Voorlezen

‘O, eh, ja’, zei ik, en ik keek zenuwachtig over mijn schouder. ‘Dat zeiden de giraf en de olifant ook al. Alle haren van mijn vacht komen overeind als ik aan die tijger denk! Maar ik kom van heel ver om de Zimzoembijen te bezoeken, en ik geef niet zomaar op.’

Ik bedankte de aap en stapperdestapte verder op het pad, terwijl ik om me heen speurde naar Ma Tijger. Opeens hoorde ik een gonzend geluid en bleef staan: Zim zim

Zim-zim-zoem–z–z–z–z–z–z–z! Zoem-zzz-z-z-z-z-z-z-z!

Ik keek omhoog en zag bijen rondom de kruin van een pomponboom vliegen. Ik herkende ze meteen.

‘Hoera! De Zimzoembijen!’

In mijn opwinding vergat ik Ma Tijger helemaal.

Ik begon in de pomponboom te klimmen. Hij was erg hoog. Toen ik boven in de boom was, vlogen de Zimzoembijen gelukkig net weg om eten te gaan zoeken. Ze maken honing van de nectar van oranje-anjers. Daarom smaakt die honing zo lekker!

Toen ik zeker wist dat alle bijen weg waren, keek ik in hun nest en zag een reusachtige honingraat die droop van de goudgele honing. Ik brak een stukje af en likte eraan. ‘Mmmm!’ zei ik. ‘Dit is echt de zoetste honing van de hele wereld!’ Ik nam nog een likje, en nog een, en nog een, tot…

Zim zim zoem-z-z-z-z-z-z-z-z-z!

‘O nee. De Zimzoembijen komen terug!’

Snel propte ik een stukje honingraat in mijn zak en begon weer naar beneden te klauteren langs de stam van de pomponboom. Dat ging erg langzaam, want mijn buik zat vol honing! Toen ik eindelijk weer op de grond stond, was de zon al onder en werd het donker. Ik was moe, dus rolde ik me op onder aan de boom en voelde mijn ogen dichtvallen, tot opeens…

Kraak, kraak, kraak!

… het geluid van sluipende poten – GROTE poten – in mijn richting kwam. Steeds dichterbij.

En daar, in het maanlicht, stond… Ma Tijger!

Spannend hè?! Ga snel naar pagina 60.