“Vooral de echte gastvrijheid”

Tsjetsjenië was hun geboorteland. Dit olierijke deel van Rusland maakte al heel wat bloedige oorlogen mee. Negen jaar terug vluchtten ze vanuit de hoofdstad Grozny naar Geraardsbergen.

De jonge veertigers werden Belg en hebben zes kinderen, vijf dochters en een zoon die school lopen in Geraardsbergen. De kinderen zijn van nature meertalig. In onze stad werkt moeder Roza in een restaurant en Vader Aslanbek is vrachtwagenchauffeur in het binnenland. Hun huis aan de Verhaegenlaan is een gastvrije plek waar regelmatig buren op bezoek komen. Ze voelen zich hier gelukkig.

‘De dika doyl’ betekent goede dag. Goede morgen is ‘uri dika yoyl’ en goede avond betekent ‘suri dika yoyl’. Mannen die elkaar ontmoeten geven elkaar meestal de hand. Vrouwen slaan de hand rond elkaar; de ouderen doen dat op schouderhoogte en de jongeren kiezen de middel. Vanuit hun godsdienst kennen ze de ramadan die afgesloten wordt met het Suikerfeest. Met kerstmis staat er een versierde kerstboom in de woning. Er is ook een vrouwendag op 8 maart en in september voor de oudere dames. Roza: “Een ongehuwde dochter blijft thuis wonen. De zonen kunnen