oszukiwać.. Oglądał legitymację z miną wielce niepocieszoną, szukając ukrytych znaków wodnych (bo nie rozumiem w jakim innym celu obracać przez 5 minut karteczkę 9 na 5 cm). Od wrażenia, że minął się z powołaniem, brakowało tylko psa obnażającego kły. To akurat się nie zmieniło, jednak miło jest po tylu latach smutnych doświadczeń w końcu usłyszeć „Dzień Dobry, bilety do kontroli” zamiast „Bilet!”. Niewiele, a cieszy. O grupie trzeciej czyli SOK-istach nie mam nic do powiedzenia. Może poza tym, że jest ich coraz mniej i zastępowani są przez, często równie miłych, niepełnosprawnych lub oderwanych od łopaty ochroniarzy.
INSPIRACJĄ DLA ZŁODZIEJA JEST... Z rozmowy, którą słyszałem kilka dni temu. Jedna koleżanka mówi tak: „Wiecie, należy uważać w pociągach bo kradną. Jak się jeździ w nocy, to wrzucają gaz usypiający do przedziału, po czym jak już wszyscy śpią, to wchodzą w maskach i okradają ze wszystkiego.” Na taką historię reakcja towarzystwa była następująca: „W jakim to było filmie?”, „Trochę nieadekwatne to realiów”. Następnie padło stwierdzenie, że należy pieniądze rozlokować po różnych kieszeniach, część schować np. w książce, a część w kosmetyczce. 67
Głupio się przyznać, bo choć sam tak zrobiłem, to po wycieczce zreflektowałem się w następujący sposób: przecież złodziej kradnie cały plecak, walizkę, a wszystkie skrytki są rozlokowane właśnie w tym bagażu! Jednak jestem zdecydowanym zwolennikiem teorii, że to okazja czyni złodzieja. Nie inaczej było podczas mojej ostatniej podróży. Około 8 z 12 godzin podróży pociąg zatrzymał się w pewnej miejscowości. Jest 15.00, duży ruch na dworcu, za okna widać ludzi pośpiesznie wchodzących i wychodzących (choć powinno być odwrotnie) z wagonów. Po krótkiej chwili pociąg rusza. Niespełna minutę później na korytarzu krzyk i lament. Pani w wieku około 35 lat, blisko płaczu woła konduktora. „Jezu proszę pana, okradli mnie! Nie mam środków do życia! Jezu gdzie się ten pociąg zatrzymuje!”. Wspaniała postawa konduktora, który uspokaja panią i pyta czy chce wysiąść wcześniej. Zabiera jej walizkę, pani biegnie za nim na początek składu do dyspozytora. Pociąg zatrzymuje się w szczerym polu na niecałe kilkanaście sekund, po czym rusza. Pani