opinie
Curvers
De UvA is geen merk
Aanrader
Het CvB zou openheid van zaken moeten geven over waarom Karel van der Toorn is opgestapt, in plaats van bang te zijn voor imagoschade, vindt Ilios Willemars. Karel van der Toorn is weg. Voor de studenten die niet weten wie dat is: hij was de voorzitter van het College van Bestuur (CvB). Dat is het orgaan dat de UvA-HvA bestuurt en de belangrijkste beslissingen neemt, zoals over het opheffen van opleidingen of het plaatsen van vingerafdrukapparatuur op het Science Park (wat is er mis met sleutels, vraag je je af). Van der Toorn was dus een van de belangrijkste figuren die op
Het CvB kan niet zomaar de UvA het zwijgen opleggen de UvA rondliepen. Nu is hij weg en zoals Jim Jansen, de hoofdredacteur van Folia Magazine, al aangaf in zijn redactioneel commentaar van 26 oktober, is het niet duidelijk waarom. Wat wél duidelijk is, is dat wij in ieder geval niet mogen weten waarom hij weg moest. De universiteit is een instelling die volgens Paul Doop (waarnemend CvB-voorzitter) en het College van Bestuur als merk moet worden gezien. Dat merk heeft volgens hem als doel het grotere, overkoepelende merk Amsterdam te dienen. Bij een merk draait alles om vertrouwen, namelijk het vertrouwen dat het merk staat voor een bepaalde kwaliteit. Het is slecht voor een merk als zijn imago schade oploopt. Mijn stelling is dat door het aftreden van Van der Toorn schade is toegebracht aan het merk UvA en dat het geen toeval is dat Doop zo triomfantelijk verkon-
20
FoliaMagazine
digt dat hij niet gaat vertellen waarom Van der Toorn weg moest. Hij laat hiermee zien dat hij de touwtjes stevig in handen heeft en dat niemand hem iets kan maken. Dit zijn precies de kwaliteiten die een charismatisch leider van een bureaucratie moet tonen om het vertrouwen in zijn merk te handhaven. Tegelijkertijd stelt hij zijn oud-collega gerust die blijkbaar ook liever niet de vuile was buiten hangt. Nu zou je kunnen zeggen: ‘Wat zou het, het is toch een goede universiteit en dat die zichzelf profileert als merk, daar heb ik verder toch geen last van?’ Het probleem is echter dat de UvA geen merk ís, en ook niet moet willen zijn. De UvA is een instelling die wordt gefinancierd door alle mensen die belasting betalen en in het bijzonder de studenten zelf. De samenleving heeft dan ook het recht om te weten wat er met dat geld gebeurt. Het is van belang dat de leden van de academie weten wie er aan het hoofd staat van hun gemeenschap en waarom dat het geval is. Het is van belang dat het College van Bestuur niet naar eigen goeddunken de gehele staf van de UvA het zwijgen kan opleggen. Tot slot is het van uiterst belang dat studenten tegen dit soort achterkamertjespolitiek in opstand komen, omdat hun universiteit niet mag worden gedegradeerd tot een merk dat slechts een kanttekening is bij de slogan ‘I AMsterdam’. yyy Ilios Willemars is student sociologie en lid van de Centrale Studentenraad namens Ons Kritisch Alternatief.
Dit weekend ben ik er even lekker voor gaan zitten met het nieuwe boek van Sasha de Vries. Haar kennen we wel als jurylid van de serie Modemeisjes met een Missie. Vorig jaar zijn de gebundelde columns over haar tijd als model al uitgekomen. En nu dus een boek. Meteen lezen natuurlijk! Het gaat over een jonge vrouw die tegen anorexia en het heersende schoonheidsideaal vecht en ondertussen probeert beroemd te worden. Dit sprak mij ontzettend aan. We maken in dit verhaal kennis met Sabine, een jonge vrouw met anorexia die in haar zoektocht naar roem steeds veel foute mannen tegenkomt. Model worden is helemaal niet alleen maar leuk, zo onthult Sasha. Maar wel glamourous. De affaires van Sabine in de fashionwereld zijn echt smullen. ‘Wat zou er nou autobiografisch zijn?’ vraag je je af tijdens het lezen. Natuurlijk wel een serieus onderwerp, anorexia, maar alles is met humor en zelfspot geschreven en daardoor las het toch als een trein. Wat wel apart is aan dit boek, is dat het niet chronologisch verteld is. Niet in de goede volgorde dus. Dat maakte het een beetje verwarrend, maar toen ineens dacht ik: aha! Sasha schrijft ook veel in metaforen, dat vond ik mooi. Ze heeft een vlotte pen, dus ik heb het in één ruk uitgelezen. Het einde was ook heel verassend, *spoiler alert* als Sabine besluit toch aan haar ‘innerlijke carrière’ te gaan werken. Echte schoonheid zit van binnen. Ik vind het in elk geval ontzettend knap dat Sasha haar ziekte overwonnen heeft en daar zo openhartig over schrijft. Zij plaatst zichzelf hiermee in een rijtje inspirerende, sterke schrijfsters. Eigenlijk gaat dit boek over Sasha’s levensfilosofie: pluk de dag, carpe diem! Geniet!! Kortom, dit boek is gewoonweg te gek. Ik kan het echt aanraden aan iedereen die van lezen houdt. Vijf sterren. ***** Uitgeverij MidpricePaperback-Forever ISBN nr. 9035135946 yyy Emma Curvers