Gied herinnerde zich Sjef van de lagere school ook als een leergierige jongen met een helder verstand en een goed geheugen.4 Er was in het dorp een bibliotheek, die werd beheerd door een kapelaan van de parochie in Hoogerheide. Die bibliotheek was gevestigd naast de toenmalige Boerenleenbank, waar het boekenbezit in een aparte kamer werd bewaard. Leesboeken en spannende jongensboeken. Meester Louis Nelen van de tweede klas woonde een deur verder, weet Gied nog. Hij en Sjef zijn trouwe bezoekers geweest van de bibliotheek. ‘Sjef heeft de hele bibliotheek uitgelezen. Een jongen met capaciteiten, ook op sportief gebied.’ Sjef en Kees Dierikx werden samen lid van HVC, de Hoogerheidense Voetbal Club. Dat was een neutrale club met een eigen terrein aan de linkerkant van de weg van het Zandfort naar Woensdrecht. De andere club in het dorp was VIVOO bij het patronaat in het dorp, een katholieke club. ‘Daar hadden wij eigenlijk niets mee’, aldus Kees. Werk in de polder Doorleren was er voor de kinderen Adriaansen en Dierikx niet bij. Sjef en Kees zijn na de lagere school in de polder bij Woensdrecht gaan werken. Een vast contract heeft Sjef niet gehad, hij was los werkman, dagloner, later knecht bij een expeditiebedrijf.5 Maar dat zware werk in de polder was niet wat Sjef en Kees zagen als hun toekomst. Ze wilden meer. In de woorden van Kees: ‘Ik had geen zin om mijn hele leven lang de IJsberg af te lopen.6’ Het contact met Kees is na de school gebleven. ‘We gingen, zestien jaar oud, samen biljarten in een cafeetje in onze straat, het Zandfort, en we dronken er een biertje. Vijftien cent kostte dat. Als je werkt mag je ook in een café komen’, zo hadden ze zelf beslist. Ook meisjes hadden hun aandacht. ‘We zaten eens allebei achter hetzelfde meisje aan. Het was kermis in het dorp en de vraag was wie met haar uit zou gaan. We besloten toen geen van beiden met haar te gaan, we wilden toch geen ruzie hebben om een griet.’ Later kreeg Sjef kennis aan Marietje van Os. ‘Een lief meisje, niet al te groot’, zo herinnert Kees zich. Van zijn broers trok Sjef eigenlijk alleen op met Piet, die drie jaar ouder was. Er was verder weinig contact tussen de broers en zussen. ‘Ze waren niet zo praterig’, aldus een reactie achteraf. Militaire dienst Kees Dierikx, heeft zich, toen hij voor militaire dienst moest worden gekeurd, opgeven voor de Koloniale Reserve voor het KNIL en is naar Indië vertrokken. Sjef wilde dat ook, maar hij was nog minderjarig en zijn vader heeft hem geen toestemming willen geven. Op 3 april 1939 is Sjef Adriaansen, negentien jaar oud, opgekomen als gewoon dienstplichtige7 bij het 1e Eskadron van het Tweede Regiment Huzaren in de Trip van Zoudtlandkazerne in Breda. Op 4 november 1939 is hij overgegaan
HO O G E R H E I DE
| 9