GLOW ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ 22
glow That’s
Μόδα, τάσεις, νέα & events
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ μαρια αραμπατζιδου - ΚΕΙΜΕΝΑ Χρύσα Σιμώνη
The Constant Shift of Creative Directors
Γιατί οι δημιουργικοί διευθυντές των μεγάλων οίκων δε μένουν -φαινομενικά ποτέσταθεροί στις θέσεις τους στην εποχή μας; Μια αναδρομή στις αποχωρήσεις και τις αφίξεις που σημάδεψαν τη βιομηχανία της μόδας από την αρχή του έτους. Όπως συμβαίνει κάθε χρόνο, υπάρχει μια διαδοχή δημιουργικών διευθυντών στα ready-to-wear brands και στους μεγάλους οίκους μόδας. Κι αν κάτι έχουμε καταλάβει όσοι παρακολουθούμε τα νέα, είναι πως σε αυτήν τη βιομηχανία των πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων η ιδέα ότι οι διασημότητες και τα μοντέλα είναι οι αποκλειστικοί πρωταγωνιστές αποτελεί απλά έναν μύθο. Σε κάθε show του οίκου Chanel, η φρενίτιδα που ξεσπούσε για τον Karl Lagerfeld ήταν απίστευτη, ενώ κανείς δεν μπορεί να πει πως οι διορισμοί νέων creative directors δε σείουν κάθε φορά τον πλανήτη της μόδας, προκαλώντας τεράστιο ενδιαφέρον στο μυημένο κοινό. Αυτοί είναι οι μαέστροι και οι ρυθμιστές των τάσεων, οι «φύλακες» της αισθητικής και της κληρονομιάς ενός οίκου. Αυτοί οι οραματιστές όχι μόνο συμβουλεύουν τους υπό την εποπτεία τους σχεδιαστές πάνω στις δεξιοτεχνίες της ραπτικής, αλλά αναλαμβάνουν και ως οδηγοί το αισθητικό ταξίδι ενός brand διασφαλίζοντας ότι συντονίζεται με το πνεύμα της εποχής. From star to stranger Έως τώρα η επιλογή ενός δημιουργικού διευθυντή στο τιμόνι ενός οίκου τον κήρυττε αυτόματα σε κυρίαρχο της προσοχής, μια φιγούρα άμεσα συνδεδεμένη με τον Τύπο καθώς και με την ποπ και celebrity κουλτούρα. Πλέον, αυτό το μοτίβο αλλάζει, αφού σχεδόν «ανώνυμοι» σχεδιαστές καταλαμβάνουν τη θέση που προηγουμένως κατείχε ένας γκουρού της μόδας, προτιμώντας να μένουν μακριά από τις πολλές κάμερες. Έτσι, οι followers στο Instagram και οι γνωριμίες δε διαδραματίζουν πια σημαντικό ρόλο, μόνο η εμπειρία και το πραγματικό ταλέντο. Φαίνεται, λοιπόν, πως οι high-end μάρκες επιλέγουν να βάλουν τα προϊόντα τους αυτά καθαυτά στο προσκήνιο, χωρίς το glitter που τους προσδίδουν οι δημιουργοί τους. Ας πάρουμε για παράδειγμα τον Peter Do, που το 2023 ανέλαβε creative director του Helmut Lang, και ο οποίος μέχρι σήμερα αρνείται να δείξει το πρόσωπό του. Κάποια ακόμη σημαντικά πρόσωπα που εμφανίστηκαν φέτος ξαφνικά στο προσκήνιο είναι η Chemena Kamali, μια γυναίκα που βρισκόταν στα παρασκήνια διαφόρων διάσημων οίκων μόδας για περισσότερα από 20 χρόνια και η οποία διαδέχθηκε την Gabriela Hearst στην
Chloé. Η επιλογή σχεδιαστών όπως η Kamali, η οποία μέχρι στιγμής έχει αποδείξει τις ικανότητές της κυρίως με ήσυχο τρόπο, κερδίζει σήμερα ευρύτερη απήχηση από το κοινό της μόδας. Τα τελευταία χρόνια, οι μεγαλύτεροι οίκοι -με εξαίρεση τον Pharrell Williams στη Louis Vuitton- φαίνονται όλο και πιο απρόθυμοι να προσλάβουν ήδη καταξιωμένους σχεδιαστές που προέρχονται από τους κόλπους τους. Έτσι, η τακτική τού να «ανοίγουν» τον δρόμο σε πολλά υποσχόμενους designers από άλλες μάρκες αποδεικνύεται σήμερα επιτυχής, όπως συνέβη μεταξύ άλλων με τον Matthieu Blazy στην Bottega Veneta, τον Sabato De Sarno στoν Gucci ή τον Peter Hawkings στον Tom Ford. Ο Seán McGirr είναι ένα άλλο πρόσφατο παράδειγμα νέας άφιξης παρόμοιας με την Kamali. Ο πρόσφατα διορισμένος διάδοχος της Sarah Burton στη θέση του δημιουργικού διευθυντή του Alexander McQueen έχει μέχρι στιγμής δράσει κυρίως παρασκηνιακά. Identity effect Παρ’ όλ’ αυτά, αυτή η μόνιμη εναλλαγή «θολώνει» την ταυτότητα των brands. Οι θεατές, πλέον, δεν ξέρουν τι να περιμένουν και η τόσο μεγάλη γκάμα από ιδέες μοιάζει πλέον χαοτική. Πέρυσι, ο Tom Ford αποχώρησε από την ομώνυμη εταιρία του για να στραφεί στο πάθος του για τον κινηματογράφο, όμως φέτος ήρθε πάλι αντιμέτωπος με τα φώτα, τις κάμερες και το glam του Fashion Month. Στη συλλογήντεμπούτο του νέου δημιουργικού διευθυντή, Peter Hawkings, υπήρξαν πολλές αναφορές στην εποχή του Tom Ford στον Gucci, ιδιαίτερα στην περίφημη συλλογή του φθινοπώρου του 1996. Το έργο του αποτέλεσε inspo και για την πρώτη συλλογή του De Sarno για τον Gucci, αφού άφησε πίσω τη μαξιμαλιστική εμφάνιση που συνδέεται με τον πρώην δημιουργικό διευθυντή Alessandro Michele, αναδεικνύοντας για ακόμη μια φορά τα basics των ’90s. Αυτό που καταλάβαμε σίγουρα είναι πως πλέον τα νήματα κινούν το wearability και οι τάσεις, και όχι η μοναδική υπογραφή του κάθε σχεδιαστή. Σίγουρα, η μόνιμη εναλλαγή έχει επιδράσει στη φύση της δημιουργικότητας και της αυθεντικότητας στους οίκους, όμως περιμένουμε να δούμε το στίγμα που θα αφήσει ο καθένας σχεδιαστής ξεχωριστά.