driemaandelijks tijdschrift GroenPlus • jaargang 16 winter 2024 • erkenningsnummer P914557
08-09
moe(s)t herbronnen
03
Tekens van hoop ondanks stevig verlies
Wat te verwachten van von der Leyen II ?
12
Vlammen tegen eenzaamheid
Vooruit kijken
Het lijkt ons nogal evident dat we in dit nummer terugkomen op de voorbije verkiezingen. Niet om ons te hullen in deernis, want daar is geen reden voor, maar om vooruit te kijken en aan te geven hoe het anders en beter kan. Met ‘Tekens van hoop, ondanks stevig verlies’, ‘Groen moe(s)t eerst herbronnen’ en ‘Kies Groen, kies voor meer levenskwaliteit’ geven we een schot voor de boeg. Samen met de nieuwe voorzitter, het vernieuwd partijbestuur en de politieke raad wil GroenPlus op zoek gaan naar nieuwe bondgenootschappen, om milieu en natuur weer vooraan op de agenda te krijgen. Tijdens onze jaarlijkse Kerstreceptie, dit jaar in Herentals, valt daar zeker al een en ander te zeggen.
de Redactie
Eerste keer Zilverblad?
Je bent lid van Groen en ouder dan 55. Dan ontvang je dit blad en ook de digitale nieuwsbrieven van GroenPlus. Waarom? Op je 55ste heb je veel ervaring opgebouwd. Kinderen hebben het ouderlijk nest verlaten. Je krijgt kleinkinderen. Je pensioen komt stilaan dichterbij. Je bekijkt opnieuw je maatschappelijke engagementen. Op die veranderende situatie wil GroenPlus, de ouderenwerking van Groen, inspelen. Met allerhande interessante activiteiten.
Als actief lid van Groen kan het zijn dat je nog niet aan de activiteiten van GroenPlus toe bent. Ontvang je liever (nog) geen Zilverblad, of onze nieuwsbrief. Geen probleem! Laat dat dan even weten via walter.decoene@gmail.com
Mieke Vogels, voorzitter
-er
Vuur je aan Witte Reiger, Bonte vlinder, kunstader, vredelaar, Blijven is van liefde
Verbaas de tegenspraak
Recht als je armen
Wonder der gelijkenis
Beeld je in tussendoor
Met één blote voet
Door het natte gras
Je petje te boven
Strak als je lijf
Rond als je hoofd
Ogen, oren, neus en mond
Halen binnen wat je
Nog niet rook, nooit proefde,
Nimmer zag of zelden horen kon.
Schenk het diploma
Aan de school der verbeelding
Joost Fillet
Tekens van hoop, ondanks stevig verlies
Op 9 juni verloor Groen vijf zetels in het Vlaams Parlement en drie in de Kamer, maar gelukkig behielden we één Europese en vier Brusselse zetels.
De echte klap kwam op 13 oktober: bij de gemeenteraadsverkiezingen verloren we 222 zetels en bleven er 323 over. 48 lokale groepen konden hun positie behouden of versterken, terwijl 120 groepen zetels verloren. Onze provinciale score, een belangrijke barometer, zakte van 13,2% naar 9,3%. Het aantal provincieraadsleden daalde van 21 naar 13 en we verloren onze enige deputé. Daarmee is de groene golf van 2018 volledig verdwenen.
De eerste stap richting herstel is deze realiteit onder ogen zien én nieuwe kansen herkennen. Voorlopig tellen we in Vlaanderen en Brussel 46 Groene schepenen, tegen 107 in 2018. Onze aandacht gaat uit naar de uittredende schepenen die zich enorm hebben ingezet, maar nu zonder nieuw mandaat zitten. Sommigen dragen de fakkel over, anderen keren terug naar de oppositie. Ze zetten hun ervaring in om een constructieve bijdrage te leveren aan de gemeenteraad. Veel respect en dank voor elk van hen!
een twintigtal schepenen behouden hun mandaat, waarvoor we hen graag feliciteren. Onder hen zijn doorzetters die als enige Groene in het schepencollege vaak in moeilijke omstandigheden de Groene vlag hooghouden in hun gemeente; zoals Kris Swaegers (Boechout), Marie Claesen (Diepenbeek), Muhammet Oktay (Houthalen-Helchteren), Joeri Van den Brande (Zemst) en Davy Demets (Anzegem). Ook verwelkomen we nieuwe schepenen die al
Flo Flamme (Groen), nieuwe schepen Mobiliteit in Vorst: “Het mobiliteitsbeleid moet een socialere dimensie krijgen.”’
jaren aan de weg timmeren en nu beloond worden met een mandaat, zoals Pieter Buysse (Kapellen), Stan Scholiers (Schelle) en Carl ivens (Stekene). Ook Greet Van Moer (St.Gillis-Waas) en Miet Dirix (Diest) maken hun debuut.
We zien ook een pak nieuw en jong talent. Dat geeft ons hoop voor de toekomst. Haike Van den Bergh (24) wordt schepen in Hemiksem, Jitse Born (26) in Mortsel, erkan Öztürk (33) in Berchem, Brend Van Ransbeeck (27) in Hoboken en Sander Rottiers (26) in Merksem, elien Secretin (29) in Alken en Finke Jacobs (31) in Asse.
De keuze van enkele nationale kopstukken om lokaal actief te worden, zien we niet als een stap terug. integendeel, het werpt vruchten af: Kristof Calvo wordt eerste schepen in Mechelen, elisabeth Meuleman in Oudenaarde en Petra De Sutter in Horebeke.
De kroon op het werk vormen Michiel Hubeau, als nieuwe burgemeester van Mortsel en Katelijne Suetens, die halverwege de legislatuur burgemeester wordt van Herent. Aan alle mandatarissen, ook degenen die we niet persoonlijk noemden, een dikke proficiat en veel succes!
André Van de Vyver, uittredend burgemeester van Zwijndrecht
12 jaar was hij burgemeester van Zwijndrecht, tot tevredenheid van de inwoners. Toen daagden er plannen op om de welvarende gemeente te fuseren met het nabije Beveren. In een referendum sprak een meerderheid van de bevolking van het financieel gezonde Zwijndrecht zich uit tegen de fusie. Toch wordt deze vanaf 2025 doorgevoerd, waardoor ook een einde komt aan André Van de Vyvers burgemeesterschap. Tijd voor een terugblik…
Wat bracht u in de politiek, André?
"in het bewogen jaar 1968 inspireerde een leraar geschiedenis ons door actuele thema's, zoals de Viëtnamoorlog en het verzet tegen zinloos geweld te bespreken. Dat engagement werkt nog altijd door. Hoe ouder ik word, hoe radicaler ik me voel. De uitdagingen zijn vandaag groter en complexer dan ooit. Neem de opwarming van de aarde, of de groeiende ongelijkheid."
Wanneer zette u de eerste stap in de politiek?
"Voor de fusie met Burcht in 1976 was ik bij de BSP (nu Vooruit). ik pleitte voor een ander ruimtelijk beleid en verzette me tegen verrommeling en foute inplanting van industriële
projecten. Dat protest leidde tot mijn uitsluiting uit de partij, waarna ik korte tijd als onafhankelijk raadslid zetelde. Later sloot ik me aan bij Agalev, samen met Willy Minnebo, en we werden beiden burgemeester. Willy drie legislaturen, tot hij overleed, ik twee bestuursperiodes, tot vandaag. Voor mij was en is het lokale bestuursniveau het belangrijkst. Burgemeester zijn is meer dan een voltijdse job en ik vind het niet kunnen om dat met andere mandaten te combineren."
Wat beschouwt u als uw belangrijkste verwezenlijkingen?
"We hebben een ruimtelijk beleid met een langetermijnvisie ontwikkeld, waarbij kernversterking en het behoud van open ruimte centraal staan. Binnengebieden in Burcht en Zwijndrecht werden parken met o.m. een geboortepark en een hoogstamboomgaard. Ons openbaar vervoer is een paradepaardje: inwoners rijden gratis tot hun 25ste en betalen daarna slechts € 56 per jaar. elders in Vlaanderen geldt zo’n tarief enkel voor senioren. Zwijndrecht is ook koploper in ontwikkelingssamenwerking: 1% van ons exploitatiebudget gaat naar 11.11.11, de Wereldwinkel en naar vierdepijler-projecten. en we investeren in kunst en cultuur. Kunstwerken staan hier niet op rotondes, maar vooral op pleintjes, zodat mensen ze kunnen beleven en erover praten. Maar het belangrijkste blijft ons sociaal beleid. Buurtbemiddeling en samenlevingsprojecten met de mensen en dicht bij de mensen maken het verschil. We hebben hier een sterke cultuur van inspraak en overleg. Voor een project starten we niet met een
ontwerp van een architect, maar luisteren we eerst naar de buurt. Mensen kennen hun straat en omgeving het best. Die input nemen we mee in de plannen. Dat schept vertrouwen.”
Hoe ziet u de toekomst van de nieuwe fusiegemeente?
"De fusie heeft een machtsspel blootgelegd. Politici van CD&V, N-VA en VB zagen de fusie als een kans om in Beveren, Kruibeke én Zwijndrecht de macht te grijpen. De nieuwe gemeente telt 87.000 inwoners en is qua oppervlakte even groot als Antwerpen. Om recht te doen aan de 13 verschillende dorpen, stellen we dorpsraden voor. Of die er komen, hangt af van de bereidheid tot decentralisatie. Mijn collega-burgemeester in Beveren is meer centralistisch ingesteld, dus dat wordt een hele uitdaging. Het protest tegen de fusie kwam voort uit een grote betrokkenheid van de inwoners. Actiegroep ‘Hart voor Zwijndrecht’ ontstond snel en reageerde krachtig. Ook ambtenaren kwamen in actie, omdat ze gewend waren mee te denken en niet bereid om zomaar bevelen uit te voeren."
En wat met Groen in de nieuwe gemeente?
"Groen blijft sterk, met ervaren politici zoals Jos Stassen, Steven Vervaet en Veerle Beernaert. Ook de drie Groene raadsleden van Beveren zijn opnieuw verkozen. ik ben wel verkozen, maar ik neem afscheid. De nieuwe ploeg vormt een sterke oppositie en zij kunnen de toekomst van Groen in de nieuwe gemeente verzekeren."
Foto: André bij een grafiek van Fred Bervoets, die zichzelf afbeeldt in de armen van zijn moeder, terwijl Duitsers de klokken uit de toren van Burcht roven om ze te smelten en er kanonnen uit te gieten.
Michiel Hubeau, nieuwe burgemeester van Mortsel
Michiel Hubeau (34) woont samen met zijn partner Janne en hun kinderen Juul en Lotte in de stad die hij vol overtuiging “de beste van het land” noemt. “ik ben ongelooflijk trots dat ik als burgemeester mag bijdragen aan de toekomst van Mortsel,” zegt hij.
Je was zes jaar gemeenteraadslid. Wat was daarbij je leidraad?
“Klimaatverandering is dé uitdaging van mijn generatie. Dat motiveert me om me in te zetten voor dossiers die een verschil maken. Maar ook mensen betrekken is cruciaal. Acties zoals het aanplanten van een illegaal bos op bedreigde open ruimte waren niet alleen symbolisch, maar toonden aan dat veel Mortselaars wakker liggen van een groenere toekomst. Zulke engagementen versterken ons politieke werk.”
Waarom heeft Mortsel zo’n sterke groene achterban?
“We vertrekken niet vanuit ons eigen gelijk, maar luisteren naar wat leeft bij de mensen. Zo maken we betere keuzes en brengen we anderen in beweging. een goed voorbeeld is ons protest tegen een pretpark in de laatste open ruimte. Door iedereen een stem te geven, zetten we samen druk. Groen in Mortsel is ook niet bang voor moeilijke keuzes. Denk aan Ingrid Pira , die de moordstrookjes in het centrum verving door degelijke fietspaden en een tramverlenging. Dat was controversieel, maar het kreeg uiteindelijk massale steun. Als 16-jarige fietser vond ik dat enorm inspirerend. Het toonde dat vooruitstrevend beleid loont.”
Hoe verliep de samenwerking met Vooruit in jullie kartel?
“Onze samenwerking in de gemeenteraad verliep al goed, dus het
voelde natuurlijk om onze krachten te bundelen. in plaats van verschillen uit te vergroten, kozen we voor een gedeelde visie. Dat was een bewuste keuze: we wilden samenwerken aan een sterker Mortsel, niet concurreren om stemmen. De samenwerking voelde oprecht en werd duidelijk geapprecieerd door de Mortselaars. De verkiezingsdag was geweldig; het vertrouwen van de mensen gaf ons enorm veel energie.”
Wat mag de Mortselaar van deze legislatuur verwachten?
“Onze eerste prioriteit is verkeersveiligheid. De niet-conflictvrije lichtenregelingen op de gewestwegen hebben te veel slachtoffers geëist, en dat moet anders. Daarnaast maken we werk van een onthardingsplan, want Mortsel is een van de meest verharde gemeenten van Vlaanderen. We zetten ook in op een nieuwe politieke cultuur. in onze oppositierol betrokken we de Mortselaar al actief en dat blijven we doen. Mensen kunnen rekenen op een toegankelijk bestuur dat luistert en hen betrekt.”
Wat hoop je te bereiken als burgemeester?
“Mijn droom is een groener en leefbaarder Mortsel. Dat betekent meer natuur en kindvriendelijke buurten. Als jonge vader zie ik hoe belangrijk een veilige wijk of een groene
speeltuin is. Minder auto’s, meer deelwagens en ruimte voor ontmoeting: dat is waar we naartoe willen. Stel je voor: kinderen die veilig buiten spelen en ouderen die op een bankje genieten van schaduwrijke bomen. Aan die toekomst willen we de komende zes jaar bouwen.”
Welke boodschap heb je voor 2025?
“Blijf trots op wat je belangrijk vindt en breng dat op een menselijke manier over. Trots en positiviteit zijn de beste overtuigingskrachten. ik wens iedereen een gelukkig en gezond 2025!”
Doe eens… het Faunahuis
In al onze naïviteit denken we dat dieren het ergens anders ter wereld goed stellen, maar dat klopt niet. De mens neemt wereldwijd steeds meer plaats in door bewoning, voedselvoorziening, transport, handel, enz. Zo verkleinen of verdwijnen hele habitats, die een samenhang zijn van plantaardig en dierlijk leven.
Landschapsdeskundige Dirk Criel maakte zich terecht zorgen en wou er iets aan doen. Hij zag zijn kans schoon toen hij voor Natuurpunt een nieuw stukje natuurgebied in de Vlaamse Ardennen kon kopen. er hoorde een huisje bij dat niet mocht dienen als woning, maar dat uitstekend kon worden ingericht als faunahuis. Dirk wist heel wat vrijwilligers te begeesteren om zijn wilde plannen mee uit te voeren. en zo ontstond in Brakel, volop Vlaamse Ardennen, het Faunahuis.
Biodiversiteit in stand houden of herstellen
Het Faunahuis toont op velerlei manieren hoe je zonder hinder kunt samenleven met soms lastige beestjes, zoals
vleermuizen, steenmarter, insecten, enz. Met een geschikte nestkast geef je ze een plek in of bij een gebouw, zonder dat ze hinder als geluid, uitwerpselen, beschadiging van de isolatie e.d. veroorzaken. Sinds de officiële opening in 2023 kunnen groepen en individuele bezoekers er een kijkje nemen.
Het Faunahuis en zijn omgeving vormen een bron van inspiratie voor bouwers en verbouwers, om in hun (ver)bouwplannen diervriendelijke oplossingen te voorzien. Dat heet dan ‘natuurinclusief’ bouwen of verbouwen. Het Faunahuis brengt ook mensen zonder bouwplannen op ideeën, om in een bestaand gebouw iets te plaatsen voor dieren. Het kan een manier zijn om een steentje bij te dragen ter vrijwaring van de schrompelende ecologische biodiversiteit.
Totempaal wijst je de weg
Het Faunahuis ligt op het einde van een natuurlijk ogende oprit en is afgesloten met een hek. een totempaal aan de straat toont bezoekers letterlijk het rechte pad. Aan het huis is een veel-
heid aan nestkasten, zowel de buiten- als de binnenkant, te zien. er zijn inbouw- en opbouwmodellen, voor gevels en daken, of losstaand. Je kijkt in en achter de nestkast, vooraan, achteraan en in doorsnede…
in en rond het Faunahuis zie je ook mogelijkheden om dieren een plekje te geven, bv. via schuifjes en gaatjes in een houten hek; of om hen van de verdrinkingsdood te redden, als ze in de drinkbak voor grote dieren, zoals paarden, zouden terechtkomen.
Om inkijk te geven in door dieren gebruikte nesten zijn er op verschillende plekken ook camera’s voorzien en observatieposten ingericht, waarvan enkele ook op de website kunnen worden gevolgd.
Het hele Faunahuis, bijgebouwen en omgeving, zijn bijzonder inspirerend om zelf iets te doen. Ook is het Faunahuis een voorbeeld van het gebruik van milieuvriendelijke bouwmaterialen.
Groepen en individuen welkom
Goed opgeleide gidsen geven ter plaatse uitleg. Voor een juiste keuze van nestkast of voorziening hangt er veel af van wat de omgeving te bieden heeft. Meer daarover op de website, of via een natuur-scan die op vraag en op maat wordt uitgewerkt.
Het Faunahuis staat open voor groepsbezoek, of om eens een vergadering of teamdag te houden; met een link naar natuurinclusief (ver) bouwen of het behoud van biodiversiteit. Groepen tot 15 personen kunnen er moeiteloos terecht. een bezoek moet wel aangevraagd worden, behalve op de derde zondag van de maand. Dan is gratis, individueel bezoek mogelijk van 10u. tot 16u. Meer informatie over het Faunahuis vind je op www.faunahuis.be.
Populistische trucs
De voorbije verkiezingen, zowel in binnen- als in buitenland, hebben weer eens aangetoond hoe populistische trucs inspelen op het ongenoegen van een aantal kiezers. Op het ‘zich niet gehoord voelen’, of op al of niet terecht ervaren onrecht. Daarbij helpen dan simplistische slogans, die zo algemeen mogelijk te interpreteren zijn en waardoor men zich kan afzetten tegen het gezag. Daarbij kan men zich de vraag stellen of de modale burger kiest voor het algemeen belang, of om zelf niets in de weg gelegd te krijgen? Mogen verantwoorde maatregelen maar, zolang er niet geraakt wordt aan het eigen koopgedrag, of de eigen levensstijl?
Klimaat, een nieuwe mindset
Dat we de tering naar de nering moeten zetten om klimaat, natuur en aarde te beschermen, impliceert dat we aan een nieuwe mentaliteit toe zijn. Milieuactiviste Naomi Klein waarschuwt: “Verander nu, voordat het klimaat alles verandert”. Je wint echter meer kiezers als je zegt ‘dat de economie daar niet onder mag lijden’. “Die Groenen moeten realistischer zijn. Jij, kiezer, mag daar niet de gevolgen van dragen. Uit je comfortzone stappen hoeft niet.”
Green Deal, het Renovatiepact , het mobiliteitsplan Good Move en de landbouwreconversie met een kleinere veestapel, ze zijn essentiële stappen naar een beter milieu, maar je wint meer stemmen met bv. in te spelen op persoonlijke ‘vrijheid’, zoals de PVV van Geert Wilders deed in Nederland: “Of je vlees eet, het vliegtuig pakt of met een gewone auto rijdt, dat bepalen we zelf wel”.
Besparen op sociaal beleid
Trump oogst applaus als hij zegt
dat het Amerikaans bloed niet mag bezoedeld worden door immigranten. Bij ons wordt “eigen volk eerst” ook gretig toegejuicht.
De Wever krijgt dringende besparingen verkocht -waarmee men normaal geen stemmen wint- door de eigen achterban welvaart te beloven en te verwijzen naar externe schuldigen, zoals Walen, zieken, luie werklozen….
PvdA van haar kant belooft het opnieuw invoeren van niet verdoofd slachten, zelfs in een moskee.
Rudy Vranckx getuigt: ”Als de geschiedenis ons één ding leert, dan wel dat populisme nooit goed eindigt; of het nu links dan wel rechts georiënteerd is. Het zijn simplistische oplossingen voor complexe problemen… Dertig jaar oorlogsverslaggeving staan gekrast in mijn ziel. ik heb gezien hoe het begint en wat voor een beest het wordt.”
Is tegenwind mogelijk?
Naomi Klein constateert dat wanneer het politieke middenveld krimpt en links versnippert en onvoldoende oplossingen aanbiedt of verkocht krijgt, extreemrechts wint.
Om populistische retoriek te ontzenuwen moet je wijzen op de complexiteit en de verwevenheid van alles. en op wat de consequenties zijn op lange termijn.
M.i. is nu een kritisch onderzoek nodig naar de mechanismen die geleid hebben tot de recente kiesuitslag. Met die kennis vinden we hopelijk toch een manier om meer kiezers mee te krijgen voor een beveiliging van het milieu en meer sociale rechtvaardigheid.
er vallen heel wat problemen op te lossen; voor zieken en economisch zwakkeren hier en voor hele bevolkingsgroepen elders. Daarvoor is solidariteit de motor, de tegenpool van egocentrisme.
Het ‘eigenbelang’ dient niet weggeduwd, maar opengetrokken: Bernard Sanders verwoordde het met zijn “Not me, We!”, (hij bedoelde: iedereen). Met andere woorden: “Jij hoort bij ons. Maatregelen van algemeen belang zijn finaal ook in jouw belang.”
Groen moe(s)t eerst herbronnen!
Leden van GroenPlus kwamen in groten getale samen op 14 november, om de voorbije verkiezingen te evalueren. We vroegen de partij om niet verder te hollen en voorzittersverkiezingen te organiseren voor het einde van het jaar. De leden die het voorbije verkiezingsjaar hard campagne voerden moe(s)ten de ruimte krijgen om na een evaluatie mee te bepalen welke voorzitter we nodig hebben en in welke richting die moet uitgaan. De partij volgde niet en wanneer u dit leest kennen we de nieuwe voorzitter en ondervoorzitter.
Daarom hebben we samen een aantal stellingen uitgewerkt die we de kandidaat-voorzitters hadden willen voorleggen. Ondertussen schetsten Groene kopstukken in de krant het profiel van de volgende voorzitter. Het moet een vechter, een amokmaker, een groene Georges-Louis Bouchez zijn. Door dit te beweren beperken ze politiek tot een gevecht dat in de arena van de Wetstraat wordt uitgevochten. GroenPlus wil van Groen geen knokploeg maken. De oorlogstaal die gebruikt wordt baart ons zorgen en ligt in het verlengde van het gemak waarmee Groen de voorbije periode meeging in het oorlogsdenken.
Groen keurt goed dat miljarden worden geïnvesteerd in wapens, terwijl vele miljarden nodig zijn voor welvaart en klimaat. Voor veel leden is dit onbegrijpelijk. Groen heeft geen nood aan een vechtersbaas, wel aan rust en herbronning. We moeten onze basispijlers: ecologisch en sociaal, basisdemocratisch en geweldloos herbevestigen en hertalen naar de 21ste eeuw. We willen als GroenPlussers lid zijn van een fiere en overtuig(en)de ecologische partij, die stap voor stap een draagvlak creëert voor haar ideeën en we vragen de verkozen kandidaten te reageren op vijf stellingen.
1. De volgende 4 jaar zijn er geen verkiezingen gepland en Groen neemt geen deel aan een federale of Vlaamse regering. We herbronnen en herbevestigen de basispijlers van onze partij: ecologisch en sociaal, basisdemocratisch en geweldloos en we hertalen die naar de 21ste eeuw.
2. We zijn een fiere en overtuigde ecologische partij. Sociale rechtvaardigheid zit in ons DNA. We hoeven dat niet altijd opnieuw te bewijzen. We kiezen er wel voor om duidelijke taal te spreken en krachtig op te komen voor onze waarden en ideeën.
3. Vanaf nu werken we toe naar een herbronningscongres. Dat congres wordt partijbreed voorbereid door de voorzitter, bijgestaan door een ruime groep vrijwilligers en lokale en nationale mandatarissen. Lokaal en regionaal wordt informatie gedeeld, worden vormingssessies georganiseerd en resoluties bediscussieerd. De herbronning is een proces waarin alle Groenleden de kans krijgen om mee te discussiëren. Daarbij laten we ons inspireren door wetenschappers en gaan we op zoek naar bondgenootschappen met onze natuurlijke achterban.
4. Het herbronningscongres bepaalt ook de strategie en de organisatie van onze partij. Groen heeft te veel het model van de traditionele partijen gekopieerd. Termen als ‘efficiëntie’ en ‘professionalisering’ werden misbruikt om een eenzijdige top-down-organisatie te verantwoorden. Groen kan alleen herbronnen en een sterke politieke partij worden als het zwaartepunt van de organisatie opnieuw bij de vrijwilligers ligt. Dit zowel in de besluitvorming, als in het initiatiefrecht en de vrijheid om hieraan politiek vorm te geven. De rol van profes-
sionele medewerkers en mandatarissen moet de vrijwilligers ondersteunen en niet andersom. Groen moet haar vrijwilligers niet aansturen met instructies en controle. Vertrouwen op de eigen motivatie en inzet van vrijwilligers biedt kansen aan de uitbouw van een dynamische partij.
5. Ploegspel en teamvorming vormen de fundamenten van de partij. De voorbije periode lag de focus bij veel mandatarissen te sterk op individuele erkenning en persoonlijke carrière. een politieke partij houdt zich niet staande als een optelsom van individuele ambities. Onze mandatarissen spelen een belangrijke rol bij de herbronning van de partij. Zij ondersteunen de vrijwilligers bij de organisatie van plaatselijke debatten. Zij gebruiken daarbij hun politieke zichtbaarheid om discussies en rondetafelgesprekken op te zetten met het middenveld. Het functioneren van verkozen organen blijft belangrijk, maar nu primeert het werken aan de herbronning en de verbreding van onze basis.
Meer dan tijd om de rug te rechten!
Groen kan het verkiezingsjaar 2024 niet afsluiten als overwinnaar. Vooral op het platteland verloren we kiezers en mandatarissen. De ecologisten deden het ook in europa slecht. in het europees Parlement vielen we terug van 70 naar 53 vertegenwoordigers.
Ondertussen roepen klimaatwetenschappers dat het vijf na twaalf is, dat we de norm van Parijs 2015 –een maximale stijging van 1,5°C- niet zullen halen. Natuur en milieu waren geen thema’s in de voorbije campagne. Hoe harder de analyses worden, hoe minder de klimaatbeweging er kennelijk in slaagt om te mobiliseren en hoe meer de ecologische partijen moeten inleveren. Regeringen kijken de andere kant op, terwijl de klimaatrampen elkaar opvolgen en steeds meer slachtoffers eisen. Toch mislukten de Biodiversiteitstop in Colombia en bleef het akkoord van de Klimaattop in Azerbeidzjan ondermaats. De Vlaamse regering vermindert zelfs de middelen die ons moeten behoeden voor nieuwe waterbommen en lange droogteperiodes.
Groene partijen lijken deze feiten lijdzaam te ondergaan, ze zijn bezig met hun eigen overleven. Net als andere partijen laten ze zich leiden door de dictatuur van de korte termijn. Die wordt geïnspireerd door opiniepeilingen, kiezersonderzoek en analyses van politologen. Commentatoren beweren dat de groenen verkiezingen verliezen omdat ze ‘té radicaal’ en ‘té ideologisch’ zijn en moeite hebben om zich pragmatisch op te stellen.
Op korte termijn levert een strategie om de commentatoren te behagen misschien wat meer stemmen op. Maar wie de filosofie van de tegenstander volgt, dwingt zichzelf steeds verder in diens richting en wordt uiteindelijk overbodig. Het wordt dus meer dan tijd dat we de rug rechten, ons bevrijden van de zorgvuldig in standgehouden vooroordelen en op zoek gaan naar bondgenootschappen, zodat we weer de motor kunnen worden van de tegenbeweging.
Kies Groen, kies voor meer levenskwaliteit!
een open antwoord aan pro F . I V e Marx (*)
Groen staat voor meer levenskwaliteit voor iedereen, Ive Marx. Strijden tegen de klimaatcrisis verhoogt de kwaliteit van het leven, ook voor de toekomstige generaties. De klimaatcrisis niet aanpakken gaat ons niet alleen meer geld kosten, maar ook onnoemelijk menselijk leed veroorzaken.
Groen moet inderdaad in zijn communicatie nog duidelijker en krachtiger zeggen dat we kiezen voor een ander maatschappijmodel. Ons kompas dient de kwaliteit van het leven te zijn, met empathie en mededogen; dat ligt zoveel ruimer dan het gelijke kansenbeleid. De economie moet de kwaliteit van het leven verhogen, niet enkel door te focussen op winst, maar ook door in dienst te staan van het menselijk welzijn. Niet de groei, maar andere groei.
De armoede aanpakken verhoogt de kwaliteit van leven voor een groot deel van de bevolking. Groen heeft hiervoor duidelijke oplossingen.
De ongelijkheid aanpakken pakt de groeiende ontevredenheid aan. Legt een dam tegen populisme en beschermt de democratie. Behoed ons voor verkozen dictators en bescherm zo een kwalitatief leven. Strijden voor propere lucht, duurzame mobiliteit, leefbare buurten, het vergroot de kansen op een kwalitatief leven.
Hoe gaan we dit alles financieren? De recepten zijn gekend. Miljarden kunnen bespaard worden door de afschaffing van de subsidies op fossiele brandstoffen, de bedrijfswagens, het rekeningrijden en uiteraard… een echte herverdelende fiscaliteit. Met oog voor sociale correcties.
europa besteed nu al meer geld aan defensie dan Rusland. Stop de wapenwedloop en maak werk van een vredesmacht.
Tot slot ive Marx, de uitbreiding van het sociaal energietarief was wel een ecologische maatregel tijdens de energiecrisis, omdat het voor vele mensen een reddingsboei is geweest die hen behoedde voor grotere armoede. Wees gerust, deze mensen waren niet de grote verbruikers en de meesten hebben hun thermostaat lager gezet en een dikke trui aangetrokken.
even ernstig. Zonder de oorlog in Oekraïne waren de kerncentrales gesloten geweest. Nood brak wet, kwalitatief besturen is ook de energiebevoorrading garanderen. De volgende regering zal de vruchten plukken van het nieuwe beheerscontract met de NMBS en het bijkomend rollend materieel.
Voor een hoogleraar gaat ive Marx dus wel erg kort uit de bocht. Gelijk
hebben en gelijk krijgen is niet hetzelfde. Als er vroeger meer naar Groen was geluisterd, dan stonden we nu veel verder inzake klimaattransitie en armoedebestrijding. Waar is de tijd dat er meewarig werd gekeken naar de ‘Groene Fietsers’ en het pleidooi voor windmolens?
Kortom, kies Groen, kies voor meer levenskwaliteit!
(*) Ive Marx is hoogleraar sociaaleconomisch beleid en directeur van het Centrum voor Sociaal Beleid Herman Deleeck. Columnist en Groenlid Rik Holvoet reageerde op ‘Durft iemand bij Groen te zeggen waar het op staat?’, een column van Ive Marx in De Standaard.
Hoe
‘De mens is een plofkip’
de V oed I n G s I ndustr I e ons z I ek M aakt. t eun V an de k euken
De auteur is een Nederlandse journalist, schrijver, columnist, podcaster en programmamaker. Hij probeert in zijn werk inzicht te geven in de wondere wereld achter ons voedsel. Dit prima, compacte boekje zet een ontluisterend beeld van onszelf neer. En van de fabrikanten van het voer, die wegkomen met misdadig gedrag.
De plofkip is een kip die met allerlei technieken (voeding, ingrediënten, weinig beweging… als voeding wordt verkocht. Op die manier worden wij zelf ook plofkippen, door zwaar bewerkt fabrieksvoedsel zonder voedingswaarde tot ons te nemen. Dat voedsel is zo aangenaam van structuur en smaak, dat we er geen genoeg van krijgen. Dat wordt nog eens versterkt door slimme marketing en agressieve reclame.
Overgewicht en allerlei gezondheidsproblemen
Hoe meer voer we eten en hoe langer we dat doen, hoe meer winst er wordt gemaakt. Maar ook: hoe verslaafder we geraken aan eten, hoe meer voer we naar binnen proppen. en van de resulterende welvaartsziekten gaan we eerder dood. Van de Keuken schotelt ons gewoon de evolutie van onze eetgewoonten voor.
Steeds meer vrouwen gingen buitenshuis werken en tegelijk dook het gemaksvoedsel op. Op veel plekken te koop, snel klaar, bijna zonder te kauwen door te slikken. De kinderen aten makkelijker hun bordje leeg, omdat het lekker zoet, zout of vet was, of alle drie tegelijk. De gevolgen van dat vreten waren en zijn niet mals: overgewicht en allerlei gezondheidsproblemen: diabetes 2, rugklachten, zenuwschade, oogproblemen, hart- en vaatziekten, kan-
ker, nierklachten, stress. Maar al dat onheil ten spijt, we laten ons zo makkelijk verleiden, vinden ongezond eten gewoon lekkerder.
Meer aandacht in de marketing dan in het product er wordt meer geld, liefde en aandacht in marketing gestopt dan in het product zelf. Op elke vraag aan fabrikanten was het antwoord: de consument wil het. individuele keuzevrijheid en marktwerking horen bij het neoliberalisme. er is gewoon geen politieke wil om iets aan deze praktijken te veranderen. Ook geen handhaving als er toevallig wel een wet is. individuele acties om gezonder te gaan eten kan iets helpen, maar voor het gros van de mensen zal dat niet genoeg zijn.
‘De mens is een plofkip’ is zeer compact en prettig geschreven, met cynische humor en veel feiten. De link tussen diezelfde machteloze consument en de op winst beluste, onethische bedrijven is óók heel duidelijk.
Bijkomende info
Om de consument enigszins correct te in formeren werd de Nutri-Score ingevoerd in verschillende europese landen. Deze score geeft echter geen info over de graad van transformatie van de producten. Daarom werden in Brazilië en in Frankrijk nieuwe scores ontworpen, n.l. Nova en Siga. Ze geven de mate van bewerking weer; gaande van zuiver, over evenwichtig (1,2) naar ultra getransformeerd (door bv. industriële processen en toevoeging van stoffen) en dus te mijden.
Deze score laat dus toe de mate van bewerking te evalueren. er werd immers vastgesteld dat 50% van de producten die volgens de NutriScore een dikke voldoende scoren sterk bewerkte producten zijn. De conclusie is echter dat de twee scores samen meestal mekaar perfect kunnen aanvullen. Ze worden soms samen op hetzelfde product vermeld. De app Siga kan je downloaden, maar niet overal.
‘Vlammen tegen eenzaamheid’
• ‘In de Kerkstraat, in Duffel, reageren winkeliers en caféklanten geschrokken, nadat een lichaam is gevonden van een 64-jarige bewoner, die al enkele maanden geleden stierf. Dat de brievenbus vol zat, verontrustte niet meteen iemand, want de flats zouden geregeld leegstaan.’
enkele krantenberichten van de voorbije maanden. Berichten die ons een geweten schoppen. eenzaamheid maakt steeds meer dodelijke slachtoffer. Onaanvaardbaar!
Dat vinden ook de organisatoren van ‘De Warmste Week’, de jaarlijkse solidariteitsactie van de VRT. in de week voor Kerst staat ‘Samen vlammen tegen eenzaamheid’ centraal. Het moet mensen aanzetten tot actie. een warme loop, een warmste quiz, een warm wafelfestijn… De opbrengst gaat naar ‘projecten’ die eenzaamheid bestrijden.
Toen ik onlangs in Limburg was botste ik op één van die projecten.
Op een bank voor de kerk een spuuglelijk blauw plastieken, Warme William genaamd. Als je eenzaam bent kan je je hart uitstorten bij die William.
Al die ‘warme’ projecten geven een goed gevoel aan de actievoerder, “Kijk, we doen er iets aan”; alleen, de eenzaamheid zullen we er niet echt mee bestrijden.
De Koning Boudewijnstichting berekende in 2022 dat 16% van de 60- tot 84-jarigen zich meerdere keren per week, tot zelfs dagelijks, eenzaam voelt. Bij de 80- tot 84-jarigen is dat zelfs 23%. Met
• ‘Schrijnend geval van vereenzaming in Vilvoorde: daar werd afgelopen weekend het lichaam ontdekt van een 66-jarige man in een appartement aan de Maria-Theresialaan. De man was al twee à drie weken overleden.’
• ‘In een huis in Gemert (NoordBrabant) is woensdagmiddag een dode man gevonden. De man zou al weken dood zijn. Buurtbewoners reageren geschokt. “Ik wist niet dat hij zo eenzaam was.”
de aangroei van het aantal 80-plussers zal ook het aantal eenzame ouderen toenemen.
Vlaanderen beschikt wel over een eenzaamheidsplan, maar ook in dat plan ligt de focus op sensibilisering en lokale initiatieven. Die zijn nodig en waardevol, maar ze vormen een druppel op een hete plaat, vergeleken bij de grote maatschappelijke nood.
Zoals elk jaar zal de minister-president op de slotshow van De Warmste Week een cheque overhandigen namens de regering. Het bedrag, betaald met belastinggeld, zal groter zijn dan de opbrengst van de meeste vrijwilligersacties. Dit is beschamend. Het is niet de taak van de regering om te wedijveren met goedbedoelde acties en tijdelijke projecten. De regering moet zorgen voor een structurele aanpak van de toenemende eenzaamheid.
Zorgen voor voldoende uitnodigende ontmoetingsplekken: een
bibliotheek, stadsspeeltuin of een gedeelde moestuin… Maak eindelijk werk van een lokaal dienstencentrum in elke wijk, een plek waar mensen elkaar kunnen ontmoeten, zorgzaam zijn voor elkaar. Zo kan je een wijkbewoner missen voor het te laat is. en zoals we elders in dit blad schreven, de toegang tot het openbaar domein, het contact met anderen, de strijd tegen eenzaamheid begint bij toegankelijke, veilige en comfortabele voetpaden.
Van Groen naar Pax Christi
Johan Malcorps zwaaide recent af als fractiesecretaris in het Vlaams parlement. Meer dan 40 jaar in trouwe dienst van Agalev en Groen, het is niet niks. In de beginperiode als politiek secretaris, een tijdlang als parlementslid en senator, maar voor het grootste deel achter de schermen. De man die tijdens congressen steevast de goede gang bewaakte vanachter zijn laptop. Vandaag mag hij zichzelf in het zonnetje zetten.
‘Ik ben Johan Malcorps, vader van 3 en opa van 4. Heel mijn leven mocht ik werken voor de groene partij. Van opleiding ben ik filosoof. Ik denk graag diep en vooruit. Maar ik geloof ook in actie, samen met velen. Dan pas kan je echt dingen in beweging zetten.
Ik kwam bij Agalev als gewetensbezwaarde. Geweldloosheid en pacifisme waren er de basiswaarden. Het was de tijd van de grote rakettenbetogingen. Opkomen voor vrede en het milieu, dat was mijn drijfveer. Maar ook voor sociale rechtvaardigheid. Zo mocht ik het eerste congres mee voorbereiden. We maakten duidelijke, linkse keuzes. Van 1989 tot 1995 was ik politiek secretaris. Met honderden stapten we op tegen de Golfoorlog. Nadien was ik 9 jaar parlementslid. Ik beet me vast in milieu en gezondheid. Zoals de strijd tegen dioxines en de verbrandingsovens. Met de steun van groene ministers realiseerde ik bv. een lokaal verbod op het gebruik van pesticides. (*) Ik bleef ook ageren tegen de kernbommen in Kleine Brogel. Tijdens een ‘burgerinspectie’
bezorgde me dat een ferme beet van een legerhond, waarna ik werd afgevoerd naar het ziekenhuis. De laatste jaren was ik actief als fractiesecretaris en studiemedewerker. Mijn thema was klimaat. Hoe geven we vorm aan een sociaal klimaatbeleid? Veel mensen zien klimaat nog als een bedreiging, terwijl klimaat juist zo nodig is om vooral zwakkeren te beschermen.
Anders en beter leven kan binnen een groene economie. Als de overheid andere keuzes maakt, investeert in hernieuwbare energie, circulaire productie, eerlijke handel. Zonder roofbouw in het Globale Zuiden. Te veel mensen geloven nog niet in onze oplossingen. Ze schuiven de toenemende klimaatellende liever voor zich uit. Tot het niet meer kan. Het is aan Groen om niet op te geven en te pleiten voor hoopvolle alternatieven.
Maar hoe belangrijk natuur en klimaat ook zijn, het vredesthema heeft me nooit losgelaten. De dreiging van een kernoorlog is reëler dan ooit.
De voortgang die in de jaren ’80, o.a. door de Vredesbeweging, werd geboekt, is de laatste jaren verloren gegaan. Alle kernwapenverdragen zijn opgezegd. Opnieuw worden miljarden uitgegeven aan kernbommen. Die gelden konden worden ingezet voor een groene economie, voor de bescherming tegen klimaatrampen, de overgang naar een economie zonder fossiele brandstoffen. Vandaar dat ik de laatste jaren weer aansluiting heb gezocht bij de vredesbeweging, o.a. bij Pax Christi. In juni organiseerden we een colloquium over klimaat en vrede, om tot een nieuwe samenwerking te komen van klimaat-, natuur- en vredesbewegingen. Dat kan het progressieve gedachtengoed een nieuw elan geven. Zeker na de recente overwinningen van extreem rechts in de VS en Europa. Ook groene partijen zijn de laatste jaren opgeschoven naar een pragmatische visie op defensie en meer bewapening. Dat doet mij vreselijk pijn. We moeten dringend terug een ander geluid laten horen. Tegen Poetin, maar ook tegen de expansiedrang van de NAVO en het Amerikaans militair-industrieel complex. Tegen het terreurgeweld van Hamas, maar ook tegen de militarisering en verrechtsing in Israël. De vele miljarden die nu naar wapens gaan, zijn nodig om mensen nieuwe kansen te geven in een duurzame samenleving.’
(*) In 2004 stelde Johan ook als eerste parlementslid de PFOS-vervuiling, veroorzaakt door 3M, aan de kaak.
De strijd om het voetpad
Vele studies tonen aan dat je langer leeft en dementie kan voorkomen door meer te bewegen en sociale contacten te onderhouden. Maar veilig bewegen als oudere, of een nieuw netwerk opbouwen, als weduwe of weduwnaar, wordt almaar moeilijker. Voor steeds meer ouderen maakt een veilig en comfortabel voetpad het verschil tussen nog wel of niet meer buitenkomen; tussen nog wel of geen sociaal contact. Laat het ontbreken van die veilige voetpaden nu net een groeiend pro bleem zijn.
er werd de voorbije jaren terecht geïn vesteerd in veilige en comfortabele fiets paden; alleen, al te vaak ten koste van het voetpad.
Het STOP principe (stappers, trappers, openbaar vervoer, privé vervoer) wordt door elke partij onderschreven, maar bij de aanleg van het openbaar domein vertrekt men steevast van POTS. e de ruimte die de auto nodig heeft om te rijden en te parkeren, dan volgt het openbaar vervoer, daarna de fietser en wat dan nog rest wordt voetpad.
De ruimte voor het voetpad wordt almaar kleiner en staat bovendien steeds meer ten dienste van het privé vervoer. Schuin aflopende voetpaden om garages makkelijker toegankelijk te maken vormen een obstakel voor wie
een rollator of rolstoel bedient. De laatste tijd verschijnt er op het voetpad ook steeds vaker laadinfrastructuur voor elektrische wagens. Die vervoegt de kasten van de nutsbedrijven, lantaarnpalen, vuilnisbakken, geparkeerde bakfietsen, elektrische steps… Daarbovenop wordt al wat men niet kwijt kan op het voetpad geparkeerd: een container, tijdelijke verkeerssignalisatie…
Ga mee de strijd aan!
GroenPlus wil het voortouw nemen in de strijd voor het voetpad. in de lente plannen we acties in de verschillende provincies. Om ons verhaal te illustreren verzamelen we foto’s en filmpjes van hoe het niet moet. Wil jij je fototoestel in aanslag houden en mee materiaal verzamelen? We verwachten je materiaal ten laatste eind februari 2025.
Foto's en video's mag je versturen naar vogels.mieke@telenet.be In ons lentenummer lees je meer over de gevoerde acties.
M I s D e Kerstre C e P t I e NI et!
2024 was een druk politiek jaar, met twee verkiezingen. Hard werken en stevige inzet werden niet altijd beloond. ntegendeel. Tijd dus om eens gezellig bij te praten en de rug te rechten.
Dat doen we op zaterdag 21 december in Herentals. Meer bepaald van 14 tot 18 uur in de Fonderies de la Campine, Peerdsbos (vlakbij het station).
Petra De Sutter beantwoordt de vraag: ‘Wat is de toekomst van groene partijen in Europa?’
‘Koffie en Cava’ zorgt voor een muzikale toets. Laat via info@groen-plus.be nog effe weten of je erbij kan zijn.
Wat te verwachten van von der Leyen II?
In december startte de Commissie von der Leyen II (vdL). De hoorzittingen in het Europees Parlement waren geen toonbeeld van democratische controle. Kandidaten werden niet op inhoud beoordeeld. Het politieke steekspel primeerde. De in oorsprong christen-democratische Europese VolksPartij (EVP) vormde allianties met extreemrechts en ondermijnde het evaluatieproces van de kandidaat-commissarissen. De EVP verdedigde halstarrig de benoeming van de Italiaan Raffaele Fitto als uitvoerend vicevoorzitter voor het cohesiebeleid, terwijl die een heel slechte beurt maakte tijdens zijn hoorzitting. Hij vertegenwoordigt de uiterst rechtse partij Fratelli d’Italia van premier Meloni, die de kern vormt van de fractie Europese Conservatieven en Hervormers (ECR). Noch Meloni, noch de ECR steunden begin deze zomer de herbenoeming van vdL als Commissievoorzitter. Een EVP-bocht van jewelste. Ondertussen blijkt de EVP politiek totaal onbetrouwbaar. Een onzalige coalitie van EVP, het rechtse ECR en extreemrechts kleedde in november de Europese wet, die de ontbossing wereldwijd moet tegen gaan, danig uit.
Waar staat vdL II voor?
Veel concrete plannen liggen er nog niet op tafel, maar de ‘missiebrieven’ met politieke richtlijnen, die vdL de kandidaat-commissarissen bezorgde in september, zeggen veel.
een studie van de europese transparantie-ngo Corporate europe Observatory (CeO) besluit uit die missiebrieven dat vdL de komende vijf jaar de focus wil leggen op versterking van het ‘concurrentievermogen’ van de industrie en eU-regels die de industrie als belastend ervaart, wil dereguleren.
vdL wil alle bestaande eU-wetgeving onderwerpen aan een stresstest: “Vereenvoudig alle eUwetgeving en verminder de lasten voor het bedrijfsleven.” Maar beleidsmaatregelen die door de industrie als ‘regelgevingsbarrières’ worden ervaren, zijn vaak legitieme en waardevolle progressieve wetten en beleidsmaatregelen ter bescherming van de mens, het sociale, het milieu en het klimaat.
vdL wil het bedrijfsleven ook nauwer betrekken bij het controleren van nieuwe ontwerpwetgeving via ‘implementatiedialogen’ met ‘belanghebbenden’ en ‘Reality Checks’. Geïnstitutionaliseerd lobbyisme dus!
vdL II, voor een pro-zakelijke en neoliberale interne markt vdL wil dat het eP en de europese Raad bedrijfsvriendelijke effectbeoordelingen gebruikt bij het indienen van amendementen op de ontwerpwetgeving van de Commissie. Absurd en ondemocratisch. Het perkt de vrijheid van parlementsle-
den in en dwingt de eU-besluitvorming nog verder in een eng bedrijfsvriendelijk pad.
vdL’s dereguleringsmachine richt zich ook op nationale regeringen, regio’s en gemeenten. een ‘wet ter voorkoming van belemmeringen voor de interne markt’ geeft de Commissie meer bevoegdheden om nationale en lokale overheden te controleren en de democratische ruimte voor progressieve maatregelen te beperken. Dat gebeurde eerder al in Frankrijk. Klachten van de luchthavenlobby leidden tot eU-inbreukprocedures die het verbod van de Franse regering op binnenlandse vliegroutes naar nabije bestemmingen (waar snelle treinen beschikbaar zijn) schrapten.
vdL ii staat dus voor een pro-zakelijke en neoliberale interpretatie van de wetgeving voor de interne markt, met doordachte hindernissen voor ambitieuze progressieve regelgeving die mens en milieu beschermen.
Dit is onze Commissie niet!
Werf mensen voor GroenPlus!
Gebruik het Zilverblad om mensen bij Groen(Plus) te betrekken. Je kan het blad achterlaten in de bib, bij de dokter of op een plaats waar mensen samenkomen. Als je een artikel tegenkomt dat een vriend of een kennis kan interesseren, bezorg het hem/haar, of vraag een extra nummer aan.
Extra nummers kan je opvragen via zilverblad@groen.be, of geef een telefoontje aan Walter Decoene, 0487/68.29.45.
Postbode: niet bestelbare Zilverbladen graag terug naar ‘Henri De Braekeleerlaan 47a, 2630 Aartselaar.
Verantwoording
Tenzij uitdrukkelijk vermeld, berust de verantwoordelijkheid voor artikels en standpunten die in het Zilverblad verschijnen bij de steller ervan.
Colofon
Zilverblad is een uitgave van GroenPlus voor 55+ leden van Groen. Het blad verschijnt in maart, juni, september en december en wordt bij drukkerij Gazelle gedrukt op CyclusPrint papier van 100% gerecycleerde vezels. Lay-out: info@bijdruk.be
Verantw. uitgever: Mieke Vogels, Fruithoflaan 120/1010, 2600 Berchem.
Eindredactie: Walter Decoene.
Werkten mee aan dit nummer: Koen Fillet –Rita Van de Voorde – Walter Decoene – Etienne Hoeckx – Mieke Vogels – Rik Holvoet – Catherine Stepman – Bart Staes – Frans Roggen.
Redactieraad: Bart Staes – Catherine Stepman – Etienne Hoeckx – Frans Roggen – Ingrid Pira – Joost Fillet – Magda Wouters – Mark De Geest – Mieke Vogels – Rita Van de Voorde – Walter Decoene.
Foto’s/illustraties: Flo Flamme – Walter Decoene – Groen – Uitgeverij Thomas Rap –Johan Malcorps – Bijdruk vzw.
Op het internet?
Natuurlijk. Elk nummer verschijnt op de www. groen-plus.be, de website van GroenPlus onder MEER LEZEN. En je vindt er ook nog heel wat andere interessante informatie.
Uitschrijven voor de papieren versie kan, met een brief(kaart) aan: Redactie Zilverblad, p/a Henri De Braekeleerlaan 47a, 2630 Aartselaar, of een e-mail aan walter.decoene@gmail.com
FRANS ROGG e N
Met alle Chinezen...
Ik denk dat ik het laatste halfjaar constant met die Amerikaanse verkiezingen ben bezig geweest. Op mijn loopband, oortjes in en luisterend naar een podcast. The Rest is Politics, met voormalig Trump-medewerker Anthony Scaramucci en Katie Kay. En op de trullevisie alles wat ik erover kon vinden. Ik verloor daardoor bijna onze verkiezingen (uit het oog). In zekere zin was ik opgelucht dat die Amerikaanse verkiezingen eindelijk achter de rug waren. Ook die in eigen land, stad en provincie. En Europa, dat spreekt.
Mij erbij neer te leggen. Dat zou het verstandigste zijn. Maar er is een milieuramp president van de States geworden. Met een hoge amusementswaarde, dat wel. Ik kwam niet meer bij van het lachen toen ik hem hoorde vertellen dat Haïtiaanse vluchtelingen in Illinois de mensen hun honden en katten opaten. Nooit kunnen denken dat ze hem daardoor zouden kiezen. Dat hij op de smeltende poolijskappen reageert met een sarcastisch “who cares” vind ik behoorlijk angstaanjagend. Als je bedenkt dat het zeewater rond Florida met 36° C de temperatuur had van een tropisch zwembad en dat sommige delen van Miami constant onder water staan, is zo’n reactie niet bevorderlijk voor mijn gemoedsrust. De meeste inwoners zijn daar al lang boven de houdbaarheidsdatum, maar toch.
Hier in Europa kon je gaan spelevaren in de straten van Valencia, maar ook in Catania. De Middellandse Zee was ook wat té warm geworden en dus goot het daar. (Extreme verdamping van het zeewater, dus stortregens...) En dan die bosbranden waar ze mee zitten in Spanje en Griekenland. Mijn nichtje, die met haar villa in Valencia, kon daar ook niet mee lachen. Ze gaat daar overwinteren, omdat het hier te veel regent en daar gooien ze dan met waterbommen. In de zomer is het er natuurlijk veel te heet, dan komt ze hier in de regen zitten. Probeer het allemaal maar bij te houden!
En voor wie hebben ze hier gestemd? Was het klimaat hier dan geen thema? Pepinster, de grondverschuiving in Halle-Booienhoven? Nee hoor, voor de onafhankelijkheid van Vlaanderen! Zowel op Rechts als op Extreem Rechts. En tegen de vreemdelingen, madammeke! Klimaatvluchtelingen? ’t Zal wel zijn! Tuvalu ligt onder water, Bangladesh overstroomt en de Grote Legers verstoken per dag meer petrol dan heel Afrika en omstreken in één jaar. In vredestijd. Maar nu is ‘t oorlog!
Tegen het einde van het jaar draaien we 2°C opwarming extra. Zullen we er iets aan gaan doen? We willen wel, maar het moet haalbaar en ... Want wacht eens... eerst moet die vergunning voor Ineos in orde zijn. De Hollanders gaan nu eindelijk akkoord.
Wat zegt een mens dan? Ja wadde, een mens, ge kunt gij daar niet aan uit. Want ook als hij weet dat morgen de wereld vergaat, dan nog plant hij vandaag een boom. Als een slag in het water.
“Met alle Chinezen, maar niet met den deze.”
Heeft iemand er nog een goed oog in?