2 minute read
Afdelingsvrijwilliger
Senta Heynen: Afdelingsvrijwilliger op de afdeling Neurologie
Binnen ons ziekenhuis kunnen wij niet zonder vrijwilligers. De enthousiaste groep van vrijwilligers is heel divers; van jong tot oud, van scholieren tot mensen met een baan, werkzoekenden en gepensioneerden. Senta Heynen is er daar 1 van, zij is afdelingsvrijwilliger op de afdeling Neurologie.
‘In december 2021 ben ik begonnen als vrijwilliger bij Franciscus. Ik werk hier 1 keer per week van 10.00 tot 14.00 uur met een fantastisch team. De fijne sfeer en de mate waarin het vrijwilligerswerk aansluit op mijn vorige functie, heeft ervoor gezorgd dat ik vrijwilliger ben geworden. Zorgen voor patiënten voelt erg fijn, omdat ik er zelf ook een fijn gevoel aan overhoud.
In de ochtend kom ik aan in het ziekenhuis en lees ik in het logboek welke patiënten ik die dag ga bezoeken. Wij werken veel samen met de fysiotherapie en we kloppen bij hen aan zodra we iets niet weten. Ik ga naar de kamers van de patiënten en vertel ze dat ze welkom zijn in de huiskamer. Zo nodig ik de patiënten uit om deel te nemen aan onze activiteiten. Op de afdeling Neurologie helpen wij met verschillende werkzaamheden, denk aan de krant voorlezen of gewoonweg even praten met de patiënt. Maar het belangrijkste is ‘stimuleren tot bewegen’.
Voordat ik begon met vrijwilligerswerk had ik nooit verwacht dat de spierkracht van een mens zó snel achteruit kan gaan als je even niet beweegt. Elke dag proberen wij beweging toe te passen, denk hierbij aan even wandelen of fietsen op de fietscomputer in de huiskamer. Maar ook aan het maken van een woordzoeker. Het lukt niet altijd, want mensen denken vaak ‘nu even niet’, maar je blijft het proberen en vaak lukt het alsnog. Je moet patiënten op een goede manier benaderen en hen enthousiast maken.
Het is fijn om mensen te laten voelen dat ze even geen patiënt zijn. Het zorgt voor een onderbreking van al het leed. Wij bieden de helpende hand en zeggen af en toe tegen een verpleegkundige: “Ga jij maar even wat eten, dat doe ik wel”. Door het werken als vrijwilliger ben ik een stuk vrolijker en bloei ik helemaal op. Ik heb weer een doel en ik kijk ernaar uit om nog meer patiënten te helpen!’
