De poulain

Ancien en aanstormend talent samen op de barricades voor poëzie

Dichteres Maud Vanhauwaert leerde haar poulain Aline Verbeke vanbinnen en vanbuiten kennen tijdens Toren van Babel, een samenbouwproject voor poëzie en diversiteit. Met steeds een flinke portie humor staan deze sterke vrouwen op de barricades voor poëzie en durven ze de grenzen ervan open te breken. Tijdens het slotmoment van Wassalon (cfr. kaderstuk) schrijft en brengt Aline eigen werk.

ALINE:

‘Ik herinner mij dat ik aan het indommelen was tijdens een les en dat mijn aandacht getrokken werd door een poster. Het was zo een Wij zijn evenwijdig-poster van Maud nadat ze de Herman de Coninck-prijs had gewonnen. Ik heb eigenlijk nooit iets met poëzie gehad, maar dat was zo schoon. Het was de trigger om zelf te beginnen schrijven en Maud op mijn toenmalige middelbare school uit te nodigen. Die uitnodiging vond ze zo sympathiek dat ze speciaal is langsgekomen.

Een paar ontmoetingen later heb ik mijn stoute schoenen aangetrokken en haar na een voorstelling gevraagd: 'Als je iemand nodig hebt om je koffers te dragen, ik zoek nog een stageplek.’ Niet veel later ben ik dan begonnen aan Toren van Babel. Die stage was voor mij veel meer dan een stage. Ik heb daar heel veel facetten van het woord leren kennen. Maud heeft me er ruimte gegeven om te ontdekken en zelf op te treden. Ik heb eigenlijk amper koffie moeten zetten voor haar.

Ik ben nog steeds waanzinnig fan van Mauds werk. Door haar gaandeweg ook op het podium te ontdekken, merkte ik dat ik het heel inspirerend vond hoe ze verschillende media met elkaar combineert. Het is voor mij een enorme verademing om te weten dat ik geen keuze hoef te maken, omdat ik zelf ook tussen verschillende media bengel.’

MAUD:

‘Ik voelde vanaf het eerste contact dat Aline iemand was met een grote taalgevoeligheid en dat ze veel in haar mars had. Dat wou ik zeker stimuleren. Ik vind dat iemand met talent bijna de verantwoordelijkheid heeft om dat te ontwikkelen. Mijn enige rol daarin was om haar daarvan bewust te maken.

Tijdens Toren van Babel heb ik Aline een paar keer op de scène getrokken. Vanaf het eerste optreden was ik onder de indruk. Ze koppelde humor aan die grote taalgevoeligheid, waar we elkaar zeker in vinden. Maar bovendien bleek dat zij ook nog eens een groot muzikaal talent heeft. En daar heb ik toevallig altijd al enorm naar gesmacht.

Al was Aline verre van zeker van zichzelf in het begin. Toen ik haar leerde kennen, haalde ze zichzelf – vanuit een groot relativeringsvermogen – vaak onderuit. Soms deed ze dat zelfs drie keer binnen één zin. Als je bijgedachten de eerste gedachte meteen opvreten, dan bestaat natuurlijk het gevaar dat je uiteindelijk niets meer zegt. Ook dat herkende ik van bij mezelf. Doorheen de jaren heeft Aline wat aan zelfzekerheid gewonnen. Nu durft ze haar gedachten rond maken. En die zijn meer dan de moeite waard! Ze heeft een bijzonder spitante geest. En die zelfrelativering straalt ze nog evengoed uit. Er zit geen tikje pretentie aan vast. Dat merk je ook op een podium, ze durft er krachtiger te spreken.'

Wassalon

Dichteres Aline Verbeke laat zich inspireren door de microkosmos van het Wassalon op het De Putterplein in hartje Bornem en brengt er tijdens het slotmoment haar poëzie.

Di 05.04 t.e.m. za 09.04.22 Slotmoment: za 09.04 om 20 uur Aline Verbeke

°1998 Is verbonden als doctoraatsstudent culturele agogiek aan de VUB Schrijft in diverse vormen (o.a. Kluger Hans, rekto:verso, winnaar Kunstbende 2017) en probeert uit op het podium

Maud Vanhauwaert

°1984 Voor haar poëziedebuut Ik ben mogelijk (2011) kreeg ze de Vrouw Debuut Prijs, voor haar bundel Wij zijn evenwijdig (2014) de Hughues C. Pernathprijs en de Publieksprijs van de Herman De Coninck- wedstrijd, voor Het stad in mij (2020) de Jan Campertprijs Maakte en speelde reeds verschillende theatervoorstellingen Was Stadsdichter van Antwerpen (2018-2019)

Felix Kindermann

Choir Piece, 2019 Performance Composition Natalie Dietterich Exhibition view I, You, We at KIT - Kunst im Tunnel Beeld: Katja Illner