Os lobos mutantes de Cerceda

- Ben, pois durmimos os dous no chan, e nadie na cama – e Aroa deitouse no súelo, o lado de Luís, el dentro do saco e ela fora.

- Que che parece eh – dixo Luís – agora ti vas morrer de frío por culpa de que non tes nada para cubrirte.

- Ben pero achégome a ti e xa está – dixo Aroa mentres se arrimaba o saco por fóra.

Este comentario fixo que a Luís lle subiran os graos da temperatura, que lle pasaron de 36.5, a 50 en cinco segundo; e Aroa debeuno notar, porque fixo o que sabía que o rapaz levaba esperando moito tempo, e ela tamén: Para Luís foi o seu primeiro bico, e sabía que non sería o último, pero algo si sabía, que o bico que lle acababa de dar Aroa sería o mellor que recibiría na súa vida.

Un pouco despois, Luís quedou profundamente durmido.

Pola mañá, espertou e decatouse que Aroa estaba de novo enriba del, acurrucadiña. Luís levantouse, colleu á Aroa en brazos e levouna á cama, e logo tapouna. Vestiuse e despois espertou a Aroa, que tamén se vestiu e os dous despois de almorzar, dixéronlles aos pais de Aroa que ían dar unha volta na bicicleta. De camiño non conversaron, estiveron sumidos cada un nos seus pensamentos, ata que chegaron ao lugar da explosión, e alí atoparon unha sorpresa, que a zona estaba acordoada, pero que non había ningún policía na zona, o que aínda os estrañou máis. Decidiron dar unha volta para buscar o lobo, e atopárono un pouco lonxe da explosión, pero non atoparon un, senón dous, iguais, e iguais de aterradores. Levaran unha cámara de fotos, e parecía o momento idóneo para poñela a funcionar, pero non para sacar fotos, senón para facer un vídeo, e despois de gravar aos lobos un anaco, no que o único que fixeron foi meterse un acubillo e despois saír, gardaron a cámara e dispuxéronse a marchar coas probas. De repente, Luís notou que un lobo o mirou fixamente, e logo botouse a correr cara onde estaban eles, polo que Luís gritou, xa sen precaución: - Aroa, corre que veñen os lobos detrás nosaaaaaa – e mentres subiu á bicicleta a todo correr, e Aroa gardaba a cámara e subía á súa.

Na casa, antes se saír, decidiran que se o Lobo, agora os Lobos, os descubrían non podían ir á casa de Aroa, porque era costas arriba e costas abaixo, polo que decidiran ir á casa dun amigo, Xavier, que cando os viu chegar a toda pastilla abriulles o portal mais a porta, e cando o portal dianteiro da casa se volvía a cerrar, con Luís e Aroa