In Memoriam juni 2020

SPECIAL - JUNI - 2020

[

]

In Memoriam Henk de Kort 28 januari 1955 - 16 mei 2020

K

ort na het aantreden van Henk als voorzitter van Gilde Nederland op 11 december 2014 komt hij met een conceptnotitie waarin hij beschrijft hoe ‘Gilde’ zou kunnen uitgroeien tot een grote Nederlandse vrijwilligersorganisatie welke invulling geeft aan de behoefte van mensen om zich te blijven ontwikkelen door het delen van kennis, kunde en ervaring en om zich daarmee belangeloos in te zetten voor de kwaliteit van onze samenleving.

Hiermee gewapend gaat hij bovendien, samen met andere bestuursleden van Gilde Nederland, op consultatieronde door het land. Hij wil weten wat men lokaal van Gilde Nederland verwacht en waarin men teleurgesteld is. Al snel werd duidelijk dat men graag een stimulerend en zelf initiatief nemend Gilde Nederland wilde met daarbij vooral

een regisserende rol om de lokale Gilden meer te verbinden.

Henk pakte dit op meerdere manieren op, waaronder met name het initiatief tot de eerste Gilde Jaardag in De Delft te Rotterdam. Menigeen die daarbij was zal beamen dat dit een heel fraai initiatief was met plenaire bijeenkomsten, workshops en ruime gelegenheid elkaar ongedwongen te spreken. Eindelijk sprak men ook met Gildevrijwilligers uit heel andere delen van het land, hoorde men hoe het elders aangepakt werd en kreeg men een idee van de nieuwe koers van Gilde Nederland.

De eerste keer dat ik Henk tegenkwam was op deze jaardag en dat was uiterst interessant. Ik was kandidaat bestuurslid en hij was voorzitter. Ik had al eerder met 2 andere bestuursleden gesproken en besloten was dat ik als externe deskundige iets zou gaan zeg-

gen op de Gilde Jaardag over promotie en PR. Aldaar zou ik tevens een gesprekje hebben met Henk, voorzitter.

Terugdenkend was dat best bijzonder.

Henk deed aan geen kant moeite om zich naar mij als voorzitter te profileren. Hij was geïnteresseerd in wie ik was en bedankte mij bij voorbaat dat ik een presentatie wilde geven.

Het tekende Henk. Ook in de daaropvolgende keren, waarbij mijn rol van kandidaat veranderde in die van bestuurder, was hij vooral geïnteresseerd in wat ik kon toevoegen. Henk luisterde en luisterde echt. Een man met ‘geordende’ energie. Iemand die doorvroeg. Een verbindend luisteraar.

Tsja, die gelijkmatige energie van Henk die hij meestal zeer gepast wist te gebruiken. Natuurlijk kon hij soms zijn ergernissen niet bedwingen en dat deelde hij dan ook met ons. Soms schrok je er van. Soms gaf het inspiratie. Prima dus!

Tot het moment dat je denkt: ‘Henk, heb je het nog onder controle?’. Er ontstond, niet alleen bij mij, een zekere irritatie. Had hij geen interesse meer? Zat hem iets dwars? Helaas was het antwoord ‘ja’ en op een ellendigere manier dan gedacht. Zijn fysiek liet hem in de steek en dat gebeurde vaak onverwacht waardoor hij er zelf geen sturing aan kon geven. Dat lijkt mij, terugkijkend, iets verschrikkelijks. Een man die zijn energie en gedrag goed onder controle had en plotseling geconfronteerd werd met de ellende van een lijf wat niet meer meewerkte.

Rob Franse

H

enk heb ik voor het eerst in 2004 ontmoet bij een training in Noordwijk. Deze training duurde in totaal 6 weken. Tijdens deze training en in de gezellige avonduren heb ik Henk goed leren kennen als een aimabele man met werkelijke interesse in de ander. Tevens hechtte hij veel waarde aan relaties. Henk was de drijvende organiserende kracht achter de jaarlijkse ontmoetingsdag van deze training. Ik heb Henk jaarlijks weer mogen spreken. Bij een bijeenkomst van onze studiegroep in 2015 vroeg Henk of ik interesse had in bestuurslidmaatschap bij Gilde Nederland. Ik wist niet wat Gilde Nederland was. Goed ingelezen en toen aangeven aan Henk dat ik wel interesse had in een bestuursfunctie. Ik heb Henk direct gezegd dat ik geen penningmeester wilde worden bij Gilde Nederland. Dit was logische gezien mijn financiële achtergrond .

Dat was volgens Henk goed want er was een bekwame penningmeester in de persoon van Kees Huisman. Na een tweede gesprek met Bas de Vree

dat goed verlopen is, ben ik in december 2015 door de toenmalige Raad van Afgevaardigden benoemd tot algemeen bestuurslid. Henk wist dat ik geen penningmeester wilde worden.

Echter, toen Kees Huisman aftrad als penningmeester vroeg Henk, op een manier dat ik niet kon weigeren, om penningmeester te worden.

Henk was een energieke voorzitter en de vergaderingen waren onder zijn leiding altijd plezierig. Henk uitgangspunt dat het altijd anders en beter kon.

Nieuwe ideeën en out of the box denken werd door hem gestimuleerd. Uit zijn koker kwam ook het idee om de verbinding tussen de lokale Gilden en Gilde Nederland en Gilden onderling te versterken door het organiseren van de Gilde Jaardag. Dit idee sloeg aan en vervulde een behoefte doordat nagenoeg alle Gilden één van de jaardagen minimaal heeft bezocht.

Henk wilde steeds vernieuwing zodat er ruimte voor ontwikkelingen was. De Hei-dag met het bestuur en de informatiebijeenkomst met Gilden hebben

tot een nieuwe en slagvaardig Gilde Nederland geleidt.

Ik was al eerder bekend met de ziekte van Henk. Henk wilde dit niet breed bekend hebben en ik heb dit uiteraard gerespecteerd. Ook toen hij aangaf zijn functie als voorzitter neer te legen, heb ik veel contact met hem gehouden en ik denk nog geregeld terug aan de bezoeken en gesprekken die ik met Henk heb gehad tijdens zijn ziekte.

Ik ben dankbaar dat ik Henk de afgelopen 15 jaar heb mogen leren kennen.

Ik denk met een lach en een traan terug aan onze gesprekken. Henk wilde altijd alles beter maken en dit is heel vaak gelukt. De strijd met zijn ziekte heeft hij tot het laatst gestreden maar dit was een ongelijk gevecht die Henk niet kon winnen.

Henk, ik denk nog steeds en aan jou en rust zacht, mijn vriend.

Rob Hoekstra

G

ilde Nederland was aan vernieuwing toe op het moment dat ik Henk leerde kennen. De vaart was er uit. Belangrijke Gilden vielen om. Nog maar zelden werd een nieuw Gilde opgericht. Als bestuur gingen we op zoek naar iemand van buiten die zijn kennis en ervaring zou willen inzetten om het schip weer vlot te trekken.

Het was 2014, Prinsjesdag, de derde dinsdag van september. We ontmoetten elkaar op het kantoor van de Stichting Maatschappij en Onderneming (SMO) aan het Lange Voorhout in Den Haag. SMO, een vriendenclub van maatschappelijk betrokken ondernemers. In 1968 opgericht op een moment dat in de openbare discussie flink tegen het ondernemerschap werd aangeschopt. Ondernemers gingen er met de wetenschappelijke wereld in discussie en daardoor kon deze club uitgroeien tot wat de belangrijkste denktank zou gaan worden in een land van mensen met ondernemingszin. Wanneer ik ergens een geschikte kandidaat voor het leiden van mijn club van maatschappelijk betrokken vrijwilligers zou kunnen vinden dan was het daar.

Henk de Kort laat een club van sterk gemotiveerde mensen achter ”Ben jij een ondernemer?” Met deze vraag trad ik Henk tegemoet bij onze eerste kennismaking. Zijn antwoord was een volmondig “ja” en daarmee begon ons eerste gesprek dat nog door vele gevolgd zou worden.

Ideale voorzitter Henk en ik voelden ons vanaf het eerste moment tot elkaar aangetrokken.

Ik zag in hem een ideale voorzitter en dat zei ik hem ook. Iemand die zowel rust als daadkracht wist uit te stralen met grote ervaring binnen het internationale bedrijfsleven en op zoek naar een nieuwe uitdaging. Hij was bijna 60 jaar, zo’n twintig jaar jonger dan ik, en nog maar kort tevoren begonnen met een eigen adviesbureau op het gebied van personeelswerk, human resource management. Het voorzitterschap van Gilde Nederland hoeft geen “full time job” te worden had ik hem verzekerd.

Toevallig had ik de volgende dag met mijn mede bestuurslid Bas de Vree afgesproken op het kantoor van de Vereniging Nederlandse Organisaties

Vrijwilligerswerk (NOV) in Utrecht. Wij zouden daar Mark Molenaar, de communicatiemanager van het NOV, ontmoeten om te praten over de verdere ontwikkeling van Gilde Nederland.

Henk toonde zich tot mijn vreugde bereid om onaangekondigd ook van de partij te zijn. Die eerste kennismaking met Bas was eveneens een succes evenals de daarop volgende kennismaking met de andere bestuursleden.

“Ik zie mijn nieuwe rol als voorzitter van Gilde Nederland wel zitten”, zei hij toen ik hem naar zijn reactie vroeg na die eerste dagen waarin wij elkaar leerden kennen. Zou zijn vrouw instemmen wanneer hij zich beschikbaar stelde en dus ook minder aan het gezinsinkomen zou gaan bijdragen?

Hij liet mij enkele dagen in spanning maar gaf al snel het groene licht.

Veel belovende start “Ik kijk er naar uit zoveel mogelijk bestuursleden en vrijwilligers te ontmoeten”, schreef Henk, maart 2015 in het laatste nummer van het blad Gilde Actueel Nieuwe Stijl, de voorganger van Gilde Magazine. Ook Wim van Oosten, de aftredende Gildevoorzitter was destijds met grote daadkracht en vernieuwingsdrang aan zijn taak begonnen. >>>

>>> Zou het Henk lukken om nu op zijn beurt Gilde Nederland naar een hoger plan te tillen? Er echt iets moois en groots van te maken? De voordracht van het bestuur om hem tot voorzitter te kiezen was inmiddels bekrachtigd door de Raad van Afgevaardigden, destijds een soort parlement binnen de koepelorganisatie waarbinnen de lokale Gilden zich hadden verenigd.

“Ik ben van mening dat het werk van de Gilden in de toekomst alleen maar in belang zal toenemen”, een ander citaat uit hetzelfde artikel getuigt van het enthousiasme waarmee Henk aan zijn nieuwe taak begon.

Met Gilde Nederland toonde hij zich op de goede weg. De Raad van Afgevaardigden had hij uiteindelijk afgeschaft. Liever een sterk netwerk met daarbinnen tal van actieve verbindingen dan een hiërarchische organisatie was zijn visie. En dat bleek goed te werken. Hij wist nieuwe mensen binnen het bestuur te halen en tegelijk ook anderen te motiveren een actieve

bijdrage aan de versterking van onze club van vrijwilligers te leveren. Henk was een modern leider, een “mensenmens”, precies wat je verwacht van iemand die jarenlang bij grote multinationale ondernemingen heeft gewerkt en nu vrij is zijn taak en ook zijn organisatie geheel naar eigen inzicht in te richten.

Prettige samenwerking Daarna heb ik nog een reeks van maanden met Henk binnen het bestuur op uiterst plezierige wijze mogen samenwerken. Voor, tijdens en na afloop van die bestuursvergaderingen voerden wij tal van geanimeerde gesprekken.

En ook later, tijdens landelijke bijeenkomsten van Gilde Nederland en tijdens de viering van het tienjarig bestaan van “Het Begint met Taal” in Amersfoort in aanwezigheid van Koningin Maxima, werden die gesprekken onverminderd voortgezet.

Ik begreep dat hij nog altijd blij was met zijn voorzitterschap, zijn leiderschap binnen Gilde, waarbij zich thuis was gaan voelen, maar ik begreep ook

dat zijn krachten zienderogen afnamen en dat hij niet meer deed dan wat hij nog kon. Aan enthousiasme geen gebrek maar het was zijn gezondheid die Henk in de steek liet en hem uiteindelijk dwong tot een voortijdig terugtreden.

Het is buitengewoon tragisch dat Henk ons inmiddels alweer ruim een jaar geleden moest laten weten zijn voorzitterschap om gezondheidsredenen definitief neer te leggen nadat dit eerder al een tijd door Bas de Vree was waargenomen. Nog tragischer is het feit dat wij dit voorjaar van zijn - ook voor hem onverwachte - dood moesten vernemen.

Voor Gilde Nederland had Henk zoveel meer kunnen en willen betekenen. Dat hij onze club van enthousiaste vrijwilligers sterker gemotiveerd en beter voor de toekomst uitgerust achter laat dan hij die had aangetroffen, staat voor mij als een paal boven water.

Willem Koole, Den Haag, juni 2020

Gilde Magazine is een uitgave van Gilde Nederland Stichting Gilde Nederland Buitenweg 319 3602 XC MAARSSEN M: 0651271417 Website: gilde-nederland.nl E-mail: info@gildenederland.nl Facebook: gildenederland Hoofdredactie: Hans Ursem hansursem@gilde-nederland.nl Eindredactie en vormgeving: Hans Ursem Met bijdragen van: Rob Franse Rob Hoekstra Willem Koole