Orca's Jubileummagazine - 1963-1988 - 25 jaar

-

1963-

De mens, zijnsport en zijnbank daar achter

Rabobank ~ 'NOORDOOSTPOLDER' B.A. KANTOOR KLIFWEG 12

2

Eerst even dit ...

Eenjubileum vier je. Dat stond voor het bestuur van basketbal/vereniging Orca's vast. En aan tal van activiteiten werden door Stuurgroep en Werkgroepen handen en voeten gegeven in dit 25e jaar van Orca's. Activiteiten die soms verder gingen dan ons eigen kringetje, zoals de organisatie van de verkiezing van de sportman en sportvrouw van het jaar 1988. Wat werd het een fantastische happening in 'De Schelp'.

Naast de vooral sportief gerichte activiteiten werd van het begin af ook gedacht aan ĂŠĂŠn of andere jubileumuitgave. Een boekwerkje dus, waarin het verleden en het heden voor vandaag en morgen zou .worden vastgelegd. Een boekje met feiten en verhalen, met historie en anekdotes van die alsmaar groeiende baskethallclub Orca's. Een club die 'groter groeide' dan alle andere basketbaliclubs in Nederland. Een club met mini's, hobby's, kern- en rayonteams en topteams op eerste- en eredivisieniveau. En, als om het jubileum een extra sportief accent te geven, juist dit jaar voor het eerst een Nederlands kampioen na een kwart eeuw basketbalI op Urk!

Als voorzitter van het bestuur van Orca's wens ik leden en niet-leden, supporters en toeschouwers, kortom ieder die ons een goed hart toedraagt, een paar genoeglijke uurtjes lees- en kijkplezier. Er is veel werk voor verzet en het is slechts een kleine selectie uit de zilveren geschiedenis van Orca's.

Ik hoop dat ook dit boekwerkje nog weer een bijdrage mag leveren aan het enthousiasme voor die fraaie, snelle, spannende basketballsport. Op weg naar de volgende vijfentwintig jaar basketbalI op de Bult.

JooP van Eek

jubileumcommissie Achter van links naar rechts: Lucas Visser, jan Korf (voorzitter), jan Visser, 5ijtje Korf-Kramer, Coby van Urk-Korf.

Voor van links naar rechts: Dirk Koffeman, Ritske Brouwer, jelt Korf-Pruiksma.

4

Eerst even dit ...

Eenjubileum vier je. Dat stond voor het bestuur van basketbal/vereniging Orca's vast. En aan tal van activiteiten werden door Stuurgroep en Werkgroepen handen en voeten gegeven in dit 25e jaar van Orca's. Activiteiten die soms verder gingen dan ons eigen kringetje, zoals de organisatie van de verkiezing van de sportman en sportvrouw van het jaar 1988. Wat werd het een fantastische happening in 'De Schelp'.

Naast de vooral sportief gerichte activiteiten werd van het begin af ook gedacht aan ĂŠĂŠn of andere jubileumuitgave. Een boekwerkje dus, waarin het verleden en het heden voor vandaag en morgen zou .worden vastgelegd. Een boekje met feiten en verhalen, met historie en anekdotes van die alsmaar groeiende baskethallclub Orca's. Een club die 'groter groeide' dan alle andere basketbaliclubs in Nederland. Een club met mini's, hobby's, kern- en rayonteams en topteams op eerste- en eredivisieniveau. En, als om het jubileum een extra sportief accent te geven, juist dit jaar voor het eerst een Nederlands kampioen na een kwart eeuw basketbalI op Urk!

Als voorzitter van het bestuur van Orca's wens ik leden en niet-leden, supporters en toeschouwers, kortom ieder die ons een goed hart toedraagt, een paar genoeglijke uurtjes lees- en kijkplezier. Er is veel werk voor verzet en het is slechts een kleine selectie uit de zilveren geschiedenis van Orca's.

Ik hoop dat ook dit boekwerkje nog weer een bijdrage mag leveren aan het enthousiasme voor die fraaie, snelle, spannende basketballsport. Op weg naar de volgende vijfentwintig jaar basketbalI op de Bult.

JooP van Eek

jubileumcommissie Achter van links naar rechts: Lucas Visser, jan Korf (voorzitter), jan Visser, 5ijtje Korf-Kramer, Coby van Urk-Korf.

Voor van links naar rechts: Dirk Koffeman, Ritske Brouwer, jelt Korf-Pruiksma.

4

Voorwoord Voor u ligt het jubileum boek van de basketball-vereniging 'Orca's'.

Omdat de vereniging 25 jaar bestaat in 1988 (daarover straks meer!) gaf het bestuur een werkgroep opdracht een jubileum boek samen te stellen. Voor de invulling van die opdracht kreeg de werkgroep verder alle ruimte.

Dat het samenstellen van zo'n boek niet zo gemakkelijk is, moet u van ons willen aannemen. De moeilijkheden, waar wij voor kwamen te staan, waren onder andere het ontbreken van fotomateriaal van 'lagere teams'. Het eerste team gaf geen enkel probleem. De foto's, die wij toch nog in handen kregen, waren vaak meer leuk dan professioneel en daardoor jammer genoeg niet af te drukken.

Een andere 'bijzondere' moeilijkheid was de juiste oprichtingsdatum. Hiervan zijn meerdere versies bekend en omdat een getrouw historisch onderzoek buiten onze opdracht valt en wij niet in aanmerking behoeven te komen voor de Dr. L. de Jong-prijs hebben wij de verschillende opvattingen naast elkaar laten bestaan.

Het bij elkaar krijgen van voldoende copij is een verhaal apart. Leden zeggen hun medewerking toe en over veel materiaal te beschikken ('Oe ja, oor, w'eawen 'n bult..J maar inleveren: h贸 maar. Dit zijn alle wat negatieve punten bij het samenstellen. Maar de positieve elementen hebben duidelijk de overhand.

Wij hebben als samenstellers bijzonder veel plezier gehad! Het bleek dat de leden duidelijk iets gemeenschappelijks hadden en hebben: gek van het spelletje dat basketbalI heet en dan in het bijzonder bij Orca's!

Een ander punt is dat er een duidelijke mengeling is van prestatie-sport en plezier-sport. Maar ook, dat al beoefent men de prestatie-sport, er later andere dingen blijven hangen dan behaalde kampioenschappen of monster-overwinningen. Het sociale element blijft in de herinnering. Heel duidelijk is dat bij de hobby-spelers. Na afloop van hun spelavonden praten ze niet over hun (soms) geweldige prestaties in het verleden maar over de keer dat de bus niet wou, de scheidsrechter niet op kwam dagen.

Iemand vergeten werd op te halen voor een belangrijke wedstrijd enzovoort. De in dit boekje opgenomen anekdotes spreken boekdelen. Het geeft een extra dimensie aan de sport als sociaal gebeuren.

De waarde hiervan mag wel eens door de beslissers van de plaatselijke overheid meegenomen worden bij

hun mogelijkheden tot het stimuleren van sport.

Terug naar dit boekje. Wij willen graag iedereen bedanken die heeft meegewerkt. En om het gevaar uit te sluiten iemand te vergeten, noemen we niemand bij name. Als compensatie voor het ontbreken van veel foto's uit het verleden drukken we veel foto's uit het heden af. Bijna heel de vereniging op de kiek en samen in het boek! Dat is, denken wij, leuk, vooral ook voor later...

Tot slot wenst natuurlijk ook de werkgroep Jubileumboek de vereniging nog veel voorspoedige jaren toe en rest ons nog te melden dat de werkgroep bestond uit: luriean Brands, Ritske Brouwer, Bert Hartman en ondergetekende. Veel lees- en kijkplezier gewenst!

Klaas). Romkes eind-redacteur

5

Orea's bestuurd Orca's is anno 1988 een bloeiende vereniging, en daarvan getuigen onder andere het aantal leden, het feit dat de meisjes Kadetten in 1988 Nederlands kampioen worden, het meespelen van zowel heren als dames I in de hoogste regionen van het landelijke basketbal/wereldje, een uitstekend sponsorsysteem voor de Stichting Topbasketball. Kortom, een geoliede machine is de vereniging heden ten dage. En wie zijn daarvoor verantwoordelijk?

Door Zonder tekort te willen doen aan allen die ook maar op de geringste wijze bij het reilen en zeilen van de vereniging zijn betrokken, mag toch worden gesteld dat juist het bestuur de ruggegraat vormt van een vereniging. Van een bestuur word je niet zomaar lid.

Ga maar na. Als het er op aan komt, wijzen we voor een vakante bestuursplaats liever iemand anders aan.

Zelf lid worden van een bestuur? Nee, mij niet gezien.

Bovendien is het ook nog vaak zo, dat een bestuurslid uit de eigen kring wordt geselecteerd. Daarop bestaan uiteraard enkele uitzonderingen. Zo ook de huidige voorzitter van de vereniging, de heer loop van Eck. Uit de notulen van de bestuursvergadering van 28 februari 1978 tekenen wij het volgende op: " ...Hierna gaat de bel en komt de heer Van Eck binnen, die uitgenodigd was voor een bespreking met het bestuur. Daar onze huidige voorzitter

j.Brands

bedanken moest... werd de heer Van Eck gevraagd deze functie waar te nemen ... Allereerst vertelt hij ons, dat hij op het gebied van basketbalI een volslagen leek is."

De heer Van Eck nam wèl de functie waar, en inmiddels kan beslist niet meer worden gezegd, dat hij geen 'kuunde' heeft van basketbalL Meerdere personen zouden we kunnen noemen die in belangrijke mate hebben bijgedragen aan het welvaren van Orca's, door het vele werk dat zij binnen het bestuur van de vereniging hebben verzet. Piet Brouwer mede-oprichter en al vanaf het prille begin bij de vereniging betrokken als algemeen-adjunct en (later) als adviserend lid van het bestuur, Anne Groothuis, jaren bestuurslid en wedstrijdsecretaris, maar de eerlijkheid en volledigheid gebieden een opsomming van de besturen zonder nadere aanduidingen.

,

, I

f

Achter van links riaar rechts: A. Groothuis, s. Korf-Kramer, A. Hakvoort, G. Korf, H. de Boer.

Voor van links naar rechts: M. de Boer, K. Buis, ). van Eek, L. Roskam.

17

'Orea's vanwaar die naami Oe vraag naar het ontstaan van een naam is in het algemeen

gemakkelijker gesteld dan beantwoord. Zo ook in dit geval. Naamgeving is een noodzaak om personen en zaken aan te duiden in het maatschappelijk verkeer en als-ie eenmaal is gegeven, dan is het moeilijk om daarvan weer af te komen. Een naam roept immers associaties op en prikkelt de verbeelding, vooral als het gaat om verenIgIngsnamen.

Veelal is daaruit af te leiden de tak van sport of activiteit, de plaats of het jaar van oprichting, of de uitwerking, die de uitoefening van de sport of activiteit tot gevolg heeft of kan hebben. Een voorbeeld van zo'n op Urk ingeburgerde naam is de naam van de reciteervereniging (waar vind je ze nog?) D.I.N.D.U.A., hetgeen, overgezet zijnde, betekent: Door Inspanning Nuttig Door Uitspanning Aangenaam. De rij van voorbeelden is tot in het oneindige uit te breiden en dat is me niet gevraagd.

Toen uit het initiatief van de Stichting Gereformeerd Buurtwerk Urk om op zaterdagavond de mogelijkheid te bieden om te sporten, er een groep enthousiaste basketballers ontstond, groeide ook het verlangen om met anderen de krachten te meten. Eerst vond uitwisseling plaats tussen teams van het voortgezet onderwijs te Emmeloord - vooral het CS.G. of studenten van de CA.L.O. te Arnhem, waarna alras werd gevraagd de mogelijkheid te vinden om in competitieverband te gaan spelen.

In 1963 werd voor de eerste maal deelgenomen aan de competitie in het district llsselstreek van de Nederlandse BasketbalI Bond. Een bond die tot dat tijdstip vrijwel alleen in het Westen van ons land een reguliere competitie kende. Met de wens om competitie te gaan spelen diende zich direct de noodzaak aan om een vereniging (rechtspersoon) op te richten, waarmee ook de naamgeving van die vereniging actueel werd. De vraag was ook aan de orde geweest of niet moest worden aangehaakt bij de Sportvereniging Urk. Het besluit om als zelfstandige vereniging te gaan opereren, betekende eveneens dat we ook in de naam geen verbintenis wilden hebben met de sportvereniging.

In 1965 was nog geen sprake van de rage om het jaartal, althans de laatste cijfers daarvan, als naam te voeren. De geboorte van Democraten 66 - 0'66 deed naderhand een golf van dit soort naamgeving ontstaan en ook in de Urker sportwereld kennen we een vereniging die het stichtingsjaar in haar naam voert. Wel richten in 1965 de blikken zich vooruit naar het jaar 1968. Dan immers zou Urk haar

1OOO-jarigbestaan vieren en de naam Urk wordt ook wel in verband gebracht met de naam van een in-zee-Ievend wezen dat tot de familie van de dolfijnen behoort, zwaardwalvis - Ork of Orka. Het noemen van de vereniging naar die walvissoort betekende dat aan de ene kant een binding met de plaats van vestiging ontstond en aan de andere kant onderscheidt deze naam zich van de traditionele naamgeving van meerdere verenigingen op Urk, die vereniging - zus of zo Urk - heten.

Betekende dit wellicht enige eigenzinnigheid of een hang naar iets afwijkends - basketbalI was toen toch maar een redelijk onbekende sport - ? Nee..., die naam betekende meer dan alleen maar een binding met Urk. Ook het karakter van de orka speelde parten bij de naamgeving. De orka immers onderscheidt zich van haar soortgenoten door haar vechtlust en agressiviteit. Karaktereigenschappen die, aangewend door sportief ingestelde sporters, vrijwel altijd borg staan voor een goede prestatie. .< Alleen alom de naam ben je als sportbeoefenaar bij de basketballvereniging verplicht die instelling te tonen. Tenslotte - om het toch ;< exclusief te houden - werd gekozen voor. het-tweede deel van de Latijnse naam voor de orka, te weten 'I Orcinus Orca. Orca werd Orca's om daarmee de collectiviteit aan te geven van de individuele Orca, die lid is van de vereniging of als actieve sportbeoefenaar speelt in ĂŠĂŠn van de vele teams van deze vereniging.

7

Orea's in hel" zilver )mponerende successen van area's" "Play-offs, een uitdaging."

"Super-dunks - inspirerend."

Daarover gaat het dus in dit jubileum boek: basketbalI op Urk. Over het prille begin, over de enorme vlucht in de loop der jaren, over de pret en onvergetelijke momenten. Kortom: vijfentwintigjaar hoogtepunten, maar zeker ook vijfentwintig jaar met de teleurstellingen, kinderziekten en tegenslagen zoals in elk verenigingsgebeuren.

o. Bakker, Basketball- in 1891 door een Amerikaan uitgedacht balspel. Neemt onder de zaalsporten de eerste plaats in. Werd in 1936 opgenomen in de Olympische Spelen."

Dit is zo ongeveer de typering van basketbalI in een naslagwerk. Een nog vrij jonge sport dus. En vooral op Urk nog jong in de rij van de vele sportieve activiteiten. Het waarom is natuurlijk duidelijk: basketbalI is bij uitstek een zaalsport en een goede sportzaal was er lange tijd niet op Urk. Dus kon deze sport onder ons niet worden uitgeoefend. Het ontbreken van een dergelijke accommodatie was niet verwonderlijk. Immers vroeger hadden we op Urk nauwelijks ruimte voor de woningbouw, dit gezien het geringe grondoppervlak van het oude eiland. En daarnaast was onze gemeente verre van rijk.

Toen er dus wel ruimte beschikbaar kwam en het ook financieel wat beter ging, werd in de eerste plaats de nadruk gelegd op de woon- en werkvoorzieningen. In de loop der jaren kreeg de sport echter een steeds belangrijker plaats in de maatschappij, dit vooral ook door de toename van de vrije tijd.

Ook op Urk kwam men tot de overtuiging dat een verdere groei van de gemeente en dus ook een uitbouw van de werkgelegenheid slechts kon plaatsvinden als naast de belangrijke voorwaarden voor industrievestiging zoals grond, goede aan- en afvoerwegen, woningbouw en onderwijs, ook welzijns- en sportvoorzieningen moesten worden gebouwd.

Aanvankelijk lag op Urk de nadruk op de belangrijkste veldsport, het voetbal. Een eerste aanzet voor de ontwikkeling van de zaalsporten op Urk werd gegeven door de bouw van een tweetal gymnastiekgebouwen. Dit dan voor het gymnastiekonderwijs op de scholen. Eerstdat aan De Noord en later een tweede aan De Akkers. De druk op deze beide gebouwen was vanaf de ingebruikname enorm. Waren deze gebouwen tijdens de schooluren

8

wethouder Welzijn en

Sport

steeds volledig bezet, de echte drukte begon daarna pas als de sportverenigingen er tot in de late avond introkken. Soms was het gebruiksrooster zo vol dat er nauwelijks tijd over bleef voor schoonmaak en onderhoud.

Het jaar 1971 is voor het sportgebeuren op Urk een belangrijk jaar. Allereerst wordt er door Burgemeester en Wethouders opdracht gegeven aan de Kon. Ned. Heidemaatschappij om een Sportnota voor de Gemeente Urk op te stellen. In deze nota dient de behoefte te worden geraamd van de voorzieningen voor de beoefening van de wedstrijdsport, de recreatiesport en de bewegingssport. En dit dan zowel voor de onoverdekte alsook voor de overdekte sportaccommodaties.

De Sportnota voor de Gemeente Urk komt in december 1971 gereed. Inmiddels wordt door de Raad al op deze nota vooruitgelopen. Op 29 juli 1971 wordt namelijk in de Raadsvergadering het bestemmingsplan Buitengebied vastgesteld. In dit bestemmingsplan wordt een bepaalde oppervlakte van ons grondgebied bestemd voor het sportgebeuren. Dit sluit geheel aan bij de sportnota 1971 welke dus later in dat jaar wordt uitgebracht. Uit een notitie bij deze sportnota kunnen we enigszins een beeld krijgen van de verschillende sporten die toen op Urk werden beoefend. De verdeling is als volgt: Voetbal BasketbalI Gymnastiek Volleybal

475 135 250 40 900

53% 15% 28% 4% 100%

Ingels De teed van de grote skoonmaak isgelokkig wier vorbij. 't Etm'n dit jaor maar muuite ekost as angers. Wat ze nou eawen skoon te maken boven op de ouwe kesse mag Joost wieten, want daor woent gien mins. MarJeltjen sting 'r op om daor ok 'n veeg te doen. Ikzeen nog: "Mins lot mij dat doen," mar je wieten oe die Vissertjes binnen: " Wellinnek, dat doen ik zelf wel, goon vort!" Ikzat ien in anger zo urs of te kieken in m'n eagen stoel in zeen toe in 'n ondeuged ogenblikkien: "Ouwe, jie eawen nog 'n paor mooie bienen!" door KJ. Romkes Och minsen ad ik dat maar nooit ezegd, want die ouwe worde van die opmarkige van mij nog wat dartel ok in zou mit 'n mooi sprongetjen van de stoel ofwuppen ... Alla, de dokter zeen van inkelt zwaor enknuusd in ik kon vegen, schrobben in de rest mit bessemen keren. Toe ik effen de teed krieg om urs eut te bloazen, ging ik mar bij Jeltjen zitten, De locht was wier aordig opekloard in ze zeen al wier wat terogge.

"Jeltjen, mooijen," zeen ik, "wat ding je ok te wuppen.

Doar eaw je toch Amerikaonen vor? Urrekers kunen arde skreawen in arde vliegen mar wuppen, 0 maar!"

Dat ad ik krek niet moeten zeggen, want 't gezicht zakte nog ganker dan 'n barremeter bij 'n zwaor luchien in ik krieg de volle lage:"Jie Mosselvisser ('t was mienes), Leagwaterkrabbe (oe komt ze 'r bij)," in toe 't argste woord dat ze kinde: "Lelleke Rhododendron." Nou dan eaw je 't goed verknald, dat kan ik je verziekeren! De leste keer dat ik dat nor m'n oofd krieg was 'r wier in gedachten ebrocht duur meen gememer over Amerikaonen. Oe dat zit?

De kleanzuun van m'n zwager Knielus zit in 't bestuur van zo'n sportverieniging in die zitten nogal oge mit eurluiers kluppien. In omdat Urrekers niet springen kunen, uren ze daor Amerikaonen vor.

Zwarte Amerikaonen. Nou docht ik dat de slavernije gelokkig ofeskafd was, mar je skenen zwarte Amerikaonse wuppers te kunen uren. Nou ja, zwaor wark kan 't niet wezen, dus die slavernije zal wel mievallen. De kleanzuun, ij is nor m'n verneumd, krieg de idee om toe ze mit zo'n Amerikaon doende wassen om 'n contract of te sleuten, zo'n man d'rs nor iene mie te niemen die nog in 't Urrekers lopt. Vor de kinnesmaking mit de eagen kultuur! Ze kunnen 't zo mooi zeggen, die van m'n zwager Knielus.

Toe Jeltjen oorde wat ie wou, voen ze dat eerst wel aordig. Och zo'n man zo vaar van eus. Mar toe ze oorde dat ie over de twie meter was, in ok nog zo zwart as meen zuundagse pak, krabbelde ze terogge: "Daor begin ik niet an." Affijn, 't was te bried

\ ._---._____.

of te lank, wij kriegen eur niet zo gek. In ik kan ok gien Amerikaons in stel je vuur dat ie kwaod wordt zo'n lank eande talout. "Och," zeen de kleanzuun van zwager Knielus, "ij sprikt Ingels (of Jeltjen dat kan) in kwaod kunen Amerikaonen niet worren. Die bleven lachen!" Ik ding ok 'n deut in 't zekkien in zeen tugen Jeltjen as ze maar arde genoeg skreawde in gewoen Urrekers dan begriep ie 't best. Toe oenze omezegger 't inkwam zealen mit dat lange zwarte intjen mins krieg ik toch wel effies de kriebels. IJmos mitien goon zitten, want angers stootte ie z'n ursses tugen de bal/eken. Ik gaf 'r gien ientjen, want ik wiet wannaar ik zwegen moet.. .. Mar Jeltjen raakte op drief. .Koetn 't in," skreawde ze, in: "AI/oh."

Toe de man knikte, draaide ze 't om me nor mij in zeen: "I) begript m'n, ouwe!" Dat ie 'r begriep was duidelijk, want ze glorierde toe ze nao eskreawd te eawen: "He Koffie?" 't mitien op liet vol/egen: "HĂŠĂŠ, sukker!." De man ries op in zeen duidelik biezonger kwaod 'n iele bult Ingelse woorden, die gien mins versting, in vleug de duur eut. 't Contract ging niet duur. In ik eaw drie weken op de bank eslapen. Jeltjen was niet anspreekbaor.

39

Ook NCRV! Klaas Mars, onze bekende basketbal/-drogist, is altijd alert op sportuitzendingen en van basketbal/ in het bijzonder.

Zo schreef hij eens in mei 1985 een vriendelijk briefje aan de NCRV (want Klaas is ook NCRV!) over basketbal/ uitzendingen en het vermelden daarvan of liever: niet vermelden daarvan in de NCRV-gids. Hij kreeg daarop een curieuze brief terug van van de NCRV, die wij u niet wil/en onthouden.

De raad aan hem heeft hij niet opgevolgd, en nog steeds heeft hij hier zijn zaak, zoals uit onderstaande advertentie blijkt.

De realiteit is Honderdduizenden sportblessures per jaar, die onnodig ontstaan of veel te lang duren.

Belliflor"gel

Belliflor'gel biJbleSlUf8!l '·",·::,::~~rt:·::,:·;·:

Blessure?

Natuurlijk kunt u daar zelf wat aan doen!

Met Belliflor gel. Ook zeer geschikt voor massage en warming up.

homeopathie

N.B. Denk ook eens preventief, gebruik sporttape en neem de tijd voor de warming up.

10

",,®

Drogisterij De Gaper 'n Allround Drogist, dus ook voor blessurepreventie of-behandeling

. . ,': r'

, • \~

Felicitaties Bij feestelijkheden horen felicitaties, dat staat als een paal boven water. Onder de vele gelukwensen is ook een van iemand die tot de ondergewaardeerde groep mensen behoort. (Oin het maar zacht uit te drukken!) Het grenst soms aan het ongelooflijke wat je hoort roepen (c.q. gillen of schreeuwen) tegen deze mensen.

er

Ik bedoel de scheidsrechters. Wanneer je op de tribune zit en jochies van acht, negen jaar diverse biologische kenmerken hoort benoemen ten opzichte van de scheidsrechters.... en kinderen zijn naäpers!

Het is voor mij een vraag of ik ooit nog een wedstrijd zou fluiten. Nu zijn er goede en slechte scheidsrechters en alles wat er tussen zit. En iedereen kan wel eens een slechte dag hebben, nietwaar?

Maar afgezien van goed of slecht fluitende scheidrechters heb je ook te maken met hun persoonlijkheden. Of wel "hoe vertel ik het de spelers (c.q. speelsters)?"

Immers, iedereen kent scheidsrechters, die als een soort opperrechter rondlopen en niet fluiten voor een 'P' maar vanuit de hoogte nederzien en een oordeel vellen. Met vijf 'P's' naar de kant, komt dan overeen met verbanning naar Siberië.

Maar genoeg over dit slag fluiters. Er is ook een andere groep, die iets van het speliletje begrijpt en letterlijk en figuurlijk tussen de spelers in staat en toch de touwtjes in handen houdt.

Van zo'n scheidsrechter ontvingen we een gelukwens, die we gaarne hieronder opnemen. (En tussen haakjes: laten we het een beetje netjes houden tijdens de volgende 25 jaar!)

Proficiat Vanwege het 25-jarig bestaan werd mij de kans geboden iets over Orca's te schrijven. Daar wil ik dan dankbaar gebruik van maken.

Mijn contact met Orca's is al uit de tijd, dat er nog in Emmeloord werd gespeeld. Toen ik daar voor het eerst kwam als nieuweling in de landelijke competitie, werd je met wat argwaan bekeken. Maar ik had het voordeel, dat ik uit dezelfde regio kwam en werd dan ook al spoedig in de 'Orca's-familie' opgenomen. Dat is tot op heden zo gebleven. Zeker in de 'Waaiershoek', waar het ondanks ruimtegebrek erg plezierig was, maar ook wel narigheid ten opzichte van één of andere collega.

Maar het plezier om op Urk te komen heeft het nooit weg kunnen nemen! Ook nu niet nu ik als commissaris mijn werk verricht, maar ook af en toe als gelegenheids-arbiter mag komen opdraven.

Hierbij wens ik B.V. Kolf en Molijn Orca's nog 25 jaar in de hoogste klassetoe.

Mede namens m'n vrouwen dochter,

Johan van Voorst

Van vele verenigingen kwamen gelukwensen binnen.

Veel waardering is daarin te lezen voor de aantrekkingskracht van area's op de jeugd en het enthousiasme en de inzet van de leden die de groei en bloei mogelijk gemaakt hebben en maken.

Volleybalvereniging IUt Top': BasketbalI vereniging OReA'S 25 jaar! Bestuur en al diegenen die bij de vereniging betrokken zijn, van harte géfeliciteerd met dit jubileum. Een felicitatie ook gericht aan diegenen, die aan de wieg van de vereniging hebben gestaan,alweer 25 jaar geleden. Ik denk niet dat zij toen vermoed hebben dat hun

vereniging zou uitgroeien tot de grootste basketballvereniging van Nederland. Velen van hen zijn trouwens ook nu nog op enigerlei wijze bij het basketballen op Urk of in den lande betrokken.

Begonnen met een team enthousiaste jongeren, uitgroeien tot een vereniging die op Eredivisieniveau speelt, is geen kleinigheid.

11

De verwachtingen waren hoog gespannen, vooral wat betreft de meisjeskadetten die gedurende het seizoen nog nooit ook maar een wedstrijd hadden verloren. De voorbereiding op het gebeuren verliep echter niet zonder problemen. In een nietszeggend oefenduel tegen Ceres A scheurde Iolanda Pasterkamp haar enkelbanden. Een enorme tegenslag voor het team, zo vlak voor het toernooi. Ellis van der Kooi van Aspiranten A werd haar vervanger.

Het tijdstip van vertrek was gepland op 7.30 uur, volgens sommigen veel te vroeg. ("Hoe verzinnen ze het"). Zelfs de trainer/coach van de meisjes was nog niet helemaal wakker toen ze ĂŠĂŠn van haar speelsters met een in het verband gewikkelde pols meende te ontdekken. Niets ernstigs gelukkig. Na Agnita Post uit haar bed te hebben getrommeld, (zij vertoefde om 7.30 uur nog in dromenland) zette de afgeladen bus, voorafgegaan door enkele trouwe supporters, koers richting Enschede.

Het werd een kalme busreis, je merkte dat iedereen met z'n gedachten bij het toernooi was, je voelde de concentratie, je voelde de spanning bij spelers en begeleiders. Met je team meedingen naar de Nederlandse titel, is nu niet iets wat je iedere dag meemaakt. Bij de Diekmanhal aangekomen werden de teams direct naar de kleedkamer gesommeerd, waar de laatste puntjes op de i werden gezet. In een prachtige outfit gestoken konden de meisjeskadetten onder leiding van Liesbeth Roskam en Alie Schenk en de jongenskadetten onder leiding van Fred en Cees

70

Hoekstra laten zien wat ze waard waren.

De eerste wedstrijd speelden beide teams tegen het beruchte Leiderdorp. Met een niet fitte Francisca Kramer op de bank, ging het er bij de meisjes hard aan toe. Met name Orca's meest belangrijke troef Ellen Bakker, werd zwaar op de huid gezeten. Toch moest Leiderdorp het onderspit delven tegen een gedisciplineerd spelend Orca's. De eerste belangrijke punten waren binnen. De jongens daarentegen kwamen er tegen de veel langere tegenstander niet aan te pas, ondanks het felle optreden van beide coaches. Het klasse-verschil was te groot om de wedstrijd winnend te kunnen afsluiten.

En na het spel van de andere tegenstanders onder de loupe te hebben genomen, werd duidelijk, dat het jongenskadettenteam geen grote rol van betekenis zou gaan vervullen.

In het tweede treffen ontmoetten de meisjes het niet onbekende Excercitia. De eerste helft was om te smullen. Bijna moeiteloos maakte Orca's korte metten met de ploeg uit Groningen en zette een ruststand van 24-9 op het scorebord. De tweede helft was van een veel minder niveau, wat 'generaal' Roskam weleens de handen voor de ogen deed slaan.

Ondanks deze terugslag werd ook Excercitia, slordig in de afwerking, teruggewezen. De punten waren met een 29-20 zege opnieuw voor Orca's.

Voor het begin van de derde wedstrijd, tegen Landslake Lions, werd eerst driftig de stand bekeken.

AI snel werd duidelijk dat deze wedstrijd de beslissing

Wij hopen dat het jullie vereniging ook in de toekomst goed mag vergaan en dat jullie de opgaande lijn van de afgelopen jaren kunnen vasthouden.

Nogmaals van harte proficiat met het 25-jarig bestaan.

Met vriendelijke sportgroeten, Bestuur T. T. v. U.

Sportvereniging

Urk, afdeling gymnastiek:

Feitelijk bestaan er geen raakvlakken tussen onze vereniging en de basketballvereniging Orca's,

anders dan dat beide verenigingen hun leden een sportief bezig zijn wensen te bieden. Toch bestaan er wel contacten, maar die spitsen zich dan met name toe op het organisatorische vlak, zoals het ruilen van accommodatie omdat dat toevallig beter uitkwam.

Wij wensen het bestuur en leden van de basketballvereniging Orca's nog vele sportieve jaren toe.

Namens het bestuur w.g. ). Romkes-Hakvoort, voorzitter

Orca's jubileum promotie-team Op bijgaande foto ziet u het speciale jubileum-team van Tiemen de Vries. Dit team is tot stand gekomen na een zeer strenge selectie.

Onder een tot nu toe strikte geheimhouding traint Tiemen iedere donderdag dit zeer getalenteerde team. Door de grote creativiteit en vaardigheden van de dames worden de aangeleerde systemen van Tiemen omgebouwd tot een wervelende show. De geheimhouding van dit team heeft even aan een zijden draadje gehangen maar werd door de zwijgplicht van de Urker artsenassociatie gewaarborgd.

Het team is nu klaar om het land in te trekken.

Maar door de geheimhouding heeft het nog geen sponsor. Wie is er dan ook ge誰nteresseerd, zijn of haar naam te verbinden aan dit bijzonder in het oog springende team? Onder de gegadigden zal eerlijk worden geloot.

Trienie Korf, Jannie Bakker, Aliee Post,Jannie Marja Blom.

p.s.

Dit bij elkaar geraapte groepje dat iedere donderdag Tiemen de ballen om de oren smijt en alle systemen aan de basketbalischoen lapt, met als gevolg dat de Urker artsenassociatie er aan te pas moet komen om alles weer op te lappen. En dat het bijzonder leuk zou vinden als er een bedrijf zou zijn dan hen eens een shirt aanbiedt...: Wenst B. V. Orca's namens alle hobbyspelers en speelsters nog vele sportieve en succesvolle jaren toe.

The Tiemen Bobbeltrotters

de Boer, Jannie Hoekstra, Rina de Boer, Alie ten Napel, Lummetje de Boer,

13

Hobby-baskethall Wie anders dan Tiemen de Vries kun je beter vragen om iets te schrijven over een bloeiende tak van de vereniging. Toen hem werd gevraagd daar iets over te schrijven, werd hij laaiend enthousiast en . dook inzijn persoonlijke en andermans archief. Het resultaatligthier voor je. Over het hoe en het wat van de hobby-basketballers bij area's Tiemen de Vries

Afdeling hobby-basketball In het kader van het 25-jarig bestaan van Orca's is mij gevraagd een artikel te wijden aan de afdeling hobby-basketball. Wat de samenstellers van dit boekwerkje waarschijnlijk niet wisten, is het feit, dat onze afdeling haar vijfde lustrum al geruime tijd geleden herdacht heeft. Goed, er werd geen ruchtbaarheid aan gegeven, maar dat is nou juist het kenmerk van onze afdeling. Wij timmeren niet รกรกn de weg, maar er wellustig รถp los op onze speeldagen.

Daar gaat ie dan!

Introductie

basketbalI:

In het jaar 1961 kreeg een groepje Urkers, welke als welgeschapen zonen ter wereld gekomen waren (althans wat hun lengte betreft...) het lumineuze idee om met een groepje het basketbalI (in Urk toen totaal onbekend) te introduceren. Willem Wakker en Graddus Brouwer, de eigenlijke initiatiefnemers - in elk geval de doordouwers - vroegen aan Piet Brouwer, die destijds aan het c.A.L.O. in Arnhem studeerde, of die hen wilde instrueren in het toepassen van de spelregels en of hij ze wilde trainen. "Het is zuiver voor de hobby," werd erbij gezegd. Piet toonde zich niet geheel onwillig, mits er een groep van ongeveer tien personen bij elkaar gebracht kon worden. Dat was

geen punt. Lang volk genoeg op Urk! Graddus en Willem gingen de straat op om een basketballploeg bijeen te schrapen en dat lukte.

We noemen er een paar va het eerste uur: Willem Wakker, Graddus en Cees Brouwer, lacob, Jan en Gerrit Hakvoort, (lange) Arie Post, Jan Meun (de kleine!), Bert Visser en Jan Brouwer. We vergeten er een paar. Sorry! De training ving aan en de spelregels werden erin gestampt. Het was zuiver hobby maar naarmate de tijd vorderde begon er eigenlijk ongemerkt toch een team te ontstaan. Het ei was gelegd, waaruit ooit een ere-divisieteam zou geboren worden. Wisten ze toen veel! Het was gewoon leuk om te doen. De ploeg speelde onderlinge wedstrijdjes 'partijtjes' noemde je dat, net als bij voetbal.

Maar na verloop van tijd wil je toch wel eens toetsen of je een team bent of niet. Of je serieus genomen moet worden of niet! Om daar achter te komen werd een oefenwedstrijd gespeeld tegen een team van de H.B.5. uit Emmeloord. De uitslag: 102-4 in het nadeel van Orea's. Dat was bepaald niet hoopgevend. Ook werd nog een wedstrijd gespeeld tegen een team van Amerikaanse militairen uit Oldenbroek. De uitslag was niet te achterhalen, daar zijn de computers in Amerika kennelijk nog mee bezig.

Vooruitgang met steun van 't Jeugd

Graddus Brouwer

14

Wi/lem Wakker

Toch zat er groei in; progressie heet dat. Niet alleen nam het aantal leden toe, maar er werd medio 1963 een team samengesteld dat geacht werd in competitieverband te kunnen spelen. De rest ging gewoon door met hobbybasketbalI. Hiermee was dus de basketballvereniging als zodanig opgericht.

Vandaar het 25-jarig bestaan, dat we nu nog vieren. We moeten nog vermelden dat de Stichting Geref. Buurtwerk de organisatie van speelzalen, vergaderruimte enzovoort voor haar rekening nam.

Veel verenigingen op Urk hebben hun oorsprong onder de plu van die Stichting. Dat mag ook wel eens gezegd worden. Zoals gezegd ging het hobbybasketbalI gewoon door. Sommigen van de

hobby's gingen competitie spelen, anderen bleven hobby's. Aangevuld met o.a. Lub Korf, Simon Oost, Albert Koffeman, R. Buter en R. ten Napel. De groep werd getraind door Tiemen ten Napel, die het competitiegebeuren niet zag zitten en er mee stopte.

Ook dames De groep hobbybasketballers werd groter en groter en ja hoor, in 1975 begon kapper Lub Visser, welke zich ook hobbybasketballer mocht noemen, met een groep dames waar onder de zusjes Zwarthoed, G. Zeeman-Kramer, T. Visser-van de Wereld, J Bakker- Hakvoort, J. Ras-Korf en nog enkelen, die wij niet konden achterhalen. Deze damesploeg kreeg in 1977 landelijke bekendheid; niet door het spelpeil dat ze hanteerden, maar door een artikel in Vrij Nederland. Kijk daar moet je een dame voor zijn hè, lekker op je sloffen spelen en toch nationaal bekend worden. Het verging de dames net zoals de heren. Ze groeiden en groeiden zodat ook hier een splitsing optrad.

De ene groep ging competitie spelen en de andere hobby. De eerste groep werd getraind door Lub Visser, terwijl Tiemen de Vries de tweede groep onder zijn hoede had. De dames speelden destijds wedstrijden tegen verenigingen uit Emmeloord, Lemmer, Dronten en Harderwijk. In het seizoen 1979-1980, gaf Lub Visser de pijp aan Maarten zoals dat in de volksmond heet. Zijn taak werd overgenomen door H. Verhoeff-van Slooten, oud-speelster van dames Orca's I. Zij heeft haar groep één seizoen getraind. Daarna heeft T. de Vries ook die groep onder zijn hoede genomen.

Uniek in Nederland!

We zijn in 1961 met een groep van 10 spelers begonnen en zijn uitgegroeid tot ongeveer 60 leden in 1988. Zowel dames als heren. Dit is volgens de Nederlandse BasketbalI Bond uniek in Nederland.

Mede door dit grote aantal hobbybasketballers/sters is de vereniging Orca's de grootste in ons land. Dat hadden Willem en Graddus in 1961 niet kunnen vermoeden dunkt mij! De afdeling hobbybasketbalI omvat nu diverse groepen, die hun wedstrijden spelen op dinsdagavond (heren); donderdagavond (twee dames- en een herengroep) en op zaterdagmiddag en avond (twee heren- groepen). U ziet dat de sport op Urk leeft.

Er worden net als vroeger van tijd tot tijd wedstrijden tegen andere verenigingen gespeeld.

Zowel door de dames als door de heren. Verder worden elk jaar twee toernooien gehouden en wel één rond de jaarwisseling, nu al voor de negende keer, waar een ieder aan mee mag doen die geen lid is van de NBB. Dit toernooi wordt bijzonder goed bezocht door zo'n 80 spelers en speelsters, oud spelers/speelsters van Orca's mogen hier dan ook aan deelnemen. Vervolgens is er nog een toernooi aan het

eind van het speelseizoen. Dit mogen alleen spelers/speelsters zijn van Orca's van het laatste seizoen.

Veel werk Zoals elke hobby brengt de organisatie van het hobbygebeuren veel werk met zich mee. Het kiezen van een sporthal, zorgen voor scheidsrechters, de tafelbezetting, advertenties, indeling groepen en inschrijving van de deelnemers enzovoort. Gelukkig ondervinden we daarbij veel steun van mensen met een warm hart voor de sport in 't algemeen of het basketbalI in het bijzonder. Bovendien krijg je een extra stimulans als je ziet dat een Willem Wakker en Arie Post (50) nog steeds spelen en de meeste dames 30-plussers zijn.

Resumé Vijfentwintig jaar (en de hobby's nog twee jaar langer) spelen we nu al basketbalI op Urk. Het brengt leven in de brouwerij en mensen tot elkaar. Dat laatste zeker als je het als hobby doet en ziet; doch zonder steun van de jongens van 1961, de Stichting Geref.

Buurtwerk, de plaatselijke overheid, de organisatoren van toernooien en de inzet van alle spelers en speelsters, hadden we dit nooit bereikt.

15

Niet trommelen maar ballen Het verhaal, dat hieronder volgt, speelt zich af zo'n 13 jaar geleden op een 2e pinksterdag, 's morgens om zes uur.

Door L. Keuter-v.d. Berg Een gedeelte van de basketbal/-vereniging Orca's had zich in laten schrijven voor deelname aan een toernooi in Spakenburg. De bushalte (inmiddels verdwenen) was de afgesproken plaats van vertrek. De eerste, die ik in de morgenschemering zag staan, was Anne Groothuis. Na een minuut of vijf gewacht te hebben, kwam de rest van de spelers met de slaap nog in de ooghoeken en met zakken vol met bol/etjes en snoep.

Het wachten was nu nog op de bus, die kort . daarop in zicht kwam. Vol plezier en met Anne voorop rolden we de bus in. De chauffeur keek wat nors bij de begroeting van ons, want iemand zei tegen hem: "Mogge ouwe!" En hij voelde zich daardoor zeker beledigd, want hij was nog maar een jong broekje.

Nadat we allemaal een plaatsje hadden gevonden, meldde de chauffeur dat we ook nog naar het jeugdgebouw moesten rijden om de rest op te pikken. Anne ging hiertegen gelijk in protest, want dit was niet afgesproken. Nou volgens de chauffeur wel, dus op naar het jeugdgebouw. Wat we daar zagen, was haast niet te geloven. Daar stonden geen mensen met sporttassen maar zo'n vijftien mensen met gitaren en trommels! Ze stapten in de bus en zeiden verbaasd te zijn over de belangstel/enden, die hadden gereageerd op hun oproep in 'Het Urkerland'. Na dit gehoord te hebben, richtte Anne zich langzaam op van de voorste stoel en riep verontwaardigd: " Wij gaan een basketbal/-toernooi spelen en niet trommelen!!!"

Wat bleek nu, wij zaten in de bus, die gehuurd was voor de koffiebar.

De chauffeur was zo 'vriendelijk' om ons weer bij de bushalte terug te brengen, waar onze eigen bus al stond te wachten.

Wij lagen dubbel van het lachen

16

en kwamen met moeite de verkeerde bus uit. De chauffeur keek opgelucht, want hij was blij dat hij van ons ver/ost was.

Een waar gebeurd verhaal, dat zich heeft afgespeeld op een schone pinkstermorgen om 6 uur.

Orea's bestuurd Orca's is anno 1988 een bloeiende vereniging, en daarvan getuigen onder andere het aantal leden, het feit dat de meisjes Kadetten in 1988 Nederlands kampioen worden, het meespelen van zowel heren als dames I in de hoogste regionen van het landelijke basketbal/wereldje, een uitstekend sponsorsysteem voor de Stichting Topbasketball. Kortom, een geoliede machine is de vereniging heden ten dage. En wie zijn daarvoor verantwoordelijk?

Door Zonder tekort te willen doen aan allen die ook maar op de geringste wijze bij het reilen en zeilen van de vereniging zijn betrokken, mag toch worden gesteld dat juist het bestuur de ruggegraat vormt van een vereniging. Van een bestuur word je niet zomaar lid.

Ga maar na. Als het er op aan komt, wijzen we voor een vakante bestuursplaats liever iemand anders aan.

Zelf lid worden van een bestuur? Nee, mij niet gezien.

Bovendien is het ook nog vaak zo, dat een bestuurslid uit de eigen kring wordt geselecteerd. Daarop bestaan uiteraard enkele uitzonderingen. Zo ook de huidige voorzitter van de vereniging, de heer loop van Eck. Uit de notulen van de bestuursvergadering van 28 februari 1978 tekenen wij het volgende op: " ...Hierna gaat de bel en komt de heer Van Eck binnen, die uitgenodigd was voor een bespreking met het bestuur. Daar onze huidige voorzitter

j.Brands

bedanken moest... werd de heer Van Eck gevraagd deze functie waar te nemen ... Allereerst vertelt hij ons, dat hij op het gebied van basketbalI een volslagen leek is."

De heer Van Eck nam wèl de functie waar, en inmiddels kan beslist niet meer worden gezegd, dat hij geen 'kuunde' heeft van basketbalL Meerdere personen zouden we kunnen noemen die in belangrijke mate hebben bijgedragen aan het welvaren van Orca's, door het vele werk dat zij binnen het bestuur van de vereniging hebben verzet. Piet Brouwer mede-oprichter en al vanaf het prille begin bij de vereniging betrokken als algemeen-adjunct en (later) als adviserend lid van het bestuur, Anne Groothuis, jaren bestuurslid en wedstrijdsecretaris, maar de eerlijkheid en volledigheid gebieden een opsomming van de besturen zonder nadere aanduidingen.

,

, I

f

Achter van links riaar rechts: A. Groothuis, s. Korf-Kramer, A. Hakvoort, G. Korf, H. de Boer.

Voor van links naar rechts: M. de Boer, K. Buis, ). van Eek, L. Roskam.

17

Seizoen 1968/1969

Seizoen 1974/1975

Seizoen 1979/1980

A Brouwer, voorzitter T. ten Napel, secretaris l, Hakvoort, penningmeester P. Brouwer C,J. Loosman

H. van Reenen, voorzitter W.Oost-Romkes F. van Urk Aj. Korten C. van Urk-Korf j. Romkes j. Hakvoort I, Nentjes E.Tromp

JA van Eck, voorzitter

Seizoen 1969/1970

A Brouwer, voorzitter T. ten Napel, secretaris (later R. Brouwer-Loosman) I. Hakvoort, penningmeester A Koffeman P. Brouwer R. de Vries Seizoen 1970/1971

E. Halewijn, voorzitter R. Brouwer-Loosman, secretaris A Brouwer-Ras, penningmeester R. de Vries P. Brouwer T. ten Napel

Seizoen 1971/1972

C,J. Loosman, voorzitter W.Oost-Romkes F. van Urk A,J. Korten I. van de Wereld A Groothuis H. Bakker

Cl. Loosman, voorzitter W.Oost-Romkes F. van Urk A,J. Korten I. van de Wereld A Groothuis H. Bakker

Seizoen 1973/1974

A,J. Korten, voorzitter W. Oost-Romkes F. van Urk Aj. Korten j. Korf A Groothuis H. Bakker P. Brouwer C. Korf

18

A Groothuis F. Hoekstra D. Korf C. van Urk-Korf Seizoen 1980/1981

JA van Eck, voorzitter Seizoen 1975/1976

H. van Reenen, voorzitter E.Tromp F. van Urk C. van Urk-Korf A Groothuis l. Romkes A,J. Korten J. Hakvoort Seizoen 197611977

H. van Reenen, voorzitter E.Tromp C. Loosman A Koffeman F. van Urk C. van Urk-Korf A Groothuis L Romkes Al. Korten C. Roskam l. Hakvoort Seizoen 1977/1978

Seizoen 1972/1973

l, Pruiksma-Pasterkamp, secretaris

C. Roskam, penningmeester

H. van Reenen, voorzitter E.Tromp F. van Urk H. Pruiksma-Pasterkamp C. van Urk-Korf C. Roskam P. Brouwer A Groothuis A Hakvoort H. Pasterkamp j. Korf

l. Pruiksma-Pasterkamp, secretaris

.C. Buis-Bakker, penningmeester A Groothuis A Koffeman K. Buis F. Hoekstra D. Korf C. Roskam C. van Urk-Korf "Seizoen路,;;1981/.1982 JA van Eck, voorzitter H. Pruiksma-Pasterkamp, secretaris A Groothuis C. Buis-Bakker, penningmeester D.Korf F. Hoekstra C. Roskam Seizoen 1982/1983

JA van Eck, voorzitter H. Pruiksma-Pasterkamp, secretaris A Groothuis C. Buis-Bakker, penningmeester F. Hoekstra C. Roskamp Seizoen 1983/1984

JA van Eck, voorzitter M. de Boer, secretaris S. Kramer C. Buis-Bakker, penningmeester K. Buis C. Roskam A Groothuis Seizoen 1984/1985

Seizoen 1978/1979

JA van Eck, voorzitter

JA van Eck, voorzitter

M. de Boer, secretaris H. de Boer C. Buis-Bakker C. Roskam S. Kramer K. Buis, penningmeester A Groothuis

L Pruiksma-Pasterkamp, secretaris A Groothuis C. Roskam, penningmeester W.Oost-Romkes A Kaptijn D.Korf

Seizoen 1985/1986

Seizoen 1986/1987

Seizoen 1987/1988

JA van Eek, voorzitter M. de Boer, secretaris K. Buis, penningmeester H. de Boer C. Roskam S. Korf-Kramer G. Korf M. Hakvoort T. de Vries A. Groothuis

JA van Eek,voorzitter M. de Boer, secretaris K. Buis, penningmeester H. de Boer C. Roskam s. Korf-Kramer G. Korf M. Hakvoort T. de Vries A. Groothuis

JA van Eek,voorzitter M. de Boer K. Buis H. de Boer C. Roskam S. Korf-Kramer M. Hakvoort G. Korf T. de Vries A. Groothuis

Uit de oude doos: Jan Korf in actie op het basketbal/veldje naast Gymzaal 'De Noord'.

Jan op zijn bekende manier scorend: Bats, tegen het bord en dan door de ring. Weer twee punten ...

Foto: Koos van Putten.

19

De beruchte uitwedstrijd tegen landslake Lions Het was in het seizoen 81/82 dat Orca's Landslake Lions uit Landsmeer als tegenstander trof. De thuiswedstrijd was een regelrechte 'uitglijder' geworden door de overtollige condens in de Waaiershoek. Enkele maanden later volgde dan de uitwedstrijd.

Landsmeer is een kleine gemeente in het Noordhollandse land.

Geen van de Orca-spelers was er ooit geweest, dus het vinden van de juiste weg leek een levensgroot probleem te gaan worden.

Zelfs Fred, die toch altijd wel een of ander sluipweggetje weet, moest ditmaal toegeven dat hij het deze keer niet wist.

Maar geen nood! Onze chauffeur deze avond, Anne 'Oe Job' Korf, kent Noordholland als z'n broekzak (aldus hemzelf!). Dus ook dat probleem leek opgelost.

Tot Amsterdam ging het goed, en vervolgens ging het noordwaarts richting Landsmeer, tenminste dat dachten we! We kwamen terecht op een weg waar geen einde aan leek te komen.

Maar na een klein halfuurtje, ja hoor, daar zagen we in de verte de lichten van Landsmeer opdoemen.

Nu was er een klein probleempje. Tussen ons en die lichten lag een kanaal van zo'n 20 meter breed, en uiteraard was er geen brug te bekennen! "No problem, hoor jongens, we hebben nog tijd genoeg en er zal ergens wel een bruggetje zijn ..." sprak Anne. En met die geruststelling reden we verder noordwaarts.

Kilometers verstreken, maar.....geen brug! Inmiddels begon de tijd ook te dringen. Het liep al tegen half zeven, en om zeven uur moest de wedstrijd gaan beginnen. Maar even later zien we ineens een pontje liggen. Maar dat leek akelig klein voor ons busje.

Aangezien er geen alternatief was, moest deze overtocht maar gewaagd worden. Het busje paste er precies op, en de overtocht, die maar 5 minuten duurde, leek wel een half uur in beslag te nemen.

20

Maar goed, we waren aan de overkant, maar.....geen bord of pijl richting Landsmeer. Besloten werd om bij een boerderij de weg maar te vragen. Bij de eerste de beste draaiden we het erf op. Maar toen keken we elkaar allemaal een beetje vreemd aan. Roze lichtjes achter de kleine boerderijramen gaven ons het vreemde voorgevoel dat we niet bij een echt boerenbedrijf waren aangeland. Oe meegereisde Anne Groothuis zou wel even aanbellen om de weg te vragen.

Oe deur ging open, en er verscheen een in pikante lingerie gestoken dame. Tjonge, wat een klandizie! Een hele bus Urkers ....Jammer voor haar ging dat feest niet door want er moest gebasketballd worden. Dankzij deze jongedame werd de sporthal toch nog op tijd (5 voor 7!) bereikt, en werden er die avond weer 2 kostbare punten binnengehaald.

Van ontspanningssport tot topsport De 'geschiedenis' van een baskethall-vereniging in vogelvlucht Na de oprichting in 1963 ging men al snel basketbal/en op niveau. En dan bedoelen wij het basketbal/-spelen tegen teams, die al iets verder waren dan de area-jongens. Maar heel gauw wilde men het basketbal/en serieuzer aanpakken en onder leiding van Piet Brouwer (leraar Lichamelijke Oefening aan de Urker Mulo), Eef Halewijn en Pau/ Erkelens werden de lijnen uitgezet.

De term 'het leren van fundamentals' bestond nog niet en van 'man-ta-man' had men helemaal nog nooit gehoord. Het belangrijkste systeem was 'zone' en voor zo'n wijde verdediging (anno jaren tachtig veranderd in 'defence') was het gym-lokaal aan de Noord toch echt te klein. Dus speelde Orca's I de thuiswedstrijden in de 'Willem-Alexander'-hal in Emmeloord.

Eind zestiger jaren, begin zeventiger jaren kwam het eerste team in de tweede divisie. (Coach Piet Brouwer, spelers onder andere Jan Korf, Fred van

Een bijdrage van K.Mars, de BB Drogist!

Urk, Klaas Post en Albert Koffeman enzovoort). Het was een hele mooie, maar vooral ook, gezellige periode. Elke uit-'thuis'-wedstrijd gingen er zo'n 200 Urkers richting Emmeloord om daar te genieten van die Amerikaanse sport, die basketbalI genoemd werd.

Na de wedstrijd nog even gezellig napraten in het cafĂŠ van Ome Piet. En vaststellen wanneer de volgende wedstrijd weer zou zijn. Twee keer in het jaar was het erg druk en super gezellig in de 'Prins Willem-Alexander'-hal en laten we het niet onderschatten: 'Spanning & Sensatie'. De kranten

21

schreven er al weken van te voren over. Er werd een sportsfeer gekweekt. De wedstrijden Ceres-Orca's en Orca's-Ceres waren toen 'het hoogtepunt' voor de basketball-fans van Urk en de Noordoostpolder. Het was niet alleen een confrontatie tussen Emmeloord en Urk, maar ook tussen Jan Borgers (Ceres-coach en leraar Lichamelijke Oefening aan het CSG in Emmeloord) en Piet Brouwer (coach Orca's en leraar Lichamelijke Oefening aan de Urker Mavo).

Midden jaren zeventig werd de kwaliteit en mentaliteit van het team beloond. Na het kampioenschap promoveerde men naar de eerste divisie. Echter zonder coach Piet Brouwer, die de benodigde trainingspapieren voor dat niveau (nog) niet had. Zou ons dit nu zijn overkomen, dan hadden we Piet technisch directeur gemaakt. Maar die functie was toen binnen de sportwereld nog niet uitgevonden.

Uiteindelijk kwam er een trainer uit Amsterdam. Een aardige man, maar als trainer-coach was hij niet veel. Het seizoen was nog veel minder, dus weer terug naar af: De tweede divisie, kampioen worden en weer promoveren naar de eerste divisie.

Het probleem was, kort gezegd, te sterk voor de tweede divisie en net iets te zwak voor de eerste divisie. De vraag rees: hoeveel te zwak. Toen al (er is ook bij Orca's niets nieuws onder de zon) lagen de problemen bij de uitwedstrijden. Het toenmalige bestuur kon kiezen uit de volgende twee oplossingen:

De roerige jaren zeventig Over ĂŠĂŠn ding was men het in die dagen bij Orca's wel eens: er moest een flinke reorganisatie komen, want anders was het over en sluiten. De reorganisatie liet niet lang op zich wachten. Binnen het eerste dames- en herenteam werden na onderling overleg de zaken beslecht. Piet Brouwer strikte zijn buurman en Mavo-collega loop van Eck voor het voorzitterschap, Fred van Urk zijn buurman, Cor Roskam, als penningmeester, Henny en leltie Pruiksma hun moeder Hilda als secretaresse en als klap op de vuurpijl dook loop van Eck als kersverse voorzitter in het leerlingen-archief om daar Fokke Hoekstra en Dirk Korf uit te vissen.

1. Gewoon weer bij degradatie gaan spelen in de tweede divisie, gevolg... geen of weinig tegenstand, vele inmaakpartijen, geen spanning, dus weinig publiek.

2. Na een degradatie gewoon het team weer inkopen.

Gevolg ... zoiets kost geld, maar het publiek ziet goed basketbalI, dus de recette verdient de degradatieafkoopsom zelf wel weer terug.

Men koos voor de laatste oplossing en Orca's begon aan een nieuw tijdperk.

De eerste divisie Het was de tijd van de opkomst van de 'man-to-man', de tijd van Anne Groothuis achter de scoreklok, minuten leken uren en uren leken seconden. De periode van de niet-Urker spelers. Eef Halewijn en Paul Erkelens waren alweer uit de polder verdwenen. Koos van Putten bleef achter. En in het team kwam als niet-Urker spelen: Gerard Buimer.

De supportersschare groeide. Piet Brouwer kweekte op de Mavo nieuwe Orca-Ieden. De UK 33 (Piet en Tjeerd de Boer) werd de eerste (kleding)sponsor. Het basketbalI werd steeds populairder bij de jeugd. De jeugd-teams speelden hun wedstrijden nog steeds in de gymzaal aan De Noord. Orca's hing bestuurlijk gezien als 'los zand' aan elkaar en de gemeenteraad had immer nog een woordenboek, waarin men tevergeefs zou zoeken naar het woord 'Sporthal'.

22

Omstreeksdiezelfde tijd kwamen er ook plannen voor een nieuw te bouwen Mavo (en dit werd een belangrijke tijd voor sport-minded Urk) en bij deze Mavo moesten twee gymlokalen komen. Maar men kon natuurlijk ook een sporthal bouwen met een scheidingswand. Tijdens de schooluren had men dan twee gymzalen en zonder scheidingswand een 'Sporthal'. Je ziet, het was doodeenvoudig en een

kwestie van wat men zo mooi noemt: "het aangename met het nuttige verenigen."

Hoewel de gemeenteraad niet bepaald enthousiast dit nuttige idee overnam, werd, na veel wikken en wegen, dit plan gerealiseerd. Urk kreeg een sporthal, en wat voor één! "Een unieke situatie," sprak men nogal trots, want nergens in Nederland was een sporthal, waar zowel de gemeente als het schoolbestuur de baas was. Terwijl onze lokale overheden de nadruk legden op de unieke situatie, moesten de diverse sportverenigingen constateren, dat men geen fatsoenlijk overleg kon voeren, want bij belangrijke vragen werd men van het kastje naar de muur gestuurd (Lees:van het ene bestuur naar het andere ...).

Voor de schrijver is het altijd een raadsel geweest, dat het mogelijk is geweest in één van de belangrijkste vissersplaatsen in Europa, twee kapiteins op één schip te plaatsen... Maar voor 'Orca's' was het nu afbouwen voor wat betreft de 'Prins Willem-Alexander'-hal en gymzaal 'De Noord'.

De Waaiershoek Op 15 januari 1977 speelde Orca's zijn eerste echte thuiswedstrijd in de 'Waaiershoek'. In eerste instantie leek de naam van de nieuwe sporthal niet erg origineel. Het adres van de Mavo-school inclusief de sporthal was namelijk Waaiershoek 46. Maar achteraf had men geen betere naam kunnen bedenken, want hoeveel sportjournalisten hebben in hun artikelen niet

gezinspeeld op de naam en de unieke sfeer, die er altijd was. Voorbeelden: "Bij de stand 76-75 brak een orkaan van geluid los in de Waaiershoek' of 'Het stormde weer eens in de Waaiershoek'.

Maar terug naar die zaterdag in januari: Boetiek Waterloo the Wolves won met 80-82 na verlenging. Zowel voor de doorgewinterde Orca-fan als voor diverse plaatsgenoten, die nu ook maar eens kwamen kijken wat basketbali nu precies was, werd het een bloedstollende wedstrijd. Happetap, zomaar zonder enige waarschuwing vooraf, een verlenging en nog verliezen ook! Op verzoek van de cardioloog van het Dr. Jansen-ziekenhuis zouden wij dit tot een minimum beperken. Nederland had er een nieuwe basketbalI-tempel bij 'De Waaiershoek', het 'lelijke eendje' van de N.B.B., de 'mooiste zwaan' van B.V. Orca's.

Maar een maand later was het weer raak, na

40 minuten basketbalI tegen Arrows was het 68-68.

Nu trokken de 'Orcanen' aan het langste eind: 80-79 en ontliep men de degradatie van de eerste divisie. Na 26 wedstrijden (14 teams en een normale competitie) eindigde Orca's op een negende plaats met 11 gewonnen en 15 verloren wedstrijden. Urk had kennis gemaakt met basketbalI en het Nederlandse BasketbalI met 'De Waaiershoek'. Na een paar wedstrijden (we hebben het nu over het seizoen '77-'78 kwam de verslaggever van het 'Urkerland' al met de volgende conclusie:

.23

Het bestuur zag, dat er steeds meer mensen supporter werden van Orca's I, maar dat deze ook snel wegbleven als de resultaten minder waren. De intentie om een middenmoter in de eerste divisie te worden was er. Maar net die extra dimensie: een Amerikaan, ontbrak. Plotseling kwam daar verandering in. De ere-divisieclub 'Arke Reizen' Enschede had drie Amerikanen laten komen, maar mocht er maar twee hebben. Na de selectietrainingen zocht men contact met Orca's, want die nummer drie was een prima . speler voor de eerste divisie. Men besprak een

oefenwedstrijd en zo maakte Russel Chapman op een schone woensdag zijn debuut bij Orca's. Hij speelde de sterren van de hemel en de oefenwedstrijd werd door Orca's gewonnen. Achteraf verklaarde RusselI dat de reis naar Nederland nogal vermoeiend voor hem was geweest en dat was ook de reden, dat hij op de selectietrainingen beneden zijn niveau had gepresteerd.

Zo kreeg Orca's een Amerikaan, die Arke Reizen later graag had willen contracteren. RusselI Chapman, hij heeft vele Orca-Amerikanen zien komen en gaan, maar in 1985 viel ook voor hem het doek.

Maar ook andere, al vergeten, Amerikaanse spelers zijn er nog geweest. De 'huiskamer-vraag': Welke Amerikanen speelden er bij Orca's? Oplossingen verderop in dit boek!

Zinkend schip Ondertussen was het nieuwe bestuur er achter gekomen dat men zich op een (vooral financieel)

24

zinkend schip bevond. En tijdens een leden-vergadering luidde loop van Eck, de voorzitter, de noodklok.

Wilde de basketball-vereniging niet failliet gaan, dan moest er snel iets gebeuren. Het financiĂŤle plaatje zag er als volgt uit: Er was een schuld van circa f.12.000,- en het begrotingstekort voor het seizoen '78-'79 bedroeg ongeveer f.3.500,-. Aan het einde van de vergadering werden Fokke Hoekstra en Klaas Mars benoemd tot 'Actie-commissie' en hun opdracht was het organiseren van een bazar ergens in februari 1979.

Het seizoen '77-'78 was ondertussen afgelopen en het eerste team kon de stand opmaken: Orca's speelde de eerste tien wedstrijden zonder Amerikanen en verzamelde slechts twee punten. Met Amerikanen (RusselI Chapman) werden er 22 punten verzameld uit 16 wedstrijden. Door dit resultaat eindigde Orca's op een verdienstelijke achtste plaats.

Het Orca's I voor het seizoen '78-'79 bestond uit de spelers Iurie v.d. Berg, Gerard Buimer, RusselI Chapman, Albert Hakvoort, Jan Korf, Ad Oosterhout, Fred van Urk en Riekelt van Urk. Coach was Piet Brouwer en als team-manager duikt de naam Cor Roskam op, zo zie je maar weer: er is niets nieuws onder de basket!

Het seizoen begon zeer hoopvol, en na vijf wedstrijden werd duidelijk, dat Orca's de achtste plaats van het vorige seizoen zou overtreffen.

Toen op zaterdag 14 oktober de twee koplopers van de eerste divisie A (Orca's en BC Markt) elkaar in de Waaiershoek zouden ontmoeten, kwamen er bijna 500 toeschouwers.

Men begon voor zichtig na te denken over een extra tribune. Iets waar we nu na tien jaar nog steeds plezier van hebben! ja, ik zou bijna de stand vergeten: Orca's won met 84-82 (Hoezo TopbasketbalI, Span-ning& Sensatie?).En Orca's stond voorlopig op de eerste plaats met tien uit vijf en een doelsaldo van plus 130.

o

STAND HEREN EERSTEDIV. A. PER 17 APRIL 1978 Frisol/R Hertogballers Boetiek/Waterloo Celeritas BC/Markt Van Toor/Fashion Cangeroes Orca's BV Zaandam US BV Groningen Duyvestein/W JRC/Boxtel DED

26-48 26-42 26-40 26-36 26-32 26-26 26-26 26-24 26-24 26-22 26-14 26-14 26-12 26-4

Ondertussen waren Fokke en Klaas druk bezig met de voorbereiding van de grote Orca-Bazar. Eén keer per week ging men diep nadenken en van gedachten wisselen in de 'Wabu' of de 'Sloop [ohn B', terwijl er ook een avond werd geknutseld in de timmerschuur van de opa van Fokke. De kreet 'in die goeie ouwe tijd' gaat zeker op voor die periode. Want terwijl de mannen zich bezig hielden met het spelletjes-gedeelte, waren de dames onder leiding van lans Hakvoort en Coby van Urk zich bezig gaan houden met het verkoop-deel. Twee dingen kan ik me nog goed herinneren. Het maken van plantenbakjes (de specialiteit van Coby was de cactus) en het macrameeën. Van diverse kleuren dik en stug touw werden kranten- en plantenbakken {om voor het raam te hangen) gemaakt. Als je dan op macrameé-avond een kijkje ging nemen op de Flevostraat 61 dan zat men daar in de keuken, in de kamer, ja tot in de gang, aan het macrameeën, terwijl de kleur van de vloerbedekking niet was te ontdekken, want het was één en al touw.

Maar wat het belangrijkste was: die éne grote Orca-familie, die klaar stond als er iets gedaan moest worden. Veelal nog steeds dezelfde mensen hebben het werk gedaan. In ieder geval werden vele uren werk, die toen zijn verzet, beloond. -kl één keer was Orca's een financieel gezonde vereniging en na de tweede bazar in februari 1980 had men zelfs geld op de bank.

Het bestuur kon trots zijn op zulke leden! Met het eerste team ging het ook goed, een zesde plaats (26-30) terwijl de publieke belangstelling voor het basketbalI steeds groter werd. Naast het team had Fokke Hoekstra hierbij ook een flinke vinger in de pap. Want in dat seizoen begon Fokke (toen nog van de crediet-bank) met z'n reclamecampagne in het Urkerland.

Pay that taxi, man!

Op één of andere manier had RusselIeen knieblessure opgelopen en moest men op zoek naar een andere Amerikaan. Het werd Brewer Gray (Broer Gray). Deze zeer sympathieke Amerikaan kon echter geen team dragen en er diende zich een tweede Amerikaan aan. Het is een koude dag in november.

Het mottert een beetje en er staat een gure wind. Aan het begin van de Domineesweg (links 'De Orca' en rechts 'De Sluisput') staan loop van Eck en Cor

._

--

,

.

,

25

Plotseling stopt er o Larry Slappy. ie vraagt: Roskam te waehktel nn ~onkerbruin IOnge\re ...? Maar . n een el, h es 50 you . een taxi e van Eck .E ...y , gt Larry Slappy.

Orea's?" Jo~.p . kan afmaken, ze " hi n Zin . .

voordat 'I ZII I" ter) eigenzinnig "Pay the taxi ~~nd een klein (1.80 ~~ wist men toen Orca sn:uis gehaald.Maar :speler kan men onderdeurtl~ I di is zeker,qua typ id Moore en D.I. 'nog' niet.E;,n ~~~ noemen met Davi Slappyrn een a . -..._ .

it gehoord.

In de ort had hij nog noolvember 1979) Maar vantea;::'n Hoofddorp (17 ne:Amerikanen,om uitwedstrlid,t g or het eerstmet tw ..d te verliezen speelt~~c~~ :~orsprong de we~~~tslag en als een na een wer Gray krijgt ZII oordkop op met 85-84'dBr~huiswedstrijd tegden.Ndat aanleiding tot

week later e..

erloren wor t, IS '.

iamrnerlijke WIJZ.~~. 'Het Urkerland . ~et volgende arti e In

.....

Orca's, uithuilen en 0pnielJw beginnen' of gewoon jezelf blijven?

.is g~diel1d, hoogstens de tegen_ standers in het Veld.

De sYmpathieke, doch enigszins

D~ Orca's h~hh~n d~ qfg~/o- falende Brewer Gray Wordt 011/P~n JfI~Ic~n Ilinlc~ Icillppente . slagen c.q. weggestuurd, de begaafde doch we/ zeer egoïstische incflS.S~r~n 'g~Icr~g~n."alfSlapPY wordt binnen het team HOOlddtl,,'P~n' Noordlcop gehaald, Urker sPelers dreigen (D~n H~/d~r) JfI~rd"erlor~n ;"et OPStaPPen,onbegrip.-binnen ~n hinn~n h~t h~$tuuren het het team tijdens de Wedstrijd(de ~~r$t~teanr zal h~t niet h~. hopeloze blikken naar cOach Paald rllStig g~JfI~est zijn, BrOUWer tijdens de wedstrijd tegen Den Helder spraken boek_ "A"'~rilcaans~toestand" Ilui. .$(~rdez~(f$een insider, Wat is delen), om sPonsors leurende er aan d~ hand in het (frlc~r bestuursleden...... kortom, het is allemaal niet leuk. meer.. En het haSIc~thall-Jfl~reldje!

Wasjuist zo leuk!

Loten We voorop Stellen dat Een Urker ploeg met kwalileit en basketba/l een kostelijke SPOrtis, inzet, sedert enige lijd een goede dat Orca'seen Subliemeerste team Ihuisaccomadalie en een sUPpor_' heeft, dat bestuur, coach en tersschare, Waarbij _ en dat kan andere direkt daarbij betrokke_ zonder al Ie Veel chauvinisme nen bergen Werk verzetten en dat wordengesteld - menig sPONploeg er een nog steèds groeiende in den lande zijn V;'rger.taf kan sUPPoNersschareis...... dl!s een likken. Aan de andere kaf1.1 geheel. Waarmenig sportliefheb_ moelen We echler Welmet beide ber pleZier aan beleeft. Orca's benen op de grond Vande ..but,: deed het goed en met veel inzet hlijven Slaan. Als We nu eens de lVerdin een redelijk korte tijd de ere-divisie (VoorloPig) vergelen, subtop Van het Nederlandse hasals We nu eens geen Amerikanen kelba/l .bereikt. Zowaar geen kleinigheid! met overspannen verwachlingen binnen halen en als Wenu eens het Wat geheUN er evenwel_ en niets eigen lalelu meer kansen (en menselijks is zelfs een Urker daarmee meer sPON_ en spel_ vreemd - als de suhtop is hereikt... vreugde) geven, zou hel dan u raadt hel al:men wt! verder,men allemaal niel veel leuker worden. lViide top bereiken. Op dit PUnl staan Wenu, maar daar WriktOok Een leam, Waarin Urker slerspelers Vol/edig 101 hun ree/u nou net de schoen. Wil men echte kunnen komen, zonder dal aan 10psport hedrijven, dan zal dat hun ze/fveNrouwen wordt gemor_ OngetWijfeldten koste gaan Vande echte spel (vreUKde)heieving. reld en Waarin het aankomend talent rijp wordt gemaakt voor.....

Om op topniveau mee te kunnen een pas op de Plaats in de SUbtop draaien zullen er Amerikanen aangetrokken moeten Worden en of daar nog een stapje onder, lijkt J zal het geheel een meer professio_ veel beter, wam laten We Wel nele aanpak vereisen. wezen:' steeds verliezen Van een __ ere-divisieploeg Vol Amerikanen De/even We er dan echter nog pleZier aan en, wat nog beiangr(J:' is niel leuk Vaar het team. maar ker is..... is dit allemaal nog wel Ook niet Vaar het publiek. Dat leerde de c°nfrofllatie met Noord_ verstandig? Het. gevolg Van dat kop {Den Helder} Ons afgelopen aantrekken Van Amerikanen is lichtelijk overspannen aandoende zaterdag wet. Het lYasals het Ware toestanden rondom team en beeen waarschuWing vaar Water te 'verwachten valt in de ere-divisie... stuur Vande area's. Een toestand een vertroebelde sfeer ifllern en een kater vaar de sUPPONersen dat wlÏ/"", . . ,- !. zeker niet?

I

I

26

I

I

!

Opmerking: de goede thuisaccommodatie is de Waaiershoek!

Larry, RusselI, Keith, Brewer, David Na het verlies tegen Noordkop gaat 'Larry Slappy' ook de laan uit om vervolgens toch weer een kans te krijgen in de uitwedstrijd tegen Werkendam.

Slappy speelt dus te egoïstisch en dat was de hoofdreden van het eerste ontslag. De eerste minuut van die uitwedstrijd in Werkendam zal ik niet gemakkelijk vergeten. Orca's pakt de sprongbal en Slappy brengt de bal op. Passtnaar jan Korf op links en die passt weer terug. Slappy stuitert een keer of drie en passt weer naar jan. Dit duurde zo'n seconde of twintig en Slappy was eventjes 'team-speler' geweest.

De wedstrijd werd met 116-98 verloren, want Werkendam dat wel twee Amerikanen had, pakte alle (u raadt het al) rebounds ...

Ondertussen is er een naam-sponsor-contract gesloten met het Hi-Fi bedrijf Optonica en gaan er inmiddels geruchten over de terugkeer van RusselI Chapman. Orca's wil naar de top en naar de ere-divisie. Een weg die op dat moment nog 2,5 jaar zou duren en waarin diverse Amerikanen hun opwachting zouden maken. In de 14-daagse transferperiode, die er eind december altijd is, komt de overschrijving van Keith Yzer van Mosquito's naar Orca's in het bondsblaadje te staan. Zijn eerste thuiswedstrijd is tevens de laatste van Larry Slappy.

Een schorsing van vier weken is de aanleiding voor het bestuur om hem voor de bewezen diensten te bedanken. Keith Yzer is even Orca's enigste Amerikaan. Maar terwijl Larry zijn koffers pakt, regelt RusselI Chapman aan de andere kant van de oceaan zijn ticket naar Schiphol Amsterdam Airport en wordt zodoende de vierde Amerikaan in een half jaar tijd ...

Insiders fluisterden mij toe dat Fokke Hoekstra goede zaken deed met zijn KLM-aandelen.

Doel: ere-divisie Het seizoen 79-80 werd afgesloten met een zevende plaats (er waren 14 teams) en de doelstelling werd 'ere-divisie'. Er was een sponsor, er waren twee Amerikanen, David Moore en RusselI Chapman, en er was een sterke Urker achterban: jan Korf, Albert en Kees Hakvoort, Fred van Urk, Riekelt van Urk (geen familie), jaap Scheffer, jurie van de Berg en Piet de Boer.

Vanuit dit gegeven werd besloten om de topsport los te koppelen van de rest van de vereniging en op 27 juni 1980 werd via een notariële acte opgericht: "Stichting tot instandhouding van top-baskethall in Urk." Het woord top-baskethall werd in het eerste seizoen al dik onderstreept, want Orca's speelde vanaf het begin mee in de top. Helaas had dit team een bijwerking: door de vele monster-overwinningen onder andere 105-80, 111-66, 121-93 werden de wedstrijden tegen lagere teams slecht bezocht. In februari 1981 moest RusselI Chapman afhaken met een knie-blessure, maar Orca's ging gewoon stug door op jacht naar een play-off plaats.

In het voorportaal der ere-divisie De play-offs gingen tussen de nummers één en twee van de eerste divisies A en B. Noordkop en Orca's uit de ene en The Wolves en Werkendam uit de andere. In een uitverkochte 'Waaiershoek' speelde Orca's zijn eerste play-off wedstrijd tegen Werkendam. Er werd van beide kanten subliem basketballen getoond, want in een wedstrijdverslag konden we onder andere het volgende lezen: - Er werd dan ook een spelniveau gehaald, dat men in menige ere-divisiewedstrijd tevergeefs zal zoeken.

De eindstand werd via de tussenstanden 36-29,40-40,57-51 (rust), 101-91, 103-98, 106-100 in het voordeel van Orca's. En in het Urkerland kon men lezen: - Orca's heeft daarmee, mede door de overwinning op Noordkop (in de competitie, KM) getoond rijp te zijn voor het grote werk in de ere-divisie. Dit alles naar aanleiding van een wedstrijd op 11 april 1981: Het zou nog twee volle jaren duren ...

27

Hoe dan ook, Orca's startte door deze affaire niet goed. En diverse van de vele meegereisde supporters kwamen voor de tweede helft de kantine niet eens uit... een incidenteel verlies? Maar als The Wolves het in de 'beruchte' Waaiershoek nog eens dunnetjes overdoen (38-53 rust, 97-113) is de conclusie: Orca's blijft in de eerste divisie en de ere-divisie wordt nog een jaartje uitgesteld.

Piet Brouwer

David Moore in action

Knock, knock who's th ere•••(knock-out)?

De donderdag daaropvolgend zag men in Amsterdam diverse overvallen op sportzaken. Via bommen op deuren, beuken op ramen en trekken aan de bel, probeerden Cor Roskam en David Moore de aandacht te trekken. Gezegd moet worden dat dit uitstekend lukte, want het duurde niet lang voordat de gemeentepolitie verhaal kwam halen. Het liedje 'Knock, knock' was al jaren de hit-parade uit dus of de heren wilden vertellen wat deze ordeverstoring c.q. poging tot geweld met braak te betekenen had?

Nu is het een aardig probleem: "hoe vertel ik het oom agent" in een stad met toch wat meer criminele problemen dan de eigen woonomgeving.

Daar is het immers zo dat heel veel middenstanders bij of naast hun nering wonen en kun je middels enig gerammel na zessen wel iets halen... Nadat de politieman zag dat Cor noch David Moore barrevoets waren, want 'Amsterdam is poep op de stoep', zag het er niet best uit voor de twee huisvredebrekers. Hoe meer ze uitlegden hoe ongeloofwaardiger hun verhaal werd ... ,,- Ik ben voorzitter van de stichting Top-basketball Urk. Ons team speelt op dit moment in de play-offs om een promotieplaats af te dwingen. We moeten over 30 minuten spelen tegen The Wolves, maar nu heeft onze Amerikaan zijn basketbalIschoenen vergeten... Is die gek... Als een fileerder, die zijn fileermes heeft vergeten en thuis heeft laten liggen..."

28

AI vanaf de oprichting waren Orca's en Piet Brouwer voor wat betreft de opleiding van spelers, de training en coaching onlosmakelijk met elkaar verbonden. Dit begon op de Mavo en Piet praatte je vervolgens bij voldoende talent op basketbalI. Maar na zoveel jaren wilde Piet ook wel eens wat anders.

Maar als je verenigingsman bent in hart en nieren en er geen ander te vinden is dan wordt het vaak: "Ik wil het dan nog wel een jaartje doen." En van het één komt het ander, kortom, de echte verenigingsman blijft tot in lengte van jaren direct of indirect met de club verbonden. (In het voorbeeld van Piet: functionaris NBB, voorzitter Stichting Sportaccommodatie.) Maar bij Piet ontstond een slepende knieblessure en men moest toch op zoek naar een nieuwe trainer-coach en eind mei 1981 maakte het stichtingsbestuur de opvolger van Piet Brouwer bekend.

Drs. Ruppert Clements Ruppert Clements, 39 jaren oud, ex-coach van Celeritas en Drs. in de onderwijskunde. (Achteraf bleken zowel zijn sterke als zijn zwakke punten hierin te liggen. Maar we lopen op de zaken vooruit). Eerst wat op dat moment bekend was: Twee seizoenen eerder had de heer Clements op Urk een speler van Celeritas na afloop van de wedstrijd een tik om zijn oren gegeven omdat hij in de laatste seconde de opdracht, zoals die was gegeven in de time-out, verzaakte. Celeritas verloor dus nipt. Maar eerlijk is eerlijk, dat was dan ook het enigste minpuntje van Clements. Verder was hij gewoon een sterk meelevende coach met veel kennis van basketbalI. Tijdens zijn eerste interview vertelt Clements de pers dat hij een prestatie-coach is. Men gaat drie keer per week trainen en opdrachten moeten strikt uitgevoerd worden. En voor spelers, die dat niet doen is er maar één remedie: wisselen!

Samen met Ruppert Clements komt ook Glenn Omanette naar Orca's, die de plaats inneemt van Iurie van den Berg. Onder leiding van Ruppert Clements wordt het team kampioen in de eerste divisie, kampioen in de promotiedivisie en debuteert men met een zesde plaats in de hoogste afdeling.

Tijdens het laatste seizoen gaat het mis. (Zie ook de hoofdstukken "Werkbasketball" en "Er rolt een hoofd ....") Het lijkt een beetje raar om te zeggen dat het mis ging want een zesde plaats is toch niet onverdienstelijk? De vraag moet maar gesteld, wat ging er dan mis?

Een aantal redenen is op te noemen. Zowel in de eerste divisie als in de promotiedivisie staat R.e. aan het roer van een zeer sterk team, wat hij ook moeiteloos naar het kampioenschap weet te sturen.

Maar als het team tijdens het eerste jaar ere-divisie regelmatig in zwaar weer terecht komt gaan er een paar dingetjes fout. Zo hadden spelers afkomstig uit Urk minder krediet dan sommige spelers van buiten Urk en ging het principe 'wisselen' niet altijd op.

En er was dat seizoen behoorlijk Urker talent aanwezig. Daarnaast problemen met Amerikanen en er werd nu ook duidelijk dat de functie trainer-coach niet automatisch betekent dat je en een goede coach hebt en een goede trainer. Vooral tijdens zogenaamde 'close games' zit Ruppert Clements (net als de supporters) vol spanning te kijken naar de verrichtingen van de spelers. Aan de andere kant (dat moet gezegd worden) was Ruppert een zeer goede trainer. Hij bereidde elke training zorgvuldig voor. Hij vertelde (doceerde) de spelers precies wat hun taakomschrijving was. Maar het werd nu dus exit Ruppert Clements. Behalve een nieuwe coach moest het bestuur ook op zoek naar een nieuwe naamsponsor (mei 1981), die zich wilde verbinden voor minimaal drie seizoenen aan deze club met veel ambities.

Nadat de ledenvergadering de naamsverandering had goedgekeurd, ging Orca's voorlopig door het basketbalI-leven als Kuipers Kantoorefficiency-Orca's. De naamsponsor was op dat moment (augustus 1981) een grote zaak in kantoorapparatuur, met vestigingen in Zwolle en Appeldoorn. Tegenwoordig is Kuipers B.V. een allround bedrijf op kantoorgebied met een eigen servicedienst. Alle software die er te krijgen is, vele soorten kantoormeubilair en sinds kort is er ook een vestiging in Groningen.

Diverse mensen zeggen vaak dat het resultaat van sportsponsoring moeilijk te meten is. Maar bij Kuipers dacht men daar toen wat rechtlijniger over, en dat zal dan ook wel de reden zijn dat Kuipers Kantoorefficiency op dit moment weer een co-sponsor contract getekend heeft tot en met seizoen 90/91. En dus op weg is naar een tweede lustrum als naam- en co-sponsor van het Urker basketbalI. Eerste thuiswedstrijd Kuipers Orca's gestaakt Hoe het is om zoiets als supporter mee te maken weet ik niet, maar toen ik dit verslag veertien dagen later las, vond ik het prachtig. Dit was de Waaiershoek op z'n smalst. Deze gebeurtenis is dan ook op Radio Dutchbatt (de radiozender van en voor de Nederlandse Unifillers in Libanon) met een nodige smeuïgheid verteld als 'bijzonder sportnieuws uit Nederland'. Vanaf het begin van de competitie was Kuipers Orca's één van de sterkste teams. Maar na een aantal wedstrijden werd al snel duidelijk dat men de Urker ploeg als favoriet had voor het kampioenschap en wellicht daaropvolgend een succes in de play-offs.

Hoe dan ook op 3 december '81 zette ik weer voet op Nederlandse bodem, om met de neus in de kaas te vallen. "Wat voor kaas?Orca's!"

Weer net niet gelukt Het is zaterdag 12 december 1981. Op het programma staat de topontmoeting Kuipers Orca's tegen de Germaan. Beiden staan bovenaan met 24 punten in de eerste divisie A. Zij het wel dat wij een wedstrijd (gestaakte)minder gespeeld hebben.

En omdat straks in de play-offs het onderlinge resultaat ten opzichte van het team uit je eigen divisie meetelt, is winnen vanaf twee kanten bekeken belangrijk. De supporters hadden dat ook al begrepen.

En zo staat er in het verslag te lezen 'Voor het oog van ruim 800 toeschouwers (er kon geen kip meer bij) startte Kuipers Orca's met de normale basis'. Bij het lezen van deze zin moest ik even terugdenken aan die woensdagavond in 1986. Toen tijdens de thuiswedstrijd tegen Hatrans wel ineens een kip door de zaal vloog en Anne Groothuis de nu reeds legendarische woorden sprak: "Eren, eren, aal die kip uit de zaal." In ieder geval kregen de 800 toeschouwers een fantastische pot basketbalI te zien.

Na 20 minuten was het 44-45 en na 40 minuten

29

basketbali 78-78 en omdat er bij basketbali nog geen gelijkspel is, en ook nooit uitgevonden zal worden, kwam er een verlenging. Na een score van de Germaan die de stand op 85-84 bracht, leed Kuipers Orca's met nog drie seconden te spelen, balverlies.

Het uitnemen van een bal was in die periode van Orca's bestaan, meer geluk dan wijsheid. En alle systemen ten spijt, Orca's was zelden of nooit bestand tegen het alles of niets wapen van de meeste teams: Het toelaten van de press over het hele veld, in vaktermen de 'full court press' genoemd. Tot slot nog twee bekende namen uit de Germaan ploeg uit dat seizoen. Paul Tuinstra was trainer-coach. En de opvallendste speler was de meesterschutter met het rode krulhaar Henny van Wijngaarden. Na deze overwinning volgden er natuurlijk nog een paar. En Kuipers Orca's ging weer regelrecht op de play-offs aan. Ook nu ging het mis. Allereerst kreeg coach Ruppert Clements een geheimzinnige virusziekte, zodat Piet Brouwer aan zijn tweede 'play-off avontuur' mocht beginnen. En ook was de uitgangspositie rooskleurig: doordat de onderlinge resultaten meetelden, zag de stand er als volgt uit: Kuipers Orca's 2-4 Rotterdam luid 2-2 Coveco 2-2 Germaan 2-0 De gedachten waren als volgt: Kuipers Orca's zou de thuiswedstrijden gewoon winnen. En Rl en/of Coveco zouden wel wat punten laten liggen bij de Germaan. Helaas liep alles iets anders. Door de ziekte van Ruppert moest Piet van het ene op het ander moment het roer overnemen. Bovendien was de motivatie bij de Germaan helemaal zoek. Hadden onze jongens nog moeten knokken voor de winst, Rl en Coveco kregen de punten als het ware cadeau van de Germaan. Als dan de sleutelwedstrijd in en tegen Rotterdam, David Moore (van die schoenen, ja!) ook nog een offday blijkt te hebben, is het ook deze keer bekeken.

Rotterdam luid en Coveco promoveren naar de ere-divisie en Kuipers Orca's en de Germaan (kwam in het seizoen '82-'83 te spelen onder de naam BV Amsterdam) mogen het volgend seizoen weer opnieuw proberen.

De promotie divisie Ondertussen was de N.B.B. tot de conclusie gekomen, dat de overstap naar de ere-divisie voor de meeste teams toch te groot was en dat er behoefte was aan een nieuwe eerste divisie. Vandaar de oplossing 'de promotie divisie'. De kampioenen van de eerste divisie (op dit moment zijn er drie eerste divisies met elk acht teams) kan dan promoveren naar de promotie divisie om vandaar uit zich eventueel op te maken voor een verblijf in de ere-divisie. En zo had Orca's een geluk bij een ongeluk. Bovendien waren er in de promotie divisie geen play-offs. Want de nummers ĂŠĂŠn

30

en twee promoveerden rechtstreeks naar het Nederlandse BasketbalI 'Walhalla'.

Het seizoen '82-'83 zou de springplank naar de ere-divisie moeten worden en de volgende spelers moesten daarvoor gaan zorgen: Geerten Rijks, Piet de Boer, Glenn Oma nette, Albert Hakvoort, Fred van Urk, RusselI Chapman, Dirk Korf, Jaap Scheffer en tot slot aanvoerder Jan Korf.

De Dichte Deur Zaterdag, 20 november 1982 stonden bij de 'Waaiers hoek' enkele basketballsupporters pamfletten uit te delen met de op bladzijde 30 vermelde tekst: 'Het Piet de B-Iegioen' De oorzaak van deze schorsing was echter Piet zelf. Na de maandagavond-training blijft Piet lang, heel lang douchen en afdrogen. Ondertussen is alleen Piet in de kleedkamer en besluiten enkele 'supporters' (?) een geintje uit te halen door de kleedkamer op slot te doen.

Na enkele bommen op de deur, besluit Piet dan maar een bom onder de deur te leggen. Na een korte aanloop versplintert Piet's brede en gespierde schouder de deur van de 'Urker huiskamer' eigendom van de gemeente Urk en tevens van het schoolbestuur. Bovendien kan de voorzitter van Kuipers Orca's niet veel verzachtende omstandigheden ter verdediging van Piet aanvoeren.

De voorzitter (Joop van Eck) is adjunct-directeur van de Mavo en dus van de deur en tevens gemeenteraadslid en dus ook van de deur. Genoemde voorzitter zat dus mooi op de tocht met die open deur!

Geopend door een basketballer met een typische vorm van claustrofobie (een kleine melktruck is groot genoeg, een grote kleedkamer blijkt te klein).

Onze basketballer krijgt zes wedstrijden aan z'n broek ... Maar gelukkig wordt ook in het basketball-Ieven de soep kouder opgegeten, dan hij op (onder ?) de borden komt en loopt alles met een sisser af. De opsluiters van Piet betalen mee aan de toegebrachte schade en er komt een nieuwe deur.

Iedereen kan dan gezellig Kerst en Oud & Nieuw vieren om vervolgens elkander geluk en voorspoed en promotie naar de ere-divisie toe te wensen voor het jaar 1983.

Lief en leed Op dinsdag, 8 februari 1983 gingen vele Orca-Ieden naar het Irene om een klein feestje te bouwen naar aanleiding van het trouwen van Klaas Mars en Diny Pasterkamp. Klaas was destijds voorzitter van het clubblad 'The Dunk' en samen met Rein Brands verantwoordelijk voor onder andere het

maandelijkse artikel'Romdom de bucket' dat met regelmaat van de klok beslissingen van scheidsrechters, spelers, bestuursleden, coaches etcetera aan de kaak stelde (Of meende te moeten stellen ...) Helemaal in overeenstemming met de Urker traditie vormden zich in de zaal al gauw groepjes met mensen met dezelfde achternaam, hobby of beroep.

Tussen de tafeltjes was er ook één van de Orca-familie.

In het begin van de tachtiger jaren was Dirk Stolp één van de meest vooraanstaande leden van die Orca-familie. Dirk was de verzorger van Kuipers Orca's I. Speler van het vierde en op afroep beschikbaar als speler of bankspeler bij welk team dan ook. Dirk hielp mee bij de organisatie van Mini-toernooien en was een vaste schrijver voor The Dunk, kortom het meest actieve Orca-lid en natuurlijk aanwezig bij de bovengenoemde bruiloft. Voor velen was dit de laatste ontmoeting met Dirk, want 24 uur later maakte Dirk een zeer ongelukkige val van z'n stoel, die hij niet zou overleven. De verbijstering onder de Orca-Ieden is zeer groot. En het bericht dringt ook door naar de andere teams. Alle wedstrijden worden afgelast en Dirk wordt zaterdags door de spelers van zijn Orca's I ten grave gedragen. Een week later begint de topper tegen Werkendam met een minuut stilte.

Dirk had dinsdag veel gesproken over deze topper, want bij winst zou Kuipers Orca's zo goed als zeker bij de eerste twee eindigen ... Op de bewuste speeldag begon de wedstrijd zonder dat Dirk aanwezig kon zijn met 60 seconden stilte...

Zowel de redactie van The Dunk als de voorzitter schreef een 'in memoriam'. Maar het deed goed dat ook andere verenigingen hadden stil gestaan bij dit overlijden, zoals bijvoorbeeld bleek uit het clubblad van Red Giants: IN ~EMURI~M DIRK STOLP Op 10 februari jl. beroikte Or)S het onverwaehto bericht dat Dirk Stolp van Orea's was overleden.

Dirk, beter bekens als "de verzorger" Van Orea's spe~lde vorig seizoen nog in het: derde. Hij wist tocn in de wedstrijd tegen Red Giants 3 zijn persóonlijk rocord op a punten t~ brengen.

In 'hut weostrijdvlJrslag in ··thtRed Giants1f word zijn naam genoemd en zijn daden beschreven. Bi j een 1at ere on tjnoet ing kwà'm hij naar mij tOD. ~Mooi stukje iM jullie clubblad" I zei hij en toonde,.zich tavre- .. den ovur die publicitoit. Bij onze laatste ontmoeting op Urk kwam hij, zoals gèbruikelijk gewapend met een immense caas et terecorder, . een praatje maken en verhaaldp van dê grote~' overwinning van "zijn Orea's" op "bandem (Oe promotie die wellicht komt en het spelEltl in de ere..,dLiJi·sio .maakt hij n Le t me er mee.

En dat is jemmer) Dirk was oen markant figuur die in do Urker basketballwereld on daarbuitBn een eigen plaats innam. Wij zijn blij dat er varar mensen zoals Dirk in de bask.tballwureld plaats 'Ls , wè zullen hem missen.

Spandoek bij afscheid Jan Korf

31

Kent u ze nog, die orcanent

32

At last: the final cut De belangrijke wedstrijd tegen Werkendam werd gewonnen en de promotie was zo goed als zeker. Nu het kampioenschap nog. Na enig rekenwerk bleek dat winst op B.v. Amsterdam thuis op 9 april het kampioenschap van de promotie divisie op zou leveren. Het werd een bloedstollende wedstrijd die tot de laatste seconde alle aandacht van de aanwezigen opeiste. Met nog 19 seconden te spelen (79-78) krijgt Jan Korf, doordat een Amsterdam-speler een 'p' tegen hem maakt, twee vrije worpen (81-78) een interceptie en een dunk van Glen Omanette wordt wegens lopen afgekeurd maar in de laatste paar seconden kan B.V. Amsterdam alleen nog maar 81-80 maken en is het kampioenschap en de promotie naar de ere-divisie een feit!!!

In de ere-divisie Het spelen in de ere-divisie vraagt enige aanpassingen en versterkingen. Dus kunnen bestuur en coach op zoek naar spelers voor het nieuwe team.

In het hoge noorden vertelt sponsor 'Nationale Nederlanden' de bestuursleden van Donar dat de sponsorcontracten niet verlengd zullen worden.

Omdat er ook geen nieuwe sponsor wordt gevonden, houdt topbasketbalI daar op te bestaan. Ruppert woont onder de rook van Groningen en rijdt al een jaar lang op en neer tussen Peize en Urk, dus worden de Groninger spelers Martin de Vries en Frank Ardon benaderd met de vraag hoe men den kt over een Urker Basketball-avontuur. Zowel Martin als Frank willen blijven spelen op het hoogste niveau en zo komen ze naar Kuipers Orca's. Een andere Donar-speler is ook nog zonder club en na enige telefoongesprekken met Ohio, waar hij op familiebezoek is, komt Rob van Essennaar Urk toe. Het team is op een Amerikaan na compleet.

Midden augustus wordt de nieuwe Amerikaan met veel tam-tam bekend gemaakt. Het is de 23-jarige Michael'Spiderman' Johnson, 2,05 meter lang en 110 ki 10 zwaar, afkomstig van U LV, ĂŠĂŠn van de bekendste basketball-universiteiten van Amerika.

Later dringt zich de vraag op of lohnson wel ooit in dit team en zo ja, op welk niveau gebald heeft.

Want lang en zwaar is hij wel, maar snel en schotvaardig beslist niet. Bovendien kijkt hij zeer lodderig uit zijn ogen. Snel wordt duidelijk dat de Spiderman van alles en nog wat in zijn vakantie gedaan heeft, behalve basketballen. Tijdens de voorbereidingen wordt besloten hem maar weer naar huis terug te sturen en op zoek te gaan naar een andere Amerikaan.

De power-center Evans Ford blijkt bij zijn aankomst op Schiphol enige centimeters te zijn gekrompen. Nadat het management van de schrik is bekomen, besluit men toch maar om Ford's kunnen eerst even af te wachten, terwijl Ruppert het moet doen zonder echte center.

De eerste thuiswedstrijd tegen Coveco Weert verliest Orca's met 81-83 en in de tweede competitiewedstrijd maakt Black Velvet Canadians iedereen duidelijk dat ook Ford de speler niet is waar men om zocht. Kuipers Orca's mag met een 102-80 verlies weer naar Urk terug en Evans Ford mag weer naar 'The States'. Opnieuw wordt een blik Amerikanen opengetrokken en komt Bernard Toone richting Urk. Stichtingsvoorzitter Fokke Hoekstra boekt inmiddels een bescheiden winst op z'n KLM-aandelen en penningmeester Klaas de Boer ziet zijn begrotingspost 'onvoorziene kosten' behoorlijk boven de begroting stijgen en het is nog maar begin oktober ... oktober ...

Op dinsdag 4 oktober maakte Bernard Toone zijn debuut tijdens de uitwedstrijd in Den Helder tegen Albert van Zoonen cracks Noordkop. Na een helft spelen was het 50-24. Het 'Nieuwe Diep-trauma' had weer eens toegeslagen. Na de rust gingen de spelers onder leiding van Jan Korf in het offensief maar de achterstand bleek net iets te groot. Met een eindstand van 78-72 mocht men weer richting Urk. Toch bleek Toone wel de speler te zijn die men zocht en het zou niet lang meer duren voor de eerste winst binnen zou zijn. Cor Roskam sprak: "Zaterdag winnen we, schrijf dat maar op!", en op 8 oktober behaalde Kuipers Orca's inderdaad zijn eerste ere-divisie-overwinning ten koste van Werkendam: 89-81.

En toen men vier dagen later in een uitverkochte Waaiershoek met slechts 82-90 van Nashua verloor, leek het er toch op dat Kuipers Orca's de stabiliteit gevonden had en zich kon gaan ontpoppen tot een goede sub-topper.

Orakeltaal van Anne Groothuis en Marga van Arnhem Het jaar 1984 begon met een belangrijke wedstrijd tegen Coveco Weert, dat op de vierde plaats stond met 18 punten uit 17 wedstrijden. Doordat in een Studio Sport uitzending Mart Smeets iets vertelde over de opmars van Urk en Marga van Arnhem daarna de opmerking maakte: "en wie weet zien we Urk nog wel in de play-offs," dacht iedereen: "Zou Anne Groothuis dan toch gelijk krijgen?"

In ieder geval zou winst op Coveco Weert de marge verkleinen tot slechts vier punten en met nog 15 wedstrijden te spelen was alles dan nog mogelijk.

Doordat Rob van Essenwegens een voorhoofdsholte-ontsteking afwezig was en Bernard Toone een knieblessure had opgelopen, zag de basis er als volgt uit: RusselI Chapman, Albert Hakvoort, Glenn Omanette, Frank Ardon en Martin de Vries. Na afloop was Ruppert een tevreden coach (87-82). Met name ging zijn tevredenheid uit naar Albert, die een zeer goede wedstrijd had gespeeld.

33

Herinneringen Het lezen van vele, vele wedstrijdverslagen, wat nodig was om de vele momentopnames, die Orca's gehad heeft weer vanuit de stoffige hersenkast 'Herinneringen' naar voren te halen, brengt je ook wel eens op ideeën, die nog nooit door iemand naar voren zijn gebracht. Zo zijn we bijvoorbeeld altijd trots geweest op Bram Brakels troetelnaam 'Neerlands

kleinste huiskamer' waar het, en dat voegen we er dan zelf aan toe, altijd 0 zo gezellig was.

Maar, vraag ik mij nu af, waarom legden de andere sportjournalisten zich zo maar neer bij Brams' huiskamer-opmerking? Omdat niemand ooit de 'Waaiershoek' de bijnaam gegeven heeft, die het (achteraf gezien) moest hebben, doe ik dat nu (misschien wat laat), zelf maar: 'Potje Pindakaas' Bij het lezen van de diverse wedstrijdverslagen kwam ik deze zin steeds tegen "Nog nooit was de Waaiershoek zo vol." Maar zo zegt het spreekwoord 'VOL is VOL' en bij een tank benzine gaat deze vergelijking op maar in de Waaiershoek "kon 'r lange nog ientjen bij" en was de pindakaas volgens het etiket 'Nu nog smeuïger', ondertussen moet het dus wel ontzettend smeuïg zijn. Welnu zo was en is het topbasketbalI op Urk ook. Op zaterdag 28 januari is ons huiskamertje weer volgestroomd met vele, vele

34

basketball-enthousiastelingen. De wachttijd voor een kaartje was (echt waar) tien minuten en binnen draaide het sterren-copieerteam van Ton Boot zich warm: Mitchell Plaat, Danny Cramer, los Kuipers, Ielle Esveld, Kees Akerboom, en dan hebben wij de twee Amerikanen nog niet eens genoemd. Plaat en Cramer waren Nederlandse Amerikanen. Voor Nashua leek het dus een routineklus te worden, maar Kuipers' Orca's en in het bijzonder Bernard Toone weigerden daaraan mee te werken.

Halverwege de wedstrijd zocht men bij een stand van 42-46 de kleedkamers op. In het begin van de tweede helft wil Nashua de strijd snel afronden, maar Kuipers' Orca's geeft zich niet gewonnen. Met Toone in wereldvorm (36 punten tegen 81 procent) komt Nashua niet los en wordt het verlengen met een stand van 84-84. Kuipers' Orca's speelde 40 minuten lang een perfecte man-tc-man verdediging. En, zo redeneerde Clements, als we in de verlenging nu eens een zone neerzetten, want dat verwacht Nashua nooit... 'Bingo', roepen Plaat en Cramer om vervolgens de zone-verdediging van Orca's lek te schieten. Op de vraag wat er misging in de verlenging, antwoordt Clements: "Wie in de verlenging twee keer achter elkaar de bal verliest, is de verliezer." Let wel, gewonnen hadden wij waarschijnlijk nooit maar de eindstand 91-100 gaf de krachtsverhouding op dat moment niet goed aan. Maar in ieder geval was er een grote overwinnaar: HET PUBLIEK. Na deze wedstrijd ging het bergafwaarts met Bernard Toone. Hij was volgens coach Ruppert Clements 'te lui'. Aanvallend groeide hij uit tot de topscorer van de ere-divisie maar verdedigend was hij moeilijk te motiveren (is dit wel of niet een taak van een coach?). Nadat Toone wegblijft van een training zonder zich te hebben afgemeld, valt ook voor hem het doek. Op dinsdag, 14 februari vertrekt Bernard Toone vanaf Schiphol. Hij vindt zichzelf het slachtoffer van een falende coach.

WerkbasketbalI Coach Clements vertelt iedereen die het maar horen wil dat er nu alleen nog maar 'werkbasketbalI' gespeeld kan worden. Ondertussen beginnen Fokke en Cor zich af te vragen of het misschien aan de coach zelf kan liggen. Inmiddels is de derde Amerikaan weer richting Amerika en dat terwijl Ruppert Clements zelf zorg zou dragen voor een wereldballer. De derde is er tenslotte één, maar die is niet te motiveren ...?!?!

Er rolt een hoofd Doordat er ondertussen ook een vertrouwenscrisis ontstaat tussen de coach en het team valt, op woensdag 14 maart, het hoofd van Ruppert Clements. Eén ding heeft men echter over het hoofd gezien. Ruppert kan men niet op een vliegtuig naar Amerika zetten en hij legt zich niet zonder slag of

stoot neer bij zijn ontslag. Als bovendien de P.R. man Piet Abbringh het clubbelang vergeet en de 'roddelpers' verslaggever gaat uithangen via onthullende interviews op radio Oost, is het hek helemaal van de dam en spreken beide partijen in niet al te zachtzinnige bewoordingen voor de radio af, elkaar in de rechtzaal te ontmoeten.

Op dat moment grijpt hoofd- en naamsponsor Kuipers in. Voor hun is negatieve reclame geen reclame en dus is er, op zaterdag 17 maart, een verzoeningsconferentie op het hoofdkantoor in Zwolle. Zonder in details te treden, gebeurt er in het kort dit: na een urenlange vergadering wordt besloten

Drs. R. Clements om de vuile was niet buiten te hangen, en worden de zakelijke dingen afgewikkeld. Doordat aan het einde van het gesprek Clements de opmerking maakt: .En dan kan ik het seizoen dus gewoon afmaken" (de rest is zo stomverbaasd, dat ze van schrik de zin: 'blijf zitten waar je zit en verroer je niet', vergeten zijn). En zit hij 's avonds weer gewoon op de bank bij de uitwedstrijd in en tegen Haaksbergen. Een verlies van 101-82 en een vuilnisbak die door middel van de zwaartekracht naar beneden valt is het einde van het eerste jaar ere-divisie basketbalI op Urk. Ondertussen is het stichtingsbestuur naarstig op zoek naar een nieuwe sponsor. Kuipers had in januari al bekend gemaakt dat men zou stoppen. Dus moest er een nieuwe komen, want zonder sponsor geen Topbasketbali en zonder Topspelers geen ere-divisie. Een inderhaast opgezette supporters-actie bedelt in het weekend van 11 en 12 mei zo'n 20.000 gulden bij elkaar om het bestuur toch maar de hint te geven in te moeten schrijven voor de ere-divisie. Een sponsor wordt er echter niet gevonden. Dus gaat Orca's zich opmaken voor een seizoen low-budget-basketball. Jan Korf heeft ondertussen als speler afscheid genomen van het basketbalI en deze

kans wordt door de stichting aangegrepen om Jan te benaderen voor de functie van trainer-coach. En jawel, het bloed kruipt ook hier waar het niet gaan kan. Jan blijft op die manier toch bij Orca's. Verder komt oud-coach Piet Brouwer als supervisor (vanwege de vereiste trainer diploma's) om de hoek kijken.

Spelverdeler Geerten Rijks zal een deel van de trainingen voor zijn rekening nemen.

The nightmare Ondanks de matige financiĂŤle positie moest er toch een opvolger komen voor Bernard Toone. En in de zomer van 1984 kondigt men met trots Dave Downey aan als zijnde de nieuwe Amerikaan. Het wordt het begin van een lange nachtmerrie, die begon op Urk en via Schiphol eindigde in Den Helder.

Want op het moment dat Dave Downey een voet zette op Nederlandse bodem werd hij verwelkomd door iemand van Noordkop, die hem meenam naar Den Helder om hem ook nog eens een contract te laten tekenen. Noordkop verkreeg op deze laag-bij-de-grondse manier een Amerikaan, die voor het bedrag van nul komma nul uit de States naar

Nederland was komen vliegen. Het ticket was door Orca's betaald!!

Helaas voor Noordkop belandde Downey in de goot, dus veel plezier heeft men niet van hem gehad. Bij Noordkop was L,J.Pipkin door Charis Sideris aan de kant gezet, dus die kwam naar Urk. Maar al snel bleek dat het team te zwak was voor de competitie en dat men wel een heel trouwe supporter moest zijn om zaterdags naar de Waaiershoek te gaan.

De financiële situatie (er was nog steeds geen sponsor) werd ook steeds nijpender en als men niet terug naar AF wilde, moest er snel iets gebeuren.

Orca's & Co's Begin december werd het plan gelanceerd om 40 co-sponsors (à raison van f.2.500,- per sponsor per seizoen) het Top-basketball op Urk en omgeving veilig te stellen. Uiteindelijk werden er 34 co-sponsors gevonden en was men in elk geval verzekerd van drie seizoenen Top-basketball.

Eind december won men bijna de eerste wedstrijd, maar helaas voor het team van jan Korf wist René Ridderhof vanuit een onmogelijke positie te scoren en bleef de winst in Haaksbergen. (Achteraf gezien is dit niet zo'n ramp geweest, want ondertussen heeft René op dezelfde manier al meer dan eens een wedstrijd in het voordeel van Orca's beslist).

De eerste winstpunt jes De eerste winst zou pas komen na 18 wedstrijden. In wedstrijd nummer 19 speelde Orca's thuis tegen Werkendam en in no time was het 0-17.

De Orca-supporters werden behoorlijk bleek om de neus. En de vele Werkendam-supporters begonnen de overwinningsliederen al in te zetten. Met een stand van 37-56 was het rust en vertelde jan Korf de spelers, dat als men zo doorging er de volgende thuiswedstrijd ten hoogste 15 man publiek op de tribune zou zitten.

Deze 'kreet uit het hart' sloeg aan. Een herboren Orca's ging als 'Orca, the killer whale' in de aanval en tegen de tijd dat Werkendam besefte dat die Urkers misschien wel wilden winnen, was het 62-72 en waren er nog 12 minuten te gaan. Orca's ging gewoon door en na twee keer 20 minuten bleef de stand staan op 92-88. Er brak een klein feestje los in de Waaiershoek, want de hatelijke NUL was weg. En ook al was het resultaat van het seizoen al bekend, de overwinning op Werkendam gaf aan dat men er wel voor wilde vechten.

Kolf & Molijn duikt op Op 29 maart 1985 was de eerste sponsor-bijeenkomst waar onder andere de extra prijzen verloot werden, zoals in de sponsor-overeenkomst vermeld werd. De eerste prijs (een seizoen shirt-reclame) werd gewonnen door het aluminium-constructie-bedrijf Kolf & Molijn uit Emmeloord.

36

Tijdens een gesprek tussen de directie (de heren De Heus en Kok) en twee stichtingsbestuursleden (Roskam en Mars) kwam men op het onderwerp naam-sponsoring. En begin juni tekenden lean de Heus en namens Orca's joop van Eck en Cor Roskam de contracten. Het Urker basketballteam zou voorlopig als Kolf en Molijn Orca's door het leven gaan.

Bezem Het seizoen '85-'86 moest een nieuwe start worden voor het Urker basketbal I. Er waren bijna 40 co-sponsors. Er was een naamsponsor en het team was in de breedte sterker geworden. Vandaar dat iedereen vol goede moed aan de nieuwe competitie begon... Maar tijdens de voorbereiding ontstonden er al irritaties binnen het team. Coach jan Korf wist ze in eerste instantie nog wel te blussen. Zo werden de eerste twee wedstrijden tegen Werkendam (83-81) en Interbril (92-72) gewonnen.

Maar vanaf dat moment was het kommer en kwel. Nadat men verloren had van BC Markt maakte jan Korf bekend dat de bezem er door ging na die afgang. In aansluiting daarop overhandigde Gerrit jerusalem tijdens de thuiswedstrijd tegen Noordkop aan jan een bezem van ouderwetse kwaliteit en jan kreeg in feite dus 'carte blanche' om weg te sturen, wie hij wilde. Maar... de bezem maakte indruk. Kolf en Molijn won met het kleinst mogelijke verschil: 71-70 en Geerten Rijks liep demonstratief met de bezem de speelzaal uit.

Twee weken later verloor men met 85-54 inen tegen Werkendam en verdween RusselI Chapman uit het Urker basketbal I. Vanaf 1977 was hij als Amerikaan voor Orca's actief geweest. Maar nu ging hij definitief de laan uit. N.B. RusselI heeft niet non-stop voor Orca's gespeeld. Eén seizoen speelde hij in Zuid-Amerika en vanwege een knieblessure ; heeft hij wel eens een seizoen overgeslagen. Het verwachte schokeffect blijft uit en langzamerhand nam het degradatie-spook vaste vormen aan.

0.).

De P.T.T.deed ondertussen weer goede zaken want Cor Roskam belde regelmatig met Amerika op zoek naar een nieuwe Amerikaan. De zoveelste (ik ben de tel kwijt, K.M.). Op 18 december 1985 arriveerde Dewayne Johns op Schiphol. Snel even eten en slapen want om acht uur wordt hij op de training verwacht. Na de training kwam het geruchten-circuit op gang DJ (spreek uit: Deesjie) werd vergeleken met de balgoochelaar David Moore.

En op zaterdag 21 december zat de Waaiershoek weer eens bomvol.

DJ speelde een beste (misschien wel z'n beste) wedstrijd en met 36 punten tegen 80 procent evenaarde hij het record van Bernard Toone. Nashua won dan wel met 83-93 maar Urk had weer plezier in het basketbal I. De tweede helft van de competitie was identiek aan de eerste helft. Werkendam (95-71) en Greyhounds (91-88) werden gewonnen, maar daarna was het weer the same old song 'Kolf en Molijn' eindigde op de voorlaatste plaats. Het trieste was dat men van de club op de laatste plaats B.C. Markt alle vier wedstrijden verloren had. Dure, dure puntjes dus.

Het team viel uit elkaar. Jan Korf stopte als coach en het stichtingsbestuur kon aan het werk. Tenslotte moet nog wel vermeld dat Eric Wasse een uitstekend ere-divisiedebuut had gemaakt.

Van Waaiershoek naar Schelp De maand mei is voor basketball-managers altijd een interessante maand. De buitenwereld heeft

misschien het idee, dat er op basketball-gebied totaal niets gebeurt. Maar zo vlak voor de overschrijvingstermijn is de transfer-markt volop in beweging. Tot ieders verbazing komt Kolf en Molijn met een verrassend team te voorschijn en tijdens de perspresentatie en sponsortrekking vertellen de nieuwe coaches Jan Verhoeff en Fred van Urk dat men slechts een opdracht heeft: "Geen Degradatie-Basketball." Kolf en Molijn wil zich richten op de zevende, misschien wel de zesde plaats.

De shirtreclame wordt gewonnen door het IsraĂŤlische bedrijf Whire Rope Messilot Ltd en zo lopen de spelers van Jan en Fred met de shirtreclame Messilot staaldraad Urk. What's in a name nietwaar?

Als Kolf en Molijn Orca's eind december verhuist van de Waaiershoek naar sporthal De Schelp zijn er globaal drie dingen, die de supporters bezig houden.

1. Samen met Donar en Haaksbergen bezet Orca's de derde plaats. Dus de play-offs zijn een reĂŤle werkelijkheid.

2. De kracht van Orca's waren de thuiswedstrijden in de Waaiershoek, waar de tegenstander zich blind staarde op de vele lijnen en men vanwege de afmetingen al moest beginnen af te remmen als de sprint nog niet was begonnen ...

3. Is er nog sfeer na de Waaiershoek?

Op 10 januari 1987 speelde Orca's zijn eerste competitiewedstrijd in 'De Schelp'. Er waren circa 1.000 toeschouwers en er werd gewonnen van Ahrend. De eindconclusie was al gauw getrokken. Kolf & Molijn Orca's kon ook presteren op een groot (lees: normaal) basketballveld.

Burgemeester Buijs in 'De Schelp'

37

Play-offs Er konden dus nu nog meer mensen van basketbal! genieten, er was dus ook sfeer in de nieuwe hal en de play-offs waren voor het grijpen na de winst op de naaste concurrent Donar. En toen ... ging het mis met als dieptepunt een 68-91 nederlaag thuis tegen Sportlife! De vertwijfeling werd steeds groter en de coaches wilden het woord play-offs niet meer horen.

Want zo stelde men, het team is er nog niet rijp voor.

Maar ook deze keer liep het anders. Na een fantastische pot basketbalI won men met 75-71 van Direktbank Den Helder.

De coaches constateerden dat dit team onder druk beter presteerde. Met nog zo'n tien wedstrijden te spelen verklaarden Jan en Fred: "De play-offs is wat wij willen. Niets meer en niets minder." Na afloop staat Orca's op de derde plaats en maakt zich op voor de play-offs.

Dat gaat via het systeem 'the best of five". De eerste wedstrijd in Den Helder wordt verloren en wil men er een tweede thuiswedstrijd uithalen dan moet de eerste thuiswedstrijd gewonnen worden. Kolf en Molijn kan Direktbank lang bijhouden, maar tenslotte laat losĂŠ Waitman er geen twijfel over bestaan, dat Den Helder via drie wedstrijden de finale wil halen.

Kolf & Molijn Orca's is een ervaring rijker en een illusie armer...

Tenslotte ...

men weer op zoek naar een nieuwe Amerikaan. Heel even circuleert de naam Waitman maar een $ 75.000 contract bij een IsraĂŤlische ploeg zit er tussen en blijft men zoeken.

Er tussendoor barst nog een strijd los om het Nederlands talent Paul van Maren. Hij kiest tenslotte voor Kolf en Molijn. Hatrans' baas Van Hal doet nog een grove poging (twee keer het contract met een auto) maar Paul blijft bij zijn besluit. Het Urker management lacht tevreden terwijl andere clubs 'knarsetandend' het nieuws vernemen. Een half jaar later zijn de rollen omgedraaid. Het ging en gaat er soms bizar aan toe in de Nederlandse BasketbalI Ere-divisie.

Het slot van deze competitie is bekend. De play-offs werden net niet gehaald. Paul van Maren loste de verwachtingen in geen enkel opzicht in. Jan Verhoeff en Fred van Urk haalden het eind van de competitie niet en trokken zich terug en interim-coach Wim Franke maakte het seizoen af. Te vermelden valt nog dat in het laatste seizoen Rodney Butts als tweede Amerikaan bij Orca's speelde naast DJ en Eric Wasse was vertrokken naar Amerika.

Op het moment van het samenstellen van dit boekje is het management druk bezig weer een team samen te stellen en Amerikanen te zoeken en zo wordt er verder gewerkt aan de al 25 jaar durende geschiedenis van een basketballclub uit Urk: Orca's!

Aan het einde van het seizoen wordt LJ Pipkin bedankt voor zijn bewezen diensten en gaat

;

"Hobby's in action ..."

38

,7

Ingels De teed van de grote skoonmaak isgelokkig wier vorbij. 't Etm'n dit jaor maar muuite ekost as angers. Wat ze nou eawen skoon te maken boven op de ouwe kesse mag Joost wieten, want daor woent gien mins. MarJeltjen sting 'r op om daor ok 'n veeg te doen. Ikzeen nog: "Mins lot mij dat doen," mar je wieten oe die Vissertjes binnen: " Wellinnek, dat doen ik zelf wel, goon vort!" Ikzat ien in anger zo urs of te kieken in m'n eagen stoel in zeen toe in 'n ondeuged ogenblikkien: "Ouwe, jie eawen nog 'n paor mooie bienen!" door KJ. Romkes Och minsen ad ik dat maar nooit ezegd, want die ouwe worde van die opmarkige van mij nog wat dartel ok in zou mit 'n mooi sprongetjen van de stoel ofwuppen ... Alla, de dokter zeen van inkelt zwaor enknuusd in ik kon vegen, schrobben in de rest mit bessemen keren. Toe ik effen de teed krieg om urs eut te bloazen, ging ik mar bij Jeltjen zitten, De locht was wier aordig opekloard in ze zeen al wier wat terogge.

"Jeltjen, mooijen," zeen ik, "wat ding je ok te wuppen.

Doar eaw je toch Amerikaonen vor? Urrekers kunen arde skreawen in arde vliegen mar wuppen, 0 maar!"

Dat ad ik krek niet moeten zeggen, want 't gezicht zakte nog ganker dan 'n barremeter bij 'n zwaor luchien in ik krieg de volle lage:"Jie Mosselvisser ('t was mienes), Leagwaterkrabbe (oe komt ze 'r bij)," in toe 't argste woord dat ze kinde: "Lelleke Rhododendron." Nou dan eaw je 't goed verknald, dat kan ik je verziekeren! De leste keer dat ik dat nor m'n oofd krieg was 'r wier in gedachten ebrocht duur meen gememer over Amerikaonen. Oe dat zit?

De kleanzuun van m'n zwager Knielus zit in 't bestuur van zo'n sportverieniging in die zitten nogal oge mit eurluiers kluppien. In omdat Urrekers niet springen kunen, uren ze daor Amerikaonen vor.

Zwarte Amerikaonen. Nou docht ik dat de slavernije gelokkig ofeskafd was, mar je skenen zwarte Amerikaonse wuppers te kunen uren. Nou ja, zwaor wark kan 't niet wezen, dus die slavernije zal wel mievallen. De kleanzuun, ij is nor m'n verneumd, krieg de idee om toe ze mit zo'n Amerikaon doende wassen om 'n contract of te sleuten, zo'n man d'rs nor iene mie te niemen die nog in 't Urrekers lopt. Vor de kinnesmaking mit de eagen kultuur! Ze kunnen 't zo mooi zeggen, die van m'n zwager Knielus.

Toe Jeltjen oorde wat ie wou, voen ze dat eerst wel aordig. Och zo'n man zo vaar van eus. Mar toe ze oorde dat ie over de twie meter was, in ok nog zo zwart as meen zuundagse pak, krabbelde ze terogge: "Daor begin ik niet an." Affijn, 't was te bried

\ ._---._____.

of te lank, wij kriegen eur niet zo gek. In ik kan ok gien Amerikaons in stel je vuur dat ie kwaod wordt zo'n lank eande talout. "Och," zeen de kleanzuun van zwager Knielus, "ij sprikt Ingels (of Jeltjen dat kan) in kwaod kunen Amerikaonen niet worren. Die bleven lachen!" Ik ding ok 'n deut in 't zekkien in zeen tugen Jeltjen as ze maar arde genoeg skreawde in gewoen Urrekers dan begriep ie 't best. Toe oenze omezegger 't inkwam zealen mit dat lange zwarte intjen mins krieg ik toch wel effies de kriebels. IJmos mitien goon zitten, want angers stootte ie z'n ursses tugen de bal/eken. Ik gaf 'r gien ientjen, want ik wiet wannaar ik zwegen moet.. .. Mar Jeltjen raakte op drief. .Koetn 't in," skreawde ze, in: "AI/oh."

Toe de man knikte, draaide ze 't om me nor mij in zeen: "I) begript m'n, ouwe!" Dat ie 'r begriep was duidelijk, want ze glorierde toe ze nao eskreawd te eawen: "He Koffie?" 't mitien op liet vol/egen: "HĂŠĂŠ, sukker!." De man ries op in zeen duidelik biezonger kwaod 'n iele bult Ingelse woorden, die gien mins versting, in vleug de duur eut. 't Contract ging niet duur. In ik eaw drie weken op de bank eslapen. Jeltjen was niet anspreekbaor.

39

En toen allemaal op de kiek ...

Dames 1 Achter van links naar rechts: Alie Schenk-Bakker, Liesbeth Roskam, Hennie Koffeman, Liesbeth Kramer-Hakvoort.

Voor van links naar rechts: Gera Korf, Marijke de Boer, Lenie Hoekman, Karin Bakker, Coach Maarten Heijink.

Margriet Bakker ontbreekt.

Dames 2 Achter van links naar rechts: Fetske Schudde, Janny Bakker, Marijke Hankel, Janny Verhoeff, Lummy Ridderhof.

Voor van links naar rechts: Elly Molenaar, Sijtje Korf, Co van Urk, Willy Loosman.

40

de Boer, Wilma

Dames 3 Achter van links naar rechts: Annemarie Hakvoort, Esther van Loosen, GtĂŞ van Urk, Hennie Wakker, Susan van Veen.

Voor van links naar rechts: Wilma Kale, Anneke Gerssen, Esther Brouwer, Alie de Vries.

Coach: Dirk Koffeman.

junioren A Van links naar rechts: Netty de Boer, Gera Korf, Liesbeth Oost, Ellen Bakker, Hilde van Slooten, jeanet Barends, jolanda Pasterkamp, Francisca Kramer, Roelie van Slooten, Ali-Rika Hakvoort.

41

Het postkantoor is méér (tan een postzegel.

Iedereen heeft wel een postkantoor in de buurt. En iedereen loopt daar wel eens binnen. Om een postzegel te kopen.

Om te sparen. Geld te halen. Om iemand te betalen. Of om een pakje te versturen.

Want zelfs een kind weet dat je voor dat soort 'dagelijkse dingen' op het postkantoor moet zijn.

Maar bijvoorbeeld een brief laten versturen via de telefoon? Dat is misschien nieuw voor u. Toch kan dat ook op veel. postkantoren. Met FaxROS!,waarmee uw brief, maar ook uw tekening of formulier binnen een paar uur in kopie-vorm op de plaats van bestemming is.

Niet iedereen weet dat En sommige mensen staan dan ook heel verbaasd te kijken op het postkantoor. Wisten bijvoorbeeld ook niet dat je daar terecht kunt voor reischegues. En dat je er het 'PostRak' kunt kopen, een stevige kartonnen doos om van alles en nog wat in te versturen.

Het postkantoor doet er sinds enige jaren alles aan om een aantal belangrijke zaken dichter bij de mensen te brengen.

Zaken en zaakjes waarvoor je vroeger wie weet waar naar toe moest, kun je tegenwoordig vaak pal naast de deur afhandelen: op het postkantoor.

Neem nu het aanvragen van een kentekenbewij~voor auto of motor.

Alles wat met deel 11- en in som mige gevallen deel III- te maken heeft, doet u op het postkantoor.

En zo heeft men daar nog veel meer in huis dat u misschien niet wist

Voor de 'dagelijkse postzaken' kunt u in ieder geval op elke van de bijna 2600 postinrichtingen terecht En u vindt ook altijd een postkantoor in de buurt voor de wat minder alledaagse zaken, zoals: aanvragen van een Rostbus, een abonnement jaarcollectie Nederlandse Rostzegels, formulieren sociale verzekeringen, viskaarten, informatie over hYRotheken, striRI~enkaarten,motorrijtuigenbelasting, formulieren sURertrio,MARCZendmachtigingen, registratie snelle motorboten, fotocoRiëren, enzovoort, enzovoort.

En zo wordt het postkantoor meer en meer een dienstencentrum waar iedereen iets van zijn gading vindt

Kleine zaken. Grote zaken.

Je doet ze op het postkantoor.

42

junioren B Van achteren naar voren: Saskia Kok, janny van Slooten, Marjolein Wakker, jolanda Post, Sisca Baarsen.

Kadetten A

Voorste rij van links naar rechts: jacqueline van Veen, Wilma Stoutjesdijk, Ellen Bakker, Agnita Post.

Achterste rij van links naar rechts: Liesbeth Roskam, Yvonne Baarssen, Edith de Boer, jolanda Pasterkamp, Francisca Kramer, Anita Brouwer, Alie Schenk-Bakker.

43

Kadetten B Van links naar rechts: Liesbeth Roskam, jeanette v.d. Schaaf, Irma Veenhouwer, Post, janine Brands, Esther Loosman, Christa Ruiten.

jolanda Leistra, f/ine Loosman, Marjan

Aspiranten A

Achter van links naar rechts: Paula Onink, Christina Ruiten, Dorien Veen houwer, Annette Roskam, Doetie Bijker, EI/isv.d.

Kooi.

Voor van links naar rechts: Liesbeth Roskam, Mirjam Oost, Annelies Roskam, Anna Bakker, Anneke Post.

44

Aspiranten B Achter van links naar rechts: Marianne Onink, Astrid Hakvoort, Martine Hoefnagel, Christina Woort.

Voor van links naar rechts: Angelien Visser, Cobie Ouwehand, Alie ten Napel, Laura Hakvoort, Wilma Kramer.

Mini's Achter van links naar rechts: Suzanne van Veen, Kathy Bakker, Marijke Winter, Hermina Brands, Ingrid de Vries, Willeke Loosman, Judith van Veen.

Voor van links naar rechts: Annet Wakker, Barbara de Boer, Aline v.d. Berg, files Bakker, Marjan Hoekman.

45

-DJ

.!

Cl)

~~ ._'ti;

c._

~~ U Obi)

Cl) Cl)

-cu CI)~

iJl 0 0

<li

iii u-, TI ::?:

'" '" ~

;;

c

in c

"0

iii

:a

~

&

Qj

§? gE ~~'E

3..ê~

[lJ <li

<ii

c;

'"

'"

c

~~~

~ ~-ill~

~ ~ ~ O"I-g cryM MUOOQ.C19

Q)

~KJ.3-5E'

.0>

'"' c 0"0

'"'C 0"0

""_,.

::?:~

-<c<i

"'",

""_"

E

iJ ::?: 0

N

~~~c8~8ê:ê~~ EC0l2~CQEttlaWra

"'~'0 :Q ~~ b:.o~ O:_Q:g~

~(j)C;-a Oo...O:r::8""2 UJE5:o. •••• >2

2;2-.----:2---.:-0

al"*-o_E~~û

~w S~

I

ê~g.~~§-2ro8

~~';~2~~~§

:5

46

~ ::?:~ ~~ .0> ë "'~ 1"Cl

ä

,

I

I

~ Qj~

.c

-"

-6

o »

Mini's Achter van links naar rechts: Gera Korf, Greetje Kramer, Maria Visser, Margriet, jellie van Veen, jannie van Urk, jantine Nentjes, Herma, Vera v.d. Berg.

Voor van links naar rechts: Esther Korf, Vrouwkje Bakker, Ramona van Urk, Harmke Buis, Lea Loosman, Hilly ten Napel, jacqulien Bakker, Wi/lemien v.d. Berg, Margreet.

Mini's Achter van links naar rechts: Tina Ruizendaal, Karin Kramer, Harike Ras, 5ijtje Korf, Mar/ies Bakker, Margriet Barends, janita Ruiten, Elja Ras, Nella de Boer, janine Ras. Voor van links naar rechts: Elia Molenaar, Diana Kramer, Hilda ten Napel, jennie Baarssen, Karina Romkes, Ludi Bakker, Patricia ten Napel.

47

"FEi MOL/IN b.

Heren 1 Achter van links naar rechts: jan Verhoeff, M. Ha/ewijn, R. van Essen,P. van Maren, K. Hakvoort, M. Esajas,Fred van Urk. Voor van links naar rechts: B. Brouwer, j. Emanue/s, R. Ridderhof, D. johns, R. Butts.

Heren 2 Van links naar rechts: Dirk Koffeman, jaap Scheffer, Fred Hoekstra, A/bert Hakvoort, Jan Visser, Riekelt Brands, Lucas Visser,Arie Romkes en Riekelt van Urk.

48

Heren 3 Achter van links

naar rechts: Klaas de Vries, Sijmen Ras,Tromp Visser, Eef de Vries, Karel v.d. Heijde, Laus van Loosen.

Voor van links naar rechts: Piet de Boer, Dubbele v.d. Heijde, Rein Brands.

Niet aanwezig: Klaas Visser, Klaas de Vries (Slappy).

Heren 4 Achter van links naar rechts: Jurie v.d. Berg,Johan Hoorn, Kees Post, Bert van Eunen, Wi/lem Schraal.

Voor van links naar rechts: Riekelt Post, Fokke Gnodde, Jacob de Vries, Fokke Wakker.

49

Heren 5 Achter van links naar rechts: Louw van Slooten, Freek Wezelman, Klaas Hakvoort, Evert jan Daling.

Voor van links naar rechts: Gerrit Hakvoort, jacob Coenen, Albert Woort.

Afwezig: Steven de Boer, Piet Snijder.

junioren A Achter van links naar rechts: jaap den Duik, Gerrit de Boer, Sjoerd Visser, Wouter de Vries.

Voor van links naar rechts: AndrĂŠ Visser, Willem de Boer, jan Bos. Coach: Fred van Urk.

50

Junioren B Achter van links naar rechts: Rein van der Reest, Piet Bakker, Harm Post, Gerrit van Urk. Voor van links naar rechts: Hendrikus Bakker, Geert Snijder, Fokke Post.

KOLF& MOL/IN BV Kadetten A Achter van links naar rechts: AndrĂŠ de Vries, Kees de Visser, Tjeerd Korf, Klaas J. Mazereeuw, Jacob Post.

Voor van links naar rechts: Eize Kramer, Jan Batterink, Hans Nentjes, Henk Visser, Fred Hoekstra (coach).

51

rRESH-AN.D

-11

]\{grth~eafood -CJlollalld b.v.

STORTEMELK 12-14 8321 EE URK TEL. 05277-4222 FAX 05277-4929 TELEX 42224

* Een Urker bedrijf

met meer dan 140 medewerkers

* Biedt een prettige

werksfeer en gunstige secundaire arbeidsvoorwaarden

* Internationaal * Een bedrijf

georiënteerd

dat groeit en dat stáát voor kwaliteit

52

Kadetten B Voor van links naar rechts: Hans Nentjes, Bert van Slooten, Jan Wim Oost, Kees de Vries.

Middelste rij van links naar rechts: Dirk Meindert de Boer, Louwe Jacob de Boer, Gerrit Post, Kees de Visser, Jan Bakker.

Achter van links naar rechts: Steven Ras, Freek Kramer.

Coach: A. Groothuis.

Aspiranten A Achter van links naar rechts: Henk de Haan, Riekelt Barends, Eize v.d. Berg, Bram Brouwer, Wim van Eck. Voor van links naar rechts: Hendrikus ten Napel, Jacob Woord, Jan de Boer, Albert van Urk.

53

Aspiranten B Achter van links naar rechts: Maarten Meun, Pieter Kaptein, jelle Pasterkamp, johan van Slooten, Pieter Bakker.

Voor van links naar rechts: jan Marten Romkes, johan Roskam, Peter Visser, Albert Post.

Aspiranten C Achter van links naar rechts: Hendrik Brands, Louw Wakker, jan- Teun Bakker, jan Post, Andries Post, Sijmen Voor van links naar rechts: jacob Post, Bertus Gerssen, johan ten Napel, jan Bakker, Patriek Langman.

54

Ras.

Jongste mini's Achter van links naar rechts: Marianne Onink, Jan v.d. Berg, Rick Brouwer, Riekelt Nentjes, Willem de Vries, Jan v.d. Berg, Gerrit Hakvoort.

Voor van links naar rechts: Arnold Onink, Bert Loosman, Jan Hakvoort, Jakke Goossen, Kees Brouwer, Jan Pieter Keuter, Wilbert Meun.

Mini's Achter van links naar rechts: Meindert Visser, Arnold v.d. Plas, Bas Bakker, Jolanda Pasterkamp, Marjolein Wakker, Jelle Post, Arnold Roskam, Hessel Roskam, Arjan Meun, Meindert-Jan Wakker, Jacob Bakker.

Voor van links naar rechts: Jacob Barends, Hessel Korf, Hessel van Urk, Eize van der Heuvel, Martijn Loosman, Dave Weerstand, Jan Bos, Andries Bakker.

55

Mini's Achter van links naar rechts: Wouter

de Vries, Jurie Bakker, Jacob Kramer, Jan Pasterkamp, Jan Pieter Pasterkamp, Arjan Kramer, Geert Nentjes, AndrĂŠ Visser.

Voor van links naar rechts: Arjan Langman, Wim Zoer, Ben ten Napel, Bram Roskam, Lucas Visser, Klaas Ras,Cor Lievaard, Jan Meindert Bakker, August Romkes, Wim van Eck, Jan Weerstand, Jan Kramer.

Hobby Dames Van links naar rechts: Liggend: T. de Vries.

56

L. van Veen, L. de Vries, W. Korf, W. de Vries, W. Kok, H. Nentjes,). Ras.

Hobby's Achter van links naar rechts: Lub Ras, W. Langman. 5ijmen Ras, B. ten Napel.

Voor van links naar rechts:]. Ten Napel, Klaas Molenaar.

Hobby's Achter van links naar rechts: Fokke Bakker, Maarten Post, Lub Ras, Jelle Post.

Voor van links naar rechts: Ghanees, Klaas Molenaar, Ghanees, Jan ten Napel.

57

Urker volkslied

In 't midden van de Zuiderzee daar spreekt Verhoeff een woordje mee: Zijn slaatjes, die zijn oh zo goed, dat ieder daarvan smullen moet.

Zijn snacks, bereid in eigen haard, zijn werk'lijk onge毛venaard!

En 'k zing met frisse moed: VERHOEFF IS BEREGOED! Wie zorgt er altijd voor zo'n kwaliteit, en met z贸 veel vakmanschap bereid!

Automatiek Verhoett HOFSTEE 6 URK - TELEFOON 1545

58

Hobby's Achter van links naar rechts: 5ijmen Ras, Klaas joh. Romkes, Pieter ten Napel, Lub Barends.

Voor van links naar rechts: jan ten Napel, Geert Meun, Frank Visscher, Menno Hakvoort.

Afwezig: Wiepke van Urk.

Hobby's Achter van links naar rechts: jan ten Napel, K. Bakker, W. Wakker, A. Post, P. van Urk, ). v.d. Berg.

Voor van links naar rechts: joop van Oosterhout, P. ten Napel, B. Bos, K. Bakker, R. Bakker.

59

Wedstrijden Sportman-SI Tot de aantrekkelijkste onderdelen van het area-festijn behoorden de wedstrijden Sportman-Sportvrouw van het jaar 1988. Het begin van een traditie!

Breed lachend namen Marian de Vries-van Urk van s.v.u. afdeling Gymnastiek en Jan Kramer van S. V.U. afdeling Voetbal (zie foto 1) hun prijs in ontvangst.

Er werd hard maar sportief gestreden door veel deelnemers (zie foto 2). Ze moesten verschillende testen afleggen, waarbij het op snelheid en wendbaarheid (foto 3) aankwam. Ook bij de hordeloop over banken (foto 4) kwam het op snelheid en uithoudingsvermogen aan. En wat denkt u van een fietstochtje (foto 6), waarbij menig zweetdruppeltje viel.

Maar winnaars werden:

Ie plaats: M. de Vries-van Urk Kramer

(S.V.u.)

(S.V.u.)

2e plaats: K. Nentjes H. van Urk

(S.V.U.) ('t Top)

J.

3e plaats:

A. Schenk-Bakker

K. Kramer

_--- ________--, ...

3

60

(area's) (Z.c.u.)

Irtvrouw van het jaar 1988

61

Festiviteiten Een foto-collage van de festiviteiten rond het 25-jarig bestaan, op foto 1 en 2 de disco-avond voor de junioren en kadetten, die zich daar naar hartelust uitleefden. Op foto 3: jan Korf in zijn sublieme creatie als jantje van Ijsselstein op de Feestavond voor de senioren.

Op foto 6: Het bestuur speelt 'het bestuur'.

Anne leest een verslag 'van een kringvergadering voor. joop van Eck: Die 1

3

.II~••••••••••• 6

62

-jarig bestaan vergadering is nooit gehouden Anne!

Ovationeel applaus.

Op foto 4 en 5 Speeldag voor de mini's. En tot slot foto 7 en 8: Eengrandioos onderling toernooi met een driepuntswedstrijd en een vrije worpen wedstrijd. De lol kon haast niet op!

Een uitstekend stukje werk en organisatie van de festiviteiten commissie.

2

5

63

8asketball·invloeden binnen de Urker samenleving Dat de opkomst van de basketbal/sport en met name de komst naar Urk hiervan in het bijzonder, grote ingrijpende gevolgen zou kunnen hebben, was toen niet te voorzien.

M. Hakvoort Urk, toentertijd een dorp waar het grote sportgebeuren hoofdzakelijk bestond uit de voetbalwedstrijden op de zaterdagmiddag met grote namen als: Iza, de Pele en de Gaanze, kwam plotsklaps in aanraking met een nieuwe tak van sport, namelijk: 'BasketbalI'. De eerste beginselen werden bijgebracht tijdens de lessen in de gymzaal bij de toenmalige Mulo. De sport sloeg in als een bom en werd binnen korte tijd enorm populair. Het buitenterrein naast de gymzaal was tot laat in de avond bezet met spelers.

De eerste wedstrijden waren de schooltoernooien en het kon natuurlijk niet uitblijven of de basketballvereniging Orca's werd opgericht. De populariteit van deze sport en het groot aantal beoefenaars ervan heeft ook ingrijpende gevolgen gehad binnen onze gemeenschap.

Het eerst in het oog springend waren de gedragsveranderingen van de beoefenaars. Men bewoog zich meer springend en plotseling manoeuvrerend door het dorp. Immers, een stel goed ontwikkelde beenspieren waren erg belangrijk. Des te hoger men sprong, des te meer werd er naar je opgekeken. Snelheid en wendbaarheid werden flitsend, wat ook goed te merken was. Zo iets had je of zo iets had je niet.

Ook als vermageringskuur werd deze sport al spoedig ontdekt. Wie graag een paar pondjes kwijt wilde meldde zich aan bij de 'Dikbuikjes'. Een avond in de week liep men zich dan in het zweet onder het mom van een partijtje basketbal I. Het Urker taalgebruik veranderde ook sterk.

Was de gebruikelijke Urker begroeting bijvoorbeeld: eu, jaja of goeie, alras werd hier 'hé man' aan toegevoegd. Evenzo was het al gesteld met de handdruk, men zag nu ook verschillende andere rituelen verschijnen. Dezelfde rituelen als in het spel, na bijvoorbeeld een goede actie. Met de kleding was het al niet anders gesteld. Gympen en Allstars shirts kwamen in, schoenen en truien waren uit.

Sommige buiten-spelen kregen een totaal andere inhoud. Zoals het bandenstuitertje, dit spel kreeg plotseling een basketballtintje. Er werd nu een sprongschot, hookschot en nauwkeurigheid mee

64

beoefend. Stuiterde de bal acht van de tien keer terug, dan had je een goed schot over je.

Niet alleen aan de beoefenaar waren gedragsveranderingen te bespeuren ook de middenstand sprong op de basketballontwikkeling in.

Wat te denken van de basketbalIschoen met rubberen binnenzolen, waarvan men dacht dat je hoger kon springen. Wat trouwens doet denken aan een basketballer, die schoenen bedacht waarin ijzeren beddeveren gemonteerd werden. Toch bleek de ring te hoog. Ook de toen nog lange haren van vele spelers bleken een grote handicap, maar ook daar wist de middenstand raad mee. De hoofdband deed zijn intree. Dat ook minder behaarden tot het dragen hiervan overgingen had te maken met overtollige vochtproduktie van het voorhoofd. Later kwamen hier nog de pols-, enkel- en kniebanden bij zodat het geheel deed denken aan de versierselen van de indianen, slechts de veer ontbrak nog.

Tot slot is nog te constateren dat zelfs de gemeente in zijn beleid door de basketballsport beïnvloed is. Vele particulieren deden namelijk aanvragen voor het oprichten van een muurtje of schuurtje met als doel om een privé basketballbord te monteren om daar in alle stilte en rust te kunnen oefenen in met name het dunken. De hoogte van de ring was daarvoor wel aangepast. De gemeente constateerde de behoefte en realiseerde op diverse plaatsen in het dorp basketballmogelijkheden.

Toen ook de basketballvereniging wegens onvoldoende faciliteiten voor het beoefenen van de sport op hoger niveau uit moest wijken naar Emmeloord werd bij de realisatie van de Mavoschool hier rekening mee gehouden en kwam gymzaal 'De Waaiershoek'. Zelfs het particulier initiatief tot totstandkoming van sporthal'De Schelp' is vanuit de gemeente gestimuleerd. AI met al is duidelijk dat deze tak van sport een grote invloed heeft gehad en nog heeft op de Urker samenleving, waarbij dan nog niets gezegd is over de ere-divisie periode, de oprichting van de supportersvereniging of de inbreng van onze Amerikanen.

Nog een Yell: O ..er..kaas!

America, America In de 25 jaar van Orca's zijn er verschillende Amerikanen geweest die voor Orca's hebben gespeeld. De een bleef wat langer dan de ander. Sommigen waren een directe flop, anderen hadden 'iets'. En dat 'iets' gaf ze iets bijzonders mee in hun speelwijze en dat niet alleen. Ze hadden vaak ook iets bijzonders in hun leefwijze. door K.}.Romkes Nu is het zo dat de basketbal/ende Amerikanen, die hier komen geen doorsnee-Amerikanen zijn. Ze hebben iets van avonturier in zich. Ze gaan naar Europa: Voor hen zoiets als een derde-wereld-basketbal/-oord. Ze komen in een land terecht, waar ze op z'n best van weten, dat het droog wordt gehouden met windmolens en dat de mensen er steeds klompen dragen. De kinderen steken om de haverklap vingers in dijken (Hans Brinkers) om zo het land van de ondergang te redden of ze doen mee aan kinderporno.

Aldus de wijde blik van de gemiddelde Amerikaan. En dan vinden wij het nog vreemd, dat we 'apartjes' krijgen.....

Elders in dit boekje kunnen we lezen van een Amerikaan, die al/een nog wilde spelen als ie tenminste een auto kreeg. Kwam voor elkaar. Weer een andere Amerikaan maakte met een trouw Orcaan de afspraak, dat ie elke gewonnen wedstrijd een krat bier zou krijgen. Toen hij na een aantal wedstrijden als 'een ouwe krant' begon te spelen, bleek bij navraag, dat hij z'n toegezegde krat niet meer kreeg.... Het was de trouwe Orcaan waarschijnlijk toch wat te duur geworden en was er na een aantal grandioze overwinningen mee gestopt. Onze Amerikaan in kwestie had begrepen, dat de toezegging van het bestuur (?) was gekomen en toen de krattenstroom ophield, meende hij z'n gram op het bestuur te moeten verhalen door een paar versnellingen lager te basketbal/en.

En wat te denken van de twee Amerikanen die samen in een oud huisje woonden en opeens een bevlieging kregen van schoon. Ze wilden - en dat beslist voor het weekend - een trommelwasmachine!

Anders kon er niet meer worden gespeeld .... Het bestuur zwichtte (een schone Amerikaan is toch ook zo gek nog niet) en scharrelde een oude Mie/e op (die dingen blijven het altijd doen).

Nu wil het geval dat één der Amerikanen dat weekend jarig was, goede reden dus om even te gaan feliciteren en meteen te vragen of de wasmachine beviel. Nu de wasmachine beviel uitstekend. Hij stond in het kamertje! Toen na het 'happy birthday' er een bevestigend antwoord kwam op de vraag:"Do you like an ice-cold beer?" werd met een groots gebaar de

deur van de Mie/e geopend en daar lagen op een bedje van een aan stukken gebroken staaf ijs tiental/en ice-cold beers. De was ging nog steeds de deur uit!

En om dit toch wel erg alcoholische verhaal af te ronden: tijdens de besprekingen met een Amerikaan over verlenging van zijn contract deed het stichtingsbestuur een heel redelijk financieel aanbod.

Het tegenvoorstel van onze Amerikaan was (financieel) veel voordeliger. Het laatste regeltje was echter dat hij elke week een krat bier moest hebben Het bestuur is hier niet op in gegaan.

ft_.

"~6 A McfZl XJ+-A--NSc; (t

BA-~K~,{3ftrU.,'· 1.); NK6l-

I

65

Clubbladen Het eerste numme

tzs: s:

~en was zeer hoo~ en volgoede m d

club-orgaan, en In de prach '

bij te brengen va:h e asketbal. probeerde ook de t;gdstevolzinnen begon e en wat basis-kennis

Een voorbeeld laten we volgen:

ou~el' 4 rio,.

T. ten }l8opel lloterbloemstra.a.t

ûmc J. Ra.\CVoOl't' de RofateE: 2

uRK E. R801e'lli.jn

.~~STR.SECR.

At]'ántiSeMstra.at 6-5 ,d~ :E1~OoRJl te1.. 05210-3106

'tèV'ena

RED'lC T1E Ge.ien ae plotselinge bloei ~an ae basketbal~ereniging Orea's cp spelt ee1:11l.is en gebi ea. kon hOt echt niet ].anger ui tb].i j~ en aat aeze nog jonge ~ereniging r,aar aana"ent ook ging vestigen op,anaere aspecten. ~elke n~st ae g.ko.e~ tak van sport. net ~erenigings].èven zo en, bOeiend maken. ' jkst e, is :sM> van aeie, asPeet en miseehi en "e]. ö.e helangri .hOt scheppen van een informatiebron "aarin a le .aken ae ~ereniging betrof f ende kunnen >I0ra en "erme].a, ooa.·t spe].ers , nonateurs. supporters en andere be].angsteJ.1endenop a. hoOVa \t'I).l\"en b].i jven van bet baskatba].gebe",ren in ae "a ren i ging I in net distril<~ lJsBe].streek, in Neaerland en in de >lerela• . ,Om de.e'io lang.amerhona'nooa.al<elijk ge>loraeninformatiebron , enige ""ormvan bestaansrecht te geven .al een beroep "orden , geai",," op a,lle l.eaen, die aoor bet le~eren ~an kopie, ai t . clubb1.adD\oetan~oeden en .oaoende de prestatielijn van .n"

j". kan

• -.b8011era Oh ].aten'b1ijV'en wO alS bijhOuden red"kt ie niet vergeten U een voorspoeaig 1969 toe te ".nsen en de hOOP",it spreken aat ons oerste te"'" .loln ""ooraanstaande rol aie hOt nU in bet distrikt speelt ook

in ae rayonk1.asse~an blijVen spelen.

66

Het eerste kampioenschap Een mijlpaal in de geschiedenis van een sportclub is natuurlijk het eerste kampioenschap, dat wordt behaald. Van dat heuglijke feit vonden we een kranteknipsel (dat we hier afdrukken) en enkele foto's. Ook het receptieboek haalden we boven water. We drukken het fraaieschutblad af en wat handtekeningen. Op de foto's ziet u het team en de aubade door de brassband 'Valerius'.

Dus toen ging men praten met de jeugdleider E.de Boer die direct zijn volle medewerking verleende. Piet Brouwer, studerende voor de acte aan de sportacademie te Arnhem, verklaarde zich bereid als leider op te treden. Met een geleende bal van de vereniging uit Emmeloord kwam de zaak toen van de grond in het gymnastieklokaal, dat eerst daarvoor in orde gemaakt moest worden, want ook hier was geen rekening gehouden met deze tak van sport. Nu ongeveer vijf jaar later behaalde het eerste team het kampioenschap. Naast dit team zijn er nog vijf die deze sport beoefenen. Zaterdag 8 maart wordt het zesde team opgericht. ,

Burgemeester K. Bossenbroek bood namens de gemeente een bal aan. De voorzitter van de club uit Emmeloord OOI gaf een voorzittershamer. De heer Overbosch van het district was aanwezig en ook de voorzitter en leider van het Gereformeerd Buurtwerk, ds. Veenstra en de heer De Boer. Het werd een druk

bezochte receptie, die opgeluisterd werd door een aubade van de brassband Valerius.

67

Ir'ece p Cie é er- ge le9 e "-/, ei" vno

i-:«:

Ge r s !e k /0.

Ss e

he

r=

e"

/rz

hel ~

68

Jeu9cY.Je,óol.i.

/-:/~=.

.

t/°n

UUr

,,'

w

Ie

De Nederlandse kampioenschappen

1988

Zaterdag 28 mei 1988 werd een historische dag voor Kolf en Molijn/Orca's. In de Oiekmanhal te Enschede werden de wedstrijden om het Nederlands kampioenschap verspeeld en ook area's was met 2 teams vertegenwoordigd. Zowel de meisjes- als de jongenskadetten hadden deelname verworven door kampioen te worden van Rayon Oost, wat op zich al een bijzondere prestatie te noemen is. Nu wachtte het zwaardere werk. Beide teams kwamen oog in oog te staan met de nationale basketbal/top. En wat niemand voor mogelijk had gehouden werd toch bewaarheid: terwijl de jongens genoegen moesten nemen met een vierde plaats, wist het meisjeskadettenteam onder leiding van Liesbeth Roskam de nationale titel in de wacht te slepen. Een ongekende prestatie welke van de 28e mei een dag maakte om nooit te vergeten.

door L. Visser (m.m. v. F. Kramer)

Meisjes kadetten kampioen van Nederland Staand van links naar rechts: JooP van Eck - Yvonne Baarssen - Francisca Kramer - Anita Brouwer - Jolanda Pasterkamp Liesbeth Roskam, coach - Edith de Boer.

Zittend van links naar rechts: Jacqueline van Veen - Wilma Stoutjesdijk - EI/en Bakker - Agnita Post.

Liggpnd: EI/is van der Kooi, aspirant.

69

De verwachtingen waren hoog gespannen, vooral wat betreft de meisjeskadetten die gedurende het seizoen nog nooit ook maar een wedstrijd hadden verloren. De voorbereiding op het gebeuren verliep echter niet zonder problemen. In een nietszeggend oefenduel tegen Ceres A scheurde Iolanda Pasterkamp haar enkelbanden. Een enorme tegenslag voor het team, zo vlak voor het toernooi. Ellis van der Kooi van Aspiranten A werd haar vervanger.

Het tijdstip van vertrek was gepland op 7.30 uur, volgens sommigen veel te vroeg. ("Hoe verzinnen ze het"). Zelfs de trainer/coach van de meisjes was nog niet helemaal wakker toen ze ĂŠĂŠn van haar speelsters met een in het verband gewikkelde pols meende te ontdekken. Niets ernstigs gelukkig. Na Agnita Post uit haar bed te hebben getrommeld, (zij vertoefde om 7.30 uur nog in dromenland) zette de afgeladen bus, voorafgegaan door enkele trouwe supporters, koers richting Enschede.

Het werd een kalme busreis, je merkte dat iedereen met z'n gedachten bij het toernooi was, je voelde de concentratie, je voelde de spanning bij spelers en begeleiders. Met je team meedingen naar de Nederlandse titel, is nu niet iets wat je iedere dag meemaakt. Bij de Diekmanhal aangekomen werden de teams direct naar de kleedkamer gesommeerd, waar de laatste puntjes op de i werden gezet. In een prachtige outfit gestoken konden de meisjeskadetten onder leiding van Liesbeth Roskam en Alie Schenk en de jongenskadetten onder leiding van Fred en Cees

70

Hoekstra laten zien wat ze waard waren.

De eerste wedstrijd speelden beide teams tegen het beruchte Leiderdorp. Met een niet fitte Francisca Kramer op de bank, ging het er bij de meisjes hard aan toe. Met name Orca's meest belangrijke troef Ellen Bakker, werd zwaar op de huid gezeten. Toch moest Leiderdorp het onderspit delven tegen een gedisciplineerd spelend Orca's. De eerste belangrijke punten waren binnen. De jongens daarentegen kwamen er tegen de veel langere tegenstander niet aan te pas, ondanks het felle optreden van beide coaches. Het klasse-verschil was te groot om de wedstrijd winnend te kunnen afsluiten.

En na het spel van de andere tegenstanders onder de loupe te hebben genomen, werd duidelijk, dat het jongenskadettenteam geen grote rol van betekenis zou gaan vervullen.

In het tweede treffen ontmoetten de meisjes het niet onbekende Excercitia. De eerste helft was om te smullen. Bijna moeiteloos maakte Orca's korte metten met de ploeg uit Groningen en zette een ruststand van 24-9 op het scorebord. De tweede helft was van een veel minder niveau, wat 'generaal' Roskam weleens de handen voor de ogen deed slaan.

Ondanks deze terugslag werd ook Excercitia, slordig in de afwerking, teruggewezen. De punten waren met een 29-20 zege opnieuw voor Orca's.

Voor het begin van de derde wedstrijd, tegen Landslake Lions, werd eerst driftig de stand bekeken.

AI snel werd duidelijk dat deze wedstrijd de beslissing

al kon brengen. Als gewonnen werd, kon alleen Excercitia nog op gelijke hoogte (6 punten) komen.

Maar op grond van het onderlinge resultaat was het kampioenschap dan voor het Urker team. En alles wat area's heette was zich daar terdege van bewust.

Samen met de fel aanmoedigende supportersschare maakte het team zich op voor de beslissende slag: de ontmoeting met de Lions uit Landsmeer! En ook de al voor het toernooi tot favoriet gebombardeerde ploeg uit Zuid-Holland, moest er aan geloven.

Ondanks de spanningen binnen het Urker . basketballkamp, had het spel hier geen moment onder te lijden. Als een hechte eenheid, met name in verdedigend opzicht, werd de tegenstander bestreden.

Een speciale vermelding verdient in dit opzicht Ellis van der Kooi. Zij ontpopte zich, samen met Ellen Bakker, als één van de uitblinkers en bewees een prima vervanger te zijn van de vanaf de bank fel meelevende lolanda Pasterkamp. Ook op de tribune was het één en al area's wat de klok sloeg. Getooid met de Urker vlag liet men zich in alle toejuichingen van zijn beste kant zien.

Hierdoor extra gemotiveerd klaarden de pupillen van Liesbeth en Alie het karwei vakkundig.

Met een 29-20 winst waren de area's meisjeskadetten kampioen van Nederland! De supporters veroverden het veld, Liesbeth ging op de schouders en de eerste bloemen werden buitgemaakt. Wat een vreugde, wat een gigantische belevenis De laatste wedstrijd tegen Souburg was eigenlijk van weinig belang. Maar men wilde wel ongeslagen blijven, dus was winst noodzakelijk. En met dat doel voor ogen gooide area's er nog een schepje bovenop. Het resultaat was ernaar: met 40- 15 werd het team brutaal ongeslagen kampioen. En in zo'n wedstrijd ontdek je toch duidelijk, dat iedere speelster zijn eigen belangrijke inbreng heeft. Anita Brouwer en Yvonne Baarssenals 'oorlogrnakers' onder de borden, Edit de Boer (prima toernooi!), Francisca Kramer, Ellis van der Kooi als keiharde werkers in het veld en Agnita Post, Wilma Stoutjesdijk en Jacqueline van Veen als prima invallers. En natuurlijk Ellen Bakker, toch de spil waar alles om draait, die haar team op deskundige wijze naar de overwinning voerde.

De grootste overwinning boekte evenwel niet het team maar die ene persoon, die achter het succes stond: trainer/coach Liesbeth Roskam. Na vele jaren kwam er met deze unieke prestatie een Kroon op haar werk. Ongeslagen in de kerncompetitie, ongeslagen bij de rayonkampioenschappen en ongeslagen Nederlands Kampioen 1987-1988, dat is niet niks.

Wat was ze blij!

Urk werd direct op de hoogte gesteld van het prima resultaat. Bij de telefoon vormde zich een lange rij van Urker basketballsters. Trots als een pauw werd het goede nieuws aan de ouders thuis verteld. En in juichstemming werd later uit handen van Piet Brouwer

de Kampioensbeker in ontvangst genomen.

Samen met de jongenskadetten, die één overwinning op zak hadden, werd begonnen aan een sfeervolle terugreis. Sommigen waren moe, anderen hadden nog energie te over. Sterke verhalen deden de ronde en er werd uitbundig gezongen op zelf gemaakte liedjes. Bij binnenkomst in Urk wachtte de basketballers een verrassing. Een menigte van enthousiaste supporters, op de hoogte gesteld door de vooruitgesnelde loop van Eek, verwelkomde de kampioenen. Daarna maakt de bus, voorafgegaan door een lange stoet claxonnerende auto's een rondrit door Urk met als eindpunt sporthal 'De Schelp'. Daar aangekomen wachtte een tweede verrassing. Onder luid applaus werden de succesvolle basketballsters begroet door ouders, broertjes, zusjes en de burgemeester.

Voor de meisjes (oftewel 'de tsjempjuns' volgens Anne Groothuis) was een speciale tafel gereserveerd. Er volgden enkele toespraken, waarbij de spits werd afgebeten door burgemeester Buijs, die het een hele eer vond om op Urk een Nederlands Kampioen te mogen verwelkomen. Beide teams en begeleiders werden tenslotte in het zonnetje gezet door loop van Eek, een voorzitter waar we trots op mogen zijn. Ook tijdens dit Nederlands kampioenschap gaf hij blijk van enthousiaste belangstelling voor de verrichtingen van de area-teams. Wat zal ook hij genoten hebben: fantastisch!

Na de sfeervolle happening in de kantine van sporthal 'De Schelp' kwam er een eind aan een voor Kolf en Molijn/Orca's onvergetelijke dag. Het meisjeskadettenteam had geschiedenis geschreven, want nooit eerder had een team het hoogst haalbare bereikt. Het succes gaf het 25-jarig jubileum van de basketballvereniging een extra feestelijk tintje en maakte van de 28e mei 1988 niet alleen een onvergetelijke dag maar ook een historische!

1988 71

~

Mannekes P....

Jaren terug was één van de leden, volkomen onverwacht, in het bezit gekomen van z'n rijbewijs. Vlak na zijn achttiende verjaardag.

Hierdoor werd hij de aangewezen persoon om voor een uitwedstrijd in Lelystad het vervoer te regelen. Iemand trapte erin en leende zijn 'heilige koe' aan onze baller. Met het voltallige team trokken ze op 'n zonnige wintermiddag richting nieuwe polder. door K.). Romkes Over de wedstrijd valt niet veel te vertellen. Ze winnen naar behoren en duiken na de wedstrijd de kantine in. Om de feestvreugde wat te vergroten, worden talloze sapjes en een enkel biertje (niet door de verstandige chauffeur, want bij snelverkeer geen alcohol) naar binnen geklotst. Het is al behoorlijk laat en de stemming hoog wanneer de sporthal verlaten wordt en men buiten komt. Het vriest dan stevig zo blijkt.

Koning Winter heeft flink toegeslagen. Als de chauffeur zijn sleutel in het portier steekt, is het slot bevroren en wil niet open! Koud en in het donker steekt men de koppen bij elkaar: goede raad is duur!

Van alles wordt geprobeerd: beademing, lucifers tot die op zijn, een aansteker: geen enkel succes. Wat nu?

Tot één van de teamgenoten vanwege de koude en de ingenomen sapjes even naar de bosjes moet... Na een diepgaand overleg wordt besloten met 'fysieke'

middelen het slot tot overgave te dwingen ... om de beurt dan maar....

De rest van het team draait zich beleefd om, om zo het team van center tot forward in de gelegenheid te stellen zijn 'waterige' bijdrage te leveren. De spelverdeler, wat schaamachtig van nature, ziet de pogingen steeds mislukken en zijn beurt begint te naderen. Hij dribbelt al wat zenuwachtig rond en loopt wat over het parkeerterrein waar nog enkele auto's geparkeerd staan. Omdat weer een poging is mislukt, klinkt de roep om zijn bijdrage.

En door de heldere vrieskou klinkt zijn antwoord: "jonges, ier stot 'r krek zoo'n iene!" Een bang vermoeden vat post bij de chauffeur, hij rent naar de andere wagen en inderdaad het slot gaat in één keer open! Dit tot opluchting van de Spelverdeler en lachsalvo's van de rest van het team.

"Urker dames klaarvoor de start."

72

Orca's · Clubkleuren.

Wie in het seizoen '68/'69 een wedstrijd van het 1e damesteam van de basketbal/vereniging Orca's heeh bijgewoond, kon typische Urker kleuren onderscheiden in de kleding van de basketbal/sters.

Als echte Urkerinnen hadden de speelsters van het team namelijk gekozen voor een rood shirt, waarvan de kleur herinnerde aan het rode baaien hemd dat vroeger veelvuldig door de Urker mannen werd gedragen, en een zevenkleurige korte broek, die duidelijk deed denken aan de tussen rok van de Urker vrouwen. Dat het dragen van deze kleding voor het 1e damesteam inspirerend werkte, durf ik niet te beweren, maar feit is wel dat het seizoen '68/'69 zeer gunstig verliep voor dit team, zodat het dan ook uiteindelijk als districtskampioen uit de bus kwam. door }. 8rands De basketballvereniging Orca's heeft in de beginjaren van haar bestaan geen officiële clubkleuren gedragen. Dat was ook eigenlijk een beetje vanzelfsprekend, omdat pas vanaf het seizoen '67/'68 voor het eerst werd deelgenomen aan het competitiegebeuren van het district llsselstreek. Vanaf 1963 werden onderlinge partijtjes afgewisseld met wedstrijden tegen de H.B.S., c.A.L.O., etc. In die periode was er dan ook sprake van een vrije tenue-keuze. Wèl bestond een voorkeur voor een tenue bestaande uit een wit hemd en een blauwe broek. Maar lang niet altijd kon deze combinatie bij iedereen op het speelveld worden waargenomen.

Vanaf de aanvang van het seizoen '67/'68, het eerste competitiegebeuren, deden de officiële clubkleuren hun intrede.

De toenmalige Mulo-school schafte zich gymkleding aan ten behoeve van de leerlingen.

Piet Brouwer, mede-oprichter van Orca's en leraar aan deze school regelde het zo, dat een aantal shirts en broeken van dezelfde kleur konden worden aangeschaft. In plaats van het woord Christelijke Mulo-school werd voor de basketballvereniging, tegen een geringe meerprijs, het woord 'Orca's' op de voorzijde van het shirt gedrukt. Het tenue bestond uit een wit shirt en een groene broek.

Voor dit tenue kwam in het seizoen '68/'69 een rood shirt en een glimmend rode broek in de plaats. Dat was echter niet helemaal naar de zin van de basketballende dames, die daarom kleding zochten naar eigen keuze. Dat kon ook vrij eenvoudig aangezien elk team zelf de eigen kledingkeuze maakte, en deze kleding (uiteraard) ook zelf betaalde. Gekozen werd voor de outfit zoals omschreven aan het begin van dit hoofdstuk.

Het rode tenue van de heren werd in '70/'71

al weer vervangen. Onze bronnen vermelden als reden hiervoor het 'pooier-idee' dat dit tenue opriep.

Bovendien bleek het urkerachtige tenue van de dames , niet lang weerstand te kunnen bieden aan de wekelijkse wasbeurt, zodat ook dit tenue aan vervanging toe bleek.

Zuinig als een verenigingsbestuur moet zijn, werd een tenue uitgezocht dat regelmatig garant stond voor voordelige aanbiedingen, een groen shirt met oranje montuur en een oranje broek. Deze tenuekeuze is natuurlijk niet alleen uit zuinigheidsoverwegingen gedaan. Ook de dames lieten zich in die keuze van een kritische kant zien. De damesbroeken waren overigens voorzien van elastische pijpsluitingen, terwijl de heren broeken met een groene streep op de zijkant waren afgezet.

Verschil moest er immers zijn nietwaar. Toen het 1e herenteam op landelijk niveau van zich liet horen, bleek dat ook zijn invloed uit te oefenen op de kleding van de gehele vereniging.

Als uitvloeisel van een contract met Rucanor dienden alle leden van de basketballvereniging Orca's zich namelijk vanaf '80/'81 in kleding van die firma te bewegen. Aangezien Rucanor geen groen/oranje kon leveren, moest een andere kleurschakering worden gezocht. Het groene shirt bleef, maar nu afgezet met witte biezen op de mouwen. De broek werd vervangen door een witte of een groene broek naar keuze. Deze outfit wordt op dit moment nog steeds gedragen.

Een ander gevolg van de successen van het 1e herenteam, eerst in de promotie divisie en later in de ere-divisie, was, dat dit team steeds wisselende tenuekleuren moest voeren van de sponsors.

Het zou in het kader van dit boekwerk te ver voeren ook daar een volledig overzicht van te geven.

73

Those where the days Als ik megoed herinner ben ik in het seizoen 1968-1969 bij Orca's komen spelen. De eerstejaren waren de streekderby's tegen OOI uit Emmeloord het meest sfeervol. Psychologische oorlogsvoering tegen spelers als Anton Sinke en Jan Warringa moesten het vertrouwen bij de tegenstander ondermijnen. Ook coach Piet Brouwer speelde daarop in door bijvoorbeeld te zeggen dat Anton Sinke vond dat hij zelf de beste basketballer in de Noordoostpolder was. Iedere Orca-speler vond zichzelf al beter dan Anton, met als gevolg dat Anton 'gepakt' werd en nauwelijks punten maakte in de wedstrijd. Voor zover ik weet hebben we nooit van OOI verloren.

Door Nadat we kampioen waren geworden, speelden we in het rayon met wisselend succes. Met Paul Erkelens erbij konden we in de top meedraaien.

Op een gegeven moment kwamen we in de landelijke eerste klasse terecht. Reizen naar Den Bosch, Eindhoven, Utrecht, Rotterdam en Groningen om maar eens een paar van de verste doelen te noemen.

Zaterdagsavond laat terug in een gehuurde bus van Van Slooten. Zingen 'Als de klok van Arnemuiden' en 'Amen' wat hetzelfde klonk als de toenmalige coach 'Eman'. Vanwege opgroeiende kinderen, het vele reizen en studie ben ik toen in het tweede team gaan spelen, wat me ook zeer goed bevallen is.

De leukste herinneringen: Nadat we kampioen waren geworden, werd een receptie gegeven in een Jeugdhuis. We kregen een aubade van de brassband, hetgeen zeer indrukwekkend overkwam. (zie foto elders in dit boekje, red.)

J.K. van Putten

Sinterklaas-feest In Sinterklaastijd kon er door Orca's een Sinterklaas met Zwarte Pieten geleverd worden aan de mensen, die dat leuk vonden voor de kinderen. Doel was het spekken van de clubkas. Ik ben zelf op een zaterdag als Sinterklaas vermomd geweest. In een 'eend' met een open dak, vanwege de mijter en de staf, werden we van het ene huis naar het andere gereden. Als we binnenkwamen deden de kinderen zeer bedeesd en zongen ze uit volle borst. Als de cadeautjes waren gegeven, keken ze niet meer naar Sinterklaas om. Een afscheidslied kwam er dan nauwelijks over hun lippen. Hoe eerder die enge vent weg was hoe beter......

Wat me altijd bij is gebleven, is de sfeer die er op Urk rond het basketballen hangt. Ik denk dan ook met veel voldoening terug aan de tijd, die ik op Urk heb gebasketbald. Ik wens Orca's nog vele goede basketbalijaren toe

Van Jan Warringa (oud OOI-speler) ontvingen we een leuke herinnering uit 1963. Spelen in 'De Noord'. De zaal met 'een minimum aan ruimte en een maximum aan sfeer. door J. Warringa Het was maar twaalf kilometer van Emmeloord naar Urk, maar die reis leek wel een eeuwigheid te duren. We zaten samengepakt achterin de auto. Er werd niet gesproken. Na Tollebeek was het nog 6 kilometer ... De zaal was niet gemakkelijk te vinden en we moesten de weg vragen. Toen we binnenkwamen waren de Urkers al aan het stuiteren

74

in de zaal. Snel omkleden in het witte shirt met het mooie OOI-embleem.

Het was een leuk gym-zaaltje. Een bord hing aan de muur en het andere aan het wandrek. Er waren geen lijnen op de vloer en de muur was uit. We scoorden al binnen 5 minuten, maar Urk was iets sneller en scoorde beter. De ruststand was 8-4. Na de

rust scoorden we niet zo goed meer en de eindstand werd 14-6 voor Urk. Tussen toen en nu liggen vele turbulente jaren. Ik mocht het al die jaren van nabij meemaken: als tegenstander, scheidsrechter of als toeschouwer.

Promotie op promotie volgde. Soms stokte het even,

dan weer zat men volop in de lift. En altijd veel publiek.

Spelers kwamen in de loop der tijd en ze gingen weer. Wat bleef was een enorme gedrevenheid en een geweldig enthousiasme om in Urk top-basketball te houden. Een prachtclub!

Mini's Van onze mini's (sorry, de 'oudste' mini's) kregen we een bijdrage voor het jubileum-boek. Ze willen wel eens even uitleggen wie ze zijn en hoe ze zijn! Hier hun bijdrage: De mini's zijn de laagste groepen van Orca's.

Eerst komen de jongste mini's. Dan komen de oudsten (dus wij!) De oudsten zijn in twee groepen verdeeld.

De eerste groep wordt gecoached door de Wollie.

De tweede groep wordt gecoached door 'Tuke' (Andre Visser) en die ploeg behaalt meer succes dan het eerste! De ploeg, die door Tuke gecoached wordt, heeft van de vijf toernooien er vier gewonnen. De ploeg van de Wollie heeft nog geen toernooi

gewonnen: ze zijn altijd als tweede of derde geĂŤindigd.

Als we naar een toernooi gaan, gaan we meestal met auto's en soms met een bus. We zitten altijd in de poule voor de oudsten.

Als we veel wedstrijden winnen, zitten we in de finale. De training ziet er als volgt uit: Eerst inschieten, dan 'Iay ups' indraaien. Soms verdedigen en schietoefeningen.

Mini's Achter van links naar rechts: Wouter de Vries, Jurie Bakker, Jacob Kramer, Jan Pasterkamp, Jan Pieter Pasterkamp, Arjan Kramer, Geert Nentjes, AndrĂŠ Visser.

Voor van links naar rechts: Arjan Langman, Wim Zoer, Bert ten Napel, Bram Roskam, Lucas Visser, Klaas Ras,Cor Lievaard, Jan Meindert Bakker, August Romkes, Wim van Eek,Jan Weerstand, Jan Kramer.

75

Mini's Achter van links naar rechts: Meindert Visser, Arnold v.d. Plas, Bas Bakker, jolanda Pasterkamp, Marjolein Wakker, jelle Post, Arnold Roskam, Hessel Roskam, Arjan Meun, Meindert-jan Wakker, jacob Bakker.

Voor van links naar rechts: jacob Barends, Hessel Korf, Hessel van Urk, Eize van der Heuvel, Martijn Loosman, Dave Weerstand, jan Bos, Andries Bakker.

jongste mini's Achter van links naar rechts: Marianne Onink, jan v.d. Berg, Rick Brouwer, Riekelt Nentjes, Willem de Vries, jan v.d. Berg, Gerrit Hakvoort.

Voor van links naar rechts: Arnold Onink, Bert Loosman, jan Hakvoort, jakke Goossen, Kees Brouwer, Jan Pieter Keuter, Wilbert Meun.

76

Supportersvereniging

1980

Als bijdrage aan het feestboek van de basketbal/vereniging 'Orca's' wil de Supportersvereniging van het jaar 1980 een greep doen uit de activiteiten van destijds. Op 1 mei 1980 zijn G. jerusalem, j. Keuter en T. van de Berg een actie begonnen onder de supporters voor een financiële bijdrage. De meest gestelde vraag onder de supporters was: " Wat gieven de miesten?" En het antwoord dat ze kregen was: "Nou, gemiddeld (,100,-." Deze actie liep voortreffelijk want er waren circa 60 supporters die hun medewerking wilden geven. Dat was in 1980 al/emaal nog mogelijk zonder statuten en huishoudelijke reglementen. Na deze start volgden de acties elkaar op. door L. Keuter-v.d. Berg Zoals een grote vleesverloting en een geslaagde Bingo-avond in 'De Ark'. G. Jerusalem kreeg de nacht na de bingo-avond een maagbloeding, zodat hij naar het ziekenhuis vervoerd moest worden. Wat je wel niet kunt krijgen van deze zenuwslopende acties.

Want je moest altijd maar weer afwachten of er voldoende deelname was.

De uitwedstrijden De uitwedstrijd naar Den Helder werd ondernomen met drie bussen vol zingende en toeterende supporters. De thuisreis ging niet zo gladjes, want we waren nog maar net op pad toen de voorste bus van onderen begon te roken en te branden. Er zat dus niets anders op dan de bus te laten staan en de passagierste verdelen over de andere bussen. De meiden hadden vlug genoeg een plaatsje gevonden op de knieën van de jongens. Maar de mannelijke reizigers moesten de reis staande vervolgen. Bij voldoende deelname werd er in de bus een verloting gehouden, zodat er geen geld bij moest worden gepast.

David Moore Tijdens een thuiswedstrijd zocht David Moore een klok om te kijken hoeveel seconden er nog te spelen waren voordat hij de beslissende schotpoging zou ondernemen om de wedstrijd te winnen. Maar hoe hij zijn ogen ook draaide, nergens was een klok te bekennen. Resultaat: wedstrijd verloren!

Hierdoor meende de supportersvereniging een sponsor te moeten gaan zoeken voor een scorebord. Want het benodigde bedrag van f.8.800,hadden ze zelf niet in het laatje liggen. Fokke Hoekstra gaf aan Gerrit en lacob de tip om naar de 'Dichte Deur' te gaan en daar contact te zoeken met de heer Van de Weerd (bouwbedrijf) voor een financiële

bijdrage. Van de penningmeester kregen ze f.50,- om als hun transactie zou slagen, een consumptie aan te bieden. Dit bezoek resulteerde in een bedrag van f.5.000,- maar het was wel nachtwerk geworden. Het resterende bedrag van f.3.800,- kwam binnen met medewerking van Heftruckverhuur K. Nentjes, A. Hoekman en Klaas de Boer (Luut Post). Het scorebord kon besteld worden.

David Moore had lopen zeuren over een auto, want anders zou hij een bepaalde wedstrijd niet spelen. Dus de stichting samen met de Supportersvereniging op zoek naar een auto en jawel een prachtige 'slee' voor f.750,-. Eerstvond hij de kleur niet mooi en wat al niet meer. Toch de auto maar genomen en de wedstrijden gespeeld. Hè, hè, die hoek was ook weer uit de keel.

Promotiedivisie Toen Orca's I naar deze divisie ging, hebben we aan Dirk Bakker gevraagd of het team ontvangen kon worden door B. & W. op het gemeentehuis. Dus op een middag daar naar toe en tot verbazing van David Moore kwam de conciërge Arie Bakker 'groots' binnen met een dienblad vol limonade. David Moore had zeker wat anders verwacht, want hij vroeg: "Waar is het bier?" s' Avonds was er een feestavond in 'Irene' voor alle leden. De Supportersvereniging heeft toen een aandenken overhandigd aan spelers, trainer en verzorgers. Visverwerkingsbedrijf 'Eiland Urk' had gezorg dat de bloemen op deze avond niet ontbraken.

Sinterklaas en Pieten hadden het eerste team en aanhang niet vergeten, want zij kwamen speciaal voor hen naar die geweldige 'Waaiershoek' toe met heerlijke vleespakketten in hun zakken.

Wij hopen hiermee een indruk te hebben gegeven van de supportersvereniging die zonder wetboeken en notulen zo gek nog niet functioneerde.

77

Rozegeur en maneschijn

Een gesprek met de Urker coaches EĂŠn positie binnen een vereniging staat altijd bijzonder in de picture.

Dat is de positie van de coach/trainer(s) van het hoogst spelende team van de vereniging. Dit is bij de jubilerende vereniging Orca's het team Orca's Heren 1. AI wordt dit team in het jubileum-seizoen toch enigszins overschaduwd door een ander team: de meisjeskadetten, die kampioen van Nederland werden ...! door

K.J. Romkes

Dat de positie van trainer/coach van het eerste basketballers hebt, team niet altijd rozegeur en maneschijn is, mag die eigenlijk wel duidelijk zijn uit de volgende uitspraak van Piet gelijkwaardig zijn.

Brouwer (14 jaar lang (!) trainer coach): "je moet je Het wordt dan altijd goed voor ogen houden als coach: Wint het veel moeilijker team, dan hebben de spelers dat gedaan. Verliest een een eenheid te 1I , ,~ team dan is dat de schuld van de coach ...!"."Dit klinkt .. vormen van het -' :. misschien wat negatiever dan het is bedoeld. Maar het team. Men zal zich geeft wel aan dat je als coach het eigenlijk niet goed gedurig trachten te kunt doen. Is dat zo? bewijzen tijdens Reden voor de redactiecommissie om eens de wedstrijd. En ; een gesprek te hebben met de Urker coaches, die het gevaar is Orca's heren 1 heeft gehad in de afgelopen 25 jaar. levensgroot dat een Het zijn, behalve de al genoemde Piet Brouwer, jan speler zelf Korf (nu Lelystad maar zich nog steeds sterk bij Orca's misschien optimaal betrokken voelend) en het laatste duo, dat zich het draait, maar het afgelopen seizoen voortijdig terugtrok: jan Verhoeff en team niet. De zaak Fred van Urk. moet juist andersom zijn: het Ze vinden het een eenzame positie. je maakt team moet als coach geen deel uit van het team (moet dat ook optimaal draaien niet willen maken) en je bent geen lid van het bestuur. en de teamje kunt als coach ook nergens te rade gaan. Vaak bijdrage van de (met dank aan M. Smeets voor foto) ontbreekt bij het bestuur de technische deskundigheid individuele speler, om juist te kunnen inspelen op basketbalI (technische) die moet optimaal zijn!" problemen en deze op de juiste manier te kunnen In de 25 jaar die achter ons ligt, zijn er nogal behandelen. Ook het team op zich kan de coach voor wat wijzigingen opgetreden in de situatie, waarvoor allerlei problemen stellen. je haalt, zeker bij een team een coach werd geplaatst. Had Piet Brouwer in het dat voor het overgrote deel uit semi- en fullprofs begin te maken met spelers, die van het spelletje bestaat een aantal karakters bij elkaar waarvan je vaak weinig meer wisten, dan dat de bal door twee netjes niet kunt voorzien of het onder elkaar klikt. Hierop is moest en je je benen daarvoor niet mocht gebruiken, weinig invloed uit te oefenen. Hoewel succes van het door de jaren heen veranderde dat. En kreeg men te team veel problemen verbloemt of wegdrukt. .The maken met spelers, die al gepokt en gemazeld waren winning mood' geeft problemen geen kans! in het basketball-gebeuren. Het spelletje door en door Een team kan zelfs teveel goede basketballers kenden. Ook de mentaliteit veranderde in de jaren. hebben. Dit lijkt op zich een vreemde stelling, maar Wat ook een behoorlijke invloed heeft op de werd duidelijk gemaakt door een ex-Orca-coach. "Kijk verhouding coach/speler. De mentaliteit veranderde, als je zes echt goede spelers hebt en verder een stuk de spelers werden mondiger. of vier bankspelers, die alles nog moeten leren, dan Van grote invloed is natuurlijk ook de mate behoef je je om de samenstelling van het team niet van professionalisering. Waar ben je mee bezig? Met zoveel zorgen te maken. De basis ligt eigenlijk wel een team van goedwillende en meer of minder vast. Anders wordt het wanneer je acht of negen talentvolle clubspelers zonder dat de economische

78

belangen een doorslaggevende rol behoeven of . kunnen spelen of heb je te maken met een prof-team en sponsors, die (uiteraard) rendement willen zien van hun investering. Vaak wordt vergeten, dat de keuze voor topsport ook betekent, dat je kiest voor een benadering die vaak haaks staat op "clubliefdegevoelens". "Dat bestaat niet meer op dit niveau" vindt Jan Korf, "Dat moet je gewoon accepteren."

Bij een prof-club is en kan er ook geen sprake van zijn, dat je als coach de gelegenheid krijgt om te groeien in je taak. je behaalt resultaten en je blijft en bouwt een stuk krediet op. Of je behaalt geen resultaat en je kunt de laan uit. Wel vonden de coaches, dat een bestuur soms een beslissing moest nemen, die niet de juiste maar wel de beste was. "Kijk, een team kun je niet wegsturen, dan nog kan het bestuur eigenlijk niet anders doen onder druk van eerder genoemde belangen, te kiezen voor het team en tegen de coach. Zo eenvoudig ligt dat..."

Van een coach mag verwacht worden, dat hij het vertrouwen wint van het team, dat hij overwicht heeft en uiteindelijk de beslissingen neemt zonder verdere inspraak. En ook daarbij werkt een prof-coach zonder vangnet. Verwerft hij dat niet of niet op tijd dan valt ie te pletter. "je moet als coach wel de eer aan je zelf houden," vonden de Urker coaches. Het moeilijke punt vinden ze, waar de grens ligt van "tot hier toe en niet verder." "Gaat het om allerlei oorzaken niet zoals het moet, dan blijf je achteraf gezien, altijd te lang zitten. Gaat het goed of zelfs uitstekend, dan speelt het allemaal niet zo." Met conflicten hadden ze niet zoveel moeite. "Je hebt tijdens een seizoen altijd wel twee of drie keer een

hoogoplopend conflict." Wanneer zo iets kan worden uitgepraat, heeft het vaak een louterende werking en krijg je een nog hechter team.

De coach, die voortkomt uit de eigen club en in de eerste plaats eigenlijk verenigingsman is, heeft met extra moeilijkheden te maken. Immers, hij voelt zich sterk emotioneel betrokken bij de club en dus het team. Een factor, waardoor je (te) weinig afstand kunt nemen. "je hebt als verenigingsman te maken met drie dingen in je nek: Het team, het bestuur en het clublid of de fan.", vindt Fred van Urk. Dat geeft een extra druk. Het ene bestuurslid is daar ook wat meer gevoelig voor dan het andere. En wordt al te veel door de emoties meegezogen, die wel van een fan te gebrijpen en te accepteren zijn. Geeft het ook voordelen, dat je een clubman bent en coach? ja, wanneer je voldoende afstand kunt nemen van de situatie, waarbij de coach of coaches werden 'bedankt'. En dat was bij de Urker coaches steevast het geval. Ze bleven Orcaan. Immers, ook na hun deceptie bleven ze de vereniging trouwen dat niet alleen: ze bleven actief. En die grootheid wordt niet altijd opgebracht. Een vereniging die zulke leden heeft zal niet gauw verdwijnen. Dit is mede één van de redenen dat er nu een 25-jarig jubileum gevierd kan worden.

Nooit fouten gemaakt? "Oh veel, door ons, door het bestuur, ach, door wie niet." Tekenend voor hun instelling was wel de opmerking van jan Verhoeff: "Wij gingen er altijd vanuit dat ondanks de meningsverschillen tussen ons en het bestuur, het bestuur en wij toch hetzelfde doel voor ogen hadden: het beste voor de club!"

Kapper knipt kort Ergens anders in dit boekwerkje wordt geschreven over het lange haar van de spelers en de manier waarop de middenstand daarop inspeelde. Uit die tijd dateert ook het volgende verhaal: Eén van de spelers had naar de laatste eisen van de toenmalige mode zijn haar laten groeien op een manier waarop een andere bekende 'langharige', Simson, nog jaloers zou zijn geweest. Maar zo nu en dan moest toch de gang naar de kapper gemaakt worden om de dooie punten eruit te laten knippen en zo...

Tegen zo'n kappersgang werd met enige zorg aangekeken en met lood in de schoenen plaats genomen in de kappersstoel. Nadat de kapper een schort om de nek van de speler had 'geknoffeld' was men immers overgeleverd aan de kapper ..... Deze kapper was zelf een fervent basketballer (en nog speelt

hij zijn hobby-partijtje elke week mee.... al heeft ie ook bijna de leeftijd der basketball-sterken bereikt...) en genoemde kapper knipte je naar de waarde, die je, naar zijn inzicht, had voor het team. Was je basisspeler dan behoorde je geen last te hebben van je haar en hielp er geen lieve vader of moeder aan. je haar werd zodanig ingekort dat je optimaal kon spelen.... Bij spelers van iets mindere klasse wilde onze kapper nog wel eens een oogje dichtknijpen: maar anders was kort de boodschap!

Aardig was wel, dat ingewijden aan je kapsel je waarde voor het team konden aflezen en de kapper zelf, op de millimeter, je aantal speelminuten .....

79

Orea's op z'n (s)malst I In de beginjaren van de vereniging was de auto nog niet zo veelvuldig in het straatbeeld opgenomen als dat nu het geval is. Eén van de consequenties daarvan was, dat ook de vervoersmogelijkheden voor Ofca's maar dun gezaaid waren. Om die reden werd dan ook in oktober 1968 besloten tot aanschaf van een, toen al aftands, VW-busje (voor de liefhebber, het kenteken was jF-36-70). Maar daarmee was men uiteraard nog niet uit de problemen, want een dergelijke vorm van geldverslindend transport zou een behoorlijke aanslag plegen op des penningsmeesters kas.

Maar geen nood, het bestuur besloot van al/e leden een bijdrage te vragen. Maar ja, die bijdragen moesten ook worden geïnd en dat liep bepaald niet gesmeerd. In januari 1969 werd al geconstateerd, dat de inkomsten 50% lager waren dan de gemaakte kosten. Aan het eind van het seizoen 1971/1972 werd de VW-bus verkocht en in die paar jaar leverde de bus meer stof dan dit boekwerk kan bevatten.

Orea's Op z'n (s)malst 11 In de tijd van het beruchte VW-busje werd één der spelers netjes van huis gehaald omdat hij

buiten Urk woonde. Vaak werd daarvoor dan nog omgereden ook, want de goede man was bepaald niet in de nabijheid van Urk gehuisvest. Met de regelmaat van de klok kwam het echter voor, dat men voor kwam rijden, waarna het volgende zich afspeelde.

Enigszins aangeslagen loopt X naar de bus en verkondigt: "jongens, het spijt me maar .....," waarna de wachtenden in koor vervolgden: "ik mag niet van mijn vrouw." De VW-bus zet zich weer in beweging.

Achter zich zien de spelers het verdwijnende domein van X, die weer de deur achter zich sluit.

Een paar kilometer verderop zoekt de chauffeur een parkeerplaats en het wachten begint.

Vijf minuten, tien minuten:" Tjonge, wat duurt het lang," verzucht iemand. "Zo komen we nog te laat."

Dan, na twintig minuten, piepende remmen. X stapt uit zijn auto. "ja jongens, sorry voor het wachten, maar mijn vrouw geloofde niet dat ik nog een ommetje ging maken."

X stapt in de bus die verder ongestoord zijn weg vervolgt naar de wedstrijdplaats.

Orea's Op z'n (s)malst 111 Tussen de basketbal/verenigingen Orca's en Ceres is altijd sprake geweest van een gezonde rivaliteit op sportief terrein. Dat is ook niet zo

80

verwonderlijk, omdat er bij een onderlinge wedstrijd steeds sprake was van een streekderby. In 1973 is er zelfs een plan geweest om een fusie aan te gaan tussen beide verenigingen. De voorbereidingen daarvoor waren al in vol/e gang. De principe beslissingen waren al genomen door de besturen, terwijl de algemene ledenvergadering van Ceres al groen licht had gegeven.

Op 14 augustus 1973 bericht het bestuur vàn Orca's echter aan het Ceres-bestuur, dat geen toestemming werd verkregen voor een fusie van de algemene ledenvergadering van Orca's.

Overigens is ook al eerder sprake geweest van samenwerking. De notulen van 12 augustus 1972 berichten: "De heer Borgers (bestuurslid Ceres, red.) sprak.... over een samenwerking van Ceres met Orca's, maar dat was op niets uitgelopen."

Orea's Op z'n (s)malst IV In juli 1972 werd een rondschrijven aan de leden gezonden met onder andere de volgende mededelingen: - "Onze vereniging verkeert momenteel niet in een beste staat." Kennelijk werd gedoeld op de financiële staat van de vereniging, want de leden worden verzocht in te stemmen met een contributieverhoging.

- "Het grote aantal boetes voor het niet uniform gekleed zijn, heeft het bestuur doen besluiten clubkleuren te kiezen. Om de keus voor u te vergemakkelijken worden hieronder een aantal combinaties voorgesteld: geel/blauw paars/geel rood/blauw. " Tussen haakjes, welke combinatie is ook al weer gekozen? juist, ...../.....

Orea's Op z'n (s)malst V Gedurende een bepaalde periode hebben de ledenvergaderingen van Orca's zich gekenmerkt door de aanwezigheid van één vragenstel/end lid, die ieder voorstel van het bestuur pareerde met de opmerking: "Uw voorstel klinkt goed, maar zouden we niet beter ....," waarop het tegenvoorstel klonk. Tijdens één algemene ledenvergadering heeft dat lid het gepresteerd het bestuur er toe te bewegen elk voorstel terug te nemen. In die vergadering werd dus niets besloten!

Orea's op z'n (s)malst VI leder jaar wordt een algemene ledenvergadering uitgeschreven, maar omdat dat soort bijeenkomsten nu niet bepaald uitblinken in gezel/igheid, worden ze ook niet bar druk bezocht.

Het bestuur had daar op een' gegeven moment wat op gevonden en inderdaad, het hielp. De zaal zat ver voor 20.00 uur al afgeladen.

Het verslag van die vergadering zou er als volgt kunnen uitzien.

1. Opening.

Om 20.00 uur opent de voorzitter de vergadering.

2. Begroting.

Erzijn geen vragen.

3. Rondvraag.

Niemand heeft iets voor de rondvraag.

4. Sluiting.

Om 20.04 uur sluit de voorzitter de vergadering, waarna hij roept: "Anne, starten die basketbal/fillum"

Orea's Op z'n (s)malst VII Ondanks de al jaren minder rooskleurige financiële positie van Orca's was er volgens de penningmeester op een gegeven moment een voordelig saldo aan het eind van het seizoen. De voorzitter kondigde dat dan ook vol trots aan op een ledenvergadering, in de veronderstelling dat de ieden daarmee zouden zijn ingenomen. Geheel tegen de verwachting in echter deelde één der aanwezigen mee, ontstemd te zijn. Erwas namelijk nog zoveel nodig, dat een voordelig saldo niet had mogen voorkomen. Daarop richtte de voorzitter zich lichtelijk geërgerd tot één der mede-bestuursleden en sprak de gedenkwaardige woorden: "Anne, eaw jie nog wat nodig? Un klûkkien of zo?"

Later bleek dat er een telfout was gemaakt. Er was geen voordelig maar een nadelig saldo. Anne heeft zijn 'klûkkien' wel gekregen, maar een ietsje later.

Orea's Op z'n (s)malst VIII Als een speler zich tijdens een wedstrijd te buiten gaat aan fysiek of verbaal geweld loopt hij kans op een strafzaak Nou is een strafzaak niet bepaald een heuglijke gebeurtenis in het sportieve leven die het onthouden waard is, maar hoe je het ook wend of

keert, de herinnering zorgt wel voor het voortbestaan van het veelal pijnlijke voorval.

Eén der ex-coaches van Orca's I maakt het echter wat dat betreft erg bont, want hij verdringt de herinnering aan strafzaken kennelijk zo, dat ze ook niet gebeurd zijn! Desgevraagd kon hij er zich slechts één voor de geest halen. Waarop een aantal andere basketbal/-vrienden hem fijntjes herinnerden aan een redelijk aantal andere feiten uit hun gemeenschappelijke verleden. Commentaar van de ex-coach: "Oe ja, je êwen gelik" Over vergeten gesproken!

Orea's Op z'n (s)malst IX Met de komst van de Amerikanen binnen het eerste team van Orca's deed zich de ongewone situatie voor, dat ook anderstaligen binnen de muren van de Urker huiskamers kwamen. En ja, dan zul je er aan moeten geloven, want Amerikanen die Nederlands kunnen spreken zijn maar dun gezaaid.

En ach laten we wel zijn, Engels is voor ons een peuleschil. Zo kon het gebeuren, dat menig Urker meer Engels sprak dan het vertrouwde dialect. Een supporter van Orca's in het algemeen en van Amerikanen in het bijzonder had 'die vreemde' eens voor een visite uitgenodigd in zijn ouderlijke woning.

Ook moeder was aanwezig en ook zij stak haar kennis van de Engelse taal niet onder stoelen of banken.

Honderduit praatte ze. Op een gegeven ogenblik werd de televisie gezellig aangezet. En ook nu was moeder niet te houden want bedrijvig als ze was, vertaalde ze al het gesprokene voor haar gast, waarbij ze de haar toegeworpen vreemde blikken in de wind sloeg.

Enfin, de avond vloog om want gezelligheid kent geen tijd. Toen haar zoon de Amerikaan zou uitlaten, vond ze dat hij best nog eens op visite zou mogen komen, waarop de Amerikaan antwoordde, dat dàt prima was, maar dan hoefde de moeder toch echt niet meer voor de vertaling van de ondertiteling van een Amerikaanse televisieserie te zorgen!!

Orea's Op z'n (s)malst X Tja, net je rijbewijs en dan word je direct ingeschakeld bij het vervoer. Dat overkwam de heer T.t.N., maar die vond dat kennelijk geen probleem en op de bewuste avond stapte hij dan ook welgemoed achter het stuur van de VW-bus. Iedereen was ingestapt, en ook T.t.N. zat klaar voor vertrek Maar hoeveel gas er ook werd gegeven, de bus kwam geen centimeter van zijn plaats. Met een langzaam roder wordend hoofd werd het gaspedaal nog dieper ingetrapt...nog dieper...plankgas, maar echt...geen millimeter. T.t.N. zat gebogen over het stuur. De

81

, J

I

I spanning was van het gezicht van een ieder af te lezen, zou-ie wel of zou-ie niet? Met een tot in iedere vezel gespannen lichaam trachtte T.t.N. luid puffend en zelfs lichtelijk schokkend met het bovenlichaam beweging te krijgen in het kreng.

"Zou je um eerst niet in z'n één zetten" klonk het droge geluid van een slimmerik. T.t.N. draaide zich om: "Is ut gien otomaat dan?"

Orea's Op z'n (s)malst XI I speelt in de 2e divisie om de laatste en voorlaatste plaats. De hele wedstrijd gaan de beide ploegen gelijk op. Nog drie seconden te gaan. Orca's staat een punt achter. De tegenstander mag de bal uitnemen. Nog maar drie seconden, dat is verloren flitst het door de hoofden van de Urkers.

Plotseling krijgt een speler van Orca's een lumineuze inval. Hij loopt op de speler toe, die op het punt staat de bal in te gooien. "Hier, ouweffien vast, ouwe," zegt hij en duwt de verblufte speler iets in zijn handen, neemt de bal over, gooit in (scheidsrechter merkt niets.....) naar iemand die direct scoort.

Orca's had de wedstrijd allang gewonnen, toen de tegenspeler nog van de schrik van het kunstgebit in zijn knuisten moest bekomen.

Orca's

Orea's Op z'n (s)malst XII Een vereniging is natuurlijk pas een echte vereniging als hij in het bezit is van bijzondere figuren, waaraan je de vereniging 'herkent'. Dat kunnen spelers zijn met een bijzondere uitstraling zoals bijvoorbeeld David Moore. Maar het kunnen ook bestuursleden zijn of supporters. Wanneer een vereniging 25 jaar bestaat dan komen er steeds meer (al dan niet ware) anekdotes in omloop.

Trouwens, al zijn sommige misschien niet waar, ze zouden waar moeten zijn! Een voorbeeld van een roemrucht supporter in het volgende verhaaltje.

Eens moest het eerste team in het grijs verleden (nog lang geen ere-divisie) spelen ergens in de buurt van Rotterdam. Voor iedereen volslagen onbekend terrein.

Niemand wist precies waar de sporthal was. Gelukkig hadden ze als chauffeur iemand, die niet alleen een 200 procent supporter was, maar die ook bij de duivesport hoge ogen zou gooien als postduif. Hij (vond-ie zelf) wist altijd precies waar hij zijn moest. De aanvoerder had voor de zekerheid gebeld waar men zo ongeveer langs moest. Maar zijn goedbedoelde aanwijzingen werden weggewuifd door de chauffeur: "Stille maar, ik wiet waor jullie wezen moeten, ik kin de weg." De aanvoerder, die naast de chauffeur zat, zakte wat verder onderuit en besloot zijn mond maar te houden. Voorlopig hadden ze de tijd nog wel. Maar zo na een half uur rondrijden begon er toch wat

82

ongerustheid het busje binnen te sluipen.

De aanvoerder weer tegen de chauffeur: "Binnen wij ier al niet aarder langerst ewest, A.? Daor eaw je alwier die gasfebriek!" Onze supporterlchauffeur keek met een woedende blik naar de aanvoerder naast zich en deelde kortaf mee: "Rij jie of rij ik? Ze eawen ier twee gasfebrieken. Dit is de Twiede!" Het team inclusief de aanvoerder was met stomheid geslagen en gaf het op.

Het was nog een kwartiertje voor de wedstrijd en het team wist het zeker: ze waren verdwaald. De aanvoerder keek wat benauwd rond om te zien of deze plek misschien wel DRIEgasfabrieken telde. De chauffeur reed zo te zien onverdroten z'n rondjes.

Vlak voor de wedstrijd zou beginnen sloeg hij een blokje om en stonden ze voor een sporthal. Ongelovig staarde het team door de raampjes van de bus naar de hal en toen naar de chauffeur: Was dit nou instinct? En waren hier twee gasfabrieken ... of was het stom geluk?

De chauffeur was onverstoorbaar. Deed het portier open, stapte uit en voegde het team toe: "Jullie mugen wel opskieten. Angers beginnen ze zonger jullie."

Orea

'The killer whale' Tot slot laten we nog graagde gegevens volgen van de Orea, zoals die in zee voorkomt. En beoordeelt u zelf eens of Orca's de naam 'terecht' draagt: Lengte: Gewicht: Paartijd: Draagtijd: Zoogtijd: Aantal jongen: Voedsel:

450-600 centimeter circa 2.500 kilo

?

360 dagen

?

één per jaar dolfijnen, pinguins, bruinvissen, zeehonden, zeeleeuwen, baardwalvi ssen Habita: cosmopoliet Bouw: borstvinnen, groot en rond, spitse rugvi n (zwaard) Gedrog: in hongertijd vraatzuchtig vandaar 'killer' In gevangenschap: aanhankelijke vrolijke dieren.

Zeer intelligent.

•

ers veelzijdig in personal computers Personal computers. Ja, maar dan wel met specifiek op uw bedrijf afgestemde software.

Praat eens vrijblijvend met één van de adviseurs van Kuipers.

Je wordt per slot van rekening niet zomaar IBM-kwaliteitsdealer van het jaar .....

ers veelzijdig voor kantoren Zwolle

Apeldoorn

Groningen

038-291911

055-216725

050-414641

83

Aluminium , -

Ramen Deuren Schuifpuien Winkelpuien Automatische schuifdeuren Balkonhekken Knip- en zetwerk

"8LE

a MDLIJN es:

aluminium konstruktiebedr端t Havenstraat 4, Postbus 1075, 8300 BB EMMELOORD Telefoon 05270-15551 *, Fax 05270-15212.