Dubbelinterview André en dokter DurduRayman over essentiële trombocytose nnn
André:
‘Ik was zo koud als een vrieskip’ ‘Een sterke gozer met een liefde voor motorrijden,’ zo omschrijft André zichzelf voordat hij de diagnose krijgt. Helaas is André door zijn ziekte niet zo sterk als dat hij was, al kan hij nog wel motorrijden. Dat hij dat nog steeds kan, is volgens André te danken aan internist-hematoloog Durdu-Rayman. André: ‘Ik vind haar begaafd in haar vak en ook een bijzonder aardig persoon. Toen ik haar voor het eerst ontmoette terwijl ik in het ziekenhuisbed lag, was ze al goed bekend met mijn situatie. Ze is heel erg begaan met haar patiënten. Samen met mij heeft ze de juiste beslissingen genomen en is direct gestart met onderzoeken.’ André: ‘In het begin was het zwaar. Ik kreeg de hoogste dosering medicijnen. Om 8.30 uur nam ik 2 capsules en binnen een half uur was ik zo koud als een vrieskip. Daarna wilde ik alleen maar in bed liggen en slapen. Nu gebruik ik minder medicijnen, al speelt de vermoeidheid nog steeds een grote rol. En omdat ik zo vermoeid ben, kan ik helaas niet meer werken. Het is allemaal niet ideaal, maar ik heb nog een goed leven.’ Want dat hij nog in leven is, is voor André niet altijd een zekerheid geweest. André: ‘Toen dokter Durdu-Rayman mij de uitleg gaf over essentiële trombocytose, vroeg ik mijzelf af of ik nu wel het hele verhaal te horen kreeg. Verbloemde ze misschien dat ik over 6 maanden niet meer zou leven? Dokter Durdu-Rayman vertelde namelijk dat het een serieuze ziekte is en zelden had ze een patiënt gezien met zo’n ernstige diagnose. Dankzij de essentiële trombocytose had ik namelijk een hart- en nierinfarct gekregen. Ik zei: Dokter, volgens mij word ik niet oud. Maar daar wilde zij niks van weten. Dat idee van doodgaan, moest ik uit mijn hoofd zetten. Als de behandeling naar verwachting zou verlopen, had ik een goede prognose. Samen gingen wij ervoor.’ De behandeling is succesvol en ondanks dat André de rest van zijn leven de medicijnen moet gebruiken, kan hij weer dromen over een toekomst. André: ‘Als mijn vrouw met pensioen is, gaan we samen terug naar het oosten van het land. Daar kan ik dan gelukkig nog motorrijden. Zo lang ik nog rustig aan doe, kan het allemaal best nog wel. Ook dankzij dokter Durdu-Rayman. Ik ben dol op haar.’
08 samen
