Voorlezen

Ik voelde een knoop in mijn maag. De rillingen liepen over mijn rug. Ik wilde wegrennen, maar mijn benen gehoorzaamden niet. Langzaam sloop Ma Tijger op me af. O, help, dacht ik. Ik ben er geweest! En toen sprong ze boven op me.

‘Mijn schatje’, spinde ze.

Voordat ik goed en wel besefte wat er gebeurde, greep ze me bij mijn nekvel en droeg me het oerwoud in.

En de honingraat in mijn zak druppeldedrupte op het pad…

Ma Tijger nam me mee naar haar hol en likte me helemaal schoon. ‘Ik dacht dat ik je nooit zou vinden’, zei ze. ‘Waar zat je toch? Mmm! Je smaakt naar honing!’

Ik was zo bang dat ik geen woord kon uitbrengen. Maar toen begon ze mijn buikje te likken! Het kriebelde ontzettend. Ik deed mijn best om niet te lachen, maar ik kon me niet beheersen. Ma Tijger keek verbaasd op en bekeek me nog eens goed.

‘Jij bent mijn schatje niet!’

Ze slaakte een woedend gebrul, ontblootte haar tanden en sperde haar muil open. Ik slikte en deed mijn ogen dicht.

‘Eet me alsjeblieft niet op!’ smeekte ik.