OPEN BRIEF
‘Het échte DNA van Antwerp is in gevaar’ Na een door Antwerpfans opgestarte petitie worden trommels voortaan verboden op de Bosuil. Toegegeven: in vergelijking met de indrukwekkende ritmische drumbegeleiding bij de LatijnsAmerikaanse barra brava-groepen, klinkt het monotone getrommel in de veel te kleine Belgische uitvakken, vaak hoogst irritant. Dat de thuisfans, voornamelijk vanuit de aanpalende vakken op T3, dergelijke tromgeluiden liever kwijt dan rijk zijn, is op zich begrijpelijk. Voor een ludiek bedoelde petitie hiertegen valt dan ook iets te zeggen. Maar een daadwerkelijk verbod, dat lijkt ons dan weer een brug te ver. Bezoekende fans moeten het verdomde recht hebben om irritant te zijn. Net zoals alle Antwerpfans het recht moeten hebben om zichzelf te zijn. Met de nadruk op ALLE. Omdat de Bosuil de hel van Deurne-Noord moet blijven. Een eigenheid die we vandaag helaas in sneltreinvaart aan het verliezen zijn.
Op 12 april 2000 stond de Bosuil in lichterlaaie. De spelers van Ingelmunster wisten niet waar ze het hadden en de beelden van een ‘brandende’ Tribune 2 dragen ze de rest van hun leven mee. Antwerp speelde die dag kampioen en iedereen sprak in superlatieven over de Hel van Deurne-Noord. Van een dergelijke beleving en passie konden en kunnen de meeste clubs alleen maar dromen. Sindsdien is pyrotechnisch materiaal eigenlijk niet meer weg te denken uit het stadion. Het verweefde zich organisch met de Antwerpse beleving; een vurig addendum op de al even vurige gezangen. Antwerp heeft hier natuurlijk geen patent op. Standard maakte er over de taalgrens al eerder haar handelsmerk van en het gebruik van pyrotechnisch materiaal is wereldwijd volledig ingeburgerd. Vandaag ligt deze – in oorsprong zuiderse – iets spectaculairdere vorm van voetbalbeleving echter ‘onder vuur’, door de Pro League en de Voetbalcel van Binnenlandse Zaken die het graag volledig willen bannen uit de stadions. Waardoor de ganse Ultra-subcultuur door sommige critici meteen in zijn totaliteit wordt verguisd als gevaarlijk en onverantwoord.
‘Slecht versus goed’ Dit laatste zorgt in toenemende mate voor interne verdeeldheid. Tot in het Antwerp-clubblad toe. Zo gaat een anonieme columnist in de editie van 29 november nog een stapje verder. Er wordt de lezer een suggestieve potpourri geserveerd van geweld, bengaals vuur en het gooien van bier waarvoor een welbepaald profiel verantwoordelijk wordt geacht. Alles wat mogelijk rond het veld fout loopt, is te wijten aan paar ‘gasten’ onderaan rechts op T2; toevallig dezelfde die op sociale media vinden dat de sfeer er tegenwoordig op achteruit gaat. Kortzichtig. Want zo kinderlijk eenvoudig liggen de kaarten niet. Er is niet zoiets als een paar slechten die de pret verzieken voor het grote deel goeden. Antwerp is een volksclub; een lappendeken van mannen en vrouwen uit de verschillende wijken en deelgemeenten van onze stad; aangevuld met jongens uit de Kempen en den overkant van’t Scheld. Het gedrag op de tribune is door de jaren heen meer en meer een weerspiegeling geworden van het alledaagse leven in de buurten.