ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΥΓΕΙΑ
ΠΕΡΙ ΘΥΜΟΥ…
Από τη Σοφία Δροσοπούλου
Θ
υμός είναι η ψυχική λειτουργία που βιώνει το άτομο, όταν καταστάσεις ή αντικείμενα παρεμβάλλονται ανάμεσα σε αυτό και στους σκοπούς του, παρεμποδίζοντάς το να τους πετύχει. Κάποιοι ειδικοί υποστηρίζουν ότι πρόκειται για ένα βασικό ανθρώπινο συναίσθημα που πηγάζει από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης. Για τους προγόνους μας, ο θυμός ήταν απαραίτητος για την επιβίωσή τους, καθώς τους κινητοποιούσε να υπερασπιστούν τον εαυτό τους σε επερχόμενο κίνδυνο ή απειλή. Άλλοι ερευνητές έχουν διαχωρίσει τον θυμό από τα πρωτόγονα ένστικτα του ανθρώπου και του έχουν δώσει έναν πιο κοινωνικό χαρακτήρα. Την άποψη αυτή την στηρίζουν αφενός στο ότι τα βρέφη δεν θυμώνουν κι επομένως πρόκειται για επίκτητη συμπεριφορά, αφετέρου στο ότι μπροστά στο ίδιο ερέθισμα κάποιος άνθρωπος μπορεί να θυμώσει ενώ κάποιος άλλος όχι. Την κατεύθυνση αυτή επιβεβαιώνει το γεγονός ότι πολλοί άνθρωποι μετά από ψυχοθεραπεία και τεχνικές διαχείρισης του θυμού, κατάφεραν να διαχειριστούν τον θυμό τους και τελικά να τον αποβάλλουν. Ο θυμός είναι ένα συναίσθημα που όταν το αφήσουμε να μας οδηγήσει γίνεται καταστροφικός, όταν όμως τον οδηγούμε εμείς μπορεί να γίνει δημιουργικός και να μας κινητοποιεί να αναζητήσουμε λύσεις. Δεν έχει από μόνος του ούτε θετική, ούτε αρνητική έννοια. Εμείς τον χρωματίζουμε, ανάλογα με το ποσοστό της ευθύνης που αναλαμβάνουμε πάνω του. 26
Ανάλογα με την ένταση του θυμού την δεδομένη στιγμή, αντιδρά και το σώμα μας. Η καρδιακή λειτουργία επιταχύνεται, η πίεση και τα επίπεδα αδρεναλίνης αυξάνονται και οι παλάμες αρχίζουν να ιδρώνουν. Σε περιπτώσεις πολύ έντονου θυμού, ακόμα και οργής μπορεί να προκληθούν έλκη, δυσκολία στην αναπνοή, αϋπνία, υπέρταση, διαταραχές στην καρδιακή λειτουργία, έως και καρδιακό ή εγκεφαλικό επεισόδιο.
Τα παραπάνω συμπτώματα είναι όμοια με εκείνα του φόβου και αυτό δεν είναι τυχαίο, διότι τα δύο αυτά συναισθήματα συνδέονται άμεσα. Ο φόβος, γεννά τον θυμό. Πολλές φορές φοβόμαστε ότι είμαστε ανεπαρκείς στις προσδοκίες των άλλων, ότι δεν είμαστε αυτό που οι άλλοι θέλουν, ότι δεν αποδίδουμε όσο εκείνοι απαιτούν. Άρα θυμώνουμε με τον εαυτό μας που είναι ελλιπής.
Κάποιες φορές, φοβόμαστε ότι κάποιος δεν θα ανταποκριθεί στις απαιτήσεις μας, ότι ίσως γίνει εμπόδιό μας, αναρωτιόμαστε γιατί δεν φέρεται όπως θα θέλαμε άρα, θυμώνουμε με τους άλλους, που είναι ελλιπείς. Άλλες φορές γενικεύουμε τον φόβο μας προς τον κόσμο, τις συνθήκες, την κοινω-