‘ Bovengemiddeld is het nieuwe gemiddelde’ Ze zijn individualistisch, ambitieus, ongeduldig en soms onzeker. De twintigers van nu. Aik Kramer en Thijs Launspach schreven er een boek over: Quarterlife. De toevoeging ‘crisis’ lieten ze bewust weg. ‘Wij gaan niet uit van een probleem, maar van een levensfase.’ tekst Gijs van der Sanden / foto Bob Bronshoff
B
eiden dragen een keurig jasje. UvAalumni Aik Kramer (rechten, 32) en Thijs Launspach (psychologie, 24). De dertiger is bestuursrechtadvocaat, de twintiger psycholoog. Allebei zijn ze quarterlifers: jonge mensen op ongeveer een kwart van hun leven, die zich in tegenstelling tot de generaties voor hen in een nieuwe, langere fase van ‘volwassen worden’ bevinden. Hun opdracht: hun eigen leven vormgeven. En, uiteindelijk, gelukkig worden. Zo omschrijft het tweetal dat tenminste zelf, in hun vorige week verschenen boek Quarterlife, waarin ze aan de hand van thema’s een beeld schetsen van de verschillende aspecten van deze levensfase. Ze interviewden generatiegenoten, halen wetenschappelijk onderzoek aan en geven tips om de kansen in deze periode te benutten. Ze moesten er wat mee, zeggen ze. Met de verhalen die ze hoorden van twintigers. Voor het platform Generation Why – in 2007 opgericht door Kramer – organiseren de heren evenementen voor jongeren en jongvolwassenen. Met hen voerden ze vele gesprekken. Over hun ambities, hun teleurstellingen, de keuzes waarvoor ze kwamen te staan. Zo ontstond het idee voor een boek. Kramer: ‘Natuurlijk verschilden die verhalen onderling van elkaar, maar de rode draad was dat deze mensen allemaal op zoek waren naar hun rol in de wereld.’
34
FoliaMagazine
Zijn twintigers van nu echt zo anders dan die van eerdere generaties? Kramer: ‘Als je de grote verschillen wilt zien, moet je de huidige generatie twintigers vergelijken met die van onze grootouders. Zij waren op hun eenentwintigste al echt volwassen: het merendeel was op jonge leeftijd getrouwd, had kinderen en werkte. Hun kinderen – onze ouders dus, de babyboomers – zijn het anders gaan doen. Zij hebben hun kinderen veel vrijheid en zelfvertrouwen gegeven. De generatie
‘Deze levensfase kent vele uitdagingen’ die is opgegroeid met het idee “jij mag doen met je leven wat je wilt”, dat zijn de quarterlifers. De jongere quarterlifers gaan nu de arbeidsmarkt op, zoals Thijs. De ouderen, zoals ik, zijn al wat langer bezig. Maar allebei doen ze er in vergelijking met eerdere generaties langer over om zich te ontwikkelen en hun plek te vinden in de wereld. Quarterlifers vragen zich voortdurend af: wat maakt mij nou echt gelukkig?’ En dat is helemaal niet erg, bepleiten jullie in Quarterlife. Launspach: ‘Inderdaad. Veel boeken die over dit thema zijn verschenen hebben het over de
“quarterlifecrisis”. Daarin wordt ervan uitgegaan dat twintigers van nu verdwalen in het doolhof van keuzes die ze moeten maken – op het gebied van studie, werk, de liefde. Wij hebben in ons boek bewust dat woord “crisis” achterwege gelaten. Wij gaan niet uit van een probleem, maar van een levensfase. Een ander perspectief, dus.’ Kramer: ‘We willen niet dat mensen meteen denken dat ze in een crisis zitten als ze even moeite hebben met het vinden van een baan of als het tijdelijk niet goed gaat in de liefde.’ De quarterlifecrisis is onzin? Kramer: ‘Nee, zeker niet. Deze levensfase kent vele uitdagingen. Sommige twintigers raken inderdaad van de rails.’ Launspach: ‘Tegenwoordig hebben we zeggenschap over zo ongeveer alle vlakken van ons leven, en niet alleen op het gebied van studie en werk. We kunnen met plastische chirurgie zelfs ons lichaam vormgeven zoals wij dat willen. Dat is de meerkeuzemaatschappij waarin we nu leven. Maar als je veel te kiezen hebt, heb je ook het idee dat je de perfecte keuze moet maken. Dat kan resulteren in het voortdurend uitstellen van beslissingen. Of het tegenovergestelde: alles tegelijk proberen na te jagen. De perfecte baan, de leukste vriendengroep, het mooiste huis. En dan de teleurstelling, dat het allemaal niet is zoals je had gehoopt.’