Waypoint magazine

WAYPOINT VERSLAVINGSZORG

DE SOFTE AANPAK WERKT NIET VRIJWILLIGERS over hun drijfveer DE GENEZENDE WERKING VAN DE

KRINGLOOPWINKEL VERSLAAFD AAN DE VERSLAAFDE

VERLIES NOOIT DE HOOP

WAT DOET WAYPOINT

Inhoud Voorwoord wethouder Freek Brouwer.......................

Wat doet Waypoint ....................................................

Waypoint, kringloop en hulpverlening ineen . . ........

Urker predikanten ......................................................

Vanaf de bodem stappen nemen naar herstel.. ........

Straat- en preventiewerk . . .........................................

De Kringloopwinkel van Waypoint ...........................

De mensen van de Kringloopwinkel .........................

Mensen motiveren om gemotiveerd te raken .. ........

Tactus Reclassering ....................................................

Profound en YoĂŤtz . . ....................................................

Zelfhulpgroep Moedige Ouders ................................

Nelleke Kramer ...........................................................

Andries Brands van gemeente Urk .. ..........................

Ouders over verslaafde kinderen .. ............................

Krijn de Jong, grondlegger van Waypoint Urk .. .......

Over een alcoholverslaving .......................................

GGD /Kwintes Woonbegeleiding . . .............................

Urker huisartsen .........................................................

Klaas en Pieter over de AA en de NA ........................

Klaas Kapitein over systeembegeleiding . . ...............

Maatschappelijk werker / Jongerenwerker .............

Geduld Interventies....................................................

Contactgegevens ........................................................

Waarom dit magazine?

3 4 6 7 9 11 13 17 22 23 24 26 28 29 30 33 34 36 37 38 40 41 42 44

Allereerst om meer bekendheid te geven aan het werk van Waypoint. Daarnaast vieren we het 10-jarig bestaan van de kringloopwinkel.

De stichting Waypoint werd in 2003 opgericht door een groep Urkers die bewogen was met verslaafde dorpsgenoten. In de afgelopen dertien jaar groeide Waypoint uit van een vrijwilligersorganisatie tot een professionele organisatie die zich toelegt op verslavingszorg. Het amateuristische karakter uit de beginperiode is vervangen door een organisatie met goed opgeleide medewerkers en ondersteuning van tientallen vrijwilligers. Maar de behoefte om er te zijn voor verslaafde medemensen is door de jaren heen alleen maar gegroeid.

Tien jaar geleden is de kringloopwinkel opgestart om zo minder afhankelijk te zijn van subsidie en giften. Door het unieke concept hulpverlening in combinatie met de kringloopwinkel, is men in staat laagdrempelige en kosteloze hulp te bieden.

Zonder de winkel en de vele vrijwilligers zou hulpverlening in die vorm niet kunnen bestaan.

U heeft een uniek magazine in handen.

Verslaafden, ex-verslaafden en ouders van verslaafden vertellen over hun verslaving en de impact daarvan op hun leven. Medewerkers en ketenpartners van Waypoint geven een inkijkje in de verslavingshulpverlening en vertellen hoe mensen met vallen en opstaan op weg gaan naar een verslavingsvrij leven.

Het is waar: verslaving aan drank, drugs, games of wat dan ook, maakt van een vrij mens een gevangene. Maar dit magazine laat zien dat er hoop, perspectief ĂŠn hulp is voor iedereen die uit het web van verslaving wil ontsnappen.

Colofon Uitgave: Waypoint, Urk Oplage: 25.000 exemplaren Verspreiding: Urk en Noordoostpolder Productie: GBU media, gbu.nl

W AY P O I N T M A G A Z I N E

2

Voorwoord

Een brug slaan Particuliere initiatieven zien op Urk regelmatig het levenslicht. Mensen die vanuit betrokkenheid en bewogenheid om willen zien naar de ander. Hun schouders willen zetten onder een gezamenlijk doel. Destijds is Waypoint ook zo ontstaan.

Als een particulier initiatief echter pas echt goed wil slagen, zal er ook een brug geslagen moeten worden met gemeentelijk beleid. Nu is een kenmerk van een brug dat deze van twee kanten te benaderen is. Vanuit de kant van de gemeente, maar ook vanuit de kant van het particulier initiatief. Blijft een van de partijen volharden in het eigen gelijk, dan kan het zomaar een ophaalbrug worden. En juist daar is de samenleving niet mee gediend. Vooral als het gaat om specifieke zorg. Kennis nemen van elkaars drijfveren, doelstellingen en verbanden leggen naar andere beleidsterreinen is noodzakelijk.

In de afgelopen jaren hebben Waypoint en de gemeente Urk elkaar meer en meer gevonden. We staan midden op de brug! Zo zijn er afspraken gemaakt over preventie, de zorg en de regionale samenwerkingsmogelijkheden. Oog hebben en houden voor de verslavingszorg is daarbij het doel van beide partijen.

In al die jaren heeft de gemeente samen met Waypoint ook een tweede brug gebouwd. Aan de ene kant staat de dienstverlening van Waypoint. De Urker samenleving staat aan de andere kant. Als wethouder Sociaal Domein wil ik u, wanneer u zorgen kent, vooral aanmoedigen om deze brug te benutten. Neem maar eens de stap‌wedden dat de brug het houdt!

De kringloopwinkel bestaat 10 jaar en een felicitatie is op zijn plaats. Maar, hoewel ik Waypoint een warm hart toedraag, heb ik toch de stille hoop dat over ongeveer 10 jaar een dergelijke organisatie als Waypoint overbodig is. Dat zou immers betekenen dat we verslavingszorginstellingen niet meer nodig hebben! Wellicht een utopie, maar die hoop mogen we wel hebben. En tot die tijd willen we elkaar blijven enthousiasmeren, faciliteren en stimuleren.

Freek Brouwer Wethouder Verslavingszorg

3

W AY P O I N T M A G A Z I N E

Waypoint Urk, verslavingszorg en preventie

Wat doet Waypoint?

Koersen naar vrijheid!

Waypoint Urk helpt jongeren en volwassenen die door drugs, alcohol of gokken in problemen raken.

Ze gaan ervan uit dat de lokale gemeenschap nodig is om de verslavingsproblemen onder jongeren het hoofd te bieden. Ze geloven in de kracht van een preventieve aanpak en investeren veel in voorlichting en preventie.

Heeft u te maken met (beginnende) verslavingsproblematiek in uw eigen leven of bij iemand in uw omgeving? Kijk wat Waypoint voor u wil betekenen en neem gerust contact met ons op!

 Preventie Gastlessen op scholen Een medewerker van Waypoint komt samen met een ervaringsdeskundige naar de school om te vertellen over verslaving en de gevaren daarvan.

Voorlichting bij kerken en vereniging We stellen een programma samen op basis van uw vraag. Voor meisjesverenigingen is een specifiek programma van Choice&Limit.

 Straatwerk De Bus Met een bus bezoeken we uitgaansgebieden om in contact te komen met jongeren over het gebruik van verslavende middelen.

Individueel straathoekwerk Onze straatwerkers mengen zich ook individueel aanwezig in het

uitgaansleven om in gesprek te komen met jongeren over hun gebruik.

 Hulpverlening Hulpvraag en doorverwijzen naar passende hulp We bekijken samen met betrokkenen wat er aan de hand is en wat nodig is om tot verandering te komen. We verwijzen eventueel door naar organisaties die aansluiten bij de hulpvraag.

Individuele begeleiding In een programma van 12 weken werken we bij jongeren en ouderen via gesprekken en zelfwerkzaamheid aan de bewustwording van de effecten van gebruik en het loskomen daarvan.

Systeemgesprekken/ ouderbegeleiding Voor ouders en andere betrokkenen bieden we hulp en ondersteuning om om te gaan met verslaafde kinderen en het verslavingspatroon te helpen doorbreken. Er zijn ook testen verkrijgbaar om te kijken of iemand gebruikt.

Nazorg Cliënten die een behandeling in

een kliniek hebben afgerond, bieden we nazorg.

 Zelfhulpgroepen AA-groep Een groep ex-alcoholverslaafden komt wekelijks op vrijdagavond van acht tot negen uur bij elkaar.

NA-groep Een groep ex-drugsverslaafden komt wekelijks op dinsdag- en donderdagavond van acht tot negen uur bij elkaar.

Moedige Ouders Moedige Ouders is een vraagbaak en lotgenotengroep voor en door ouders die worstelen met het gebruik van hun kind(eren). Moedige Ouders organiseert inloopavonden en is bereikbaar voor individuele gesprekken.

 Jongerenprogramma’s Time-outprogramma Een actief programma van twee tot drie aaneengesloten dagen voor jongens en meisjes van 12 tot 17 jaar, dat gericht is op bewustwording van gebruik en de gevaren daarvan.

W AY P O I N T M A G A Z I N E

4

Koersen naar vrijheid!

Waypoint is een christelijke organisatie. De werkers worden gedreven door het evangelie van Jezus Christus, hierin ligt de identiteit. Dit beweegt ze tot liefde en bewogenheid en maakt dat ze ieder mens zien als waardevol, ongeacht hun problematiek, achtergrond of overtuiging.

Motivating Bike Trip Met jongeren tijdens mountainbiketrips bouwen aan een vertrouwensband waardoor gesprekken kunnen ontstaan over (toenemend) gebruik.

Weerbaarheids- en communicatietraining Mensen die te maken hebben met verslaafden in hun omgeving leren hun grenzen te stellen en om te gaan met conflicten.

We blijven op zoek naar creatieve manieren om met jongeren in gesprek te komen. Heeft u ideeën?

Laat het ons weten!

Psychofysieke training Door middel van sporten werken jongeren aan hun grenzen en weerbaarheid om zo van hun verslaving af te raken.

 Cursusaanbod Eerste Hulp Bij Drugs- en alcoholproblemen (EHBD) De training geeft informatie over verslavende middelen, herkenning en gevolgen van gebruik en omgaan met daaruit voortvloeiend gedrag.

Buddytraining Een training voor vrijwilligers die een maatje willen zijn voor iemand die worstelt met gebruik.

Training Ervaringsdeskundigen Ervaringsdeskundigen leren hoe ze hun verslavingservaring positief kunnen inzetten in hun omgeving.

5

W AY P O I N T M A G A Z I N E

 Dagbesteding Kringloopwinkel In de kringloopwinkel van Waypoint is plek voor mensen die

worstelen met de leegte van een dag, moeite hebben om zinvolle contacten te leggen, een liefdevolle omgeving kunnen gebruiken waarin ze tegelijkertijd iets kunnen betekenen, een werkervaringsplek zoeken en jongeren die een taakstraf moeten vervullen.

Team

Het team van Waypoint bestaat uit hulpverleners die zijn geschoold in straatwerk, preventie, bemoeizorg, individuele hulpverlening, meidenwerk en systeemhulpverlening.

Aanmelding en intake Cliënten kunnen zichzelf aanmelden, maar ook worden doorverwezen door kerken, huisartsen, familie, en dergelijke. Na een kennismakingsgesprek en intakegesprek(ken), wordt een plan van aanpak opgesteld, waarbij de familie zoveel mogelijk wordt betrokken.

Zie voor de contactgegevens de achterzijde van dit magazine.

Tot Heil des Volks verspreidt Waypoint-formule in Nederland

Waypoint, kringloop en hulpverlening ineen Als Waypoint Urk zijn we op een bijzondere manier georganiseerd in Waypoint Kringloop en Waypoint Hulpverlening & Preventie. Met de inkomsten van de kringloopwinkel kunnen we de hulpverlening grotendeels financieren. Een unieke ‘formule’ die vruchten afwerpt. Waypoint is onderdeel van Tot Heil des Volks, een stichting die zich al sinds 1855 inzet voor gebroken mensen. We worden gedreven door de liefde van God en willen Zijn liefde graag doorgeven aan anderen.

Waypoint Kringloop De Waypoint-kringloopwinkel is geen doorsnee kringloopwinkel. Het personeel bestaat uit vrijwilligers én mensen die een re-integratietraject doorlopen: taakstraffers, ex-verslaafden en mensen die werkervaring willen opdoen. Een unieke mix die de kringloopwinkel tot een bijzondere en warme plek maakt.

Sinds 2015 heeft Emmeloord ook een kledingwinkel, Waypoint Sisters. De kringloopwinkel levert de inkomsten voor de hulpverlening en biedt tegelijkertijd werkgelegenheid voor re-integratietrajecten.

Waypoint Hulpverlening & Preventie Met onze hulpverlening helpen we mensen die door drugs, alcohol, gokken of seks in de problemen zijn geraakt. We geven voorlichting over verslaving op scholen en zoeken jongeren op waar ze zijn: in het uitgaansleven en op straat. Omdat elke verslaafde zijn of haar specifieke achtergrond en situatie heeft, bieden we hulp op maat in de vorm van gesprekken, groepsgesprekken en leefstijltrainingen. Indien nodig verwijzen we door naar verslavingsklinieken.

Nazorg is belangrijk. Daarom blijven we cliënten langdurig volgen en begeleiden. We bieden systeemtherapie aan partners, ouders en familieleden van verslaafde jongeren om verkeerde patronen in families te doorbreken. In de gespreksgroep Moedige Ouders vinden ouders van verslaafde kinderen steun

en adviezen bij elkaar. Jongeren bieden we een buddy, die helpt om hun leven weer op te pakken.

De Waypoint-formule Omdat de combinatie van kringloopwinkel en hulpverlening in de praktijk op een vruchtbare manier samengaat, heeft Stichting Tot Heil des Volks plannen om de verslavingshulpverlening op andere plekken in Nederland óók zo te gaan organiseren. Inmiddels zijn Waypoint-vestigingen geopend in Kampen en de gemeente Twenterand en zijn er plannen voor Waypoint-kringloopwinkels in diverse andere plaatsen.

Voor en door Urk De gemeenschap is nodig om de plaatselijke verslavingsproblematiek het hoofd te bieden, dat is ons uitgangspunt en de wijze waarop Waypoint Urk is georganiseerd. Ons werk zou niet mogelijk zijn zonder de indrukwekkende inzet van vrijwilligers en uw steun in de vorm van giften, gebed, tijd en spullen.

Dankzij u kunnen wij een succesvolle kringloopwinkel draaiend houden. Wij zien het als onze roeping om die inkomsten te investeren in de opbouw van de Urker gemeenschap.

Gert Hutten Algemeen directeur Stichting Tot Heil des Volks

W AY P O I N T M A G A Z I N E

6

Predikanten op Urk hebben in hun gemeente ook te maken met verslaving

‘Er komt telkens weer een nieuwe generatie die nieuwsgierig is naar drugs en alcohol’ PRAERTRTONBE AR

Way DVGAESN point 1872

Harde kennismaking. ,,Ik heb erg hard met de verslavingsproblematiek kennisgemaakt toen een verslaafde jongere uit mijn gemeente geen uitweg meer zag en zichzelf van het leven beroofde. Ik heb toen meegewerkt aan de documentaire van Zembla. Die documentaire is een belangrijke aanzet geweest voor de oprichting van Waypoint.’’

Moeilijk bereikbaar. ,,Ik heb ontdekt dat het moeilijk is om verslaafde jongeren te bereiken.

Op Urk blijft de familie vaak nauw betrokken, terwijl jongeren soms enorm verslaafd zijn. Daardoor kunnen ze lang met hun verslaving doorgaan. Het is triest dat mensen eerst diep moeten vallen, voordat ze om hulp roepen en schreeuwen.’’

Jaloers maken. ,,Jongeren zijn nieuwsgierig. Naar drugs, maar óók naar hoe het leven met Christus is. Daarom zouden we als ouders en kerkelijk leiders zó moeten leven dat jongeren op een bevrijdende manier jaloers worden op het leven met Christus. Dat zie je ook gebeuren, maar aan de andere kant… Jongeren hebben een zekere gulzigheid om alles te zien en mee te maken, om op te gaan

7

W AY P O I N T M A G A Z I N E

in het hier en nu, en dat blijft óók trekken.’’

Nederigheid. ,,Verbetering begint al in de gezinnen. Investeer in je opvoeding en de relatie met je kind. En probeer als christen dicht bij de Heere te leven. Hoe dichter je bij de Heere leeft, hoe beter je ook je eigen traagheid en fouten ziet.

En dan láát je het wel om vanuit de hoogte jongeren te kapittelen en te beoordelen. Dat zeg ik in alle ne-

derigheid hoor, dat geldt ook voor mijzelf. Nederigheid en toewijding aan Christus gaan altijd samen.’’

Alert blijven. ,,Een verslaafde is zeer gebonden. En elke keer komt er weer een nieuwe generatie die nieuwsgierig is naar drugs en alcohol. Daarom moeten we zeer alert blijven.’’

Henk Zuidhof Predikant van de Jeruzalemkerk

Waypoint is gegroeid, maar de problematiek óók

‘Vanaf de bodem stappen nemen naar herstel’ ,,Tien jaar geleden ging het nog om een paar gezinnen. Nu zijn er in een klas altijd één of meer leerlingen met een broer, neef, vader of moeder die verslaafd is. Het is niet meer zo kleinschalig als toen.’’ Aan het woord is Hessel Bakker, vanaf het eerste uur werkzaam bij Waypoint en actief op het gebied van de zelfhulpgroepen, twaalf stappen programma en cognitieve gedragstherapie.

Inloop op locatie Een onderzoek waaruit bleek dat een groep jongeren op Urk zich bezighield met cocaïnegebruik en dealen vormde in 2003 de aanleiding om stichting Waypoint op te richten. Het belangrijkste doel: jongeren die experimenteren met drugs op straat benaderen en bewust maken van de gevaren.

Hessel: ,,Met onze caravan en de balletjes gehakt op zaterdagavond waren we benaderbaar en konden we makkelijker met iemand in gesprek over zijn cocaïne- of alcoholgebruik. Een soort inloop op

locatie dus. Praten over drank- en drugsgebruik gaat op zich nog wel, maar toegeven dat het problemen veroorzaakt blijft lastig. Jongeren willen niet dat hun ouders ervan weten. En wanneer wij het weten, hoe maken we in vredesnaam de ouders ervan bewust zonder het vertrouwen van de jongeren te schaden. We werken continue met dilemma’s.’’

Een oplossing In de afgelopen jaren zijn de hulpvragen toegenomen en kreeg Waypoint meer bekendheid. De

problematiek nam echter óók toe.

Hessel: ,,De moeilijkheid is: we zien jongeren soms vanaf veertien of vijftien jaar alcohol drinken en harddrugs gebruiken. Op die leeftijd hebben ze nog niet de cognitieve vaardigheden om de risico’s ervan te zien. Ze zijn – hoe jong ook – onbereikbaar om het gebruik aan te pakken. Bij sommigen groeit het gebruik door de jaren heen uit tot een verslaving. Hebben we het nog niet eens over de ongelukken, verkeersovertredingen en gezondheidsverstoringen die het gebruik met zich mee brengen. We lezen

W AY P O I N T M A G A Z I N E

8

MRETDREOWB W EARDKGEESR aypoint 1872

Voorkom dat jongeren vóór hun achttiende drinken of drugs gebruiken.

het wekelijks in de krant maar zijn er blind voor geworden. Pas als het je zelf overkomt gaat het je raken.

Het is belangrijk om er als gemeenschap alles aan te doen om het drank- en drugsgebruik onder jongeren zolang mogelijk uit te stellen.

Helemaal voorkomen lukt niet.

Sta sterk Maar ja, hoe doe je dat? Hessel: “Er is geen kant-en-klare oplossing, was het maar waar. Elke situatie is weer anders. De softe aanpak helpt in ieder geval niet. Dan bedoel ik niet dat je geweld moet gebruiken of zo. Maar op een gegeven moment is de omgeving uitgepraat en met de kennis die men heeft moet er meer gedaan worden. Iemand uit de verslavingszorg moet de regie weer nemen, de juiste koers bepalen. Afspraken maken en grenzen stellen. Soms wordt er op beleidsniveau of in een gezin veel gedoogd en daarmee wordt een voedingsbodem voor verslavingsproblematiek gecreëerd. Laat je puber van vijftien of zestien bijvoorbeeld geen alcohol drinken, terwijl je de gevaren kent. Verbied het. Zeg gewoon: ‘Ik wil dat niet hebben. Punt.’ En blijf daarin sterk staan.’’

Tact Makkelijker gezegd dan gedaan, dat beaamt ook Hessel. Hoe maak je op een goede manier afspraken? ,,Het werkt als je tactisch en op het goede moment in gesprek gaat.

Dus niet met bruutheid er tegenaan als je kind of partner onder invloed is. Wacht een geschikt moment af en maak dan afspraken

9

W AY P O I N T M A G A Z I N E

om hulpverlening in te schakelen.

Waypoint verzorgt bijvoorbeeld trainingen waarin betrokkenen leren om op een goede manier in gesprek te gaan en grenzen te stellen.’’

Vanaf de bodem stappen nemen naar herstel In de zelfhulpgroepen maar ook in de een op een begeleiding, werkt Waypoint onder andere met het twaalf-stappen-programma. Door ex-verslaafden opgesteld. Het werkmateriaal spreekt de taal die men begrijpt. Als je met je sponsor actief aan de stappen werkt en trouw de meetings bezoekt, dan krijg je grip op herstel. Het programma waarschuwt echter wel voor een akelige wetmatigheid: bij élke verslaving – drugs, alcohol, gokken, gamen of wat dan ook – moeten mensen vaak eerst de bodem van hun leven bereiken, voordat ze wakker geschud worden. Hessel: ,,Een schuld van duizenden euro’s, op straat gezet door je ouders, ontslagen, je huwelijk kapot of gevangenis.

Verslaving eindigt altijd in een hoop ellende. Doordat de omgeving tijdig grenzen gaat stellen kan de bodem wel eerder bereikt worden.

Als vervolgens iedereen bereid is om het roer om te gooien is herstel mogelijk. Maar alle zeilen moeten bijgezet worden.”

Mentaliteit In de leefstijltrainingen en voorlichtingen maakt Waypoint leerlingen en cliënten bewust van de gevaren van alcohol en drugs.

Want hoe later jongeren beginnen met drugs en alcohol, hoe kleiner het risico is op verslaving. Hessel: ,,Veel mensen zijn echter ten diepste niet overtuigd van de noodzaak om met hun drink- of drugsgedrag te stoppen. Ook zijn ouders vaak niet bereid om te doen wat goed is, namelijk drankgebruik voor hun kind verbieden. In de leefstijltrainingen en in de voorlichting gaat het vooral om karaktervorming en weerbaarheid.’’

Veel ten goede Maar ouders kunnen veel ten goede betekenen. Hessel: ,,Als ouders – en vooral vaders – positief betrokken zijn bij de opvoeding leg je een goede basis. Soms zijn er gebroken relaties en zijn systemen niet of nauwelijks nog te ‘repareren’, maar ook dan is er hoop op herstel.

Iedereen heeft zijn eigen verantwoordelijkheid om de problematiek aan te pakken. Je moet altijd hoop hebben om met kleine stappen er weer iets van te maken.’’

Hessel Bakker Waypoint Urk

Straat- en preventiewerk

‘Alles draait om ,,Het werk als straatwerker is iets waar ik ben ingerold. Ik zat bij Hessel Bakker op de vereniging en zo raakte ik zes jaar geleden betrokken bij de caravan in het Oude Dorp. Met die beroemde balletjes gak.

Mooi werk om te doen. Het was een opstap voor het buddy-werk dat ik sinds twee jaar doe en waarbij je gelinkt bent aan een jongere die wel een goede vriend kan gebruiken. Al vanaf het begin heb ik een klik met die gasten op straat en heeft het mijn hart om met een groep jongens – of individueel – bezig te zijn om zo iets bij te kunnen dragen aan hun ontwikkeling of in het meedenken bij problemen.”

Vinger aan de pols. ,,Het werk als straatwerker is een gevolg van dit alles. We komen op alle plekken waar de jeugd zich ‘verstopt’. Van barretjes op het industrieterrein tot het Wilhelminapark of het speelbos. Op straat signaleren we problemen.

Door in contact te komen met jongeren proberen we een vinger aan de pols te houden. Alles draait om vertrouwen – een band met iemand opbouwen. Alleen dan durven jongeren je echt iets te vertellen. Wanneer je eerder een goed gesprek met iemand hebt gehad, is later contact zoeken makkelijker. We hebben lijntjes met allerlei vormen van hulpverlening, maar die schakelen we alleen in wanneer de jongere daarom vraagt.

Anders is het vertrouwen natuurlijk weg. Het opbouwen van dit vertrouwen is een mooi iets en het is prachtig om te zien als jongens zich openstellen en om hulp durven vragen. Of dat ze je soms gewoon uitnodigen om eens langs te komen in hun barretje, ook als er geen problemen zijn.”

Spiegel. ,,Wat wij vooral niet doen is op de stoel van de ouders gaan zitten. Jongeren weten zelf heel goed wat wel of niet kan.

We proberen een spiegel voor te houden, zorgen dat ze zelf dingen inzien. Luisteren is heel belangrijk – er gewoon voor iemand zijn. Aangeven dat ze ons altijd mogen bellen als ze voor een keuze staan en een zetje in de juiste richting nodig hebben. Dit zit ook echt in mij, er voor anderen willen zijn op een laagdrempelige manier.”

Wederzijds. ,,Een buddy voor iemand zijn heeft iets onnatuurlijks, want de jongere zit niet op je te wachten. Steeds opnieuw moet je dat ijs weer breken. En dan komt er een moment dat hij of zij jou belt in plaats van andersom. Dan weet je: nu is het wederzijds, is er vertrouwen, en krijg je alle energie die je erin hebt gestoken terug. Dat geeft echt een kick.”

Auke van Slooten Straatwerker Waypoint Urk

W AY P O I N T M A G A Z I N E

10

vertrouwen’

MRETDREOWB W EARDKGEESR aypoint 1872

,,Ik kwam een paar jaar geleden als cliënt bij Waypoint binnen – verslaafd aan alles waar je verslaafd aan kunt zijn. Mijn vrouw had me voor de keus gesteld. Hulp zoeken of scheiden. Ik wist dat het laatste mijn neergang zou betekenen en dus zocht ik hulp.”

Edwin Hakvoort (r) en Auke van Slooten in actie op het industrieterrein.

Niets moeten. ,,Het waren de juiste mensen op de juiste plekken en de juiste woorden op het juiste tijdstip die een verandering teweegbrachten. De manier van hulp verlenen en de goede begeleiding bij Waypoint sprak me aan. Niets moeten, maar door de manier van werken zelf dingen gaan inzien. Toen besefte ik ‘dit is niet alleen wat ík nodig heb’. Veel mensen kunnen hier iets aan hebben. Het probleem is groter dan mij. Als ik het kan, gun ik het een ander ook.”

Levend voorbeeld. ,,Sinds 3,5 jaar heb ik niets gebruikt. Waypoint gaf meteen ruimte om mijn wens om anderen te helpen te verwezenlijken. Ze lieten het initiatief bij mij. Zo van ‘laat maar zien’. Ik ben begonnen als vrijwilliger. Mijn verhaal doen op scholen en bij verenigingen. Sinds kort werk ik officieel als straat- en preventiewerker. Als levend voorbeeld kan en mag ik de kracht van Waypoint laten zien.”

Warm hart. ,,Mijn eigen ervaringen zijn een tool die ik kan gebruiken tijdens mijn werk. Terechtwijzen helpt niet, je moet de belevingswereld van de persoon begrijpen. Waarom zit deze jongere in de knoop? Zijn er andere problemen? Een warm hart hebben voor de jeugd is zeker van toegevoegde waarde. Niemand kiest ervoor om verslaafd te raken. Er wordt gekozen voor de verdoving. Een foute keuze maakt je als persoon niet minder.

Nee, veroordelen… daar doen we bij Waypoint niet aan.”

Los van de omgeving. ,,Steeds vaker werken we door middel van leuke activiteiten met jongeren, bijvoorbeeld samen mountainbiken. Laatst hebben we een time-outweekend gehad met jongeren die in de gevarenzone zitten. Gewoon een paar dagen even helemaal los van de normale omgeving. Als één iemand zich kwetsbaar durft op te stellen, durven anderen het ook. Dan maak je heftige en indrukwekkende dingen mee. Zo gaaf, dat geeft mij een boost met energie.”

Edwin Hakvoort Straat- en preventiewerker Waypoint Urk

11

W AY P O I N T M A G A Z I N E

Met de opbrengst van de kringloopwinkel bekostigt Waypoint haar verslavingshulp

‘De winkel heeft een genezende werking op mensen’ Op het eerste gezicht lijkt het een kringloopwinkel zoals alle andere. Maar al snel valt de huiselijke, rustgevende sfeer op. Bezoekers snuffelen op hun gemak tussen de snuisterijen, vrijwilligers sorteren binnengekomen spullen en in de koffiehoek zitten mensen gezellig bij elkaar voor een praatje. De kringloopwinkel heeft een bijzondere missie: met haar inkomsten bekostigt ze de verslavingshulp van Waypoint. Het personeel bestaat uit vrijwilligers en mensen met een re-integratietraject of taakstraf.

Manager André de Vries: ‘Een dynamische mix van mooie mensen, die hulp krijgen én hulp geven’.

André de Vries, Manager kringloopwinkel Waypoint.

ARDGKEESR MRETDREOWaByEpoint

W

1872

W AY P O I N T M A G A Z I N E

12

Het ontstond tien jaar geleden als een spontaan idee: laten we een kringloopwinkel oprichten om zo de verslavingshulp op Urk te kunnen bekostigen én jongeren uit de hulpverlening een dagbesteding te geven. Na een korte periode van bezinning bleken alle puzzelstukjes in elkaar te vallen. Dat moest het worden! Een groep betrokken Urkers stak de handen uit de mouwen en enkele maanden later werd een kringloopwinkel geopend in een voormalige vissersbox aan de Vliestroom 21.

Gedragen De kringloopwinkel van Waypoint heeft een klinkende reputatie in de omgeving en ver daarbuiten.

Iets leuks scoren kan voor een zacht prijsje. André: ,,We zijn de goedkoopste kringloopwinkel in de omgeving met een continu wisselend assortiment. Sommige klanten komen twee of drie keer per week even kijken. De winkel wordt echt door de Urker gemeenschap gedragen. Mensen brengen hun spullen graag hier, óók als ze daarmee op Marktplaats nog geld hadden kunnen verdienen.’’

Doel Dat draagvlak heeft alles te maken met het doel van de winkel. Door veranderende wetgeving wordt de financiering van hulpverlening steeds lastiger. ,,We zijn daarom blij dat de kringloopwinkel zo goed draait. Onverkoopbare spullen zoals donker eiken en veel kindermeubilair sparen we op in een container, die eens in de zes weken op transport gaat naar Oost-Europa. Daar kunnen ze het goed gebruiken.’’

Tachtig vrijwilligers De winkel wordt gerund met de hulp van tachtig vrijwilligers. Sommigen werken twee uur per week, anderen twintig uur per week.

Daarnaast werken er taakstraffers,

13

W AY P O I N T M A G A Z I N E

biedt Waypoint werkervaringsplekken en werken er cliënten van onder meer de noodopvang Kwintes. ,,Mensen met wie het op verschillende vlakken niet lukt, blijken hier toch weer de bienen onger ut gat te krijgen. We focussen niet op wat ze hebben gedaan, maar we accepteren iedereen, ongeacht zijn of haar achtergrond.’’

Opknappen Een beeld dat je zomaar kunt aantreffen in de winkel: één van de oudere vrijwilligers in gesprek met een jongere, met een bemoedigende arm om de schouders geslagen.

Het is tekenend voor de sfeer. De vrijwilligers gaan op een open en vrije manier om met de jongeren die voor korte of langere tijd in de winkel meewerken. ,,Dat jongeren hier zo opknappen, is voor een groot deel aan hen te danken. De vrijwilligers zorgen voor een stukje rust, echte aandacht en tijd voor

elkaar. En dat werkt genezend. Dat blijft mij telkens weer verrassen en verbazen.’’

Ontmoeting De winkel van Waypoint is een plek van ontmoeting. Voor vrijwilligers en medewerkers onderling, maar óók voor bezoekers. Aan de koffietafel ligt ’s morgens de Bijbel open voor een korte, prikkelende overdenking. ,,We proberen op een laagdrempelige en begrijpelijke manier te delen, zodat iedereen gesteund en met een boodschap de werkdag begint.’’ Daarnaast proberen de medewerkers van Waypoint hun geloof vooral vóór te leven. Want wat je doet, zegt meer dan wat je zegt.

Visserman De werkdagen van André zijn hectisch. Tussen het aansturen van de vrijwilligers door regelt hij het papierwerk van de winkel,

De winkel wordt door de Urker gemeenschap gedragen.

lopen de contacten met gemeente en partners via hem én helpt hij nog het nodige aan binnengekomen spullen versjouwen. Druk dus, maar zijn werk is voor hem een missie. ,,Wat mij betreft staat of valt ons werk met leven uit Christus. Als ik geen christen was, zou ik niet op dit spoor zijn gekomen.

Elf jaar geleden heb ik mijn bestaan als visserman opgegeven en ben ik de hulpverlening ingegaan.

Ik heb toen figuurlijk alle schepen achter mij verbrand en onder Gods leiding het roer omgezet.’’

Gekneusd André merkt nog elke dag dat God meeging in die keus om het roer om te gooien en dat hij bij Waypoint een taak en verantwoordelijkheid heeft gekregen. ,,Zoveel mensen zijn gekneusd geraakt door het leven. De Bijbel reikt ons daarover iets praktisch aan in Hebreeën 12 vers 12: ‘Hef je slappe handen op en strek je knikkende knieën, en kies rechte sporen, zodat een voet die gekneusd is niet verder wordt ontwricht, maar geneest’. Met mijn werk bij Waypoint wil ik eraan bijdragen om voor gekneusde mensen een wissel te zijn naar het andere rechte spoor.’’

Waypoint-gevoel De tachtig vrijwilligers zijn onmisbaar voor het voortbestaan van de winkel. Het coördineren van zoveel vrijwilligers is een boeiende uitdaging, maar de onderlinge sfeer is gelukkig goed. ,,We horen vaak dat mensen de winkel prettig en huiselijk vinden en dat is zeker aan de vrijwilligers te danken. Samen iets doen aan de verslavingsproblematiek in onze samenleving, dat is het Waypoint-gevoel en dat hebben de vrijwilligers stuk voor stuk.’’

André de Vries Manager kringloopwinkel Waypoint

De vrijwilligers zorgen voor rust en echte aandacht.

W AY P O I N T M A G A Z I N E

14

Het sorteerteam van Waypoint, met v.l.n.r. Ente Korf, Rook de Rijke, Annet Snoek en Gree tje Kapitein. Dit team sorteert, wast en prijst alle binnengekomen spullen, zodat het heel en schoon de winkel in kan. Een intensieve klus, maar de saamhorigheid en gezelligheid van dit clubje werkt aanstekelijk voor iedereen die even komt buurten.

OPHAALSERVICE Heeft u thuis spullen staan die wij goed kunnen gebruiken, maar heeft u zelf geen vervoer? Wij halen de spullen graag bij u op! Op de eerste maandag van de maand halen wij spullen op in Emmeloord en de omringende dorpen. Op dinsdag en donderdag halen wij spullen op die op Urk worden aangeboden. Wilt u een paar dagen voor de gewenste ophaaldatum bellen of mailen voor een afspraak? De spullen die we komen ophalen graag op de begane grond zetten!

Tel: (0527) 23 99 24 ďƒ kringloop@waypoint-urk.nl

ZELF BRENGEN U kunt zelf spullen brengen op Vliestroom 21 op werkdagen van 8.30 tot 17.30 uur. Op zaterdag kan dit van 10.00 tot 16.00 uur. Ook voor deze spullen geldt dat ze nog bruik- en verkoopbaar moeten zijn. Metalen voorwerpen kunnen altijd worden gebracht (ook als deze kapot zijn).

WAY P OI NT S I ST ER S

OPENINGSTIJDEN KRINGLOOPWINKEL Maandag t/m woensdag: 14.00 - 18.00 uur Donderdag en vrijdag: 11.00 - 18.00 uur Zaterdag: 10.30 - 16.00 uur Zondag: gesloten MEER INFO: W W W . K R I N G L O O P WAY P O I N T. N L

15

W AY P O I N T M A G A Z I N E

Waypoint Sisters is onze vestiging in Emmeloord, Lange Nering 13 (in het pand van Color and Style Company, boven de WE). Ons assortiment bestaat uit hippe, modieuze en stijlvolle rewear dameskleding, schoenen, laarzen, tassen en accessoires. Alles op maat en kleur gesorteerd, zoveel mogelijk gewassen en gestreken. Aangepast aan de seizoenen en zoveel mogelijk aan kleur en stijl van de modecollectie die in de gewone modezaken te vinden zijn. En dat alles voor een mooie prijs in een winkel in boetiekstijl met een prettige, intieme sfeer waar koffie en thee altijd klaar staan.

Openingstijden: dinsdag tot en met vrijdag: 10.00 - 17.00 uur zaterdag: 12.00 - 16.30 uur

Annet Snoek (55)

‘Ik heb aan de kassa vaak hele gesprekken met klanten’ Functie: kassa en spullen uitzoeken.

Vrijwilliger sinds: 2009.

DIGGEESR VRRETIJRWOaBIyLALpoint

W

,,Op vrijdagmiddag sta ik achter de kassa en op maandag en woensdag zoek ik binnengekomen spullen uit. Kopjes, bordjes, sieraden, alles. We maken alles eerst schoon en zetten het dan in de winkel. De saamhorigheid onder de vrijwilligers is groot en de sfeer is erg goed. Als ik achter de kassa sta, heb ik hele gesprekken met klanten. Mensen staan er vaak voor open. Ik doe het niet voor niets. Door dit vrijwilligerswerk kan ik mensen met problemen helpen om hun plekje weer te vinden. En daarnaast is het natuurlijk hartstikke leuk!’’

1872

Hendrik (67) en Jannie (64) Visser

‘Waypoint is een deel van ons leven geworden’ Functie: planning en vervanging van de leidinggevenden.

Vrijwilligers sinds: het begin. ,,Ik zal het nooit vergeten. Het is nu tien jaar geleden. Kees (Bakker) van Anna belde mij op: ‘Jannie, we zijn bezig met een kringloopwinkel. Kun je een half uurtje bijspringen?’ Ik had nog een baan van dertig uur per week, maar dat half uurtje werd al snel meer. Het liefst zou ik er nu veertig uur per week zijn, maar ik moet mezelf soms indammen.

De contacten met klanten en de mensen die bij ons te werk zijn gesteld, maken het werk ook boeiend. Iedereen die binnenkomt, heten wij welkom. Regelmatig krijg je dan bijzondere gesprekken.

Dan merk je dat er in veel gezinnen problemen zijn en dat veel jongeren en ouderen ontheemd zijn. Het geeft Hendrik en mij veel voldoening om door ons werk in de kringloopwinkel te kunnen

bijdragen aan de hulpverlening aan mensen met problemen. Dat is onze diepste motivatie.’’

VRRETIJRWO BILALD W IGGEESR aypoint 1872

W AY P O I N T M A G A Z I N E

16

Ente Korf (78)

‘Ik denk nog lang niet aan stoppen!’

VRRETIJRWO BILALD W IGGEESR aypoint 1872

Functie: gebrachte spullen sorteren.

Vrijwilliger sinds: het begin. ,,Nadat mijn man in 2004 overleed, viel ik in een diep gat. Mijn vrijwilligerswerk voor Waypoint heeft me daar weer uit geholpen. Op maandag en woensdag sta ik in de sorteerafdeling. Alles wat binnenkomt, sorteren we en maken we schoon. Dan gaat het naar de verkoop, Roemenië of naar de vluchtelingen.

De sfeer onder de vrijwilligers is geweldig. We leven met elkaar mee, in vreugde en verdriet. We zeggen altijd tegen elkaar: ‘Al is het er maar één die door onze inspanningen geholpen kan worden om van zijn drugsverslaving af te komen’.

Daar doen we het voor. En nee, ik denk nog láng niet aan stoppen. Zolang ik me gezond voel, blijf ik dit werk doen. Ik ga altijd weer met plezier heen.’’

Tiny Kapitein (73)

‘Het vrijwilligerswerk geeft me energie!’

Functie: kleding sorteren.

Vrijwilliger sinds: negen jaar.

Ik heb twintig jaar lang voor mijn gezin gezorgd. Toen de kinderen het huis uit waren, wilde ik me graag nuttig maken voor anderen.

Nu sorteer ik kleding bij Waypoint.

We kijken kritisch of het nog verkoopbaar is. De rest is voor de vodden. We werken samen voor één doel: de verslavingshulp bekostigen. Als vrijwilligers hebben we echt een band met elkaar. We steunen elkaar in moeilijke tijden.

Met de taakstraffers die bij ons werken, hebben we soms mooie gesprekken. Ik ga elke keer weer met plezier naar Waypoint RETRO B A toe. Het vrijwilliWaypoDGES int gerswerk geeft me energie!’’

VRIJWILL

IGER

1872

17

W AY P O I N T M A G A Z I N E

Carlo Smith (30)

‘Contact met mensen is het leukste’

MRETDREOWB W EARDKGEESR aypoint 1872

Functie: medewerker kringloopwinkel.

Sinds: 1 januari 2016. ,,Bij Waypoint beginnen we de dag met de Bijbel en gebed, dat vind ik prettig. Het zorgt telkens weer voor nieuwe inspiratie. De eerste keer dat ik met Waypoint in aanraking kwam, was door een taakstraf. Ik had er net een gevangenisstraf van acht maanden opzitten, voor iets wat ik vijf jaar daarvoor had gedaan. In deze periode ben ik gedoopt en ik zie het als een logisch gevolg dat ik hier terechtkwam. Toen ik stage moest lopen tijdens mijn opleiding SAW koos ik opnieuw voor Waypoint. Uiteindelijk ben ik met de opleiding gestopt, maar thuis zitten is niets voor mij. Zodoende kwam ik weer bij Waypoint terecht, nu als vrijwilliger. Na een tijdje vroegen ze mij of ik hier niet wilde werken en dat doe ik nu sinds begin dit jaar. Mijn werkzaamheden zijn daardoor uitgebreid. Ik ben voornamelijk op de meubelafdeling te vinden. Waypoint betekent voor mij: rust. Ik kwam hier niet voor niets telkens terug. Door de positieve energie die hier hangt, komen mensen tot bloei. Het leukste aan dit werk vind ik het contact met mensen. Van klanten tot mensen die hier een taakstraf uitvoeren. Graag ga ik met hen in gesprek over het geloof – iets wat ik hier kan en mag delen.”

DIGGEESR VRRETIJRWOaBIyLALpoint

W

1872

Joop van Oosterhout (67)

‘Je ziet zoveel verschillende dingen, spreekt allerlei mensen’ Functie: poortwachter.

Vrijwilliger sinds: vijf jaar. ,,Jan Baarssen en ik sorteren alles wat binnenkomt op soort: boeken, kleding en losse spullen. De elektronica gaat naar onze elektrische man ter controle. De rest van de spullen wordt op een aparte afdeling uitgezocht en schoongemaakt.

Het is leuk werk. Je ziet zoveel verschillende dingen, spreekt allerlei mensen. Soms is het emotioneel, als iemand kleding van een overledene komt brengen. Dat is vaak een hele stap. ‘Het is gewassen en gestreken’, zeggen ze dan. Vaak maak ik dan even een praatje.

We maken ook grappige dingen mee. Een broodrooster waar 350 euro in verstopt blijkt te zitten. De eigenaar was niet meer te achterhalen.

Of mensen die spullen brengen en een week later opbellen: ‘Hé, die trui die erbij zat, was een foutje!’ Dan zijn ze helaas wel te laat. Iemand die een keer ’s avonds belde dat een pot met oude munten terug moest, had een gelukkien. Die pot stond er nog.’’

W AY P O I N T M A G A Z I N E

18

Kees Bakker (80)

VRRETIJRWO BILALD W IGGEESR

‘Zegen dat ik dit nog mag doen’

aypoint 1872

Functie: medewerker boekenafdeling.

Vrijwilliger sinds: de start van de kringloopwinkel. ,,Elke doordeweekse ochtend ben ik om negen uur aanwezig in de kringloopwinkel en zet ik koffie voor de groep. Ik ben vanaf het begin betrokken en heb de winkel zien uitgroeien tot wat het nu is. De eerste keer dat ik hier kwam was het een grote, lege ruimte met een hoopje kleding in de hoek. In die periode hebben we zelf wel eens een huis leeggehaald. Nu ben ik voornamelijk op de boekenafdeling te vinden. Sorteer ik dat wat binnenkomt – soms wel tien kisten per dag. Overspel, moord en grof taalgebruik halen we er bijvoorbeeld uit. Dat is niet iets wat we willen doorgeven. De sfeer in de kringloopwinkel is altijd goed. Dat merken bijvoorbeeld ook jongeren die hier komen om hun taakstraf uit te voeren. Vaak ruwe bolsters, die we soms ten goede mogen zien veranderen.

We zijn geen leegloop, maar een kringloop. Dat betekent dat er altijd werk te doen is. Bewust leggen we het werk af en toe neer, wanneer iemand een gesprek nodig heeft.

Mensen merken namelijk of je echt luistert of met een half oor. Ik heb altijd vrijwilligerswerk gedaan – ook toen ik nog werkte – samen met mijn vrouw Anna.

Zij is vorig jaar overleden. De mensen van Waypoint stonden toen als een familie om me heen. Ieder mens zoekt zijn doel. Ik zie het als een zegen dat ik dit werk op deze leeftijd nog dagelijks mag doen.”

Femmie Keuter (64)

‘Kringloopwinkel: een wonder van God’ Functie: medewerker kledingafdeling.

Vrijwilliger sinds: de start van de kringloopwinkel.

DIGGEESR VRRETIJRWOaBIyLALpoint

W

19

W AY P O I N T M A G A Z I N E

1872

,,Het ontstaan van de kringloopwinkel is een wonder van God. Op een bidstond, georganiseerd door Waypoint, is het idee geboren.

De stichting leek het niet te gaan redden. Ik bad, aangemoedigd door Krijn de Jong, voor een kringloopwinkeltje. De rest is geschiedenis. In die beginperiode hebben we meer wonderen meegemaakt. De winkel was binnen een week gevuld. Hergebruik van dingen en oude spullen als nieuw maken, is altijd al een ideaal van mij geweest. Er wordt zoveel weggegooid, dat kan toch niet de bedoeling zijn? Mijn hele huis is ingericht met tweedehands spullen en ik draag tweedehands kleding. Tegenwoordig ben ik alleen nog op maandag op de kledingafdeling van Waypoint te vinden. Op een gegeven moment groeide de winkel zo hard. Toen heb ik bewust een stapje terug gedaan. Ik vind het leuk om dingen op te zetten en me daarna weer op iets anders te richten. Waypoint draait als een trein. Mijn taak zit erop.”

Dina van der Harst (35)

‘Het werken bij Waypoint heeft mij zó geholpen’ Functie: werkervaringsplek.

Sinds: ruim een jaar. ,,Echt een baan hebben is nieuw voor mij, ik heb nooit eerder buiten de deur gewerkt. Nu werk ik vier dagen per week op de kledingafdeling. Ik sorteer de kleding en hang het op soort en kleur. Als klanten het vragen, geef ik ze ook een stukje advies.

Het werken bij Waypoint heeft mij al zó goed gedaan. Ik krijg de kans om op een relaxte manier werkervaring op te doen. Er zit geen druk achter en dat heb ik op dit moment echt even nodig. Ik zat de afgelopen jaren diep in de put, maar het werken bij Waypoint werkt genezend voor mij. Mijn zelfvertrouwen is gegroeid. Als ik in de winkel ben geweest, kan ik er weer even tegenaan. Er zijn daar zulke lieve collega’s, ik kom er helemaal tot rust. En het werk is zó leuk, ik zou het nog heel lang willen doen!’’

DIGGEESR VRRETIJRWOaBIyLALpoint

W

1872

Willy Tol (65) moeder van 9 kinderen en bessien van 31 kleinkinderen

‘Ik heb veel geleerd bij Waypoint’

Functie: Op maandagochtend huishoudelijk medewerkster en op donderdagmiddag kassamedewerkster.

Vrijwilliger sinds: ,,Volgens mij zes of zeven jaar. Of misschien nog wel langer...’’ ,,Een vriendin motiveerde me om me als vrijwilliger aan te melden bij Waypoint. Mijn kinderen stonden op eigen benen, dus ik heb die stap gezet. Ik ben er erg blij mee, want door mijn werk in de winkel van Waypoint heb ik veel geleerd. Het maakt niet uit hoe je hier binnenkomt, of je nou een taakstraffer bent, een huisvrouw of een directeur. Iedereen is hetzelfde en dat zorgt voor een heel fijne sfeer.’’

W AY P O I N T M A G A Z I N E

20

MRETDREOWB W EARDKGEESR aypoint 1872

Monica Koers (44)

‘Steeds meer mensen weten ons te vinden’ Functie: Manager Waypoint Sisters Emmeloord.

Betrokken bij Waypoint sinds: ,,Het precieze jaartal weet ik niet uit mijn hoofd, maar ik denk dat ik al zo’n jaar of vier, vijf actief ben.’’ ,,Ik kwam bij Waypoint terecht na het lezen van een boek, waarin het ook ging over de vraag wat je met je tijd doet voor anderen. Via via kwam ik in contact met Waypoint en besloot ik mijn tijd in het werk van deze stichting te steken. Nu ben ik zelfs voor twee dagen in dienst, in het kringloopwinkeltje Waypoint Sisters in Emmeloord. Het is een klein boetiekje met alleen dameskleding, dus echt anders dan de winkel op Urk. Ik vind het fantastisch om te zien dat steeds meer mensen ons weten te vinden, maar ook hoe vrijwilligers er voor willen gaan en het sociale aspect van de winkel waarderen.

Sommigen van hen zijn echt opgebloeid hier.’’

Sjaak Bezema (67) en Mart Nelemans-Hogervorst (90)

‘Als we de winkel binnenstappen, voelen we ons thuis’ Vaste klanten uit Marknesse Sjaak: ,,Samen met mijn buurvrouw kom ik regelmatig in de winkel van Waypoint. Soms zoek ik iets specifieks, soms kijk ik alleen maar. De winkel binnenstappen, voelt als thuiskomen. De praatjes met de vrijwilligers gaan over koetjes en kalfjes, maar ook over serieuze onderwerpen. Er hangt een warme sfeer en het contact met de vrijwilligers voelt als familie. Ze zijn zelfs al eens in Marknesse op de koffie geweest! Fijn dat de opbrengst van de winkel naar verslavingshulp gaat. Mijn geld komt goed terecht.’’

Mart: ,,Ik rijd geen auto meer. Gelukkig gaat mijn buurman nu regelmatig met mij op stap. We komen graag bij Waypoint. De mensen zijn er lief en aardig. Als je binnenkomt, voel je je thuis.

Ik moest wel even wennen hoor, toen het verbouwd was. Het was bijna te mooi geworden. Bij de praatjes in de koffiehoek merk je dat de klanten overal vandaan komen. Zelfs uit Friesland!’’

21

W AY P O I N T M A G A Z I N E

Waypoint probeert écht contact te krijgen met mensen

‘Mensen motiveren om gemotiveerd te raken’ ,,Bijna zes jaar geleden stapte ik als hbo-stagiaire bij Waypoint binnen om er een onderzoek te doen voor mijn studie SPH met specificatie op verslavingszorg.

Door zwangerschapsverlof van de meidenwerker rolde ik er verder in. Tegenwoordig ben ik geen meidenwerker meer en begeleid ik ook jongens in het individuele traject. Ik ben verantwoordelijk voor de buddy’s - vrijwilligers die ‘maatje’ zijn voor de cliënt - en ik verzorg weleens een cursusavond of voorlichting, waarvoor ik een speciaal programma heb ontwikkeld voor meisjesverenigingen.’’

MRETDREOWB W EARDKGEESR aypoint 1872

Bewogenheid ,,Werken bij Waypoint is iets wat ik met mijn hart doe. Gods bewogenheid en liefde wil ik graag doorgeven aan de mensen die bij ons komen. Ik vind het een mooie stichting, niet ontstaan uit winstbejag, maar uit bewogenheid met de Urker gemeenschap.’’

Bewogenheid met de Urker gemeenschap

Muren afbreken ,,Bij iedere nieuwe cliënt vind ik het belangrijk om te ontdekken wat hij of zij nodig heeft. Ik wil inzicht krijgen in waar de pijn ligt en hoe we muren kunnen afbreken om echt contact te krijgen van hart tot hart. Mijn taak is trouw te zijn in wat ik doe en ik vertrouw op God, Hij doet Zijn werk.

Vaak moeten we met de jongeren eropuit om tot dat echte contact te komen. Een middagje kickboksen

W AY P O I N T M A G A Z I N E

22

of een eindje wandelen kan leiden tot de beste gesprekken. Ik vind dat ook één van de mooie dingen van werken bij Waypoint, dat je de ruimte krijgt om creatief te zoeken naar mogelijkheden om het hart van de ander te bereiken. Met mijn collega Nelleke ga ik regelmatig de sportzaal in met cliënten. We geven dan een stukje fysieke en mentale weerbaarheidstraining. Het is mooi om te zien hoe cliënten, door op een actieve manier bezig te zijn, inzichten krijgen in zichzelf en in de problematiek waar ze mee worstelen.”

Meiden ,,Je ziet vooral jongens in de verslavingszorg, maar de problemen zijn er zeker ook onder meiden. Het grootste verschil met jongens is dat meisjes hun verslaving langer kunnen verbergen.

Jongens reageren meestal agressiever en met crimineel gedrag, dat valt meteen op. Een meisje laat niet zo snel agressie zien. Bij meiden zie je soms dat ze zich zelf gaan verkopen om aan drugs te komen, dat is triest. Ik zie regelmatig dat de onderliggende oorzaak van verslaving bij meisjes seksueel misbruik, ongewenste intimiteit of een verkrachting in hun jeugd is. Het heeft hun eigenwaarde verwoest en het feit dat ze intimiteit inruilen voor drank en drugs, werkt natuurlijk ook niet mee aan een gezond zelfbeeld.

Bij de begeleiding van meisjes moet je insteken op het emotionele vlak, op hun identiteit, op wie ze zijn.’’

Lange adem ,,Verslavingsproblemen zijn hardnekkig. Als begeleider moet je een lange adem hebben, een héle lange adem, al kun je soms ook verbaasd staan hoe sommigen van de één op de andere dag hun drugs en alcohol laten staan.

Het is belangrijk om daar aan te sluiten waar de cliënt zich bevindt, anders ben je iemand kwijt.

Alleen door andere keuzes te maken, kunnen ze een andere weg inslaan en dat is nogal wat, want niet veel mensen willen veranderen. Mijn belangrijkste taak is om mensen te motiveren om gemotiveerd te raken toch die keuze te maken.

Doen ze dat, dan zie je prachtige dingen gebeuren. Anderen doen er jaren over om tot die stap te komen en ook dat moet je accepteren. Wij kunnen die keuze niet maken voor hen, familie en vrienden ook niet, ze moeten het echt zelf doen. En al komen ze er nooit toe, wij mogen wel naast ze staan en er gewoon ‘zijn’. We blijven ons werk in vertrouwen doen.’’

Tirsa Bolks-Koffeman Stichting Waypoint Urk

23

W AY P O I N T M A G A Z I N E

De verslavingsreclassering helpt veroordeelden hun leven stabiel te krijgen

‘Waypoint vervult voor onze cliënten een belangrijke ondersteunende rol’ ,,Wij begeleiden mensen die in aanraking met justitie zijn gekomen. We proberen onze cliënten vooruit te helpen en zo te voorkomen dat ze opnieuw in aanraking komen met justitie. Om terugval te voorkomen, is het belangrijk dat een cliënt huisvesting en werk heeft. Als iemand verslaafd is, zorgen we dat een behandeling gestart wordt. Ook ondersteunen we bij het regelen van huisvesting, werk of een werkstraf.

Waypoint vervult voor onze Urker cliënten een belangrijke ondersteunende rol. Ze gaan bijvoorbeeld met cliënten mee naar rechtszaken. Dat Waypoint een Urker organisatie is voor de Urker gemeenschap, is ook een belangrijke meerwaarde.

Onze trajecten met cliënten duren gemiddeld twee jaar, maar Waypoint blijft langer bij hen betrokken. Dat is prettig, want zo kunnen cliënten nog een tijdje bij een organisatie terecht.

We zetten als organisatie in op een stabiele basis. We proberen te zorgen dat iemand drugsvrij of alchoholvrij door het leven gaat en niet meer recidiveert. En gelukkig zien we echt resultaat van onze inspanningen!’’

Anoeska Jethoe Tactus Reclassering, afdeling Flevoland

PRAERTRTONBE AR

Way DVGAESN point 1872

Waypoint verwijst cliënten door naar Yoëtz en Profound

‘Je kunt je écht vrij maken van seksueel misbruik’ Als Waypoint inschat dat een cliënt gebaat is bij een therapeutische behandeling, verwijst ze door naar de praktijken van Rinke Oost (Yoëtz) of Hilda Pasterkamp (Profound). De twee Urker psycho-sociale therapeuten zijn gespecialiseerd in de problematiek rondom seksueel misbruik en werken vanuit hetzelfde principe. Wel hebben ze allebei hun eigen werkwijze. De twee zelfstandige praktijken zijn aangesloten bij www.seksueelmisbruik.pro, een platform voor therapeuten die zich hebben geschoold in het onderwerp en elkaar scherp houden door nascholing en supervisie. Yoëtz en Profound werken samen als het gaat om creatieve avonden en de lotgenotengroepen.

Profound

Hilda Pasterkamp startte na het behalen van haar hbo-diploma in 2008 met haar praktijk Profound in Ens. Waypoint verwijst naar haar door, met name als er een vermoeden is van seksueel misbruik bij vrouwen. ,,Seksueel misbruik is een heftig trauma, omdat het zowel geest, lichaam als ziel raakt.

De schade is enorm. Heel vaak heeft het slachtoffer lange tijd nodig om in het licht te komen, zoals ik dat noem.

Daarmee bedoel ik niet dat ze vanaf een podium moet verkondigen wat er gebeurd is met haar, maar ze moet het wel zich zelf horen zeggen. De waarheid maakt vrij, ook al is die waarheid misselijkmakend. Je kunt je écht vrij maken van seksueel misbruik en worden wie je bent. Vaak denken omstanders dat incestslachtoffers kwetsbare en misschien wel labiele mensen zijn.

Maar ze zijn juist heel krachtig, omdat ze iets gruwelijks hebben overleefd.’’

Hilda Pasterkamp Profound Praktijk voor Psychosociale Hulpverlening in Ens

W AY P O I N T M A G A Z I N E

24

PRAERTRTONBE AR

Way DVGAESN point 1872

Yoëtz

PRAERTRTONBE AR

Way DVGAESN point 1872

Rinke Oost begon zijn loopbaan in de bouw en werkte later bij de gemeente op de afdeling Bouw- en Woningtoezicht. Hij sloeg een nieuwe weg in, toen hij gehoor gaf aan zijn verlangen om in de hulpverlening actief te zijn. Na het afronden van zijn hbo-opleiding Psychosociale Hulpverlening en een baan als sociotherapeut in de tbs, startte Oost in januari 2013 zijn praktijk Yoëtz. ,,Ik kijk in mijn contact met de verslaafde naar de fundering, naar het onderliggende probleem van de verslaving. Dat kan heel veel zijn, seksueel misbruik, mishandeling, verwaarlozing of miskenning. Bij seksueel misbruik spelen gevoelens van schuld en schaamte een grote en funeste rol. De dader heeft een duivelse deal gemaakt, door zijn schuld en schaamte over te dragen op het slachtoffer. Die deal kan pas ongedaan gemaakt worden als het slachtoffer die schuld teruggeeft aan de dader. Geen makkelijk proces, maar wel mogelijk. In mijn praktijk help ik mensen daarbij.’’

Rinke Oost Yoëtz Praktijk voor Psychosociale Hulpverlening op Urk

25

W AY P O I N T M A G A Z I N E

Ouders vinden steun bij zelfhulpgroep Moedige Ouders

‘Verslaafd aan de ,,De uitzending ‘Vis, drugs en rock & roll’ van het tv-programma Zembla in 2003 was de aanleiding voor het ontstaan van Moedige Ouders: een anonieme zelfhulpgroep binnen Waypoint.

Ik was één van de moeders die indertijd mijn verhaal deed op televisie. Krijn de Jong nodigde mij daarna, samen met twee andere moeders, uit voor een gesprek. Gewoon praten over wat binnen ons gezin speelde en hoe we daar mee omgingen. Volgens mij heb ik die eerste keer alleen maar gehuild. Eindelijk was daar iemand die zonder oordelen luisterde. Zó belangrijk. Een gesprek waarin de nadruk lag op het mens achter de verslaafde in plaats van op al die dingen die ik als moeder verkeerd zou hebben gedaan.”

Noodzaak. ,,Dat zónder oordeel je verhaal kunnen doen is de kern van Moedige Ouders, dat ondertussen dertien jaar bestaat. In de afgelopen jaren wisselde de frequentie van het aantal bijeenkomsten en het aantal leden – we zijn de honderd deelnemers gepasseerd – maar de noodzaak voor Moedige Ouders blijft. Ook voor familieleden van de verslaafde moet íets van hulp zijn. Bijvoorbeeld om niet verslaafd te raken aan de verslaafde, zoals wij dat zeggen. Oftewel:

de rest van je leven – je man, je andere kinderen en simpelweg genieten – aan de kant te zetten voor die ene verslaafde persoon waar alles om draait.”

Verandering. ,,Door de jaren heen zijn er dingen ten goede veranderd. Moeders uit de groep zijn krachtiger geworden, hebben meer zelfrespect. In het begin waren ze helemaal ‘op’. Door de gesprekken leerden ze beter om te gaan met het gedrag van hun kind – er

W AY P O I N T M A G A Z I N E

26

ERREVTARORIB GEEST W NAGDM

verslaafde’

aypoint 1872

daarnaast dat mensen sneller hulp durven te vragen. Het kan echter altijd beter, want met de groei van de hulpvraag bij ouders groeit tegelijkertijd het probleem op Urk.” Verkleinwoorden. ,,Van ouders die het proces ingaan wordt verwacht dat ze er voor gaan. Gehoord worden is stap één, maar vervolgens gaan we aan de slag. Wat ik veel heb gezien is dat problemen kleiner worden gemaakt. Een Urker praat in verkleinwoorden: biertjen, speatjen. Drugs vinden ze erger dan drank, maar persoonlijk denk ik dat het drankprobleem groter is. Je ziet vaak dat overmatig drankgebruik leidt tot die eerste keer drugsgebruik. En één lijn coke kan je leven bepalen. Houd het probleem toch niet binnen je vier muren. Iedereen weet het al. Als ouder probeer je zomaar de ballen nog in de lucht te houden.”

veranderde iets. Denk aan grenzen stellen, maar ook begrip krijgen voor de verslaafde. En soms – natuurlijk niet in alle gevallen – leidt dat er zelfs toe dat het verslaafde kind de keus maakt om zelf hulp te vragen. De veranderingen op het gebied van weerbaarheid en communicatie bij de ouder kan een positief effect op het kind hebben.

Door iemand telkens een hand boven het hoofd te houden, houden veel ouders onbewust het gedrag van hun kind in stand. We merken

27

W AY P O I N T M A G A Z I N E

Positieve wending. ,,Verslaving is een ziekte – je vraagt er niet om.

Maar wanneer je kind ziek is, laat je hem of haar toch niet aan zijn lot over? Vraag hulp! Een kant-enklare oplossing hebben we niet, maar met elkaar kunnen we wel proberen om de situatie waar je nu inzit een positieve wending te geven. En misschien ervaar je het – net als mijn eerste keer – als een verademing.”

Kwartje. ,,Elke keer wanneer een ouder om hulp vraagt, ben ik dankbaar. Als klein meisje wilde ik graag iets betekenen. Ik bad ‘mag ik iets betekenen, ertoe doen?’. God heeft dit werk op mijn pad ge-

bracht. Hij geeft ook de kracht om door te gaan, want ik heb veel ellende gezien. Ook aan de kant van de ouders. Ik wil mensen overtuigen weer te zien naar die andere kant van het leven, want die is er.

Niet alleen dat grote probleem dat als zand door je vingers glijdt. Af en toe valt dat kwartje en daar doe ik het voor.”

Anna Romkes Aanspreekpunt Moedige Ouders

HULP VRAGEN? Ouders van een (of meer) verslaafde(n) die graag willen deelnemen aan Moedige Ouders kunnen contact opnemen met Anna Romkes, 06-18179453. Naast groepshulp biedt Waypoint ook individuele hulp.

In de sportzaal werken jongeren aan grenzen en weerbaarheid

‘Het ijs is snel ge ,,Ik werk vooral met jongens tussen de 14 en 18 jaar. Als je met die jonge gasten eenmaal een vertrouwensband hebt, zijn ze vaak heel eerlijk. Die band groeit gedurende het traject. Soms verpraten ze zich ook in hun onschuld. ‘Ja, ik gebruik vijf maanden’ en even later ‘ik ben een keer vier maanden gestopt’. Jongens die al langer gebruiken, zijn een stuk geraffineerder.’’

Test. ,,Jongeren komen bij ons terecht omdat ouders of de school vermoeden dat ze gebruiken. Een test kan dat uitwijzen. In geval van gebruik kunnen ze hulp zoeken en de jongeren bij ons aanmelden.

Vervolgens gaan we ook met de ouders in gesprek.

De jongeren zien er vaak het nut niet van in, maar na twee of drie keer beginnen ze het leuk te vinden. In onze jongerenplek is het ijs meestal snel gebroken.

Al hebben ze nog niet de motivatie om te stoppen, maar ook deze zogenaamde smartphone-generatie heeft behoefte om over wezenlijke dingen te praten.”

iemand zich moeiteloos laat wegduwen, merkt hij ineens hoe makkelijk hij over zich heen laat lopen.

En dan komt het besef dat het ook anders kan. In die sporturen werken we aan grenzen en weerbaarheid, zodat ze bestand raken tegen groepsdruk en zelf keuzes leren maken.’’

Keuze. ,,We laten jongeren zien dat ze opties hebben.

‘Vroeger wilde diegene misschien dat jij kapot zou

Slecht geheugen. ,,Jongens van 14 of 15 hebben meestal nog geen oog voor de gevolgen van hun gebruik. Ze kijken sowieso niet verder vooruit dan de volgende pauze op school. Het maakt ze echt niet uit dat ze later een slecht geheugen krijgen door hun gebruik. Als ik vraag wat ze later willen worden, zeggen ze: ‘Verkoper, net als mijn vader.’ En dan zeg ik: ‘Oké, maar als verkoper moet je wél alle namen van je klanten kunnen onthouden.’ Dan wordt het ineens een ander verhaal. Jongens van die leeftijd hebben vaak nul motivatie. Ik vind het leuk om op zoek te gaan naar het stukje motivatie dat er wél zit, de onderliggende wensen en verlangens.’’

Sporten. ,,We gaan sporten. Mountainbiken, kickboksen of rots- en watertraining. Zo’n sessie begint met een pittige warming-up. Opgeven is geen optie.

Daarna, als de emoties wat dichter bij de oppervlakte zitten, doen we oefeningen. Bijvoorbeeld dat we elkaar met stokken in een hoek moeten drukken. Als

W AY P O I N T M A G A Z I N E

28

MRETDREOWB W EARDKGEESR aypoint 1872

broken’ gaan, maar je hóeft niet kapot. Je mag je eigen keuzes maken.’ Het mooiste is als jongeren na dit traject minderen of stoppen met hun gebruik. Dat gaat vaak met vallen en opstaan, maar we houden contact met ze. Soms heb je een jongere die écht niet wil. Dan vrees je: die komen we de komende jaren waarschijnlijk nog wel eens tegen.’’

De weg. ,,Ze gaan gebruiken om heel verschillende redenen, bijvoorbeeld omdat er in huis iets speelt of om mee te kunnen doen met vrienden. Vaak speelt er ook iets op geloofsgebied, dat ze moeite hebben met bepaalde dingen of er tegenaan schoppen. Het zijn allemaal jongeren, die op weg zijn naar de volwassenheid. Het mooie van Waypoint is dat je als hulpverlener én christen een klein stukje met iemand op de levensweg mag meelopen en ze op geloofsgebied soms ook verder mag helpen.’’

Nelleke Kramer Hulpverlener Stichting Waypoint

PRAERTRTONBE AR

‘Onze relatie is gegroeid’

Way DVGAESN point

Als beleidsmedewerker Sociaal Domein onderhoud ik vanuit de gemeente het contact met Waypoint. Dat betekent in de praktijk dat ik de afspraken mag voorbereiden, waarover het college en gemeenteraad vervolgens een besluit nemen.

Het contact met Waypoint verloopt altijd in een goede en open sfeer. Ik kan wel stellen dat in de loop der jaren de relatie tussen Waypoint en de gemeente Urk gegroeid is, waarbij we diverse zaken op allerlei terreinen met elkaar kunnen delen.

Bijzondere herinneringen heb ik bijvoorbeeld aan de fijne en soms pittige gesprekken met de helaas veel te vroeg overleden directeur van Tot Heil des Volks, Henk van Rhee.

Waypoint is ooit begonnen als een echte vrijwilligersorganisatie en heeft in de loop der jaren stappen gezet in de professionalisering van het werk. Waypoint is een niet meer weg te denken organisatie op Urk. Dat betekent echter niet dat de stichting achterover kan leunen. Verbeteringen zijn altijd nodig en volgende stappen moeten gezet worden. Juist in een veranderende samenleving, waar gevaren op de loer liggen is dit een belangrijk onderwerp van gesprek. Het doet me daarbij goed dat dit magazine wordt uitgebracht, waarbij Waypoint naar buiten treedt met hun brede scala aan werkzaamheden. Werkzaamheden die ten dienste staan van onze Urker samenleving.

Andries Brands Beleidsmedewerker Sociaal Domein

29

W AY P O I N T M A G A Z I N E

1872

Ouders over hun verslaafde kinderen

‘Verlies nooit de Ze wist vanuit haar jeugd in de grote stad van de gevaren en verleidingen van drugs en alcohol en sprak daarover altijd openlijk met haar zeven kinderen. Toch kon moeder Hanna niet verhoeden dat twee van haar kinderen verslaafd raakten. Het gezin ging de afgelopen jaren door een zware periode. Inmiddels kan iedereen weer rustig ademhalen nu het sinds een jaar of twee goed gaat met dochter Martha en zoon Pieter.

Moeder Hanna ontvangt me in haar rustige, gezellige woonkamer.

De rest van het gezin is aan het werk of naar school. Vader Klaas is druk met zijn zaak en kan niet bij het gesprek aanwezig zijn. Hanna en Klaas zijn ouders van zeven kinderen in de leeftijd van 15 tot 29 jaar. Vijf van hen zijn inmiddels het huis uit, waaronder Martha en Pieter.

anti-alcohol waren.’’ Toch ging dochter Martha stevig drinken.

Dropwodka Het drankgebruik van Martha werd steeds erger. Hanna vond regel-

matig flesjes dropwodka op haar kamer. ,,Het hele gezin leed eronder. Boven de weekends hing altijd een donkere wolk. Als we gezellig samen koffiedronken en Martha kwam binnen, sloeg de sfeer om.’’

Middelbare school De koffie wordt ingeschonken en moeder Hanna begint te vertellen: ,,Martha had een moeilijke tijd op de middelbare school. Ze werd depressief en ging na school in de vis. In het weekend kwam ze steeds vaker dronken thuis. We vermoedden dat het te maken had met haar middelbareschoolperiode. Ze ging in therapie, maar als de therapeut te dichtbij kwam, sloot ze zich af. Er was niet met haar te praten.’’

In het christelijke gezin heerste altijd een open sfeer, ondanks de drukte die zeven opgroeiende kinderen met zich meebracht.

Hanna: ,,De voorlichtingsboekjes over verslaving had ik in huis en we hebben altijd gezegd: voor je achttiende geen drank, hoewel de kinderen wisten dat we niet

W AY P O I N T M A G A Z I N E

30

hoop!’

Doordeweeks was Martha beter te bereiken. Op wanhopige momenten gaf ze toe dat ze verkeerd bezig was, maar ze kon niet stoppen.

‘Het gaat vanzelf’, zei ze dan.

Hanna: ,,Op een gegeven moment deden we ’s nachts de deur op slot, maar dat hielp niet. Dan sliep ze in de tuin. Nadat ze een keer op haar werk was ingestort door een combinatie van alcohol en antidepressiva pikten we het niet langer.

Martha meldde zich aan bij De Hoop, maar een week later meldde ze zich weer af. Dat was een breekpunt voor mij.’’

ERREVTARORIB GEEST W NAGDM aypoint 1872

Boven de weekends hing altijd een donkere wolk.

Waypoint Inmiddels had Martha regelmatig gesprekken met Tirsa Bolks van Waypoint. Ze ging minder drinken, maar de verslaving bleef. Ook Hanna en Klaas hadden contact met Waypoint. Bij de Moedige Ouders ontdekte Hanna dat ze teveel met Martha bezig was: ,,Ze zeiden dat ik verslaafd was aan de verslaafde.’’ Hanna stopte met het controleren en pamperen van haar dochter. Klaas en Hanna stelden Martha voor de keus: óf een opleiding volgen en je aan de huisregels houden óf het huis uit.

Hanna: ,,Ze koos voor de opleiding.

Stiekem waren we natuurlijk blij.

Je wilt je kind niet het huis uitzetten.’’ Martha probeerde zich aan te passen, maar de drank bleef.

Schoon schip De ommekeer kwam uiteindelijk op wonderlijke en onverwachte wijze. Martha kwam via via in contact met een Urker gezin.

Hanna: ,,Het lukte die vrouw om tot Martha door te dringen, vooral op geloofsgebied. Ze boden haar een baan aan met de voorwaarde dat er geen druppel meer gedronken werd.’’ Eén angstig moment volgde nog toen Martha opeens een paar dagen wegbleef. Ze bleek in een hotel te zitten, om tot bezinning te

31

W AY P O I N T M A G A Z I N E

komen. Toen ze weer thuiskwam, maakte ze schoon schip en biechtte ze alles op wat in de afgelopen jaren verkeerd was gegaan. Het was voor Martha het begin van een drankvrij leven.

Dubbelleven Midden in deze ellende vertelde zoon Pieter zijn vader op een dag dat hij al een paar jaar drugsverslaafd was. Zijn vriendin had de verslaving ontdekt. Tegelijk met de schaamte was er iets van opluchting omdat daarmee een einde aan zijn dubbelleven was gekomen. Hanna: ,,We hebben meteen gezegd: alleen red je dit niet. Je zult met Gods hulp, de hulp van Waypoint en van de mensen om je heen van je verslaving af moeten komen.’’ Pieter zocht contact met Waypoint. Hij kreeg een buddy en ging naar de NA-meetings. Ook zijn vriendin nam rigoureuze stappen: zijn telefoon werd ingenomen, alle contacten gewist en ook zijn autosleutels moest hij inleveren.

Een drastische breuk met zijn oude maos en zijn oude leven.

De eerste maanden waren pittig.

Pieter ging er volledig voor, haast te fanatiek. Maar het lukte.

Hoe is het mogelijk dat Hanna en Klaas nooit iets van zijn drugsverslaving gemerkt hebben? ,,Pieter

heeft net zolang gezocht tot hij een drugssoort vond waarbij je niets aan hem zag, geen verwijde pupillen ofzo. Eén keer heb ik hem op zijn kamer betrapt met een spiegel op zijn schoot. Ik vond het vreemd.

Later vertelde hij dat hij toen net een lijntje wilde nemen.’’

Verkeerde vrienden Ook Pieter kende een lange aanloop naar zijn verslaving, beginnend bij verkeerde vrienden en een barretje op de achterstraat.

Hanna: ,,Hij zocht samen met z’n vrienden een plek om krachttraining te doen. We gaven hem het vertrouwen en boden de schuur aan. Maar van lieverlee gingen de apparaten aan de kant en werd er een barretje gebouwd. Het werd een steeds goordere tent. Toen we de boel dichtgooiden, was achteraf de eerste drugs al gebruikt.’’ Dat hij verkeerde vrienden had en dat zijn ouders toen niet onnodig streng voor hem waren, ziet Pieter nu ook in.

Inmiddels gaat het goed met Martha en Pieter. Klaas en Hanna zeggen vaak dat ze God niet genoeg kunnen danken voor de bevrijding van hun kinderen. Want zo zien ze het: hun dochter en zoon zijn door God bevrijd uit de verstikkende greep van drank en drugs.

Kring van gebed De afgelopen jaren waren tropenjaren voor het gezin. Klaas en Hanna wensen het niemand toe. Hadden ze de verslaving van hun kinderen kunnen voorkomen? ,,Ik denk het niet. We zijn altijd open geweest over de gevaren, maar het is hun eigen keus geweest om te gaan experimenteren. Het ene kind kiest daarvoor, het andere niet.’’ Heeft ze geen hekel gehad aan haar dochter in de tijd dat ze zo dronk? ,,Ik heb er bewust voor moeten kiezen om Martha los te zien van haar gedrag.

Als je daar niet voor waakt, krijg je

Je wilt je kind niet het huis uitzetten.

een hekel aan je kind.’’

Het gezin heeft de tropenjaren overleefd, maar niet op een eilandje. ,,We moesten onze schaamte aan de kant zetten over het feit dat ons kind dronk en hebben anderen gevraagd om voor Martha te bidden. En God heeft de kring van gebed rond Martha verhoord.’’

Hoop Ook Waypoint heeft voor Martha en Pieter veel betekend. ,,Tirsa kon de eerste stappen richting Martha’s hart zetten, daar waar de echte pijn zat. En voor Pieter was Waypoint een belangrijke steun bij het afkicken.’’ Meer mensen zouden de weg naar de verslavingshulp van Waypoint moeten vinden, menen Hanna en Klaas. ,,Het scepticisme dat wij op Urk soms tegenkomen over Waypoint, vinden we absoluut niet terecht. Bij de zelfhulpgroep Moedige Ouders vonden we begrip

en steun. En onze dochter Martha gaat samen met Tirsa van Waypoint voorlichting geven. Martha kan nu uit eigen ervaring vertellen dat drank geen oplossing is voor problemen!’’

Hadden Hanna en Klaas achteraf dingen anders moeten doen? Hanna: ,,Ik had eerder moeten stoppen met pamperen en we hadden Martha misschien eerder voor de keus moeten stellen óf je aan de regels houden óf het huis uit. Maar aan de andere kant is de liefde voor je kind zo groot. Je blijft hoop houden dat ze tot inzicht komt.’’ En dat is ook de les die ze andere ouders wil meegeven: ,,Verlies nooit de hoop! Als je als ouders genoeg liefde voor je kind hebt, is er voor elk kind hoop.’’ 

* De namen van de gezinsleden zijn om privacy-redenen gefingeerd.

God heeft de kring van gebed rond Martha verhoord.

W AY P O I N T M A G A Z I N E

32

Krijn de Jong, grondlegger van Waypoint Urk 2003. 2003. Zeventien Urker jongeren worden veroordeeld voor cocaïnehandel. In datzelfde jaar zendt het tv-programma Zembla een documentaire over drugsgebruik op Urk uit: Vis, drugs en rock & roll. Krijn de Jong, met ervaring als hulpverlener in een Amsterdams opvangcentrum voor daklozen en verslaafden, wordt gegrepen door de verslavingsproblematiek die óók in zijn woonplaats Urk blijkt te spelen.

Op Urk komt een bewustwordingsproces op gang, aangestuurd door Krijn. In de woonkamer van Krijn en Trijntje de Jong verzamelt zich een groep mensen, waaronder Hessel Bakker en Jurie van den Berg, bij wie de verslavingsproblematiek op het hart gebonden wordt. Ze komen samen om te bidden en na te denken. ‘We moeten iets gaan doen’, is de conclusie.

2006. Waypoint wordt uitgebreid met een kringloopwinkel. Dankzij Krijn de Jong is Waypoint verbonden aan Tot Heil des Volks, de stichting voor wie Krijn werkzaam

33

W AY P O I N T M A G A Z I N E

is en die zich al vele jaren inzet voor de zwakkeren in de samenleving. Door de jaren heen groeit de Waypoint-organisatie gestaag.

2016. Inmiddels dertien jaar verder. Waypoint is niet meer weg te denken uit de Urker samenleving.

De afgelopen jaren hebben tientallen mensen perspectief gevonden op een beter, verslavingsvrij leven, dankzij de hulp die Waypoint kan bieden. Honderden jongeren zijn door voorlichting op scholen op de hoogte gebracht van de gevaren van drank-, drugs- en gameversla-

ving. Steeds beter weten Urkers met verslavingsproblematiek de weg te vinden naar de hulp van Waypoint.

De mensen van Waypoint kijken met dankbaarheid terug naar het initiatief dat Krijn de Jong dertien jaar geleden nam om concreet iets te gaan doen. Zijn inspanningen hebben – met Gods hulp en zegen – geresulteerd in een Urker hulpverleningsinstantie die op allerlei manieren actief is en wil blijven in de Urker samenleving om de verslavingsproblematiek terug te dringen. 

Louw, dertig jaar:

‘Na dat eerste groene flesje, móet ik ook die tweede’ Kan hij een specifieke oorzaak noemen voor zijn verslaving? Nee, sommige mensen raken nou eenmaal verslaafd, is de mening van de 30-jarige Louw. Misschien is het een kwestie van genen; zijn vader hield vroeger ook bovenmatig van een borrel. Is nu wel gestopt, of beter gezegd, gematigd. Maar hij niet. Na een week hard werken moet hij in het weekend los. Met name met drank en omdat hij geen nee zegt tegen vrienden, is er ook sprake van zo af en toe wat drugs.

In de keuken van zijn ouders steekt Louw wat zenuwachtig een sigaret op. Achter hem staat een groot aquarium met alle soorten vissen. Hij is er veelvuldig mee in de weer. ,,Het is goed om een hobby te hebben, iets waar je je op kunt focussen. Anders wordt je leven helemaal een kapzootje’’, leidt hij het gesprek in. Waypoint heeft hem gevraagd mee te werken aan dit anonieme interview. Louw is er niet zo zeker van, hij praat niet graag als het gaat over zijn drankmisbruik. Maar vooruit, hij probeert het. Misschien wel omdat hij iets terug wil doen voor Way-

point. ,,Tja, Tirsa komt me regelmatig even opzoeken. Bij haar kan ik mijn hart luchten en dat is echt fijn. Weet je, bij de mensen van Waypoint voel je nooit een oordeel en kun je gewoon zijn wie je bent.

Ik zal niet zeggen dat ik het met alles eens ben wat ze beweren over verslaving, maar toch… ze zijn allemaal fantastisch.’’

De zus van Louw schuift ook aan bij het gesprek. Niet zonder reden, want zij is degene die een paar jaar geleden haar grenzen stelde. Louw zou op haar kinderen passen en kwam aangeschoten binnen. ,,Ik

was het al langere tijd zat, altijd maar dat onder invloed zijn. Als je er wat van zei, kreeg je de wind van voren. Dan deelde hij vreselijke steken uit, echt vals, ook naar mijn ouders. Maar die keer was de maat helemaal vol en ben ik op mijn strepen gaan staan. Hij krijgt mijn kinderen alleen te zien als hij nuchter is. Tegenwoordig is dat vaker dan voorheen. Doordeweeks gaat het redelijk met hem, maar in de weekenden hoef ik hem niet te zien.’’

Louw blijft ogenschijnlijk stoïcijns onder de woorden van zijn zus. ,,Dat lijkt zo’’, zegt hij. ,,Maar ik

W AY P O I N T M A G A Z I N E

34

vind het echt wel erg wat ze zegt.’’

Toch zal haar houding niet leiden tot de keuze die hij moet maken, geeft hij eerlijk toe. ,,Vraag me niet waarom. Het is denk ik de kick die ik krijg van de alcohol, daar draait het uiteindelijk toch om in mijn leven. Voor mij is het ultieme geluksmoment op vrijdagmiddag, als de werkweek erop zit en ik me op de achterstraat kan vestigen met mijn pilsje. De alcohol is na zo’n werkweek mijn beloning. En ja, ik weet dat ik na dat eerste groene flesje ook de tweede wil. En de derde… Er is geen stop. Ja, als het krat leeg is.’’

Eerste pilsje Als Louw terugkijkt op zijn leven, kan hij niet echt één moment aanwijzen waarop hij de verkeerde afslag nam. Het waren er meerdere - te jong begonnen met drinken, foute vrienden zoeken - en zijn verslaving begon misschien wel bij dat allereerste pilsje, vermoedt hij. ,,Ik ben een pleaser, wil het anderen graag naar de zin maken.

Dat zijn vaak niet de mensen die makkelijk ‘nee’ zeggen, ik dus ook niet. Dan word je dus een meeloper. Meedoen in het drinken en later ook in het drugsgebruik. Daar komt bij dat ik als puber en jaren erna worstelde met mijn geaardheid. Niemand mocht erachter komen dat ik op mannen val. Ik vocht ertegen, leefde een tijd lang in ontkenning. Dat gevecht in je eentje maakt je eenzaam.’’

Roert Louw nu het onderliggende probleem van zijn verslaving aan? Terwijl hij nadenkt over een antwoord, neemt hij een trek van zijn sigaret. Haalt lichtzinnig zijn schouders op en zegt: ,,Misschien wel ja. Misschien…’’ Meer dan dat wil hij er niet over kwijt. ,,Ik geloof echt wel dat sommige verslaafden problemen uit hun jeugd kunnen aanwijzen als oorzaak. Maar voor mezelf vind ik dat niet nodig. De

35

W AY P O I N T M A G A Z I N E

De knop in mijn hoofd moet om. één raakt makkelijker verslaafd dan de ander. Zo zie ik dat bij mezelf.’’

Grootste zorg Louw geeft zijn leven momenteel een 7,5. Jaren geleden kwam hij uit de kast, iets wat in ieder geval de zwaarte van het geheim uit zijn leven haalde. ,,Ik was behoorlijk zenuwachtig toen ik het mijn moeder vertelde. Weet je wat ze zei?

‘Zuun, dat eaw ik alteed al edocht’.

Ik zei toen: was er maar ooit over begonnen met me.’’

De grootste zorg van dit moment is voor Louw niet de alcohol, maar zijn werk. Door pijn in zijn gewrichten, met name in zijn polsen en schouders, moet hij zijn baan in de vis opgeven. Hij heeft er jaren met plezier gewerkt en verdiende genoeg geld. Alhoewel, een verslaafde verdient niet snel ‘genoeg’ en dat gold ook voor Louw. ,,Jaren geleden had ik echt mijn dieptepunt. Ik dronk de hele week door, was iedere dag beneveld. De jeneverflessen lagen door het huis verstopt. Ik dacht iedereen te slim af te zijn, maar de enige die ik voor de gek hield was mezelf. Dat was ook het moment waarop mijn zus ingreep en ik in contact kwam met Waypoint. Ik gebruikte in die tijd

ERREVTARORIB GEEST W NAGDM aypoint 1872

ook veel meer drugs. In plaats van rekeningen te betalen, ging het geld op aan genotsmiddelen. Met Waypoint werkte ik via gesprekken en hulpgroepen aan mijn verslavingsproblemen en Hulp en Steun stapte in om de financiën weer op orde te krijgen. Het gaat nu goed, ook wat betreft geld.’’

Zijn zus komt tussendoor: ,,Niet altijd. Als hij geen geld heeft, klopt hij bij z’n moeder aan. Ze kan geen nee zeggen tegen hem, heeft hem altijd al wel wat verwend. Ze weet dat ze het niet moet geven, maar toch doet ze het.’’ Louw beaamt: ,,Als verslaafde weet je precies bij wie je zijn moet.’’

In zijn zoektocht naar werk krijgt Louw hulp van Waypoint. Hij hoopt ooit hulpverlener te zijn. Anderen helpen, die met dezelfde problemen kampen als hij. Maar hij weet ook wat hij eerst moet doen, wil hij ooit die stap zetten: ,,De knop in mijn hoofd moet om. ‘Geen druppel meer’ moet het worden, in plaats van ‘zo af en toe nog een glaasje’. Ik hou het immers niet bij één glaasje? Ik ben nog niet zover dat ik die stap kan maken, maar toch sta ik tevreden in het leven.

Tenminste, als ik het vergelijk met een paar jaar terug.’’ 

De GGD springt in bij extreme zorgmijders en ernstige vervuiling

‘Vastgelopen hulpverlening helpen wij weer vlot te trekken’ ,,De mensen die met hun verslaving bij Waypoint terechtkomen, zijn allemaal gemotiveerd om af te kicken. Sommigen heel gemotiveerd, sommigen een beetje. Van die laatste groep haken soms mensen af. Ze komen afspraken niet na en Waypoint kan ze moeilijk bereiken. Dan wordt soms de GGD ingeschakeld, die bijvoorbeeld een ‘rondetafelgesprek’ organiseert met de verslaafde en de andere betrokken hulpverleners. Centrale vraag is dan: hoe krijgen we de hulpverlening weer op gang? Soms beseft een verslaafde tijdens zo’n gesprek ineens hoeveel mensen om hem geven en willen helpen. Dat geeft dan een zetje in de goede richting. Als het niet lukt om iemand honderd procent te helpen, kunnen we

PRAERTRTONBE AR

Way DVGAESN point 1872

toch vaak kleine of grote verbeteringen realiseren. Zoals schuldhulp inschakelen waardoor iemand weer perspectief krijgt, de verslavingshulp weer vlottrekken of zorgen dat een ernstig vervuild huis wordt schoongemaakt.

Als hulpverlening willen we mensen niet afhankelijk maken, maar weer in hun eigen kracht zetten. Bij een verslaving die over een bepaald punt heen is, is het zeer moeilijk om dat in je eentje voor elkaar te krijgen. Als GGD helpen we dan graag om de hulpverlening weer op gang te brengen.’’

Charlie Lengkeek GGD

Kwintes Woonbegeleiding biedt noodopvang en woonbegeleiding

‘We proberen de thuissituatie van de verslaafde weer op orde te krijgen’ ESN BEARDVGA

PRAERTRTONaypoint W

1872

,,Soms is bij mensen met verslavingsproblematiek ook sprake van een psychiatrische handicap zoals schizofrenie of een persoonlijkheidsstoornis. Door de verslaving speelt dit extra op en dat kan voor grote problemen zorgen.

Wij helpen deze cliënten bij alles wat met wonen en financiën te maken heeft. Dat varieert van het huishouden en administratie tot contacten met instanties. Vaak zijn gezinsrelaties verstoord, is er sprake van schulden en een onregelmatig inkomen en zijn er problemen met instanties omdat cliënten afspraken niet nakomen.

Wij proberen dan een oplossing te zoeken.

Als de thuissituatie zo escaleert dat mensen op straat worden

gezet, bieden wij een aantal weken noodopvang in Emmeloord.

Voorwaarde is wél dat de verslaafde serieus een afkicktraject wil ingaan. Voor iemand die jarenlang verslaafd is geweest, is het een hele uitdaging om het leven weer op te pakken. Daarom bieden wij beschermd wonen: een woonvorm waarbij mensen met psychiatrische problematiek en een verslavingsverleden 24 uur per dag kunnen terugvallen op ondersteuning en worden geholpen bij het vinden van dagbesteding, hobby’s en sociale activiteiten. Eigenlijk bij het opbouwen van een normaal leven dus.’’

Nico Rozendaal Kwintes Woonbegeleiding

W AY P O I N T M A G A Z I N E

36

Huisartsen verwijzen door naar Waypoint bij (vermoeden van) verslavingsproblemen

PRAERTRTONBE AR

Way DVGAESN point 1872

‘Waypoint staat als vraagbaak en buddy dicht bij de Urker samenleving’ ,,Soms krijgen we een patiënt bij wie sprake lijkt te zijn van een bepaalde verslaving. Of we zien ouders op het spreekuur die zich zorgen maken over de mogelijke verslaving van hun zoon of dochter. In die gevallen verwijzen we graag door naar Waypoint.

Waypoint staat als Urker initiatief dichtbij de Urkers. De mensen van Waypoint stellen zich op als buddy

37

W AY P O I N T M A G A Z I N E

en zijn daardoor benaderbaar. Een officiële instantie schrikt soms af.

Ik vind dat Waypoint een belangrijke rol heeft als het gaat om voorlichting en preventie. Vaak kennen de mensen de risico’s van overmatig alcohol- of drugsgebruik of gokken niet eens. Als mensen daar gevaarlijk mee bezig zijn, kan Waypoint nét dat stukje zorg bieden dat uitmaakt of iemand écht

verslaafd raakt of niet.

Ik ken de mensen van Waypoint als toegewijd en gemotiveerd. Ze weten waarvoor ze het doen en dat is hartstikke goed om te merken.

Maar dat Waypoint dichtbij en laagdrempelig is, zie ik als de grootste meerwaarde.’’

Gert Jonkheer Huisartsenpraktijk Het Dok

Klaas en Pieter over de AA en NA

‘Eerlijk zijn Artikel over de AA ismetalfoto’s winst’

Klaas is een welbespraakte optimistische dertiger. Een alcoholist, die ook wel drugs gebruikte, maar toch vooral over de alcohol struikelde. Hij is drie jaar nuchter nu en een trouw bezoeker van de NA en AA, zelfstandige gespreksgroepen die onderdak vinden bij Waypoint. Naast hem zit Pieter, eind twintiger en drugsverslaafd. Soms gaat het heel erg goed met hem, dan is hij ‘zomaar’ anderhalf jaar clean.

Maar nu is het mis, geeft hij toe: vandaag nog gebruikt. ,,Verschil met vroeger is dat ik er toen om loog.

Hier in de gespreksgroep heeft dat geen enkele zin.’’

ee, Pieter komt zoals hij is. Vanavond zit hij even helemaal niet lekker in zijn vel. Negatieve gedachten spoken al een paar dagen door zijn hoofd - vooral over zichzelf. Hij ondervindt stress door de drukte op het werk en voelt moedeloosheid. Het zijn emoties die hem terugdrijven naar de drugs. ,,Ik weet hoe fijn het is om clean te zijn en dan toch weer dit…

Zo moeilijk is het om los te komen van je oude gewoontes, je oude ik.’’

Ondanks de moeilijkheden die hij nu ervaart, blijft Pieter wel hoop houden. Vooral als hij terugkijkt op zijn leven als verslaafde, waarin hij verzoop in zijn eigen leugenachtige gedrag.

Vier jaar geleden gaf hij voor het eerst toe verslavingsproblemen te hebben, dat was de grote omme-

keer. Zijn omgeving had hem ertoe gedwongen, door hem op straat te zetten. Voor Pieter kwam die beslissing volledig onverwachts, want jarenlang hadden ze hem de hand boven het hoofd gehouden. Vooral zijn moeder had altijd voor hem gezorgd – goedbedoeld, maar ze hield zijn verslaving er mee in stand. Ook voor haar kwam uiteindelijk het punt van ‘tot hier

W AY P O I N T M A G A Z I N E

38

ERREVTARORIB GEEST W NAGDM aypoint 1872

Mijn problemen ontkennen en verzwijgen heeft me alleen maar ellende gebracht. en niet verder’ en Pieter bereikte meer dood dan levend de bodem van zijn bestaan. In de vier jaren van herstel kreeg hij verschillende keren te maken met terugval.

Iedere keer krabbelde hij op en viel, soms na weken, soms na maanden, weer terug. ,,Dit is blijkbaar mijn weg van herstel’’, verzucht Pieter. ,,Maar weet je wat het is? Herstel heeft geen bestemming. Het is een reis van persoonlijke groei en verantwoording nemen voor je eigen leven. De ene verslaafde heeft aan één kliniek genoeg, de andere moet in meerdere opgenomen worden.’’

Eerlijk zijn Klaas geeft hem een klap op de schouder: ,,Klasse, ouwe! Eerlijk zijn is al winst.’’ Hij herkent het verhaal van Pieter, al heeft hij in

39

W AY P O I N T M A G A Z I N E

zijn zeven jaar van herstel slechts één keer een terugval gehad en gaat het nu reuzengoed met hem. ,,Maar dat is juist zo’n valkuil’’, haast hij zich te zeggen. ,,Met Pieter ging het ook heel goed de laatste tijd en weet je wat er dan gebeurt in je hoofd? Je wordt laks.

Slaat een keertje de gespreksgroep over, dan nog eens een keer, want het gaat immers goed? Je kunt het zelf, denk je. Nou, echt niet. Je blijft verslaafd, je hele leven lang.

Wat denk je wat er in mij omgaat met dit mooie weer? ‘Lekker effen een pilsje’. Ja, dan moet ik dus echt met iemand gaan praten, anders blijft die gedachte terugkomen. Ik ben een keer op straat tegen een wildvreemde begonnen, omdat ik wist dat ik op dat moment móest praten. Die man hoorde me aan en zei op het eind: ‘ik hoop dat het goed blijft gaan met je’. Kijk, toen was ik die gedachte aan dat pilsje kwijt en kon ik verder. Daarom zijn die gespreksgroepen ook zo belangrijk voor ons. Voor mij is het echt een middel om van de drank af te blijven.’’

Zijn verslaving aan de alcohol kostte hem veel geld, maar leverde ook veel conflicten op. Klaas leefde van ruzie naar ruzie en o wee als iemand durfde te zeggen dat drank de oorzaak was en dat hij moest stoppen… Dat bepaalde hij nog altijd zelf. Zoals hij zijn hele leven al zelf bepaalde wat hij wel en niet deed. ,,Ik werkte vanaf mijn twaalf-

de. Met bijbaantjes verdiende ik genoeg geld en thuis mochten we zelf weten wat we met ons loon deden. Ik kocht er behalve mooie schoenen ook bier van. Zo is het allemaal begonnen en het eindigde jaren later in een wrak van 65 kilo, met waanbeelden, angsten en heel, heel veel schaamte.

Er was niets stoers meer aan mij. Na een knallende ruzie met mijn moeder, waarbij zij het huis uit vluchtte, schonk ik voor me zelf een speatjen in en viel opeens het kwartje. Ik keek naar mijn glas en gaf toe: zij zijn niet het probleem, maar ik en mijn drank.

De keuze was óf binnen een paar weken begraven liggen op De Vormt, óf vechten voor leven.’’

Klaas zocht hulp en herstelde, ook met behulp van professionele hulp in een kliniek. Hij viel weer terug, maar nu is hij drie jaar clean en ziet hij het leven zonnig in. ,,Mijn problemen ontkennen en verzwijgen heeft me alleen maar ellende gebracht. Pas toen ik begon te praten, kreeg het herstel een kans.’’

GESPREKSGROEPEN Klaas en Pieter bezoeken samen met anderen regelmatig de AA of NA. ,,We houden elkaar scherp’’, leggen ze uit. ,,Niet met stoere verhalen over hoe geweldig het allemaal was en welke stoere dingen we meemaakten als verslaafden, want daar hebben we geen boodschap meer aan. We waren verre van stoer en ziek in onze hoofden. Als je clean bent, zie je dat pas. Dan ook voel je je emoties weer en denk je helder. We weten dat er jongeren zijn op Urk die graag willen stoppen met alcohol en drugs, maar niet durven, omdat ze bang zijn voor de mening van de groep. Wij hopen dat ze de stap durven te zetten en hier willen komen.’’

De NA is iedere dinsdag en donderdag om 20.00 uur op Vliestroom 9.

De AA is elke vrijdag om 20.00 uur in huisartenpraktijk De Noord.

MRETDREOWB W EARDKGEESR aypoint 1872

Systeembegeleiding heeft invloed op herstel van de verslaafde

‘We zien veel mooie dingen gebeuren’ Systeem. ,,Een mens staat niet op zichzelf. Daarom proberen we ook altijd het ‘systeem’ bij de hulpverlening te betrekken: alle betrokkenen die om de verslaafde heen staan, dus de broers, zussen, ouders, vrienden, eventueel een werkgever.

In een aantal gesprekken proberen we helder te krijgen wat er eventueel onder de verslaving zit.’’

Poppetjes. ,,We gebruiken daarvoor Playmobil- en Duplopoppetjes, waarmee de gezinsleden een familieopstelling mogen maken.

Regelmatig zorgen die poppetjes voor eyeopeners. Een vrouw plaatst haar man bijvoorbeeld intuïtief op afstand, terwijl ouders naast elkaar horen te staan. ‘Maar ja, zo voelt het niet’. Of ouders plaatsen hun kind mijlenver van zich vandaan en worden zich daardoor ineens bewust van de

afstand die ze tot hun eigen kind zijn gaan voelen. Het zegt ook veel of de poppetjes met de gezichten of met de ruggen naar elkaar toe worden gezet.’’

Verhelderend. ,,Het werken met poppetjes is een eenvoudige methode, maar erg verhelderend.

Vaak kunnen mensen door die poppetjes een probleem ineens heel goed uitleggen. Soms blijkt er sprake van relatieproblemen of onverwerkte rouw in het gezin.

Dan verwijzen we door naar huwelijks- of rouwtherapie. Vaak zie je dat een verslaafd kind zich anders gaat gedragen als er gewerkt wordt aan de problemen in het gezin. Het is nadrukkelijk niet de bedoeling om een ‘schuldige’ aan te wijzen. Opvoeden blijft nu eenmaal lastig, we doen het allemaal met vallen en opstaan.’’

Uitgeput. ,,Soms is de omgeving van de verslaafde uitgeput, omdat ze jarenlang met de verslaafde hebben geworsteld. Dan is de accu leeggeraakt. Logisch! Toch blijven we proberen om familie en vrienden erbij te betrekken, want ze kunnen een positieve invloed hebben op het herstel van de cliënt.’’

Hoop. ,,Het werk is soms zwaar, maar we blijven geloven dat herstel mogelijk is. We kunnen als Waypoint de nood niet oplossen, maar we kunnen wel waar nood is de handen uit de mouwen steken.

En we zien veel mooie dingen gebeuren, dus we zijn niet zonder hoop!’’

Klaas Kapitein Stichting Waypoint Urk

W AY P O I N T M A G A Z I N E

40

PRAERTRTONBE AR

Way DVGAESN point 1872

‘Jongeren een verslavingsvrij leven gunnen’

‘Samenwerking vanaf het begin’

Jans Post Maatschappelijk werker

Pieter ten Napel Ambulant Jongerenwerker Urk

,,Met veel liefde werk ik samen met Waypoint. Vanwege hun gedegen kennis over verslaving en verslavingsmiddelen, maar ook vanwege de passie die we delen om jongeren een verslavingsvrij leven te gunnen. Het komt voor dat ik iemand van Waypoint bij een gesprek vraag. Ook wisselen we eens in de twee maanden onze expertise met elkaar uit. Mijn werkwijze is altijd gericht op het meisje, de jonge vrouw en haar netwerk. Ze kunnen mij overal tegenkomen, van het uitgaansleven tot het voetbalveld. Wie behoefte heeft aan een gesprek, kan mij aanspreken, bellen, appen of mailen. Praten kan bijvoorbeeld ook in Emmeloord of anoniem via klikvoorhulp.nl. Tegen jongeren met problemen wil ik zeggen: maak praten over jezelf niet te zwaar. Gun jezelf een beter leven en maak gebruik van mijn uitnodiging.”

,,Al heel wat jaren mag ik Ambulant Jongerenwerker zijn op ons schitterende dorp. Als ik terugkijk zijn we ongeveer gelijktijdig met Waypoint gestart. Toen werd direct gezegd: ‘Waypoint is voor jongeren met een verslaving. Jullie moeten aandacht hebben voor alle jongeren.’ Op die manier werken we vanaf het begin samen en dat is fijn. Regelmatig hebben we vergaderingen. Ook proberen wij jongeren en hun ouders door te verwijzen naar Waypoint, maar als zij andere wegen willen volgen zijn wij er natuurlijk ook voor ze. Drempels bestaan niet bij het Ambulante Jongerenwerk. Binnenkort gaan we opnieuw om de tafel om onze samenwerking nog verder uit te bouwen en te komen tot een Urker model van hulpverlening en begeleiding. Dat is toch wat we allemaal willen voor onze jeugd.”

Telefoon: 06-12682972 E-mail: j.post@zorggroep-onl.nl

Telefoon: 06-13495970 E-mail: p.tennapel@zorggroep-onl.nl

41

W AY P O I N T M A G A Z I N E

Jim Geduld bemiddelt voor Waypoint bij afkickklinieken in binnen- en buitenland

‘In de kliniek ontdekken niet alleen voor staan én Behandelen. ,,Met mijn bedrijf zorg ik dat verslaafde cliënten op korte termijn een behandeling in een kliniek kunnen volgen. Ik kan cliënten snel doorverwijzen. Soms klopt niet de verslaafde, maar de familie aan voor hulp: ‘Jim, wij kunnen niet meer tot hem doordringen. Wil je helpen?’. Ik werk samen met afkickklinieken in binnen- en buitenland, van de VS, Engeland, Ierland en Schotland, tot Italië, Spanje, Portugal, Thailand en Zuid-Afrika, voor verslavingen die variëren van drugs en alcohol tot gamen en gokken.’’

PRAERTRTONBE AR

Way DVGAESN point 1872

Bodem. ,,Een verslaafde moet de bodem bereiken voordat hij of zij rijp is voor een afkickkliniek, maar voor iedereen is die bodem anders.

Voor sommigen is het hun baan verliezen, voor anderen is het een schuld van tonnen, huis kwijt en vrouw en kinderen kwijt. Als familie mij te hulp roept, brengen we samen die bodem sneller in zicht door de verslaafde een ultimatum én duidelijke grenzen te stellen: ‘Óf je gaat naar een kliniek óf je komt het huis niet meer in en we lossen dit en dit en dit niet meer voor je op’. Dat werkt in 98 procent van de gevallen.’’

Beloningssysteem. ,,Bij een verslaafde is het beloningssysteem in de hersenen doorgeslagen. Dat beloningssysteem wil alleen maar meer, meer, meer. In een kliniek leert een verslaafde inzien dat

W AY P O I N T M A G A Z I N E

42

verslaafden dat ze er dat er hoop voor hen is’ meer drank of drugs niet beter is, meer zelfs dodelijk kan zijn. Ze leren hun beloningssysteem resetten, maar wat vooral belangrijk is: ze ontdekken dat ze het niet alleen hoeven te doen en dat er óók voor hen hoop is op een beter, drugsvrij leven.’’

Ervaringsdeskundigen. ,,Negen procent van de behandelaren in buitenlandse klinieken is zelf verslaafd geweest. Ze doorzien leugens en bedrog moeiteloos.

Voor verslaafden die echt willen afkicken is dat perfect. Verslaafden die daar nog niet aan toe zijn, schrikken als ze de spiegel voorgehouden krijgen. Die zijn zo weer gevlogen. En dat kan: een kliniek is geen gevangenis, maar een open instelling.’’

Buitenland. ,,Een behandeling in het buitenland werkt beter. Je bent even helemaal uit je eigen omgeving. In Nederland is te veel afleiding. Tijdens de behandeling in een kliniek wordt in twee maanden tijd de fundering gelegd voor een nieuwe manier van leven. Dat nieuwe leven moet thuis met nabehandeling opgebouwd worden.

En die nabehandeling krijgt voor iedereen weer anders vorm.’’

Afkicken. ,,Lichamelijk afkicken duurt maximaal drie weken.

Dan is het middel uit je lichaam.

Maar waar het écht om gaat is de persoonlijkheidsproblematiek: de

43

W AY P O I N T M A G A Z I N E

hele riedel van angst, depressie, list en manipulatie. Verslaafden vinden het stuk voor stuk moeilijk hun emoties onder ogen te zien.

Daarom werken de groepsgesprekken zo goed: ze zien bij de ander de gevoelens die ze bij zichzelf niet durven erkennen.’’

Systeem. ,,Terwijl de verslaafde in het buitenland in behandeling is, krijgt het systeem – de familie – in Nederland óók hulp. Ze leren duidelijke grenzen aangeven, ophouden met bemoederen en vooral: meer met elkaar communiceren! Een verslaafde bespeelt het systeem namelijk. Als het systeem verandert, wordt het voor de verslaafde moeilijker om in zijn oude leven terug te vallen.’’

Nazorg. ,,Je raakt nooit van je verslaving af. Het is iets psychisch in je hersenen. Dus je moet voor altijd stoppen met die middelen én kiezen voor een andere manier van leven, voor een hoger doel.

Voor veel Urkers is dat God, maar het kan van alles zijn. Ik ben zelf alweer elf jaar clean, maar nog steeds ga ik elke week naar de NA-meetings. De mensen die je daar ontmoet begrijpen jou. Ik zie het als een wekelijkse training om verslavingsvrij te kunnen blijven leven. Zo helpen we elkaar!’’

Jim Geduld Geduld Interventies

WAYPOINT VERSLAVINGSZORG EN PREVENTIE

Contact Bezoekadres Vliestroom 9, 8321 EG Urk T 0527-690073 M info@waypoint-urk.nl W www.waypoint-urk.nl Kringloopwinkel Vliestroom 21, 8321 EG Urk T 0527-239924 W www.kringloopwaypoint.nl

Zie website voor openingstijden.

Waypoint Urk is onderdeel van Stichting Tot Heil des Volks.

Wellicht wilt u na het lezen van dit magazine het werk van Waypoint Urk financieel ondersteunen. Dit kan door een eenmalige of periodieke gift naar ons over te maken.

NL75 RABO 0393 8235 55 t.n.v. St. Tot Heil des Volks / Waypoint.

U kunt ook doneren via onze website.

W AY P O I N T M A G A Z I N E

44