erlandse muziek Het gaat beter dan ooit tevoren met Nederland Muziekland. Marco Borsato, Ruth Jacott, Acda 8r De Munnik, Anouk, Bl0f en Ilse DeLange halen astronomi-
meer dan dat ze iets toevoegen. Als straks de trend voorbij is zullen de Postmen het moeilijk hebben om zich internationaal te profileren.' HH: 'In Duitsland hebben we ook dit soort weinig getalenteerde wannabe-rockers die af en toe eens een reggae-nummertje doen: BAP of Splift' bijvoorbeeld. Het idee van reggae met rap is leuk, maar dit is niet meer dan wat halfgare hiphop-erwtjes met een Jamaicaans sausje. Bij echte reggae-muzikanten gaan hiervan de rasta-krullen recht overeind staan.'
Lichtpuntje is dat hammondorgel op de achtergrond. Als ze die nu laten staan en de rest vervangen, dan kan het nog wel wat worden, vooropgesteld dat ze ook de melodie, de ritmepartijen en de tekst omgooien. Eigenlijk alles dus.' LB: 'Een prachtig liedje, samen met dat van Anouk de mooiste op deze tape. De feeërieke stem van Marieke Eelman betovert. Een hit zal het hier niet worden, daarvoor is het niet pakkend genoeg. Maar in de Duitse indie-charts moet dit het goed kunnen doen.'
Solex Solex Feels Lucky HH: 'Is de stofzuiger kapot? Of hebben ze hiervoor een aardappelschilmachine achterstevoren laten lopen? Het monotone concept lijkt interessant maar dient slechts om het gebrek aan inspiratie te camoufleren.' LB: 'junglebeats met citaatjes uit de vroege jaren tachtig, een interessante mix. jammer genoeg heeft de producer haar stem ver naar achteren geplaatst. Als de zang het dragende element was geweest, had dit een internationaal succesnummer kunnen zijn. Nu klinkt het als een bootleg. Talent en ideeën zijn bij Solex echter ruim voorradig.'
Bloew de Ligny Fingiecrookie LB: 'Bloempje met haar Lolita-pop werkt mij op de zenuwen. De enigen die zich hierdoor aangesproken voelen zijn muurbloempjes van een jaar of zestien. Het nummer heeft te weinig om het lijf om lang te kunnen bekoren.' HH: 'Fingie???... Help! Enkele conservatoriumstudenten die de trends goed bijhouden en net hun eerste pilletje hebben geslikt hebben Ernie uit Sesamstraat gekruist met Björk en het resultaat laten zingen. Met welke drugs deze dame tot deze vocale excessen is gedreven is mij onbekend. Maar zeker is dat ze dringend hulp nodig heeft.'
Ceasar Situations Complications LB: 'Caesar springt niet in op de laatste trend maar citeert naar hartenlust uit veertig jaar popmuziek: een sixties-geluid, een seventies-groove, de Ll2-gitaar uit de jaren tachtig en de clubsound van de jaren negentig. Dit kan ook in Duitsland succes hebben. Groepen als Mouse On Mars en Kreidler doen het met soortgelijke nummers hier ook goed.' HH: 'Leeft Gary Numan eigenlijk nog? Heeft Ray Davies geen buitenechtelijke kinderen rondlopen in Nederland? Dat zijn zo van die vragen die naar boven komen als ik dit hoor. Opvallend: de subtiele en toch krachtige drumpartij, die echter tegen de rammel-bas geen schijn van kans heeft. Spelen ze allebei wel in dezelfde band?'
Total Touch I'll Say Goodbye LB: 'Als Total Touch hier al bekend zou zijn dan was /'// Say Goodbye een goede tweede of derde hit. Een hoogtepunt in de geschiedenis van het componeren is het natuurlijk niet, maar het is vakkundig gemaakte pop en vooral stijlvoller dan Bloem of de Vengaboys.' HH: 'Dit is van die sentimentele pop a la Whitney Houston, die het bankpersoneel het idee geeft dat hen ooit nog eens een ultieme ervaring wacht. Een gladgestreken liedje, kant en klaar geknipt voor het massapubliek dat zich gemakkelijk door het muzikale licht laat verblinden. Wie hier vrijwillig naar luistert, droomt ervan zijn vakantie te vieren op Ibiza.'
sche verkoopcijfers. Maar wat stellen we internationaal voor? We vroegen het twee muziekjournalisten uit die enorme markt die vlak naast ons ligt: Duitsland. Op verzoek van FRET luisterden ze naar tien Nederlandse acts die op dit moment een internationale carrière wagen.
ls je het Nederlands elftal ze zo van de mat ziet spelen ben je geneigd te vergeten dat ons land maar een dwergstaatje is vergeleken bij onze grote oosterbuur. Wij zijn met 15 miljoen, zij met 78 miljoen. Dat vertaalt zich ook in de muziekmarkt: wij snoeven graag over onze omzet van ruim één miljard gulden per jaar, maar de Duitsers kopen jaarlijks voor zo'n zeven miljard aan muziek. Daarmee staan ze op de derde plaats, achter de VS en )apan maar vóór Engeland, Frankrijk, Canada, Brazilië en Australië. De schaal waarin de Duitse muziekwereld gewend is te werken is duidelijk groter dan bij ons. Zagen we niet allemaal voor het eerst een megastore bij ons dagje winkelen over de grens? Voor de rest lijkt de situatie er verrassend veel op die in Nederland. Er is één landelijke publieke popzender. Eins Live, waar iedereen op kankert maar toch naar luistert. Er is een veelheid aan commerciële stations, zowel landelijk als regionaal. De belangrijke clipstations zijn VIVA (vergelijkbaar met TMF) en MTV. Concerten zijn er in overvloed, van megafestivals tot klein. En popbladen zijn er vele. Met name gratis blaadjes met een agenda en wat info over nieuwe cd's zijn er in overvloed. Een echte opinion leader, zoals Oor in Nederland, kent men er echter niet.
A
In de Duitse muziekwereld zijn vijf steden belangrijk. Allereerst Hamburg, waar alle grote platenmaatschappijen zijn gevestigd. Keulen huisvest veel belangrijke media en mag je dus het Hilversum van Duitsland noemen. Het Ruhrgebied, eigenlijk één gigantische stad, is van belang omdat er zo enorm veel mensen wonen en er talloze uitgaansgelegenheden en cd-winkels zijn. Van iets minder belang zijn Berlijn - de stad in
FRET 5 6
(weder)opkomst - en München, het hart van het zuiden. Voor Nederlandse muzikanten liggen de meeste kansen in het Ruhrgebied, simpelweg omdat het dichtbij is. Bovendien zijn de mensen er goed bekend met Nederland en haar wat merkwaardige inwoners omdat ze er regelmatig een weekendje komen uitwaaien. Er zijn veel goed geoutilleerde clubs met live-muziek en het publiek is er over het algemeen vriendelijk en geïnteresseerd, ook voor de minder bekende muzikant. Vandaar ook dat we voor ons luisteronderzoek journalisten hebben benaderd uit die regio. Lars BIgge (LB) is popredacteur van de Rheinische Post, het grootste regionale dagblad in het Ruhrgebied. Met een oplage van 410.000 exemplaren is de krant qua omvang te vergelijken met De Volksl<rant. Lars is ook de Duitse correspondent voor Oor's Popencyclopedie. Hans Hoff (HH) schrijft voor Sounds, één van de talloze muziekbladen die Duitsland rijk is. Het blad heeft een oplage van zo'n honderdduizend exemplaren. Om je een idee te geven; dat is drie keer Oor. Sounds staat erom bekend dat haar recensenten nogal kritisch zijn, om niet te zeggen er graag het mes in zetten. We legden hen tien nummers voor van Nederlandse acts die momenteel de sprong naar het buitenland wagen.
zanger in het Duits zingt doet er niet toe, want hij is nauwelijks te verstaan. Deze band mist het technisch vermogen om hem in muzikaal opzicht omhoog te kunnen krijgen en heeft niet meer dan een vingerhoedje talent voor melodie. Om dit leuk te vinden moet je wel erg veel gezopen hebben.'
Anouk Nobody's Wife HH: 'Anouk doet net zoiets als Melissa Etheridge en Alanis Morissette: woest gebrul over rauwe gitaarriffs. Bij Nobody's Wife ruikt de lucht naar zweet en bier, staat er achter het podium iemand op het punt over te geven, draagt de zangeres een foute leren broek en trouwt ze aan het eind met de bassist.' LB: 'Anouk slaat een brug tussen de jaren zeventig en negentig met traditionele gitaarrock en een moderne crossoverbeat. Wat ze doet is niet vernieuwend maar wel goed en eigenzinnig. Vroeg of laat gaat Duitsland ook voor de bijl.'
Ilse Delange Wliat Does Your Heart Say Now HH: 'Een ontstellend lullige countryballade, die maar door blijft zeuren. Zo zou Peter Maffay klinken als hij een vrouw was geweest en stand by your man als levensmotto had genomen. Een akoestische frikadel met bedorven barbecue-saus.' LB: 'Ilse DeLange bewijst dat goede country niet per definitie uit de VS hoeft te komen. Ze zingt met passie en gevoel voor stijl, en verlaagt zich niet tot het geforceerd aanpassen aan de trend. Het enige wat je haar kunt verwijten is dat het net iets te netjes klinkt.'
De Heideroosjes Würst Und Kase LB: 'Een verrassing: de Heideroosjes in het Duits. Maar hun bijdrage aan de Duits-Nederlandse vriendschap zal niet zoveel effect sorteren omdat ze zich bedienen van zulke oudbakken punkritmes. Zelfs in Duitsland hoort men liever muzikaal meer ontwikkelde bands.' HH: 'De Heideroosjest klinken als een paar jonge dronken punks uit Düsseldorf die hun helden Die Toten Hosen naapen. Verder dan het schreeuwen van clichés over Duitsers en Nederlanders komen ze niet. Dat de
Postman Cocktail LB: 'Reggae met hiphop doen er meer op dit moment. De Postmen klinken echter niet zo overtuigend. De reggaebeats zijn licht en losjes, maar de raps storen
m
The Vengaboys We Like To Party HH: 'Dit is hier ook een hit, dus laat ik een beetje voorzichtig zijn in mijn oordeel. Tot nu toe dachten wij Duitsers altijd dat alteen onze Modern Talking dit soort verschrikkelijke vrolijkheid maakte, maar helaas. Het is een soort elektronische draaiorgelmuziek.' LB: 'Ondanks sterke concurrente uit Duitsland zelf (Mr. President, Dj Bobo, Scooter) is dit hier ook een hit. Dat is knap. Maar mij doe je er geen plezier mee.' Nilsson My Brain's Down HH: 'Een zichzelf overschattende zangeres die expressie verwart met volume. Vergeleken hierbij klinkt zelfs brulboei Celine Dion nog wel dragelijk. Dit klinkt als een therapiesessie. Moeten wij daar naar luisteren? Als iemand pijn heeft dan kunnen mensen om haar heen toch helpen met tabletten en mooie woorden.
Nawoord Au! Dat doet zeer. In Duitsland zit men blijkbaar niet te wachten op iedere Nederlandse act die in eigen land succes heeft. Het waarom is simpel. Onze oosterburen hebben namelijk een enorm arsenaal aan succesvolle eigen bands. Het nationaal product scoort daar al jaren rond de dertig procent. En dan hebben we het niet over de Heino's en dergelijke, maar over rockgetinte acts als Fury in the Slaughterhouse, Herbert Grönemeyer, H-Blockx, Rammstein, Selig, Die Artzte en Die Toten Hosen. Wil een artiest in Duitsland succesvol zijn, dan moet hij iets toevoegen aan wat er al is. Daarom hebben de Heideroosjes en Bloem de Ligny het waarschijnlijk moeilijker dan een Ilse Delange of een Anouk. Maar omgekeerd geldt precies hetzelfde. Het in zijn soort extreme Rammstein doet het hier prima, terwijl op zich uitstekende bands als H-Blokx of Die Toten Hosen hier nooit een poot aan de grond hebben kunnen krijgen. Waarom? Omdat wij dus zelf al Urban Dance Squad en de Heideroosjes hebben...
FRET 5 7