Ante o referendo constitucional: abstención activa

intervención do estado nos conflictos obreiros, o que supón unha conculcación dos dereitos dos traballadores a capricho do Goberno que endexamáis pode respaldar un partido ao servicio do proletariado como o noso.

Dende a perspectiva do principio de libertade de cultos e de respeito á conciencia dos cidadáns, o PGP rexeita a confesionalidade da Constitución. Lonxe do laicismo e da neutralidade en materia relixiosa que é inherente ao sistema democrático, a Constitución consagra o apoio unilateral á Igrexa Católica. Isto resulta evidente no art. 16 no que, trais de declarar que ningunha confesión terá caracter estatal, engádese que "os poderes públicos terán en conta as creencias relixiosas da sociedade española e manterán as conseguintes relacións de cooperación". Máis adiante, no art.

28, recoñécese o dereito a crear centros de ensino privado e afírmase que os poderes públicos axudarán a tais centros. Isto supón o apoio e a subvención aos colexios e universidades eclesiásticos, en detrimento do ensino estatal e a canalización de inmensas porcións dos presupostos do Estado en favor dunha entidade de índole non pública: a Igrexa Católica.

O PGP considera anti - democrático o contido dos arts. 47 e 94 que se refire á suspensión dos dereitos fundamentáis mediante estados de excepción, de alarma e de guerra. Estas situacións, que eliminan toda garantía cidadán, constuirán un perigoso instrumento en mans de quen teña a maioría no parlamento e, de por sí, amosan claramente a fraxilidade da pantalla democrática da Constitución.

Outras moitas eivas, de entidade menor, poderían atoparse no texto constitucional. Pro convén ollar xa a Constitución dende o ángulo da liberación nacional de Galicia.

III. APONTAMENTOS ENCOL DA CONSTITUCION ESPAÑOLA DENDE A PERSPECTIVA DA AUTODETERMINACION E A INDEPENDENCIA DA NACION GALEGA. Dende o Título I ("Principios Xeráis"), Art. 2, a Constitución deixa ben claro que está a definir un estado unitario, desbotando o artellamento confederal ou federal do mesmo. Todo o ordenamento sométese ao principio da unidade do Estado: "A Constitución fundaméntase na unidade de España".

Acto seguido, recoñécese o dereito á autonomía das "nacionalidades" e "rexións"que a integran.

Así, baixo o aparente progreso que podería supór o emprego do termo "nacionalidades", acóchase un deliberado confusionismo ao situalas no mesmo plano xurídico-político que as "rexións". En todo caso, unhas e outras serán unidades compoñentes da nación española.

O anterior principio rector refléxase na definición oficial dos idiomas. Existe o español, "lingoa oficial do Estado", e as demáis língoas (ou sublíngoas) que serán tamén oficiáis nos Territorios Autónomos (TA) segundo se vaia determinando nos seus respectivos Estatutos. Toda unha institucionalización da diglosia: unha língoa dominante e outras língoas dependentes. Diste xeito, tódolos españóis terán, con respeito ao Español, o "deber de coñecelo e o direito a usalo". O cal quererá decir que, na Galicia Autonómica, calisquer persoa ou funcionario poderá rexeitar comunicacións oráis ou escritas en galego en calisquer trámite privado ou público. Dentro da Constitución, pois, non terá cabida unha verdadeira oficialidade do Galego na Galicia Autónoma, pois a necesaria obligatoriade de coñecer o galego e o dereito a usalo prós habitantes de Galicia,