Hier heb je kippen en koeien en ruik je de mest
“Eric is nog onderweg”, zegt José Braamhaar, de vrouw van scheidsrechter Eric Braamhaar, wanneer we op de afgesproken tijd arriveren bij hun woonboerderij in het buitengebied van Enter, dicht bij de A1. De scheidsrechter blijkt naar Den Haag te zijn om zijn zus en haar kinderen op te halen voor een logeerpartij in het Twentse. Als hij enkele minuten later arriveert, maken we kennis met een ontspannen en afgetraind ogende Eric Braamhaar: net terug van vakantie en in volle voorbereiding op het voetbalseizoen dat vroeger begint dan gebruikelijk. De wens om scheidsrechter te worden, was er al vroeg. Eric is de enige jongen tussen vier meiden in het gezin Braamhaar: “Ik heb een zware jeugd gehad”, grapt hij, terwijl hij plaatsneemt aan de houten picknicktafel in zijn tuin. Moeder was huisvrouw en vader Braamhaar verdiende de kost als fabrieksarbeider in de jute-industrie bij Ter Horst in Rijssen, de plaats waar de jonge Eric Braamhaar opgroeide. Twintig jaar heeft hij er gewoond. Zijn lagere schooltijd bracht hij door op een katholieke school in het overwegend gereformeerde Rijssen: “Op zondag was alles in Rijssen op de kerk gericht. Het zwembad was dicht, je kon niet naar de film en als je op zondag wilde voetballen, dan was je aangewezen op RKSV Rijssen, de katholieke voetbalclub die veel kleiner was dan het gereformeerde Excelsior ’31.” Vanzelfsprekend werd Eric Braamhaar lid van RKSV Rijssen: “Bij Excelsior ’31 kon alles, maar wij moesten roeien met de riemen die we hadden. Een kleine katholieke vereniging die op zondag wilde voetballen, dat was een doorn in het oog van de SGP.”
Eric Braamhaar (Rijssen, 13 oktober 1966) is een voetbalscheidsrechter die wedstrijden fluit in de hoogste klasse van de UEFA, de Europese voetbalbond. Op 7 december 2005 maakt hij zijn debuut in de Champions League in de wedstrijd tussen Udinese en Barcelona. Hoewel hij op de nominatie stond om te fluiten tijdens het Europees Kampioenschap van 2008, was er uiteindelijk geen sprake van een definitieve aanwijzing, omdat de KNVB Pieter Vink namens Nederland aanwees voor dat toernooi. Eric Braamhaar is de eerste Nederlandse voetbalscheidsrechter die een eigen website heeft waarop hij onder andere door hemzelf gefloten wedstrijden analyseert.
Fluiten bij de vijand Tegenwoordig ligt dat volgens de scheidsrechter allemaal iets genuanceerder: “Ik kom, als van huis uit katholieke jongen, gemakkelijk binnen bij Excelsior ’31.” Dat heeft volgens Eric Braamhaar ook te maken met het feit dat hij al vanaf zijn twaalfde wedstrijden fluit bij ‘de vijand’: “Als onafhankelijk scheidsrechter werd ik bij Excelsior ’31 ingedeeld, waar ik iedere zaterdag twee wedstrijden floot. Daarna sprong ik op de fiets om bij mijn eigen clubje nog twee wedstrijden te fluiten. Omdat ik vaak bij Excelsior ’31 kwam, leerden ze me op den duur wel kennen en werd ik ook geaccepteerd.” Zijn eerste wedstrijd herinnert hij zich nog als de dag van gisteren: “Ik moest een wedstrijd fluiten van de F2 jeugd, kinderen in de leeftijd van vijf en zes jaar. Ik heb later nooit meer zo’n gemakkelijke wedstrijd meegemaakt. Ik hoefde maar twee keer te fluiten. Voor de aftrap en voor het einde van de wedstrijd”, lacht de arbiter, die inmiddels een lange reeks internationale wedstrijden achter zijn naam heeft staan. Omdat katholieken en gereformeerden in Rijssen en Enter tegenwoordig op minder gespannen voet met elkaar staan, wordt er niet vreemd opgekeken wanneer iemand van katholieke huize lid wordt van een gereformeerde vereniging of andersom. Ook Eric Braamhaar doet daar niet moeilijk over: “Nu ik in Enter woon, houd ik mijn conditie op peil bij Enter Vooruit, de gereformeerde voetbalclub. Zij hebben een mooi kunstgrasveld. Mijn oudste dochter, die ook helemaal idolaat
67