ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Ν’ αφήνεις ένα τέλος ανοιχτό. Να εγκαταλείπεις την επούλωση στη φυσική της ιστορία. Και ας πυορροεί η ελπίδα. Όχι, καθόλου δεν το βρίσκω υπαναχώρηση αμέλεια ή δειλία. Να το δεχτώ πως ίσως συνιστά απερισκεψία ή παραβατικότητα, για τους νομοταγείς νεκρούς που περιμένουν τη σειρά τους. Εγώ διαγιγνώσκω πράξη ευσυνειδησίας καθ’ όλα συνεπή με τη ζωή, με τον μοναδικό εν δικαίω εργοδότη. Μια αυθάδη δήλωση πως τέλος τέλος δεν υπάρχει. Το μάθαμε, το καταλάβαμε πως όλοι μία μέρα θα πεθάνουμε. Όλοι και ο καθείς ξεχωριστά. Θα μας αποσυνθέσουν μικροοργανισμοί, αυτοί οι πανταχού παρόντες και παντός καιρού διαμεσολαβητές ανυπαρξίας.