Στα ίχνη του Γκρέκο

Καλύτερα να μιλήσουμε για έναν καλλιτέχνη που γνώρισα και προσωπικά κι εσείς μάλλον θα τον έχετε ακούσει. Σήμερα θα συζητήσουμε για τον Ελ Γκρέκο, τον Ντομήνικο Θεοτοκόπουλο όπως ήταν το όνομά του, ανακοίνωσε ο γέροντας διασχίζοντας αργά την αίθουσα. Ασφαλώς θα τον ξέρετε. Ένας χαμηλόφωνο μουρμουρητό ακούστηκε ανάμεσα στους μαθητές. Κάποιοι σχολίαζαν την αδυναμία του γέροντα να στέκεται όρθιος για ώρα και την ανάγκη του για κουβέντα, κάποιοι συμφώνησαν για το χαμηλό φωτισμό της ημέρας και οι περισσότεροι αναρωτιόντουσαν ποιος ήταν αυτός ο καλλιτέχνης με το παράξενο όνομα που ήταν και Έλληνας.

- Μα φυσικά, σινιόρ Τιτσιάνο. Νομίζω γεννήθηκε στην Κάντια και το 1566 εγκαταστάθηκε στη γαληνότατη Βενετία, ακούστηκε η φωνή του Πάμπλο. Όλοι γύρισαν να τον κοιτάξουν. Ήταν χρόνια μαθητής του μεγάλου ζωγράφου και ένας από τους καλύτερους ζωγράφους του εργαστηρίου. Όλοι περίμεναν ότι μέρα σε μέρα θα έφευγε για να ανοίξει δικό του εργαστήριο αλλά αυτός δούλευε συνέχεια και μελετούσε χωρίς να μιλά για τα σχέδιά του.

- Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι για ποιο λόγο εγκατέλειψε την πατρίδα και την οικογένειά του για μια ξένη χώρα, συνέχισε ο Πάμπλο.

- Το γεγονός δεν είναι και τόσο παράδοξο. Πολλοί άλλοι φημισμένοι ζωγράφοι της Κάντια έκαναν το ίδιο, όπως ο Μεκέλε Δαμασκηνός κι ο Τζώρτζιο Κλόντζας που ήρθαν εδώ για να πάρουν στοιχεία από την τέχνη μας. Μην ξεχνάτε, εδώ αναγεννιόταν η Τέχνη εκείνα τα χρόνια, μελετούσαμε και φιλοσοφία και ιστορία και τους αρχαίους και υπήρχαν έργα εκπληκτικά. Μα δεν ήταν μόνο αυτός ο λόγος που ήρθε εδώ ο Ντομήνικος. Μπορώ να υπερηφανεύομαι ότι ήμουν ένας από τους λόγους της μετακίνησής του εδώ: ο ίδιος μου είχε πει ότι φρόντισε να πουλήσει σε πλειστηριασμό «Το Πάθος του Χριστού» για να συγκεντρώσει χρήματα για το ταξίδι του και να καταφέρει να επιβιώσει ώσπου να δουλέψει στο εργαστήριο που τώρα εργάζεστε κι εσείς.

- Ασφαλώς, σινιόρ Τιτσιάνο, η μετακίνησή του θα τον έκανε να αλλάξει το ύφος με το οποίο είχε διαμορφωθεί καλλιτεχνικά, διαπίστωσε ο Πάμπλπο.

- Όχι, Πάμπλο, διαφώνησε ο γέροντας. Πριν έρθει στη Βενετία δεν ήταν ακόμα γνωστός και δεν είχε τελειοποιήσει την Τέχνη του. Κατά τη γνώμη μου, το ταξίδι εδώ σε συνδυασμό με το ότι ήθελε να αλλάξει ύφος και να ξεφύγει από τα στενά όρια του νησιού του, τον κατατάσσουν στη λίστα με τους μεγάλους καλλιτέχνες. Και βέβαια ήταν φιλόδοξος και παθιασμένος αλλά ήξερε την μοναδικότητα της αξίας του. Κάποτε στη Ρώμη λίγο έλειψε να πεταχτεί με τις κλωτσιές έξω από την Αγία Πόλη του Βατικανό γιατί προσφέρθηκε να αντικαταστήσει το μοναδικό έργο του Μιχαήλ Άγγελου στην Καπέλα Σιξτίνα, είπε και γέλασε μονάχος του ο Τιτσιάνο. Μα νομίζω 7