Rond de Bron - December 2023

rond januari 2024

Communiceren zonder woorden

Ontdek de kracht van de Beeldende therapiegroep

Niet voor iedereen is het vanzelfsprekend om openhartig over gevoelens te praten. Misschien voel jij je meer op jouw gemak om te praten als je bezig bent met iets anders, of vind je het juist lastig om je in woorden uit te drukken. Met de groep ‘beeldende therapie’ gaan wij hiermee aan de slag.

De groep komt in totaal zes keer bij elkaar (start rond januari 2024).

Informatie & aanmelden

Via de mail spreekuur@joodswelzijn.nl of telefonisch 088-1652200. Meer informatie is te vinden op joodswelzijn.nl/diensten/beeldende-therapie

Machtiging

COLOFON

Aan deze Rond de Bron hebben meegewerkt:

Geja Lahpor (hoofdredacteur)

Daniël Smits (redactie-assistent)

Gerrie Oosterhagen (redactie-assistent)

Opperrabbij n B. Jacobs (eindredactie)

Rabbij n H. Groenewoudt

Bracha Heintz

Stichting Joodse

Kindergemeenschap Cheider

Postbus 7828

1008 AA AMSTERDAM

Tel. 020-646 55 64

ISSN: 1570-4041

IBAN: NL74INGB0000223922

BIC: INGBNL2A

Opmerkingen, suggesties of vragen over Rond de Bron kunt u mailen naar redactie@cheider.nl

Incasso voor een eenmalige gift

Ondergetekende verleent hierbij een machtiging aan: St. Maatschappelijke Zorg Cheider Postbus 7828, 1008 AA Amsterdam

ING rekening 223922 IBAN: NL 74INGB0000223922

Om een eenmalig bedrag van ....................... van zijn/haar bankrekening af te schrijven ten gunste van het Cheider.

Bankrekening: ....................................................................................

Naam en voorletters: ........................................................................

Plaats: ....................................................................................................

Handtekening:

Datum:

Binnen 56 dagen kan de ondergetekende zijn/haar eigen bank opdracht geven het bedrag te storneren. Wij zijn ANBI gecertificeerd.

Voor meer informatie kunt u op onze website terecht: www.cheider.nl

Uw giften zij n welkom op rekening

NL74INGB0000223922

t.n.v. Stichting Zorg Cheider. Dank u wel.

Dromen, ons diepste ‘zelf’

n Door Rabbijn H. GROENEWOUDT

De Tora kent een aantal bekende verhalen waarin dromen een rol spelen. Vooral in Genesis, het deel van de Tora dat we in de wintermaanden in de synagogen lezen, komen veel dromen voor. Zo ook in het leven van Jozef, de lievelingszoon van aartsvader Jakob - die de beroemde droom met de ladder had. Als jongeman droomt hij dat zijn ouders en broers voor hem buigen. Zijn broers haten hem hierom, zijn vader wacht af. Wie weet wat deze dromen betekenen.

JOZEF WORDT ONDERKONING

Jozef belandt in Egypte en wordt in een gevangenis gezet. Nu heeft Jozef een andere rol. Hij droomt niet zelf, maar hij legt de dromen van anderen uit. En als blijkt dat hij dat goed doet, wordt hij aanbevolen bij niemand minder dan de Farao, de koning van Egypte . Ook híj heeft gedroomd, en die dromen laten hem niet los. Hij wil een uitleg. Als Jozef dat doet, terwijl hij nog maar net uit de gevangenis is gehaald, maakt Farao hem subiet onderkoning. En dan is de cirkel rond. Jozef is de onderkoning, hij zorgt ervoor dat er voedsel is tijdens de hongersnood, en zijn broers komen naar hem toe om brood te kopen. Zij buigen voor hem, zoals Jozef al jaren eerder gedroomd had ! Ik vraag me weleens af: had dit niet zonder al die dromen gekund?

UITLEG

Onze Wijzen leren ons dat dromen betekenis hebben en dat die betekenis wordt bepaald door de uitleg die de dromer er zelf aan geeft. Als iemand droomt en zich in de ochtend de droom nog kan herinneren, - iets wat niet altijd zo is, zoals we weten - zal hij zeggen: ‘ik heb een positieve droom gehad ‘ daarmee de inhoud van de droom positief bepalend. Niet de droom vertelt ons iets, maar wij vullen de droom zo in dat zij ons iets moois vertelt, ongeacht de inhoud. Dat is wat de verhaallijn van Jozef ons leert. Hij droomt iets, vertelt het aan zijn familie en legt het: uit. ‘Ik word leider, jullie buigen voor mij’. De broers haten zijn arrogantie maar Jakob weet, als Jozef dit zo interpreteert, zou het weleens kunnen gebeuren.

VERSCHIL IN BETEKENIS

In de gevangenis komen de bakker en de schenker hem vragen hoe ze hun dromen kunnen begrijpen. Jozef legt ze niet uit, hij vult ze in. De bakker overleeft het niet, de

schenker wel.

En als Farao niet weet wat zijn droom zou kunnen betekenen, halen ze Jozef. Niet om de droom uit te leggen maar om het beeld van de magere koeien die de dikke opeten, maar toch mager blijven, betekenis te geven.

De gedachte achter dit alles is als volgt: Een droom staat op zichzelf. Het is geen eigen-

dom van de dromer. Maar kan wel iets zeggen voor iedereen en over alles, hoewel dat niet altijdzo hoeft te zijn. Een droom kan bijvoorbeeld ook niet meer dan een herleving van een moment van de voorafgaande dag zijn. Een flits, een beeld dat terugkomt -zonder enige betekenis.

En alleen de dromer zelf bepaalt onderbewust dat verschil.

DROMEN DIE UITKOMEN

Is de droom onbelangrijk voor jouw gevoel, dan is dat ook zo. Voel je dat hier een diepere betekenis achter zit? Vul dat dan snel positief in - het zou weleens kunnen uitkomen. Dromen zijn dus alleen bedrog als wij ze tot bedrog maken. Anders zijn het kleine vonkjes uit het diepste van onze ziel die ons binnenste ‘zelf ‘ naar boven brengen. Jozefs leven werd bepaald door wat hij zelf van zijn dromen maakte. Daarom zijn al die dromen van belang. Als hij er geen waarde aan had gehecht, waren ze niet bewaard gebleven in het verhaal van de Tora.

Onze dromen vertellen iets over ons, maar nog veel meer vertellen wij iets over onze dromen.

In memoriam (1)

Mijn leraar en beste vriend rabbijn

Ies Vorst is niet meer.

Onze contacten gingen soms over de oorlog, en het persoonlijke verlies van zijn moeder wiens foto hij altijd in zijn binnenzak droeg.

Rabbijn Vorst en ik zaten samen een keer in de auto op weg naar Westerbork, de plek die hij zo grondig had vermeden om vooral herinneringen niet op te roepen, maar waar toch iets gebeurde. Het betrof de onthulling van een monument door koningin Beatrix. Vlak bij het Kamp aangekomen trok rabbijn Vorst wit weg. “Ies, wat is er?” Om de VIP-gasten te verwelkomen, stonden soldaten van de Koninklijke Marechaussee in de houding om te begroeten. “Diezelfde Koninklijke Marechaussee die me nu verwelkomt, zorgde ervoor dat toen wij hier gevangen zaten we niet konden ontsnappen”, zei hij. Diep verdrongen herinneringen kwamen boven.

Voordat de voormalige rabbijn van Amsterdam, rabbijn Lewis, naar Nederland kwam vertelde de hoofd-dayan van het London Beth Din aan hem dat hij moet weten dat er wat er ook gebeurt, twee rabbijnen hem altijd zullen blijven steunen. De ene rabbijn is een Tsadiek, de ander (nog) niet. Wie de Tsadiek is moge duidelijk zijn!

Beste Ies,

Vraag aan Hashem om ons te bevrijden. Laat de echte sjalom komen voor ieder land, ieder volk, voor Israël en in ieder (mede)mens! En innige dank voor je derasjot, voor je wijsheid en je vroomheid. Moge de Algoede zijn lieve Dobbe en alle nazaten tot steun zijn, bij het omgaan met de gapende, ontroostbare wond die is ontstaan voor hen en voor geheel Joods Nederland.

Rabbijn Binyomin Jacobs

Zionisme is niet een politiek vraagstuk of een oplossing voor het ‘Joodse probleem’; Zionisme is het fundament van de hele Torah (RABBIJN KOOK)

In memoriam (2)

Nadat net voor Rosj Hasjana rabbijn

Ies Vorst ons is ontvallen, gold helaas hetzelfde voor Rabbijn

Yaakov Friedrich.

Rabbijn Friedrich heeft ongelofelijk veel betekend voor Joods Nederland; voor het Cheider en voor vele andere plaatsen waar hij zich dienstbaar had gemaakt. Hij heeft sjioerim gegeven en veel lezingen gehouden, ook in de niet-Joodse gemeenschap. Samen zaten we in het bestuur van het Cheider. Adje Cohen was toen voorzitter, Friedrich de vicevoorzitter, er was een penningmeester, en ik was lid zonder portefeuille. We hebben samen heel wat oorlogen moeten voeren tegen de Onderwijs Inspectie om te kunnen én te blijven overleven.

Rabbijn Friedrich was inmiddels hoogbejaard, en de enige zekerheid die we hebben in het leven is dat het leven eindig is. Beiden, en hetzelfde gold voor rabbijn Vorst, waren overlevenden van de oorlog. Alle twee vertelden ze over die afschuwelijke jaren, alle twee waren ook duidelijk getekend en gevormd door die vreselijke jaren.

En als we op Chanoeka het licht aansteken, zullen de nesjommes, de zielen van rabbijn Vorst en Rabbijn Friedrich vanuit het boven ons stervelingen aanmoedigen om ook als het tegenzit, vooral verder te gaan. Ievdoe et Hasjeem besimcha – dien G’d vanuit vreugde.

Rabbijn Binyomin Jacobs

JOODSE WIJSHEDEN

Overlijden is een verhuizing van het ene naar het andere huis. Een wijs man zal de meeste tijd besteden aan zijn toekomstige huis om die het mooiste te laten zijn (DE KOTZKER REBBE)

ALLEEN G’D KENT HET EINDE VANAF HET BEGIN

G’d schiep de vrouw niet uit het hoofd van de man zodat hij haar zou bevelen, niet uit zijn voeten dat zij zijn slaaf zou zijn, maar uit zijn zijde opdat zij het dichtst bij zijn hart zou zijn (TALMOED)

‘ISRAËL VOELT VOOR MIJ ALS THUISKOMEN EN VERTROUWD’

Als vrouw van een opperrabbijn heeft Blouma Jacobs een extra verantwoordelijkheid. Ze reist regelmatig met haar man mee in binnen- en buitenland en staat hem terzijde als er hulp geboden moet worden. Een bijzondere vrouw en moeder van 10 kinderen, kleinkinderen en achterkleinkinderen.

De mezoeza aan de voordeur geeft meteen een herkenbaar beeld. Eenmaal binnen draagt een ontspannen sfeer bij aan een welkom gevoel. In de kamer staan boekenkasten vol met Joodse boeken en ook de kast met de torarol ontbreekt niet. Op veel plekken staan mooie foto’s van de kinderen en kleinkinderen. Na de koffie staat Blouma, een hartelijke vrouw met ambities, mij te woord.

Hoe is het om de vrouw van een opperrabbijn te zijn?

Blouma: “Dat is langzaam gegroeid. Eerst was mijn man rabbijn van de plaatselijke gemeente, toen kreeg hij een overkoepelende provinciaale functie bij de IPOR (Interprovinciaal Opperrabbinaat) als rabbijn, en daarna is hij opperrabbijn geworden, zo ben ik er langzaam in gegroeid. Je wordt je daardoor steeds meer bewust van je verantwoordelijkheid.

Ik hoef niet alles te weten wat hij meemaakt, zodat ik in elke situatie neutraal en oprecht kan blijven, wat ook mijn intentie is”.

Op twee na wonen de kinderen in het buitenland: in Israël, Canada, Engeland en de VS. Hebt u veel contact met ze?

“We gaan minimaal één keer per jaar naar de kinderen toe. Canada en de VS kunnen we combineren. We proberen daarbij ook zoveel mogelijk op de Bar en Bat Mitswa’s en huwelijkssluitingen van onze kleinkinderen te zijn. We vinden het belangrijk om regelmatig contact te houden met de kinderen en kleinkinderen.

Voelt Israël als thuiskomen?

“Jazeker, en het voelt voor mij vertrouwd. Toch maken we nog

WITZEN

Moos en zijn broertje logeren bij opa en oma, want ze krijgen bijna een zusje.

De volgende dag wordt de baby geboren. Pappa belt en stuurt een leuke foto van hun nieuwe zusje. Hij vertelt ook hoe ze heet: Rachel.

Oma laat de foto zien en herhaalt de naam een paar keer. Het broertje van Moos kijkt goed en zegt dan: ‘Die ken ik niet’.

geen aliyah vanwege onze verantwoordelijkheid in Nederland. Mijn man wordt hier regelmatig door mensen gebeld die hem om hulp of bijstand vragen. Met name mensen die veel in de oorlog hebben meegemaakt of ondergedoken hebben gezeten. Maar daarnaast heeft mijn man hier ook nog talloze andere verantwoordelijke en belangrijke taken te vervullen”.

Wat deed u vroeger voor werk?

“Ik was lerares. Ik heb les gegeven aan kinderen op de Joodse school het Cheider. Daarvoor heb ik in Londen, Parijs en Israël voor de klas gestaan. Ik gaf daarnaast cursussen in de Joodse gemeente, ook aan volwassenen. Nu help ik mensen die hulp nodig hebben, zoals iemand naar het ziekenhuis brengen. Maar ik bied ook hulp als mensen naar mijn man komen met problemen, en hij aan mij vraagt of ik met de vrouwelijke familieleden wil spreken. Dat kan overal in Nederland zijn”.

Is de synagoge in uw woonplaats belangrijk voor u?

Ja, absoluut. Wij hebben een hele goede band met de gemeente, een vertrouwensband. We kennen de mensen al vanaf de jaren ‘70, en kennen inmiddels ook hun kinderen en kleinkinderen, en dat is heel leuk”.

Sam en zijn zusje gaan met oom en tante naar de dierentuin. Het zusje zegt tegen tante: ik heb 3 euro uit mijn spaarpot gehaald voor een ijsje voor ons alle vier. Dat vinden oom en tante erg lief van haar. Als ze het ijsje op hebben, zegt Sams zusje: ‘Wilt u het geld dan weer terug doen in mijn spaarpot?’

DAG 8 VAN CHANOEKA

Vanavond steken we 8 lichtjes aan. Wat staat de menorah er prachtig bij! Elke dag verklaren wij na het aansteken, dat de lichtjes er uitsluitend zijn om naar te kijken. Ander gebruik is niet toegestaan. Vandaar de shamash, de hulpkaars, die we gebruiken om de andcere lichtjes aan te steken.

Elke feestdag heeft een ander zintuig dat de hoofdrol speelt.

• Met Poerim zijn het de oren waarmee we naar het Poerimverhaal en de ratel luisteren.

• Met Pesach is het de mond, de smaakpapillen die de matsa proeven.

• En met Chanoeka spelen onze ogen de hoofdrol. We kijken naar de lichtjes en laten ons inspireren.

Wij kunnen namelijk kiezen waar wij wel of niet naar willen kijken.

De Makkabeeën kozen ervoor om juist niet te kijken naar het gigantische Syrische leger, niet te kijken naar hun eigen kleine aantallen, en ook niet naar de onmogelijke taak die voor hen lag.

Ze kozen ervoor om te kijken naar de G-ddelijke hand die hen zou beschermen.

HET LICHTJE BRANDT AL 2200 JAAR

De lichtjes van de menorah inspireren ons ook om onze ogen goed te gebruiken.

In de schoolvakantie hebben Sam en Moos een familiemidweek In Barneveld.

Op één van de dagen doen ze een ‘Crazy 88-spel, waarbij je in de omgeving allerlei aparte of grappige opdrachten moet doen. Eén van de opdrachten luidt: ‘Eet een falafel. Sam en Moos lopen een supermarkt binnen en vragen aan een medewerker waar de falafels te vinden zijn. Hij zegt: ‘Sorry, I don’t understand Dutch’.

n door BRACHA HEINTZ

Als een uitdaging zich voordoet kunnen wij kiezen waar we naar willen kijken: naar een duistere berg van onmogelijkheden, of naar een wonderlijk licht dat we zelf ontsteken en dat G-d met 8 vermenigvuldigt.

Dat G-ddelijke, dat wonderbaarlijke, dat is waar de Grieken zo veel moeite mee hadden. Hun hellenistische filosofie ging om het lichaam, de sport, de controle, de organisatie en de logica. Maar die olie, dat vlammetje dat steeds naar boven komt en zich niet met de rest wil vermengen, dat wilden zij uitroeien.

Het lichtje brandde niet alleen die 8 dagen, maar het wonder is dat het al 2200 jaar brandt!

Licht is niet altijd zichtbaar. Wij zijn vaak diegenen die de duisternis, het onmogelijke en het hopeloze moeten doorbreken door soms, tegen alle logica in, door te zetten om dat ene lampje te zoeken en aan te steken.

En als je licht naast duisternis zet, dan wint het licht altijd. Omdat duisternis niet substantieel is. Duisternis is alleen het gebrek aan licht.

Duisternis, obstakels en onmogelijkheden bestaan eigenlijk niet. Eén klein duwtje, één lucifer of één menorah haalt kubieke meters vol duisternis in één klap weg!

Kijk je ook mee?

Chanoeka sameach

RAADSELS

Welk zeedier is beroemd onder water? Welk bot zit niet in je lichaam?

(ZEESTER)

(ROBOT)

WEETJES Wist je dat...

...Het aantal inwoners in Israël vanaf 1948 ruim 1 miljoen was, en dat er nu al 9 miljoen mensen in Israël wonen? Dat is dus 9 keer zoveel!

In de onafhankelijkheidsverklaring van 1948 vermeld wordt:

‘De staat Israël zal worden gesticht op vrijheid, gerechtigheid en vrede, in overeenstemming met de visioenen van de profeten van Israël’.

...Dat het Cheider zo’n 100 kaarten en brieven kreeg ter bemoediging van mensen die het Cheider en de Joodse gemeenschap steunen? Bijzonder was ook met name de man die naar het Cheider kwam met vele enveloppen met inhoud: voor elke leerling een envelop met 20 euro! Geweldig!

...Jericho, een stad van 10.000 jaar oud, en met een bijbelse betekenis, de oudste stad ter wereld is? Ook is Jericho de diepstgelegen stad ter wereld met 250 meter onder zeeniveau. Jeruzalem ligt daarentegen 750 meter boven de zeespiegel. Wie van Jeruzalem naar Jericho gaat, daalt dus af. De steden liggen 25 km van elkaar verwijderd. Jericho, de maanstad, wordt 57 keer genoemd in de Tenach. Het was ook de eerste stad die de Israëlieten in het Beloofde Land onder de leiding van Jozua, innamen, doordat G’d een wonder deed door de muren te laten vallen.

...Er gelukkig ook bemoedigingen zijn na 7 oktober?

In het NOS-radio 1 journaal waarin Chris Stoffer van de SGP werd geïnterviewd over de komende verkiezingen, mocht hij nog een muzieknummer uitkiezen. Hij koos voor het Hatikva! Helaas brachten ze maar een stukje ten gehore; maar toch...

FEITENKENNIS

Ja, er is een probleem en ja, er moet een oplossing komen. Maar zonder kennis van feiten, zonder besef dat dezelfde Hamas in 2006 de aanhangers van Fatah vermoordde en de lijken door de straat sleepten gelijk ze nu hebben gedaan met gevangengenomen Israëliërs, zonder bredere kennis van zaken, zonder de wetenschap dat de ouders en grootouders van de meerderheid van de inwoners van Israël verdreven waren uit hun huizen in Arabische en Islamitische landen. Het is niet voor niets dat Elseviers Weekblad vijftien jaar na publicatie van het informa-

tieve stuk van journalist Ronit Palache over deze vergeten Joden kwam. De cijfers onderaan het stuk vertellen het hallucinante verhaal van een miljoen joden die hun huizen moesten verlaten maar voor wie de publieke opinie nooit op hun hand is geweest en voor wie de Verenigde Naties geen enkele resolutie aannam: zonder feitenkennis kan er nooit enige vorm van wederzijds begrip zijn!

KOOSJERE OLIE

Op Chanoeka steken we dus de menora aan en we zien dat een heel klein vlammetje

VAN DE REDACTIE

n door GEJA LAHPOR

Intens verdrietig was ik vanaf 7 oktober, en ook boos. Sindsdien lees ik alles over de snel opeenvolgende gebeurtenissen, via betrouwbaar nieuws. Het contact met mijn vrienden in Israël is belangrijk. Ik wil ze graag bemoedigen, maar hoe? vraag ik mij af, want in alles wat ik zeg of doe, schiet ik in deze situatie tekort.

Maar af en toe, en steeds vaker, zie ik een vlammetje van hoop in deze duistere omgeving. Kleine lichtpuntjes, ze zijn er gelukkig ook; niet veel, maar toch... Zoals de zussen in Nederland, die 210 bemoedigende kaarten schreven voor de familie van de gijzelaars. Of de twee kinderen die ruim 30 popp-it anti-stress speeltjes kochten en een mooi kaartje eraan deden. Zowel de kaarten als de speeltjes zijn persoonlijk in Tel Aviv en Jeruzalem aan de getroffen familieleden en kinderen overhandigd. Ontroerd waren ze. Het gevoel van medeleven en gebed deed hen goed; ze staan niet alleen!

Dan was er nog een Israëlische soldaat die een week in Gaza gevochten had en tegen Israël in de media zegt: “Blijf alstublieft voor ons bidden. We zien daar wonderen. Jullie gebeden werken!”.

een gigantische hoeveelheid duisternis kan verdrijven. Maar het vlammetje is alleen koosjer als het wordt gevoed door zuivere en oprechte olie. En daar ligt een probleem. Want vele media zijn uitsluitend geïnteresseerd in kijkdichtheid, verkoopcijfers en opbrengst van reclame. Dat de waarheid daarbij sneuvelt is een bijkomstigheid.

Het Cheider levert de koosjere olie en hoopt en bidt tot de Eeuwige om via de Cheider-leerlingen, onze vlammetjes, sjalom in deze moeizame wereld te mogen brengen.

Ik heb het filmpje daarvan op mijn telefoon. En dan nog het filmpje van gebed voor de gegijzelden, met veel betrokkenen rondom, gehouden bij de Kotel, dat begon met het blazen op de ramshoorn. Ook kreeg ik pas nog een ander zeer ontroerend filmpje toegestuurd, waar een vader van een gegijzeld kind het bekende lied “Mercy”, “G'd heb medelijden” zingt. Door dit allemaal te horen en te zien ben ik er toch een beetje bij, zo voelt het.

vervolg van pagina 1

RonddeBron

Thema: Vlammetjes in het duister

7

Kwartaalnieuws van de Stichting Joodse Kindergemeenschap Cheider Kislew 5784 / december 2023, nr. 94

Het allerheiligst binnenin ons

4

Dag 8 van Chanoeka

3

Weetjes

CHANOEKA 5784-2023

n door opperrabbijn BINYOMIN JACOBS

Het is alweer enige weken geleden dat ik dit artikel begon te schrijven en ik bid en hoop dat bovenstaande en wat er verder uit mijn pen rolt, zijn actualiteit volledig heeft verloren! Maar omdat uiteindelijk alles van Boven komt en Chanoeka gewoon Chanoeka blijft, wil ik het toch met u delen.

Op het moment dat ik het verzoek van Rond de Bron ontving, schoten er twee Chanoeka-gedachten door mijn hoofd. De eerste gedachte betrof het vlammetje en de tweede gedachte de naam Chanoeka-Inwijdingsfeest.

OPVOEDING

De Tempel in Jeruzalem werd opnieuw ingewijd, na een periode van geestelijke vervolging. Zoals alles in Thora en Traditie zit er ook hier meer achter de eenvoudige historische betekenis. Het woord Chanoeka betekent letterlijk dus inwijding. Maar in het Hebreeuws betekent inwijding ook opvoeding. En daar ligt wellicht de basis van veel misère: het gebrek aan opvoeding. Hoe wordt onze jeugd opgevoed met feitenkennis en met, en dat is nog veel essentiëler, met waarden en normen! En hoe gaat het met de opvoeding/voorlichting van onze volwassenen? Door wat en door wie laten de media zich beïnvloeden? Man bijt hond, haalt de voorpagina. Hond bijt man, is geen nieuws, hoewel er ongetwijfeld meer honden mannen zullen bijten dan andersom. Maar uiteindelijk gaat het de krant helaas vaak niet om de realiteit, maar om de verkoopcijfers.

BOSSEN BLOEMEN

Maar er is nog een probleem. Binnen Joods Nederland zal 99,9% Hamas zwaar afkeuren, maar ten aanzien van de politiek van Netanyahu was/is er discussie. Ik ben er (bijna) van overtuigd dat binnen de Nederlandse Moslimgemeenschap verreweg de meerderheid pontificaal Hamas zal afkeuren. Maar, en dat stoort mij, waar is het geluid van deze afkeuring? Waarom stond mijn huis sjabbat jongstleden vol met prachtige bossen bloemen uit de christelijke gemeenschap? Waarom ontving ik tot op heden geen enkel teken van medeleven uit de moslimgemeenschap in Nederland, maar wel uit Bosnië-Herzegovina van mijn vriend de voormalige Groot-Moefti? Waarom ontvangt een gelovige moslim die met een Nederlandse

Jood zichtbaar contact heeft, de meest schunnige bedreigingen en beledigingen vanuit zijn eigen gemeenschap?

RABBI IN MAROKKO

Toen jaren geleden mij, als rabbijn van het Joods Psychiatrische Sinai Centrum gevraagd werd of ik het accepteer dat we ook moslims behandelen, heb ik over het antwoord geen seconde hoeven nadenken! Natuurlijk! En ik herinner me erg goed dat regelmatig Marokkaanse vrouwen met hun huwelijksproblemen bij mij kwamen, omdat ze ook in Marokko naar de rabbi gingen. Waarom horen we vanuit de Moslimgemeenschap geen stellingname tegen Hamas? Waarom hoor ik geen nuance ten aanzien van de oplossing van het Palestijnse conflict dat verre van zwart-wit is?