De Twee Babylons, een boek om te mijden

De Twee Babylons, een boek om te mijden

1

De Twee Babylons, een boek om te mijden

=

=

Foto: Alexander Hislop (1807-1865) voorganger in de Free Church of Scotland.

Hij schreef: The Two Babylons Or the Papal Worship Proved to Be the Worship of Nimrod and His Wife.

Verscheen 1853 als een pamflet, later gereviseerd tot een boek in 1858. En dit zijn de kaften van enkele edities van het boek. Nog steeds populair in bepaalde kringen: Jehovah Getuigen, dispensationalisten, Zevende dag Adventisten enz.

De Twee Babylons, een boek om te mijden

2

ONZE INLEIDING: We vertalen hier met veel plezier een prachtig artikel van een Amerikaans voorganger Ralph Woodrow, contra dat boek van Alexander Hislop. [Op maandag 22/04/2013 6:59 zijn toelating ontvangen.]

Het ongewone is dat R. Woodrow voorafgaande aan zijn kritiek op dat boek, zelf een verbeterde en meer leesbare versie publiceerde van het boek van Hislop. Wat hij later uit de handel neemt en volledig verwerpt. De schrijver is de stichter van Ralph Woodrow Evangelistic Association en op het net te vinden voor zijn andere publicaties: http://www.ralphwoodrow.org/ Wij willen vooral aangeven dat de Jehovah Getuigen bij hun beoordeling van het kruis waaraan Jezus stierf: de verkeerde conclusies van Alexander Hislop hebben overgenomen.

In een publicatie van de Wachttoren paragraaf 24 lezen we: “24 In The Two Babylons (bladzijde 245, voetnoot) wordt de naam Tammuz afgeleid van de woorden tam („volmaakt maken”) en muz („vuur”), zodat wij de betekenis krijgen van „Vervolmakend vuur” of „Vuur, de Vervolmaker”. (…) Hij werd zinnebeeldig voorgesteld door de eerste letter van zijn naam, de oude letter tau, die de vorm van een kruis had. Het „teken van het kruis” was het religieuze symbool van Tammuz. Men trachtte dus de aanbidding van het afgodische heidense kruis in de tempel van Jehovah in te voeren.” De natiën zullen weten dat ik Jehovah ben” — Hoe?, 1972, bladzijde 149.

Jezus stierf aan een dubbel kruis en niet aan een rechtopstaande paal. We moeten bij het kruis van Christus niet aan een “paal” of “recht opstaand hout” denken. Er is geen heidense voorgeschiedenis daarvoor die de oprechte aanpak van onderzoek kan doorstaan. Het boek van Hislop is een fantasieverhaal met geschiedkundige ketterij, de ene na de andere.

23, april 2013

Alle rechten voorbehouden

De Twee Babylons, een boek om te mijden

3

De Twee Babylons Door: Ralph Woodrow Artikel ID: DC187 Dit artikel verscheen voor het eerst in het volume 22, nummer 2 (2000) nummer van het Christian Research Journal. Voor meer informatie of een abonnement op het Christian Research Journal ga naar: http://www.equip.org In mijn eerdere christelijke ervaring, viel bepaalde literatuur in mijn handen, die beweerde dat een aanzienlijke hoeveelheid van het Babylonische heidendom was vermengd in het christendom. Terwijl de rooms-katholieke kerk het primaire doel van deze kritiek was, leek het dat de gewoonten en overtuigingen met heidense parallellen ook op andere plaatsen te vinden waren en andere kerken had besmet. Veel van wat ik tegenkwam, was gebaseerd op een boek met de titel The Two Babylons van Alexander Hislop (1807-1862).

Door de jaren heen heeft De Twee Babylons het denken van veel mensen beïnvloed, variërend van helemaal radicale sekten (bijvoorbeeld de Jehovah’s Getuigen) tot zeer toegewijde christenen die hongeren naar een beweging van God, maar bezorgd zijn over iets dat Zijn Geest zou kunnen blussen. Het uitgangspunt is dat de heidense religie van het oude Babylon vermomd is gebleven tot op onze dag als de Rooms-katholieke Kerk, geprofeteerd in het boek Openbaring als “Mysterie Babylon de Grote” (dus het idee van twee Babylons - een oude en een moderne).

Omdat dit boek gedetailleerd is en een veelheid aan noten en referenties heeft, veronderstelde ik, net als zo vele anderen, dat het om feiten ging. We citeerden: “Hislop” als een autoriteit op gebied van het heidendom, net als “Webster” zou kunnen worden gebruikt bij woorddefinities.

Als jonge evangelist, begon ik te prediken over dat mengsel van heidendom met het christendom, en uiteindelijk schreef ik een boek gebaseerd op Hislop, getiteld Babylon Mystery Religion (Ralph Woodrow, Evangelistic Assn., 1966). Na verloop van tijd was mijn boek werd erg populair, en het ging door vele drukken, en werd vertaald in het Koreaans, Duits, Spaans, Portugees, en een aantal andere talen. Honderden citeerden er uit. Sommige beschouwden mij als een autoriteit op het gebied van het “heidense mengsel.” Zelfs de bekende rooms-katholieke schrijver Karl Keating zei: “De meest bekende voorstander is Ralph Woodrow, auteur van Babylon Mystery Religion.” [1] Velen hadden liever mijn boek dan de The Two Babylons, want het was makkelijker te lezen en te begrijpen. Soms verwarde men zelfs de twee boeken met elkaar, en eens had ik zelfs de ervaring van het begroet te worden als “Reverend Hislop!” Naarmate de tijd verstreek, begon ik geruchten te horen dat Hislop geen betrouwbare historicus was. Ik hoorde dit van een leraar

De Twee Babylons, een boek om te mijden

4

geschiedenis en in brieven van mensen die dat hoorden uitgedrukt op het Bible Answer Man radioprogramma. Zelfs de Wereldwijde Kerk van God begon een tweede blik te werpen op het onderwerp. Als gevolg hiervan, besefte ik dat ik er de noodzaak toe had om terug te gaan naar het werk van Hislop, mijn fundamentele bron, en dat biddend te gaan onderzoeken.

Terwijl ik dit deed, werd het me duidelijk: Hislop’s “geschiedenis” was en is vaak slechts een willekeurige samenvoegen van oude mythen. Hij beweerde dat Nimrod een grote, lelijke, misvormde zwarte man was. Zijn vrouw, Semiramis, was een mooie blanke vrouw met blond haar en blauwe ogen. Maar ze was een afvallige: bekend om haar immorele levensstijl, de uitvinder van het sopraan-zingen en de opdrachtgeefster tot het priesterlijke celibaat. Hij zei dat de Babyloniërs gedoopt werden in water, in de overtuiging dat het een deugd was, want Nimrod en Semiramis hadden voor hen in het water geleden, dat Noach’s zoon Sem Nimrod had gedood, en dat Semiramis werd gedood toen een van haar zonen haar hoofd had afgesneden, en ga zo maar door. Ik realiseerde me dat er geen erkende geschiedenisboek iets afwist van deze en vele andere claims en ze onderbouwde.

De ondertitel voor het boek van Hislop is “The Papal Worship Proved to Be the Worship of Nimrod and His Wife.” [ = “Bewijs dat de pauselijke aanbidding de verering van Nimrod en zijn vrouw is.”] Maar toen ik ging zoeken naar de verwijzingen, zoals Encyclopedia Britannica, The Americana, The Jewish Encyclopedia, The Catholic Encyclopedia, The Worldbook Encyclopedia en zorgvuldig hun artikelen over “Nimrod” en “Semiramis” begon te lezen – was er niet een die iets afwist over Nimrod en Semiramis als zijnde man en vrouw. Ze leefden niet eens in dezelfde eeuw. Evenmin is er een basis voor Semiramis als zijnde de moeder van Tammuz. Ik realiseerde me dat al deze ideeën allemaal uitvindingen van Hislop waren.

Als we wat wilden zeggen over George Washington en zijn vrouw, moesten we op zijn minst beginnen met ons op feiten te baseren. We konden laten zien wie George Washington was, dat hij een vrouw had Martha genaamd, toen zij leefden, en ga mar verder vanaf daar. Maar als een historicus niet zeker was van dat de persoon George Washington, of dat hij zelfs een vrouw had, of wanneer zij leefden, zou dit niet de goede basis zijn om iets te bewijzen. Dat is de onlosmakelijk samengaande zwakte van het proefschrift van Hislop’s: die pauselijke verering als de aanbidding van Nimrod en zijn vrouw.

Ik zag dat een meer direct en steekhoudend argument tegen de fouten in de Rooms-katholieke Kerk (of een andere groep) de Bijbel zelf is en niet de oude mythologie. Bijvoorbeeld, de Bijbel spreekt van een ouderling als “de man van maar een vrouw” en dat het “verbieden mensen om te trouwen” een doctrine van de duivel is (1 Tim.3:2 / 4:3). Dit biedt een sterk argument tegen het priesterlijk celibaat dan te proberen aan te tonen dat de oude priesters van Semiramis zichzelf castreerden.

Terwijl hij op zoek ging naar het heidendom van het rooms-katholicisme om het te veroordelen, produceerde Hislop zijn eigen mythen. Door dat te doen, ontwikkelde hij de leer dat: Nimrod,

De Twee Babylons, een boek om te mijden

5

Adonis, Apollo, Attes, Baal-zebub, Bacchus, Cupido, Dagon, Hercules, Januis, Linus, Lucifer, Mars, Merodach, Mithra, Moloch, Narcissus, Oannes, Odin, Orion, Osiris, Pluto, Saturnus, Teitan, Typhon, Vulcan, Wodan, en Zoroaster allemaal een en dezelfde waren. Door het mengen van mythen, veronderstelde Hislop dat Semiramis de vrouw van Nimrod was en nog dezelfde was als: Aphrodite, Artemis, Astarte, Aurora, Bellona, Ceres, Diana, Pasen, Irene, Iris, Juno, Mylitta, Proserpine, Rhea, Venus en Vesta Neem genoeg namen, genoeg verhalen, en genoeg eeuwen; vertaal van de ene taal naar de andere, en een onzorgvuldige toekomstige schrijver kan zo allerlei verkeerde informaties doorgeven. Gerald Ford, een Amerikaanse president, kun je dan verwarren met Henry Ford, de autofabrikant. Abraham Lincoln zou kunnen eindigen als de uitvinder van de auto, het bewijs is dat zoveel auto’s de naam “Lincoln” hebben. De meisjesnaam van de vrouw van Billy Graham is Bell. Ze werd gekend onder de naam Ruth Bell Graham. De uitvinder van de telefoon was Alexander Graham Bell. Door het mengen van deze namen, kan iemand uiteindelijk zeggen Billy Graham was de uitvinder van de telefoon, of dat hij de uitvinder is van de Graham Crackers. In feite is de uitvinder van de Graham Crackers een Sylvester Graham. En opnieuw, zou een gelijkenis worden opgemerkt. Beide mannen werden Graham genoemd. Beide mannen waren dominees. Maar de verschillen maken echt het verschil: Sylvester was een Presbyteriaan en Billy een Baptist, en ze hoorden tot verschillende generaties.

Voortbouwend op overeenkomsten, terwijl men de verschillen gaat negeren is een ondeugdelijke praktijk. Atheïsten hebben lang gebruik gemaakt van deze methode in een poging om geheel het christendom in diskrediet te brengen, daarbij verwijzend naar voorbeelden van heidenen die gelijkaardige ideeën hadden over universele overstromingen, de dood en verrijzenis van redders, maagdelijke moeders, hemelse opnames, heilige boeken, en ga zo maar door.

Als christenen hebben we toch het gebed niet verwerpen alleen omdat heidenen bidden tot hun goden. Wij zijn niet tegen de waterdoop, alleen maar omdat oude stammen ook ondergedompeld werden in water als een religieus ritueel. Wij zijn niet tegen de Bijbel alleen maar omdat heidenen geloven dat hun geschriften heilig of te vereren zijn.

De Bijbel noemt zaken als geknield gebed, het verhogen van handen, schoenen uitdoen op heilige grond, een heilige berg, een heilige plaats in de tempel, staanders voor de tempel, het aanbieden van offers zonder enig gebrek, een heilige ark, vrijsteden, het voortbrengen van water uit een rots, wetten die op steen geschreven zijn, de verschijning van vuur op het hoofd van een persoon, paarden van vuur, en het aanbieden van de eerste vruchten. Maar op een of ander moment, werden of waren soortgelijke dingen bekend onder de heidenen. Maakt dit de Bijbel ook heidens? Natuurlijk niet!

Als we een heidense parallel vinden levert het geen bewijs voor het heidendom, dan zou de Heer zelf heidens zijn. De vrouw gekend als Mysterie Babylon had een beker in haar hand, de Heer heeft een beker in zijn hand (Psalm 75:8). Heidense koningen zaten op tronen en droegen

De Twee Babylons, een boek om te mijden

6

kronen, de Heer zit op een troon en draagt een kroon (Opb.1:4 / 14:14). Heidenen aanbaden de zon, de Heer is de “Zon der gerechtigheid” (Maleachi 4:2). Heidense goden werden vergeleken met sterren, de Heer wordt genoemd “de stralende Morgenster” (Opb.22:16). Heidense goden hadden tempels gewijd aan hen, de Heer heeft een tempel (Opb.7:15). Heidenen bouwden een hoge toren in Babylon, de Heer is een hoge toren (2 Sam.22:3.). Heidenen aanbeden afgodische zuilen: de Heer verscheen als een zuil van vuur (Exodus 13:21-22). Heidense goden werden afgebeeld met vleugels, de Heer is afgebeeld met vleugels (Psalm 91:4).

Ik realiseerde me dat het citeren van een overeenkomst niets bewijst. Er moet toch een legitieme verbinding zijn. Laten we aannemen dat op 10 mei een man werd dood gestoken in Seattle. Er waren goede redenen om aan te nemen een bepaalde persoon het gedaan heeft. Hij had een motief. Hij was fysiek sterk. Hij was eigenaar van een groot mes. En hij had een strafblad. Hij stond bekend als iemand met een gewelddadig temperament hebben en had het slachtoffer gedreigd in het verleden. Al deze dingen zouden hem binden aan de moord, op een ding na: op 10 mei was hij niet in Seattle, hij was in Florida. Zo is het met de beweringen die zijn gemaakt over heidense oorsprong. Ze lijken een verbinding, maar na onderzoek is er vaak geen enkel verband te zien.

Omdat Hislop in het midden van de jaren 1800 schreef, zijn de boeken naar die hij verwijst of citaten ervan nu vrij oud. Ik heb veel moeite gedaan om deze oude boeken te vinden om de referenties van Hislop te controleren; boeken, zoals Layard’s Nineveh and Its Remains, Kitto’s Cyclopedia of Biblical Literature, Wilkinson’s Ancient Egyptians, evenals oude edities van Pausanias, Plinius, Tacitus, Herodotus, en vele meer. Toen ik zijn voetnoot met de referenties had gecontroleerd, ontdekte ik in talrijke gevallen dat ze zijn beweringen niet bleken te ondersteunen.

Hislop zegt, bijvoorbeeld, dat de “ronde” wafel die in de rooms-katholieke mis gebuikt word uit het Egyptische heidendom kwam. Hiervoor haalt hij een verklaring aan in Ancient Egyptians van Wilkinson (vol. 5, 353, 365) over het gebruik van dunne ronde cakes op hun altaren. Toen ik Wilkinson’s werk had gecontroleerd, merkte ik op dat hij ook zei dat de Egyptenaren ovale, en driehoek taarten hadden, gevouwen cakes, cakes in de vorm van bladeren, dieren, en ook een krokodil met het hoofd gebruikten, en ga zo maar door. Hislop weet dat niet eens te vermelden.

Terwijl hij ronde hosties als beelden van de zonnegod Baal gaat veroordelen, weet Hislop niet te vermelden dat het manna gegeven door de Heer “rond” was. “14 Als nu de liggende dauw opgevaren was, zo ziet, over de woestijn was EEN KLEIN ROND DING, klein als de rijm, op de aarde. 15 Toen het de kinderen Israëls zagen, zo zeiden zij, de een tot den ander: Het is Man, want zij wisten niet wat het was. Mozes dan zeide tot hen: Dit is het brood, hetwelk de HEERE ulieden te eten gegeven heeft.” (Exodus 16:14-15, Statenvertaling (Jongbloed-editie) hoofdletters toegevoegd). Ronde koeken zijn dus niet per se heidens. [zie ook onze voetnota A]

De Twee Babylons, een boek om te mijden

7

Hislop leerde dat Tammuz (die volgens hem Nimrod was) geboren werd op 25 december, en dit is de oorsprong van de datum waarop Kerstmis wordt waargenomen. Toch is zijn vermeende bewijs hiervoor uit de context gehaald. Na geleerd te hebben dat Isis en haar zoontje Horus de Egyptische versie van Semiramis en haar zoon Tammuz waren, citeert hij een verwijzing dat de zoon van Isis werd geboren “rond de tijd van de winterzonnewende.” Als we dan eigenlijk naar de verwijzing gaan die hij voor deze geeft (Wilkinson’s Ancient Egyptians, vol. 4, 405), staat er dat de zoon van Isis die werd geboren “rond de tijd van de winter zonnewende” niet Horus was, maar Harpocrates, haar oudste zoon. In de verwijzing wordt ook uitgelegd dat dit een voortijdige geboorte was, waardoor hij verlamd was, en bovendien dat de Egyptenaren zijn feest vierden als ware hij door zijn moeder normaal geboren, in het voorjaar. Het is gewoon uit de context genomen, en dit heeft niets te maken met een decemberfeest of met Kerstmis zoals het vandaag de dag bekend is.

In een ander beroep op Wilkinson, zegt Hislop dat een vastentijd van 40 dagen werd waargenomen in Egypte. Maar als we kijken naar de verwijzing, zegt Wilkinson dat de Egyptische vasten “zeven-tweeenveertig dagen duurde, en soms zelfs een langere periode: gedurende welke tijd ze zich volledig van dierlijk voedsel onthielden, van kruiden en groenten, en vooral van de aflaat van de hartstochten” (Wilkinson, Ancient Egyptians, vol. 1, 278). Met zo veel geloofwaardigheid, zouden we kunnen zeggen dat ze 7 dagen vastten, 10 dagen, 12 dagen, of 42 dagen. Hislop’s bewering lijkt, uitsluitend geldig omdat hij hier gedeeltelijke informatie gebruikt.

Als we op basis van gedeeltelijke informatie, kunnen we zelfs uit de Bijbel bewijzen dat er geen God is: “... Er is geen God” (Psalm 14:1). Maar als we hele tekst hebben gelezen, dan heeft het een andere betekenis: “De dwaas zegt in zijn hart: “Er is geen God.” Om deze en vele andere redenen, trok ik mijn eigen boek, Babylon Mystery Religion, uit de handel, ondanks zijn populariteit. Dit is niet gebeurd, omdat ik werd bedreigd of op welke wijze vervolgd. Deze beslissing werd genomen als gevolg van een overtuiging, niet een compromis.

Terwijl mijn oorspronkelijke boek een aantal valide informatie bevatte, kon ik het niet verder in een goed geweten verder publiceren als een boek tegen heidense mengsels: wetende dat het zelf een mengsel van desinformatie was over de Babylonische oorsprong.

Sindsdien heb ik het vervangen door dit boek met de titel: The Babylon Connection? een 128pagina’s tellende boek met 60 illustraties en 400 voetnoot referenties. Het is een oproep aan al mijn broeders en zusters in Christus, die het gevoel hebben dat het vinden van Babylonische oorsprong voor de hedendaagse gewoonten of overtuigingen van groot belang is. Mijn advies, gebaseerd op mijn eigen ervaring, is om zich voorzichtig te bewegen in dit gebied, opdat wij niet promoveren op minder belangrijke zaken. Als er dingen in ons leven of in de kerken zijn die inderdaad heidens zijn of onaangenaam aan de Heer, moeten zij natuurlijk worden behandeld.

De Twee Babylons, een boek om te mijden

8

Maar in een poging om de verwarring van Babylon onschadelijk te maken, moeten we waken dat we niet een eigen nieuwe “Babylon” (verwarring) van onze eigen makelij scheppen.

– reviewed door Ralph Woodrow Ralph Woodrow heeft gesproken in vele verschillende kerken, groepen en conferenties sinds de afgelopen 42 jaar om het blijde nieuws van Jezus Christus te delen. Hij is de auteur van 13 boeken met meer dan 500.000 exemplaren in druk. Ralph en zijn vrouw, Arlene, wonen in Palm Springs, Californië.

VOETNOOT van de schrijver [1] Karl Keating, Catholicism and Fundamentalism (San Francisco: Ignatius Press)

Het boek van Ralph Woodrow, The Babylon Connection?, is de meest degelijke weerlegging van Hislop: 128 bladzijden, 60 illustraties, 400 voetnoten. Hier te bestellen of langs een boekhandel http://www.ralphwoodrow.org/books/pages/babylon-mystery.html

En de kaft ziet er zo uit!

********

De Twee Babylons, een boek om te mijden

9

ONZE VOETNOOT [A Het gaat hier om het woord chacpac “H2636” en staat in 1 vers in het OT. In de KJV (Exd 16:14) = “round” AND “thing” In de NKJV = “a small round substance” In de English Standard Version = “flake-like thing” In de American Standard Version van 1901 = “a small round thing” Exodus 29:23: “Neem dan ÉÉN ROND BROOD, één met olie aangemaakte broodkoek en één platte koek uit de mand met de ongezuurde broden die voor het aangezicht van de HEERE is.”] ******** NIEUWE BIBLIOGRAFIE DOOR ONS TOEGEVOEGD Ralph Woodrow maakt er melding van dat het hem veel moeite gekost heeft om de originele boeken te vinden waaruit Hislop citeerde. Maar dat was in de jaren 1990. We leven ondertussen in een ander tijdperk, dat van het Internet. Waarschijnlijk is alles waar Hislop uit citeerde er te vinden, maar de belangrijkste zijn deze hier onder weergegeven. De beste site hiervoor is zondermeer: http://ia600800.us.archive.org/ ******** Layard, Nineveh and Its Remains, http://www.scribd.com/doc/3678789/Nineveh-and-its-Remains-Layard******** Layard, Nineveh and Babylon Kan men vinden op http://www.scribd.com/doc/34938630/Nineveh-and-Babylon ******** John Kitto, Cyclopedia of Biblical Literature, Alle delen ervan op: http://ia600800.us.archive.org/ Een ingekorte uitgave op http://www.scribd.com/doc/127644528/A-Biblical-Cyclopeadia ********

De Twee Babylons, een boek om te mijden

10

Wilkinson, Ancient Egyptians Kan men vinden op http://ia600800.us.archive.org/ ******** Denijs van Zuijlekom, overleden in 2010, vertaalde Hislop in het Nederlands. Begrijpelijk omdat hij een volgeling is van Ethelbert William Bullinger. Deze laatste geldt als de vader van het "hyperdispensationalisme" zegt Wiki over hem. Het is ook de man die de WT citeert in deze zaak van het kruis. http://www.levendwater.org/frameset.htm?brochures.html&rechts.html DIT IS DE REKLAME DIE ER BIJ HOORT: De Twee Babylons 330 pagina's - Rev. Alexander Hislop In dit boek laat A. Hislop duidelijk zien, dat de aanbidding van de Paus en Maria in werkelijkheid de aanbidding is van Nimrod en zijn vrouw Semiramis. Tot in de kleinste details laat A. Hislop zien hoe de Rooms Katholieke feesten, leerstellingen, rangorden, riten en plechtigheden allen afkomstig zijn uit Babel en hoe de Babylonische godsdienst de Christelijke kerk is binnengeslopen en ons denken heeft verontreinigd. A. HISLOP LAAT DE HEIDENSE OORSPRONG zien van de verering van moeder en kind, kerstmis, Pasen, het misoffer, het heilig oliesel, het vagevuur, de rozenkrans, de aanbidding van het heilig hart, kaarsen, HET TEKEN VAN HET KRUIS, priesters, monniken, nonnen, etc..

DUS HET IS DUIDELIJK: WE RADEN NIEMAND AAN HET TE LEZEN. Had Denijs van Zuijlekom goed gekeken naar de waarde van Hislop’s verhaal hij was er wellicht niet aan begonnen. ******** Op een Room katholieke site in de USA vonden we een kritiek op Hislop toen zijn boek nog maar enkele maanden verschenen was: zie, homepages.paradise.net.nz/mischedj/ct_babylon.html De schrijver merkt op: “Ik kwam bij de beoordeling van Hislop's boek, bij iets geschreven door een niet-katholieke auteur, kort nadat de tweede editie werd gepubliceerd, en ik denk dat het een goede samenvatting van de dingen. Het is uit: The Saturday Review, September 17, 1859: “In de eerste plaats, zijn hele bovenbouw is gebaseerd op niets. Onze eerste autoriteit voor de geschiedenis van Semiramis is geschreven aan het begin van de christelijke jaartelling, en de historicus van wie hij zijn informatie citeerde was iemand die 1500-2000 jaar leefde na de datum die de heer Hislop aan de grote Assyrische koningin toekent. De grootste leugen die het

De Twee Babylons, een boek om te mijden

11

Vaticaan ooit heeft onderschreven staat op beter gezag in de geschiedenis dan de grond van de aanklacht die nu tegen haar gemaakt is.

“Ten tweede, het hele argument gaat uit van de veronderstelling dat alle heidendom een gemeenschappelijke oorsprong heeft. Accidentele gelijkenissen in mythologische details worden genomen als het bewijs daarvan, en aan de natuurlijke werking van de menselijke geest is niets overgelaten.

“Ten derde, de redenering van de heer Hislop laat van niets, nog iets te maken. Door de hulp van duistere passages van derderangs historici, ongegronde aanvaarding van identiteiten, en het etymologische martelen van grammaticale wortels, ja zelfs alles wat we weten, en alles wat wij geloven, kan worden omgezet ... in iets totaal anders.

“Het vierde argument van de heer Hislop: hij bewijst te veel. Hij vindt niet alleen de verdorvenheden van het pausdom, in zijn hypothetisch Babylonisch systeem, maar ook in de fundamentele artikelen van het christelijk geloof,...”