KUBA BĄKOWSKI, INTRODUCTION TO TASK: PSYCHOKINESIS ON T5 FLUORESCENT LAMP WITH CHANGES IN LIGHT COLOR AND ENVIRONMENT COLOR, 2011
zrealizował we współpracy z mistrzynią świata w podnoszeniu ciężarów, Agatą Wróbel). Kiedy indziej Bąkowski odnosi się do sportu pośrednio, poprzez podejmowanie fizycznego wysiłku, jak w dokamerowym performance Atlet P.420, w którym zrealizował specyficzną choreografię rozpisaną na własne ciało i potężny, przemysłowy podnośnik hydrauliczny.
ZAKOŃCZENIE: POLARIS
Na koniec wróćmy na daleką Północ. W Polaris Bąkowski zrobił swoją własną Gwiazdę Polarną i umieścił ją na właściwym miejscu na nieboskłonie. Realizację tę poprzedziło kilka innych, w których artysta zapalał gwiazdy. W 2006 roku na dachu bloku przy ulicy Międzynarodowej 64/66A w Warszawie Bąkowski sfotografował mieszkańców budynku. Każdy z nich trzymał w ręku zapaloną żarówkę: wszystkie razem składały się we wzór konstelacji Ursa Major, rozpościerającej się na tle nieba o zmierzchu. Dwa lata później artysta znów zrobił zdjęcie temu samemu gwiazdozbiorowi: tymi razem gwiazdami Wielkiej Niedźwiedzicy były lampy czołowe górników pozujących w sztolniach bytomskiej kopalni Bobrek-Centrum.
18
Z technicznego punku widzenia fotografię przedstawiającą własnej roboty Gwiazdę Polarną można było zapewne wykonać pod Warszawą, albo w studiu. Zamiast tego Bąkowski popłynął statkiem na Spitsbergen, i spędził miesiąc w Polskiej Stacji Polarnej Hornsund, położonej w pobliżu Zatoki Białych Niedźwiedzi. W roli bogini-niedźwiedzicy wystąpiła jedna z pracujących tam badaczek, ale niedźwiedzią głowę artysta przywiózł na Spitsbergen z Opolszczyzny. Oryginalnie ten rekwizyt wykorzystywany był w ludowym obrzędzie „wodzenia niedźwiedzia”. „To specyficzny zwyczaj – opowiadał Bąkowski na łamach „Dwutygodnika” – polegający na tym, że niedźwiedź prowadzony przez księdza i policjanta chodzi po wsi, zbierając ludzkie grzechy, a potem zostaje wyspowiadany i rozgrzeszony. Co de facto oznacza rozgrzeszenie lokalnej społeczności. Po rozgrzeszeniu następuje symboliczne zabicie niedźwiedzia. Odradza się on co roku, gotowy na przyjęcie nowych grzechów. Wypożyczono mi strój, który służył kilkanaście lat. Zrobiony z owczych skór, z głową na stelażu ze sklejki, a oczami z niebieskich guzików. Wygląda bardziej jak wesoły wilkołak niż niedźwiedź. Oddaje potoczne i ludowe wyobrażenia o zamorskim potworze”3.
kuba bąkowski: animistyczna recydywa i robienie gwiazd na niebie