Studentenkrant Februari 2015

LUSTR

www.studentenkrant.org | jaargang 31 | nummer 6 | februari 2015

Dit is geen grap

Studentenkrant TIE! Groninger

UMEDI

BEN HARD ONTHULD iPhone 6

Toestelprijs: € 0,- 500 MB 150 min

€ 36,-

p.m.

De Oosterpoort & de Stadsschouwburg Groningen presenteren o.a.

Vrijdag 20 februari, De Oosterpoort

André Manuel

2015

Het Geval Apart “Fantastische cocktail van nietsontziend beuk-cabaret.” (de Volkskrant )

Zaterdag 14 februari, De Oosterpoort

Cross-linx

€ 35,- E XC L. SERV ICEK OSTE N

Festival met o.a. Mark Lanegan en Squarepusher.

Donderdag 19 februari, Stadsschouwburg

Club Guy & Roni – Midnight Rising Beste dansvoorstelling 2013 terug in het theater!

Dinsdag 17 februari, De Oosterpoort

London Philharmonic Orchestra Wereldorkest speelt Beethoven met o.a. 3e Pianoconcert.

STUD ENTE N € 10,-

STUD ENTE N € 9,50

LAST -MI NUT E KORT ING: € 8 ,-

Do 26 feb t/m za 7 mrt, Stadsschouwburg

Noord Nederlands Toneel – De Twaalf Gezworenen Bloedstollende rechtszaak waarin 12 mannelijke juryleden (o.a. Loek Peters) moeten oordelen over leven of dood.

2

Groninger Studentenkrant Februari 2015

Woensdag 18 februari, De Oosterpoort

Yann Tiersen

STUD ENTE N € 10,5 0

Franse componist bekend van bijdrage aan ‘Le Fabuleux Destin d’Amélie Poulain’.

€ 25,- E XCL. SERV ICEK OSTE N

Zaterdag 21 februari, De Oosterpoort

The Kik Een duik in de schatkist van de Nederbeat.

€ 12,5 0 EXC L. SERV ICEK OSTE N

tot ziens in de oosterpoort & de stadsschouwburg! de-oosterpoort.nl | ssbg.nl

De tien geboden

1. Skûtsje silen Een oud-bestuurslid van de Studentenkrant is Fries en heeft geprobeerd. Werkt prima.

Ze zit momenteel in Maleisië. Ga maar na.

Tien dingen die je met je oude Studentenkranten kan doen

2. Je kont afvergen Is het wc-papier op? En heb je ook geen UK Magazine meer liggen? Dat mag dit van ons prima. Let wel: je hebt na gebruik waarschijnlijk het kontje van een roetvegenpiet.

3. Matrasbescheming

toon heesakkers

Stel, je wil je scharrel eens laten squirten. Hoewel wij er inmiddels van overtuigd zijn dat ze dan gewoon je bed onder pist, is iedereen natuurlijk vrij om te experimenteren. Als je er dan een krant onder legt, kun je meteen beginnen met haar zindelijk te maken.

4. Cadeaupapier Doen wij zelf ook. Ziet er supergezellig uit.

5. Hip meubilair Ook al is de LACK van de IKEA al best goedkoop, kun je ook je eigen tafeltje papiermachéen (of hoe je dat ook schijft). Bovendien is dat ziek hipster en crazy cradle 2 cradle.

6. Iemand de mond snoeren Hier staan wij als hoeders van de vrije pers helemaal niet achter. Maar, als je moeder voor de duizendste keer begint over jouw drankgebruik mag je prima een prop kranten in haar smoel drukken.

7. Spektakel Vet leuke joke: douw een stel kranten in de uitlaat van de je buurman’s auto. Geeft een mooie knal, jonge.

8. Verrekijker Deze simpele lifehack heb je als kind ongetwijfeld al eens geporbeerd. Later kom je er achter dat het toch een stukje minder goed werkt dan je dacht.

9. Thermo-ondergoed Een truc uit de winter van ‘63. Het is een beetje spartaans, maar met een laagje kranten onder je kleding heb je het niet snel koud.

10. Lekker lezen Niet de meest baanbrekende suggestie, maar eigenlijk toch wel de enige juiste. Immers, negens vind je zulk relevant en integer nieuws als bij de Studentenkrant.

Hoofdredactioneel

De maand februari: hoop glooit aan de horizon. De lente komt dichterbij en de tentamens zijn voorlopig weer achter de rug, maar als je denkt dat het tijd is om bij te komen, heb je het goed mis.

janneke vos

D SKolofon

eze maand is namelijk heel speciaal voor ons en misschien ook wel een beetje voor jou. De Studentenkrant bestaat namelijk 30 jaar! Al die jaren werkt er ergens in een donker hok een redactie aan de meest spraakmakende artikelen om jou te vermaken. Ik maak inmiddels iets meer dan een jaar deel uit van deze onmeunig coole club en hoewel het er hier soms vrij bizar aan toe gaat, mag ik toch met enige trots vermelden dat ik mezelf vanaf deze maand hoofdredacteur mag noemen. En wat een maand om te beginnen: non-stop een feesthoedje op, mensen die me op straat aanspreken om mij en de krant te feliciteren en bakken vol kaarten in de brievenbus. Lekker de eer opstrijken terwijl ik als hoofdredacteur nog geen drol heb uitgevoerd. Veel voor weinig, daar hou ik wel van.

Waar ik dan wel weer schuldig aan ben, is het feit dat deze editie volgeplempt is met advertenties. Maar gelukkig wel met een goede reden. Wie jarig is trakteert namelijk, en het geld voor die traktatie moet ergens vandaan komen. Nieuwsgierig waar wij op trakteren?

Check pagina 15 en houd de avond van de 24e vrij (en als je verstandig

De Groninger Studentenkrant is een onafhankelijk blad gemaakt voor en door studenten van HBO en WO-instellingen in Groningen.

Het verschijnt elf maal per jaar in een oplage van zesduizend exemplaren die gratis verspreid worden op de RuG, de Hanzehogeschool en andere plaatsen in Groningen.

Hoofdredactie: Toon Heesakkers Anneloes Prins Janneke Vos hoofdredactie@studentenkrant.org

Eindredactie: Toon Heesakkers Anneloes Prins Janneke Vos

Vormgeving: Laurens Verhoeff

Illustraties: Tobias Rutteman Coen Vosveld

Redactie: Nicole Boelens Jacob Dubbel Sjoerd Eilander Michelle van der Gracht Jurriaan Groenhuijzen Ben Hard Toon Heesakkers Wymer Praamstra Anneloes Prins Tobias Rutteman

Douwe Slootman Michel van der Vaart Janneke Vos Coen Vosveld Lisanne Wieringa Eline de Zeeuw

Fotografie: Toon Heesakkers Janneke Vos Marte van der Wal

Voorkant: Marte van der Wal

bent ook de dag erna). Heb je gelijk de kans om mij en de redactie te ontmoeten: de avond van je leven dus.

Rest mij niks anders dan mijn voorganger te bedanken: Toon Heesakkers. Deze jongen heeft zich negen edities ingezet als hoofdredacteur. En dat hebben we gemerkt. Met ijzeren hand heeft hij (samen met David en daarna Anneloes) geregeerd over onze redactie. Kritisch redigeren en zich een beetje belangrijk voelen is deze jongen niet vreemd. En als klap op de vuurpijl heeft hij vlak voor hij wegging nog even bedacht dat we een nieuwe lay-out moesten.

Genoeg gedaan dus, alleen wel een beetje jammer dat hij de vergrijzing in het noorden in de hand werkt en naar Amsterdam vertrekt. Nu maar hopen dat de leerling inderdaad de meester is geworden en ik het niet compleet verkloot. Gelukkig heb ik Anneloes aan mijn zijde en weet ik zeker dat wij samen pareltjes van kranten neer gaan zetten met onze redactie.

Tot de 24e!

Bestuur:

Auto of personenbusje huren?

Janneke Vos Michel van der Vaart

Profiteer van de scherpe tarieven van Century Autoverhuur!

Met dank aan:

Volkswagen up! al vanaf

€ 24,- p/d

Menno Buiskool Liesbeth Kauw Linda van ‘t Land Randy Martens Rixt Riemersma Arnold Vonk Waarom Century Autoverhuur? √ Scherpe tarieven √ Deskundig advies

Drukwerk:

√ Alle auto’s jonger dan één jaar

Rodi Media

√ Mogelijkheid van halen en brengen op locatie

√ Binnen 24 uur de door u gewenste auto beschikbaar

century AUTOVERHUUR Bornholmstraat 29 9723 AW Groningen T (050) 853 7234

centuryautoverhuur.nl Groninger Studentenkrant

Februari 2015

3

Loze dreigementen van de RUG De universiteit dreigt regelmatig met zware consequenties voor het niet halen van gestelde deadlines, maar zijn ze nou echt zo streng of vallen er een heleboel kantjes af te lopen voor er daadwerkelijk iets gebeurt? Hier een aantal situaties waarin de RUG heel hard blaft maar heel weinig bijt. lisanne wieringa illustratie: coen vosveld

Je hebt het collegegeld niet vóór 31 augustus betaald Wat zegt de universiteit?

Bij een herinschrijving die na 31 augustus heeft plaatsgevonden moet de ten onrechte ontvangen studiefinanciëring worden terugbetaald, je ontvangt een boete voor het onrechtmatig gebruikmaken van de OV-studentenkaart en alle tentamens die je gemaakt hebt in deze periode worden ongeldig verklaard.

Je kunt bij bacheloropleidingen pas weer instromen op de eerste van de volgende maand, bij masteropleidingen zelfs pas bij het volgende instroommoment in februari of september van het volgende studiejaar.

Wat gebeurt er werkelijk?

Je kan gewoon nog inloggen op de webmail en Nestor, inschrijven voor vakken en tentamens in Progress lukt ook, net als internetten via het eduroam netwerk, je kunt nog steeds boeken lenen, kopiëren en printen en koffie halen met de RUGpas. Je kunt gewoon dus vakken blijven volgen. Er zijn in het geval van een bacheloropleiding dus eigenlijk geen gevolgen voor je studie. De administratie van de RUG heeft wel wat beters te doen dan alle studenten stuk voor stuk te monitoren of ze zich wel op tijd hebben heringeschreven.

Je hebt een tentamen gemaakt maar je bleek niet ingeschreven te staan Wat zegt de universiteit?

Wanneer de student te laat is met de tentameninschrijving, dan is na-inschrijving nog mogelijk tot maximaal 3 werkdagen voor het tentamen. Dat wil zeggen dat er minimaal 2 werkdagen moeten zitten tussen de datum van het tentamen en de dag van de inschrijving. Daarna kan de student niet meer ingeschreven worden. Wel moeten er administratiekosten betaald worden omdat de na-inschrijving handmatig moet worden verwerkt. Gemaakte tentamens van studenten die zich niet hebben ingeschreven zullen door de docent niet nagekeken worden.

Wat gebeurt er werkelijk?

Studentzaken schrijft studenten vaak alsnog in voor tentamens, ook al is de deadline al verstreken. Sterker nog, het kan zelfs nadat je het tentamen hebt gemaakt. Soms zijn ze ook nog zo coulant om te zeggen dat ze je alleen zullen inschrijven als je een voldoende hebt gehaald. Het zou sneu zijn om de administratiekosten van 15 euro per tentamen te betalen voor een tentamen waarvoor je gezakt bent. Ook kijken docenten je illlegale, niet-ingeschreven tentamen vaak gewoon na.

Je legt je spullen bij een tafel in de UB en gaat vervolgens 4 uur lang lekker kletsen en flaneren in de kantine en hal van de UB Wat zegt de universiteit?

Na het niet langer toelaten van HBO studenten in de UB tijdens tentamentijd wil de RUG ook het ‘handdoekje leggen’ in de UB aanpakken. Zij wil dat studenten maximaal een uur pauze kunnen nemen en anders de UB moeten verlaten.

Wat gebeurt er in de werkelijkheid?

Het is nogal moeilijk om de bijbehorende student van de achtergelaten spullen in de UB te vinden, niet? Het is een flinke logistieke operatie om op iedere student te letten en bij te houden hoe lang ze weg zijn geweest. Dit gebeurt dus niet.

Naast je studie lekker bijverdienen?

Dat kan bij Abiant Uitzendgroep.

uitzendgroep

Abiant zoekt hardwerkende studenten voor productie-poule.

Van jou verwachten wij dat je flexibel inzetbaar bent bij verschillende opdrachtgevers. Ben je minimaal één hele dag per week beschikbaar en woon je in de stad Groningen, neem dan contact met ons op of kom langs.

Vestiging Groningen Kieler Bocht 9d t 050 549 28 40 e infogroningen@abiant.nl

4

Abiant. Dat komt goed. www.abiant.nl Groninger Studentenkrant Februari 2015

Waarom altijd die enorme koppijn na een avondje wijntjes nippen? En hoezó wil die rode wijnvlek niet uit dat witte bloesje?

Sociologiestudent Mats van de Steenoven (22) weet het antwoord. Met zijn jarenlange wijnervaringen is hij in september vorig jaar het bedrijf Student&Wijn gestart. nicole boelens beeld: toon heesakkers

O

De entrepeneur: Student&Wijn

nder de naam Student&Wijn geeft Mats wijnproeverijen aan groepen, met name studenten. Zelf studeert hij ook nog. ‘Al vanaf mijn veertiende zit ik in de wijn. Mijn buurvrouw in Steenwijk had een wijnwinkel waar ik toen al aan de slag kon. Daar leerde ik veel over wijnen en begon ik er steeds meer over te lezen.’ Al op zijn zestiende mocht Mats de winkel van zijn buurvrouw runnen, toen ze op vakantie was.

Echt proeverijen geven leerde de wijnliefhebber pas in Groningen, toen hij zelf ging studeren. Bij Pat’s Wine and Spiritstore kreeg Mats een bijbaan en leerde de eigenaar van deze wijnwinkel hem de kneepjes van het vak. ‘Bij Pat’s kreeg ik steeds meer verantwoordelijkheden en begon ik ook zelf proeverijen te geven, waarbij ik beetje bij beetje mijn eigen inbreng mocht geven’, aldus Mats. Ondanks dat deze winkel helaas failliet ging, bleef Mats doorgaan met het organiseren van wijnproeverijen. Van de eigenaar kreeg hij wijnen mee en met Wijnproeverij050 begon Mats zijn eerste eigen bedrijfje.

Na een jaartje ertussenuit als eventmanager bij de KEI-week en daarna een jaartje om zich te richten op zijn studie, vond Mats het toch tijd om zijn hobbybaantje weer op te pakken. ‘Van de KEI-week heb ik vooral geleerd hoe je efficiënt om moet gaan met grote groepen mensen. Daarnaast heb ik in die tijd veel gelezen en geproefd en afgelopen zomer ben ik weer gaan nadenken over een nieuwe naam voor een bedrijfje. Ik ging eerst locaties en spullen regelen, voordat ik ermee begon. Bij Wijnproeverij050 deed ik dat juist net andersom, waardoor ik vaak niet de spullen in huis had voor een goede proeverij.’

Met een beetje hulp van zijn oude baas, maar met vooral veel liefde voor wijnen, begon Mats in september vorig jaar Student&Wijn. ‘Ik geef ongeveer twee proeverijen per maand, waarbij ik genoeg verdien om niet nog een bijbaantje te hoeven hebben. Het voelt overigens niet als bijbaantje: ik vind het fucking leuk om te doen en ik heb er ook altijd zin in. Ik kan gewoon praten over mijn eigen hobby en vind het supervet dat ik kan delen met anderen waar ik zelf veel over lees.’

Vooral studieverenigingen en disputen boeken een avondje Mats. Maar ook vrijgezellenavonden worden geregeld ingevuld met een wijnproeverij. Mats heeft hiervoor een standaardlocatie in café The Crown, maar als je liever niet te ver wil lopen na een aantal wijntjes verorberd te hebben, is het ook mogelijk om een proeverij in huis te doen. ‘Ik wil altijd graag veel interactie tijdens een proeverij. In een huiskameridee gaan mensen vaak nog meer vragen, omdat het een vertrouwde plek is’, legt Mats uit.

Het aantal mannen en vrouwen dat proeverijen boekt, verschilt niet heel erg.

Wel stellen ze vaak verschillende vragen.

‘Mannen zijn vooral geïnteresseerd naar de afkomst van wijnen, terwijl vrouwen meer willen weten over de smaak.’ En op de vraag of die vrouwen dan wel eens een flirtje proberen, reageert Mats lachend: ‘Tuurlijk!

Mensen vinden het leuk en interessant als je iets te vertellen hebt.’ Maar helaas voor de chicks: hij is bezet.

In de toekomst wil Mats zeker verder in de wijnen, met proeverijen of als wijnleverancier. ‘Mijn droom is om later een mooi huis te hebben aan een wijnveld in de Elzas, Italië of Argentinië. Lijkt me heerlijk om met mooie tafels in je eigen tuin je eigen wijn te kunnen drinken. Daar hoort uiteraard een goedgevuld welvaartsbuikje bij.’

Het deflatiespook Voor de meesten van ons is economie nogal een schimmig wetenschapsgebied.

Deze maand legt onze huiseconoom het deflatiespook uit. michel van der vaart

‘B

etter start to believe in ghost stories, miss Turner. You’re in one’, zo luidt een wellicht bekend in de oren klinkende quote uit een wellicht bekende piratenfilm. Nu is dit natuurlijk geen filmrecensie en gaat het ook niet over de Casper-variant of het geval dat de velden van FC Dordrecht onveilig maakt. Het spook waar ik het over heb is echter van een heel ander kaliber en jaagt al eeuwen talloze economen de stuipen op het lijf. Het deflatiespook kent geen vergiffenis.

‘Maar wat is dit dan voor spook?’ zullen een aantal van jullie zich misschien afvragen. Nou, onwetende kutstudentjes, dit is natuurlijk geen echt spook. Deflatie is als het ware een tegenovergestelde van inflatie (No shit, Sherlock). Waar inflatie een waardevermindering van geld, ook wel aanhoudende stijging van het algemeen prijspeil betekent, is deflatie een waardevermeerdering. Dat betekent dat je met dezelfde euro als het ware ineens 2,01 centiliter pils kan kopen in plaats van 2 centiliter. Of dat je nog maar €2,20 in plaats van €2,50 betaalt voor een klein glaasje slootwater in het Golden Fust als het piekuur weer per ongeluk twee seconden geleden is afgelopen. Tel uit je winst! Degene die het nu nog niet snapt kan ook even op Wikipedia kijken. Daar staat namelijk precies hetzelfde.

Het is niet altijd duidelijk wat nou de oorzaak van deflatie is. Het kan komen door een verbetering in productieprocessen

waardoor, met minder middelen, een (verbeterd) product kan worden geproduceerd. Een goed voorbeeld hiervan is de PC (behalve als je zo’n ding van Apple aanschaft, natuurlijk), die met de jaren sterk in kwaliteit verbeterd is, maar ook vaak goedkoper wordt voor het gewone volk. Dit valt onder de noemer kostendeflatie. Ook kan een economische crisis, veroorzaakt door overmatig uitgeven van krediet (klinkt dit bekend in de oren?) leiden tot een krimp in de kredietuitgave na de crisis, waardoor het aanbod van geld vermindert en de waarde hiervan toeneemt. Vraag-aanbod, de vraag van de consument neemt af; bestedingsdeflatie. Het meest voor de hand liggend is echter dat het de schuld is van de overheid.

Uiteindelijk hebben de sekreten in Den Haag en de EU het geldaanbod van de centrale banken volledig in de hand, en dus ook de inflatie en deflatie. Wil iemand hier a.u.b. een complottheorie over schrijven? Hoe dan ook, er zijn honderdduizend redenen, en als je hier alles over wilt weten moet je maar gaan studeren.

‘Maar wat is er dan zo eng aan dit spook?’ hoor ik de stemmen in mijn hoofd vragen. Bij normale economische groei zal je vaak inflatie zien. Er wordt uitgegeven en geleend, er komt geld op de markt en er worden producten gekocht. Betekent dit dat bij (dreigende) deflatie de economie dan weer is teruggevallen in de recessie, of nog erger, crisis? Nee, niet per se.

Zwitserland houdt al jaren de inflatie kunstmatig laag (<1%)

en maakt ook periodes van deflatie door. Zal wel zijn zodat ze goedkoop kunnen importeren: In Zwitserland kunnen ze naast bankieren, zakmessen maken en skiën namelijk helemaal niks zelf. Nu zal je misschien denken, waardevermeerdering van het geld, meer producten voor minder moneys, feest! Maar de menselijke psyche gooit nog wel eens roet in het eten. Want waarom zou je nu een auto kopen, als deze over een jaar waarschijnlijk 2% goedkoper is? Het uitstellen van vooral grote uitgaven, een grote drijver van de economie, leidt namelijk tot verdere deflatie. Hierdoor kan een vicieuze cirkel ontstaan die de economie niet ten goede zal komen, en dus: crisis! Hierdoor wordt er vaak gestreefd (bijvoorbeeld door de EU) naar een constant jaarlijks inflatiepercentage.

Nu naar de vraag van het artikel: Wat is nou het gevolg voor je bestedingspatroon? Nou beste lezertjes, voor de gemiddelde student waarschijnlijk helemaal niks. Auto’s koop je toch niet, laptops heb je toch nodig, je laat je onverminderd afzetten door je huisbaas en je gaat vooral niet een paar minuten langer wachten met het bestellen van een nieuw biertje om zo 0,0001 cent te besparen. Is dit dan een nutteloos artikel? Dat is volledig aan de lezer zelf. Ruimte voor eigen interpretatie is namelijk uiterst belangrijk. Doen ze in de literatuur ook.

Groninger Studentenkrant Februari 2015

5

Orale bevrediging lustrumeditie

Orale bevrediging is van alle tijden.

Wat stopten studenten dertig jaar geleden in hun mondje?

janneke vos beeld: archiefbeeld

G

ewoon Wat Een Studentje ’s Avonds Eet is een bekende facebookpagina die ongeveer 0,0 inzicht geeft in de eetgewoonten van de huidige student. Gewoon Wat Een Écht Studentje ’s Avonds Eet doet het op dat vlak al een stuk beter, hier komen de maar al te bekende verpakkingen van Euroshopper (ok. AH basic) aan de lopende band voorbij. Op deze facebookpagina’s kunnen historici zich over honderd jaar verlekkeren (en af en toe gruwelen) over de eetgewoonten van de student van nu. Maar hoe aten studenten eigenlijk toen dit krantje net om de hoek kwam kijken en Euroshopper zijn intrede nog niet had gemaakt? Ik ga met mijn ouders rond de tafel voor een diepte-interview.

Mijn ouders hebben allebei in Groningen gestudeerd, begin jaren tachtig (met uitloop naar eind jaren tachtig).

Gezien de anekdotes en jaren studievertraging kan ik derhalve aannemen dat ze op zijn tijd niet vies waren van een avondje

stappen met het broodnodige biertje. Na het stappen gingen ze dan voor de shoarmaschotel, die destijds net zijn intrede had gemaakt en helemaal de shit was. Nu had ondergetekende ergens opgevangen dat als je shoarma omgekeerd opat, en het op je leren jackie terecht kwam, deze naar de klote was. Tijd voor navraag. ‘Ik kotste nooit en droeg ook geen leren jackies, niemand in mijn kringen trouwens’, antwoordt mijn vader, duidelijk content. Mijn moeder houdt het antwoord kort: ‘kwestie van goed mikken.’ Het moge duidelijk zijn dat mijn ouders elkaar pas na de shoarmatijd van weleer hebben ontmoet.

Ook was er de mogelijkheid wat uit de muur in de Peperstraat te trekken. Volgens mijn moeder was er ook een snackbar die de Vette Bek heette: ‘of we noemden het alleen maar zo, dat weet ik eigenlijk niet zeker’. Enige research levert niets op, behalve de algemene uitdrukking ‘een vette bek halen’. Moeders was dus enigszins beneveld door de biertjes.

Boodschappen deden ze destijds al bij de ap of gewoon op de markt. En dan met je huisgenoten een kookrooster maken zodat je niet elke dag in de keuken hoeft te staan. Als je een beetje een verjaard studentenhuis hebt, kan je het soort keuken voor de geest halen. Buiten de deur eten was natuurlijk ook een optie: de mensa op de Grote Markt en die bij de Vera waren inmensa populair. Voor een paar piek kon je eten wat de pot schafte. Uitstekende regeling.

Heel erg veel lijkt het dus niet veranderd te zijn in ons mooie Grunn, behalve dat je met je nepleren jackies minder risico loopt als je shoarma haalt. Ik probeer nog op te zoeken welke snacks nieuw zijn in onze tijd, maar zelfs de eierbal bestaat al zestig jaar. Ach, je had het eigenlijk ook kunnen weten: wat de boer niet kent…

editie

Recensies

J Mirakelbes

e krijgt waarschijnlijk op een gemiddelde dag redelijk wat zure dingen binnen. Een sapje links, een zure mat rechts en ook de wijntjes die je opslobbert zitten vol zuren.

Wat nou als al die zure smaken vervangen zouden worden door het veel aangenamere zoet?

Als je denkt dat dit onmogelijk is, heb je buiten de kracht van de mirakelbes gerekend. Deze vrucht, die uit West-Afrika stamt, is in Nederland als extract te verkrijgen in pilvorm. Laat deze pil over je tong rollen en als die is opgelost verandert je smaak. Tijd om deze aan een test te onderwerpen.

De verwachtingen waren hooggespannen, er stonden onder

E Riga

en Russisch Orthodoxe kerkje hier, een hypermoderne bibliotheek daar met een pauper Sovjetstyle flatje om de hoek.

Je vindt het allemaal in Riga (de hoofdstad van Letland voor de wat minder geografisch ingestelden onder ons).

Twee uurtjes vliegen en een uurtje tijdsverschil later kom je dan aan in een stad die een derde van de bevolking van Letland bevat. Drukte van jewelste zal je denken, maar niets is minder waar. De gemiddelde temperatuur in januari ligt rond de -10ºC. dus die Letten blijven liever lekker binnen.

Ondanks dat het vrij rustig is in de straten van Riga, is er zeker wel gezelligheid te vinden in de stad.

Vraag een paar Letten om een leuk cafétje en ze nemen je de hele week op sleeptouw naar hun favoriete kroegjes. Ja, gastvrij dat zijn ze

W De Groninger Studentenkrant

The Martian

ij geven graag onze mening over allerhande zaken. Van politie te paard tot de eierbal, niets blijft onbeschouwd.

Nu pretenderen wij zelf een onafhankelijk en kritisch blad te zijn, maar is dat echt waar? Zijn wij nou echt zo leuk als we zelf zeggen? Tijd om dit krantje eens onder de loep te nemen.

Met een oplage van zesduizend kranten en een kekke website brengt de Groninger Studentenkrant zijn teksten en foto’s aan de man. Branding is echter niet ons sterkste punt.

Wist jij bijvoorbeeld dat het Studentenkrantlogo zwart met

E

en boek over een man op Mars? Non, gracias.

Althans, dat was mijn eerste reactie toen dit boek mij werd aangeraden. Ik ben persoonlijk meer van de klassiekers en chicklits (that’s right, I said it), maar in het teken van ‘mijn horizon verbreden’ heb ik het boek toch opengeslagen. En man, wat ben ik blij dat ik dat heb gedaan.

The Martian verscheen in eerste instantie als bijna gratis boek voor slechts 99 cent; schrijver Andy Weir kon de prijs op Amazon tot zijn spijt niet lager krijgen. Online werd het boek zo populair dat het de aandacht trok van verschillende uitgevers. Uiteindelijk verkocht Weir de rechten voor meerdere miljoenen

andere citroenen, grapefruits en shotjes azijn te wachten tot het effect zich manifesteerde. Toen dat eenmaal gebeurde bleken er een aantal dingen. Ten eerste: zure matten met bubblegumsmaak zijn ook zonder zuur smerig. Ten tweede: azijn is puur echt heel erg vies, of het nou zuur of semi-zoet smaakt. Ten derde: zoete rode wijn en bier met een zoetje is een ervaring, maar niet per se een positieve.

Ook smaakte het zoet behoorlijk kunstmatig en daardoor niet heel aangenaam.

Waren er dan geen positieve punten? Jawel, het is vermakelijk om een citroen zonder blikken of blozen af te happen om vervolgens de ogen van de controlegroep

onbedaarlijk te zien trekken, waarna het voor diezelfde controlegroep weer grappig is om de testgroep vol enthousiasme een shot azijn te zien downen. Ook is het een manier om eens anders naar je eten te kijken, dus als je dat wil, is het een aanrader.

Robert Kranenborg zal beamen dat voor een goed gerecht het hele smakenpalet nodig is: een zuurtje, een zoetje, een zoutje, een bittertje (en een krokantje). Wordt er één vervangen voor een ander, dan ga je iets missen, ook al is het maar voor twee uur. Dat de mirakelbespillen aan de omschrijving hebben voldaan valt niet te ontkennen, maar een echt succesverhaal is het niet te noemen.

wel. Klantvriendelijkheid is echter ver te zoeken in de meeste zaakjes in Riga, waar je, zodra je binnenstapt, al bijna weggekeken wordt.

Minpuntje.

Ook het eten is niet echt om over naar huis te schrijven. Zin in een sappige biefstuk of een mals varkenshaasje? In Riga hebben ze er nog nooit van gehoord. Je bent gemiddeld vijf euro kwijt aan een complete maaltijd, dus een culinair hoogstandje mag je er eigenlijk ook niet van verwachten.

Maar hoe vermaak je je nou echt in zo’n Baltische stad? Ten eerste mag een bezoekje aan de Opera niet ontbreken. Ondanks dat je er geen drol van begrijpt, neemt het prachtige gebouw en het hoge gezang je mee in een sfeer van Russische rijkdom, compleet gemaakt met keurig opgedofte vrouwtjes. Liever wat actie? Bezoek een wedstrijd van het ijshockeyteam Dinamo Riga.

Honderd procent garantie dat je schor en een beetje teut je bed in belandt.

Een uurtje bussen vanuit Riga is het ook mogelijk om zelf in actie te komen. In de historische stad Sigulda kun je je snowboard weer eens uit de kast halen, maar dat kan ook in Winterberg. Voor een échte adrenalinekick is de bobsleebaan een beter idee, waar je met honderdduizend kilometer per uur door de bochten vliegt en je hoofd er bijna afvalt door de G-krachten (de G staat in dit geval voor GILLEN!).

Yup, Riga is zeker een aanrader als je zat bent van het eeuwige Parijs, Rome of Berlijn. Activiteiten genoeg en ook het uitgaansleven is dikke prima. Zorg alleen wel even dat je maag bestand is tegen een weekje Mc Donald’s…

geel is? Volgens Toon, hoofdredacteur 1, is het logisch dat deze niet in de krant geplaatst wordt: ‘Het is gewoon oerlelijk.’ Erg trots op hun huismerk lijkt de hoofdredactie dus niet, toch blijkt dat ze elke keer met veel liefde het krantje in elkaar knutselen. ‘Het is elke maand een klerewerk en we vragen ons elke maand weer af hoe we dit zowel mentaal als fysiek volhouden, maar uiteindelijk rolt er zo’n mooi krantje van de pers, dat we weer vol goede moed en een tikkeltje onbezonnen beginnen aan de volgende editie’, aldus Anneloes, hoofdredacteur 2.

Misschien moet de Studentenkrant het ook niet van zijn logo’s hebben, maar van zijn daden. Elke maand schoppen wij

tegen de gevestigde orde en complimenteren wij diegenen die dat verdienen. Elk artikel is oprecht of juist een complete leugen. Met ons weet je nooit waar je aan toe bent, behalve dat je elke editie wel iets gerelateerd aan seks kan vinden.

Het Studentenkrantsausje, dat wij van onze immer strenge hoofdredactie altijd over onze artikelen moeten gieten, heeft een smaak met lengte. En dat lees je.

Betekent dit dat wij een duimpje krijgen? Zeker niet, we zetten hier gewoon een dikke middelvinger neer, speciaal voor jou. Het kans ons namelijk niks schelen wat jij van ons, of onze mening over onszelf, vindt.

en het verhaal wordt dit jaar verfilmd. Ik zal niet vertellen wie de rol van hoofdpersoon Mark Watney op zich gaat nemen (Matt Damon, red.), want dan kan je zijn hoofd gegarandeerd niet meer wegdenken tijdens het lezen. (Oeps, red.)

Het boek gaat over astronaut Mark die werkt voor NASA en met een crew naar Mars wordt gestuurd. Omdat ze denken dat hij dood is, laat zijn crew hem achter en vervolgens moet Mark zien te overleven op Mars. De volgende Marsmissie is pas over vier jaar en hij heeft een voedselvoorraad waarmee hij slechts driehonderd dagen kan overleven. Bovendien is de satellietradio kapot en kan hij NASA dus niet op de hoogte te stellen van

zijn penibele situatie. Dat is wel een klotescenario, niet? Of zoals Mark het zelf beter verwoordt: ‘I’m pretty much fucked. That’s my considered opinion. Fucked.’

Er zit aardig wat vaktaal in het boek, waar de niet-raketwetenschappers onder ons zich eventjes doorheen moeten slaan.

Desondanks is het boek van begin tot eind spannend. En heel erg grappig. De opening van het boek alleen al grijpt je bij de ballen en die balgrijperij houdt alle 369 pagina’s stand.

Ben je na deze (veel te, red.) lovende recensie nog wat sceptisch?

Lees dan de eerste twee hoofdstukken op Weirs website. En geloof mij, je wilt niet meer stoppen voordat je weet hoe het afloopt.

sjoerd eilander

nicole boelens

janneke vos

anneloes prins

Groninger Studentenkrant Februari 2015

7

Oud-hoofdredacteuren aan het woord In de dertig jaar sinds zijn doop heeft de Studentenkrant een stormachtig bestaan geleid. Door het grote aantal schippers dat aan het roer van deze krant heeft gestaan, is de koers van het vlaggenschip van de Groningse studentenjournalistiek nogal eens gewijzigd. Soms links, dan weer rechts, maar eigenlijk altijd wel recht door zee. Omdat de beste stuurlui in de regel aan wal staan, hebben we onze oudSKapiteins gevraagd om nog voor één keer onder onze vlag te varen en de matroosjes wat te vertellen over de tijd van weleer.

App-gesprek tussen Liesbeth Kauw (oud-hoofdredacteur SK) en Mirre Terpstra (oud-penningmeester SK) 27/01/15 21.59 uur

MT: Wat doe jij?

LK: tv kijken LK: En bedenken of ik nog wat wil schrijven voor de sk LK: Mag van alles zijn MT: Over opmaakweekend MT: En singstar ‘s nachts MT: Of de coffee company LK: Dat we veel in de cc zaten?

MT: over de barista MT: Jij flirtte met hem

Zo maar doen dan

H

ad ik geweten wat ik nu weet, dan had ik de show van Rock Bitch in Huize Maas gelijk op de één gezet.

Nu kwam het daar pas na eindeloos gewik vóór (ruige muziek, vrouwen met gitaren, seks op een podium, een gouden condoom voor fans, de UK schrijft er niet over, zei iemand seks?) en geweeg (ruige mu... zei iemand seks?) tegen. Wel doen, niet doen, wel doen. Tot iemand de hoofdredacteur onderbrak en zei: ‘Zo maar doen dan.’

Toen ik studeerde, studeerde ik. Die kennis toepassen op de werkelijkheid van de Studentenkrant? Nadenken was meer iets voor het bestuur. Wij Journalisten waren van het “kritisch denken”.

Nu vragen mensen me hoe journalisten werken. Ze betalen me er zelfs voor. Mijn antwoord: Ze doen maar wat en komen in actie als deze criteria opgaan:

LK: Ben jij de oud voorzitter?

MT: Ja daar ging ik wel vanuit MT: Ambities LK: Oke ja dacht dat we duo-voorzitterschap hadden MT: Secretaris denk ik dan LK: Ik had best nog wel jaartje hoofdredactie willen doen MT: Ja vet leuk MT: Iets meer uitbesteden MT: Alleen opmaakweekend doen LK: ja LK: raar dat je zoveel ook vergeet MT: Ja terwijl we er paar dagen per week waren LK: Het is ook niet gegarandeerd hea. Dat je erin komy MT: Hebben ze de disclaimer in de mail gezet ofzo?

LK: 51 oud-hoofdredacteuren zijn gemaild, en er is plek voor 15 stukkies.

LK: Ik kan ook ren naaktfoto sturen? Mss werkt dat LK: Dat was ons motto altijd toch.

LK: En dan zei ik dat tieten op de voorpagina echt niet kon MT: Hahah LK: Of borrrsten MT: En guns

H

Het is wetenschappelijk verantwoord; al in 1965 schreven Galtung and Ruge erover in het Journal of Peace (!)

Research.

Wijsheid komt met de jaren. Nu zeg ik: het is goed dat de journalistiek wetenschappelijk is ingebed.

Maar de Studentenkrant laat al 30 jaar zien dat je niet moet overdrijven met studeren. Soms moet je zonder nadenken Rockbitch op de één zetten.

et boeit dus geen reet. De angst om al voor je 25ste levenslange reputatieschade op te lopen wegens onfatsoenlijke stukjes is volkomen, maar dan ook volkomen onterecht.

Het leek af en toe wel de grootste angst van redacteuren. Met tranen in de ogen zaten ze op de redactievergadering: ‘maar ze googlen je toch als je gaat solliciteren?’ Ja mogelijk, maar een aantal wonder boven wonder succesvolle sollicitaties later – voor banen mét salaris, bij toch nette organisaties - ben ik nog steeds 0 (zegge: NUL) keer aangesproken op de ranzigheid in de Studentenkrant van weleer.

Blijkbaar kan het ze dus toch niks schelen wat je in de schoolkrant hebt geschreven, bij nader inzien verbaast dat me ook niks. Hoewel de Studentenkrant natuurlijk het epicentrum van Groningen is, reiken de shockgolven niet tot in de grotemensenwereld. Rechtszaken wegens lasterlijke artikelen, Geenstijl halen toen het nog wat voorstelde, stukjes zo goor dat Goor ervan moet kotsen. Nobody cares.

arnold vonk

randy martens

1.

2.

3.

4.

5.

6.

7.

8.

9.

10.

Het is nooit eerder verteld.

De emoties lopen op.

Er zijn winnaars en verliezers.

Het is een follow-up.

Het gaat om bekende personen.

Het gebeurt vlakbij de lezers.

Het is net gebeurd.

De lezers zullen zich verbazen.

Er zijn recordcijfers.

Het heeft symbolische waarde.

LK: Nee joh MT: Je kan ook mij interviewen MT: Of een column schrijven over de partypoopers MT: Of de oud voorzitter van de partypoopers interviewen

REPUTATIESCHADE

‘A blast from the past’

Mijn favoriete spraakmakende artikelen

W

at mij betreft is er één constante factor in het bestaan van de Studentenkrant: ophef. ‘Recht door zee’ wordt helaas niet altijd gewaardeerd. In het heden en verre verleden hebben onze redacteuren artikelen geschreven die landelijk nieuws hebben gehaald, waarvoor de krant is aangeklaagd en waardoor mensen met fakkel en hooivork de Grote Markt op gingen (soort van, dan). Ik wil graag dit moment nemen om daarbij stil te staan. Mijn drie lievelingsrelletjes:

1. ‘Plantsoen’ – Ben Hard, mei 2011 Ben Hard verkracht op grove wijze een meisje en schrijft daarover in zijn column. Hoewel dat natuurlijk business-as-usual is, begint een hoogleraar aan de RUG een hetze om de Studentenkrant te laten verbieden. Het CUOS dreigt daarop met het doorknippen van de subsidienavelstreng. Landelijke media gaan wild op ‘teveel seks in Groninger Studentenkrant’, waarna de advertentie-inkomsten skyhigh gaan.

2. ‘De Groninger Harmburgertest’ – Jaap Boerema, maart 2014 Een onafhankelijk testpanel van de Studentenkrant doet een hamburgertest.

De Eat2Be scoort het laagst op die hamburgertest (3.4 uit 10). De eigenaar Eat2Be is hier niet zo blij mee, belt de redactie ziedend op en schreeuwt: ‘ik zal eens langskomen om te zien of jullie het dan nog een leuk artikel vinden’. Nooit meer wat van gehoord behalve dat de Eat2Be failliet is. Hoewel de impact van onze artikelen natuurlijk immens is, hadden de mensen onze Studentenkrant niet nodig om te proeven dat een Eat2Beburger niet te vreten is.

3. ‘Studiedrugs, wat werkt wel en wat werkt niet?’ – Ben Hard & Ruk Beer, juni 2012

LK: Ja LK: Ik ga slapen

Favoriete deel: ‘Keta: Fucking gaaf, maar geen letter gelezen.’ Krant niet aan te slepen die maand, net als ketamine heb ik gehoord van mensen die dat wel eens gebruiken.

MT: Slaap lekker

rixt riemersma

Hybris

Z

ondagavond, eind januari. Een verrassende mail in mijn inbox.

Huidige hoofdredacteuren van de Studentenkrant vragen mij of ik als oud-hoofdredacteur wellicht een bijdrage wil leveren aan de lustrumeditie van februari. Toon en Anneloes… ik graaf even heel diep in mijn geheugen om te bedenken of ik hen ken. Dan realiseer ik me: ik ben al vijftien jaar geleden uit Groningen vertrokken.

Toch buitelen sinds die mail de herinneringen over elkaar heen. De bedompte kelder aan de Pelsterstraat waar we iedere woensdagavond vergaderden. Na afloop borrelen bij het Paard van Troje in de Kromme Elleboog.

Kibbelen met mijn mede-hoofdredacteur over de inhoud, over hoe ver we konden gaan, over afspraken al dan niet nakomen. Soms ook zoenen. We waren er toch. De mail van Toon en Anneloes amuseert me. We moeten als oud-hoofdredacteuren niet denken dat ieders bijdrage wordt geplaatst: er is slechts beperkt ruimte. Ook mag het artikel zeer zeker niet te lang zijn. En oh ja, de deadline is drie dagen later. Die jeugdige, bijna arrogante overmoed: ik voel me stokoud als ik die herken en benoem maar man, wat is het hartverwarmend om die te proeven in elke scherpe, humoristische en wereldbestormende zin uit deze onverwachte mail. Dit is waar een formidabel en onmisbaar medium als de Studentenkrant al dertig jaar op drijft. Groningen, gefeliciteerd met dit jubileum! linda van ’t land

De oprichter aan het woord Oprichter Menno Buiskool vertelt ons hoe de Groninger Studentenkrant dertig jaar geleden begonnen is.

I

n 1984 was er één krant voor de studenten: de Universiteitskrant (UK). De redactie van de UK vond dat alle aspecten, die voor ons studenten van belang waren, wel aan bod kwamen in hun krant. Signalen dat het misschien toch wel wat eenzijdige berichtgeving was, door de bril van de UK-redactie geschreven, vonden geen gehoor.

In hetzelfde jaar was het voortbestaan van de SORUG, de tegenhanger van de GSB, afhankelijk van het halen van voldoende leden om in aanmerking te blijven komen voor de jaarlijkse subsidie van de RUG. Ik heb aangeboden om met een paar mensen de ledenwerfcampagne op ons te nemen, met als voorwaarde dat wanneer we het minimum aantal leden haalden, we een deel van de subsidie konden gebruiken om een onafhankelijke krant op te zetten. Het benodigde aantal leden werd gehaald. Er was dus geld om te beginnen. Waar we het geld voor nodig hadden? Deels voor het drukken, maar belangrijker om expertise in te kopen. De startende redactie had geen verstand van het maken van een krant, vonden we zelf. Dus we gingen op zoek naar iemand die dat vak kende.

De Groninger Gezinsbode was toen nog een onafhankelijke krant, waar de redactie werd gedaan door Persbureau Tammeling. Bart Tammeling was een alom gerespecteerde journalist die ook voor het ANP noordelijk nieuws voor de landelijke pers coverde. Bart Tammeling en een aantal jonge

journalisten dreven dat bureau. Met telexen (tussen telegram en email in, red.), politieberichten en de hele santenkraam.

De drukinkt droop er haast vanaf. Met hen hebben we de afspraak gemaakt dat zij ons zouden coachen, waar nodig artikelen zouden aanleveren en ons wegwijs zouden maken in het maken van een krant. Zo verscheen het eerste nummer. Zeker niet volmaakt, maar wel zodanig dat vervolgens het aanvullen van de redactie met studenten, die van schrijven ook hun beroep wilden maken, direct op gang kwam. Ondertussen hadden we na iedere krant een evaluatiebijeenkomst, waarbij de beroepsjournalisten ons met het rode potlood duidelijk maakten wat er niet en wel goed was aan de krant.

Prachtige bijeenkomsten. Waarbij het adagium was: de Krant is een Meneer. Het gaat niet om de individuele journalisten, maar om wat er in de krant staat. De namen van de redactie stonden in het colofon, maar niet boven de artikelen. Tevens werden er zaken in getimmerd als hoor en wederhoor en dat er twee bronnen nodig waren om een nieuwsfeit te melden, maar ook hoe de opmaak van een pagina hoorde te zijn.

De reactie van de eerste krant bestond uit Fransisca Monhemius (student bedrijfskunde), Cees Borstlap (rechten), Freek Pagie (rechten) en mijzelf: Menno Buiskool. Als geneeskundestudent in de negen maanden wachttijd tussen junior en senior co-schappen had ik tijd om de krant op te zetten. In het

eerste jaar kwamen er heuse neerlandici en journalistiekstudenten bij en ging het al snel beter met de stukjes.

Sportief Wim Köhler, toen redacteur van de UK en tegenwoordig wetenschapsredacteur van de NRC, was wel zo sportief ons te helpen met het zetprogramma dat we moesten gebruiken om de teksten aan te leveren. Want ook de Studentenkrant werd, net als de UK en de Gezinsbode, gedrukt bij drukkerij Ebel Noorman, waar Persbureau Tammeling ook gehuisvest was.

Desktop publisher programma’s, zoals tegenwoordig beschikbaar, waren er nog niet. Een econometriestudent die kon programmeren schreef voor ons een programmaatje, zodat we de grootte van de kop konden berekenen die boven een stuk paste. De teksten kwamen bij de drukkerij als lange stroken uit een soort foto-ontwikkelapparaat en die werden vervolgens met de hand op pagina’s geplakt. Dat deed de redactie deels zelf en deels werd dat gedaan door beroepszetters. Het was een leerzame tijd. menno buiskool

De foute geschiedenis van de SK michelle van der gracht illustratie: coen vosveld

E

en aantal jaar geleden werd al een artikel geschreven over het foute oorlogsverleden van de Studentenkrant, toen nog Der Groninger Studentenkrant, opgericht door Günter Göring. De Studentenkrant heeft echter een nog veel grotere invloed gehad op ‘s werelds geschiedenis, al was het nog niet onder de naam die Göring ons geschonken heeft. Ter ere van het lustrum kunt u hieronder een beknopt overzicht vinden van de belangrijkste gebeurtenissen in de lange geschiedenis van de krant.

Het eerste gedocumenteerde teken van leven van de Studentenkrant was een paar duizend jaar geleden, op de berg Horeb in de Sinai-woestijn. Hier werkte een bij naam onbekende autist aan de allereerste ‘de tien’. Aangezien er in die tijd nog geen schrijfmiddelen waren moest de beste man het uithakken in steen. Nadat hij klaar was en moed had verzameld om af te dalen, trof hij zijn broer aan, zijn zusje bevruchtend. De autist was zo verbolgen dat ze zonder hem waren begonnen, dat hij ze allebei de hersens in sloeg met de eerder genoemde steen. Naar verluid bestond ‘de tien’ vooral uit onsamenhangende combinaties van woorden, maar zit het in de natuur van de mens om overal wat achter te zoeken. Zo ontstond de mythe dat dit tien levenslessen zouden moeten

zijn, echter kladde de autist op de Horeb gewoon zijn vieze seksuele fantasieën op een steen.

Járen na dit eerste wapenfeit bestond de Studentenkrant, toen nog de Novum Testamentum Graece genoemd, vooral uit een groep roddeljournalisten die nergens meer voldoening uit haalden dan onrust stoken en spookverhalen rondbazuinen.

En met succes. Geïnspireerd door de autist wisten ze bijna de hele wereld wijs te maken dat een als overspelige slet bekende toneelspeelster was bevallen van een kind van God. Het bleek een complot van de journalisten, die op deze manier dit kind aan de macht wilden krijgen om zo invloed uit te kunnen oefenen op de beleidsvoering van het land. Het kind geloofde in zijn eigen leugen, groeide op en kreeg twaalf discipelen als volgelingen die dood en verderf zaaiden.

Om hier een eind aan te maken betaalden de Romeinen 30 gulden aan een geldbeluste, verraderlijke alcoholist van een volgeling om mee te werken aan een complot. Na een schrans- en zuipfestijn werd hij door tien man overmeesterd en ondersteboven aan een kerkklok opgehangen. Men had in die tijd echter nog niet door dat je van aan je voeten opgehangen worden niet zomaar dood gaat, dus wist hij zichzelf na drie dagen los te krijgen en te vluchten naar het huidige Duitsland.

Hier ging hij onverstoord door met het prediken van zijn verzinsels. Om een groter publiek te bereiken werd zijn ‘geloof’ ook opgeschreven en met behulp van kindslaafjes gereproduceerd. Dit heeft uiteindelijk geleid tot het splitsen van het Romeinse Rijk in west en oostelijk deel. Enkele honderden jaren na zijn dood werd in 378 zijn levensbeschouwing als staatsgodsdienst ingesteld. Hiermee blijft de filosofie van, bleek later, Benhardus nog altijd rondspoken.

De door hem opgerichte uitgeverij bleef dan ook invloedrijk in de Germaanse landen. Deze bleef ook tijdens de donkere dagen van de vroege middeleeuwen bestaan en wist zich succesvol voort te zetten door racistische uitlatingen en broodje aapverhalen. Het grootste succes kwam door mee te liften op de Zwarte Dood. Dit was jarenlang het paradepaardje van de krant, die wist te melden dat de Joden de grootste verspreider waren van de pest, wat leidde tot de eerste grote pogrom tegen de Joden.

Het sinds de oprichting allergrootste succes van de krant werd behaald door Johannes Gutenberg. In die tijd heette de krant de Gutenberg Bijbel. Johannes had op zakenreis in China, naast het uitwisselen van exotische ziektes, ook contact gehad met Chinese schrijvers die een revolutionaire wijze hadden gevonden om snel teksten te reproduceren. Johannes wist hier op typisch Duitse wijze gebruik van te maken en dus vond hij in 1450 de drukpers uit. Vijf jaar later voltooide hij zijn Gutenberg Bijbel. Tegen populaire opinie in was dit echter

niet de Bijbel zoals wij deze tegenwoordig kennen. Deze Bijbel kon meer worden gezien als de vrouwonvriendelijke, laat-middeleeuwse versie van Fifty Shades Of Grey. Hierin werd onder andere het praktisch gebruik van stoffen met nagenoeg dezelfde werking als GHB uitgelegd, volgens Johannes geschikte middelen om vrouwen over te kunnen halen die niet zeker wisten wat ze wilden.

Na de dood van Johannes nam een zekere Maarten Luther het stokje over. Maarten was een beetje overijverig. In plaats van ‘de tien’ koos hij voor een verlengde versie hiervan en kladde kerkdeuren vol met 95 stellingen. Deze stellingen veroorzaakten zoveel controverse dat er opnieuw een oorlog aan te pas moest komen om de geschillen op te lossen. Hierna bleef het een tijd rustig omtrent de krant.

De organisatie achter de toenmalige Gutenberg Bijbel bleef actief, maar ditmaal als staatskrant onder Rijkskanselier Otto von Bismarck. De krant was vanwege haar scherpe randje vooral populair onder studenten, zelfs buiten het Duitse rijk. De sterk propagandistische boodschappen die de krant uitdroeg inspireerde drie Bosnisch-Servische studenten tot de moord op de Oostenrijks-Hongaarse troonopvolger: Frans Ferdinand. Naar verluid omdat de krant bij een recensie van het nieuwe album van Franz Ferdinand hun muziek als ‘doodsaai’ bestempelde en zij dit verkeerd opvatten. Dit was uiteindelijk de voornaamste reden van de start van de Eerste Wereldoorlog. Na het verlies van deze oorlog moest de redactie van de staatskrant onderduiken en was deze op sterven na dood.

Vlak na het begin van de Tweede Wereldoorlog kreeg de mislukte journalist Herman Goring lucht van de vergane glorie en de nog bestaande drukfaciliteiten. Hoewel er weinig van de krant over was, besloot hij het overgebleven flinterdunne draadje van de oude Duitse staatskrant op te pakken en het naar zichzelf te vernoemen. Naar eigen zeggen was Goring vooral geïnspireerd door het feit dat de krant oorzaak was van de eerder genoemde, allereerste Jodenvervolging. Helaas was Goring zo dyslectisch als de pest en had hij bij zijn Kamer van Koophandel inschrijving niet de Goringer NSBkrant opgegeven, maar de Groninger Studentenkrant. En zo geschiedde.

Hierover valt op onze site meer te lezen onder de zoekterm “Een fout oorlogsverleden”. Na het pensioneren van Goring is het blad overgenomen door studenten die er iets leuks mee dachten te kunnen doen. En dat denken ze nog steeds.

LUSTR

www.studentenkrant.org | jaargang 31 | nummer 6 | februari 2015

Dit is geen grap

UMEDI Studentenkrant TIE! Groninger

BEN HARD ONTHULD iPhone 6

Toestelprijs: € 0,- 500 MB 150 min

€ 36,-

p.m.

W

De student van 30 jaar terug: van aids tot xtc

Seks en drugs worden vaak in één adem genoemd en tegenwoordig is dat allerminst onlogisch. douwe slootman foto: archiefbeeld groniger studentenkrant

H

et afstappen op een meisje dat ‘out of your league’ is, wordt een stuk makkelijker wanneer je grenzen door wat dan ook vervaagd zijn. Het moge duidelijk zijn dat wanneer je met je snotneus van het snuiven en met je doppen ter grootte van de gemiddelde tepelhoven van een hoogzwangere vrouw, het regelen van dames een stuk eenvoudiger wordt. Maar hoe zat dat 30 jaar geleden, toen Basepipe Boudewijn en Heroïne Henriette nog seropositief over straat konden lopen?

Vroeger (lees: midden jaren tachtig), toen de lucht nog schoon was en de seks nog vies, werd ook studentikoos Groningen opgeschrikt door een nieuwe volksvijand: AIDS. Deze seksueel overdraagbare aandoening leek Nederland te hebben bereikt vanuit de Amerikaanse homoscene. Toen men erachter kwam dat je als hetero ook aids kon krijgen, werd de angst behoorlijk aangewakkerd. Alle invloedrijke media kwamen met voorlichtingen over de preventie van aids, zo ook de Groninger Studentenkrant. De Studentenkrant kwam met de lumineuze leuze: Niet bijten, wel kussen.

Studenten uit die tijd waren gewend om zo nu en dan eens een vrouw te bezwangeren. Ze creëerden als het ware nieuw leven. Erg nobel dus. Wat ze daarentegen niet gewend waren, was dat het liefdesspel zich zou kunnen ontwikkelen tot een ware strijd tussen leven en dood.

Gelukkig werd men er toen op gewezen dat ‘safe seks’ ook wel handig zou kunnen zijn, als men tenminste geen behoefte had aan een dodelijke soa.

Aids kon men ook krijgen door het in contact komen met drugsspuiten van besmette personen. Het delen van je heroïnespuit kwam steeds minder voor en daar baalde menig verslaafde student van. Drugs moest iets zijn wat verbroederde, een sociale aangelegenheid.

Door deze tegenslag, ging men op zoek naar nieuwe genotsmiddelen. Deze werd al gauw gevonden in de vorm van cocaïne. Het witte spul had naast een extravagant karakter ook een extravagant prijskaartje, maar daar liet de toenmalige student zich niet door van de wijs brengen. Er werd gesnoven voor het leven en dat kostte weer het leven van talloze neusbotjes.

Toch waren de toenmalige studenten nog niet tevreden over hun drugsmogelijkheden. Ze waren klaar met die psychedelische hippiedrugs en het witte goud werd ook wel eens te duur. In tegenstelling tot nu, was de slogan: Meer, meer, meer! En dat werd geregeld. Er werden vele drugslaboratoria opgezet en een enkele student produceerde het zelf. De eerste ecstasy zag midden jaren tachtig haar levenslicht. Hoewel minder massaal dan tegenwoordig, klappertandde en knuffelde een groot aantal studenten op feestjes of gewoon binnenshuis. Deze psychostimulantia gaven het studentenleven een extra dimensie en daarom was de zomer van ’88 voor velen een domper: ecstasy kwam op de opiumlijst terecht.

Resumerend kan worden vastgesteld dat er qua drugs niet zo gek veel is veranderd. Er wordt nog steeds constant gezocht naar nieuwe middelen, want hoe meer hoe beter. Aids bestaat helaas nog wel, maar onder de studentenpopulatie is dit aantal beperkt tot een minimum.

30 jaar rectificaties Tijdens het dertigjarig bestaan van de Studentenkrant zijn er in de loop van de tijd wel eens foutjes gedrukt, of artikelen waar we simpelweg spijt van hebben. Tijd om deze zaken op een rijtje en recht te zetten.

Rectificatie Artikel ‘Mobiel bellen steeds populairder onder studenten’ Oktober 1998 Na verloop van tijd is het duidelijk geworden: mobiel bellen is geflopt. Hoewel smsen en later Whatsapp exponentieel zijn gegroeid in populariteit is bellen achtergebleven.

Rectificatie Rectificatie Januari 2011 Per abuis is er een rectificatie geplaatst, terwijl dit eigenlijk helemaal niet de bedoeling was. Sorry man.

Rectificatie Covertekst December 2013 Dachten wij dat het De Jeugd Van Tegenewoordig was, blijkt het die van Tegenwoordig te zijn. Lekker zo op de cover. Foutje, bedankt.

Rectificatie Bestuursfoto Awards November 2014 Na een hertelling van de stemmen blijkt dat niet de Usva, maar Clio de onbetwiste winnaar is van de Bestuursfoto Awards. Onze welgemeende excuses aan Usva voor dit ongelukkige telfoutje.

Rectificatie Covertekst Februari 2015 Op de cover van deze editie staat ‘Ben Hard onthuld’, hiermee hebben wij wellicht mensen op het verkeerde been gezet. De juiste titel moet ‘Ben Hard onthult’ zijn.

10

Groninger Studentenkrant Februari 2015

Ben Hard onthult

Al jaren is de identiteit van de beroemdste columnist van de Studentenkrant een groot mysterie. Eindelijk hebben we Ben zover gekregen iets over zichzelf te vertellen. jacob dubbel

I

n de lustrumeditie van de Studentenkrant is er natuurlijk ook plaats voor een aantal spannende onthullingen. Na al die jaren leven in bittere onzekerheid geven wij onze lezers daarom nu eindelijk iets om zich aan vast te klampen: een interview met the one and only Ben Hard. Wie is toch die man die elke maand de fijnste studentes oppikt in de stad? Wie is toch die grootste charmeur onder de studenten die letterlijk elk mokkeltje om zijn vinger windt als een ringetje uit een kermisattractie? In dit interview kom jij alles te weten over de man achter Ben Hard. Nou ja, bijna alles, want Ben kan, na alle vunzigheid die hij heeft opgeschreven, zijn identiteit niet volledig prijsgeven.

Dus Ben, daar zit je dan: op de biechtstoel! Om even rustig in te komen, hoe is het de afgelopen tijd met de chicks?

Haha, mag ik allereerst even zeggen dat ik het een hele eer vind om door jullie geïnterviewd te worden. Ik weet dat ik maandelijks m’n dingetjes schrijf en dat jullie mijn avontuurtjes op prijs stellen, maar een interview voor mij in de lustrumeditie, is dat niet iets teveel van het goede? Nou ja, whatever, om antwoord te geven op je vraag: het gaat uitstekend met de chicks. Ik heb nog steeds veel contact met dat verpleegstertje van afgelopen maand, sjonge, die kan er wat van. En het nieuwe spul dat het afgelopen studiejaar is begonnen, is ook zeker niet mis.

Oeh, dat verpleegstertje nam je wel goed te grazen, als we je verhalen mogen geloven. Maar Ben, teveel van het goede? Wij krijgen zoveel reacties binnen over jouw stukken en iedereen wil weten wie je echt bent. Dat ga je zeker niet onthullen?

Je moet goed weten dat ik ooit via via voor deze rubriek ben gevraagd, omdat ik naar het schijnt ‘veel’ chicks zou naaien en het me ‘niets kon schelen allemaal’. Dat is inmiddels zo’n vier á vijf jaar geleden en ik moet zeggen dat ik in die periode wel wat volwassener ben geworden. Een goed

potje vernederende seks sla ik natuurlijk niet af, maar ik merk aan mezelf dat ik ook wat tijd wil vrij maken voor mijn studie bedrijfskunde, die inmiddels al acht jaar duurt. Ik probeer wat vaker naar de UB te gaan. Voor de mensen die daar vaker komen; ik zit altijd op hetzelfde plekje in de kantine, gelijk links aan die hoge tafels. Dan hoor ik mensen praten over mijn verhalen. Dat voelt nog steeds een beetje vreemd, haha. Toch kan ik mezelf niet echt onthullen. Ik heb in de loop der jaren wel enkele dingen uitgevreten die onder de noemer ‘zedendelicten’ zouden kunnen vallen. Hoewel ik in de bak best een paar zeepjes op de gond zou willen gooien, is een strafblad wel echt killing voor mijn carrière.

Iedereen wil natuurlijk weten of jouw verhalen allemaal waar zijn.

Is het allemaal echt gebeurd of verzin je er zo nu en dan wat bij?

Ja, het is absoluut allemaal waar. Al moet ik wel zeggen dat ik mijn belevenissen wel in een verhaalvorm moet gieten. Om terug te komen op dat verpleegstertje van vorige maand, ik heb haar nadat ze was afgewerkt, nog een keer, eh, afgewerkt.

Gewoon een vluggertje achter de afvalcontainers van het UMCG. Dat vind ik dan niet interessant genoeg om in mijn verhaal te verwerken, dus dat laat ik er uit. En natuurlijk gebruik ik ook stilistische middelen in mijn columns. Maar neem van mij aan: als ik zeg dat ik een slokdarm kapotrag, héb ik ook een slokdarm kapotgeragd.

Oké Ben, we weten nu een beetje hoe je jouw stukken schrijft, maar nu even een paar vragen over de ‘inhoud’. Aan welke keer heb je de beste herinneringen?

Poeh, dat is een goede.. Je moet weten dat de ‘normale’ Groningse studenten, die oorspronkelijk uit een kutgehucht uit Drenthe of Friesland komen, niet echt het spannendst zijn. Ze hebben een gat, maar daar is dan ook vaak alles mee gezegd. Ik heb een aantal keer een internationaaltje gehad en ik moet toegeven dat die een hele andere manier van denken hebben. Ik weet nog goed dat ik twee jaar geleden een keer een

Zweedse chick heb gehad en die dames uit Latijns-Amerika zijn op het eerste gezicht misschien wat lastig in de omgang, maar damn, als ze eenmaal loskomen. Dus om antwoord te geven op je vraag: ik weet zo niet precies wanneer het beste was, ik probeer er altijd weer het beste van te maken.

En Ben, jouw gedachtes over anaal?

Anaal, tja. Altijd een lastig onderwerp. Weet je wat het is, ik moet je toegeven dat ik een kleine fixatie heb op anale praktijken. Ik zeg niet dat ik alles bij iemand via de achterdeur naar binnen wil proppen, maar af en toe even een kijkje nemen is toch wel erg lekker. Het is jammer dat studerend Groningen daar anders over denkt. Vaak geef ik wel aan dat het echt lekker is en dat ze gewoon niet zo moeten zeuren, maar dan word ik toch raar aangekeken door zo’n Fries, conservatief kutwijf, bah. Nee, het eerste jaar dat ik voor jullie schreef, 2011 was dat volgens mij, toen heb ik een hoer anaal genomen. Ik was echt knetterlam en besloot naar de hoeren te gaan en ja, wie daar betaalt, bepaalt. Daar kon ik, al was het voor een kleine honderd euro, echt mijn anale grenzen verleggen.

Als afsluiter even een paar korte vragen voor jou, Ben: Anaal of oraal? Anaal Cola of bier? Bier XTC of wiet? XTC Toys of geen toys? Geen toys Heb je een sixpack? Bijna Groot geschapen? Ha, wat dacht jij dan

Groninger Studentenkrant Februari 2015

11

Kroegportret: Chi-Chi’s

Aan de buitenkant kun je het niet zien, maar aan de binnenkant hebben ze heel lekker mexicaans eten. michel van der vaart beeld: janneke vos

O

oit gedacht dat er meer potentie zou zitten in de leegstand die de laatste jaren een deel van het Poeleplein karakteriseerde? Je bent niet de enige. Aart zag namelijk hetzelfde. Sinds kort heeft hij het Poeleplein namelijk van een nieuwe aanwinst voorzien: Tex-Mex restaurant Chi Chi’s.

Hier kun je niet alleen terecht voor het stillen van de honger, je kunt hier ook prima langskomen voor een gezellig biertje en een heerlijke portie chicken wings. Weer eens wat anders dan de standaard portie bitterballen.

Eigenaar Aart vertelt over het Tex-Mex concept. Dit concept neemt ons mee terug in de tijd. De 19e eeuw wordt getekend door de industriële revolutie. Het toonbeeld hiervan is de stoomlocomotief. In diezelfde tijd werd dan ook een spoorlijn aangelegd tussen Texas en Mexico, wat destijds een immens project was. Hiervoor werden zowel Amerikanen als Mexicanen ingezet. Het mengsel van deze bevolkingsgroepen heeft onder andere een muziekstijl voortgebracht, maar voor de gemiddelde mens nog veel belangrijker: een eigen cuisine. Tex-Mex staat dan ook, niet heel verassend, voor de

combinatie tussen de Texaanse en de Mexicaanse cuisine. De grootsheid van de Amerikaanse keuken wordt gecombineerd met de pittige Mexicaanse keuken.

Vanaf heden is dit concept ook in ons aller Groningen te vinden. Het Groningse restaurant is de eerste verschijning in Nederland van de in onder andere België en Koeweit al succesvolle keten Chi Chi’s. Bij binnenkomst voel je direct de sfeer die je verwacht bij een mix van een fusion-restaurant van dit kaliber. Meubilair van steigerhout en een prachtige, ruige binnenmuur. Op de andere wanden hangen levensgrote afbeeldingen van de aanleg van spoorwegen, waardoor je je in een 19e eeuwse saloon met een modern tintje waant.

Eigenaar Aart is een zeer gemotiveerde ondernemer. Na avonturen in onder meer Frankrijk en Spanje is hij teruggekeerd naar het koude Nederland. Hij vertelt dat hij een echte pionier is. Het opstarten van nieuwe projecten geeft hem energie en is hetgene waar hij het liefst mee bezig is. Hij gaat dan ook volledig voor het succes van dit eerste filiaal van Chi Chi’s. Dat is ook aan alles te merken, zoals aan de sfeervolle ambiance en het warme onthaal door het Chi Chi’s team.

Van het bestuderen van de menukaart alleen word je al vrolijk. Het wordt hier anders aangepakt dan het standaard mapje of het geplastificeerde blaadje wat je gewoonlijk krijgt bij een restaurant. Bij Chi Chi’s krijg je een menukaart waar je U tegen zegt. Als er niet op stond dat het recyclebaar was, stond waarschijnlijk half Greenpeace voor de deur vanwege de grootte van de kaart. Van de prijzen word je nog vrolijker.

Voor een prima studentenbedrag krijg je hier een compleet burgermenu. En dan niet gelijk aan de laffe McDonald’s versie; dit zijn echte burgers, van echt vlees. Ook als je alleen voor een biertje en hapje komt, word je prima hotwings en andere echte Tex-Mex hapjes voorgeschoteld, welke je kunt combineren met Mexicaanse biertjes en Chi Chi’s eigen tequila en whisky.

Begin februari zal Chi Chi’s officieel haar deuren openen en is iedereen welkom om dit, voor de Groningse student relatief onbekende, concept te leren kennen. Je kan dan genieten van de Tex-Mex cuisine voor een zeer betaalbare prijs, waar je ook echt wat voor terug krijgt.

BURGER MENU

7,

50

BURGER+HEINEKEN OF COLA

€

HET BURGERMENU IS GEHELE MAANDAG EN DINSDAG GELDIG EN ALLE OVERIGE DAGEN VAN 12:00 TOT 15:00

L

.N N E G A R V -

Z QU I

REGULAR BURGER 100 GRAM + POTATO WEDGES + COLESLAW

DONDERDAG EN VRIJDAG van 17u tot 19u

1 Margarita Cocktail + 1 gratis 12

Groninger Studentenkrant Februari 2015

Eurosonic 2015 wymer praamstra beeld: sander baks

N

a de voorbeschouwing in de vorige krant, kan in deze editie een kort overzicht van de door ons bekeken bands op het jaarlijkse Eurosonic/Noorderslag natuurlijk niet ontbreken. Met honderden bands heb je uiteraard belachelijk veel overlap. Meer dan tien acts tegelijk op de verschillende podia en kroegen in de stad is eerder regel dan uitzondering. Naast de keuzes die je op voorhand moet maken, is het met rijen die soms tientallen meters lang zijn altijd nog maar de vraag of je ook daadwerkelijk binnenkomt. Willekeurig en onnauwkeurig dus, dit overzicht, maar de parels die we tegenkwamen zijn zeker de moeite waard om in de gaten te houden.

Woensdag Ook de weergoden houden van een potje live-muziek. Er is de hele dag pleurisweer van de hoogste orde, maar ’s avonds is het zowaar droog. Dat scheelt een slok op een borrel als je tussen de locaties gaat racen om alles wat je wil zien, te kunnen zien. Mooi, stap één is gezet. Nu moeten de bandjes het nog waar gaan maken.

Een matige start is er bij Warm Graves. Deze Duitse sci-fi rockers zijn het makkelijkst te kenmerken als veel geschreeuw maar weinig wol. Semi-interessant, maar na een twintig minuten doordenderende eenvormige jam met erg overheersende, daverende drums is de lol er wel af. Die semi-intellectuele pose komt ook redelijk onaardig over.

Door naar het gegarandeerd goede optreden van Jacco Gardner. Het psychedelische wonderkind is in zijn stad Hoorn waarschijnlijk in een chemisch vervuild slootje gedonderd en dat heeft hem geen windeieren gelegd. Twee jaar lang de wereld over touren met een debuutalbum is weinig Nederlandse acts die zich niet met EDM bezighouden gegund. Album twee komt er aan en hoewel er een nieuwe band rondom frontman Jacco is gevormd, is het optreden goed als vanouds. Weinig verrassing, maar veel kwaliteit. Daarna Mountain Bike, het hoogtepunt van de avond is. De Belgen hebben niet meer dan een onderbroekje en basketbaljersey aan, maar ze spelen (af en toe letterlijk) de ballen uit de broek.

Catchy, enthousiast en overall steengoede nummers.

Geen radiomuziek, maar vooral live een hele belevenis.

Bij de hype-act Catfish & The Bottlemen staat een rij die van De Spieghel tot ver op het Poeleplein kronkelt.

Tegen de tijd dat je binnen bent is alle tot dan toe genuttigde alcohol alweer afgebroken: daar hebben we geen zin. Schijnt goed te zijn geweest, dat dan weer wel. Wij moeten genoegen nemen met de Spaanse hertjes van Deers/Hinds (foto 2) die zomerse trashy pop maken.

Het ziet er wel aardig uit, maar spelen kunnen ze voor geen meter. Als je minder dan drie akkoorden beheerst, kun je beter lekker in Spanje blijven en op muziekles gaan. De Deense disconicht Asbjørn (foto 1) weet ook niet te bekoren, dus is het voor die avond wel weer mooi geweest. Nog drie dagen te gaan.

Donderdag Sisters uit Limerick blijken twee gasten en maar één meisje te zijn. Op die misleidende naam na doen ze het alleraardigst. Compacte popliedjes met een gruizige gitaar en melodieuze jongen-meisje combivocalen. Prima begin, maar net niet helemaal je-van-het.

Imponerend is het daarna wel in het Infoversum.

Godsamme, alleen die visuals van het sterrenstelsel die in de koepel worden geprojecteerd zijn genoeg om je te vermaken, blijkt Binkbeats (foto 3) uit Utrecht er ook nog eens te spelen. Zijn ambachtelijke electro-werkstukjes worden live nauwkeurig opgebouwd uit alles wat maar geluid kan produceren. Stickerplakkers van de Appie gaan blijkbaar prima samen met xylofoon, fietsbel en een stuk lattenbodem. Indrukwekkend op meerdere niveaus.

Na nog een keer Mountain Bike te hebben gezien, staat vervolgens in de opnieuw ramvolle Spieghel het Griekse Acid Baby Jesus. Groovy garagerock met een constante drive, maar het is na een kwartier wel leuk geweest, misschien mede door de vele bierscheten in de overvolle zaal. In Academie Minerva speelt Happyness uit London een degelijke set met hun op Pavement (indierockband, red.) geënte slacker-rock. Toch is het voor dit tijdstip en met zoveel bier in de mik geen feestnummer. Dat is het gelukkig later wel in Subsonic, waar eerst de mannen van Acid Arab en later Cairo Liberation Front (foto 4) de Arabische Lente laten herleven met hun Oosterse en Afrikaanse feestmuziek. Tot in de vroege uurtjes wordt er met theedoeken gezwaaid en fonetisch meegezongen.

Vrijdag Hoewel het allemaal niet meer zo soepel loopt met de katerige lijven, slepen we ons toch naar één van de vele showcases die overdag in de hele stad plaatsvinden.

Yuko Yuko uit Dokkum speelt een belachelijk goede set, terwijl we ’s avonds een paar van diezelfde bandleden terugzien bij The Homesick en later nog een keer op Noorderslag. Ook al belachelijk goed, dus houd die jongens in de gaten.

De chille voortkabbelende krautrock van het Zwitserse Klaus Johann Grobe doet het vervolgens heerlijk als opener van de avond. De vocalen in het Duits maken het plaatje helemaal compleet. Minder genieten is het bij Moodoïd, die het voornamelijk van de glitterpakjes en glittermake-up moeten hebben. Dat ze in het Frans zingen is al helemaal ellendig. Tijd voor wat pit dus, want dit begint zich als de minste avond tot nu toe te ontwikkelen. Gelukkig is daar Zentralheizung of Death (Des Todes) uit Duitsland. Zo moeilijk als de naam is, zo rechttoe-rechtaan is de muziek. Platte hardrock met een garagerock tik. In het verborgen Aa-Theater (sinds wanneer bestaat dat ding?) gaat het vanaf de eerste tel los, met de gitarist met zijn blauwe M&M-pak als aanjager en de moshpittende jongens als afmaker.

Na nog wat veel te lange rijen te zijn ontlopen belanden we bij Les Big Byrd uit Zweden. Hier gelukkig geen glitters, maar hun pakken en vingers beplakt met ledjes zijn ook redelijk vreemd. Een paar nummers van hun psychedelische rock-set zijn wel prima, maar het wil net niet helemaal lukken. Inkakken ligt op de loer.

Dan zit er nog maar één ding op: naar The Partysquad!

Ja, ze bestaan nog en ja, ze staan op een afterparty op Eurosonic. Er blijkt een addertje onder het gras te zitten: ze draaien nog slechtere EDM en reggaeton dan Steve Aoki. Een paar snippets van Partysquad-klassiekers zijn niet genoeg om te bekoren. Ze gaan niet zo hard en ook niet zo lekker meer. Dan DJ De Rooie Neger, die Vera in een soort veredeld indie-schuurfeest heeft getransformeerd. Zijn slogan ‘van schlager tot Slayer’ blijkt om vier uur ’s nachts een behoorlijke succesformule. Een mooi einde van een slopende bier-en-muziek-marathon.

Pleuropsonic Wil je wél hard rocken? Dan is Pleuropsonic helemaal iets voor jou! coen vosveld beeld: postnl

E

urosonic/Noorderslag is zonder twijfel een geweldig moment voor iedere muziekliefhebber. Met de voordelen zal ik u niet vervelen, maar iedereen die wel eens in de stad is geweest tijdens deze magische week zal zich herkennen in ellenlange rijen voor locaties die aanvoelen als sardineblikjes en een astronomisch gat in de bankrekening wanneer de kater wegebt. Enter Pleuropsonic. Sinds 2011 een guerrillafestivalletje, precies onder de neus van Eurosonic.

Pleuropsonic begon als een tegenbeweging, want hoe edgy de lineup van Eurosonic ook kan zijn, er is altijd een gebrek geweest aan raggende gitaren, stukgemepte bekkens en onverstaanbare zangers die tegen het derde nummer stukjes long en zware shag met de lyrics uitkotsen. Voor de diegenen die het nóg

niet geraden hebben, we hebben het hier overwegend over punk en metal, en al haar varianten. Herrie dus.

Maar zou je de Eurosonic-plannen omgooien voor Pleurop? Pleurop telt tenslotte maar een handjevol podia, waar je jezelf bij meerdere kan afvragen of het de benoeming podium wel waard is. De lineup is alleen voor ingewijden te ontcijferen, en de kans zit er dik in dat meer dan een enkele band afzegt.

Daarentegen, binnenkomen is vergeleken met Eurosonic bijna gratis. En bij de meeste locaties het bier al helemaal. Nu heeft langharig muziektuig niet de beste naam, sociaal gezien, maar de sfeer is een stuk gemoedelijker dan bij je gemiddelde podium. Niemand is te oud, te jong of te raar op Pleuropsonic. Behalve hipsters, die steken af als Vindicaters op Minerva.

Tips &

Gelukkig rotte het handjevol verdwaalde exemplaren al snel op.

De editie van 2015 leek op het eerste gezicht niet altijd even druk bezocht. Zo was het vier-tot-acht programma aan een podium om half zes nog niet begonnen. Maar voor de tweede band uitgeragd was begon het podium goed vol te lopen. Dit zou het moment zijn om op te merken dat niet alle bands even strak klonken. Maar daar wil ik mee oppassen. Ten eerste was het desbetreffende ‘podium’ een gekraakte pizzeria, niet bepaald geroemd om haar akoestiek. En ten tweede is het niet altijd duidelijk welke sound een band precies beoogt.

Wel was er verassend veel variatie in de acts.

Vooral op de mainstage. Vanzelfsprekend harde punk, met bijbehorende mosh-pit. Maar vooral de Franse ‘electro-dance-punk’ en een Britse psychobilly band voorkwamen dat de bandjes qua sound en ervaring in elkaar bloedden.

Kortom, noem jij pokkeherrie ook wel eens muziek, drink je graag voor weinig en vind je het niet erg om in een kraakpand met een ex-olievat als verwarming te staan? Dan is Pleuropsonic echt wat voor jou.

Mocht je ineens wel wat goesting hebben naar wat kabaal, volgende editie. Maar heb weinig ervaring met gitaargeweldoptredens. Dan is het niet vreemd als je je een beetje geïntimideerd voelt. Wat tips and tricks om je niet teveel als buitenbeentje te voelen: Kleed je sober. Er is geen dresscode, maar met je blauwe suede schoenen zie je eruit als een fucking hipster, en ze zijn na een half nummer gesloopt.

Bang voor gehoorsbeschadiging?

Terecht. Zoek gratis oordopjes aan de bar.

Nog nooit noemenswaardig een mosh-pit meegemaakt? Als je maar lang genoeg blijft komt het er vanzelf van. Vrees voor een gescheurde jas of blauwe plekken is meer dan terecht.

Maar een goede mosh completeert de ervaring van Pleuropsonic. Tast het water af door aan de rand van de pit te gaan staan en mensen terug te duwen in de spartelende massa ledematen.

Mocht je besluiten erin te duiken, onthoud dan dat, ondanks het gewelddadige vertoon, je waarschijnlijk nog nooit zo snel weer op de been geholpen wordt als je op je plaat gaat.

Speciaalbier? Neem een pijpje Grolsch voor anderhalve euro of flikker op.

Groninger Studentenkrant Februari 2015

13

Kruiswoordpuzzelprijsvraagwedstrijd Winnen doe je bij de Groninger studentenkrant. Met het juiste antwoord kun je VIP-kaarten winnen voor ons lustrumfeest. Stuur je antwoord naar: ikweethetantwoordopdekruiswoordpuzzelprijsvraagwedstrijd@studentenkrant.org

29/01 06/02 07/02 10/02 19/02 20/02 25/02 27/02 07/03 02/04 16/04 25/04 30/04 01/05 07/05 18/06

NAOMI PUNK STEPHEN STEINBRINK DOPE D.O.D. FAT WHITE FAMILY IN DE SPIEGHEL! TOGETHER PANGEA DOPE BODY BONGO BOTRAKO PAUS PURLING HISS THE DEAF EWERT AND THE TWO DRAGONS A PLACE TO BURY STRANGERS RUSSIAN CIRCLES JACCO GARDNER SKIP&DIE PUBLIC SERVICE BROADCASTING

5. In welke voormalige Groningse homobar heeft de christelijke studentenvereniging Navigators zich gevestigd?

6. Welke koffieketen komt er straks in de UB? 7. Wie was tijdens de demonstraties tegen de langstudeerboete de Minister van Onderwijs?

8. Welke studentenvereniging is opgeheven omdat zij zich was vergeten aan te melden voor de KEI-week en daardoor geen nieuwe leden kon werven?

1. Wie was de eerste rector magnificus van de RUG? 2. Over welke Nederlandse schone ging de allereerste Ben Hard?

3. Welke oud-hoofdredacteur (2009-2011) van de Studentenkrant zit nu in het Landelijk Bestuur van de PvdA? 4. Met welke universitair docent Bedrijfskunde kreeg de Studentenkrant het aan de stok in 2011? Deze docent ging zo ver als de faculteiten verzoeken de bakken met SK’s uit de gebouwen te verwijderen.

9. In 2010 werd een 21-jarige, als Sinterklaas verklede student in brand gestoken tijdens zijn ontgroening voor een dispuut van Albertus. Hoeveel procent van zijn rug verbrandde hij?

10. Welke taalstudie is door de RUG opgeheven omdat er geen nieuwe studenten meer voor waren aangemeld en de enige student was afgestudeerd?

11. Welk SK-object werd er in 2011 ontvreemd door Maarten van Bemmel en Willem van Roekel?

12. Wat wenst zwerver Bernard iedereen op straat toe?

VOLLEDIG PROGRAMMA OP WWW.VERA-GRONINGEN.NL OOSTERSTRAAT 44 • 9711 NV • GRONINGEN

VERWACHT

lisanne wieringa illustraties: tobias rutteman

1 2

14/02 HART GAAN

3

20/02 KOVACS

4

21/02 FLUX

5

27/02 DUBIOZA KOLEKTIV 28/02

6

SUNDAY SUN + LUCAS HAMMING

7

06/03 FRIENDS OF THE FAMILY

8

07/03 RONNIE FLEX 21/03 FICTION PLANE

9 10

27/03 SVEN HAMMOND 27/03 PAUW

11

03/04 THE COOL QUEST

12

09/04 RATS ON RAFTS

13 14 15

17/04 MAKEBELIEVE 23/05 SPLENDID SIMPLON UP. ELKE DONDERDAG. LIVE MUZIEK.

VOLLEDIGE PROGRAMMA OP WWW.SIMPLON.NL

14

Groninger Studentenkrant Februari 2015

16 17 18

13. Welke Groningse kroeg kun je ’s nachts bezoeken als je een makkelijke onenightstand wil oppikken?

14. Wat is het Groningse woord voor sukkel?

15. Welk SK redactielid is er als vermist opgegeven in de Studentenkrant?

16. Welk kinderspelletje is door Groningse studenten overal in Nederland uitverkocht geraakt?

17. Welke Nederlandse cabaretier wordt er genoemd in het gedicht dat in de tentamenhal hangt?

18. Noem de klassieke Groningse midnightsnack?

Ben Hard: The Interview Terwijl Jacob zijn pen en papier opruimt, pak ik een goudgele rakker uit mijn koelkast. Vanuit mijn ooghoeken zie ik Jacob verlangend kijken. Ik twijfel even, ik was immers van plan er een paar bootycalls uit te gooien om zo zonder al te veel moeite deze avond nog wat op te geilen. Maar aangezien Jacob de moeite heeft genomen de man achter deze column te ontdekken, besluit ik hem ook een biertje aan te bieden.

N

a een paar biertjes kabbelt het gesprek nog steeds voort over de interviewvragen. Nu ik off the record ben en een paar witgemutste Aziaten achter de kiezen heb, merk ik dat mijn antwoorden steeds vrijer beginnen te worden.

‘Toen je zei dat je geen speeltjes gebruikt, waarom doe je dat nou niet?’ vraagt Jacob. ‘Dat lijkt me voor een man van jouw kaliber en met jouw ervaring toch alleen maar een toevoeging?’

‘Het boeit me letterlijk geen fuck of de chick er ook plezier aan beleeft’, zeg ik schouderophalend, ‘zolang ik mijn tampeloeris maar in één van haar gaten kan pompen vind ik het wel best.’

Jacob trekt een wenkbrauw op en bloost een beetje.

Inwendig zucht ik, nu komt er zo’n feministische kutpreek over gelijke rechten en dat soort bullshit. Maar tot mijn verbazing pakt hij zijn rugzak erbij en haalt daar een gigantische, pikzwarte, geribbelde voorbinddildo uit.

Hoewel dit gewoonlijk niet het geval is, ben ik er even stil van. ‘Uh, wat ben je daarmee van plan?’ vraag ik, terwijl op Jacobs gezicht een brede grijns verschijnt.

‘Je bent niet de enige met anale fixatie, Ben,’ zegt hij grinnikend. ‘Toen mijn vriendin het uitmaakte kon ik hem zelf niet meer omhoog krijgen en heb ik deze gekocht om mijn dronken one-night-stands mee te naaien als het me zelf niet meer lukt. Wel van achteren natuurlijk, anders zien ze het.’

Verbijsterd staar ik van de zwarte knuppel naar Jacob.

Volgens mij heb ik hier een nog ziekere geest voor me dan hoe ik normaal word afgeschreven. Ik gooi snel mijn biertje

achterover en mompel iets over de wc terwijl ik de kamer uitloop. Ik gooi in de badkamer een plens water in mijn gezicht, besluit deze gast rap mijn huis uit te werken en alsnog wat hertjes te sexten om deze avond te redden.

Als ik terugkom in de woonkamer is Jacob verdwenen.

In eerste instantie slaak ik een zucht van opluchting, dat scheelt weer gezeik. Maar dan zie ik zijn tas en jas nog liggen, alleen hij en voorbinddildo zijn verdwenen. Een onheilspeilend gevoel besluipt me, wat is deze klootzak van plan?

Onwillekeurig merk ik dat het ook in mijn boxer begint te kriebelen terwijl ik door mijn huis heen loop, op zoek naar Jacob.

Als ik mijn slaapkamer inloop wordt de deur achter me dichtgeslagen. Ik voel een arm om mijn middel, terwijl een stem in mijn oor fluistert: ‘Ben je niet nieuwsgierig, Ben?’ Mijn hoofd zegt nee, maar ondanks dat voel ik dat mijn robbeklopper begint te steigeren in mijn broek. Ik zeg niks terwijl ik me omdraai en voor ik het weet zit Jacob op zijn knieën voor me en ritst hij mijn broek open. Ik merk dat hij al zo vrij is geweest om al zijn kleren uit te trekken, zelfs de dildo heeft hij al voorgebonden. Terwijl hij me met veel spuug en lange halen af begint te zuigen, besluit ik dat het tijd is om helemaal naar de yolo te gaan en begin ik de rest van mijn kleren uit te trekken.

Nadat hij me een minuut of wat, ik moet toegeven zeer bekwaam, heeft gedeepthroat, duwt hij me achterover op mijn bed en duwt me ruw om, terwijl hij mijn hoofd met zijn hand in de lakens duwt. Voordat ik me goed en wel realiseer wat er gaat komen, voel ik hoe de knoert van een zwarte

genotsstaaf in mijn poeperd wordt gedrukt en ik schreeuw het uit van pijnlijk genot. Terwijl Jacob me woest begint te berijden trek ik mijn rug krom, waardoor mijn reet een stuk de lucht in steekt en ik mezelf woest kan afsjorren.

Langzaam bouw ik mijn spanning op en voor ik het weet spetter ik mijn snikkelstroop over mezelf en mijn lakens heen. Ondertussen blijft Jacob maar batsen als een malle en ik vraag me af of hij met zijn impotente leuter nog wel weet wanneer hij moet stoppen.

Ik worstel me onder hem vandaan en zodra ik zijn gezicht zie, rood aangelopen en vertrokken van frustratie, krijg ik een bloedhekel aan hem. Ik besluit dat het mooi is geweest en donder hem zonder pardon mijn huis uit, zijn jas en rugtas smijt ik hem na. Een huisgenoot kijkt me vanuit zijn deuropening enigzins verbijsterd en vragend aan.

Blijkbaar heeft hij kunnen meegenieten van mijn avontuurtje. Hoofdschuddend pak ik mijn jas en vertrek ik naar de 9e.

Beter neuk ik nog een hertje vanavond. Moet immers wel om mijn reputatie denken.

Studentenkrant Groninger

presenteert

in het kader van ons lustrum en de ‘gratis bier‘ campagne

1000 gratis* bier 24 februari. 23:00. Negende Cirkel.

Houd onze facebookpagina in de gaten voor updates * toegang op vertoon van een geldige Groninger Studentenkrant Groninger Studentenkrant Februari 2015

15

STUDENTSPORT GRONINGEN

s h t n o m 7 orts p

unlimited s

3 39,-

For 3 39,- unlimited sports for 7 months

Valid from February till August. More information on www.aclosport.nl

ACLOSPORT.NL Designstijl.nl

Sportscentre Rijksuniversiteit Groningen & Hanzehogeschool Blauwborgje 16 9747 AC Groningen Telefoon: 050 363 8063

16

Groninger Studentenkrant Februari 2015