Ja, daar zijn we aanbeland als je dit leest. Over minder dan een maand gaan we weer naar de stembus. Een vrije keuze, dit keer. Gaat dit minder mensen op gang brengen? Of valt de betrokkenheid van de burger bij het plaatselijk beleid sterker uit dan we gedacht hadden?
Met de neus ervoor? Ja zeker, maar we hebben toch nog een paar actieve weken voor ons. De race is nog niet gelopen.
Het is opmerkelijk hoeveel oudere Groenen zich nog betrokken voelen bij de campagne. Hetzij als kandidaat, of door het verlenen van de nodige handen spandiensten. We doen dat vanuit onze jarenlange ervaring en met heel veel inzet. Omdat een geoliede campagne steunt op een hechte samenwerking tussen jong en oud(er). Als jong en oud(er) er samen in geloven kan een mooi resultaat niet uitblijven.
de Redactie
Eerste keer Zilverblad?
Je bent lid van Groen en ouder dan 55. Dan ontvang je dit blad en ook de digitale nieuwsbrieven van GroenPlus. Waarom? Op je 55ste heb je veel ervaring opgebouwd. Kinderen hebben het ouderlijk nest verlaten. Je krijgt kleinkinderen. Je pensioen komt stilaan dichterbij. Je bekijkt opnieuw je maatschappelijke engagementen. Op die veranderende situatie wil GroenPlus, de ouderenwerking van Groen, inspelen. Met allerhande interessante activiteiten.
Als actief lid van Groen kan het zijn dat je nog niet aan de activiteiten van GroenPlus toe bent. Ontvang je liever (nog) geen Zilverblad, of onze nieuwsbrief. Geen probleem! Laat dat dan even weten via walter.decoene@gmail.com
Mieke Vogels, voorzitter
Het ‘IK’ als betrokkene
Wees
Ego
In en met besef
Gemeenschap
Te zijn
Kennis
Hongerig Ontvangen
Gul Aanbieden
Controverse niet schuwen
Botsend en Struikelend
Enthousiast tot gefrustreerd
Evolutie
Passie
Energiek beleven
Als motto
Rationele Vredes-logica
Op zoek
Naar dialoog
Om te herstellen wat was Elkaar terug te vinden
In wederzijds verlangen
VREDE
Eerder te verkiezen
gustaaf de meersman uit zijn bundel ‘Brandende stenen’.
Dames en heren,
Getijden keren.
12
augustus
2024:
“Waar zijn de vredestichters?”
Staten moeten dringend de huidige neerwaartse spiraal een halt toeroepen. Het Midden-Oosten balanceert op een afgrond. In het internationale gewapende conflict tussen Rusland en Oekraïne moeten onderhandelingen worden bevorderd om het risico van steeds complexere neveneffecten te verminderen.
Het narratief van internationale betrekkingen verschuift van multilateralisme en samenwerkingsovereenkomsten naar defensieuitgaven en conflictvoorbereiding. “Je bent of met ons of tegen ons.” Zo’n benadering van buitenlandse betrekkingen miskent de verwoestende menselijke kosten en de economische terugslag die een conflict tussen de machtigste legers kan veroorzaken.
Met dit alles in gedachten stel ik mezelf een simpele maar essentiële vraag: “Waar zijn de vredestichters?” Waar zijn de mannen en vrouwen die de onderhandelingen leiden die het doden zullen stoppen en de oorlogen zullen beëindigen?
Ik spoor de wereldleiders aan om praktische stappen te zetten richting de implementatie van het internationale humanitaire recht.
Waar partijen bij een conflict hardnekkig weigeren te onderhandelen, neutrale en onafhankelijke humanitaire actoren zoals het Internationale Rode Kruis tot het uiterste worden gedreven. Het internationale humanitaire recht biedt kansen om bijvoorbeeld door humanitaire toegang te verlenen, evacuaties te faciliteren of gevangenen vrij te laten, essentiële eerste stappen richting de-escalatie en staakt-het-vurenakkoorden.
In een verdeelde wereld kan het internationale humanitaire recht een pad naar vrede bieden. De Verdragen van Genève belichamen universele waarden. Ze dienen als een gemeenschappelijke noemer van de mensheid. Ze zijn essentieel om de ergste gevolgen van oorlog te voorkomen en ervoor te zorgen dat iedereen, zelfs een vijand, als mens wordt behandeld. Elke andere weg is een verraad aan de toewijding die
is aangegaan na de lessen die zijn geleerd uit de Tweede Wereldoorlog.
Rede uitgesproken door Mirjana spoljaric (°1972), voorzitter van het internationale Comité van het Rode Kruis, naar aanleding van 75 jaar Verdragen van Genève, de fundamenten van het internationale humanitaire recht, gepubliceerd op 12 augustus 1949.
Mirjana Spoljaric
Groen maakt het verschil
“De aanwezigheid van Groen in het beleid is noodzakelijk, als we onze stad klimaatneutraal willen maken en vergroening en biodiversiteit au serieux nemen.” Die boodschap wil David Dessers, lijsttrekker voor Groen Leuven, met zijn medeschepenen in de verf zetten, in de aanloop naar de verkiezingen. “Ook al werken we goed samen met onze coalitiepartners, zonder Groen aan tafel sneeuwt die boodschap onder.”
“Groen is al veertig jaar aanwezig in de Leuvense politiek, maar is pas sinds 2019 mee gaan besturen. Vanuit een sterke onderhandelingspositie kregen we de bevoegdheden waarbinnen we het verschil kunnen maken: klimaat en energie, mobiliteit, wonen, circulariteit, afvalbeleid, … Het zijn geen gemakkelijke domeinen en toch hebben we daar een verandering in gang kunnen zetten.”
Leuven is een echte fietsstad geworden, dankzij de goede infrastructuur en talrijke initiatieven voor deelmobiliteit, zowel voor fietsers als voor auto’s.
Een woning huren of kopen is voor heel wat mensen in Leuven moeilijk. Als schepen van wonen en voorzitter van AG stadsontwikkeling Leuven heeft Lies Corneillie niet alleen het huuraanbod van sociale woningen versterkt. Vijftig gezinnen namen ondertussen ook hun intrek in een budgethuurwoning. Met de oprichting van de Community Land trust wordt de aankoop van een woning weer betaalbaar gemaakt, want de grond blijft eigendom van de gemeenschap en de latere herverkoopprijs is beperkt. Groen hoopt deze nieuwe kijk op wonen verder te kunnen uitbouwen.
Met coöperatieve projecten voor hernieuwbare energie probeert Groen dan weer het draagvlak voor energietransitie onder de Leuvenaars te versterken. “Dankzij honderd procent burgerparticipatie installeerden Ecopower en ECoOB zonnepalen op tien grote daken. Dat initiatief kreeg navolging bij andere grote gebouwen, o.a. het woonzorgcentrum De Wingerd. De grootste uitdaging ligt evenwel”, aldus Dessers, “in de productie van duurzame warmte. Meer dan de helft van de CO2uitstoot van onze stad is afkomstig van gebouwen en dan vooral van de verwarming ervan.” sinds kort verwarmen veertig appartementen hun woning met het oppervlaktewater van de Dijle. “in aquathermie zit een groot potentieel voor onze stad. We willen graag een eigen gemeentelijk energiebedrijf opstarten dat zich concentreert op het opwekken en verspreiden van duurzame warmte.”
samenleving houden, en binnen het wettelijke kader ijveren voor hun mensenrechten.
De participatie van de burger wordt steeds belangrijker. “Aan het nieuwe mobiliteitsplan voor Kessel-Lo is een jaar van overleg voorafgegaan. Als mensen aan tafel zitten met experten, merk je dat ze veel zinvolle ideeën aanbrengen en het eigenbelang overstijgen, omdat ze de complexiteit van een situatie inzien. Je stelt je als beleid kwetsbaar op, maar het resultaat is altijd beter.”
Als enige partij wil Groen ook mensen zonder papieren bij de stedelijke
“steden kunnen koplopers zijn en recepten uitwerken, om ook op grotere schaal toe te passen.” in 2023 keurde de Europese Commissie het Leuvense klimaatcontract goed. Binnen de Green Deal was Leuven uitgekozen om als één van de honderd missiesteden versneld klimaatneutraal te worden. in 2013 bundelde Leuven zelf al de krachten voor een klimaatneutrale toekomst in de vzw Leuven 2030. Het klimaatcontract kan dan ook op een stadsbrede dynamiek rekenen.
De brochure ‘Groen kleurt de stad’ toont dat de inzet van veel mensen er inderdaad toe doet!
Schepen David Dessers
Zemstse schepen verzoent landbouw en natuur
Hoe heftiger het stikstofdebat afgelopen jaren werd, hoe meer landbouw en natuur tegenover mekaar stonden. Maar in Zemst bewijst Groene schepen Joeri Van Den Brande dat dit niet hoeft, integendeel. In zijn dagelijkse praktijk smeedt hij een verbond tussen landbouwers en natuurbeheerders; hij maakt er zelfs duurzame partners van. Het kan dus anders en het werkt.
Hoe ben je aan dat mooie verbond tussen landbouw en natuur begonnen Joeri?
Om te beginnen hebben we de bevoegdheden landbouw en natuur bewust samengevoegd. ik noem mezelf schepen van landschapsbeleid. Daar werd in het begin best wantrouwig op gereageerd. “Wat gaat ne groene nu doen voor ons, boeren?”, hoorde ik aan de ene kant. En aan de andere kant: “Wablief? iemand van ons, natuurmensen, die met die landbouwers gaat samenzitten?”. ik heb gewoon naar gemeenschappelijkheden gezocht en die vind je in de eerste plaats bij de mensen zelf. Want ik ken in Zemst boeren met een groen hart en natuurbeheerders die eigenlijk een boerenhart hebben.
Hoe vind je die gemeenschappelijkheden en hoe zien ze eruit?
Een voorbeeld. De beste tip om kauwen natuurlijk te bestrijden heb ik van landbouwers gekregen. Ander voorbeeld. Van manegehouders kreeg ik een gouden tip over gericht maaibeheer, om de grote pimpernel (waardevolle plant) alle kans te geven. Er zijn ook thema’s waar ik alle partijen rond samen krijg en alle neuzen zo goed als in dezelfde richting staan: grachten, kleine landschapselementen, knotwilden, landschapswachters, loslopende honden, voedselstrategie… Maar ook rond biodiversiteit, trage wegen op maat van boer en wandelaar, erfgoed van kapellen en molens, vleermuizen
en salamanders zijn de gelijkenissen groter dan de verschillen.
Schepen op het veld in weer en wind Zo’n beleid voer je wellicht niet vanachter je bureau, Joeri? nee, natuurlijk niet. Een voorwaarde voor succes is wel dat je op het veld komt en met de mensen praat. in weer en wind, met modder en mest aan de schoenen. Mijn boeiendste gesprekken had ik om 7 uur ’s morgens, toen we met de schadecommissie naar een mislukte oogst gingen kijken. Daar sta je dan met een boer naar zijn patatten te kijken, terwijl het gesprek over kikkers in de gracht en patrijzen op het veld gaat. ik hoor heerlijke uit-grootvaders-tijd-verhalen van boeren, die ik dan weer kan gebruiken in overleg met natuurbeheerders. We doen trouwens regelmatig een landbouwraad en een milieuraad samen, we bespreken thema’s zoals klimaat, water of open ruimte.
Er zijn ongetwijfeld ook spanningen tussen boer en natuurbeheerder. Hoe ga je daar als bestuur mee om? spanningen zijn er uiteraard. Zo was er een landbouwer die op grond in bruikleen (van de gemeente) kerstbomen had gezet. Dat was dan op grasland in een natuurgebied. Gevolg:
aanpalende landbouwer én natuurpunt woest. We zijn toen als gemeente naar de vrederechter gegaan om de kerstbomen te laten weghalen en het veld te herstellen. Het kostte ons veel tijd, geld en energie. Je moet het maar doen, hé. Als bestuur zijn we vaak even koppig als de boer en even radicaal als de natuurbeheerder. Maar we zijn er voor hen en dat wordt gewaardeerd. (pauzeert even en vervolgt) Meer zelfs, ik ken landbouwers die me in alle eerlijkheid zeggen ‘dat Groen in Zemst moet verder doen’! Landschapsbeleid i.p.v. landbouw- en natuurbeleid, dat vinden ze de weg die we moeten volgen.
En hoe verloopt dat in de praktijk?
Boeren doen het grasbeheer van natuurpunt en in natuurgebieden worden runderen gehouden die spontane bebossing tegengaan. samen met landbouw- en milieuraad hebben we een visie ontwikkeld waarmee we aanvragen voor bebossing beoordelen. En er komt ook een actorengroep ‘landschapsbouwers’. Die gaat bekijken waar we graslanden, bloemenweiden, knotbomen, poelen en grachten moeten onderhouden of aanleggen. Kortom, zo werkt de gemeente, samen met landbouwers en natuurbeheerders, in het Zemstse landschap.
Actie rond hondendrollen in landelijke zones.
Een commissie van experten lanceerde onlangs het idee van ‘scholen voor iedereen’, als belangrijke stap naar een inclusieve samenleving. Mijn gedachten gaan enkele jaren terug in de tijd naar een geschreven column ‘WC voor iedereen’.
Als je minder mobiel bent, is het geen sinecure om een toegankelijk toilet te vinden. in vergelijking met het buitenland is er hier duidelijk een achterstand. Maar er is hoop. Groot was echter mijn verbazing toen ik een toegankelijk toilet vond met als opschrift ‘WC voor iedereen’. Het was het enige beschikbare toilet. Er zijn enkele horecazaken die dit concept toepassen, maar het zijn nog witte raven. nochtans is dat de toekomst, geen apart toilet meer voor mannen of vrouwen, of mensen met een beperking. twee vliegen in één klap. Gendergelijkheid en een inclusieve samenleving, wat wil je nog meer? Beste café- of restauranthouder, sloop die muren; steden en gemeenten geef impulsen, benoem een schepen van toegankelijk-
Alle menschen
heid. Het thema dat een mens meer is dan zijn aandoening is ook de rode draad van het boek ‘Handicap, een bevrijding’ van Anaïs Van Ertvelde.
Een ander mooi voorbeeld is het project van het lezerscollectief ‘Jouw verhaal telt, samenlezen met personen met dementie’. Een leesbegeleider leest een kort verhaal en enkele gedichten voor. Via open vragen ontstaat er een gesprek, ook nonverbaal, in een intieme sfeer. samen lezen roept herinneringen op. in het nu gebeuren er vaak magische dingen. Wat vergeten was wordt uit de vergetelheid gehaald. De aandoening verdwijnt wat op de achtergrond en je merkt dat we allemaal mensen zijn met dezelfde gevoelens, dezelfde verlangens. Zo vertelde een vrouw vanuit een tekst over liefde, over het overlijden van haar twintigjarige zoon aan kanker. Ze beschreef zo sterk hoe haar kind nog elke dag in haar woonde. “Ook dat is liefde en toch, ondanks het verdriet kan ik op mijn 94ste levensjaar zeggen, ik ben gelukkig,” zei ze. Deze levenser-
Sien Verstraeten - Vlaamse Ouderenraad
varing krijg je dan als vrijwilliger als cadeau mee.
Wat een contrast met de eerste indruk die een wooncentrum bij het binnentreden geeft. Een veelvoud van rollators en rolstoelen doen je beseffen hoe belangrijk een goede gezondheid is. De korte verblijfduur is van die aard dat een woonzorgcentrum zelf als sterfhuis wordt omschreven. “Je zal er maar in wonen”, denk ik dan. Maar, zo leerde mij het samenlezen, dat is maar één kant van de medaille, er is zoveel meer als je verder kijkt dan de aandoening.
Ook May Vandergeten, beschreef onlangs mooi in haar columns, verschenen in de standaard, hoe zij haar leven in een woonzorgcentrum toch zin probeerde te geven. Wat niet wegneemt dat we moeten blijven pleiten voor kleinschalige buurtgerichte opvanginitiatieven.
Maar vergeten we vooral ook niet dat er ook andere bevolkingsgroepen zijn die in meer of mindere mate ontmenselijkt worden. Denk maar aan de transmigranten, de illegalen, de vluchtelingen. Mensen die maar al te vaak worden herleid tot hun statuut en verdwijnen in de mist van de statistieken. nogmaals: hebben zij, net als wij, niet dezelfde wensen en verlangens om een kwalitatief leven te kunnen leiden?
Ook in de muziek was dit thema een bron van inspiratie, een wensdroom die op noten werd gezet. Ken uw klassiekers. in 1824, tweehonderd jaar geleden componeerde Ludwig Van Beethoven zijn 9de symfonie, met de beroemde zin ‘Alle Menschen werden Brüder’. in 1994, dertig jaar geleden, maakte zanggroep ‘Hei Pasoep’ een CD met als titel… ‘Alle menschen’.
Europa heeft werk op de plank
Een meerderheid van 401 op 720 Europese parlementsleden stemde in juli in met een nieuwe termijn voor Ursula von der Leyen als Commissievoorzitter. vdL kon rekenen op een brede coalitie van christendemocraten, liberalen, sociaaldemocraten en groenen. Deze stemming bevestigt een democratische meerderheid in het Parlement en voorkomt dat (extreem)-rechts de komende vijf jaar de agenda van de EU kan bepalen.
Vooral de groenen zorgden er tijdens de voorafgaande onderhandelingen voor dat vdL toezeggingen deed om de Green Deal voort te zetten, de democratie te beschermen en een sociaal rechtvaardiger Europa op te bouwen.
vdL’s toespraak in het Europees Parlement was overtuigend. Ze zegde toe voort te bouwen op het succes van de Green Deal, een klimaatneutraal industriebeleid te ontwikkelen en de financiering van een sociaal-eerlijke groene transitie te stimuleren. Op vraag van de Groenen kondigde ze ook een Eu-plan
voor betaalbare huisvesting en een ter bestrijding van armoede aan.
De Green Deal gered?
Betekent dit dat er nu een einde komt aan het dwarsbomen van de Green Deal, zoals die in december 2019 in de stijgers werd gezet bij het aantreden van vdL i? uiteraard niet. vdL zal de komende maanden moeten aantonen dat het haar echt menens is met het boeken van verdere vooruitgang op het gebied van de Green Deal, het opbouwen van een concurrerend groen en klimaatneutraal industriebeleid en een geloofwaardig investeringsplan voor Europa.
Lakmoesproef daarvoor is de aanduiding van de 26 andere Europese Commissarissen en de toewijzing van de portefeuilles. Wie plaatst vdL op de beleidsterreinen Milieu, Landbouw/ visserij, Volksgezondheid en Voedselveiligheid, industrie en Energie, sociale Zaken en Werkgelegenheid? En wat komen die Commissarissen in spé de bevoegde parlementaire commissies vertellen tijdens de verplichte hoorzittingen in het EP?
Veel vragen
Komen er concrete plannen voor een uitfasering van fossiele brandstoffen en voor sociale investeringen? Wat met het beloofde Betaalbaar Huisvestingsplan? Hoe zal de nieuwe Clean industrial Deal eruit zien in combinatie met een Europees investeringsfonds voor Concurrentievermogen? En buiten de Green Deal om: zal die nieuwe Commissie de focus leggen op een humaner migratiebeleid dat bescherming biedt aan mensen in nood? En hoe zal vdL ii het toestoppen van Eu-geld aan lidstaten voorwaardelijk maken aan het fundamenteel en concreet respecteren van de rechtsstaat?
vdL belooft heel wat, maar ze moet dat dus wel waarmaken. in een persmededeling van de groene fractie lezen we: “Cruciaal is dat haar eigen christendemocratische fractie de gedane beloftes niet ondermijnt door alsnog samen te werken met anti-Europese partijen, zoals de fracties van Orbán en Meloni. Deze partijen zijn een gevaar voor de rechten van arbeiders, de rechten van de LHBtiQ+-gemeenschap, de persvrijheid, het klimaatbeleid en onze Europese veiligheid.”
Werk op de plank dus voor de 53 Europarlementsleden van de groene fractie
Vooreerst nagaan en afdwingen dat vdL de beloftes die ze in juli deed ook verwoordt in haar missiebrieven aan de nieuwe Commissarissen; tijdens de hoorzittingen in het EP nagaan hoe iedere Commissaris deze politieke richtlijnen vertaalt in een concrete beleidsagenda en tot slot de investituurstemming en de presentatie van het werkprogramma van de nieuwe ploeg von der Leyen ii opvolgen. Wordt alleszins vervolgd.
Gluren bij de Waalse buren
De GroenPlusvierdaagse in en rond Doornik trok begin juli vlotjes een veertigtal deelnemers. Met liefst 32 eva’s en slechts 7 adams busten we richting Mont SaintAubert, in de buurt van Tournai (Doornik). Vanuit de Floreal keken we er neer op ‘le Pays des Collines’, zowat de voortzetting van onze Vlaamse Ardennen.
Maar laten we even inzoemen op het programma dat we er afwerkten. Daarin zaten, met de steden tournai, Ath en Mons wel wat toeristische elementen, maar organisator Kathleen Bevernage had
ook voldoende groene en sociale accenten gelegd. Het werd dus een gevarieerd ‘gluren bij de Waalse buren…
Wat bleef hangen van deze vierdaagse? Wat nodigde uit tot een nieuw bezoek? Of wat kan interessant zijn voor wie er niet bij kon zijn? Als ik inzoem op de bezochte musea, zijn vooral notre Dame de la Rose in Lessines en het Musée d’Histoire naturelle in tournai me bijgebleven. notre Dame herbergt niet enkel een opmerkelijk stukje geneeskundige geschiedenis, er hoort ook een uitvoerige kruiden-
tuin bij. Voor er sprake was van farmacologie kon men in de notre Dame terecht voor geneeskundige kruiden. Lessines is makkelijk bereikbaar via het spoor.
Het Musée d’Histoire naturelle in tournai kan een bezoek aan de Antwerpse ZOO met glans doorstaan. Alleen, de beestjes staan er roerloos bij, want ze zijn in de loop der tijden meesterlijk opgezet. Het Musée bestaat dan ook al sinds 1828 en is meteen het oudste in België. Dank zij onze passage kon de tweetalige gids haar kennis van nederlandse dierennamen een flink stuk bijspijkeren!
Als we Bart De Wever moeten geloven, vormt Wallonië louter ballast in de vooruitgang. We bezochten twee projecten die dat tegenspreken. in Ath loopt in de Espace gallo-romain nog tot 29 november de expo ‘Van de Romeinse tuin tot afvalbeheer’. in 1928 stootte men in de buurt (Pommeroeul) op een ‘chaloupe’, een platbodem waarmee de Galliërs goederen vervoerden. De restanten ervan vormen de kern van de vaste collectie.
De gelegenheidsexpo legt de link tussen de Romeinse geschiedenis en het hedendaags afvalbeheer.
Daaruit leerden we dat Obelix en de zijnen nog zo dom niet waren. Bij het krieken van de derde dag zakten we ook af naar silly (Opzullik), een van de 10 Belgische gemeenten die aangesloten zijn bij Cittaslow. Ook Damme en Maaseik maken deel uit van dit in italië gestart project om de kwaliteit van het dagdagelijkse leven te bevorderen. Dit netwerk van Langzame steden besteedt o.a. aandacht aan voeding uit de korte keten en aan gastvrijheid.
Over het bezoek aan bio-boer Hughes Falys in Bois-de Lessines en zijn strijd tegen totalEnergies
leest u in ‘De Boerenzaak’, een artikel van Mieke. Als toemaatje kregen we een bezoek aan de Distillerie de Biercée aangeboden. niet direct iets wat je op een reisprogramma van GroenPlus zou verwachten, want eerder iets voor de nEOs en de OKRA’s van deze wereld. Maar distilleren, het heeft ook iets magisch en de alchemisten in Alexandrië hielden er zich de eerste eeuwen na Christus al mee bezig. Diehards in het gezelschap hielden het bij een blitz aan Ragnies; met zijn Romaans kerkje en zijn oude hoeven een van de mooiste dorpjes van Wallonië.
‘Ons levenseinde humaniseren’
‘Ons levenseinde humaniseren’ geschreven door germanist, filosoof en ethicus Hugo Van de Enden, is het beste boek over euthanasie en humaan levenseinde. Dit niet gemakkelijk te lezen boek werd aangevuld en geactualiseerd door oncoloog en professor aan de VUB, Wim Distelmans.
De auteur gebruikt het woord ‘sterven’ i.p.v. dood. Het woord sterven houdt een zekere maat van zelfbeschikking in, voor een waardig leven, voor een waardig sterven. Van den Enden verzet zich tegen de patriarchale, maatschappelijke houding tegenover ouderen, hulpbehoevende of stervenden; waarbij anderen (dokters, geestelijken, religieuzen, fundamentalisten…) eenzijdig beslissen, zonder rekening te houden met de wensen van voormelde groepen. in deze strijd voor persoonsrechten moet de in hoge mate weerloze mens opboksen tegen maatschappelijke machtsinstanties; niet alleen in een medisch, maar ook in een ideologisch klimaat.
Nog werk op de plank in het boek –en dat is de verdienste van Distelmans- worden ook de tekortkomingen blootgelegd in de 20 jaar geleden goedgekeurde euthanasiewet. Ook al werd er heel wat veranderd in de oorspronkelijk wet, toch ligt er nog werk op de plank.
Wat bv. met prematuren en pas geborenen met zeer ernstige aangeboren afwijkingen, met ernstig gehandicapten, maar ook met duurzaam of onomkeerbaar comateus en psychisch dode patiënten, en diep-
demente bejaarden die eerder hun wens voor euthanasie geuit hadden? Wie bepaalt wanneer het moment gekomen is en hoe wordt dit moment bepaald? Wat ook als een arts de euthanasie weigert, zonder reden te geven; zoals dit nog het geval is in sommige instellingen? Moet er dan geen doorwijsverplichting worden ingevoerd?
Maar daar eindigt het niet mee. in welke mate primeert de wil van betrokkene -wat fundamenteel is bij euthanasie- of bijvoorbeeld de wil van zijn omgeving? Hetzelfde geldt bij euthanasie versus sedatie, het verlagen van de staat van bewustzijn van de patiënt. Bij sedatie primeert in principe de beslissing van de arts.
Drie ethische beginselen Als richtsnoer voor waardig sterven hanteert Van den Enden drie ethische beginselen. te beginnen met eerbied voor de waardigheid van de menselijk persoon; gevolgd door de immoraliteit van kunstmatige instandhouding van nutteloos en uitzichtloos lijden en tenslotte de eerbied voor het zelfbeschikkingsrecht over eigen leven en sterven.
In fine heeft professor Distelmans het over aanpassingen van de euthanasiewet. in sommige landen, zoals Frankrijk, wordt door sommige groeperingen nog hardnekkig gevochten tegen een euthanasiewet, ook al beloofde president Macron het recht op euthanasie in een wet te legaliseren. Meer vermogenden moeten hiervoor naar het buitenland (Zwitserland, België of nederland)
Aansluitend, een ander en luchtiger boek over dezelfde thema is ‘Joséphine’, een thriller van AnneLaure Van Neer, winnaar van de Hercule Poirotprijs 2022. Een vriendengroep in een rusthuis kweken een vergiftuintje dat ingrediënten voor euthanasie levert. En ook een boekje samenstelt met fatale recepten, voor snelle oplossing wanneer de tijd rijp is. Een drama wordt het wanneer de tuin moet verdwijnen voor een nieuwbouw. Dan doet Joséphine werkelijk alles om hun tuintje en hun laatste wil te redden. Of het lukt, meer in het boek. De ontknoping van een thriller mag niet onthuld worden!
Hoe moet het verder met Groen?
Na 9 juni bevindt Groen zich op een cruciaal kruispunt. De uitdagingen waarmee we geconfronteerd worden, zijn talrijk en vragen om moedige en doortastende keuzes. Als groene beweging staan we voor de taak om onszelf opnieuw uit te vinden en de toekomst met vertrouwen tegemoet te treden. Dit betekent niet alleen dat we onze kernwaarden moeten herbevestigen, maar ook dat we openstaan voor nieuwe ideeën en oplossingen voor de problemen van vandaag. Met deze vijf prioriteiten wil GroenPlus een constructieve bijdrage leveren aan deze herbronning.
1. GroenPlus durft antwoorden te formuleren op de maatschappelijke problemen van deze tijd. Politici mogen hun oude waarden en strijdpunten nooit vergeten, maar ze moeten ook de hedendaagse maatschappelijke uitdagingen onder ogen zien. Deze zijn talrijk: de klimaat- en milieucrisis is heviger dan ooit, mensenrechten en gezondheid staan onder druk, en oorlogen laaien op. Bovendien moeten we ons afvragen of we Big tech, Big Pharma en Big Data vrij spel blijven geven. Hierover moeten we ons beraden en nadenken over de noodzakelijke ingrepen en oplossingen.
2. GroenPlus durft haar ecologische plannen daadwerkelijk uit te voeren.
Het omvormen van onze Groene partij tot een daadkrachtige bestuurspartij is een grote uitdaging, vooral nu we opnieuw in de oppositie zitten in zowel het Vlaams Parlement als de federale Kamer. toch nemen we de leiding in het Brusselse Gewest en hebben we grote ambities om in veel gemeenten mee te besturen, met als doel meer burgemeesters te leveren dan ooit tevoren. Daarom kunnen we onszelf niet louter een oppositiepartij noemen.
3. GroenPlus durft te benoemen wat er binnen de eigen rangen misgaat.
De afgelopen jaren ging het bergafwaarts met Groen. in 2017 waren we nog ‘leidend op links’, en in 2018 behaalden we ons beste verkiezingsresultaat ooit, met een verdubbeling van het aantal gemeenteraadsleden. sindsdien stapelden de nederlagen zich op. We verzwakten onszelf door de overwinning van 2019 als een nederlaag te beschouwen, door een pijnlijk proces rondom de ministerkeuze, en door steeds meer persoonlijke belangen die het teamspel ondermijnden. Verandering kan alleen plaatsvinden als we onze fouten durven erkennen.
4. GroenPlus durft het waardendebat binnen Groen aan te wakkeren. Om er weer bovenop te komen, moeten we sterkere banden smeden, zowel intern als extern. Dit begint met luisteren en spreken en door te praten over onze fundamentele waarden. We moeten elkaar aanmoedigen om een gezamenlijk verhaal op te bouwen, zodat iedereen binnen onze partij beschikt over een politiek kompas dat richting geeft in woelige tijden en bij onverwachte gebeurtenissen.
5. GroenPlus durft de Groene vrijwilligers te roemen. Groen is een vrijwilligersorganisatie. Het zwaartepunt van de organisatie moet bij de vrijwilligers liggen, zowel in besluitvorming als in initiatiefrecht en de vrijheid om politiek vorm te geven. De rol van professionele medewerkers moet ondersteunend zijn aan mandatarissen en vrijwilligers, niet andersom. Groen moet haar vrijwilligers niet instrumentaliseren of aansturen met instructies en controle. Vertrouw op de intrinsieke motivatie van vrijwilligers, breng hen samen en ondersteun hen. Waardeer elk engagement. J OO st Fi LLE t
God en geweld
Ooit kwam een bebaarde man een berg af, furieus over de mensen beneden, die ondertussen vele goden vereerden. Men moest de enige echte God vereren die hijzelf pas had ontmoet. Hij had ook enkele tabletten mee waarin 10 wetten gebeiteld waren. Twee ervan waren dat je niet zou stelen en doden. Collectief vertaalt zich dit, dat je van andere volkeren niet hun domein verovert, hen niet doodt of tot slaven maakt.
Al vlug bleek dat het je zekerheid gaf de juiste God aan uw kant te weten, uitgerekend ook bij veroveringen. Die ’wetten’ waren vlug vergeten. De verdere geschiedenis is door die aanname gekleurd. soms gaf één God je het voordeel, soms gaven meerdere goden dat, zoals bij de Romeinen. Eens de kaliefen de laatste en dus enig juiste godsdienst kenden, konden ze ten strijde trekken en ver-
overen naar oost en west. Als reactie volgden kruistochten e.a. Ook de geïnstitutionaliseerde Kerk had het gelijk aan haar kant, bv. toen ze vreedzame Katharen uitroeide. nog absurder klonk het als vijanden dezelfde God aanriepen om voor hen op te komen, zoals in de twee Wereldoorlogen. Geïndoctrineerd door een ziekelijke rassenleer, roeide het naziregime vooral Joden uit. De frustraties hierover tekenen nu nog de actualiteit.
Het is pijnlijk dat God nog steeds voor de kar wordt gespannen voor geweld of de onderdrukking van anderen. Zo weet patriarch Kirill dat God Poetin meehelpt tegen orthodoxen met een andere patriarch. En in israël staan mensen tegenover elkaar, elk met een eigen sterk en streng godsbeeld.
Een gelukkig niet door ieder gedeelde, maar toch erg levende aanname, is,
dat israël alleen de Joden toebehoort. Als ‘argument’ wordt aangebracht ‘dat volgens Jahweh hen ’het Beloofde Land’ toekomt’.
De enig zinvolle spirituele betekenis is metaforisch. ‘Het Beloofde Land’ is eigenlijk een innerlijke eenheidservaring vol liefde, die men kan bereiken door bezinning en hard werken aan jezelf; daarbij o.a. het lagere ik overstijgend, waaronder egoïsme, wraak, haat…. Die hogere betrachting is universeel gekend. Boeddhisten en yogi noemen dit ‘samadhi’, of ‘verlichtingsstaat’. Mystici wisten/weten dit ook te realiseren.
Hamas steunt de mensen in Gaza, met de wetenschap aangemoedigd te zijn door Allah, in de strijd tegen de israëlieten. De brutale aanval van oktober 2023 kadert hierin. Het israelische antwoord is even brutaal. Elke partij handelt vanuit een eigengereidheid, elke dode is een schande. Zelfs al mochten de wapens binnenkort zwijgen, dan nog blijven de rancunes en trauma’s voor decennia gevoed. Vreedzaam naast elkaar leven lijkt eerder utopisch.
Geweld plegen, anderen onderdrukken of mekaar doden… het kan nooit ‘Gods wil’ zijn. Ook een claim op land kan niet verstaan worden onder godsdienstvrijheid. Die vrijheid betreft het levensbeschouwelijke, houdt een innerlijke spirituele weg in en is een puur persoonlijke aangelegenheid. Men kan daarbij wel kennis opzoeken in geschriften, maar spijtig genoeg vinden we ook in heilige boeken veroordelingen van andersdenkenden.
Zich als persoon of als volk verheven voelen boven anderen legt eerder bouwstenen voor conflicten, dan voor een vreedzame, respectueuze samenleving. Dat laatste is in woorden ieders ideaal. Concrete situaties tonen aan in welke mate zo’n ideaal doorleefd is.
Elders in dit blad lees je meer over onze uitstap naar Henegouwen, gluren bij de buren. Eén van de hoogtepunten van onze reis was een bezoek aan de bioboerderij van Hugues Falys in Lessines. Hugues kiest voor circulaire landbouw. Maar de voorbije jaren hebben extreem weer: hittegolven, droogte en extreme regenval, een zwaar impact gehad op de opbrengsten van de boerderij. Gewassen die dienen om zijn dieren te voeden, werden aangetast waardoor hij het voer voor zijn koeien moest kopen. Hij kromp ook zijn veestapel in om zo de verminderde voederproductie op te vangen.
Een onderzoek uit 2023 leert dat 8 op de 10 boeren en boerinnen in Wallonië met dezelfde problemen. kampen Het impact van de klimaatcrisis op gewassen en vee is zorgwekkend en bedreigt de herlokaliseringsprojecten. Die moeten er voor zorgen dat voedsel dat we nu kopen in andere landen opnieuw hier wordt geproduceerd.
Met de steun van onder meer Greenpeace trok Hugues Falys naar de rechtbank. Hij wil energiereus totalEnergies ter verantwoording roepen voor zijn aandeel in de klimaatcrisis. Er is geen tijd te verliezen. Willen we, zoals in Parijs afgesproken, de klimaatopwarming onder 1,5°C houden, dan moeten we tussen 2020 en 2030 maatregelen nemen. We schrijven bijna 2025 en zien dat –ondanks herhaaldelijke alarmkreten van wetenschappers – de globale temperaturen stijgen en de uitstoot van broeikasgassen nooit hoger was. De landen en de multinationals handelen veel te laks als het op klimaatactie aankomt. Daarom wenden burgers en ngo’s zich seeds vaker tot rechtbanken. Dat is ook wat Hugues Falys doet.
De Boerenzaak
Wat wil hij met deze rechtzaak bereiken?
Het eerste doel van deze rechtszaak is om erkenning te krijgen voor de schade die hij heeft geleden als gevolg van de klimaatcrisis. Als Hugues een vergoeding krijgt zal hij het bedrag doneren aan Farm for Food, een vereniging van boerderijen die zich inzet voor agro-ecologie.
Meer dan 75% van de uitstoot van broeikasgassen wordt veroorzaakt door fosiele brandstoffen. Hij hoopt met dit proces een einde te maken aan de straffeloosheid van multinationals zoals totalEnergies, door hen te dwingen een geloofwaardig transitieplan aan te nemen. Dit plan moet een investeringsstop in projecten voor fossiele brandstoffen omvatten, een vermindering van de uitstoot van broeikasgassen met 60% tegen 2030 en een vermindering van de olie- en gasproductie met 75% in 2040.
Het is de eerste keer in België dat een burger een multinational voor
de rechter daagt vanwege het klimaat. De recente uitspraak van het Brusselse Hof van Beroep in de Klimaatzaak en de overwinning van de organisatie MilieuDefensie tegen shell in nederland, tonen aan dat justitie een sterke rol kan spelen in de strijd tegen de klimaatcrisis.
De eerste pleidooien in de ‘the Farmer Case’ gaan door voor de Handelsrechtbank van Doornik op 19 en 23 november. We trekken met GroenPlus naar Doornik om Hugues te steunen. noteer alvast deze data, meer info volgt.
Tot slot nog dit
Boer Falys vertelde ons tot slot nog dat de eigenaar het land waarop hij al 30 jaar boert, wil terug hebben voor het einde van 2025. Het voortbestaan van La Blanche Ferme, hangt dus af van de beslissing van een landeigenaar!
Wie zei er ook weer dat natuurpunt de gronden van de boeren afneemt?
hugues Falys
Preventie is in!
Eufonie verzoent lichaam en geest
Geregeld valt er wel een uitnodiging voor een of ander preventiecongres in je bus. En elke organisatie die zich respecteert heeft ook een infofolder die er ons op wijst ‘dat voorkomen beter is dan genezen’.
Meestal kom je daarin niet verder dan de ‘big five’ van de preventie: gezonder eten, meer bewegen, niet roken, deelnemen aan preventieve screenings en ‘laat je vaccineren’.
Preventie past in het individualistische waardenkader, zo eigen aan onze samenleving. Jij bent verantwoordelijk voor je gezondheid, de verantwoordelijkheid van het beleid wordt al te vaak onder de mat geschoven. Wie in een stad woont heeft meer kans op luchtwegeninfecties en longkanker veroorzaakt door fijn stof. Meer bewegen is voor ouderen afhankelijk van aangepaste voetpaden, beschik- en bereikbaarheid van openbaar vervoer…
Maar de ‘traditionele’ preventie blijft ook beperkt tot lichamelijke gezondheid.
Renild Van den Plas werd de voorbije jaren geconfronteerd met de zelfmoord van haar zoon en van haar partner. Ze vond weer evenwicht dankzij eutonie, Grieks voor ‘de juiste spanning’. Ze vertelt er vol overgave over…
“Eutonie kan je helpen om je lichaam en (bij uitbreiding) je leven beter te leren kennen. Zo kan je er juister mee omgaan. Door het stimuleren van je huidgevoeligheid, het ontdekken van overbodige spierspanning en het vinden van de juiste balans tussen inen ontspanning, ontwikkel je meer lichaamsbewustzijn. Ook je skelet speelt hierbij een rol.
Dank zij aangepaste oefeningen kom je terug in contact met de ‘wijsheid’ van je lichaam. Eutonie is een hulp om op een verantwoorde manier zorg te dragen voor jezelf; om burn-out, ouderdomsklachten of beroepskwaaltjes te voorkomen. Binnen bepaalde grenzen zorgt je lichaam immers zelf voor herstel.
De zoektocht die je via eutonie onderneemt beïnvloedt je dagelijkse hande-
len én je relaties. Eutonie is laagdrempelige, preventieve gezondheidszorg die je tot op hoge leeftijd meer levenskwaliteit kan bieden.”
Kan iedereen meedoen?
“Eutonie staat open voor iedereen die zichzelf wat beter wil leren kennen. Je bent nooit te oud om ermee te beginnen.
Je leert voelen en jezelf waarnemen. iedereen start met de basisoefeningen. naarmate je langer oefent, volgen er nieuwe oefeningen. Hierdoor verleg je de grenzen van de beweging en kan je vlotter, beter, soepeler, moeiteloos... bewegen.”
Hoe kwam jij in contact met eutonie?
“Zelf bleef ik niet gespaard van moeilijkheden. Dankzij eutonie kon ik moeilijke periodes in mijn leven op een constructieve manier doorleven. Dit geschenk kon ik niet voor mezelf houden. ik volgde de 4-jarige opleiding tot eutonie-pedagoge. ik ben dankbaar dat ik sinds 2008 meer dan 1000 cursisten heb mogen begeleiden bij hun zoektocht naar meer welbevinden en levenskwaliteit.
Eén van mijn cursisten omschreef het mooi: “Eutonie maakt mij rustig, maar toch wàkker. ik doe alles véél bewuster en leef niet meer op automatische piloot. ik ben een denker en een doener, zéker geen voeler, maar eutonie heeft mij toch terug wat meer leren voelen. En ik besef nu weer dat ik maar één lichaam heb en dat ik daar toch wat beter zorg voor moet dragen, want dat was een beetje ondergesneeuwd geraakt in de dagelijkse ratrace.”
Je kan kennis maken met eutonie via een cursus in groepsverband, individuele begeleiding, of vorming op maat van jouw organisatie. Meer info op www. eutonie-kempen.com/aanbod.html
Jouw stem, jouw toekomst. Laat je horen!
De gemeenteraadsverkiezingen staan voor de deur en jouw stem is belangrijker dan ooit. Dit is het moment waarop jij kunt bepalen hoe jouw stad of dorp eruit zal zien de komende jaren. Het is een kans om invloed uit te oefenen op de beslissingen die ons dagelijks leven direct raken, van de buurtspeeltuin tot de manier waarop we omgaan met het milieu.
Waarom is jouw stem nu nog krachtiger?
Met de recente wijzigingen in de kieswet is het belang van jouw persoonlijke stem groter dan ooit. De stem die je uitbrengt op een specifieke kandidaat weegt nu zwaarder, omdat het effect van de lijststem vervalt. Daarnaast heeft de nieuwe regel dat de kandidaat met de meeste stemmen op de grootste lijst waarschijnlijk burgemeester wordt, de dynamiek van de verkiezingen veranderd. Dit kan in sommige gemeentes de verkiezingen herleiden tot een tweestrijd tussen twee zwaargewichten.
Welke toekomst wil jij?
De nieuwe regels geven je de kans om rechtstreeks invloed uit te oefenen op wie jouw gemeente gaat besturen. Maar het is ook belangrijk om na te denken of je deze verkiezingen wil gebruiken om een burgemeesterstrijd te voeren, of juist om verschillende mensen en ideeën in de gemeenteraad te verzamelen. Elke stem die je uitbrengt op een kandidaat die jouw waarden deelt, helpt om een divers en representatief bestuur samen te stellen.
Waarom stemmen?
Elke stem telt. Misschien denk je dat jouw stem er niet toe doet, maar de geschiedenis leert ons dat verkiezingen soms beslist worden door een
handvol stemmen. Door te stemmen, laat je zien dat je geeft om de toekomst van je buurt, je wijk, je gemeente. stemmen is een krachtig middel om je idealen om te zetten in realiteit.
Waarom Groen?
in deze tijd van klimaatverandering en toenemende druk op onze leefomgeving is het belangrijk om te kiezen voor een partij die duurzaamheid centraal stelt. Groen staat voor een samenleving waarin we onze natuurlijke hulpbronnen beschermen, waarin we kiezen voor schone energie en waarin iedereen gelijke kansen krijgt. stemmen voor een specifieke kandidaat van Groen maakt jouw stem nog krachtiger en draagt direct bij aan de vertegenwoordiging van een duurzame en eerlijke toekomst.
Wat kan jij doen?
1. Ga stemmen: Dit is de belangrijkste stap. Markeer de datum in je agenda en zorg ervoor dat je stemt. neem je vrienden en familie mee
en moedig hen aan om ook hun stem te laten horen.
2. informeer jezelf: Lees over de standpunten van de kandidaten. Kijk naar wat zij doen, niet alleen naar wat zij zeggen. Groen heeft een helder plan voor een duurzame toekomst, maar het is aan jou om te beslissen welke kandidaat het beste jouw stad of gemeente kan vertegenwoordigen.
3. Denk aan de toekomst: Het gaat niet alleen om vandaag, maar ook om morgen en de jaren daarna. Jouw persoonlijke stem kan het verschil maken in het creëren van een gemeente waarin we allemaal met trots kunnen leven.
Jouw toekomst begint bij de stembus. Laten we samen zorgen voor een groene en leefbare wereld voor ons en voor de generaties die na ons komen. stem op de kandidaat die jouw waarden vertegenwoordigt en die zich inzet voor een beter milieu, gelijkheid en welzijn voor iedereen. stem Groen!
Werf mensen voor GroenPlus!
Gebruik het Zilverblad om mensen bij Groen(Plus) te betrekken. Je kan het blad achterlaten in de bib, bij de dokter of op een plaats waar mensen samenkomen. Als je een artikel tegenkomt dat een vriend of een kennis kan interesseren, bezorg het hem/haar, of vraag een extra nummer aan.
Extra nummers kan je opvragen via zilverblad@groen.be, of geef een telefoontje aan Walter Decoene, 0487/68.29.45.
Postbode: niet bestelbare Zilverbladen graag terug naar ‘Henri De Braekeleerlaan 47a, 2630 Aartselaar.
Verantwoording
Tenzij uitdrukkelijk vermeld, berust de verantwoordelijkheid voor artikels en standpunten die in het Zilverblad verschijnen bij de steller ervan.
Colofon
Zilverblad is een uitgave van GroenPlus voor 55+ leden van Groen. Het blad verschijnt in maart, juni, september en december en wordt bij drukkerij Gazelle gedrukt op CyclusPrint papier van 100% gerecycleerde vezels. Lay-out: info@bijdruk.be
Werkten mee aan dit nummer: Mieke Vogels –Magda Wouters – Ingrid Pira – Rik Holvoet –Bart Staes – Walter Decoene – Catherine Stepman –Joost Fillet – Etienne Hoeckx – Frans Roggen.
Redactieraad: Bart Staes – Catherine Stepman – Etienne Hoeckx – Frans Roggen – Ingrid Pira – Joost Fillet – Magda Wouters – Mieke Vogels –Rita Van de Voorde – Walter Decoene.
Foto’s/illustraties: Pax Christi – David Dessers –Joeri Van Den Brande – Sien Verstraeten/Vlaamse Ouderenraad – Walter Decoene – VUBPress –Groen – g – Lieve Snauwaert.
Op het internet?
Natuurlijk. Elk nummer verschijnt op de www. groen-plus.be, de website van GroenPlus onder MEER LEZEN. En je vindt er ook nog heel wat andere interessante informatie.
Uitschrijven voor de papieren versie kan, met een brief(kaart) aan: Redactie Zilverblad, p/a Henri De Braekeleerlaan 47a, 2630 Aartselaar, of een e-mail aan walter.decoene@gmail.com
ns ROGGE n
Oog om oog en iedereen blind
Een paar jaar geleden, op oudejaar, kreeg ik nog vóór het dessert fameus het zuur. De Israeli’s hadden het in Gaza weer eens uitgehangen en een paar honderd ‘allochtone’ schoolkinderen hadden een uitje georganiseerd naar de Joodse buurt en daarbij wat glazen ingegooid. Zei een van de vrienden dat die Joden het wel zelf gezocht hadden. Allee toe! Onze Joodse medeburgers hadden daar geen besneden fluit mee te maken. Wat er in de Levant gebeurde was verschrikkelijk en ik begrijp dat onze Arabische kinderen dat heel persoonlijk namen, wat niet wil zeggen dat ze hier in de Koekenstad de vitrines van onze joodse winkeliers moesten ingooien. Je gaat die oorlog toch niet hier uitvechten. Je zou Jaffa-appelsienen boycotten, maar wél een oorlog importeren! Als ze willen betogen, à la bonne heure.
Ik ben ook op de Groenplaats tegen de oorlog in Viëtnam gaan brullen. Johnson moordenaar enzo. Waarom zouden onze kleinkinderen dat dan niet mogen doen. Maar een slogan als ‘From the river to the sea, Palestine will be free’ betekent in mijn oren zoveel als drijf alle joden die na 1890 Ginderachter zijn gaan wonen in de zee. Eén van de vriendelijke Palestijnse eisen. Ik vind dat stoem. Is Israël door de UNO erkend of niet? Ja, dank zij Stalin. Maar dat telt ook. En je moet ook niet zomaar ‘de Joden” zeggen als je het over Israëli’s hebt. Én het is ook niet leuk dat er hier in de straat twee Palestijnse vlaggen uithangen, links en rechts van mijn Joodse buren. Roep dan “Ho ho Ho Chi Minh!”, of “Nethanyahu Moordenaar!”. Met die mens heb ik het echt wel gehad. Wat die allemaal uithaalt: bad, very bad. Die pogrom van Hamas op 7 oktober was van den hond. Ze kunnen er wat van bij Hamas! En ze hebben de traditie mee, al bijna 100 jaar! Maar het is zinloos om alle gruwel te gaan oplijsten, zowel die van de Zionisten als die van de Palestijnen. Voor heetgebakerde Levantijnen is alles reden genoeg om te eeuwigen dage wraak te blijven nemen. Netanyahu is opgevoed met het verhaal van zijn vermoorde broer en oudere Palestijnen worden ‘s nachts zwetend wakker van die few ‘planned massacres’ van de Irgun, die hen in 1948 uit bed en vaderland hebben verdreven. Ik moet niet zeggen hoe ze zich moeten voelen. Alleen dit: ze moeten zij niet VOELEN, maar NADENKEN en ophouden met die flauwekul, want straks heeft daar niemand geen ogen meer. Ze moeten zij geen vrienden worden, maar zoals Amos Oz het al zei, ze moeten vrede sluiten en dat doe je niet met vrienden, maar met vijanden. Laat de Vredesengelen opstaan, de doden bewenen en vrede sluiten. Asteblieft!
Is dat nu antisemitisme van mij? Volgens de European Jewish Association wel, want zo ontken ik het recht van Israël om zich te verdedigen. Maar die zeloten willen ook Herman Brusselmans levend villen en de Hatikwah op zijn ribbenkast spelen. Wat ook niet tof is. Oké, dat met die puntige messen in kelen dat was ongelukkig, nee misplaatst, nee stupied. Vroeger zou ik naar Kamiel Vanhole gebeld hebben, want ’t is allemaal van de pot gerukt. Al meer dan veertigduizend doden in Gaza! Al die gevangen ‘Hamassers’ in hun holleke verkracht. Duizenden uit hun huizen verdreven op de Westbank. Straks Trump nog en dan zit het spel pas goed op de wagen. Iemand de andere wang aanbieden? Nooit van gehoord? Jezus Christus nog aan toe!
