- Yazık, dedi, çok yazık oluyor .. (Ve mırı ldandı) Ne çabu k aldanıveriyorlar! Odasına yürüdü. Cemile tekrar örtüsünü arandı. Fabrikaya gidip ba basını filôn bulmıya niyetleniyordu ki, yaşlı iki hanımefen dinin aviu kapısı nda dikildiklerini gördü, şaştı. Bu kadar iyi g iyinmiş insanların bu mahallede işi neydi? Kadınlar eteklerini tuta tuta, iskarpinlerinin uçlarına basa basa, yüzlerini ekşite ekşite avluya girdiler. Cemile ne yapması gerektiğini kestiremiyordu. Karşıdan karşıya bir müddet bakıştıktan sonra, iki kadından şişmanı: - i nsan görmedin mi kızım? dedi, ne bakıyorsun öyle yaban yaban.. Gelsene! Cemile koştu. . - Ne bakıyorsun yaban yaban? insan görmedi n mi? - Buyurun efendim - N e olmuş bu mahalleye böyle? Evler, sokaklar bomboş. Hiç kimseler yok .. - Birisini mi a radınız efendim? - Elbette birisini aradık. Bu pis sokaklara hevesU değiliz ya! - Kimi aradınız? - Cemile d iye bir işçi kız varmış buralarda. .••
Kulak memelerine kadar kızaran Cemile her şeyi an lamıştı. - Ben'im efendim! Başını eğdi. Sonra sevinçle parlıyan gözlerini kadın lara kaldırd ı : - Buyurun. dedi, buyurun efendim! Odaya koşt u . Merdiveni bir solukta çıktı. Çivisinden düşmüş entarisini yerden aldı, astı, perdeleri düzeltti. Ge ne bir solukta merd iveni inip d ışarı çıktı. - Buyu run efendim, babamlar şimdi gelirler, buyu run! Kad ı nlar etrafa küçümsiyerek bakınıyorlardı. Bu ba kışlar Cem i l e 'yi şaşırtmışt ı . izzet ustanın odasına koştu. 126