Succesverhaal
Nieuws van de locatie
Droombaan
Naam: Jan Franke Oud-leerling: JvO (1995 – 1998) en Amersfoortse Berg (1998 – 2001) Huidig: Journalist in Israël en de Palestijnse gebieden
‘Mijn mentoren hebben diepe indruk op me gemaakt’ Jan Franke begon op het Johan van Oldenbarnevelt en na drie jaar maakte hij de overstap naar De Amersfoortse Berg, waar hij meer op zijn plek was. Na een mooie schooltijd ging hij sociologie studeren en nu woont hij in Tel Aviv, waar hij werkt als MiddenOostencorrespondent voor BNR, ANP, Elsevier en het AD.
12
‘Ik kijk zeer positief terug op mijn tijd op De Amersfoortse Berg. Ik kwam van het zeer gedisciplineerde en ambitieuze JvO. Hoewel inhoudelijk een uitstekende school paste de diversiteit en vrijheid op De Amersfoortse Berg beter bij mij. Ik vond het prettig dat ik op een school kwam met leerlingen uit andere culturen. Er zat een jongen uit Ecuador in mijn klas, die wat extra hulp nodig had. Die bood ik graag. Ook had ik meer tijd voor sport en sociale aangelegenheden, die ik destijds net zo belangrijk vond als school.’
Warme herinneringen Hoewel ik een goede leerling was, had ik in die tijd moeite om dingen tot een goed eind te brengen doordat mijn ouders in scheiding lagen. Docenten waren begripvol en stimulerend. Eigenlijk reageerden ze precies zoals je zou hopen in zo’n situatie: hun deur stond altijd open als ik wilde praten, maar
ze sloegen ook met de vuist op tafel als dat nodig was. Ik bewaar warme herinneringen aan mijn docenten Ted Vermeulen (aardrijkskunde) en Guido van der Waals (wiskunde), die voor mij een mentorrol vervulden die diepe indruk op me gemaakt heeft. Al jong leerden ze mij en andere leerlingen dat je zelfvertrouwen moet hebben en dat je met hard werken een heel eind kunt komen. Het belangrijkste was dat ze alle leerlingen, jong en oud, gelijkwaardig behandelden en oprecht luisterden naar andere meningen. Ik was in die tijd behoorlijk eigenzinnig, en dat ben ik nog steeds, maar daar werd altijd met begrip op gereageerd. De manier waarop ze in me geloofden en me stimuleerden heeft mij zelfvertrouwen gegeven in het maken van mijn eigen keuzes. Ik durf te stellen dat hun begeleiding heeft bijgedragen aan de wijze waarop ik later in mijn leven heb durven kiezen voor mijn droombaan.’
Na goede gesprekken waarin veel schoolkeuzemogelijkheden de revue passeerden koos Jan Franke voor een studie sociologie aan de UvA. ‘Schrijven heb ik altijd al gedaan, ook op De Amersfoortse Berg, waar ik voor de schoolkrant schreef. Op de UvA ging ik daarmee door als redacteur en later hoofdredacteur van het universiteitsblad. Na mijn studie en diverse banen in Nederland heb ik het traditionele carrièrepad verlaten en ben ik op de bonnefooi naar Tel Aviv afgereisd. Nu leef en werk ik in een enerverende, soms onveilige wereld. Het is bij tijd en wijle zwaar, omdat ik altijd paraat moet staan en alles zelf moet organiseren. Ondanks dat is dit mijn droombaan. Ik vind het ontzettend belangrijk werk. Er komen steeds meer vluchtelingen naar Nederland en of we dat leuk vinden of niet, het heeft impact op onze samenleving. De bevolkingssamenstelling gaat veranderen en we moeten een manier vinden om daarmee om te gaan. Soms stoor ik me aan BN’ers met hun “bureaustoelmeningen” over de situatie in Israël en Gaza. Zij kennen de situatie niet zoals ik die ken. Ik ken de Nederlandse samenleving en de cultuur in het Midden-Oosten. Ik woon er en spreek de taal. Dat maakt dat ik die vertaalslag kan maken. Ik wil graag vanuit de echte situatie een beeld schetsen en uitleggen dat dingen anders werken, hoe ze werken, en hoe we daarmee om kunnen gaan.’
Altijd bijgebleven Dat ik de keuze heb durven maken voor dit werk is begonnen met de open en gelijkwaardige gesprekken die ik had met Ted Vermeulen (decaan) en Guido van der Waals. Die gesprekken zijn me altijd bijgebleven. Ik heb nooit het gevoel gehad dat ik de 100ste was die op die stoel zat. Dat was zo belangrijk voor me, want als 17-jarige sta je voor zo’n wezenlijke keuze. Docenten zijn hierin van grote invloed. Gelukkig zijn er veel goede docenten op wie we trots mogen zijn. Ik vind dat dat weleens gezegd mag worden!’ Een aanrader: www.janfranke.com.
Chillen na examenstress
Naam: Chu Ling de Jong-Li Functie: Voorzitter Ouderraad ’t Atrium
’t Atrium heeft een actieve ouderraad. De raad verzorgt op verschillende momenten in het jaar traktaties voor leerlingen, organiseert een uitwisselingslunch, en in de examenperiode worden twee lokalen omgebouwd tot huiskamer waar leerlingen na hun examen kunnen uitpuffen.
C
hu Ling de Jong-Li is sinds haar dochter in de brugklas zit lid van de ouderraad. Sinds vorig jaar is zij voorzitter. ‘Ik vind het fijn om bij de school van mijn kinderen betrokken te zijn. Als ouderraad sturen we kaartjes naar zieke leerlingen en docenten. We regelen een attentie voor leerkrachten en een paar keer per jaar verzorgen we traktaties voor leerlingen, bijvoorbeeld tijdens de sportdag en kerst. Maar het leukste is toch wel het huiskamerproject,’ vindt Chu Ling de Jong-Li. ‘Net voor de examenperiode aanbreekt toveren we twee lokalen om tot huiskamer. Dan zetten we lekkere banken van de kringloop neer, en zo’n echte oude lamp. Leerlingen kunnen zich te goed doen aan allerlei hapjes zoals chips, snoep, koekjes, komkommer en tomaat en natuurlijk wat drinken. Na hun examen kunnen ze binnenlopen; de een vertelt dan dat hij het totaal verknald denkt te hebben, de ander vond het een makkie en weer een derde heeft geen idee hoe hij het gemaakt heeft. Als ouderraadsleden en ouders die vrijwillig meehelpen, luisteren we naar de verhalen, en soms moeten we een opbeurend woordje spreken.’ Dit jaar krijgt het huiskamerproject voor Chu Ling een nieuwe dimensie omdat haar dochter dit jaar examen doet. Maar ze heeft er alle vertrouwen in. ‘Het gaat helemaal goedkomen met haar. Tevens is het mijn laatste jaar, omdat mijn dochter van school gaat. Ik kijk terug op een leuke tijd waarin we veel voor de leerlingen hebben kunnen doen.’ 13