GENCAY yoksunluklar salt ortak çaresizlik doğurabilir, hiçbir zaman ortak bir sevgi, ortak bir tin, ortak düzenlemeler doğurmaz. En büyük başarısı İtalyan, İngiliz ve Fransız sosyalistlerinin bir kısmı tarafından talep edilen, Almanya’ya karşı topyekun açıklamanın gerçekleştirilememiş olmasında yatan, yani en büyük başarısı bir negativum olan sosyalist enternasyonal’in (buraya bir not: yazar bu yazıyı 1915’te yazdı.) bu savaşta tamamıyla çuvallaması yukarıdaki iddiayı kanıtlar. Eğer ortak ekonomik varoluş biçimleri buna uygun bir ortak pozitif tin, ortak istenç oluşturuyor olsa – nerededir şimdi bu ortak istenç, bu ortak tin? Bu savaş o zaman büsbütün imkânsız olmalıydı.
de kendini Avrupa’nın dışındaki her şeyden ve her türlü biçimsel enternasyonalizmden kesin biçimde ayıran, yeni bir sevgi ve tin biçimi olarak avrupacılıkta, düşünürlerin eski kozmopolitizmi ile kitlelerin enternasyonalizminin bir sentezini elde etmek mümkün olabilir. …(aradaki birkaç pasajı geçiyorum) Tinsel önderlik ve demokrasi “ulusal” olanda değil, “uluslararası” olanda değil, kozmopolit olanda değil, yalnızca “Avrupacılık”ta örtüşebilir ve savaş mızraklarını avrupa anarşisinin sebep olduğu temel musibete yöneltebilirler: “kapitalist tin”e. “ (Max Scheler, Avrupa ve Savaş, Cogito, sayı:39, sayfa 85)
İçi tamamen boşalmış kozmopolitizmin de –ki son kırıntısı ancak, bütün kültürlerden, kendilerine hitap eden kuru üzümleri toplayan estetik lezzetçilerde bulunabilir-, salt muhalefet etmek isteyen, ortaya koymak ya da harekete geçmek istemeyen ortak baskının, ortak nefretin bir sonucu olan enternasyonalizmin de aşılması ancak yeni, pozitif bir avrupacılık ile olabilir – bu sözcük ve genelde mesele, savaşın dahisi ve alman savaşı adlı kitabımda gösterdiğim biçimde anlaşılmak kaydıyla. “İyi avrupalı” bu savaşta, insanın, aslında uzun süredir temsil ettiği bir tinsel tipi olarak, kendi birliğinin bilincine de varmalıdır. Bu savaş sayesinde birbirleriyle kestirmeden tanışan ulusların bu renkli hayvanat bahçesinde, o, kendi ayrıt edici özünü en keskin biçimde görmeyi öğrenecektir. Her bakımdan birliğe: politik, ekonomik, kültürel, düşünsel; sevmede, duymada, istemede. Hem vatan ve ulusun ötesine geçen, hem
Bu iki alıntı ışığında yorumladığım zaman komünizmin ya da marksizmin nesi gözümde nedir, az çok diğer yazılarıma da bakarak görebilirsiniz. Özetle diyeyim ki, tanımlarını çeşitli yazılarımda yaptığım “kavim”, “ulus” birer çıkmazdır geniş arkaplanda: Ancak kültür havzası çıkar yoldur, müspettir, ki Turancılığımın sebebi budur. İkinci olarak, komünizm insanı anlamaktan uzak, o yüzden Sadri Maksudi gibi düşünüyorum, TürkçüToplumculuğumun hala geleneksel “antikomünist” ruhta olmasının sebebi budur. (En son, anti-komünizm anıtı önünde fotoğraf çektirdim Romanya’da. Malum, “sosyalist özentisi” falan bol duyuyorum bu aralar, lazım olur delil olarak.) Ezen bolsun karındaş kalık.
27