Orhan kemal ekmek kavgası everest yayınları

Kapı boyuna çalınıyordu. Kilit şık.ırdarken, "Başgardiyan gel­ di ! " diye haber verilmediği için, Yusufbunu herhangi bir mahkum sanarak, "Beklesin . . . Patlamadı ya . . . " diye aldırış etmedi .

Halbuki kapı omuzlanıyordu adeta . . . Kapının açılmamasın­ dan manalar çıkarıyor, kapıyı mahsustan geç açıp "zvlacı"lara vakit kazandırmak istediğini sanıyordu.

Neden sonra, ilkönce sıhhiyeler ecza odasından firladılar, kapıda başgardiyanı görünce, revir sofasında bir telaştır başladı.

"Yusuf! " "Yusuuf! " "Yusuf nerede be? " "Ne cehennemde bu herif yahu?" " Zaten hiç yerinde durduğu yok ki . . . " "Heey, Yusuf! " " , Yusuf işin önemini kavrayıp da kapıya koştuğu zaman iş işten geçmişti . Başgardiyan hırslı hırslı bağırmaya başladı: " İşiniz gücünüz dalga! Alt tarafi bir kapı açacaksınız . . . Bir sa­ attir kapı önündeyiz . . . Reviri saHasırt etseler haberiniz olmaya­ cak ! " Aşçı d a ıslak bir tavuk gibi, mutfaktan telaşla geldi . Şimdi her kafadan bir ses çıkıyor, kapının geç açılma kabahati doğrudan doğruya Yusura yükletiliyordu .

Başgardiyan uzun uzun bağınp çağırdıktan sonra, "Değiştirin bu herifi ! " diye sıhhiyecilere emir verdi . "Atın içeri gitsin . . . Şöy­ le dah a bir gözü açığı yok değil ya bu kadar mahpusun içinde . . . " Ve hasta koğuşlarından birisine girdi .

Mahkum sıhhiyecilerle mahkum aşçı, mahkum Yusura baktı­ lar. Aşçı, "Topla yataklarını ! " dedi .

Meydancı Yusuf, "içeri atılıp bir kap yemekten olmanın" kay­ gısını yüreğinde taşıyarak, yataklarını eski bir çula sararken, aşçı başucuna dikilmiş, "giderken bir şeyler alıp götürmesin" diye onu dikkatle koiiuyordu. lO