modelli ve renkli ise halýnýzý sade ve düz renklerde seçmelisiniz.

Ancak mobilyalarýnýz düz renklerde ve sade modellerde ise bu takdirde desenli ve daha canlý renkte halýlarý kullanabilirsiniz.

SELÂMÝÇEÞMELÝYÂKUBÝ BABA

nefes alan tarifler

fýrýnda balýk köfte peynirli mantar

Fýrýnda Balýk Köftesi

Malzemeler: 500 gr kýlçýklarý ayýklanmýþ çupra veya levrek gibi beyaz etli büyük bir balýðýn filetosu 4 adet yeþil soðan 1/4 demet maydanoz 1 yumurta 2 yemek kaþýðý galeta unu Defne yapraðý ve zeytinyaðý Yapýlýþý: Tencerede 1,5 lt suyu kaynattýktan sonra içine 1 adet defne yapraðýný koyun. Daha sonra balýklarý kaynamýþ suya býrakýn. 5-10 dakika sonra tencereyi ateþten alýn ve kapaðýný kapatýp 2-3 dakika bekletin. Bu süre içinde balýklar yumuþamýþ olacak.

Yumurta, yeþil soðan, maydanoz, galeta unu ve tuz ekleyerek köftenizi yoðurun.

Köftelere þekil vererek hafif yaðlanmýþ tepsiye dizin. 200 derecede ýsýtýlmýþ fýrýnda 15-20 dakika boyunca üzeri kýzarýncaya kadar piþirin.

Peynirli Mantar

Malzemeler: 1 paket taze mantar 3-4 dilim eritme peyniri (Çedar, Taze Kaþar, Karper vs.)

2 çorba kaþýðý sýzma zeytinyaðý 2 tatlý kaþýðý baharat karýþýmý (Fesleðen, kekik, biberiye, sarmýsak tozu) Tuz Karabiber Kýrmýzý pul biber Yapýlýþý: Mantarlarý yýkayýp temizledikten sonra 2 veya 3 e bölerek bir fýrýn kabýna veya bir güvece yerleþtirin. Bir bardak içine koyduðunuz zeytinyaðý ve baharatlarý karýþtýrýp mantarlarýn üzerinde gezdirip mantarlarla beraber iyice karýþtýrýn. Üzerlerine peynirinizi koyduktan sonra önceden 250 derecede ýsýttýðýnýz fýrýnda 20-30 dakika kadar piþirin. Âfiyet olsun.

görüþmek üzere...

i l e t i þ i m @ h e r n e f e s . c o m w w w . h e r n e f e s . c o m w w w . n e f e s y a y i n e v i . c o m facebook.com/HerNefesDergisi twitter.com/HerNefesDergisi