Festival Miden 2012 [and back to zero] by gioula pap

5-7 ΙΟΥΛΙΟΥ 2012 ΙΣΤΟΡΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ ΠΛΑΤΕΙΑ ΑΜΦΕΙΑΣ 9:30 Μ.Μ.

ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΣΤΟ ΜΗΔΕΝ

Video*art www.festivalmiden.gr - info@festivalmiden.gr

Καλλιτεχνική ομάδα 2012: Επιμέλεια: Γιούλα Παπαδοπούλου – Γιώργος Δημητρακόπουλος Επιμέλεια ενότητας «[Un]natural disaster»: Σταύρος Καπέτης Επιμέλεια ενότητας «YOU & i»: Μαρία Μπουρίκα Αφιερώματα & συνεργασίες: Γιούλα Παπαδοπούλου Επεξεργασία DVD/βίντεο: Σταύρος Καπέτης Γραφιστικός σχεδιασμός: T.N. Ιστοσελίδα: Χρήστος Τσαμαρδάς Συνεργάτες: Μαργαρίτα Σταυράκη, Σιμπέλ Αμέτ, Σταυρούλα Μπάκα, Νίκος Συρίγος, Φιλάρετος Βούρκος Ευχαριστούμε τους Δημήτρη Οικονόμου, Μαρία Τσουλάκου, Δόμνα Γούναρη, Εύη Παπαβέργου, Θοδωρή Κωνσταντόπουλο, Φιλάρετο Βούρκο και Κέντρο Νέων Καλαμάτας, Λεωνίδα Παπαδόπουλο, και τον ταχυδρόμο Γιάννη Στρίκο για την πολύτιμη βοήθεια τους Εικόνα αφίσας-εντύπων 2012: Patrick Gofre, No name no title, Ολλανδία 2011

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ Α Προβολή Β

Πέμπτη 5/7/2012

Πλατεία Αμφείας, 21.30

▶ [Un]natural disaster (41 λεπτά) ▶ There’s a room in the elephant (22 λεπτά) ▶ 99% (63 λεπτά)

▶ Cologne OFF: 60x60 - 1#minuteCologne (61 λεπτά) ▶ Madatac: VIDEOsPAIN (VIDEOeSPAÑA) (69 λεπτά) ▶ Actus - μια ταινία μικρού μήκους της Kika Nicolela (17 λεπτά)

Συνολική διάρκεια: 126 λεπτά (10 λεπτά διάλειμμα πριν το 99%)

Συνολική διάρκεια: 147 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Παρασκευή 6/7/2012

Πλατεία Αμφείας, 21.30

▶ YOU & i (40 λεπτά) ▶ StayStill (25 λεπτά) ▶ Dream a little dream (61 λεπτά)

▶ ATOPIA: Βιντεοτέχνη από τη Νορβηγία (68 λεπτά) ▶ Art:screen: In This World (Βιντεοτέχνη από τη Σουηδία)

Συνολική διάρκεια: 126 λεπτά (10 λεπτά διάλειμμα πριν το «Dream a little dream»)

Συνολική διάρκεια: 143 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

(33 λεπτά)

▶ NOVA (Northern Video Art Network): The Right Way to Be (42 λεπτά)

Σάββατο 7/7/2012

Πλατεία Αμφείας, 21.30

▶ How to Art (47 λεπτά) ▶ 2084 (70 λεπτά)

▶ Locall calling! (43 λεπτά) ▶ Now you see me... now you don’t (60 λεπτά) ▶ Το παιχνίδι της φτώχειας: ένα ντοκιμαντέρ των Ηλία Μαρμαρά, Δημήτρη Δαλδάκη και Εμμανουήλ Κουτσουρέλη (35 λεπτά)

Συνολική διάρκεια: 117 λεπτά (ανάμεσα στις ενότητες 10 λεπτά διάλειμμα)

Συνολική διάρκεια: 138 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Παράλληλες Εκδηλώσεις 5-7/7/2012

27-29/7/2012

Animacall, the animation project 2011, ένα διεθνές project του Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης Θεσσαλονίκης του Κρατικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης.

Anim[n]ation, ένα αφιέρωμα στο animation στο πλαίσιο του 6ου Φεστιβάλ Δρόμου Καλαμάτας

(4 ώρες)

▶ Αρχαιολογικό Μουσείο Μεσσηνίας Πέμπτη 5 Ιουλίου (14.00-18.00), Παρασκευή 6 Ιουλίου και Σάββατο 7 Ιουλίου 2012 (12.0016.00)

(100 λεπτά)

▶ Φεστιβάλ Δρόμου Καλαμάτας - Πάρκο Σιδηροδρόμων Η ακριβής ημερομηνία και οι ώρες προβολών θα ανακοινωθούν σύντομα

Πέμπτη 5/7/2012

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ Προβολή Α • Ενότητα 1

[Un]natural disaster

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 41 ΛΕΠΤΑ

Ανθρώπινη μανία, προσωπικές τραγωδίες, καθημερινή «παράνοια», φυσικές καταστροφές... με τρόπο αφύσικο και φόντο ένα στείρο, ζοφερό μέλλον.

1. Justine Cook, The Roads May Rise, Μ. Βρετανία 2011, 2.17 2. Gregg Biermann, Crop Duster Octet, ΗΠΑ 2011, 5.30 3. Rebecca Agnes, An Unbroken Line, Γερμανία 2009, 6.00 4. Matthew McWilliams & Neal Vandenbergh, Green Mamba Jet Car, ΗΠΑ 2011, 3.20 5. Lee Hunter, The City that Made My Future, ΗΠΑ 2011, 6.40 6. Victor Fischl, Absurd News, Μ. Βρετανία 2012, 2.52 7. Άννα Βάσωφ, Commercial Break, Ελλάδα 2011, 9.19 8. Filipe André Alves, Fazedor de Nuvens, Πορτογαλία 2010, 1.12 9. Tessa Garland, Above the Skyline, Μ. Βρετανία 2011, 6.04 10. MOBTIK, Capacities, Γερμανία 2011, 0.09

Πέμπτη 5/7/2012

Προβολή Α • Ενότητα 2

There's a room in the elephant

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 22 ΛΕΠΤΑ

Υπάρχει κάτι που συμβαίνει, αλλά δεν ξέρεις τι είναι αυτό ή ακριβέστερα προσποιείσαι πως δεν ξέρεις. Είναι κάτι τόσο εμφανές, τόσο πανταχού παρών και αναπόδραστο και παρ' όλ' αυτά κάνεις πως δεν το βλέπεις. Κι όμως, υπάρχει χώρος...

1. Greta Alfaro, In Ictu Oculi, Ισπανία 2009, 10.35 2. Πόλυ Κοκκινιά, Homage to Magritte, Ελλάδα 2009, 2.16 3. Μαίρη Ζυγούρη, Long live the king, Ελλάδα-Ιταλία 2010, 2.40 4. Θεόδωρος Ζαφειρόπουλος, Stepping on the log, ΗΠΑ 2009, 3.14 5. Ανδρέας Σάββα, Get Ready (Again) - Αεροδρόμιο Λευκωσίας, Κύπρος 2011, 2.20 6. Ανδρέας Σιτορέγκο, Ανυδρία, Ελλάδα 2010, 0.30

Πέμπτη 5/7/2012

Προβολή Α • Ενότητα 3

99%

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 63 ΛΕΠΤΑ

Από το παγκόσμιο κίνημα «Occupy» που αυθόρμητα υιοθέτησε το ποσοστό 99% ως αφετηρία, ελάχιστη πολιτική πλατφόρμα, πλαίσιο και ανάλυση, αναδεικνύοντας το παράλληλα σε κεντρικό πολιτικό σύνθημα και αίτημα ανατροπής, περνάμε στη δημιουργική του διάχυση σε επιμέρους θέματα, προσωπικά και ταυτόχρονα συλλογικά, τοπικά και ταυτόχρονα παγκόσμια, στις υπερβατικές έως πολύ συχνά αυθαίρετες διαδρομές της βιντεοτέχνης.

1. Danilo Torre, Inaudible fragment, Ιταλία 2012, 5.46 2. Diran Lyons, Live Free Or Die Hard (Project 12, 8/12), ΗΠΑ 2011, 1.12 3. James Gouldthorpe, Peppermint Bay, ΗΠΑ 2012, 3.38 4. Joacelio Batista, If I shut up inside myself, why my ears are closed to the outside?, Βραζιλία 2012, 2.55 5. Jorge Catoni, V Side, Χιλή 2009, 3.15 6. Felix Fernandez, 33, Ισπανία/ΗΠΑ 2012, 5.36 7. Derviches Associes, Do not forget, Γαλλία 2009, 8.40 8. Chloe Mazlo & Berengere Henin, Expressions Carnivores, Γαλλία 2010, 4.39 9. Alessia Travaglini, Silenziosa-Mente, Ιταλία 2011, 5.00 10 Ana Mendes, Purification, Πορτογαλία 2010, 3.24 11. Edward Salem, Mithajibat Women Washing the Brothel Storefront, Γαλλία 2011, 2.54 12. Άννα Βάσωφ, Today there is no Today, Αυστρία 2012, 5.56 13. Mario Santamaria, Modelcam, Ισπανία 2011, 1.45 14. Δανάη Παπαιωάννου, ΔΑΦΝΗ (όχι νερό στα μάτια), Γαλλία/Ελλάδα 2011, 3.48 15. Alicja Rogalska, Untitled (Broniow Song), Πολωνία 2011, 4.52

Πέμπτη 5/7/2012

Προβολή Β • Ενότητα 1

Cologne OFF: 60x60 - 1#minuteCologne

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 61 ΛΕΠΤΑ

Το φεστιβάλ CologneOFF και το 1#minuteCOLOGNE (Cologne One Minute Film Festival) παρουσιάζουν την ενότητα 60x60, μια επιλογή με 60 βίντεο του ενός λεπτού, σε επιμέλεια του Wilfried Agricola de Cologne, με τον οποίο το Festival Μηδέν συνεργάζεται για τέταρτη συνεχόμενη χρονιά.

1. Antony Rousseau (Γαλλία), Climax, 2006 2. Sonja Vuk (Κροατία), My Way, 2005 3. Angela Washko (ΗΠΑ), Give Stripes, Pretty Khaki, 2010 4. Unity Art Nabiha & Thom (Γερμανία), Yellow Chain Dance, Penang Malaysia 2009 5. Sahra Bhimji (ΗΠΑ), La Ghost, 2008 6. Sreedeep (Ινδία), 1 minute crash, course on SEDUCTION, 2009 7. Ron Diorio (ΗΠΑ), Night Light, 2008 8. Bill Domonkos (ΗΠΑ), Wormwhole, 2008 9. Lukas Mateijka (Σλοβακία), 20m, 2008 10. Simone Stoll (Germany), The Crow, 2009 11. Kika Nicolela (Βραζιλία), Windmaker, 2009 12. Harriet Macdonald (Μ. Βρετανία), Another Year Gone, 2008 13. Alex Lora (Ισπανία), So Much Love, 2009 14. Katherine Sweetman (ΗΠΑ), Dating in LA, 2009 15. Kriss Salmanis (Λετονία), The Shower, 2007 16. Mores McWreath (ΗΠΑ), The Egg, 2008 17. Diogo Pessoa de Andrade (Πορτογαλία), Gesture of Love, 2011 18. Junho Oh (Ν. Κορέα), My identity by web application, 2010 19. Ana Brotas / Joana Gomes dos Santos (Πορτογαλία), ABC whistling, 2012 20. Karlos Alastruey (Ισπανία), S1, S4 reflections, 2010 21. Jack Brandtman (Αυστραλία), Nightlife, 2010 22. Ulf Kristiansen (Νορβηγία), The Hope of Enduring Long, 2010 23. Antti Savela (Σουηδία), Mother, 2007 24. Andrea Zrno (Κροατία), Is this your language?, 2009 25. Agricola de Cologne (Γερμανία), Burning Phantom, 2009 26. Victoria S. Weible (ΗΠΑ), Memory, 2009 27. Helena Alvesalo (Σουηδία), Microfilm 5, 2012 28. Lilia Perez Romero (Μεξικό), Pills, 2010 29. Minso Kim (Ν. Κορέα), Is this mine?, 2009 30. Filip Jacobson (Πολωνία), Is it the end?, 2012

Πέμπτη 5/7/2012

Προβολή Β • Ενότητα 1

31. Lemeh42 (Ιταλία), Image de la Plaine, 2009 32. Mohammed Harb (Παλαιστίνη), Death tunnel, 2011 33. Kaspars Groshevs (Λετονία), Tomorrow, 2007 34. Adam Dragojevic (Σερβία), Sweet Memory, 2010 35. Gergely Erdely (Ουγγαρία), Myth, 2010 36. Nikesh Shukla (Μ. Βρετανία), The Great Identity Swindle, 2009 37. Nitin Das (Ινδία), Benefits of War, 2008 38. Nenko Genov (Βουλγαρία), Tomates Eat You, 2010 39. Vera Todorova (Βουλγαρία), Video II, 2010 40. Alison Beda (ΗΠΑ), Just a Minute, 2008 41. Hervé Constant (Μ. Βρετανία), 59 Steps, 2006 42. Xiaowen Zhu (Κίνα), Caroussel Travel, 2010 43. Henry Gwiazda (ΗΠΑ), Claudia & Paul 4:55 p.m., 2009 44. Fabrizio Bellomo (Ιταλία), The Most Beautiful View of Milan, 2011 45. Olga and Tatiana Poliektova (Ρωσία), Inspiration, 2010 46. Pramod Saahoo (Ινδία), Wake Up Call, 2011 47. Gruppo Sinestetico (Ιταλία), Anche un parole uccidona, 2007 48. Veena Shekar (Ινδία), We are different because we were made differently, 2009 49. Myriam Thyes (Ελβετία), Janus Goddess Flies over Malta, 2011 50. Hamza Halloubi (Μαρόκο), Untitled, 2009 51. Basir Mahmood (Πακιστάν), Dot in The Line, 2011 52. Pierre Laurent Cassière (Γαλλία), Mimnemesis, 2006 53. Lin Fangsuo (Κίνα), White, 2008 54. Katherine Oggier Chanda (Ελβετία), Squeaky Clean, 2010 55. Johanna Reich (Γερμανία), Blast, 2008 56. Adrian Zalewski (Πολωνία), I Once Wasn’t Dead, 2010 57. Yin, Ling Chen (Ταϊβάν), A Face, 2009 58. Baptist Coelho (Ινδία), Crosslegged, 2008 59. Drew Hamilton (ΗΠΑ), Stret Corner project, 2012 60. István Rusvai (Ουγγαρία), Pass, 2009

Πέμπτη 5/7/2012

Προβολή Β • Ενότητα 2

Madatac: VIDEOsPAIN (VIDEOeSPAÑA)

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 69 ΛΕΠΤΑ

Το φεστιβάλ Madatac (από τη Μαδρίτη) παρουσιάζει ένα καυστικό, περίεργο, κριτικό και γοητευτικό αφιέρωμα στο «σωματικό βίντεο» μέσα από έργα καλλιτεχνών από την Ισπανία και από τις ισπανόφωνες χώρες γενικότερα, στα οποία η πραγματικότητα μπερδεύεται με το ονειρικό στοιχείο, οδηγώντας μας, μέσα από διαφορετικούς δρόμους, στην αποκάλυψη κρυμμένων συναισθημάτων. Την ενότητα επιμελείται ο καλλιτεχνικός διευθυντής του Madatac, Iury Lech.

1. Albert Merino (Ισπανία), Hidden Mud, 2010, 7.42 Βραβείο πιο υποσχόμενου βιντεο-καλλιτέχνη Madatac 03 2. Matías Montarcé (Ισπανία), The Bathroom Tale, 2009, 4.30 Ειδικό βραβείο κοινού Madatac 02 3. Veronica Marquez (Ουρουγουάη/Ισπανία), Saturday Saints, 2010, 4.25 Βραβείο Madatac/Metropolis 02 4. Juan Carlos Sanchez Duque (Ισπανία), Still Nature, 2011, 9.11 Ειδική αναφορά στην κατηγορία Καινοτόμων ψηφιακών έργων Madatac 03 5. Ana Esteve Reig (Ισπανία), Bad Romance, 2011, 3.08 6. Denica Sabeva (Βουλγαρία/Ισπανία), Liquid Dreaminess, 2008, 5.00 Βραβείο πιο υποσχόμενου βιντεο-καλλιτέχνη Madatac 01 7. Gerard Freixes (Ισπανία) The Homogenics, 2008, 3.30 Βραβείο στην κατηγορία Καινοτόμων ψηφιακών έργων Madatac 03 8. Omar Jerez/Pablo del Real (Ισπανία), Odyssey of the impossible, 2011, 3.11 9. Juanma Carrillo (Ισπανία), Dishonoured Bodies, 2010, 11.48 Βραβείο καλύτερου βίντεο Madatac 02 10. Lyda Patitucci & Thomas Moke (Ιταλία/Ισπανία), White Rabbit, 2010, 4.30 11. Marius Leneweit & Rocío Rodríguez (Γερμανία/Βενεζουέλα/Ισπανία), NILAND 2, 2011, 9.56

Πέμπτη 5/7/2012

Προβολή Β • Ενότητα 3

Actus - ταινία μικρού μήκους

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 17 ΛΕΠΤΑ

Ένα ζευγάρι «παγιδευμένο» σε μια συζήτηση για ένα κέικ γενεθλίων και για βαφές νυχιών, σε ένα βίντεο που ερευνά τα θολά όρια μεταξύ αναπαράστασης και πραγματικότητας. Η αναπαράσταση, ο χρόνος και ο χώρος χρησιμοποιούνται με τρόπο που προκαλεί την παραδοσιακή σχέση ταινίας και θεατή. Η Kika Nicolela είναι καλλιτέχνης και κινηματογραφίστρια από τη Βραζιλία. Το έργο της περιλαμβάνει βίντεο, εγκαταστάσεις, performance, πειραματικά ντοκυμαντέρ και φωτογραφία. Από το 2008, επιμελείται και συντονίζει το Exquisite Corpse Video Project, ένα συνεχιζόμενο συνεργατικό πρότζεκτ για βίντεο στο οποίο συμμετέχουν περισσότεροι από 70 καλλιτέχνες από 25 χώρες.

Παρασκευή 6/7/2012 Προβολή Α • Ενότητα 1

YOU & i

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 40 ΛΕΠΤΑ

Μια ενότητα που μεγαλώνει το εσύ και μικραίνει το εγώ; Διαπροσωπικές σχέσεις, αντιστροφές, συγκρούσεις που εναλλάσσουν τη μοναξιά με το χιούμορ και τη σκληρότητα με το παιχνίδι. Τίθεται θέμα νικητή;

1. Andres Cuartas, Fountain, Κολομβία 2011, 0.46 2. Carolin Weinert, The fall, Γερμανία 2008, 9.47 3. Ιωάννα Μύρκα, daily 7, Ελλάδα 2002, 1.00 4. Kim Yunna, You and Me, ΗΠΑ/Κορέα 2011, 3.22 5. Αγγελική Μπόζου, Θυσία, Ελλάδα 2011, 4.41 6. Evy Schubert, Penthesilea (Pathology), Γερμανία 2011, 8.47 7. Μάριο Σπύρογλου, Teddy Burn, Ελλάδα 2011, 7.32 8. Χριστίνα Στρατσιάνη, Dress, Ελλάδα 2011, 1.44 9. Ellen Wilkinson, Ciara Mahon & Laura Bel, That’s all it took, Μ. Βρετανία 2008, 1.43

Παρασκευή 6/7/2012 Προβολή Α • Ενότητα 2

StayStill

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 25 ΛΕΠΤΑ

Προσωπικοί κόσμοι που τέμνονται διαρκώς και γίνονται ιδιωτικές και κοινωνικές σχέσεις και ξανά πάλι προσωπικοί κόσμοι. Νήματα που ενώ ξετυλίγονται διατηρούνται σε μια παράξενη ακινησία, αψηφώντας το ακόμα πιο παράξενο περιβάλλον.

1. Teeter-totter-tam (Constantine Konovalov & Irina Neustroeva), Teeter-Totter-Tam, Ρωσία 2010, 1.00 2. Hillerbrand+Magsamen, DIY Love Seat, ΗΠΑ 2011, 2.30 3. Θανάσης Τσιμπίνης, MINE, Ελλάδα 2012, 3.00 4. Munir Waked, In Between, Ισραήλ/Μ. Βρετανία 2011, 2.39 5. Yu-Chi Hsiao, Under the surface series 1, Ταϊβάν 2011, 2.51 6. Nina Kurtela, TRANSFORMANCE, Γερμανία/Κροατία 2010, 8.15 7. Leyla Rodriguez & Cristian Straub, Isle Of Lox «The Face», Γερμανία 2010, 3.54

Παρασκευή 6/7/2012 Προβολή Α • Ενότητα 3

Dream a little dream

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 61 ΛΕΠΤΑ

Πόσο animation είναι τα όνειρα σου; Το σύγχρονο animation στην εποχή του διαδικτύου γίνεται ακόμα πιο δημοφιλές ανάμεσα στους δημιουργούς αλλά και στο κοινό. Πρωτότυπες τεχνικές και πολύμορφες προσεγγίσεις σε έργα που αποπνέουν μια έντονη διάθεση σκιαγράφησης ενός προσωπικού σύμπαντος.

1. Shayma Aziz, Love Dance, Αίγυπτος 2011, 5.05 2. Yam Lau, Rehearsal, Καναδάς 2010, 3.45 3. Melinda Šefčić, Masks - Mirror of my soul, Κροατία 2012, 3.36 4. Karolien Soete, Prolegomena, Βέλγιο 2011, 7.32 5. Άννα Αμπαριώτου, Scissor’s stories III, Ελλάδα 2011, 5.34 6. Eva Olsson, On non-freehold property, Σουηδία 2011, 3.02 7. Dennis Stein-Schomburg, Different, Γερμανία 2011, 4.30 8. Joanna Kidd, Letters, ΗΠΑ 2010, 1.45 9. Maria Korporal, Αυγερινός & Πούλια, Ιταλία 2011, 7.00 10. Σοφία Αρχοντίδου, Δέντρο, Πολωνία/Ελλάδα 2009, 1.00 11. Πέτρος Κούμπλης, In Limbo, Ελλάδα 2011, 8.16 12. Nadine Arbeiter, Living in a Bubble, Γερμανία 2012, 3.05 13. Peter Parlegreco, Elk City's 2010, ΗΠΑ 2010-11, 5.26 14. Aleksandra Obradovic, X-treme 1, 2 & 3, Σερβία 2011, 1.50

Παρασκευή 6/7/2012 Προβολή Β • Ενότητα 1

ATOPIA: βιντεοτέχνη από τη Νορβηγία

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 68 ΛΕΠΤΑ

Η ATOPIA θα παρουσιάσει στο Festival Μηδέν ένα πρόγραμμα αφιερωμένο στην ιστορία της Νορβηγικής βιντεοτέχνης, σε επιμέλεια του Farhad Kalantary. Το πρόγραμμα συγκεντρώνει έργα-κλειδιά για την ιστορία της Νορβηγικής βιντεοτέχνης, από την περίοδο 1960 έως το 90. Τα έργα αυτά αποτελούν μέρος του μεγαλύτερου ερευνητικού εγχειρήματος της ATOPIA με τίτλο «Retrospective: Film & Video Art Norway», ένα μακροπρόθεσμο ερευνητικό πρόγραμμα, που περιλαμβάνει εκθέσεις, προβολές, σεμινάρια και εκδόσεις. Η πρώτη έκθεση «Retrospective Part I: Film and Video Art in Norway, 1960-90» παρουσιάστηκε την περασμένη άνοιξη στο Μουσείο Stenersen και ο δίγλωσσος κατάλογος της έκθεσης (Νορβηγικά/Αγγλικά) είναι χωρίς αμφιβολία ένα σημαντικό εργαλείο πληροφοριών πάνω στην ιστορία του κινηματογράφου και της βιντεοτέχνης στη Νορβηγία. Μια επιλογή από τα έργα αυτής της έκθεσης (συγκεκριμένα τα highlights της περιόδου) παρουσιάζεται στο Festival Μηδέν:

1. Erik Borge, Nedfall (Fallout), 35mm, Εγχρ., Ήχος, 11 λεπτά 1964 2. Rolf Aamot, Evolusjon (Evolution), 2-inch quad videotape, Α/Μ, Ήχος, 8 λεπτά 1966 3. Arild Kristo, Kristoball, 35mm, Α/Μ, Ήχος, 11 λεπτά 1967 4. Laurie Grundt & Eva Acking, Rosen (The Rose), 16mm, Έγχρ., Ήχος, 8 λεπτά 1969 5. Kjartan Slettemark, Nixon Visions, 16mm, Έγχρ., Ήχος, 4 λεπτά 1971 6. Marianne Heske, A Video Point of View, video, Α/Μ, Ήχος, 3 λεπτά 1977 7. Jeremy Welsh, I.O.D., U-Matic, Έγχρ., Ήχος, 5 λεπτά 1982 8. Terje Munthe, Video Audio Ago, VHS, Έγχρ., Ήχος, 2.30 λεπτά 1983 9. Kjell Bjørgeengen, Night Round 2, U-Matic, Έγχρ., Ήχος, 3 λεπτά 1984 10. Inghild Karlsen, Running, 8mm film, Α/Μ, χωρίς ήχο, 7 λεπτά 1988 11. Torhild Aukan, Tjønna (The Pond), 16mm, Α/Μ, Ήχος, 5 λεπτά 1989-90 H ATOPIA αποτελεί μια πρωτοβουλία καλλιτεχνών με έδρα το Όσλο. Είναι ένα ερευνητικό κέντρο, με δικό του εκθεσιακό χώρο, αφιερωμένο στην ανάπτυξη του πειραματικού κινηματογράφου και της βιντεοτέχνης στη Νορβηγία. Η παρουσίαση της ATOPIA στο Festival Μηδέν 2012 πραγματοποιείται με την ευγενική υποστήριξη της Νορβηγικής Πρεσβείας στην Ελλάδα και του Νορβηγικού Ινστιτούτου Αθηνών.

Παρασκευή 6/7/2012 Προβολή Β • Ενότητα 2

Art:screen: βιντεοτέχνη από τη Σουηδία

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 33 ΛΕΠΤΑ

Το Art:screen είναι μια πλατφόρμα μη-κερδοσκοπικού χαρακτήρα για την ανάδειξη σύγχρονης βιντεοτέχνης από Σουηδούς καλλιτέχνες, αλλά και μια πλατφόρμα ανταλλαγής και διαλόγου με καλλιτέχνες και επιμελητές απ’ όλο τον κόσμο. Αποτελεί μια πρωτοβουλία των Σουηδών καλλιτεχνών Jonas Nilsson and Eva Olsson, οι οποίοι επιμελήθηκαν για το Festival Μηδέν μια ενότητα με έργα Σουηδών καλλιτεχνών, με θέμα «In This World». Το πρόγραμμα τους οπτικοποιεί τις ευμετάβλητες μορφές φαντασιώσεων χωρίς όρια -συχνά συνδυάζοντας στοιχεία βιντεοτέχνης και ντοκιμαντέρ- εξερευνώντας νέους τρόπους θέασης της πραγματικότητας και της φύσης, όπου η πολιτισμική, κοινωνική και προσωπική ματιά παίζει σημαντικό ρόλο. Η δύναμη, το χιούμορ και οι περίεργες ιστορίες χρησιμοποιούνται σε ορισμένες περιπτώσεις για να δώσουν έμφαση σε μια περισσότερο εσωτερική προσέγγιση.

1. Dan Lestander, Dreams and Wishes, 2009, 4.19 2. Elin Bruun-Nystedt, Frasse and I, 2009, 2.05 3. Sara Lundberg, CORDS (hear us and have mercy), 2008, 3.14 4. Malin Andersson, Cassock, 2009, 2.58 5. Eva Olsson, The Capsule, 2009, 1.18 6. Björn Perborg, The Trip To America, 2008-2009, 2.14 7. Nina Lassila, Woman with knife?, 2009, 1.49 8. Nicola Bergström Hansen, Excavation No.2, 2009, 5.00 9. Dana Sederowsky, Special announcements edition four, 2009, 1.35 10. Stina Pehrsdotter, BEAT EAT, 2009, 3.00 11. Jonas Nilsson, Seclusion II, 2011, 3.54

Παρασκευή 6/7/2012 Προβολή Β • Ενότητα 3

NOVA: The Right Way to Be

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 42 ΛΕΠΤΑ

Το «The Right Way to Be» (ο σωστός τρόπος να υπάρχεις) είναι ένα πρόγραμμα με έργα καλλιτεχνών που συμμετέχουν στο δίκτυο NOVA (Northern Video Art Network), ένα δίκτυο για καλλιτέχνες από τις Βόρειες Χώρες. Το πρόγραμμα επιμελούνται η Kristin Scheving και η Juha van Ingen. Η ενότητα παρουσιάζει έργα από τη Φιλανδία, την Ισλανδία και τη Σουηδία που έχουν σαν κοινό χαρακτηριστικό τους τη χρήση της performance ή μια μορφή δράσης. Διαπραγματεύονται μια σειρά διαφορετικών θεμάτων αλλά ένα επιπλέον κοινό χαρακτηριστικό είναι η «ανθρωπιστική» τους χροιά, το ότι εστιάζουν στη διάδραση μεταξύ των ανθρώπων, είτε αυτή συμβαίνει στο δημόσιο χώρο, είτε στη φύση (η οποία για πολλούς βόρειους καλλιτέχνες έχει μια ιδιαίτερη σημασία), είτε στο διαδίκτυο. Έννοιες και αισθήσεις όπως η κενότητα, η δύναμη, η συνύπαρξη με τους άλλους, η επιθυμία, η απώλεια, η νοσταλγία, το παιχνίδισμα, η τυραννία της πληροφορίας και η υστερία του σύγχρονου συνθέτουν μια εικόνα της σύγχρονης ζωής και ένα παζλ συναισθημάτων.

1. Thora Solveig Bergsteinsdottir (Ισλανδία): Her (2008), 4.16 2. Hulda Rós Gudnadóttir (Ισλανδία): Hops Hopsi (2010), 2.52 3. Gustaf Broms (Σουηδία): The sitting (2007), 7.40 4. María Dalberg (Ισλανδία): Streymi (2009), 3.08 5. Stina Phersdotter (Σουηδία): Urging Absence (2009), 3.00 6. Tero Puha (Φιλανδία): The Right Way to Be (2005), 5.05 7. Erik Bünger (Σουηδία): The Third Man (2010), 7.00 (απόσπασμα από διάλεξη-performance αρχικής διάρκειας 50 λεπτών)

8. Dodda Maggý (Ισλανδία): Iris (2006), 4.30 9. Heidi Kilpeläinen aka HK119 (Φιλανδία): Mind (2008), 3.00 Το δίκτυο NOVA είναι ένα project της ομάδας FixC από τη Φιλανδία, σε συνεργασία με το 700IS (Ισλανδία) και το Formverk [art zone] (Σουηδία).

Σάββατο 7/7/2012

Προβολή Α • Ενότητα 1

How to Art

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 47 ΛΕΠΤΑ

Ο κόσμος της παγκόσμιας τέχνης διαστέλλεται συνεχώς στην ψηφιακή εποχή, με αποτέλεσμα ο όγκος της να έχει ξεπεράσει κάθε φαντασία. Κάποιοι μιλούν ήδη για μια ψηφιακή κακοφωνία. Ταυτόχρονα, έχουν διογκωθεί και τα σχετικά ερωτήματα: είναι αυτό τέχνη, πώς κάνεις τέχνη, πώς αντιμετωπίζεις ένα έργο ή μια καλλιτεχνική χειρονομία, τι είναι οι επιμελητές και πώς λειτουργεί το περίφημο «χρηματιστήριο της τέχνης»; Όλα όσα θα θέλατε να μάθετε (ή δεν θα θέλατε να ξέρατε ποτέ) για τον κόσμο της σύγχρονης τέχνης!

1. Κωνσταντίνος Κουλακμανίδης, Tape dish fixation, Ελλάδα 2012, 2.11 2. Shahar Marcus, The Curator, Ισραήλ 2011, 4.35 3. Neno Belchev Belchev, Dresden Hand, Βουλγαρία 2010, 8.22 4. Oscar Salamanca, Salsita vs Moma, Κολομβία 2012, 9.32 5. Maximilian Schmötzer, The conversation, Γερμανία 2011, 1.32 6. Dan Boord / Marilyn Marloff / Luis Valdovino, Return to the World of Dance, ΗΠΑ 2011, 7.00 7. José Vieira, The Operation, Πορτογαλία 2011, 1.51 8. Αλίκη Σούμα, Untitled, Ελλάδα 2011, 1.08 9. Paul Wiersbinski, King Nothing, Γερμανία 2008, 6.53 10. Shahar Marcus, Leap of faith, Ισραήλ 2010, 3.03 11. Andreas Goldfuss, My apologies, Καναδάς 2009, 0.10

Σάββατο 7/7/2012

Προβολή Α • Ενότητα 2

2084

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 70 ΛΕΠΤΑ

Με αφετηρία την ευθεία αναφορά στο έργο «1984» του Τζορτζ Όργουελ, η συγκεκριμένη ενότητα αποτελεί την πρόσκληση του Festival Μηδέν σε μια επαναπροσέγγιση του μέλλοντος και της δυστοπικής του πιθανότητας. Ένας φουτουρισμός που δεν εξαντλείται στην απόκοσμη αρχιτεκτονική και τα ερείπια του παρελθόντος αλλά επεκτείνεται στις εκφράσεις του προσώπου. Μια σύντομη ιστορία του μέλλοντος, εδώ και τώρα.

1. Werner Biedermann, The Metrics of Coincidence, Γερμανία 2012, 4.00 2. Emanuele Dainotti, Genesi di una Luce al buio, Ιταλία 2011, 8.48 3. Tanja Deman, Abode of Vacancy, Ολλανδία/Κροατία 2011, 7.15 4. Matthew Denniss, The Utopian buck stops here, Μ. Βρετανία 2012, 4.30 5. Patrick Gofre, No name no title, Ολλανδία 2011, 4.02 6. Mattias Härenstam, Closed Circuit (In the middle of Sweden), Σουηδία/Γερμανία 2011, 3.01 7. Beate Hecher & Markus Keim, All lnclusive, Αυστρία 2012, 8.00 8. Qian Li, Ocean, ΗΠΑ/Κίνα 2011, 1.00 9. Christoph Oertli, The ground is moving, Ελβετία/Βέλγιο 2010, 10.00 10. Edward Ramsay-Morin, The Titan, ΗΠΑ 2011, 4.45 11. Heidi Stokes, A picture of Tomorrows world, Μ. Βρετανία 2011, 3.37 12. Sara Francesca Tirelli, Future is Primitive, Ιταλία 2010, 4.04 13. Danny Warner, Aphasia V, ΗΠΑ/Φιλανδία 2012, 1.28 14. Βασίλης Ψαρράς, Apollo Poetics, Μ. Βρετανία 2011, 4.35

Σάββατο 7/7/2012

Προβολή Β • Ενότητα 1

Local calling!

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 43 ΛΕΠΤΑ

Έργα καλλιτεχνών και δημιουργών που κατάγονται, έχουν ζήσει ή έχουν οποιαδήποτε σχέση αγάπηςμίσους με την Καλαμάτα. Για δεύτερη φορά στο Festival Μηδέν μια ενότητα που έχει στόχο να δημιουργηθεί ένα δίκτυο επικοινωνίας και να αναδειχθεί ένα πολύμορφο καλλιτεχνικό δυναμικό που έχει ως αφετηρία την Καλαμάτα με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

1. Sean Aita, Δεν έχω πάει ποτέ στην Καλαμάτα, Μ. Βρετανία 2012, 5.52 2. Ομάδα Archivity, Δυστοπία, Ελλάδα 2012, 5.05 3. Βασιλική Λευκαδίτη, Το χαρτί, το μολύβι, η μύγα και ο ξάδερφος, Ελλάδα 2012, 3.41 4. Meme, Meme, Ελλάδα 2012, 5.21 5. Εύη Μίνου, Random Experiment, Ελλάδα 2012, 1.45 6. Εύη Μίνου, Song of/for a stranger, Ελλάδα 2012, 1.50 7. Βάσω Μιχαλοπούλου, Πρωινό, Ελλάδα 2011, 3.57 8. Βασίλειος Μπούζας, 09-11, Ελλάδα 2012, 2.30 9. Φραντζέσκα Ντόγκα, Ο Βοσκός, Ελλάδα 2011, 6.51 10. Μυρτώ Φοίφα, Mist, Ελλάδα 2008, 5.25

Σάββατο 7/7/2012

Προβολή Β • Ενότητα 2

Now you see me... now you don't

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 60 ΛΕΠΤΑ

Στιγμιότυπα, μνήμες, χώροι, κινήσεις και εικόνες που συνυπάρχουν μεταξύ ποιητικότητας και κυριολεξίας, μεταξύ απουσίας και παρουσίας. Από το σκοτάδι και την απειλή κινούμαστε σε μια σπείρα που περνάει απότομα στο χρώμα και το φως και πάλι πίσω.

1. Jonas Nilsson, Comfortably numb, Σουηδία 2011, 2.45 2. Jonathan Moss, NYC I - Times Square, Γαλλία 2011, 5.34 3. Draga Jovanovic, Your Self is a reflection of Myself, Καναδάς 2011, 7.00 4. Matt Frieburghaus, Song, ΗΠΑ 2010, 3.02 5. Fred. L’ Epée, In Exilum, Ελβετία / Ελλάδα 2012, 3.04 6. Βασίλης Μπαλάσκας, Parthenon Rising (II), Μ. Βρετανία 2011, 2.45 Παραχώρηση των Kalfayan Galleries (Αθήνα - Θεσσαλονίκη)

7. Santiago Parres (EZO), Dove, Ισπανία 2011, 2.40 8. Εντίτα Μόνσιορ, (μη)πραγματική καταστροφή, Ελλάδα 2009, 1.13 9. Γεωργία Λαλέ, Παπαρούνα - Λαλέ, Ελλάδα 2011, 2.49 10. Jude Anogwih, Stop, Νιγηρία 2009, 2.05 11. Alexander Miehle, PopUp-Windows, Γερμανία 2011, 2.45 12. Vesna Milicevic, Blossom, Σερβία 2012, 1.15 13. Gérard Cairaschi, Silences, Γαλλία 2012, 11.30 14. JimJak, HitMeDarkly, Ισπανία 2011, 2.54 15. Άννυ Παυλίδου, Τροφική αλυσίδα, Ελλάδα 2009, 0.43 16. Shaun Wilson, Uber Memoria XXI #01, Αυστραλία 2012, 1.00

Σάββατο 7/7/2012

Προβολή Β • Ενότητα 3

Το παιχνίδι της φτώχειας

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 35 ΛΕΠΤΑ

Ένα ντοκιμαντέρ των Ηλία Μαρμαρά / Δημήτρη Δαλδάκη / Εμμανουήλ Κουτσουρέλη (Ελλάδα 2011) Το ντοκιμαντέρ αυτό βασίστηκε στο ομότιτλο ραδιοφωνικό ντοκιμαντέρ σε σκηνοθεσία Εμμανουήλ Κουτσουρέλη και κείμενα Ηλία Μαρμαρά και Δημήτρη Δαλδάκη. Το ραδιοφωνικό ντοκιμαντέρ προτάθηκε για βράβευση στο Φεστιβάλ Οπτικοακουστικών Μέσων PRIX EUROPA 2011 στο Βερολίνο. Ο Δημήτρης Δαλδάκης εξηγεί την ιδέα του εγχειρήματος: «Η φτώχεια φαίνεται να ακολουθεί επίμονα τον άνθρωπο. Από τις πρώτες μέρες του μέχρι και σήμερα και, παρά τις φωτεινές κατακτήσεις του σε εμπειρίες και σε επιστήμες, δεν παύει να σχηματίζει κοινωνίες άδικες, επιθετικές, κατακερματισμένες. Ανακαλύπτουμε ότι η βασική, η βαθύτερη επιδίωξη του ανθρώπου είναι ο πλουτισμός του σε βάρος του συνανθρώπου του. Ανακαλύπτουμε ότι στις προσεκτικά σκηνοθετημένες αναμετρήσεις που προσφέρουν θρησκεία, πολιτική και οικονομία, με μια λέξη, η όποιου τύπου εξουσία, υπάρχουν ελάχιστοι νικητές χορτάτοι και αμέτρητοι ηττημένοι πεινασμένοι. Ανακαλύπτουμε ότι δεν μας ορίζει ένα φυσικό παιχνίδι επιβίωσης αλλά ένα μελετημένο παιχνίδι εκμετάλλευσης και τελικά, εξαθλίωσης. Στις μέρες μας, ακούμε να επαναλαμβάνεται με ανησυχητικούς ρυθμούς η λέξη κρίση. Κρίση σημαίνει φτώχεια. Το τόσο χαρακτηριστικό πρόσωπο της φτώχειας έρχεται πάλι για να θυμίσει τον άνθρωπο. Η οικονομική πολιτική που έχει ως στόχο την ευημερία της μονάδας ή του συνόλου έγινε κερδοσκοπική επιχείρηση σε βάρος της μονάδας ή του συνόλου. Η μετάλλαξη της επιβίωσης σε εκμετάλλευση έφερε και τη μετάλλαξη της οικονομίας σε τζόγο. Και επειδή κοινωνία μας λέγεται πια η παγκοσμιοποιημένη κοινωνία, έχουμε παγκόσμια την κρίση και παγκόσμια τη φτώχεια. Οι αποστάσεις σβήστηκαν, η όραση έγινε οξύτερη και βλέπουμε τον αδελφό φτωχό μας στην άλλη άκρη της γης. Ακόμα και η μέχρι πρότινος ισχυρή, τυχερή, εκλεκτή Δύση βιώνει με τραγικό τρόπο τις συνέπειες των παιχνιδιών της εξουσίας, του παιχνιδιού της φτώχειας. Μέσα στο κλίμα της πλήρους αποσταθεροποίησης ζωών και δυνατοτήτων, βλέπουμε στη δικιά μας φτωχή ‘γειτονιά’ της Ευρώπης κάτι που ξεκίνησε σαν όραμα και ευκαιρία ανάπτυξης να καταλήγει σε αγωνία, σε ερωτηματικό, σε βύθιση. Τα θεμέλια της ευρωπαϊκής συνεργασίας κλονίζονται, η δυναμική του κοινού νομίσματος δείχνει να ξεθυμαίνει. Η Ευρωπαϊκή Ένωση αμφισβητεί, σήμερα, τον ίδιο τον εαυτό της. Μέσα στο κλίμα που καλλιέργησε η χρηματοπιστωτική μόδα ξεχάσαμε τι σημαίνει πρωτοπαραγωγική ανάγκη. Και βρεθήκαμε, όλοι, φτωχοί παίχτες να ποντάρουμε για το ποιος θα σωριαστεί και ποιος θα μείνει όρθιος. Μέσα στο πλαίσιο της γενικής ανησυχίας για το μέλλον του σύγχρονου ανθρώπου, της γενικής ανησυχίας για το μέλλον της σύγχρονης Ευρώπης, ο Ηλίας Μαρμαράς και ο Δημήτρης Δαλδάκης παρουσιάζουν το ντοκιμαντέρ ‘Το Παιχνίδι της Φτώχειας’.»

5-6-7/7/2012

ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Animacall, the animation project 2011

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 4 ΩΡΕΣ

▶Μέρες και ώρες προβολών του Animacall στο Αρχαιολογικό Μουσείο Μεσσηνίας: Πέμπτη 5 Ιουλίου (14.00-18.00), Παρασκευή 6 Ιουλίου και Σάββατο 7 Ιουλίου 2012 (12.00-16.00). Το Αρχαιολογικό Μουσείο στεγάζεται στο κτήριο της Παλαιάς Δημοτικής Αγοράς στη διεύθυνση Μπενάκη & Αγίου Ιωάννου, στο Ιστορικό Κέντρο Καλαμάτας (πίσω από τους Αγίους Αποστόλους). Η εκδήλωση συνδιοργανώνεται με το Αρχαιολογικό Μουσείο Μεσσηνίας.

27-29/7/2012

ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΕΚΔΗΛΩΣΕΙΣ

Anim[n]ation

ΔΙΑΡΚΕΙΑ: 100 ΛΕΠΤΑ

6ο Φεστιβάλ Δρόμου Καλαμάτας, 27-29 Ιουλίου 2012, Πάρκο Σιδηροδρόμων Καλαμάτας Η ακριβής ημερομηνία και ώρα των προβολών θα ανακοινωθεί σύντομα Το animation στις διάφορες εκδοχές και τεχνικές του αποτελεί μια κοινή παγκόσμια γλώσσα. Animators από 20 χώρες συναντιούνται σε μια επιπλέον ενότητα του Festival Μηδέν, που θα παρουσιαστεί για πρώτη φορά σε μια εναλλακτική νεανική διοργάνωση που έχει γίνει πλέον θεσμός στην Καλαμάτα. Το Φεστιβάλ Δρόμου ξεκίνησε τον Οκτώβριο του 2009 ως μια ιδέα που έγινε πράξη σε ανοιχτούς χώρους της Καλαμάτας φιλοξενώντας μια σειρά από δρώμενα, ενώ φέτος αποκτά και διεθνή χαρακτήρα. Είναι μια πρωτοβουλία του Κέντρου Νέων Καλαμάτας που πραγματοποιείται με τη συνεργασία πολλών τοπικών φορέων. 1. Teeter-totter-tam (Constantine Konovalov & Irina Neustroeva), I LOOK&MOVE, Ρωσία 2011, 1.30 2. Max Hattler, Aanaatt, Γερμανία/Ιαπωνία/Μ. Βρετανία 2008, 4.45 3. Sara Cunha, Wandering, Πορτογαλία 2011, 0.57 4. Yair Gordon, The Black Box, Ισραήλ 2011, 4.17 5. Lucija Mrzljak, Bird, Κροατία 2011, 5.07 6. NOMINT, Tonight, Ελλάδα 2011, 2.05 7. Pablo Rosero, Nebula Hmlovina, Ισημερινός 2011, 6.07 8. Payal Kapadia, Weapons of Mass Destruction, Ινδία 2012, 3.00 9. Alexandr Isaenko, Calendar, Ουκρανία 2012, 3.51 10. Carl Knickerbocker, SP#3, ΗΠΑ 2011, 3.00 11. Barbara Marcel, A tooth is a tooth is a tooth, Γερμανία 2011, 5.00 12. Max Hattler, 1925 aka Hell, Δανία/Γερμανία/Μ. Βρετανία 2010, 1.36 13. Mazlo Chloe, Word in progress, Γαλλία 2010, 4.20 14. Emilio Rizzo, Tales for a Sleepless Solitude... «The Story of Dreams», Ιταλία 2009, 2.38 15. Malcolmo (Marco Tavolaro), The Water That Didn't Fall, Ιταλία 2008, 2.07 16. Tomasz Wlaźlak, Tableau Vivant, Πολωνία 2011, 1.20 17. Sandra Ghosn, Bombs, Γαλλία/Λίβανος 2011, 5.30 18. Gerald Zahn, The tourists arrive!, Αυστρία 2012, 6.40 19. Ελένη Μίλτση, Εκκρεμότητα, Ελλάδα 2011, 6.31 20. Teresa Paiva, Unquiet, Μ. Βρετανία/Ολλανδία/Πορτογαλία 2011, 7.00 21. Henning M. Lederer, MASS, Γερμανία 2011, 5.58 22. Αιμίλιος Θεοφάνους, Εξαρτήματα, Ελλάδα 2009, 3.55 23. Benjamin Fox, Wounds, Μ. Βρετανία 2012, 2.38 24. Susanne Wiegner, At the museum, Γερμανία 2012, 3.00 25. Μαρία Γαλαζούλα, Ήλιος, Ελλάδα/Πολωνία 2011, 0.44 26. Ana Ogrin, Turn off your brain!, Σλοβενία 2012, 3.40

Το πρώτο ελληνικό φεστιβάλ βιντεοτέχνης που πραγματοποιείται σε ανοιχτούς δημόσιους χώρους, είναι μια ανεξάρτητη ετήσια διοργάνωση για τη βιντεοτέχνη και τα νέα μέσα, που έχει σαν βάση την Καλαμάτα. Το φεστιβάλ οργανώνει και διαχειρίζεται μια ομάδα εικαστικών καλλιτεχνών, με κοινό πεδίο δράσης τη βιντεοτέχνη. Ξεκινώντας από το 2005, το Festival Μηδέν έχει πλέον καθιερωθεί ως ένα από τα πιο ενδιαφέροντα και επιτυχημένα φεστιβάλ βιντεοτέχνης στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, αποτελώντας έναν σημαντικό πόλο πολιτιστικού ενδιαφέροντος για την ελληνική, ευρωπαϊκή και διεθνή βιντεοτέχνη. Το Festival Μηδέν είναι μια παραγωγή της Sea Level (αστική, μη-κερδοσκοπική εταιρία). Με την υποστήριξη του Οργανισμού Ιστορικού Κέντρου Καλαμάτας. Όλες οι εκδηλώσεις του Festival Μηδέν πραγματοποιούνται με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.

Συνεργαζόμενα φεστιβάλ, ομάδες, φορείς

Υποστηρικτές

μυλόπετρα Χορηγοί επικοινωνίας

Με την υποστήριξη

Υπό την αιγίδα

ΔΗΜΟΣ ΚΑΛΑΜΑΤΑΣ

SEA YOU