biedt er een stuiver voor! In De kniphoed is ook iets merkwaardigs aan de hand, niet alleen omdat slot Bommelstein er als miniatuur in voorkomt, maar ook omdat heer Ollies borstbeeld, verpakt in een krat, zacht en eetbaar is geworden (2612a, c). In De zwelbast wordt weer flink met bustes De zwelbast fig. 9 gesmeten nadat Zwelg ze uit het kasteel heeft geroofd (3247c, 3248a, c, 3249a, fig. 9). ‘Het lelijke kopje van de een of andere cententeller’, zegt Zwelg. Heer Ollie is ontstemd: ‘het is een portretbuste, die ik voor mijn verjaardag heb laten maken. Dat ben ik zelf!’ Een mooie tekening vinden wij in De toornviolen (4137c), waar heer Bommel trots naast zijn buste staat, die op een zuiltje (of tafeltje?) met draperie is geplaatst. De borstbeelden moeten het weer ontgelden als De grauwe razer vernielingen aanricht op Bommelstein; de kop wordt van de sokkel gescheiden (4788). De vrezelijke krakken toont iets dergelijks; dit maal is het heer Ollies kleine beschermeling Knot (of Flut?) die bustes omver stoot en van de trap gooit (7792-7798). Een bijzonder borstbeeld is te zien in De ombrenger (7314a). Het is ongetwijfeld een berenkop, maar met lang haar. Een berin? Of een voorvader uit de zeventiende eeuw? De uitvalsels, een verhaal met talrijke ursalia, laat op veel plaatjes een borstbeeld van heer Ollie zien dat naar de rommelzolder is verhuisd (0116, 0122 vv.). Een Bommelding toont hetzelfde (?) borstbeeld op zolder (01336a). Het laatste verhaal van de hoofdreeks, Het einde van eindeloos, heeft drie afbeeldingen van bustes: op een zuiltje (01681a, 01686b) en bij het laatste (eenvoudige doch voedzame) avondmaal (01767a) op een console aan een pilaar.
14
De betoverde prinses fig. 10