Acta-studente Iris Ohayon aan het werk in Vila Cruzeiro
gebit en geeft voor iedere tand en kies een code aan Khiem door, die die code noteert. ‘Alweer een mond vol verrotte tanden,’ zucht Iris, licht aangedaan. Zweetdruppels staan op haar voorhoofd. De kleine ventilator draait op volle kracht, maar kan de hitte niet verdrijven. Het is zeker dertig graden en pas elf uur ’s ochtends. Khiem en Iris zijn al drieënhalf uur non-stop aan het werk. Sinds oktober zijn Khiem en Iris in Rio de Janeiro. Ze werken voor Ibiss, een Nederlandse stichting die ruim zestig projecten draait in de sloppenwijken van de grote Braziliaanse stad. Er
zijn projecten voor tienermoeders, onderwijsen zorgprojecten voor kinderen en mogelijk
‘Vaak komen patiënten geen tweede keer terug’ heden voor drugskoeriers die hun leven willen beteren. Daarvan zijn er zat in Rio. In veel van de favela’s is nog steeds een bloedige drugsoor log aan de gang. De Nederlandse Anne van den Ouwelant (29) is stafmedewerkster bij Ibiss. Samen met oprich
ter Nanko van Buuren, is zij verantwoordelijk voor een aantal projecten en ontwikkelt ze een training voor begeleiders om met getraumati seerde kinderen te werken. Voor de gelegenheid reist ze mee naar Vila Cruzeiro. Vanaf de metro staan kleine busjes te wachten. ‘Ze kennen me inmiddels,’ zegt Anne. ‘Het is een stuk veiliger sinds vorig jaar. Daarvoor had ik hier echt niet in mijn eentje kunnen komen.’ Vila Cruzeiro, de favela waar Khiem en Iris werken, is in november 2010 gepacificeerd. In aanloop naar het WK voetbal en de Olympische Spelen die beide, respectievelijk in 2014 en in
FoliaMagazine
29