Het Veer: 40 jaar

ACADEMIEJAAR 2023-24 | JG.41

40 jaar Het Veer -Back to the 80s

Tweede editie 40 jaar Het Veer / p 5 Interview Ludo Milis / p 18 Alchemy Live: Dire Straits/ p 10 Het befaamde B401-artikel/ p 12 Red de Trabla/ p 17 WIN! Kleurplaat/ p 27 Historische weetjes V.G.K.ers / p 29 De moordpoging op Reagan / p 35

Het Veer

Jaargang 41

Tweede editie

1

Het Veer

Jaargang 41

Tweede editie

Inhoudstafel

Colofon ---------------------------------------- 3 Voorwoord van de praeses -------------------- 4 40 jaar Het Veer ------------------------------- 5 Het jaar 1983----------------------------------- 8 Alchemy: Dire Straits live ---------------------10 Het befaamde B401-artikel ------------------ 12 V.G.K. terugblik ------------------------------ 15 Red de Trabla -------------------------------- 17 Interview Ludo Millis ------------------------ 18 Puzzels ---------------------------------------- 25 WIN! Kleurplaat ------------------------------ 27 Historische weetjes van V.G.K.ers ----------- 29 SCHRIJVERS GEZOCHT ---------------------- 31 Hoogstpersoonlijk ---------------------------- 32 De moordaanslag op Reagan ---------------- 35 Nawoord van de scriptor -------------------- 37 Ereledenlijst l --------------------------------- 38 Sponsors ------------------------------------- 39

2

Het Veer

Jaargang 41

Tweede editie

Colofon Scriptor Gerben David

Redactie Sander De Bruyn Jonathan Geerinck Quinten Lelie Wannes Parisis Maxim Vanden Berghe Rune Van Den Steen

Correctoren Silas Tamimi Rune Van Den Steen

Met speciale dank aan het voltallige praesidium van de V.G.K.

3

Voorwoord van de praeses Wy, Quinten Lelie, Praeses Vlaamse Geschiedkundige Kring, brengen onze groet uit aan alle leden, ereleden, sympathisanten ende andere lieden die dit Veer zullen lezen. Wy maken bekend dat de V.G.K. reeds een prachtig semester heeft afgelegd. Op kringavond, fuif en in de cantuszaal is reeds menig avond vol drinkgelag en camaraderie voorbij gevlogen. Item was ons galabal een nacht om nooit te vergeten. Naast activiteiten waarbij de late uurtjes werden ingedoken waren ook onze V.G.Koekenavond en de lezing over niet zo zedige dingen in het klassieke Rome een groots succes. Item heeft de V.G.K. op sportief vlak, onder den banier van Blandinia, grootse overwinningen gekend. Het gebrul van onze BlanDino zullen de andere FK-kringen niet gauw vergeten.

Item moet ook zeker onze studiewerkening vermeld worden. Door examenworkshop, studentencursussen en onze boekenverkoop kan er niet aan getwijfeld worden dat de slagingspercentages van de eerstejaarsstudent geschiedenis dit jaar de ongekende hoogtes in zullen bereiken. Die hiervoorsvermelde eerstejaars geschiedenis zijn dit semester daarnaast reeds goed wegwijs gemaakt in de meest studentikoze stad van ons geliefde koninkrijk der Belgen, door onze twee onvermoeibare bachelors. Item mogen we ook niet vergeten dat al deze geweldige activiteiten niet mogelijk zouden zijn geweest zonder de beeldschone publiciteit van onze P.R.’s ontsproten uit hun creatieve kunstenaarsgeest. Groten dank aan alle diegenen die aanwezig waren op onze activiteiten en een nog groteren dank aan dat fantastische praesidium die dat allemaal heeft mogelijk gemaakt.

Het geschreven voor u is de lustrumeditie van het veertigjarig bestaan van ons kringtijdschrift het Veer. In dit gloednieuwe exemplaar blikken we terug op de roemrijke geschiedenis van de V.G.K. en het Veer. Als u hierover meer wilt weten is het eerste artikel een interessante aanrader. Ook een klein hoogtepunt in het Veer, als ik zo bescheiden mag zijn, is het interview met Ludo Milis, prosenior 1959-1960. Ludo is een grote bron van kennis over de V.G.K. en het studentenleven in de jaren vijftig en zestig van de vorige eeuw en dit blijkt dan ook uit het interview. Verder kan u genieten van verschillende artikels over de jaren tachtig, het decennium waarin ons kringblad het licht zag. De artikels over het jaar 1983, de moordaanslag op Reagan en Alchemy: Dire Straits live zijn grote aanraders. Daarnaast werd het Veer aangevuld met het langverwachte autostrade artikel van onze geliefde quaestor. Item staat het Veer boordevol met leuke spelletjes, terugblikken van dit semester en leuke kleine (doe)artikels.

Ut vivat, crescat floreatque V.G.K.!!!

Gegeven den II dag van den Wintermaand int jaar onze heren MMXXIII. (Ps. Mijn excuses voor deze compleet onleesbare pastiche van een middeleeuwse oorkonde.)

4

40 jaar Het Veer!

In oktober 1983, 40 jaar geleden, konden studenten voor het eerst bladeren door dit boekje. Dat is een mooie mijlpaal die wat extra aandacht verdient!

Daarom geef ik jullie op deze eerste pagina’s een nostalgisch gevoel door eens in te gaan op de geschiedenis van de V.G.K. en vooral die van het mooiste boekje van de Blandijn, Het Veer.

Eventjes kort onze geschiedenis Omdat de oudere lezers de geschiedenis van onze kring waarschijnlijk wel al goed kennen, is dit eerste deeltje vooral gericht aan de nieuwere V.G.K.ers.

Voor het ontstaan van de Vlaamse Geschiedkundige Kring in 1931 bestond er al een andere studentenvereniging aan de Gentse Rijkshogeschool die in 1896 werd opgericht.

Deze Société Académique d’Histoire (later het Historisch Academisch Genootschap), bestond tot 13 mei 1931 toen door interne problemen de kring ophield met bestaan.

De Société Académique d’Histoire in 1909 Gelukkig moesten we het niet lang trekken zonder een vereniging voor de studenten geschiedenis, want op 26 november 1931 werd onze kring gesticht door doctor Frans Blockmans (1911-1962). In de jaren ‘30 ging het over het algemeen goed met de kring, maar toen brak de Tweede Wereldoorlog uit die ook onze vereniging raakte. In het begin probeerde de kring neutraal te blijven, maar daarna nam het een antifascistische houding op toen het zich afzette van het Gents Studentenverbond (de toenmalige overkoepelende organisatie van de studentenverenigingen) dat een nazigezinde leider kreeg. Tijdens deze periode bestond er een studentensluikblad, Klokke Roeland, samen met andere kringen die in het verzet zaten. Dit werd natuurlijk niet geapprecieerd door de bezetter.

Na de Tweede Wereldoorlog werden we terug een niet-politieke faculteitskring die activiteiten zoals brouwerijbezoeken, sportactiviteiten, dansavonden, kringavonden en cantussen organiseerde. Daar begint de voorgeschiedenis van Het Veer.

5

Het Veer en zijn (voor)geschiedenis In 1948 kreeg de V.G.K. namelijk zijn eerste tijdschrift, Diplomata - Officieel orgaan van de Vlaamse Geschiedkundige Kring. Dit kleine boekje bestond uit artikels van zowel professoren als studenten. Een groot deel van dit boekje gaat in op het leven en het werk van Henri Pirenne.

De eerste editie van Het Veer In 1970 kwam er een tweede tijdschrift van de V.G.K., Histopia. Het bestond uiteindelijk maar tot 1978 waarna het vijf jaar stil was. In de periode ging het heel snel voor de kring. In 1979 kende de kring maar 25 inschrijvingen, terwijl dat er in 1983 163 waren.

Zo’n grote stijging van het ledenaantal was het perfecte moment om terug een tijdschrift te publiceren, die ze de naam ‘Het Veer’ hebben gegeven.

Het Veer speelde in die tijd in de eerste plaats een belangrijke rol in de communicatie tussen de kring en de leden. Het was natuurlijk nog niet mogelijk om evenementjes op Facebook te plaatsen, waardoor er steeds een kalender met de komende activiteiten in het boekje stond. Ook andere informatie over de werking van de kring werd via deze weg doorgespeeld aan de V.G.K.ers. In de eerste jaren was er ook duidelijk een politieke insteek.

6

Zo kun je er artikels lezen over toenmalige actuele thema’s als werkloosheid, het plaatsen van kernraketten op Belgisch grondgebied, het inzamelen van geld voor “hongerend Afrika” (in navolging van oa. Live Aid in 1985), de zaak Dutroux en ook de uitstoot van fossiele brandstoffen. Het Veer was in zijn beginjaren ook nog een betalend boekje, dat je voor 25 Belgische frank (ongeveer een halve Euro) kon aanschaffen. Pas in 2008 werd het gratis.

Kernwapens waren ook in de jaren ‘80 zeer actueel Maar er zijn ook veel overeenkomsten. Als kring van de opleiding geschiedenis staan er al vanaf de eerste uitgave historische artikels en interviews met professoren in. Ook de jaarlijkse reis was al vroeg een gevestigde waarde, die in Het Veer dan ook meer dan één keer werd gepromoot. Hiervoor vermeld ik graag de legendarische Jacques Pottie die rond de 70 was toen hij ongeveer 10 jaar lang de reizen van de kring organiseerde.

Op sportief vlak was de kring ook zeer goed bezig. Zo speelde het elftal van de V.G.K. in 1985 voor het eerst sinds hun oprichting de finale van het interfacultaire toernooi, tegen de WNK (Wis- en Natuurkundige Kring) die ze helaas verloren. Op de 12-urenloop van dat jaar werden ze op 28 deelnemers 7de.

En zo kreeg dit boekje door de jaren heen uiteindelijk zijn huidige vorm. Een thematisch tijdschrift met leuke artikels, interessante weetjes, handige tips en hilarische mopjes.

Dat was allereerst niet mogelijk zonder alle voorgaande scriptoren van de V.G.K., aan wie ik dit artikeltje wil opdragen. Door hen kunnen we na 40 mooie jaren nog steeds spreken van Het Veer. Maar ook alle voorgaande schrijvers moeten hier bedankt worden, omdat zij zorgden voor de leuke artikels.

En misschien spreek ik hier ook tegen een toekomstige scriptor, wie weet...

-Jullie scriptor

7

Het jaar 1983 Zoals je hierboven al kon lezen kwam in 1983 de eerste editie van Het Veer uit, maar wat gebeurde er allemaal in dat jaar? Hiervoor herbekijk ik nog eens een van m’n favoriete tv-programma’s, de Jaren ‘80 voor tieners.

Leerplicht tot 18 jaar Wanneer je in 1983 op de schoolbanken zat met het vooruitzicht om als 16-jarige eindelijk het klaslokaal te mogen verlaten, had je geen geluk... Dat jaar werd de leerplicht verhoogd tot 18 jaar.

De Bende van Nijvel Reeds in 1982 werden er in België enkele misdaden gepleegd (overvallen, moorden, diefstallen) die van een en dezelfde bende leken te komen. In 1983 deden er zich in totaal 11 van die feiten voor. De belangrijkste is misschien wel de overval op een Colruyt in Nijvel waar drie doden en twee gewonden vielen, omdat ze daardoor de Bende van Nijvel worden genoemd. Ook in 1985 doen zich nog incidenten voor.

Vooral filialen van Delhaize waren doelwitten van de bende Michael Jackson en de moonwalk Tijdens een concert op 25 maart 1983 zong Michael Jackson het nummer Billie Jean waarna hij een move deed die hem meteen beroemder maakte, de moonwalk.

Eerder was hij al bekend geworden met het album Thriller waar ook Billie jean op staat.

Ontdekking Hiv-virus In 1981 wordt de wereld opgeschrikt door een nieuwe ziekte die zich vooral voordoet bij homoseksuele mannen. Het kreeg de naam Aids. In 1983 werd ontdekt dat de ziekte wordt veroorzaakt door het Hiv-virus. Hiervoor kreeg Françoise BarréSinoussi later een nobelprijs.

8

Eerste vrouwelijke Amerikaanse astronaut Op 18 juni 1983 werd Sally Ride de eerste vrouwelijke Amerikaanse astronaut die in de ruimte was geweest. Dit aan boord van een space shuttle Challenger, hetzelfde toestel waarmee het in 1986 compleet verkeerd ging. De eerste vrouw in de ruimte was Valentina Tereshkova in 1963.

Protest kernraketten Zoals ik hierboven al heb vermeld, waren kernraketten een big deal in de jaren ‘80.

Nadat men te weten kwam dat de Amerikanen kernraketten wilden plaatsen in West-Europa, kwam er protest. In 1981 was er al een betoging geweest waarbij 200.000 mensen kwamen opdagen. Op 23 oktober 1983 was er opnieuw een betoging waarbij dubbel zoveel mensen kwamen opdagen, 400.000! Het is nog steeds de grootste betoging die ooit plaatsvond in België.

Sally Ride en een affiche voor de betoging van 23 oktober De introductie van de CD op de Europese markt Voor 1983 waren de voornaamste geluidsdragers de lp (1948) en de cassette (1963). In 1982 ontwikkelden Philips en Sony een nieuwe, gemakkelijkere en duurzamere manier om muziek te spelen, de compact disc. In 1983 kwam hij op de Europese markt, maar werd hier pas echt populair rond de jaren ‘90.

Lancering Studio Brussel Op 1 april 1983 wordt de radiozender Studio Brussel gelanceerd als regionale Brusselse zender. Het eerste nummer die wordt gedraaid is Rendez-Vous van Pas de Deux. Later kreeg heel Vlaanderen toegang tot de zender.

Hier nog enkele bangers van 1983: David Bowie - Let’s Dance, Nena - 99 Luftballons, Cyndi Lauper - Girls Just Want To Have Fun, Eurythmics - Sweet Dreams, Spandau Ballet - Gold, Bonnie Tyler - Total Eclipse of the Heart, Irene Cara - Flashdance... What a Feeling

9

Alchemy: Dire Straits Live Lieve lezertjes (en mensen met goeie muzieksmaak?)

1983 is niet alleen een prachtig jaar wegens de geboorte van Het Veer, ook op vlak van muziekgeschiedenis valt er wat te vertellen. De legendarische band Dire Straits was dat jaar namelijk op tour om hun nieuwste album Love over Gold te promoten. De band bestond op dat moment al een vijftal jaar en had reeds de albums Dire Straits, Communique en Making Movies uitgebracht met daarop hitsingles als Sultans of Swing, Lady Writer en Romeo and Juliet. De tour van dat jaar eindigde triomfantelijk met twee optredens in het Hammersmith Odeon in Londen op 22 en 23 juli. Wat volgt is een kort artikel over een van de beste liveconcerten ooit gegeven. Je kan akkoord gaan of niet, maar het is mijn artikel dus ik schrijf lekker over wat ik zelf goed vind.

Eind juli ’83 bestaat Dire Straits, uit Mark Knopfler, Hal Lindes, John Illsley, Alan Clark en Terry Williams. Hun setlist begint met het nummer Once Upon a Time in the West, een lyrische beschrijving van het verkeer in de West End in Londen, alsof het echt het ‘wilde westen’ is. Knopflers gitaar kan je echter niet wild noemen. Hij speelt bovenal beheerst en drijft daarmee rustig het tempo op. De muziek, en daarmee ook de toeschouwers, wordt steeds energetischer en met die sfeer wordt Industrial Disease ingezet, een nummer van hun nieuwe album. Iets later wordt het rustiger voor de intro van Romeo and Juliet, een grote publieksfavoriet met een erg melancholische feel. Love over Gold gaat op diezelfde toon verder gevolgd door Private Investigations. De heavy metal klanken tegen het einde van het voor de rest rustige nummer gaan als een bliksem door het publiek, maar zorgen ook voor heel wat (hoorbaar) enthousiasme.

Daarna komt dan het échte hoogtepunt, Sultans of Swing. Wie Sultans of Swing enkel kent van de studioversie loopt heel wat mis. De liveversie (die ze 2 jaar later op Live Aid nog langer en minstens even goed speelden, alvorens Queen er de show stal) duurt maar liefst 12 minuten. Van die 12 minuten zijn er 6 voorzien voor de geweldige gitaarsolo’s van Mark Knopfler. Tegen het inzetten van de tweede solo staat niemand nog stil, tegen het absolute einde staat niemand nog op de grond. In heel dit gebeuren mag ook de drummer, Terry Williams, niet vergeten worden. De man speelt er de set van zijn leven en 10

toont zich als een van de meest energetische drummers ooit. Het optreden stopt hier ook niet en gaat voort met prachtige liveversies van onder meer Tunnel of Love en het veertien minuten durende Telegraph Road. Het tempo verandert meermaals maar het is nooit stil. De interludes met saxofoon en piano houden de energie ten allen tijde hoog.

Het publiek begint te klappen. De band begint zachtjes een deuntje te spelen. De lichten veranderen.

Wanneer Knopfler daarbovenop begint te fingerpicken of een riff inzet lijkt alles even perfect, en dat is het dan ook.

–Rune Van Den Steen

11

Het befaamde B401-artikel Heb je ooit eens stil gestaan bij de infrastructuur rondom ons en je afgevraagd hoe die er geraakt is? Of hoe het er vroeger bij lag? Neem nu ons uitgebreide wegennet van autosnelwegen bijvoorbeeld. Vandaag zijn die zo gewoon dat je je bijna niet kan voorstellen dat de meeste van onze E’s, A’s en R’s (en jawel, onze B’s ook!) (1) vijftig jaar geleden nog aangelegd moesten worden. Onze rivieren van beton en asfalt hebben immers niet altijd bestaan. *insert bron van de E40-mop here* Ondanks de recente aard van een groot deel van onze verkeersinfrastructuur, begint het verhaal van onze Belgische verkeerssnelstromen in de jaren 30. In het Academiepaleis te Brussel werd op 20 oktober 1934 voor een publiek van topambtenaren en politici een ambitieus verkeersplan uit de doeken gedaan. Kolonel Van Deuren had op uitnodiging van de automobilistenorganisatie Union Routière de Belgique een Belgisch netwerk van zogenaamde “autostrades suspendues” uitgewerkt.

850 km aan wegen van drie rijvakken in elke rijrichting zouden zo’n vijf meter boven de grond rusten op betonnen pijlers. Deze verhoging zou nodig geweest zijn om hindernissen te vermijden en ruimte te laten voor andere nutsvoorzieningen onder de fly-overs zoals kantoren, woningen, … Het kon natuurlijk ook te maken hebben gehad met het feit dat de kolonel financiële belangen had in de betonindustrie. Hoe dan ook, het plan van Van Deuren maakte een grote indruk, en zou de latere plannen van Bruggen en Wegen sterk beïnvloeden.

In 1937 ging de eerste schop de grond in voor de bouw van de een stuk autosnelweg tussen Beernem en Loppem. Het zou later deel uitmaken van de autosnelweg tussen Oostende en Brussel.

Het was zelfs de bedoeling dat het zou opgenomen worden in een autosnelweg tussen Londen en Istanbul, al werd dat laatste niet waargemaakt. In de plaats daarvan loopt de Europese Weg 40 (of E40 in het kort) vandaag van Calais in Frankrijk tot Ridder in Kazachstan. Maar terug naar ons Belgenlandje. De autosnelweg Oostende-Brussel werd in 1935 goedgekeurd door de toenmalige minister van Openbare Werken Hendrik de Man (ja, die Hendrik de Man). Het maakte deel uit van het (1) Onze Belgische autosnelwegen hebben altijd een A-nummer. De meeste hebben ook een E-nummer dat, indien bestaand, vaak beter bekend is dan het A-nummer. R-nummers gelden voor ringwegen. Deze hoeven geen autosnelwegen te zijn. Daarnaast heb je ook de B-nummers of “bretellen”. Dit zijn korte, onafhankelijke stukjes 12 autosnelweg die een verbinding vormen tussen een autosnelweg en een andere autosnelweg, autoweg of stadscentrum.

grote investeringsplan “Nieuwe Wegen” dat de met autoverkeer verstikte Belgische steden moest ontlasten. De weg was voorzien Gent langs het zuiden te passeren, door Zwijnaarde, wat ook het uiteindelijke tracé zou worden. De ex-minister van Openbare Werken en partijgenoot van de Man, Edward Anseele protesteerde in de Kamer van Volksvertegenwoordigers. Anseele was niet te spreken dat de autosnelweg onder de stad door zou gaan, en niet recht door het centrum. Anseele had liever een autosnelweg gehad die door het Zuidpark, de Vlaanderenstraat, langs het Belfort en via de Sint-Michielsbrug gegaan was. Deze autosnelweg van veertien meter breed, met zes op- en afritten en een muur aan weerszijden van 75 cm zou volgens Anseele de toeristische aantrekkingskracht van de stad vergroten. Dit plan zou nog enkele verzwakte iteraties kennen, waarvan één zelfs deels ontworpen en gesteund werd door onze mede-UGent’er Gustaaf Magnel. Gelukkig konden deze destructieve plannen op niet veel bijval rekenen bij het ministerie. Ze werden dan ook nooit uitgevoerd.

Hoewel het Gentse stadscentrum vandaag geen gedrocht van een fly-over rijk is, heeft Gent wel een autosnelweg die automobilisten van de E17 naar de stadsring (R40) en het Zuid leidt: de B401.

Hiervoor moeten we toch nog even terug in de tijd. Geloof het of niet, maar het Zuid had vroeger een treinstation. Het kopstation Gent-Zuid werd in 1837 geopend als eerste station in Gent. In 1850 werd het definitieve stationsgebouw opgetrokken. Voor de Wereldtentoonstelling van 1913 werd buiten de stad echter een nieuw, groter station gebouwd: Gent Sint-Pieters. Dit station, hoewel ver weg van het centrum, had niet de nadelen van een kopstation. Dit laatste werd Gent-Zuid fataal. In 1929 begon de afbraak van Gent-Zuid. Alleen nog de zuilen van het station en het standbeeld van Vrouwe Belgica doen in het Koning Albertpark herinneren aan het station. Dit brengt ons dan ook direct bij die nieuwe invulling van de gecreëerde ruimte. De brede, langwerpige lap grond die overbleef na het opbreken van het rangeercomplex was immers een perfecte ruimte voor het aanleggen van een gigantische stadsboulevard, zelfs met rollerschaatspaleis. Deze prachtige stadslaan zou echter niet eeuwig onaangetast blijven.

De vooruitgang loert immers altijd om de hoek. Of in dit geval tenminste, wat men in de seventies als vooruitgang beschouwde, loerde om de hoek.

13

In oktober 1972 opende de B401.

Deze “bretelweg” maakte handig gebruik van de ruimte van de stadsboulevard.

De autosnelweg bestaat grotendeels uit een fly-over, die weleens het Zuidviaduct genoemd wordt.

Deze autosnelweg voorziet een snelle verbinding naar het stadscentrum. En dat doet hij nog steeds. Althans, dat is natuurlijk buiten het huidige circulatieplan gerekend. Sinds de invoering van het nieuwe mobiliteitsplan van Gent heeft het viaduct immers behoorlijk aan belang ingeleverd. De meeste automobilisten hebben dan ook niet veel meer te zoeken in het stadscentrum en blijven op de stadsring. Sinds 2012 (nog voor het circulatieplan werd ingevoerd in 2017!) klinkt dan ook de roep om het inmiddels minder belangrijke stuk viaduct tussen Ledeberg en Zuid af te breken. Het Gentse stadsbestuur was snel overtuigd. Eén probleem echter: autosnelwegen zijn een gewestelijke aangelegenheid. Het Vlaams gewest was niet even enthousiast

als het Gentse stadsbestuur. Sterker nog, in 2014 werd de volledige fly-over gesaneerd en opnieuw geasfalteerd en bemeubeld door het Vlaams Gewest nadat er betonrot werd vastgesteld. Vandaag blijft het debat bestaan, al is die intussen al sterk uitgedoofd. Momenteel kan de Gentenaar enkel op autoloze zondagen met gebruik van de benenwagen het volledige Zuid afwandelen. En dat zal waarschijnlijk voor geruime tijd zo blijven. In ieder geval kan de B4O1 ons als historici zeker boeien, als interessante casus in onze nationale infrastructuursgeschiedenis.

-quaestor out

14

V.G.K. Terugblik Het eerste semester zit er alweer bijna op... maar wat een leuke tijd die het was! Er stonden weer een groot aantal leuke activiteiten op het programma waar veel is gefeest, gedanst, gesport, af en toe wat gedronken ;) en vooral veel genoten. Velen hebben nieuwe mensen leren kennen en daaruit zijn goede vriendschappen ontstaan. Ik kijk in ieder geval al uit naar de komende activiteiten!

Op 3 oktober konden de eerste bachelors kennismaken met hun voogd, die hen de komende jaren zal bijstaan bij het studeren.

Tijdens de Eddy Wally Kringavond op 11 oktober werd er met ‘Cherie’ op de achtergrond en met een ‘sex op het vliegmachien’ in de hand veel plezier gemaakt.

Wow! Wat een geweldige kostuums zagen we op de V.G.K. Duofuif! Proficiat aan het best verklede duo: Jezus en Maria.

15

Het Bachelorweekend van 13 tot 15 oktober was weer een van de absolute hoogtepunten van het jaar!

Mienke, Wannes en Nisse deden het dan weer fantastisch op het IFK tafeltennis!

Nisse werd zelfs IFKampioen!

Ondanks het thema was het door de sfeer lekker warm op de V.G.K. x OAK Après-ski cocktailavond.

16

Red de Trabla Op 24 oktober werd een tabaksactieplan aangekondigd door minister Vandenbroucke om een “rookvrije generatie te creëren. Een van de maatregelen die hiervoor genomen wordt is het uitbreiden van het rookverbod, dit betekent dat er op tien meter van onderwijsinstellingen niet meer gerookt mag worden. Op zich heb ik hier geen probleem mee, maar dit zal wel een oude traditie doen verdwijnen: het Trabla-rookgordijn zal verdwijnen. Dit is een rechtstreekse aanval op de student letteren en wijsbegeerte die het al zwaar genoeg heeft om zijn studiekeuze te verdedigen. Wees niet getreurd, er zijn een aantal oplossingen voor dit probleem.

Een eerste oplossing is het verplaatsen van de Trabla. Hiervoor zouden we met een ijverige Blandino of tien de Trabla met een pikhouweel uit de rest van het gebouw moeten kappen. Daarna zouden we de trappen op de een of andere manier tien meter moeten verplaatsen en dat is wel praktisch een probleem. Daarom zouden we ook een replica kunnen bestellen maar dit is dan weer te duur waarschijnlijk.

We zouden ook op de goede oude manier het Gravensteen kunnen bezetten. Dit zou niet zo moeilijk zijn. Als we alle rokers verzamelen kunnen we makkelijk de ingang voor een half uur in een permanent rookgordijn verhullen. Zo kunnen we iedereen ongemerkt binnen-en buitenkrijgen. Van die kans moeten we dan ook gebruikmaken om alle audiogidsen van Wouter Deprez te vernietigen zodat niemand die ooit nog moet aanhoren. Voor de rest kan je daar dan ook nog riddertje spelen.

Maar de beste en minst illegale optie is waarschijnlijk gewoon dat de rokers zo veel roken dat niemand kan zien of er gerookt wordt. Want wat zijn een paar longen waard in vergelijking met het belangrijkste erfgoed van de Blandijn.

-Wannes Parisis

17

Interview Ludo Milis Een aantal weken geleden ontmoetten we Ludo Milis aan de Sint-Baafsabdij om samen iets te gaan drinken. Voor de mensen die nog nooit van deze man gehoord hebben is hier een korte introductie. In 1972 werd hij docent binnen de opleiding en in 1980 werd hij hoogleraar en hij was ook nog eens voorzitter van de vakgroep. Als student was hij binnen onze geliefde vereniging actief, hij was namelijk praeses in het jaar 59-60. Hij heeft ook amper lustra gemist en is dus een bevoorrechtte getuige van de evolutie van de V.G.K. en het contact met de vakgroep door de jaren heen.

Wat is het grootste verschil tussen student zijn nu en in uw tijd?

Ik heb een kleinzoon die afgestudeerd is aan de VUB en een kleindochter die afgestudeerd is in Gent en nu aan een tweede master is begonnen. Met hen heb ik veel gesproken over de eindeloze verschillen tussen nu en vroeger. Wat mij het meeste opvalt dat is dat ‘in onze tijd’ veruit de meeste studenten de ‘eerste generatie’ waren van hun familie om naar de universiteit te gaan. Dat had zijn invloed op de manier waarop het student-zijn toen en nu beleefd werd en wordt. Wij waren allemaal blij en fier dat we de kans kregen om te studeren. Ik heb de indruk dat studenten nu zich vooral, of toch vaak, verplicht voelen om te studeren. Wat voor ons een opluchting, een bevrijding was, wordt nu vaak ervaren als een sleur. Ik zeg niet dat dat voor iedereen geldt, maar dat is een algemeen gevoel dat bij mij zo leeft.

Bedoelt u dan een minder grote trots om te studeren?

Dat zeer zeker. Maar dat uit zich dan meer bepaald in het georganiseerde studentenleven.

Wij zetten ons in onze tijd af tegen de ‘bourgeois’, wij waren ‘studenten’. Alle nietstudenten en volwassenen vielen onder het scheldwoord ‘bourgeois’. Nu zie ik eigenlijk dat het studentenleven zelf sterk van een ‘bourgeoismentaliteit’ doorgedrongen is: studenten gaan samen op kot, ze huren samen een huis en ‘s avonds wordt dan gezamenlijk een ‘potje gestoofd’, dus eerder zoals in een gezin wordt geleefd. Dat was in onze tijd ondenkbaar. Ik heb nooit in de vier jaar dat ik hier heb rondgelopen zelf warm eten gemaakt. Wij gingen eten in de Brug, wat bij ons het studentenrestaurant was. Als je daar niet ging, ging je naar een ander eethuis in de stad. ‘s Avonds kochten we gewoon brood. Mijn beste vriend zat op hetzelfde kot, maar wij hebben nooit samen gegeten. Ik zat op mijn kamer, hij op het zijne. ‘s Avonds gingen we dan wel samen uit. Maar dat samen eten, wat nu een collectief gebeuren is, hebben we nooit gedaan. Dat is een van de dingen die mij treft.

Ook onder de studenten was er bij ons een grotere Vlaamsgezindheid dan nu, lijkt me. Al die kringen die ten tijde van de vernederlandsing van de universiteit ontstaan waren, dragen een V, van Vlaamse, in hun naam. Het was een zich afzetten tegen de herinnering aan de Franstalige universiteit die ondertussen al een generatie achter de rug was. Maar die Vlaamsgezindheid leefde dus nog altijd sterk door en zeker duidelijk bij de historici, bij de V.G.K.

18

Er waren studenten die wat rechtser dachten, er waren er die wat linkser dachten, maar zij waren allemaal flamingant. Aan het einde van de cantus - een cantus was voor de V.G.K. de grootste activiteit - werd de Vlaamse Leeuw gezongen, het Wilhelmus en de Stem van Suid-Afrika. Een paar jaar geleden (red. 7.) ben ik nog eens naar een lustrumcantus gekomen en dan waren er die de Brabançonne zongen… Ik was er niet goed van! Bij ons was dat totaal taboe. Dat flamingantisme gold ook voor studenten die in politieke verenigingen actief waren. Het was een evidentie. Je mag ook niet vergeten dat Gent op dat ogenblik, het einde van de jaren vijftig, nog in ruime mate een Franstalige aanblik gaf. De Veldstraat was een straat met haast uitsluitend Franstalige winkels. Er waren in Gent een tiental bioscopen, maar slechts in twee daarvan werden er Nederlandstalige programma’s rondgedeeld. De acht andere waren Frans. Dat activeerde natuurlijk die Vlaamsgezindheid omdat je zo vaak met die Franstaligheid geconfronteerd werd. Niet dat er nog gevochten werd, maar op dat moment was nog de ‘Gé’ actief, de ‘Association royale générale des étudiants catholiques de Gand’. Die mannen liepen rond met een ‘toque’ op het hoofd, een witte pet met een rand van zwarte schapenwol. Een van de ‘heldendaden’ bestond erin dat je zo een toque kon jatten. Voor de rest waren dus zowat alle studenten flamingant, ook zij die bij de SVSB, de socialisten, of bij het LVSV, de liberalen, of bij het KVHV, de katholieken, aangesloten waren. Dit Verbond was trouwens tot in de jaren tachtig gewoon uitgesproken katholiek, totaal zonder de extremistische klank die het nu heeft.

Met hoeveel studenten zaten jullie in de richting geschiedenis?

Wij zijn begonnen in 1957 met een 40 tal studenten in het 1ste jaar. Daar zijn er 20 naar de tweede kandidatuur gegaan. Het jaar voor ons zaten er minder, het jaar voordien nog minder. We zaten in totaal zelfs niet aan 100 studenten. Iedereen kende elkaar. Toen ik met pensioen ben gegaan (red. 2003) zaten er in de eerste kandidatuur 300 studenten die elkaar natuurlijk nooit hebben kunnen kennen.

V.G.K. reis naar Parijs in 1964

19

Kon je dan spreken van een groter eenheidsgevoel binnen de richting?

Ah, ja! Dat geloof ik, en dus was de participatiegraad binnen de Kring hoger. Op een uitzondering na was iedereen lid en op een cantus waren er zeker 40 mensen.

Welke activiteiten werden er georganiseerd door de V.G.K.? Waren dat dan vooral aan geschiedenis gerelateerde activiteiten?

Eigenlijk vooral cantussen, waarschijnlijk omdat een aantal van de mensen die in de V.G.K. een rol speelden, ook actief waren in regionale clubs waar die traditie sterk aanwezig was.

Bovendien ook omdat er telkens veel KVHV-ers inzaten die ook vaak cantussen organiseerden.

Hoe frequent cantusten jullie dan? Één keer om de twee maand. Een stuk of vijf, zes per jaar. Als ik nu programma’s zie van kringen, zoals de V.G.K., dan denk ik dat er nu merkelijk meer activiteiten worden georganiseerd, ook al omdat je nu als bestuur rekruteert uit een groter aantal mensen; wij vormden natuurlijk maar een klein groepje.

In alle programmaboekjes van de lustra hebben we gelezen dat er lezingen en reizen waren, kan u ons daar iets meer over vertellen?

Voor lezingen inviteerden we meestal personeelsleden, assistenten of werkleiders, die je normaal weinig buiten de les zag. Je vroeg ze dan om een lezing te geven over iets waarmee ze bezig waren. Maar dat was maar een paar keer per jaar.

Van reizen waren er in het begin gewoonlijk 2 daguitstappen, waarvan één traditioneel naar Frans-Vlaanderen. Wij waren allemaal grote fans van Frans-Vlaanderen en zelf heb ik ook nog sterk aan de kar getrokken om dat lang in ere te houden. Doorheen de jaren zestig zijn daar ook meerdaagse reizen bijgekomen. Ik herinner mij er nog zo een. Dat moet rond 1964 geweest zijn. Ik was toen assistent. We gingen naar Parijs voor een aantal dagen. *lacht* Walter Prevenier en Michel Baelde waren daar ook bij. ‘s Avonds gingen wij naar een cabaret. We namen een taxi voor het hotel waarna die een uur rondreed doorheen de stad om ons dan aan de overkant van de straat van ons hotel af te zetten… aan het cabaret. En dat we zo naïef waren, dat we dat niet door hadden!? *lacht voluit* Kwamen professoren en het ander academisch personeel dan vaker naar activiteiten?

Ja, toch een aantal. Ook kwamen professoren, maar je moest ze wel speciaal uitnodigen.

Voor grotere cantussen waren er meer. Er bestaan foto’s met Van Caenegem, Verhulst en Dhondt als aanwezigen.

Er was dus een sterkere band tussen de V.G.K. en de vakgroep?

Je stond er fysiek ook dichterbij. Tot in 1962 zaten wij in een klein vleugeltje van een gebouw in de Universiteitsstraat. Wij kregen les, behalve de grote cursussen, in maximaal drie seminaries, omgeven door de oude boeken, die op elk moment ter beschikking moesten zijn. We zaten er hooguit met 40. Als we vakken hadden samen met andere richtingen was dat in het gebouw van het HIKO, de aanbouw van de Centrale Bibliotheek op de Rozier.

20

Een pannenkoekenavond van de V.G.K. Organiseerden jullie dan ook fuiven?

Ja, thé-dansants (red. dansfeesten). We organiseerden een paar TD’s op een jaar. Er zijn altijd wel meisjes geweest aan de universiteit net voor 1960, maar toen is hun aanwezigheid door de democratisering sterk gestegen, wat de behoefte aan dansen deed stijgen. Aan die TD’s hebben ongetwijfeld sommige meisjes - nu vrouwen op leeftijd, als ze nog leven - nare herinneringen, denk ik. Toen was het nog een systeem dat je als jongen een partner ging uitkiezen om mee te dansen en dat creëerde het fenomeen van de ‘muurbloempjes’, meisjes die nooit werken uitgenodigd, wel ja… waarom dan? En dat meisjes niet altijd enthousiast waren om uitgenodigd te worden, zal ook wel zijn reden hebben gehad. Nu is dansen een collectief gebeuren: je zet je in het midden en begint met de armen te zwaaien. Toen waren het voor de helft nog klassieke dansen, walsen of tango.

En dan die nieuwe dansen: de jive, de twist ook, daar heb ik nog eens een verwrongen knie aan overgehouden. En ik voeg er ter volledigheid en in alle eerlijkheid aan toe dat slows nog het meest in trek waren.

Deed de V.G.K. dan ook iets als een doopritueel?

Er was uiteraard een doop. Ik heb nu moeite met al dat protest tegen het dopen. Ik kan daar niet goed bij. De filosofie van een doop is een ritueel waarbij je je dissocieert van wat de normale maatschappij is, om te behoren tot een specifieke groep. Ongetwijfeld geldt selectie als achtergrond, en daarvoor moet je een aanvaardingsritus doorstaan.

Antropologisch verschilt het niet van andere ‘rites de passage’. Je hoort mij natuurlijk niet zeggen dat je intolerabele toestanden moet goedkeuren zoals bij de tragische dood van Sanda Dia. Het mag niet wreed zijn, zeker niet. De tijdgeest verandert, dat begrijp is als historicus natuurlijk wel. Toch begrijp ik het niet voor mezelf en ik zal daar in familiekring wel nog over discussiëren, maar ik sta er met mijn opinie heel alleen.

21

Ook mijn vrouw, die nog secretaresse is geweest van de V.G.K., schaart zich samen met kinderen en kleinkinderen, aan de kant van de afschaffing. Maar ‘in onze tijd’ was dat niet dermate extreem: dat waren een paar geklutste eieren, een papje van beschuit en veel bier, maar ziek werd je daar niet van. En als je de dag nadien toch moest kotsen - ‘pieren’ heette dat toen - tot daaraantoe.

Foto uit 2001 met Ludo Milis in het midden (met zwarte kledij) Hoe heeft u de V.G.K. als medewerker en professor aan de vakgroep geschiedenis zien veranderen?

Ik ben in `57 komen studeren, ik ben in `61 afgestudeerd. Ik ben naar bijna alles van de V.G.K. blijven gaan tot het einde van de jaren `60, zeker naar alle cantussen. De grote schok is dan natuurlijk 1969 geweest (in Gent een late ’68), waar ook de V.G.K. onder geleden heeft. Er is toen een sterk gepolitiseerde groep opgekomen (red. Sowege, Sociale werkgroep geschiedenis). Dat was de groep die vond dat dat traditioneel studentenleven flauwekul was en dat dat van geen kant tot de essentie behoorde van wat er allemaal wereldwijd te gebeuren stond en even wereldwijd op de schop moest. Het bestaan van twee groepen creëerde een rivaliteit die een paar jaar heeft geduurd en daardoor heb ik de indruk dat veel van de traditionele invulling binnen de V.G.K. nadien anders is geworden. De beweging op zich heeft daarvoor gezorgd, samen met de algemene tijdsgeest, maar ook een onderbreking van de V.G.K. De V.G.K. is weliswaar niet opgeheven toen maar ze heeft tot een marginaal bestaan geleid. Sowege was veel dominanter. Ik heb dat dan goed gemerkt: ik heb mij (als jonge vader) weinig met `69 gemoeid, het was een studentenbeweging en ik was al lang geen student meer. Nadien ben ik dan een aantal keren teruggegaan naar de V.G.K. Vooral voor cantussen. De traditie om echt het hele ritueel dat daaraan vasthangt te volgen, dat was onderbroken geworden en het is nooit op dezelfde manier weer opgepakt.

22

Toen ik een paar jaar geleden naar de lustrumcantus kwam, zongen ze nog liedjes die ook in mijn Gentse codex stonden, maar dan met een toon die anders klonk. Het was minder de Duitse traditie die stamde uit de 19de-eeuwse Heidelbergse Burschenschaft. Dat hing enigszins samen met de achteruitgang van het Latijn: het Gaudeamus igitur dat de cantus afsluit werd dan niet meer gezongen. Wat er ook compleet wegviel, waren de ZuidAfrikaanse liederen. Die konden in die jaren, samengaand met de boycot en afschaffing van de apartheid, niet meer gezongen worden.

Wat was uw favoriete cantuslied?

Ik hield en houd zeer veel van het Gaudeamus, omdat dat ook een mooi lied was. My Sarie Marais dat zong ik ook graag, omdat daar dat (passende?) vers in voorkwam: Daaronder bij die Milis, bij die groene dooringboom.

Met hoeveel mensen zaten jullie in een praesidium en uit welke functies bestond dat in uw jaren?

Het bestuur bestond uit een praeses, een vice-praeses, een secretaresse en een penningmeester. We waren maar met vier. Iets zoals cursusverkoop was er niet, want er waren ook geen gedrukte cursussen. Je nam nota in de les. Alleen het boek Inleiding tot de historische kritiek van professor Strubbe was gedrukt, maar die gaf les zonder ooit naar dat boek te verwijzen. Elk examen was gewoon studeren wat proffen hadden gezegd in de les. In die zin is het nu veel moeilijker dan vroeger. Als ik nu naar mijn kleinkinderen zie, de pakken gedrukte boeken die zij moeten leren, dat is een heel ander paar mouwen. Wat ook niet bestond waren die uitgewerkte vormen van begeleiding, het onder de vleugels van oudere studenten zijn of haar weg vinden. Zelf je plan trekken, met vallen en opstaan, zat ingebakken in het systeem. Ook vanwege het rectoraat is er nu een grote betutteling: kringen moeten aan allerlei voorwaarden voldoen, zoals dat doopcharter. Veel geëxperimenteer met eigen vrijheid ging, denk ik, voor jongvolwassenen verloren.

Organiseerden jullie ook activiteiten met andere kringen?

Ja, vooral met de Klassieke Kring. Daar zijn ook een aantal koppels uit voortgekomen, historici met classicae of omgekeerd. Dat was dan meer op het culturele vlak. Maar als zij iets organiseerden dan waren er altijd zeer veel historici aanwezig en wederzijds ook. Met andere kringen minder, zoals Germania of Romania, dat herinner ik mij niet. Romania waren in mijn tijd ook vooral Franstalige studenten. Die waren ook veel elitairder.

Kijkt u soms nog met heimwee terug naar uw studententijd.

Ik heb weinig heimwee naar het verleden, ik kijk liever naar de toekomst, naar de volgende tachtig jaar. Dat het vroeger anders was, wil zeker niet zeggen dat ik het toen ipso facto beter vond.

Als laatste vraag zouden we durven vragen: zien we u terug op het 95-jarig lustrum?

Over een paar jaar? Wat zouden de Arabieren daarop antwoorden: Inshallah (als god het wil). Als ik gezond ben ja, maar het is wel zo dat ik mijn vervreemding voel toenemen op zo een festiviteit. We zien wel, misschien haal ik het honderdjarig bestaan nog wel.

23

In de lustrumboekjes sluit u een van de artikels af met de volgende woorden: “Hij beseft dat het voorbij is, dat het verleden is, dat hij de geschiedenis is ingestapt, onverbiddelijk, onweerroepelijk, maar met de kleine hoop dat binnen zeventig jaar misschien zijn naam zal herrijzen in het proefschrift dat een of andere historicus in de dop er zal uitwringen: ‘De geschiedenis van V.G.K. gedurende haar honderdjarig bestaan.’

Want zo oud – en nog veel ouder – wordt de kring zeker tot vreugde van al wie hem in zijn hart draagt.”

Kijk eens,… Ja ik draag hem wel in mijn hart, maar heimwee heb ik er niet naar. Het is een hele mooie tijd in mijn leven. Van daar dat ik ook niet begrijp dat veel studenten negatief of relativerend kijken naar studeren en de studententijd. Floreat, valeat, crescat VGK.

-Quinten Lelie en Wannes Parisis

Groepsfoto van de V.G.K met onder andere Ludo Milis in Atrecht

39 24

Puzzels Binaire - gemiddeld

Binaire - moeilijk

25

26

27

Kleurplaat Let op! Er valt iets te winnen!

Opdracht 1: Kleur de kleurplaat op de vorige pagina zo mooi mogelijk in, knip ze uit, schrijf je naam erop en geef ze af in de permanentie... Daarna kiezen we de mooiste kleurplaat uit.

Opdracht 2: Ergens in deze editie van Het Veer zit een kikker verstopt... kan jij hem vinden? Schrijf daarna het paginanummer op in de voorziene plaats.

De winnaar mag binnenkort een mailtje verwachten :)

Naam: UGent mailadres: Pagina kikker:

28

Historische weetjes van V.G.K.ers “Ik heb ooit eens gelezen dat in het oude Egypte de gewoonte was om je wenkbrauwen af te scheren als je kat was gestorven. Dit was blijkbaar een manier om rouw te tonen. En ze bleven rouwen tot hun haar was terug gegroeid.”

-Emma Backers “De Romeinen hadden al vloerverwarming”.

-Jonathan Geerinck “476 n.Chr. is niet de val van het Romeinse Rijk. Go Eastern Roman Empire!!!”

-Arnaud Wylocke “Willem de Veroveraar was te nauw verwant met Mathilde van Vlaanderen en ze mochten daarom van de paus niet trouwen maar ze hebben twee kloosters gesticht en dan was inteelt plots geen probleem meer.”

-Wannes Parisis “Als je je, in de late middeleeuwen, schuldig maakte aan majesteitsschennis kon je levend gevild worden. Maar voor 6.000 kon je de straf afkopen en gewoon onthoofd worden.”

-Quinten Lelie “Blijkbaar hadden vrouwen in vrouwenkloosters soms seks met elkaar omdat seks in de middeleeuwen gedefinieerd werd als penetratie dus ze deden in hun ogen eigenlijk niet echt iets verkeerd lololol.”

-Isolde Artois “De meest succesvolle piraat in de geschiedenis was een vrouw, genaamd Ching Shih. Ze was een prostituee in China totdat de commandant van de Red Flag Fleet haar kocht en met haar trouwde. Haar man beschouwde haar als zijn gelijke en ze werd een actieve piratencommandant.”

-Amber Van Impe

29

“De vrede tussen het Verenigd Koningkrijk en de Verenigde staten na de oorlog van 1812 werd vastgelegd in een huis in de Veldstraat in Gent.”

-Maxime Vanden Berghe “Wel aangezien Bruno De Wever op pensioen is gegaan vorig jaar (collectieve ooooooohhhhhh alsjeblieft) moet zijn legacy in ere worden gehouden. Te beginnen met de belangrijkste les die hij ons gaf: de croissant is geen Frans product, maar komt oorspronkelijk uit Oostenrijk.

Daar werd het deegwaar ontworpen als symbool van de overwinning op de Ottomanen (vandaag de maanvorm van de croissant, een verwijzing naar de maan op de Ottomaanse en vandaag Turkse vlag). De Fransen hebben dat gewoon gejoinkt en geclaimd, want ja, zo zijn de Fransen nu eenmaal.”

-Senne De Smedt “In de jaren 1850 en 1860 waren zeer brede rokken volledig in, maar daar zit ook een luguber feitje aan vast... Omdat er wel wat tijd nodig was om zo’n metalen kooi uit te krijgen... zijn ongeveer 3.000 vrouwen levend verbrand toen ze te dicht bij het haardvuur stonden.”

-Gerben David “Ketchup werd oorspronkelijk verkocht als medicijn.”

-Silas Tamimi “Hitler ontsnapte aan moordaanslag in 1938 door het slechte weer.”

-Emma Iliano “Een Syrische bruine beer was tijdens Wereldoorlog 2 een Poolse korporaal.”

-Matisse Beirens “Het Verdrag van Rome op 25 maart 1957 werd op 180 pagina's blanco papier ondertekend.”

-Tibo De Rijck “Richard Nixon was tijdens zijn presidentschap ooit zo dronken dat hij de opdracht gaf een atoombom op Noord-Korea te lanceren. Zijn minister van Buitenlandse Zaken Henry Kissinger heeft dit tegengehouden totdat Nixon was ontnuchterd.”

-Sander De Bruyn 30

GEZOCHT! SCHRIJVERS!

31

Indien je interesse hebt om een artikel te schrijven, mag je me altijd 28 contacteren via Discord of UGent mail (gerben.david@ugent.be)

Hoogstpersoonlijk Ik heb heel lang gedacht om echt een artikel te schrijven over iets wat me boeit, maar de waarheid is eigenlijk dat ik niets interessant te vertellen heb. Ik zou er niet van verschieten als je dit artikel gewoon overslaat en naar het volgende gaat.

Maar ik heb wat te vertellen. Ik schrijf vaak teksten die mogelijks kunnen corresponderen met een aantal gevoelens van andere mensen. Mijn doel is vooral om mensen niet alleen te laten voelen in hun problematiek.

Wat dit artikel eigenlijk inhoudt is het volgende: ik ga een tekst die ik geschreven heb analyseren voor jullie. Dit doe ik vooral omdat ik wil laten zien dat mensen niet alleen zijn en dat alles gewoon goedkomt. Ik geef nu al mee dat mijn teksten zwaar kunnen vallen. Ik probeer afwisseling te zoeken maar lukt niet altijd. Het tekstje dat ik ga bespreken hier is het laatste (lees: 14/11/2023) wat ik geschreven heb op dit moment. Het heet ‘Hoogstpersoonlijk’. ‘Hoogstpersoonlijk’ is een gedicht dat gaat over het verleden, over de toxische relaties die je moet vermijden maar die je niet kan vermijden omdat je nog van die mensen houdt. Het is een moment van erkenning en van realisatie om te zeggen ‘ik moet doorgaan met mijn leven, zij ook’. Dat is althans voor het eerste deel. De titels die ik kies voor mijn teksten zijn meestal random, maar hebben ook te maken met de inhoud. In deze tekst wil ik hoogstpersoonlijk iemand laten zien wie ik ben, wat ik zal worden en wie ik was als ik de stappen onderzet die ik wil zetten.

Hoogstpersoonlijk In deze witte hallen vind ik mijn inspiratie terug Wachtend op jou Op je warme hand over mijn been Over het gedacht dat ik moet hebben Moet vormen Moet behouden Maar ik ben een salamander Ik verkleur bij elke gedachte Heb geen standpunt En weet niet goed hoe ik het goed moet maken Moet ik het zelfs nog goed maken?

32

Zijn jullie dan mijn basis Mijn zachte tedere huid Die vol met gaten zit Waarop ik kan terugvallen als het slecht gaat?

Het is niet de inspiratie die ik wil Maar dat ik verkrijg ‘Het is niet zo diep Jonathan’ Niet voor jou Wel voor mij Maar wie geeft daar een shit over?

Dit is zowat het ‘eerste deel’ van de tekst. Ik heb deze geschreven in de SintPietersabdij van Gent toen Filologica ‘Woorden & daden’ organiseerde voor een VZW (nog eens hoedje op voor jou, Zohreh!). Op dat moment was mijn heel lange writer’s block (lees twee weken) stop gezet door deze actie. Het eerste deel zoekt eigenlijk naar erkenning, naar mensen die om de auteur geven, om te weten dat hij nog effectief ‘leeft’, nog bestaat in de ogen van anderen. De eerste drie regels zijn vrij duidelijk: de auteur verlangt naar passie. Van regel vier tot zes gaat de tekst over de gedachten die andere mensen de auteur willen opleggen en die ze in stand willen houden, om vrienden te blijven. Het tweede stukje kan je vrij figuurlijk nemen. De auteur heeft geen mening, is beïnvloedbaar en weet niet wat hij moet zeggen bij verschillende mensen. Het derde stukje gaat over de fundamentele relaties dat de auteur heeft gemaakt: vrienden, familie en andere. Hoe kan je terugvallen op je fundamentele relaties als deze niet moeten zijn wat ze zijn? Laatste stukje spreekt voor zichzelf.

En ben je niet bang dat je geen echte liefde gaat krijgen?

Ben je niet bang dat niemand je gaat zien voor wie je bent Wanneer je schouders zakken?

En de drank niet meer voldoet aan je eisen?

30 33

Kijk ik zie je graag Maar onze levensstijlen passen niet bij elkaar En ik wil je vragen Vragen voor je excuses Vragen of alles oké is Vragen of je me haat Maar onze levensstijlen passen niet bij elkaar Nooit bij elkaar gepast Nooit met elkaar geweest Je kan zeggen dat ik jaloers ben Dat ik je voor mezelf wil Maar is daar iets mis mee?

Is dit wat ik wil?

Hoogstpersoonlijk zal ik je laten weten wat ik wil Maar dat is sinds ik leef als simpel Dit ‘tweede deel’ is ergens anders gemaakt, namelijk in de Amber (stamcafé). In de Amber is het zo dat je de tijd niet meer in het oog houdt, maar de consumpties ook niet (sorry). Ik heb hier mijn inspiratie rondom mij gehaald. Het vijfde deel kijkt de auteur rondom zich, rond de mensen die geliefd zijn nu. De auteur is bang dat als hij stopt met alles, er niemand niet meer zal zijn voor hem, dat hij alleen gaat eindigen en dat hij niet weet wie hij is. Hij projecteert misschien zijn eigen gevoelens op anderen, terwijl hij zelf met de problemen zit. In het zesde stukje keert hij terug naar de problemen met betrekking tot de fundamentele relaties die stuk zijn gegaan. Naast die relaties kijkt hij ook naar de andere personen die momenteel rondom hem zitten. In het laatste stukje twijfelt de auteur aan wat hij voelt. Voelt hij nu iets? Voelt hij niets? Maar uiteindelijk zal hij het ooit wel laten weten.

Nu dit was het zowat. Ik hoop dat jullie wat meer hebben geleerd (based) maar als jullie meer willen weten over mijn teksten, of mijn teksten willen lezen: ik ben Jonathan en op mijn Instagram staan er verschillende gedichten die ik graag wil uitleggen als je er naar vraagt.

-En zoals Ethel Cain het zegt: God houdt van u, maar juist niet genoeg om je te redden Jonathan x

34

Travis Bickle achterna: de moordaanslag op Ronald Reagan Vandaag de dag is de naam Ronald Reagan niet meer weg te denken uit de geschiedenis. Al decennia lang is hij zeer geliefd bij de Amerikaanse bevolking vanwege zijn charismatische speeches, zijn vijandigheid tegenover de USSR en de stabiliteit die hij bracht naar het land na de chaos van de Carter administratie. Daarnaast is hij in de afgelopen decennia echter alsmaar meer een controverse figuur geworden. Onder andere zijn trickle down economics die Amerikaanse middenklasse heeft geruïneerd op lange termijn, zijn rol in de Iran-Contra affaire en zijn veel te late interventie in de AIDS crisis hebben hem bij progressieve media geen deugd gedaan. Het is echter niet te ontkennen dat Reagan een grote impact heeft gehad op de geschiedenis van de moderne tijd, al had de geschiedenis op 30 maart 1981 een heel andere wending kunnen.

We kennen allemaal wel de films “American Psycho”, “Fight Club” en “Taxi Driver”. Deze films hebben twee dingen gemeenschappelijk: Het zijn ten eerste fantastische en tijdloze films en ten tweede zijn ze compleet verkeerd begrepen door edgy tieners die het problematische personage vergoddelijken. Meestal is deze obsessie ongevaarlijk maar in uitzonderlijke gevallen kan deze te ver gaan. Zo bleek op 30 maart 1981 toen John Hinckley Jr. een aanslag pleegde op de Amerikaanse president Ronald Reagan. Hinckley had een ongezonde obsessie met de film “Taxi Driver” en de actrice Jodie Foster. Na haar een tijdje (onsuccesvol) te stalken besloot hij maar haar aandacht te trekken door de president te vermoorden, zoals Travis Bickle in Taxi Driver ook zou hebben geprobeerd bij een presidentskandidaat. Zijn originele plan was Jimmy Carter neer te schieten maar deze verdween na één termijn van het politieke toneel dus werd Carter’s opvolger Reagan zijn doelwit.

Reagan net voor de moordaanslag De aanslag vond plaats om 14u27 nadat Reagan het Washington Hilton Hotel verliet waar hij een lezing had gegeven. Terwijl hij al zwaaiend naar zijn limousine stapte loste Hinckley in minder dan twee seconden tijd zes schoten, waarbij de zesde kogel één van Reagan zijn ribben doorboorde (die slechts op 25 millimeter van zijn hart stopte). Hij werd hierop naar het ziekenhuis gevoerd waar hij na een operatie van dertig minuten stabiel en buiten levensgevaar werd verklaard.

35

Oorspronkelijk spoorde Reagan er zelf op aan om naar het Witte Huis te worden gebracht aangezien hij de medische groep daar meer vertrouwde maar Jerry Parr, agent van de geheime dienst, besloot om hem toch naar het dichtstbijzijnde ziekenhuis te brengen. Dit zal waarschijnlijk cruciaal zijn geweest bij zijn behandeling aangezien de snelheid van zijn behandeling zijn leven zou hebben gered.

Bij de aanslag werden ook nog drie andere mensen geraakt die het net als Reagan alle drie zouden overleven. James Brady, bij wie de kogel door zijn hersenen was gegaan, zal echter 33 jaar later nog aan zijn verwondingen overlijden.

Voor Hinckley liep heel de affaire beter af dan je zou verwachten (allez, relatief toch). Hij werd door de jury niet schuldig bevonden op basis van krankzinnigheid en belandde voor dertig jaar in een psychiatrische instelling. In 2016 werd hij uiteindelijk door een rechter vrijgelaten onder voorwaarden, in 2022 vielen deze helemaal weg en is hij weer een vrij burger. Hinckley heeft sinds zijn vrijlating al zijn excuses aangeboden aan de Reagan familie en Jodie Foster. Vandaag de dag kun je hem verrassend genoeg terugvinden op YouTube waar hij zijn eigen muziek uitbrengt.

-Sander De Bruyn

36

Nawoord van de scriptor Beste lezertjes Met trots kan ik jullie hier zoals gewoonlijk als scriptor, na 40 jaar het Veer, toespreken. Het was een bijzondere editie, niet enkel door de 40ste verjaardag van het veer, maar ook door het prachtige interview met Ludo Milis die ons een goede inkijk kon geven over hoe de V.G.K. is geëvolueerd doorheen de jaren. We hebben als kring dan ook al veel meegemaakt... Het centrale doel is echter steeds hetzelfde gebleven: jullie een goede tijd aan de universiteit bezorgen. Dit proberen we dan ook nog steeds te doen met onze activiteiten en door jullie te helpen bij het studeren.

Als tweede stonden ook de jaren 1980 centraal, dit (zoals je wel kon lezen), omdat Het Veer is ontstaan in 1983. Met enkele artikels over die periode probeerde ik dan ook om jullie terug te katapulteren naar die periode.

Persoonlijk zijn de jaren 1980 een van mijn lievelingsperiodes: historisch, maar vooral door de prachtige muziek die toen is gemaakt. Zo kon je Rune zijn artikel over het concert van Dire Straits lezen. Er is toen zoveel goeie muziek gemaakt... daarom op deze pagina wat logo’s met bands om te (her)ontdekken.

En dan is er nog eens iets waar ik het met jullie over wil hebben. Je hoort het waarschijnlijk niet graag, maar de blok en examens komen dichterbij. Het is misschien wat eng wanneer het je eerste keer is, maar eigenlijk is er weinig om bang voor te zijn. Er is natuurlijk maar één codewoord... Blokken... Maar weet dat niks onmogelijk is... Wanneer je er genoeg tijd in steekt geraak je er wel. Zelf heb ik toch wel veel tijd verspild aan andere dingen (want ja... zelfs naar een witte muur staren is tijdens de blok leuker dan studeren), maar de ziekte van de eeuw is toch wel die gsm. Sommigen kunnen er zeer goed mee overweg, anderen kunnen er niet van blijven (zoals ik dus). Daarom heb ik zelf ondervonden dat ik het beste studeer door zoveel mogelijk op de oude manier, op papier, te doen, om dan niet de verleiding te hebben om andere apps open te klikken. Het is een tip die jullie misschien kunnen gebruiken.

In ieder geval, veel succes met studeren! Alles komt uiteindelijk goed!

Groetjes, jullie scriptor!

37

Ereledenlijst

Ereleden - prosenioren Céline Baudewijn Jona Devos Ivo Dewulf Jef Werbrouck Dylan Rouzere Fien Danniau Ludo Millis Robbe Van Roose Adriaan Linters Peter Jelle De Groote

Academisch personeel Peter Van Nuffelen Lieve Van Hoof René Vermeir

Ereleden Jeroen Petit Sien Garré Emmy Clarisse Michiel Scheerlinck Isabeau Cooman Ruben Vanderelst Babs Rosseel Justine De Rouck Ilyo Uyttenhove Liete Bekaert Arno Rombouts Niels Heymans Astrid Pype Milla Sels Titouan Mares Timothy Thoelen Roos Baudewyns Diethard Vlaeminck Jelle Van Goethem Tybo Vercammer Lo Van de Ponseele Greta Proost

38

Sponsors

39

40

41

42