Op fietsreis met Fien Huysentruyt

In 2022 fietste Fien Huysentruyt samen met haar man Brecht en haar 2 kinderen Sookie en Ralph maar liefst 3 maanden en meer dan 4.000 kilometer lang door Frankrijk en Spanje. De hoogtes en laagtes pende ze neer in een eerlijk boek, over hoe het is om met een gezin op fietsreis te gaan.

Hoe doe je dat, op fietsreis gaan met een gezin?

Fien: ‘Zowel mijn man Brecht als ik hadden een sportieve, elektrische fiets mee. Daar valt ook nog mee te rijden als je zonder batterij valt. De kinderen, die 4 jaar en 7 jaar waren toen we de fietsreis maakten, zaten in een fietskar. We hadden een grote tent mee, om in te slapen.’

Hoe zag de reis eruit?

Fien: ‘We hebben 2 routes gefietst, La Vélodyssée en op terugweg de groene route. Tussen de 2 routes in wilden we in Spanje van de Atlantische Oceaan naar de Middellandse Zee fietsen. Dat deel hebben we onderschat, met de hitte en de siësta’s ( blaast er nog van ).’

Waren jullie goed voorbereid?

Fien: ‘We kenden de routes die we moesten volgen. In Frankrijk leggen ze je in de watten, met goeie bewegwijzering, mooie fietspaden en veilige wegen. We hadden vooraf geen slaapplaatsen vastgelegd. We belden elke namiddag rond voor campings en vonden vlot plaats. Na een week of 2 vonden we dat wat te makkelijk, dus we spraken af dat we maar 1 dag op 2 konden betalen voor een kampeerplaats. Vanaf dan was het aanbellen of een kartonnen bord aan onze fietsen hangen waarop stond dat we logies zochten. We hebben altijd een slaapplaats gevonden. In Spanje hebben we bijvoorbeeld op verwaarloosde voetbalvelden gekampeerd. Achter een kerk je tent opslaan is trouwens een aanrader. Dat is altijd een goeie plek.’

Je bent 3 maanden onderweg geweest, van mei tot en met juli. Hoe heb je dat geregeld met kinderen die school lopen?

Fien: ’ We hebben ouderschapsverlof en thuisonderwijs aangevraagd voor de maanden mei en juni. Ik dacht dat het poepsimpel ging zijn, omdat ik zelf lesgeef. Maar na corona weet iedereen dat het niet eenvoudig is om je eigen kindjes les te geven. Ralph was nog niet leerplichtig, dus terwijl hij bijvoorbeeld aan het spelen was in het zwembad, moest zijn zus Sookie les krijgen. De concentratie was er niet en het zorgde voor ruzies. We zijn ermee gestopt. Achteraf is het allemaal in orde gekomen ( lacht ).’

Hoe zag een dag er gewoonlijk uit, tijdens de reis?

Fien: ‘We fietsten elke dag gemiddeld 60 kilometer. In Spanje kon je door de hitte trouwens niet meer fietsen na 12.00 uur ‘s middags. De kinderen keken van in hun fietskar rond. In het begin gaf ik mijn gsm nog aan Sookie, om zich bezig te houden. Maar lang heeft ze er niet achter gevraagd. In de namiddag konden de kinderen slapen of spelen. En we moesten ook eten natuurlijk.’

Wat is je het meest bijgebleven van de reis?

Fien: ‘We zijn heel veel vrijgevige mensen tegengekomen. Dat is de max, als je aan jouw kinderen kan tonen dat alles altijd goed komt, dat je bij heel veel mensen hulp kan vragen. Het is een mooie boodschap die ze meegekregen hebben. Ze hebben met hun eigen ogen gezien hoe we water kregen van mensen, of koude appelsienen. Die smaakten zo goed, als je in de warmte aan het fietsen bent. Dat is toch iets dat we onthouden, dat er heel veel mooie mensen rondlopen.’

Zijn er dingen die je anders zou aanpakken, achteraf gezien?

Fien: ’De lichtgewicht tenten die andere reizigers aanraadden, zijn superduur. Dus wij gebruikten gewoon de 4-persoons tent die we thuis nog liggen hadden, eentje met een gigantische voortent. Ze woog 11 kilo. Dat zouden we niet meer opnieuw doen. Met die voortent hadden we dan wel weer plaats voor ons materiaal en we konden er uitblazen als de kindjes aan het slapen waren.‘

Heb je ook mindere momenten meegemaakt?

Fien: ‘De Spaanse bergpassen zijn niet voorzien op fietsers. De volgende keer zou ik ons laten begeleiden door een auto. In een tunnel zijn we een paar keer aan een aanrijding ontsnapt. Verder is de fietskar van onze zoon een keer losgekomen. Dat was gelukkig niet in een afdaling. En mijn dochter is bijna gestikt in een stukje worst. Dat zijn zo allemaal van die toestanden ( lacht ). Dan denk je wel even na over waar je mee bezig bent.’

Hoe verliep de transitie naar het normale leven, eenmaal je terug thuis was?

Fien: ‘De impact was immens. Je ontdekt dat je anders kan leven, ook al is het maar voor een beperkte periode. We hadden bijvoorbeeld een gesprek over de siësta’s met een Spanjaard. Hij stelde de vraag wie er nu eigenlijk zot is: wij of hen? Mijn man Brecht kon achteraf niet meer terug naar zijn job in de bouw, waarvoor hij elke dag om 04.00 uur moest opstaan. Hij heeft zijn ontslag gegeven. Het heeft een serieuze nasleep gehad, die nog altijd wat nazindert. Hij is nu klusjesman in de Driesprong. Daar heeft hij zijn draai gevonden. Niet meer in de bouwsector, waar beulen voorop staat.’

Vanwaar kwam het idee om deze fietsreis in een boek neer te schrijven?

Fien: ‘Tijdens de reis zelf heb ik een notitieboekje bijgehouden, een dagboek voor mezelf. Het was echt een vodje. Achteraf heb ik alles uitgetypt. Ik bracht het uit in eigen beheer omdat ik hoop dat ik er andere mensen mee kan helpen. Tijdens de voorbereiding van onze reis had de zoektocht naar info voor fietsende gezinnen immers niet veel opgeleverd. Ik vond online enkel een superoud tweedehandsboekje. Het boek is een soort dagboek, waar ik per hoofdstuk reflecteer over hoe ik er nu over denk. Het is een onverbloemde versie van hoe het is om als gezin met de fiets op reis te gaan. Het is dus mogelijk dat ik zowel mensen afschrik als inspireer met ons verhaal.’

Benieuwd naar het verhaal van Fien en haar gezin? Fiets naar www.buiten-kans.com, waar je het boek kan bestellen. De volledige fietsroute ontdek je op www.polarsteps.com/ FienHuysentruyt.