Help mij Leven Nieuwsbrief
(AJUDE ME A VIVER)
Jaargang 28, nr. 107: mei 2014
De reproductie van deze nieuwsbrief werd mogelijk gemaakt door KuiperCompagnons en Repro C5
Nieuwsbrief
Colofon en inhoudsopgave
Colofon De nieuwsbrief is een uitgave van stichting ‘Help mij leven’ en verschijnt drie keer per jaar. Oplage ca. 1200 stuks
Inhoudsopgave Bestuursmededelingen ................ 3 Brief uit Brazilië .......................... 5
ISSN: 2211-4270
Pousada Shalom .................... 11
Redactie
Favelacup 2014 ........................ 12
Aldo Golja André van der Eijk Marco Kalverda Yke Meindersma
Correspondentie
E-mail: mail@helpmijleven.org
Bericht Team Noord .................. 14 Bericht van Sítio Shalom ................. 16 Contact .................................... 18 Gemakkelijk geld overmaken ......... 19
Stichting ‘Help mij leven’ geniet het CBF-Certificaat voor kleine goede doelen, uitgegeven door het Centraal Bureau Fondsenwerving (CBF). Stichting ‘Help mij leven’ vindt het belangrijk om regelmatig te worden getoetst door een onafhankelijke en betrouwbare instantie. Zo kunt u als donateur er zeker van zijn dat wij voldoen aan de criteria van transparantie en goed bestuur.
Bestuursmededelingen Het WK Voetbal 2014 Het WK staat voor de deur. En met het dichterbij komen van de openingswedstrijd, is ook de media-aandacht voor de donkere kant van het WK toegenomen. In de afgelopen maanden heeft Robert Smits veel journalisten ontvangen, waaronder die van Voetbal International, de Panorama en journalisten van diverse kranten. Deze aandacht is natuurlijk fantastisch, want het laat niet alleen zien hoe het WK 2014 ten koste van de armste inwoners van Rio de Janeiro een succes genoemd wordt, maar ook wat REMER voor deze groep betekent. De komende weken houden we u graag via de website en op Facebook op de hoogte van de media-aandacht die REMER krijgt. Kent u zelf journalisten of geinteresseerden uit de pers? Robert heet ze graag van harte welkom! Favelacup 2014 Een team van vrijwilligers is de laatste maanden druk bezig geweest met de voorbereidingen voor de Favelacup. Net voor het begin van het echte WK voetbal 2014 organiseert REMER met hulp vanuit Nederland een eigen cup. Zestien teams uit verschillende favela’s in Rio spelen tegen elkaar, waarbij ieder team in tenue van een Nederlands voetbalteam speelt. Bent u een voetbalfan? In deze nieuwsbrief leest u hoe u uw ‘eigen team’ in de favelacup kunt steunen en met het maken van een slagzin zelfs een reis naar het WK kunt winnen!
Stichting ‘Help mij leven’ helpt Braziliaanse straatkinderen bij hun dagelijkse strijd om het bestaan.
3/20
Enthousiaste vrijwilligers gezocht Het bestuur zet zich zoals u weet met veel enthousiasme in om het werk van REMER en Sparta te ondersteunen. Bij het beheer van de stichting komt veel kijken. Daarom proberen we de werkzaamheden de laatste jaren meer in kleinere teams te verdelen. Het voordeel is dat vrijwilligers die een deel van hun tijd willen inzetten, kunnen meehelpen. We hebben diverse mensen die bijvoorbeeld helpen met fondsenwerving, verwelkomen van nieuwe donateurs, of als ondersteuning van bestuurswerk. Fondsenwerving, communicatie of bestuursondersteuning – iets voor jou? We zijn op zoek naar vrijwilligers die ons willen helpen! Help je graag fondsen te werven? Heb je goede ideeen voor de website, Facebook en de nieuwsbrief? Er zijn diverse kleine teams waarin we graag hulp van donateurs zouden verwelkomen: Fondsenwerving, Communicatie en media, ondersteuning van de penningmeester. Je hulp is erg welkom en het biedt je een waardevolle mogelijkheid om een steentje bij te dragen aan het werk van REMER en Sparta. Wat vragen we van vrijwilligers? Het werk in de teams wordt altijd begeleid door een bestuurslid. Je inzet kun je zelf in overleg bepalen, maar reken op een aantal uren per maand. Hoewel het leuk en handig is om af en toe bij elkaar te komen, kan het meeste werk in principe vanuit je eigen huis gebeuren. Nieuwsgierig geworden, wil je graag weten welk team voor jou het leukste is, of wil je je nu al aanmelden? Bel of mail dan met Aldo Golja voor meer informatie: aldo@helpmijleven.org, of 06-24275533 Het bestuur wenst u een fijne zomer toe! Marieke Oostenbrink, voorzitter
4/20
Nieuwsbrief jaargang 28, nr. 107: mei 2014
Brief uit Brazilië Beste vrienden, Over twee maanden begint het WK! Ik lees in de kranten over de stadions, over de uitbreiding van vliegvelden en over wegen die nog niet klaar zijn. De gemeente Rio lijkt zich nu te richten op 2016, de Olympische Spelen. De media proberen ons enthousiast te maken, maar het WK leeft gewoon nog helemaal niét! Ik verwacht dat de stemming er wel in zal komen als Brazilië een paar wedstrijden wint.
De gemeente doet haar best om zoveel mogelijk krottenwijken te pacificeren. Een week geleden hebben het leger en de politie de op twee na grootste favela van Rio (Complexo do Maré) ingenomen. Deze favela ligt langs de weg die de toeristen van het vliegveld naar het centrum zullen nemen. Van de 1070 favela’s is 25% gepacificeerd, 32% is nog in handen van de drugsbendes en 43% is in handen van paramilitaire groepen. Van dat laatste schrok ik. Gek genoeg is van die groep maar één favela gepacificeerd. Voor de gouverneur is kwantiteit belangrijker is dan kwaliteit. Dat is het probleem. Hij wil bereiken dat in 2016 vijfhonderd favela’s gepacificeerd zijn.De laatste tijd wordt de politie van de gepacificeerde favela’s onder vuur genomen. In drie maanden tijd werden meer dan vierentwintig agenten vermoord. Wel politie maar geen sociale projecten in de favela, dat leidt tot een mislukking. Daarbij komt dat de drugsbendes in de meeste gepacificeerde wijken nog steeds de dienst uitmaken.
REMER Rio - Straatwerk Zoals ik hierboven al schreef is de Complexo do Maré, die uit veertien favela’s bestaat, bezet door het leger. In één van die favela’s ‘Nova Holanda’ lag een grote cracolândia (een plaats waar crack wordt gebruikt) waar de straatwerkers altijd heen gingen. De kinderen zijn nu verdwenen naar andere cracolândia’s. Stichting ‘Help mij leven’ helpt Braziliaanse straatkinderen bij hun dagelijkse strijd om het bestaan.
5/20
Steeds weer worden de kinderen opgejaagd naar andere favela’s, lege pakhuizen en naar plekken onder viaducten waar het voor hen nog onbekend terrein is en waar het vaak veel gevaarlijker is omdat er bijna geen sociale controle is. In Nova Holanda werkten wij met Melissa van 16 jaar. Ze leeft al vanaf haar tiende op straat. Zij is door haar oom seksueel misbruikt en haar moeder deed niets! In het begin gebruikte zij terpentine, maar de laatste twee jaar crack. Een jaar geleden werd haar eerste kindje geboren, dat nu bij haar oma woont. Nu is zij in verwachting van haar tweede kind. Blij zegt zij dat het een jongetje wordt. Op de vraag wie de vader is, haalt ze haar schouders op en zegt ze: “Hoe moet ik dat nou weten?” De meeste jongens stelen om crack te kopen en de meisjes prostitueren zich. De laatste keer dat wij haar zagen op een vuilnisbelt, zei Melissa toch met een stem die zekerder klonk dan normaal: “Als mijn zoon wordt geboren gaan wij bij oma wonen.” Na een aantal weken was zij verdwenen en bij navraag weet niemand meer waar zij is. Soms kan ik heel even héél gelukkig zijn en dan denk ik dat Melissa, samen met haar kinderen, op een plek woont, omringd door mensen die hen echt liefhebben. De straatwerkers hadden met elkaar op Central afgesproken en opeens kwam een keurige jonge vent naar ze toe gelopen. Niemand wist wie hij was. Toen hij zich voorstelde bleek het om Jonas te gaan, een straatjongen die jaren geleden door REMER naar zijn familie werd gebracht. Jonas is nooit meer teruggegaan naar de straat. Hij doet nu een opleiding voor elektricien en woont samen met zijn vriendin. Er werden meteen telefoonnummers uitgewisseld, want als hij gaat trouwen moeten de straatwerkers erbij zijn.
6/20
Nieuwsbrief jaargang 28, nr. 107: mei 2014
REMER Rio - Universo Cultural Pedra Lisa De Sparta Sportclub heeft geen vergunning om geld te ontvangen van de gemeente Rio. Het werd op die manier steeds moeilijker om het schooltje in Pedra Lisa goed te laten draaien. In maart heeft REMER het schooltje overgenomen. De leraressen blijven gewoon doorgaan met hun werk en mijn vrouw Janine doet de supervisie. We hebben in maart het schooltje in zijn geheel gerenoveerd en op 9 april is het werk heropend. Voorlopig is het schooltje alleen in de middagen open van 13.00 tot 17.00 uur, zodat zestig kinderen in de leeftijd van vijf tot veertien hier kunnen komen. Het blijft onze bedoeling dat kinderen die leerproblemen hebben en op die manier niet zouden overgaan naar de volgende klas, bijlessen krijgen. Ook beginnen wij met capoeira en dance. Deze lessen zullen één keer in de week gegeven worden door vrijwilligsters. In de toekomst hopen wij de bijlessen ook te kunnen geven in de ochtenduren. Immers, niet overgaan, betekent voor de kinderen vaak helemaal niet meer naar school gaan en zo een grote kans hebben om in de drugswereld te belanden. Wel meer dan honderd kinderen waren aanwezig op de feestelijke opening. Vervelend was dat de politie opeens tussen de kinderen liep. Eén zelfs met een getrokken pistool. Anderen maakten foto’s van ons. Jammer dat zij als gepacificeerde politie niet gewoon even vroegen: ”Hé, leuk feestje, wat gaat hier gebeuren?” Ja, zo word je nooit vrienden.
Stichting ‘Help mij leven’ helpt Braziliaanse straatkinderen bij hun dagelijkse strijd om het bestaan.
7/20
REMER Rio - Samara Esporte Clube in de favela Antares Er is erg veel geweld in deze wijk. Gemiddeld vijf keer per week zijn er confrontaties tussen politie en drugsdealers. Meestal weet je wel wanneer het begint, want de uitkijkpost ziet de politie komen en steekt dan vuurwerk af. Dit keer had ik niets gehoord, omdat wij in de trein zaten. Samen met een verslaggever van het Belgische blad Sportmagazine liepen wij op het perron. Vanwege een langdurige en problematische pijn in mijn achillespees liep ik in een soort harde laars (ik leek wel ‘Robocop’ uit de gelijknamige film) waardoor ik mij moeilijker kon bewegen. Vanaf het perron neem je de trap naar boven en dan ga je via de wandelgang over het spoor naar de andere kant en daar weer naar beneden naar de plek waar veel drugs worden verkocht. Halverwege die weg naar beneden brak er een stevig vuurgevecht uit tussen politie en drugsdealers. We moesten echt rennen voor ons leven. De kogels vlogen ons letterlijk om onze oren. Wij renden weer naar boven (nou ja, ik hinkte) en we doken daar achter een muurtje. Gelukkig opende de perronwacht een deur zodat wij ons konden verschuilen achter een grote muur, samen met nog wat doodsbenauwde inwoners. Na een half uur werd het stil en toen durfden wij het aan om naar de club te gaan. Eenmaal daar aangekomen begon de oorlog weer opnieuw en het heeft nog twee uur geduurd totdat het schieten ophield. Wij kregen te horen van een inwoner dat er enkele doden waren gevallen. ‘s Middags gingen wij weer naar huis met de trein, maar de inwoners blijven achter. De armoede is groot. Tientallen kinderen en ongeveer tweehonderd jongeren rijden op motoren met drugs en wapens. Weer hetzelfde verhaal. Veel kinderen die niet naar school gaan. Wij proberen de kinderen weer terug te krijgen naar school, maar door niveauverschil lukt het vaak niet.
8/20
Nieuwsbrief jaargang 28, nr. 107: mei 2014
Wat is een leven waard in Antares? Vijftien kinderen en pubers zitten in een kring. Er komt een motor aanrijden en een 16-jarige jongen stapt af. Met zijn pistool in de hand praat hij met de jeugd. Eén van de jongens maakt een grapje en zegt tegen de bandiet: “Hé, wat doe jij nou stoer met een waterpistool.” De 12-jarige André zegt verbaasd: “Is dat echt een waterpistool?” De bandiet zet het pistool op het voorhoofd van André en zegt: “Denk jij dat deze niet echt is?” en schiet André dood. Zijn 15-jarige beste vriend komt aanrennen en schrikt zo erg dat hij sterft aan een acute hartaanval. De drugsjongens vinden dit ook vreselijk en pakken de 16-jarige dader op en willen hem in autobanden stoppen om hem als straf te verbranden. Op dat moment komt de politie eraan en bevrijdt de jongen. De volgende dag op de begrafenis van André zei zijn vader: ”Deze week is hij vanwege schietpartijen driemaal niet naar school geweest, omdat hij zo bang is.” André wordt gemist op de club! Hier in Antares is soms je leven echt niets waard. Door al het geweld is een aantal werkers van REMER dat in Antares werkte, opgestapt. Onze sportleraar heeft een keer een pistool van een bandiet tegen zijn hoofd gehad en een maand later van een politieagent. Wij betalen het huidige team nu ook extra gevarengeld. Inmiddels heeft de club al 186 leden en is open van 08.00 tot 17.00 uur. Wij hebben van de wijkraad een grote oude zaal gekregen waar wij ook bijlessen willen geven. Door het bezoek van twee KLM-stewardessen, gesteund door hun organisatie ‘Wings of Support’ kunnen wij de zaal geheel opknappen en alle materialen kopen. Ik vraag dan ook weer hulp vanuit Nederland om het werk daar te kunnen beginnen (salarissen van twee leraressen en een pedagoge en lunch voor de kinderen). Wij hebben al twee keer een toernooi buiten Antares gespeeld. Wij krijgen dan gratis een bus, die wordt geregeld door de wijkraad. Het is geweldig om te zien hoe blij de kinderen zijn. Ze hangen allemaal uit de ramen. Een plezier dat ze hebben. Beide keren hebben zij ook het toernooi gewonnen. Stichting ‘Help mij leven’ helpt Braziliaanse straatkinderen bij hun dagelijkse strijd om het bestaan.
9/20
REMER Minas In de afgelopen maanden zijn bijna vijftien kinderen van de Sítio begeleid naar familieleden. Voor de pleegmoeders in onze opvanghuizen is het erg moeilijk om afscheid te nemen van de kinderen die zij met zoveel liefde hebben begeleid. Tegelijkertijd komen er nog steeds meer aanvragen om kinderen op de Sítio te plaatsen. De crack is ook volop aanwezig rond Pequeri. Steeds vaker hebben de geplaatste kinderen een vader of moeder die verslaafd is aan de crack. Gevallen van seksueel misbruik komen ook steeds vaker voor. Wat ik persoonlijk erg fijn vind is dat bijna alle pubers van de Sítio naar onze kerk gaan in Pequeri. De jeugd van de kerk en van de Sítio verbindt zich steeds meer. Sommige jongeren zitten in een dansgroep en bijna alle uitjes en feestjes doen zij samen. Belangrijk is dat wij de kinderen een houvast in hun leven kunnen geven. Houvast voor als zij dadelijk niet meer op de boerderij wonen. Op een moeilijk moment - als zij het idee hebben dat er niemand is die van ze houdt - weten zij dat er toch altijd één is die om ze geeft en Zijn naam is Jezus. Een bijzonder voorbeeld is Sara. Zij woonde drie jaar op de Sítio en is weer teruggegaan naar de straat. Sara en een vriendin hadden iets verkeerds gedaan. Een dealer met een pistool sprak de twee aan onder een viaduct bij Central. De dealer liet de loop van het pistool om beurten naar de beide meisjes gaan, eerst naar Sara, daarna naar haar vriendin en hij herhaalde dit zo een paar keer. De dealer schoot Sara’s vriendin dood. Sara herinnerde zich alles wat zij op de Sítio had gehoord en bad. Toen de loop naar haar hoofd ging kwam de politie eraan en Sara bleef ongedeerd. Momenteel leven de jongens op de Sítio toe naar de favelacup, die op 1 en 8 juni in Rio gehouden wordt. REMER heeft een team dat SC Cambuur gaat representeren. De burgemeester van Pequeri heeft ons een bus beloofd zodat wij met veel aanhang naar Rio kunnen af reizen. De jongens trainen tweemaal in de week. Ik hoop dat de favelacup een succes zal worden. Hier is iedereen onwijs enthousiast. Het echte WK is voor deze kinderen de favelacup. Ik hoop dat jullie allemaal meehelpen, zodat het ook echt geld opbrengt voor REMER. En natuurlijk wil ik alle vrijwilligers die zich zo inzetten om er echt een succes van te maken, onwijs bedanken. Afgelopen 4 maart was ik 25 jaar getrouwd en dat was natuurlijk een feestje waard! Mijn zus, vriendin en nicht zijn gekomen en ondanks haar slechte gezondheid is mijn 89-jarige moeder op het allerlaatste nippertje ook meegekomen. Niemand kon haar tegenhouden! De laatste tien jaar neemt mijn moeder iedere keer weer met tranen in haar ogen afscheid van ons en dan zegt ze: ”Dit was de laatste keer in Brazilië.” Ze komt nog steeds weer. We hebben een geweldig fijne week gehad. Ik eindig deze brief met jullie allemaal weer te bedanken voor de steun in welke vorm dan ook. Ik wens jullie allen Gods Zegen toe. Met zeer vriendelijke groet, Oetsia, Moises, Janine en Robert 10/20
Nieuwsbrief jaargang 28, nr. 107: mei 2014
Pousada Shalom Klaar voor vertrek - 7 maart 2014 Op het moment van schrijven zijn wij druk bezig met het pakken van onze laatste spullen. Over vier dagen mogen wij vertrekken naar Brazilië om, zoals u in de vorige nieuwsbrief kon lezen, in Pequeri een nieuw project op te gaan zetten rondom Sítio Shalom. Ons geduld is op de proef gesteld omtrent de afwachting van ons visum. We hebben bijna acht maanden moeten wachten. Dit was niet altijd eenvoudig.Vanaf november zonder werk en dan duurt wachten soms lang. Toch is het een goede tijd geweest met extra aandacht voor afronding en voorbereiding. We zijn in deze tijd ook in contact gekomen met Jantine, een tweedejaars studente van de Christelijke Hoge School te Ede, zij volgt de opleiding bedrijfskunde en gaat voor ons als stageopdracht een businessplan opstellen. Hier zijn we erg blij mee. Met dit plan kunnen we gerichter fondsen werven voor het project Pousada Shalom. De eerste periode zullen wij bezig zijn om Jantine te begeleiden, het woonklaar maken van het voormalig kantoor van Robert als woonhuis voor ons, en voorbereidingen omtrent de bouw van de Pousada. Ook zullen we tijd nodig hebben om te acclimatiseren. Wij hebben er zin in om nu daadwerkelijk te gaan beginnen. We zullen u in de volgende nieuwsbrieven steeds een korte update geven van de ontwikkelingen en voortgang van de Pousada Shalom. Sítio Shalom - 26 maart 2014 Bom dia! Ja, we zijn inmiddels alweer twee weken in Pequeri! Na een warm welkom zijn we er eindelijk op onze post. De eerste dagen nog wat rustig aan gedaan, onze collega’s van REMER en de Sítio ontmoet, en de eerste contacten gelegd met de kinderen en jongeren. Het voelt goed om hier te zijn. Sommige kinderen kennen ons nog van eerder bezoek en helpen ons wegwijs te maken. We zijn begonnen met het schilderen en spullen kopen voor ons woonhuis. We beginnen weer van voren af aan. Wel even wat anders dan in Nederland. Hier moet je eerst een registratienummer hebben om spullen te kunnen kopen, maar dit is inmiddels geregeld. De eerste ‘ORANJE’ muur is geverfd in de keuken en de gordijnen hangen! De eerste gesprekken met aannemers over de bouw van de pousada hebben ook plaatsgevonden, en ook Jantine (onze stagiaire voor het businessplan) is begonnen met onderzoek en kostenberekeningen. Het gaat goed met ons, we zijn dankbaar dat we daadwerkelijk aan het werk zijn en een voorzichtig begin mogen maken aan de plannen voor de Pousada. Fica com Deus, Een vriendelijke groet van Anita en Dick van Voorst. Wilt u meer informatie kijk dan eens op onze website: www.geefmijleven.nl Stichting ‘Help mij leven’ helpt Braziliaanse straatkinderen bij hun dagelijkse strijd om het bestaan.
11/20
Nog even en het WK-feest barst weer in volle hevigheid los. Hier in Nederland kleuren de straten oranje en zitten we voor de buis wanneer ‘onze’ jongens spelen. We hopen natuurlijk dat we weer veel mooi voetbal te zien krijgen in het land dat voetbal ademt, leeft en is. Maar in de aanloop naar het ‘echte’ WK vindt er ook nog een ander, bijzonder toernooi plaats: het toernooi om de Favelacup. Dit wordt georganiseerd door Robert Smits en het wordt gespeeld op de velden van Nova Olímpico in Rio de Janeiro. Zestien favela’s uit Rio leveren een eigen straatvoetbalteam en strijden om de Favelacup 2014. Het bijzondere van het toernooi is dat de teams spelen in tenues van Nederlandse eredivisieclubs. Elke favela is gekoppeld aan een Nederlandse club. Zo speelt het team uit de favela Tavares Bastos in de shirts van Feyenoord. Het Nederlandse publiek wordt gevraagd een favela-team te steunen, bijvoorbeeld het team dat in het tenue van hun favoriete Nederlandse club speelt. Dat kan al vanaf 3 euro. Ook is er, door mee te doen met onze slagzinwedstrijd, een reis naar het ‘echte’ WK te winnen: vlucht, hotelovernachtingen en een bezoek aan de wedstrijd Nederland – Chili in São Paolo op 23 juni! De bedenker van het toernooi is Maurice Fons, een vrijwilliger die in 2010 op de sítio heeft gewerkt en er kennismaakte met de straatkinderen van Robert. Hij werd gegrepen door hun lot en na thuiskomst begon hij te broeden op een plan. Een plan waarmee hij geld wilde inzamelen voor het werk van Remer. Hij bedacht het toernooi en er ontstond een clubje enthousiaste mensen, die de handen ineen sloeg en zich vanaf de zomer van 2013 inzette om het plan hier in Nederland te realiseren. Op de eerste plaats benaderden we de Nederlandse eredivisieclubs en vroegen hen om een bijdrage in de vorm van tenues. Het lukte om uiteindelijk alle clubs mee te krijgen. Verschillende vrijwilligers die de komende weken op eigen kosten naar Brazilië gaan, krijgen nu tassen mee met de tenues. Zij fungeren als koeriers voor het toernooi.
12/20
Nieuwsbrief jaargang 28, nr. 107: mei 2014
Inmiddels is er een slagzinwedstrijd aan het toernooi verbonden en zijn er sponsors benaderd om prijzen beschikbaar te stellen. Wie een kijkje neemt op de website van www.favelacup.nl ziet dat er behalve de prachtige hoofdprijs ook veel andere mooie prijzen te winnen zijn. Ook zijn er verschillende sponsors die zich hebben verbonden aan het evenement, waaronder bijvoorbeeld ABN Amro en PMA. Het gaat kortom heel goed met de opzet van het toernooi, maar natuurlijk zijn meer sponsors van harte welkom! De komende weken in aanloop naar het WK voetbal beginnen we met een publiciteitsoffensief. Iedereen die van kinderen en van voetbal houdt, moet weten dat het toernooi wordt gespeeld en waarom we hiermee geld werven voor REMER! Daarvoor kunnen we alle hulp gebruiken. Dus: wilt u de facebook pagina van de Favelacup ook liken en sharen? Het kost niets, maar helpt ons om zoveel mogelijk mensen te bereiken! Kijk dus snel op www.facebook.nl/favelacup We hopen natuurlijk ook dat veel ‘Help mij leven’ donateurs meedoen met de Favelacup. Bijvoorbeeld door een kansje te wagen en mee te doen aan de slagzinwedstijd of mochten slagzinnen niks voor u zijn maar wilt u toch helpen; vanaf 3 euro bent u al supporter van een favela. Veelgehoorde kritiek op het WK is dat er weliswaar veel wordt geïnvesteerd in de bouw van stadions en dergelijke, maar dat de armste bevolkingsgroepen er na afloop van het toernooi niets aan overhouden. Het geld dat de Favelacup 2014 gaat inzamelen wordt juist ingezet om na afloop van het WK wel iets wezenlijks achter te laten in de favela’s: het straatwerk dat Robert Smits met zijn team uitvoert biedt kinderen perspectief op een betere toekomst. De Favelacup wordt gerealiseerd door een samenwerking van stichting ‘Help mij leven’, Stichting Julia en REMER.
Stichting ‘Help mij leven’ helpt Braziliaanse straatkinderen bij hun dagelijkse strijd om het bestaan.
13/20
Bericht Team Noord Wij zijn ontzettend blij dat we kunnen melden dat er een groep is die van 25 juli tot 10 augustus 2014 dit jaar naar Robert Smits in Brazilië gaat om in Rio de Janeiro het werk van Remer te bezoeken en in Pequeri op de Sítio vrijwilligerswerk te doen. De reis- en verblijfkosten betaalt iedereen zelf. Wel gaan we geld inzamelen voor de kluswerkzaamheden en activiteiten met de kinderen. We zijn hier al druk mee gestart. In het weekend van 12 en 13 april was er in Grou de opening van het watersportseizoen. Dat is altijd een druk weekend in het dorp. Van de organisatie van Grou Actief kregen we een kraam tot onze beschikking! Wij hebben daar een draaiend rad georganiseerd met leuke prijzen die we allemaal hebben gekregen. En ‘Mr. Tambourine Man & Friends’ verzorgde het optreden met zijn straatmuziek voor straatkinderen.Het was een prachtige dag met een mooie opbrengst van ’t draaiend rad en de straatmuziek van 570 euro! Hartelijke groet, namens de groep 2014: Anne bij de Weg, Miriam Nieuwenhuis, Tiety Koonstra, Grada Stoker, Jan van der Bij, Ytje van der Bij, Marije Tuinstra, Robbie Neijzen, Nynke Tuinstra, Binny Tuinstra, Matty Kloosterman. Spaaractie De Regenboog Op P.C.B.S De Regenboog uit Hoogeveen is er een periode gespaard voor stichting ‘Help Mij Leven’. Klaartje Lesterhuis had dit samen met de ouderraad en leerkrachten geïnitieerd. Op vrijdag 17 januari werden er twee presentaties gegeven door Folkje Bron van Team Noord. Eén voor de middenbouw (groep 3, 4 en 5) en één voor de bovenbouw (groep 6, 7 en 8). Er is een fraai bedrag van ruim 213 euro bij elkaar gebracht! Pannenkoekenfeest Woensdag 5 maart begon de veertigdagentijd: de periode voor Pasen. Traditioneel wordt in veel landen in de dagen ervoor nog even flink feest gevierd. Vroeger werd namelijk in de veertigdagentijd serieus gevast en dat was aanleiding om vooraf nog even flink de bloemetjes buiten te zetten. Het bekendste feest is natuurlijk carnaval. Minder bekend is het Pannenkoekfeest. Om de voorraad melk en eieren op te maken, werd dit verwerkt in pannenkoeken. Hoewel de vastenregels nog slechts door weinig mensen worden nageleefd, bestaat het Pannenkoekenfeest in veel landen nog steeds. Een mooie aanleiding voor een Pannenkoekenfeest in Grou op 4 maart. De avond was een enorm succes. Bijna zeventig mensen - in de leeftijd van één tot tachtig - genoten van de honderden pannenkoeken die door vrijwilligers werden gebakken. 14/20
Nieuwsbrief jaargang 28, nr. 107: mei 2014
Musical en boek ‘De zwerfkinderen in Rio’ Dinsdag 1 april was een bijzondere dag op de Burgemeester Harmsmaschool in Gorredijk. Daar vond onder grote belangstelling van de leerlingen de overhandiging van het eerste exemplaar van het boek ‘Zwerfkinderen in Rio’ van auteur Ernst Pels plaats.De overhandiging van het boek door de componist Albert Zwarteveen aan de directeur, de heer Drs. J. de Boer was tevens het startsein voor de voorbereidingen om de gelijknamige musical op zijn school volgend schooljaar op de planken te brengen. Samen met leerlingen van de OBS Trimbeets ook uit Gorredijk gaan de kinderen na de zomervakantie met regisseur en leerkracht Marius del Grosso aan de slag. Als voorproefje werden de eerste coupletten van de titelsong ‘Help mij leven’ gezongen door Kim Kroeze. De musical is geschreven door Henk Mulder.De titel van het boek en musical geeft exact weer waar het over gaat. De omstandigheden voor de kinderen in Rio zijn verschrikkelijk. Kilometers lange sloppenwijken waarin bendes strijden om hun territorium. Je moet per dag zien te overleven in een omgeving van drugs en geweld, waarin je je leven niet zeker bent. Langer dan een dag vooruit plannen heeft geen enkele zin, en onderwijs of werk is ver te zoeken.Hoewel er eigenlijk geen woorden voor zijn, heeft de auteur kans gezien de verschrikkingen toch in woorden te vatten. Het aangrijpende verhaal is de kapstok om pijnlijk duidelijk te maken dat kinderen in Rio de Janeiro de dupe zijn van een corrupte samenleving waar alles draait om geld en macht. De eventuele opbrengsten uit de verkoop van het boek, musical, entreekaarten, sponsoring en andere activiteiten die de kinderen ook zelf nog gaan bedenken om aandacht te vragen voor de zwerfkinderen, komen geheel ten goede aan de stichting ‘Help mij leven’. Het boek (uitgave Boekscout ISBN: 978-94022-0574-9) is verkrijgbaar bij de erkende boekhandel. Daarnaast zal de musical beschikbaar worden gesteld aan het voorgezet onderwijs in alle Nederlandstalige landen. Waarmee zij ook geld kunnen inzamelen voor dit hele goed doel. Kent u een school met interesse? We dragen graag bij aan een vervolg op andere scholen en in ruil voor een bijdrage aan de stichting ‘Help mij leven’ krijgt men alle medewerking, muziek en script. Mail voor meer informatie over de musical naar: pels@auriac.nl Hartelijk groet, Ernst Pels (schrijver liedjes musical en boek), Albert Zwarteveen (componist musical) Henk Mulder (schrijver musical en productie musical). Stichting ‘Help mij leven’ helpt Braziliaanse straatkinderen bij hun dagelijkse strijd om het bestaan.
15/20
Bericht van Sítio Shalom Aan het begin van het jaar 2014 zijn er binnen drie weken tijd wel 10 kinderen weggegaan van de Sítio. Het grote verloop op de Sítio is het gevolg van een wet, die zegt dat kinderen niet langer dan 2 jaar in een kindertehuis mogen blijven. Wij zijn blij met deze wet. Op deze manier worden alle betrokken instanties, familie en het sociale hulpverleningsnetwerk in de stad onder druk gezet om steeds opnieuw de situatie van het kind te bekijken. Waar vroeger de kinderen nog wel eens ’veilig’ op de Sítio werden geplaatst en daarna werden ’vergeten’, wordt er nu twee keer per jaar opnieuw aandacht besteed vanuit het rechterlijk systeem om de situatie te herzien. Gelukkig is het ook wel zo dat kinderen die geen plek hebben wel bij ons mogen blijven wonen! Soms gaat het ook anders. Vijf broertjes en zusjes zijn bij een oom gaan wonen, nadat de moeder van de kinderen werd vermoord. Deze oom heeft vroeger zeven jaar lang voor hen gezorgd. Maar helaas... na diverse onbegrijpelijke uitspraken van de rechter zijn de kinderen, als nog bij hun vader geplaatst. Hun vader is leider van een drugsbende en wordt gezocht door de politie. Hij is niet een vader die af en toe een klap uitdeelt, maar hij bleek de kinderen te mishandelen. Dit lijden heeft twee jaar lang geduurd tot de kinderen uiteindelijk bij ons terechtkwamen. Lange tijd waren ze erg schichtig en doodsbang dat hun vader. Gelukkig ging het elke maand een stukje beter en konden ze hun angst loslaten. Op een dag belde hun oom. Hij had gehoord dat de kinderen in een kindertehuis zaten en hij wilde dolgraag weer voor hen zorgen. Hij is op bezoek gekomen, naar de rechter geweest en de volgende dag mochten de kinderen met hem mee. Wat waren ze allemaal blij. Terug bij haar oom en ver weg van hun vader. In veiligheid om een nieuwe toekomst te beginnen! Eén van onze tienerjongens (16 jaar) is net voor de kerst bij zijn oma gaan wonen. Hoewel het afscheid hier moeilijk was, had hij er erg veel zin in. Helaas zocht al snel de kinderbescherming ons op. Oma had een slaaf van hem gemaakt. Hij werd gedwongen in een houthandel te werken van zeven tot vijf uur en daarna moest hij van zes tot middernacht in een lunchkraam van zijn opa staan. Hier verkocht hij hamburgers en frisdrank, maar ook sterke drank (wat verboden is bij wet, als minderjarige). Dikwijls was hij alleen in die kraam, zodat opa thuis kon blijven. Hij vertelde dat hij vaak zo moe was, zodat hij niet meer op zijn benen kon staan. Oma behandelde hem als oud vuil, verbood hem contact te hebben met zijn familie en hij mocht niet alleen de straat op. Zijn slaapkamer hing vol met ongeveer twintig vogelkooitjes en naast zijn bed stond er een grote vuilnisemmer zonder deksel. Waarom hij niet voor zichzelf opkwam? Als hij dat deed, keerde heel het huis zich tegen hem, opa, oma, zus, neefje, tante, oom... hij maakte geen schijn van kans. We wilden hem weer terug plaatsen op de Sítio. Hij gaf het zelf ook aan: ´Alsjeblieft, haal mij hier weg!´ Toen oma daar lucht van kreeg, heeft ze hem heeft opgesloten in de garage zonder eten en drinken. Hij mocht er niet meer uit. De politie moest erbij komen om hem te bevrijden. Gelukkig heeft een tante aangeboden om de zorg voor hem op zich te nemen. Hij woont nu bij zijn tante, studeert weer, heeft een baantje en het gaat weer goed met hem. Het contact met oma is verbroken. 16/20
Nieuwsbrief jaargang 28, nr. 107: mei 2014
© Opmeer Reports
We komen steeds vaker problemen met drugs (vooral crack) tegen in de gezinnen die we helpen. Het crackprobleem was een probleem dat we tot twee jaar terug vooral bij het werk in Rio de Janeiro tegenkwamen. Maar vanuit de grote steden komt crack ook steeds dichterbij en zien we het nu ook in Pequeri en omliggende dorpen. Steeds vaker krijgen we kinderen binnen waarvan de ouders verslaafd zijn aan crack. Zes weken terug zijn er weer drie nieuwe kinderen op de Sítio gekomen. Jochies van 2, 3 en 6 jaar. Moeder is verslaafd aan crack en vader is niet in beeld. Deze kinderen waren sterk verwaarloosd, uitgedroogde en ondervoed. Ze hadden zo´n honger, dat ze hun ontlasting aten. Gelukkig zijn deze kinderen nu bij ons. We zullen samen met het maatschappelijk werk van het desbetreffende dorp gaan bekijken wat we voor moeder kunnen betekenen. We proberen altijd in contact te blijven met de ouders, uit wat voor (vreselijke) situatie de kinderen ook komen. Laatst waren we op familiebezoek bij een andere crackmoeder, die zichtbaar worstelt met haar verslaving. Ze wil zo graag haar kinderen (in de leefttijd van 2, 3, 5, 8 en 15 jaar) weer terug bij haar in huishebben, maar dat is nu onmogelijk. Door de verslaving is het al moeilijk vor haar om zich een uur lang op de kinderen te richten, laat staan 24 uur per dag. We hopen dat deze moeder snel opgenomen kan worden in een afkickkliniek, zodat ze aan een nieuwe toekomst kan werken. Een toekomst voor haarzelf en wie weet... ook met haar kinderen! Hartelijke groeten namens de kinderen van Sítio Shalom, Jacoline Groenendijk do Nascimento. Stichting ‘Help mij leven’ helpt Braziliaanse straatkinderen bij hun dagelijkse strijd om het bestaan.
17/20
Contact
Informatie en adresgegevens
Bestuur ‘Help mij leven’
Secretariaat
Mw. C.M. Oostenbrink- Pronk (voorzitter) Mw. M. van den Wenden (secretaris) Dhr. J.L. Looijen (penningmeester) Dhr. A.A. Golja Dhr. A.P. van der Eijk Dhr. M.B. Kalverda Mw. M.M. van Overbeeke
Postbus 155 2665 ZK Bleiswijk Telefoon: 010-4209181
Giften
Coördinatie vrijwilligers
t.n.v. Stichting ‘Help mij leven’
Mw. G. Bakker Mosstraat 32 2802 KW Gouda Telefoon: 0182-520174
Rabobank
10.76.14.642
IBAN NL23 RABO 0 1076 14 642
Postadres REMER
Sítio Shalom Estrada Pequeri-Bicas km2 cep. 36.610-000 Pequeri (MG) Brazilië 18/20
E - m a i l : mail@helpmijleven.org Website: www.helpmijleven.org
E - m a i l : vrijwilligers@helpmijleven.org © Copyright 2014 Niets uit deze uitgave mag worden verveelvoudigd en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, Internet of welke andere wijze dan ook, zonder uitdrukkelijke toestemming van stichting ‘Help mij leven’. Nieuwsbrief jaargang 28, nr. 107: mei 2014
Gemakkelijk geld overmaken Graag maken wij u attent op de mogelijkheid om periodiek een vast bedrag naar de stichting over te maken. Het voordeel daarvan is dat u er geen omkijken meer naar heeft. Wilt u het werk onder de straatkinderen van Rio de Janeiro structureel ondersteunen, vul dan de machtiging onderaan deze pagina in en stuur die naar het secretariaat van de stichting. U kunt uw betaling uiteraard altijd stopzetten wanneer u dat wenst: een briefje aan het secretariaat is voldoende. Als vaste donateur van stichting ‘Help mij leven’ ontvangt u (indien u daar prijs op stelt) drie keer per jaar onze nieuwsbrief. Wat kunnen wij doen met uw steun? € 5,-
Een maandvoorraad kleurpotloden
€ 40,- Een maandvoorraad medicijnen voor het straatwerk
€ 10,-
Kleurboeken voor het straatwerk
€ 90,- Een maand brood met beleg uitdelen op straat
€ 37,-
Een maand lang drinken uitdelen op straat
€ 460
Een maandsalaris van een straatwerker
Afschrijvingen
Maandincasso: Rond de 30e van de maand Kwartaalincasso: 30 maart, 30 juni, 30 september en 30 december Halfjaarincasso: 30 juni en 30 december
Sturen aan: stichting ‘Help mij leven’ - Postbus 155 - 2665 ZK - Bleiswijk
Ik ondersteun het werk in Brazilië met een financiële bijdrage, daarom stuur ik de onderstaande machtiging op. Ik ontvang drie keer per jaar de nieuwsbrief van stichting ‘Help mij leven’. Ondergetekende, Naam en voorletters
________________________________________________
Adres Postcode & woonplaats
________________________________________________
Email-adres
________________________________________________
IBAN Rekeningnummer
NL _____________________________________________
________________________________________________
verleent hiermee tot wederopzegging machtiging aan stichting ‘Help mij leven’ om € ________ (euro) per maand/kwartaal/jaar* van bovenvermelde rekening af te schrijven. De nieuwsbrief ontvang ik graag per post/digitaal* Datum: _________________________ Handtekening: ___________________________ *) Doorhalen wat niet van toepassing is
Door ondertekening van dit formulier geeft u toestemming aan: • stichting ‘Help mij Leven’ om doorlopende incasso-opdrachten te sturen naar uw bank om een bedrag van uw rekening af te schrijven voor het werk onder de straatkinderen in Brazilië; • uw bank om doorlopend een bedrag van uw rekening af te schrijven overeenkomstig de opdracht van stichting ‘Help mij Leven’. Als u het niet eens bent met deze afschrijving kunt u deze laten terugboeken. Neem hiervoor binnen acht weken na afschrijving contact op met uw bank. Vraag uw bank naar de voorwaarden. Incassant ID stichting Help mij Leven: NL29ZZZ411734790000
Kenmerk machtiging: HML - < donateursnummer >
DRUKWERK
www.helpmijleven.org
Onjuist geadresseerd?
Wilt u dan onderstaande gegevens invullen en de omslag van deze nieuwsbrief retourneren naar het onderstaande adres? Verhuisd, adres onbekend Verhuisd, nieuwe/juiste adresgegevens:
_______________________________________
_______________________________________
Adres:
Naam:
______________________
Postcode & woonplaats:
Bedankt!
Stichting ‘Help mij leven’ - Postbus 155 - 2665 ZK - Bleiswijk