FOL DE VELENO. Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza, Nº 3. Ano 2013

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

nº 3 2013

Fol de Veleno

nº 3 2013

DIRECCIÓN Rafael Quintía REDACTOR XEFE Miguel Losada ASESORÍA LINGÜÍSTICA Mar Mosquera María Xosé López Nekane Requejo RESPONSABLE DE COMUNICACIÓN Paz Castro DESEÑO E MAQUETACIÓN João Bieites ILUSTRADORES Francisco Sutil João Bieites Miriam Quintía DESEÑO DA CAPA Miguel-Ângelo Bieites FOTOGRAFÍA Sociedade Antropolóxica Galega IMPRESIÓN Publidisa EDITA Sociedade Antropolóxica Galega www.antropoloxiagalega.org Depósito legal: VG 634-2010 ISSN: 2253-8437 CONTACTO info@antropoloxiagalega.org foldeveleno@yahoo.es Colaboran neste número: Xabier Moure Salgado Joám Evans Pim Carmen Arnau Muro Carlos Víctor Rodríguez Diéguez José Luís Cardero López André Pena Granha José A. Gavilanes Blanco

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Antón Fernández Malde Marie Claude Auffret Pablo Novoa Álvarez Manuel Gago Susi Gesto Alicia Beatriz López Gallego José Luís Lozano Rúa

Publicación fundada en 2006 por Rafael Quintía Pereira

5

Fol de Veleno

n�3 2013

�u� ar� o

ANTROPOLOX� A

ARQUEOLOX� A E HISTORIA

r�adicións e lendas sobre a morte na comarca dos Ancares

As herdanzas do tempo.

Guía de petróglifos inéditos en parte dos lindes dos concellos de Xun�ueira de Espada�edo e Esgos

7

Xabier Moure Salgado

A saudade galego�portuguesa no u� adro mitológico europeu�uma interpreta��o antropológica do messianismo atl�ntico Joám Evans Pim

Aproximación al chamanismo siberiano a través del traba�o de campo realizado en �expediciones a Siberia entre � �� Carmen Arnau Muro

Notas sobre ar�ueiría antiga no noroeste peninsular ibérico e o posible comercio de madeira de teixo dende Galicia cara ó Atlántico Norte. Datos históricos ar�ue� olóxicos e etnográficos Miguel Losada

As carreiras de fondo dos a�rahumaras� Cando a Antropoloxía Física e a Cultural son a mesma cousa Carlos Víctor Rodríguez Diéguez

�pago dos enterros en Mesía�don�soli� dariedade e reciprocidade social Rafael Quintía Pereira

Ruedas de fuego �círculos mágicos.

Caminos�via�es �sue�os por el bos�ue de los mitos José Luís Cardero López

�pente da Moura ou da Amoura� A etnografia galega como registo ar�ue� ológico n�o intervencionista André Pena Granha

6

José A. Gavilanes Blanco

17

A semantización do tempo no santuario da �dade de Ferro de Pena Furada �Coirós�A Coru�a� Antón Fernández Malde

s� aviformes na arte rupestre Marie Claude Auffret

27

As pinturas rupestres de Santa Rosalía de Agua Linda na Amazonía venezolana Pablo Novoa Álvarez

A o�rre dos Mouros�ar�ueoloxía pública e divulgación na Costa da Morte 33

Manuel Gago e Antón Malde

Susi Gesto

55

A encefalite do irmán coello �Brer Rabbit visits the i�tch��.

A personaxe da bruxa�terapeuta�na base literaria da obra �ncle Remus stories� �Contos do tío Remus��de Joel Chandler Harris Alicia Beatriz López Gallego

73

121 129

149

157

OUTROS

Paseos pola nosa u� rivería 49

101

173

187

A MIRADA EMIC

�Home de Pedra

José Luís Lozano Rúa

193

97

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

�d� tor� al

Coma se dun mito clá� sico grego se tratase� coma se dunha parábo� la bíblica na �ue o fillo pródigo mata o pai�a economía capitalista e o mercado global están destruíndo a �uen foi o pai responsable do seu nacemento�o Estado�Nación europeo. A�uel construto dos ideólogos da l�ustración�a�uela forma de organización u� e nos demos e �ue� con luces e sombras�tanto progreso económi� co�servizos sociais e liberdades trouxo á vella Europa está hoxe agonizante ante a mirada incrédula dos cidadáns�incapaces de reaccio� nar fronte ó cataclismo perfectamente planifi� cado e executado por a�ueles u� e nunca u� ixe� ron unha sociedade ilustrada�educada e co�e� cedora do seu pasado e de �uen é�por a�ueles u� e nunca creron na igualdade de oportunida� des nin na fraternidade dos homes e dos pobos.

Fol de Veleno

divulgación cultural�para a inves� tigación histórica e antropolóxica e�en definitica�para o saber�para ese doce néctar �ue nos fai libres�para esa chispa �ue pode trocar un mundo hostil e unha sociedade inxusta nunha terra máis humana e xenerosa onde habitar. Corren escuros tempos de tormentas e trebóns pero nós habemos seguir teimando e turrando neste proxecto edi� torial�enchendo o noso fol de novos folgos de ar fresco� cargado tamén de veleno contra a�ueles �ue �ueren facer coa ignorancia e co embrutecemento social cadeas para o pobo.

Malia a falla de recursos�malia as dificultades e os poucos apoios�malia a crise económica e moral�nós habemos seguir insistindo en ache� gar un pouco de esperanza e de luz no tempo e na terra da barbarie.

Gocen vostedes con este novo número de Fol Malos tiempos para la lírica �cantaba a�uel de Veleno�descubran os tesouros da nosa cul� histórico grupo vigués. Eu� parafraseando a tura e da nosa historia contados por a�ueles Golpes Ba�os�digo� malos tempos para a cul- �ue aínda cren u� e o saber non é un ben sus� tura�entendida esta no seu senso de creación ceptible de mercadeo. Lean�reflexionen e opi� artística�intelectual e científica. Corren malos nen pois só así poderemos facer fronte á marea tempos� pois� para o co�ecemento� para a negra �ue se aveci�a.

Rafael Quintía

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

7

n�3 2013

Fol de Veleno

TRADICIÓNS E LENDAS SOBRE A MOR TE NA COMARCA DOS ANCARES Xabier Moure Salgado Historiador e autor dos blogues: http://arqueoancares.blogspot.com.es e http://onosopatrimonio.blogspot.com.es

Sumario �traballo é froito dunha recollida de tradicións e lendas�arredor da morte�nunha comarca situa� da nas monta�as orientais da provincia de Lugo�rica neste patrimonio pero case erma canto á súa difusión Palabras clave: morte�tradición�lendas�Ancares

Abstract h� is �or�is the result of gathering traditions e legends about death in a region located on the eastern mountains of the province of Lugo�rich in this i�nd of heritage�but practicall�void in their diffusion.

Keywords: death�tradition�legends�Ancares

Presentación A morte� na Galiza rural� era �e� en moitas zonas�continúa a selo�algo �ue sempre estaba presente e�polo tanto�cumpría estar preparado cando chegase a hora de emprender a derradei� ra viaxe cara ao Máis Alá. Aínda u� e hai u� en ve nos ritos �ue se desenvolven ao seu redor unha forma máis de superstición�a verdade bole por vieiros ben distintos�a morte dunha persoa non só afectaba aos achegados�senón a toda a comunidade parro�uial �ue participaba activamente para alixeirar a dor dos familiares.

En Galiza�como a morte é o pasamento�o morto non é un cadáver� é o defunto ou o defunti�o. Como di García Sabell��defunto é a vibración inmóbil �ue semella resistir o acabamento irreversible... Algo u� e aínda é alguén... �ue convén ter moi presente�.Si�por� u� e despois de mortos continúan aí�observán� donos�transmutados en seres etéreos ou�como

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

acontece no Santo André de e�ixido�reencar� nados en animais �ue se dirixían cara ao san� tuario na súa derradeira peregrinación. Mais tamén os vivos ven os mortos na paisaxe u� e os arrodea� �senten� a súa presenza� o u� e amosa a pervivencia dun certo panteísmo�her� dado� posiblemente� dos nosos prehistóricos devanceiros. Prodúcese� en definitiva� unha comunicación entre os vivos e os mortos.

A morte�volvo a botar man de García Sabell� �Sempre constituíu un gran misterio. n� mis� terio endexamais resolto�xamais entendido en profundidade... n� ha e outra vez�o enigma� atacado dende todos os puntos de vista posí� beis� literario� filosófico� etnográfico� etc.� �uedará sen resolver�.

Na comarca galega dos Ancares�se ben moitas das tradicións non son moi diferentes das prac� ticadas noutras partes do país�hai outras �ue� 9

n�3 2013

Fol de Veleno

n�3 2013

Tradición e Lendas sobre a Morte na Comarca dos Ancares -Xabier Moure Salgado pola contra�si presentan�como veremos�mar� cadas diferenzas. �s ritos e lendas u� e se achegan neste artigo corresponden á comarca luguesa dos Ancares� obxecto dunha artificial e polémica división administrativa formada polos concellos de Baralla� Becerreá� Cervantes� Navia de Suarna�As Nogais e Pedrafita do Cebreiro.

A lareira En ausencia doutro lugar axeitado�en moitas aldeas dos Ancares utilizaban o espazo ocupa� do pola lareira para instalar nela o moribundo.

Era alí onde o cura�acompa�ado polos veci�os �ue portaban velas� lle subministraba a Extrema n� ción.

O ritual Preparación do defunto Nas afastadas aldeas dos Ancares�verificar a morte dunha persoa non corría a cargo do médico�sempre demasiado lonxe�senón �ue se acreditaba pola ausencia de movemento e de respiración �ue comprobaban colocando un espello ou unha vela xunto a boca do defunto.

Logo�antes de amortallalo�lavábano e�se era home�afeitábano. En moitas aldeas ancaresas aínda pervive a crenza de �ue se se lle fala ao morto�este déixase vestir sen opo�er resisten� cia� mesmo se xa comezou o rigor mortis. a�mén acostumaban a po�erlle o mellor traxe �ue tivo en vida�habitualmente o �traxe das festas�.u� tro costume era o de atarlle un pano negro por baixo do �ueixo e anoalo na cabeza� apertándoo con forza para pecharlle a boca xa �ue se cría u� e�de non facelo�o defunto podía chamar por outra persoa para u� e o acompa�a� se na derradeira viaxe. �mesmo acontece cos ollos� pechábanllos por�ue se os �pousaba� sobre alguén debería seguilo no cami�o do Alén. Despois de amortallado o defunto�en Galiza acostumábase a colocar sobre o cadáver unhas tesoiras�unha peza de aceiro�un prato con sal ou un peite. En moitas zonas dos Ancares colocábanlle unha fouce para �ue non inchase e protexelo�ademais�contra o demo.

10

Lareira na Serra dos Ancares

O hórreo Moitos cren �ue os horros�como chaman en Navia de Suarna os hórreos�son herdeiros das palafitas prehistóricas. Ademais de como des� pensa�en moitos lugares dos Ancares utilizá� bano para depositar os corpos dos defuntos mentres non se celebraba o enterro�ademais de teren espazo suficiente�era un lugar limpo onde os ratos non podían chegar.

A participación dos veciños s� veci�os levaban á casa do defunto ovos� manteiga e outras viandas para axudar ao man�

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

Tradición e Lendas sobre a Morte na Comarca dos Ancares -Xabier Moure Salgado de San Xoán de Becerreá practicábase o seguinte ritual� cando morría unha persoa� o xeito de tocar a defunto variaba� segundo o finado fose un home ou unha muller. Se era home� a campá máis grande�alcuma� da de San Xoán�tocaba dúas veces seguidas e a pe�uena� de nome As Candeas�unha.

Cando a falecida era unha muller� a campá pe�uena daba dúas badaladas segui� das e unha a maior.

Horreo e pallozas no Piornedo (Cervantes)

temento dos �ue asistían ao enterro.

Acompa�aban á familia no velorio �ue se podía prolongar ata tres días. a�mén participa� ban no traslado do cadáver�por veces por difi� cultosos cami�os�ata o cemiterio�sufragando tamén�cos seus donativos�os responsos.

O anuncio á veciñanza Mentres uns preparaban o defunto� outros veci�os ían de casa en casa para comunicarlle a morte aos demais�percorrendo a pé as afas� tadas aldeas da parro�uia. Estas longas e peri� gosas cami�adas�por veces en pleno inverno� só se facían ata a�uelas poboacións onde non chegaba o son das badaladas da igrexa cando �tocaban a morto��ue�dependendo das parro� u� ias�o seu número e ritmo é diferente�infor� mando do sexo e mesmo da idade aproximada do falecido. Hoxe en día aínda existe o costu� me de pegar unha es�uela nos cruces de cami� o� s �ue comunican as distintas poboacións.

Canto ao anuncio por medio das campás�ata os anos setenta do pasado século�na parro�uia

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

O velorio Mentres o defunto estaba no ámbito familiar� celebrábase o velorio ao �ue acudían familia� res e veci�os. Estes últimos�coa súa participa� ción�trataban de facer máis levadeiro o tráxi� co trance�velando o defunto durante as vinte e catro horas do día para logo despedilo.

Durante ese tempo rezábanse varios rosarios �nos u� e participaban�sobre todo�as mulleres� e�cando chegaba a noite�os presentes tamén daban conta das viandas ofrecidas pola familia ou as achegadas pola comunidade. Durante as longas horas de vela�para aliviar ata onde fose posible a dor ante a morte� falaban doutras cousas ou xogaban ás cartas.

As cruces Cruces e cruceiros de pedra�tan numerosos no resto de Galiza �onde acostumaban a parar os enterros�soterrar non�natos e suicidas�practi� car bautizos prenatais�manifestarse as almas en pena�etc. o� �ue dá unha idea do medo his� tórico u� e estes lugares infundían pola noite� 11

n�3 2013

Fol de Veleno

n�3 2013

Tradición e Lendas sobre a Morte na Comarca dos Ancares -Xabier Moure Salgado son practicamente inexistentes nas monta�as dos Ancares o u� e pode dar a impresión de �ue se carece�como ben di Xosé Manuel González Reboredo�dun referente fundamental da relixiosidade tradicional galega.

Mais� en tro�ues� atopámonos cuns rituais u� e os substitúen.

Na parro�uia de Rao �Navia de Suarna�� no co�ecido como Casti�eiro das Cruces �na actualidade inzado pola hedra��ue non estaría de máis recuperar�� adoitábase cravar unha pe�uena cruz de madeira.

Entre as aldeas do Piornedo e Donís�no con� cello de Cervantes�existía un punto no u� e se deti�an as comitivas fúnebres. Mentres o párroco aproveitaba para cantar o responso�un parente do defunto espetaba na terra unha pe�uena cruz de madeira. No lugar había outras cruces� tantas como habitantes do Piornedo morreran.

No Alto do Restelo� monte situado a �.� metros de altitude sobre o nivel do mar�situa� do entre os concellos de Baleira�Becerreá�A Fonsagrada e Navia de Suarna� hai unha necrópole megalítica formada por cinco ente� rramentos. En tempos�no cruce de cami�os �ue comunican os catro municipios� había unha cruz de pedra�hoxe en día desaparecida� de aí �ue o lugar reciba tamén o nome da Cruz do Restelo. n� home contoume �ue�ao seu pé� enterraran varios nenos u� e non recibiran o bautismo e tamén�ao menos�un adulto u� e se suicidara e ao �ue o párroco non u� ixera dar sepultura en lugar sagrado.

De todos é sabido u� e nos cruces de cami�os� 12

Igrexa de San Xoán de Becerreá

ademais de curarse o mal de ollo e o angara�o� de acender as purificadoras fogueiras na Noite do San Xoán e de ser un lugar propicio para os rituais de fecundación�tamén se invocaba ao dia�o e se manifestaban as ánimas en pena e a Compa�a. Para o galego�polas encrucilladas transitan o ben e o mal� a vida e a morte.

Cóntase �ue a mediados do século X�X�no lugar co�ecido como A Encrucelada �Pedrafita do Cebreiro�� enterraron a un home� morto polos veci�os�u� e fora atrapado despois de roubar nunha igrexa.

O enterro Chegado o día do enterro�o cadaleito era saca� do da vivenda a ombreiros dos homes da fami� lia e sempre cos pés por diante. Como noutras partes de Galiza�as mulleres da casa adoitaban �uedarse nela�acompa�adas por outras veci� �as. Só documentei un caso de facer o pranto� foi na aldea de Vale�no municipio de Baralla� onde as pranteiras ían entoando laios detrás do cadáver. Xa no concilio celebrado en Braga no ano �e presidido por Marti�o de Dumio�a �grexa católica condenaba estes costumes. No

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

Tradición e Lendas sobre a Morte na Comarca dos Ancares -Xabier Moure Salgado ano �o bispo de Compostela ordenou aos párrocos �ue multasen a �uen así actuase.

En moitas ocasións�debido á abrupta orografía do terreo ou pola climatoloxía� o cura non podía ir ata a aldea para dirixir o traslado do defunto ata a igrexa parro�uial�polo �ue era un veci�o o �ue se encargaba de rezar e orga� nizar o cortello mortuorio.

Non todo remata coa inhumación do cadáver.

No cemiterio�ano tras ano�continúase en con� tacto co morto��ue alí �descansa�.Como oco� rre noutras partes de Galiza�na comarca dos Ancares adecéntase a tumba�lévanselle flores e acéndense candeas�mais�a un tempo�fálase con el�ben contándolle cousas da vida cotiá ou para pedirlle consello ou axuda. n� ha muller de San Pedro� no concello de Cervantes� e outra de San Martín de Neira de Rei�no muni� cipio de Baralla� contáronme �ue nas súas familias�e tamén nas doutros veci�os�era moi común ir ata o cemiterio e pedirlle aos seus defuntos u� e intercedesen polos da casa�non só en cuestións divi�as�tamén terreais�como solicitarlle axuda nalgún preito.

O remate do enterro

Castiñeiro das Cruces (Rao- Navia de Suarna)

A condución do defunto acompa�ábase do lúgubre tanxido das campás u� e� como se explicou máis arriba�tocaban dun ou doutro xeito segundo a parro�uia.

O cemiterio Despois da misa polo defunto�era trasladado ata o camposanto da parro�uia �ue� nos Ancares�adoita situarse no adro da igrexa.

Despois dun breve responso por parte do cura�o cadaleito era introducido na tumba� habitualmente un foxo escavado na terra� cando a caixa xa estaba dentro�os parentes máis achegados�e antes de u� e o sepulturei� ro botase as primeiras pas de terra�collían unha presada de terra e botábana por riba.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Logo de recibir sepultura� os participantes regresaban á casa do defunto para participar nunha comida en honra do morto��ue era máis ou menos abundante segundo a posición eco� nómica da familia. Crese �ue esta comida ten a súa orixe na necesidade de evitar �ue os cre� gos e os amigos �ue acodían ao enterro dende afastados lugares marchasen de volta sen comer�polo �ue era unha falta de considera� ción para a familia do finado deixar marchar

Antigo cemiterio de Rao (Navia de Suarna)

13

Fol de Veleno

n�3 2013

Tradición e Lendas sobre a Morte na Comarca dos Ancares -Xabier Moure Salgado con fame ás persoas u� e se achegaran para ofrecerlle as condolencias. Este costume �ue� ata non hai moito tempo�aínda continuaba a practicarse en moitas partes de Galiza�foi pro� hibido por varios concilios sinodais. No ano �o arcebispo de Santiago prohibe�ade� mais de facer o pranto�os convites fúnebres.

Segundo Manuel Murguía este costume ten a súa orixe nos ritos funerarios celtas u� e consi� deraban sagradas as almas dos devanceiros.

encederase todos os días�aínda �ue de noite se apague. �dito tizón ten un carácter sagrado de tal sorte u� e o resto u� e �ueda� consérvase relixiosamente para facelo arder no lume cando ameaza unha gran calamidade ou para �ue se u� enten as ánimas u� e visiten a casa.

Noite de Todos os Santos

Por todos é sabido �ue en Galiza a morte sem� pre avisa�sexa por medio da Santa Compa�a� das ánimas�dos vedoiros�dos responsadores� de determinados animais ou por medio de incomprensíbeis mensaxes para os non inicia� dos.

Nalgunhas aldeas acostumábase comer casta� �as o primeiro de novembro�coa certeza de ceibaren unha alma do purgatorio cada vez �ue comían unha con fe.

O tizón do Nadal Cotarelo�no seu traballo A Noiteboa na aldea� descríbeo deste xeito��Sabido é �ue para os nosos aldeáns este elemento de vida e gran purificador o� lume�é un ser vivente�por iso din mata o lume� cando mandan apagalo e morreu o lumepara sinalar �ue se apagou.

Ninguén se atreve a cuspir nel por telo como pecado�dado �ue o lume saíu pola boca dun anxo. � lume novo acéndese a véspera de Nadal. Várrese con moito coidado o lar�ponse nel un gran toro�ao u� e se lle prende lume� pois ha de ter a sorte para a facenda e para os donos. Despois de u� eimado un pouco�déixa� se �ue se apague e aí se conserva o tizón do Nadal� para volver a acendelo cando haxa temor dalgunha desgraza para a casa�.

Rodríguez López� no seu Supersticiones de Galicia �cita este costume en Becerreá e Cervantes e insiste na circunstancia de lim� par ben o fogar a noite do Nadal�mais o cepo �ue a�uí se pon ha durar todo o ano�isto é� 14

A Lenda O anuncio dunha morte próxima

En Santalla e San Miguel �Pedrafita do Cebreiro��son os vedoiros e as vedoiras�per� soas u� e posúen o poder de �ver�ou de adivi� �ar a presenza da morte ou dalgunha desgraza� triste facultade reservada a a�ueles u� e foron bautizados con auga bendita utilizada nun enterro ou por�ue o cura �ue lles administrou o sacramento do bautismo levaba posta unha estola �ue utilizara para o mesmo fin.

Na Fonte do Cando A� s Nogais��cando dous corvos cami�an á par anuncian a morte de alguén. Nos concellos de Cervantes e Navia de Suarna é tamén a curuxa�cuxo canto é premo� nición de morte para �uen a escoita. En Viladicente�nas Nogais�é a pega cando pousa na ventá.

En Penamaior é a Santa Compa�a�cuxos inte� grantes se axeonllaban diante da Cruz de Ferro �foi substituída por unha de madeira�situada xunto o mosteiro cisterciense�para atopar a salvación das súas almas. Ao parecer�a cruz

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

Tradición e Lendas sobre a Morte na Comarca dos Ancares -Xabier Moure Salgado foi erixida polos monxes �ue habitaron o cenobio� cóntase �ue cando trona� todos os raios van parar a ela. Esta procesión de áni� mas en pena tamén transita� ba polo Alto da Cruz� un monte situado na parro�uia de San Miguel de Neira de Rei �Baralla�e pola Cruz de Cerredo�por riba da aldea de Vilavexe �As Nogais�� onde se ergue o primitivo castro das Medorras.

un sinistro redobre de tam� bor�o co�ecido como �tam� bor da morte��ue avisaba do pasamento ao Máis Alá do doente. a�mpouco era bo sinal cando a campaí�a da capela de Corneantes� na parro� u� ia de Donis C� ervantes�� tocaba soa.

Mais� de entre todas� hai unha maneira de anunciar a morte �ue me chamou A Cruz de Ferro, hoxe substituída por No Cereixal �Becerreá� e poderosamente a atención. unha de madeira (Penamaior-Becerreá) Rao N � avia de Suarna� as Foi na aldea de Robledo�na persoas encargadas de anunciar a morte eran parro�uia de Son �Navia de Suarna�. No tella� os responsadores�homes e mulleres �ue recita� do había unha lousa �ue�cando �repenicaba� ban unha serie de oracións ao Santo Antonio insistentemente contra outra lousa�era presa� u� e�ademais de axudar a recobrar a saúde� xio do pasamento dun veci�o da parro�uia. atopar persoas�animais�obxectos perdidos ou alonxar o mal�tamén predecían a morte. �utro �ue non traía boas novas era o Renubeiro�un ser maligno enviado pola Morte No municipio de Cervantes críase �ue as áni� para esparexer a desgraza por onde pasaba. En mas dos familiares vi�an na Vilarello de Donís Noite de Defuntos a �uentar� �Cervantes�� para escorren� se xunta a lareira�e por iso se talo plantábanse sabugueiros deixaba un gran pau aceso nos accesos á aldea e ao ata o amencer. As ánimas cemiterio e tamén ían ver ás aparecíanse aos achegados �saludadoras� �mulleres para �ue pedisen por elas� nacidas en sábado e �ue para facer encargos ou para posuían a virtude chamada zoscar�como sinala Vicente �Roda de Santa Catarina�� Risco��labazadas frías��nas por medio da cal� ademais u� e se sente o frío da morte de curar enfermidades�esco� �propio dos corpos�. rrentaban os malos espíritos� para u� e fixesen o esconxu� En varias zonas dos Ancares� ro ou guindábase un tizón cando alguén estaba grave� por riba da palloza na Noite Capela de Corneantes (Cervantes) mente enfermo� escoitábase de Nadal para afastalo.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

15

Fol de Veleno

n�3 2013

Tradición e Lendas sobre a Morte na Comarca dos Ancares -Xabier Moure Salgado a�mén traía a morte o Busgoso�o gardián dos bos�ues das monta�as�do concello de Navia de Suarna. Cóntase �ue unha vez estaba unha muller soutando casta�as cando sentiu unha voz bradar�V�aite do monte�vella�Non me soutes as casta�as��.

A muller non fixo caso. Axi�a apareceu o Busgoso e matouna� pendurándoa dunha forca. De aí vén o nome do lugar�co�ecido como �Penedo da Forca onde�anos des� pois�apareceron unhas zocas e unha arca �ue ninguén soubo de u� en eran. En Coro �Navia de Suarna��en vez do Busgoso é o Choco.

Capela de Robledo (Navia de Suarna)

Por veces�como recollín na parro�uia de San o�mé de Cancelada C� ervantes�e na aldea de Coea �Navia de Suarna�� é a propia persoa �uen anuncia a súa morte. �sto acontece cando uns días antes visita a algúns familiares e se despide�dunha forma máis ou menos incons� ciente�deles.

Os templarios Aldea de Coea (Navia de Suarna)

A parro�uia de Dorna atópase no concello de Cervantes. Na actualidade� a igrexa de San Xoán ameaza ruínas�con pegotes de formigón e blo�ues e teito de uralita. Dise u� e asenta sobre os restos dun primitivo mosteiro da orde

do e�mple. n� ha veci�a de Quindous contou� me �ue en tempos eran os monxes templarios de Dorna os u� e se encargaban de enterrar os mortos no cemiterio da súa propiedade e non permitían u� e ningún crego alleo á orde oficia� se a misa polo defunto.

O enterro do home que estaba vivo

Igrexa mosteiral de Dorna (Cervantes)

16

Aconteceu en Donis C� ervantes�. �an enterrar vivo a un home moi pobre. Cando o traslada� ban cara ao cemiterio tumbado sobre unha escada�atopáronse cun veci�o de Corneantes �ue se encarou coa comitiva. �nde levades a este home��. �mos enterralo por�ue por

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

Tradición e Lendas sobre a Morte na Comarca dos Ancares -Xabier Moure Salgado ter�non ten nin para comer r�esponderon os de Donis�. D � eixádeo� �ue eu lle darei trigo�. Ao escoitar o ofrecemento� o morto� vivo ergueu a cabeza e preguntou��Cocido ou sen cocer��. E� n gran �respondeu o de Corneantes�. �Pois entón u� e continúe o enterro �dixo o pobre tumbándose de novo na escada�.

Ditos "A Morte veu a traición"�cando se trata dunha morte repentina causada�entre outros�por un accidente ou unha enfermidade inesperada.

"Estar á morte" � cando o doente está moi enfermo e se sabe �ue non ten cura.

"Ter boa morte"�morrer sen dor. Da persoa u� e morre cristianamente. a�mén cando se deixa todo arranxado nesta vida �o testamento� por exemplo�.

"Ter mala morte" �falecer con dor�non recibir a Extrema �nción�morrer lonxe da parro�uia ou deixar sen facer o testamento.

vivos e o Máis Alá�fixo �ue os nosos devan� ceiros do Neolítico construísen milleiros de enterramentos ao longo do país. Estou a falar das mámoas�do latín mammula�monumento en forma de meda ou túmulo �ue�por primei� ra vez�humanizaron a paisaxe de Galiza. A súa construción esixiría un importante esforzo humano o u� e indica a importancia �ue debían de xogar os mortos nesta cultura�dotados de poderes vencellados co sagrado. No acceso á mámoa colocábanse�en moitos casos�unhas figuras de trazas antropomorfas �ídolos�inter� pretadas como divindades protectoras ou deli� mitadoras do espazo funerario. Para atopar as primeiras referencias ao Megalitismo na comarca�temos u� e esperar ao traballo�publi� cado no ano � por Enri�ue López Fernández no Boletín do Museo provincial de Lugo� Megalitos y mámoas en el ayuntamiento de Fonsagradaonde fai referencia a algún enterramento lindeiro co concello de Navia de Suarna. Malia esa eiva investigadora�hoxe en día podemos contar na comarca medio cento de necrópoles.

"Ter unha morte silenciosa"�cando a persoa non sofre�u� e �morreu coma un anxi�o�.

"Ver a morte nos ollos"�dito �ue indicaba �ue� por certas formas de mirar do doente�adivi�á� baselle unha morte próxima.

Pegadas da antigüidade sobre a Morte Enterramentos megalíticos

Enterramento megalítico en Ferreirúas (Navia de Suarna)

A crenza noutra vida despois da morte�na �ue os mortos actuaban como mediadores entre os

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

17

Fol de Veleno

n�3 2013

Tradición e Lendas sobre a Morte na Comarca dos Ancares -Xabier Moure Salgado Lápida funeraria de Lexo

olería�datada no século �d.C.�aínda u� e o relevo semella de finais do século �ou da pri� Váz�uez Saco�no Boletín de la Comisión de meira metade do século �d.C. Crese �ue for� Monumento de Lugo�� deu a co�ecer maría parte dun friso de posible carácter pro� unha lápida funeraria atopada na muralla cesional ou �ue levaría a pensar nun importan� romana de Lugo� custodiada no Museo te edificio �ue podería estar relacionado cun Provincial�cunha inscrición bastante deterio� culto oriental adicado á divindade Serapis rada polo paso do tempo��ue Nicandro Ares cuxo culto introduciu en Exipto Ptolomeo � le� �Marcial de � anos� Lovio de � anos� Sóter �a.C.��a.C�e u� e durou ata o ano Paterno de �anos�servos do castro Laediense� �d.C. p� ara outros ata o �d.C��cando os Xemelino de Floro� aos fillos�. r�ataríase cristiáns destruíron o Serapeum�santuario�de dunha estela adicada polo pai dunha familia de Alexandría. r�átase dun deus sincrético �ue escravos�provenientes dun castro�a tres nenos integra as divindades de s�iris e Apis. En defuntos de moi pouca idade� �ue levan nomes latinos. Remata Nicandro Ares �ue o nome do cas� tro está escrito Laedies� polo u� e se podería aven� turar a ubicación do Castro Laediense�identi� ficado�u� izais�co castro de Lexo�no concello de Baralla.

Relevo de Vilarín (Becerreá)

Relevo de Vilarín En Vilarín �Becerreá��apareceu un relevo en granito no u� e se representa un touro�unha vaca e un cuxo�de perfil e ali�ados. A peza foi reutilizada na construción dun forno dunha

época tardía converteuse en deus dos mortos� levando ao defunto á tumba e axudándoo e protexéndoo para u� e este controlase o Máis Alá.

Bibliografía: �GARCÍA SABELL, D . �Muerte antigua �muerte en Galicia. �GARCÍA RAMOS, A . �Ar�ueología �urídico�consuetudinaria�económica de la región gallega. �GONZÁLEZ REBOREDO, X. M .��dentidade local en terras do oriente de Galicia. �REZA, X. B . �Vivir en Ancares. �RODRÍGUEZ GONZÁLEZ, E . �Diccionario enciclopédico gallego�castellano.

18

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

A SAUDADE GALEGO-POR TUGUESA NO QUADRO MIT OLÓGICO EUROPEU:

UMA INTERPRET A� � O ANTROPOLÓ GICA DO MESSIANISMO ATLÂNTICO� Joám Evans Pim Instituto Galego de Estudos Celtas

Sumário A saudade tem sido definida como um elemento caraterizador da e� ltanschauung espiritual galego�portuguesa�fixando�se na épica e imaginário populares como representa�o� holística de uma concep�o� comum dos povos do atl�ntico peninsular. r�anscendendo dramas individuais�o sentir coletivo da saudade foi base de movimentos messi�nicos como o sebastianismo e de movi� mentos culturais como o saudosismo. Esta comunica�o� pretende discutir possíveis conex�es entre concep��o mística galego�portuguesa da saudade com a r�adi�o� mitológica dos povos atl�nticos�explorando similitudes com o herói irland�s Cúchulainn�o germ�nico Sigurd ou os bálticos u� o� lind e a� levipoeg�e ainda com figuras das mitologias pré�colombianas como o u� �ulcán maia�o Quetzalcóatl asteca�o Viracocha andino ou o Sumé tupi e guarani.

Palavras-chave �Saudade�mitologia�cuco�deuses dormentes�galego�portugu�s

Abstract S� audade�has been defined as an characteristic element of the Galizan�Portuguese spiritual e� ltanschauung and has been incorporated both to epics and fol�beliefs as a holistic represen� tation of a common vision of the people�s of the �berian Atlantic. Be�ond individual dramas�the collective feeling of saudade �as the basis for messianic movements li�e Sebastianism and cul� tural schools such as the Saudosismo. h� is article sets out to discuss possible connections bet�een the Galizan�Portuguese m�stic representation of Saudade �ith the m�tholog�of the people�s of the Atlantic�exploring similarities i�th the �rish hero Cúchulainn�the Germanic Sigurd or the Baltic u� �olind and a� levipoeg�but also i�th m�thological figures of the pre� contact Americas such as the Ma�an u� �ulcán�the Aztec Quetzalcóatl�the �ncan Viracocha or the u� pi�Guarani Sumé.

Keywords: Saudade�m�tholog��cuc�oo�sleeping gods�Galizan�Portuguese

Introdução Sem pretender divagar sobre a profunda signi� fica��o da saudade como elemento carateriza� dor e diferenciador da particular espiritualida� de e cosmovis�o galego�portuguesa�este tra� balho procura contribuir com algumas ideias�

atrevidas mas humildes��ue permitam apro� fundar na explora��o das suas hipotéticas raí� zes no u� adro da nossa história primordial e seus mitos cosmogónicos. Procurando a sau� dade para além da saudade tal vez se encon�

�Texto apresentado no IV Colóquio Luso-Galaico sobre a Saudade, Porto, 2-4 Novembro de 2011.

Publicado originalmente em Teixeira, António Braz; Pinho, Arnaldo; Natário, Maria Celeste e Epif� nio, Renato, Coords. (2012). Sobre a Saudade. Lisboa: Zéfiro.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

19

Fol de Veleno

n�3 2013

A Saudade Galego-Portuguesa no Quadro Mitológico Europeu -o �ám Evans Pim trem inesperados la�os de conex�o com a Grande r�adi��o dos Povos Atl�nticos e suas fontes primigénias ou velados remanescentes populares das suas manifesta�e� s primitivas.

realidade inexistente ou tal vez impossível� será o fio condutor desta aproxima��o antro� pológica ao messianismo popular do Atl�ntico peninsular G � aliza e Portugal�e suas correla� �es cross�culturais.

N�o é difícil perceber os paralelismos entre a saudade galego�portuguesa e o hiraeth gal�s �Havard��como também n�o o é enten� der as comuns lógicas sub�acentes ao imaginá� rio messi�nico tecido em volta do Rei Dormente Dom Sebasti�o �de Portugal e figu� ras similares como Lord i�ldare �Gerald Mór Fitzgerald�da �rlanda. Se admitirmos a rele� v�ncia da weltanschauungda saudade na hora de entender o sebastianismo�devemos exami� nar as ocorr�ncias similares no nosso contexto cultural imediato e�a continua��o�os seus pre� cedentes mitológicos no �mbito atl�ntico e para além dele.

O Rei Artur

Deuses e reis: Trasmutações políticas do messianismo mitológico

O Rei Dom Sebasti� o

Finalmente�se for certo �ue toda história pri� mordial deixa seus pousos na tradi��o oral� cabe in�uirir sobre u� al pode ser esta pegada no rico imaginário popular galego�portugu�s.

A saudade�como dese�o indefinido por uma 20

�Sebastianismo portugu�s�mais do �ue uma transfigura��o lusitana de simples messianis� mo�pode ser entendido como fruto da saudade do Quinto m � pério�da idade do m � pério de Cristo na e�rra�proposta por Santo Agostinho na De Civitate Dei. A espera pela chegada do salvador� do Dese�ado� do �Encoberto� u� e lidere o advento do novo mundo preconizado pelo Padre Vieira e exaltado por Fernando Pessoa� forma parte da tradi��o atl�ntica e europeia �ainda presente em outras latitudes� dos �heróis dormentes�ou �reis sob a montan� ha�. Nessa tradi��o�o rei ou herói�integrando ou confundindo a história real ou mítica da Na��o�aguarda dormente a hora do seu retor�

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

A Saudade Galego-Portuguesa no Quadro Mitológico Europeu -o �ám Evans Pim no�profetizada para o tempo no �ue o povo este�a em imperiosa necessidade de salva��o.

Nas recolhas dos irm�os Grimm�o herói está � espera de um presságio u� e o acorde do seu letargo� habitualmente expressado nas tradi� e� s com a desapari��o de alguma ave �v.g.�cor� vos�gavi�es�cucos�etc.� Armstrong��Dav�� �.

Entre as múltiplas mani� festa��es deste tema etnográfico podemos citar numerosos exem� plos�com base histórica ou mitológica�fre�uen� temente sendo uma a transmuta��o da outra. �retorno do Rei Artur� segundo algumas histó� rias desde a ilha de Avalon � insulam Auallonis� e segundo outras desde a sua trans� figura��o em corvo�foi alento para a resist�ncia galesa durante sécu� los�crescendo com a hiraethou saudade célti� ca. �mito arturiano confundiu�se em Gales com um herói mitológico anterior� Bran � Bento� ou Bendigeidfran �em portugu�s� �corvo aben�oado�� por sua vez ligado ao irland�s Bran mac Febail�inspirador da lenda de S�o Brand�o�t�o relevante para a história � dos descobrimentos portugueses.

Na �rlanda produziu�se uma similar transposi� �o entre figuras mitológicas remotas e alguns protagonistas da história mais recente. m � exemplo notório é o de Gerald Mór FitzGerald� �Earl� ou Conde de i�ldare �S. XV�XV��u� e manteve a independ�ncia �uase total da �rlanda durante o seu mandato. A lenda posterior � sua morte narra a sua transfigura� �o em xílgaro p� intas� silgo� �ue teria sido levado por um gavi�o para aguardar com seus homens � espera do combate final contra os ingleses. A história de �Lord i�ldare�entronca com a figura mítica de Fionn mac Cumhaill �comum �s mitologias irlandesa�escocesa e da �lha de Man�� persona� gem central do ciclo feniano ou ossi�nico.

Gigante artífice dos grandes monumentos líti� cos e inspirador do republicanismo irland�s do século X�X�Fionn nunca teria morto segundo a tradi��o�mas repousaria dormente sob o solo da �rlanda u� nto com o seu exército de fenia� nos. Na hora em u� e seu corno de ca�a � Dord Fiann�soasse tr�s vezes Fionn e seus homens acordariam para salvar a Na��o. �utra figura simbólica do nacionalismo republicano e

1 Nas mitologias céltica, germ� nica e nórdica as ilhas de Annwn/Annwfn e Avalon (Gales), Tír na nÓg e São Brandão (Irlanda), Brittia (Países Baixos), Buyan (países eslavos), etc., são todas descritas como lugares (ou não lugares) entre o reino dos vivos e o além. Na época das explora� e �s oce� nicas tardo-medieval estas ilhas materializaram-se no imaginário geográfico e suas representa� e �s cartográficas tomando nomes como São Brandão, a Ilha das Sete Cidades ou a Ilha Brasil (do gaélico Uí Breasail, veja-se Donnard, 2009; Westropp, 1912). Sobre esta questão veja-se ainda Evans Pim (2010).

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

21

Fol de Veleno

n�3 2013

A Saudade Galego-Portuguesa no Quadro Mitológico Europeu -o �ám Evans Pim herói�guerreiro por excel�ncia do ciclo irlan� d�s do �lster é Cú Chulainn�também reconhe� cido pelo seu polimorfismo em combate.

Profecias similares acompanham as histórias de outros monarcas guerreiros como Frederic� �Barbarossa �na Alemanha��Constantino X� �na Grécia�ou l�avo �n� a Noruega��por citar apenas alguns. �próprio Rei Rodrigo�primei� ro de o�ledo e�segundo alguns relatos�depois da Lusit�nia� é predecessor óbvio de Dom Sebasti�o�ao desaparecer em batalha contra as for�as mu�ulmanas no S. V��sendo retratado como salvador expectante nas crónicas poste� riores. Como se viu nos casos gal�s e irland�s� as profecias populares de reis ou heróis dor� mentes se�am medievais�modernas ou mesmo contempor�neas�n�o s�o simples inven�e� s de um dado momento histórico�mas fre�uente� mente reelabora��es de um mesmo tema míti� co�adatado aos diferentes tempos e �s particu� lares concep��es do imaginário popular. S�o essas raízes �ue pretendem ser exploradas a seguir.

remembered myth, was transmuted into Orpheus in the south, into Lemmin� ainen by �

the singers of the Kalevala, into Sigurd across the Scandinavian fjords, into Ku� o�lind along the Esthonian wastes into Cuchulaind among the Irish hills, into Coohoolin beside the foam of the Hebrides (Sharp, 1970: 181).

Cuculus pallidus

�tema mítico dos heróis dormentes pode ser tra�ado até figuras mitológicas como Cú Chulainn na r�landa�Sigurd ou Siegfried Do � cuco-rei� aos deuses Alemanha e na Escandinávia ou u� o� lind e cuculiformes: a� levipoeg no Báltico. a�mbém n�o é alheio a Mitologia clássica e remanescentes outras tradi��es tal e como sugerem figuras populares das mitologias pré�colombianas como o The bird of love is come. The sighing heart, �u�u lcán maia� o Quetzalcóatl asteca� o the beating pulse, n �ow it. She is come, voice Viracocha andino�o Sumé tupi e guarani ou out of the sea, voice across waters, Aphroditê mesmo o Lono polinésio. Em t�o dispares his� of sound. Long, long ago this voice, this dim- tórias primordiais�o deus�rei ou herói dor�

�

na

2 Quando é abatido, seus inimigos mandam uma gralha-cinzenta (uma das espécies predilectas do cuco para sua cria� ão parasita B �ezzel, 1988; Alvarado, 1970� ) para comprovar se está morto, ante o qual reage com um ataque final.

3 A Sigurd atribui-se-lhe ainda a capacidade de compreender a linguagem dos pássaros (outro tema comum ao mundo mágico indo-europeu), conservado-se a sua história em seis pedras talhadas ("Pedras de Sigurd"), nas que as aves aparecem com frequ� ncia (uma delas chama-se G� kstenen ou "Pedra do Cuco").

22

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

A Saudade Galego-Portuguesa no Quadro Mitológico Europeu -o �ám Evans Pim mente é fre�uentemente designado como �au� ele �ue há voltar� e n�o poucas vezes associado na tradi��o popular com a ave anun� ciadora da primavera�mensageira transmutada e metamórfica do eterno retorno� o cuco.

Como anunciador da primavera� do fim da letargia invernal�do início dos trabalhos agrí� colas�o cuco �a��Giraudon��é símbolo e acompanhante predileto para os heróis proféticos da renascen�a t�al vez por isso�seu tratamento de nobreza em nossa tra� di��o oral��cuco�rei���cu�uinho de el�Rei�ou � . Ve�amos as rela��es desta ave �cuco real�� com o pante�o mitológico indo�europeu e sua pegada na tradi��o oral galego�portuguesa.

levando em considera��o a interpreta��o do cuco como velho deus caído�convertido em herói semi�humano� explica Gubernatis �

�retorno da for�a vital é uma constante assi� milada �chegada do cuco�ligada em diversas ocasi�es �idéia de �ue os cucos trazem beb�s do seu périplo hibernar� do mundo d�além.

Como explica Vaz da Silva ��this is manifest in the recurring idea that the cuc�oo reappears riding a bird of pre��h� ich echoes the fair�tale theme of the hero�s ascent from the under�orld after having ac�uired there ne�means of fertilit��such as golden fruits and brides�. Neste sentido�encontramos uma primeira dimens�o simbólica do cuco� pois� como Sol escondido durante o período hiber� nar representa o marido ausente�o marido via� a� nte�o marido no bos�ue�em rela��o adúlte� ra com a mulher de outrem. N�o é estranho u� e esta ave se�a representada como deus solar em numerosas tradi�e� s. A este respeito� e

Se �á na Grécia antiga há const�ncia da cren�a relativa ao caráter metamórfico do cuco�u� e durante parte do ano existiria sob a forma de gavi�o �dado �ue este deixaria de ver�se na mesma época na �ue a�uele aparece�o seu caráter metamórfico tem continuidade na fra� seologia galego�portuguesa� �tr�s meses de gavi�o�tr�s de tecel�o�tr�s de cuco e tr�s de sapateiro� �Reigosa� Miranda� �� Va�ueiro��. Na d� ade Média persistia ainda a cren�a de �ue é o gavi�o m � ítico��uem origina ou leva em si o �também mítico�cuco �Gubernatis� � e á� u� e ninguém o viria nunca desaparecer ou ir embora�atribuiu� �se�lhe n�o só a �ualidade de imortalidade� mas também a do contínuo retorno. Na tradi� �o galego�portuguesa o retorno do cuco é ansiado�pois traz consigo o renascimento pri�

But inasmuch as the cuc� oo seldom shows itself, inasmuch as it represents essentially the sun hidden in the clouds, and as we n �ow that the sun hidden in the clouds has several contradictory aspects, as a wise hero that penetrates everything, as an intrepid hero that defies every danger, as a betrayed hero, as a deceived husband, a traitor, a monster or a demon, se the cuc� oo also has an ungrateful and sinister aspect.

4 A este respeito, poderíamos ainda fazer refer� ncia a um poema do Tibet (La Precieuse Guirlande de la loi des oiseaux, tradu� ão de Henriette Meyer, 1953), no qual o bodhisattva Avalokiteshvara fora metamorfoseado em cuco, convocando os demais pássaros a uma grande reunião para mostrar-lhes a sabedoria.

Neste caso, o fato de não criar sua descend� ncia não se interpreta como uma manifesta� ão de pregui� a, senão de desprendimento do material: "Antes de enseñar la Ley, e l g ra n C u c o � re � d e lo s p á �a ro s o � grifo é nosso� , permaneció durante años a la sombra de un sándalo, a fin de lograr un estado de meditación silenciosa. Este retiro de toda actividad era necesario para él por que era la única manera de formular su mensaje" (Davy, 1997:43)

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

23

Fol de Veleno

n�3 2013

A Saudade Galego-Portuguesa no Quadro Mitológico Europeu -o �ám Evans Pim maveril �Vaz da Silva�Francesco��mas a hipótese da sua aus�ncia é temida com angústia � �pois n�o chegando agoura uma alte� ra��o profunda ou�em palavras de Leite de Vasconcelos �um �transtorno gran� de na ordem da Natureza�.

No imaginário popular galego� tal e como explica Vicente Risco �a n�o apari� �o do cuco tem conota��es catastróficas ou apocalípticas�augúrio talvez do despertar dos heróis dormentes�como reflete boa parte da nossa fraseologia� �Entre Marzo e Abril� se non vén o cuco�u� er ví�la fin��Saco �Arce� ��Si non víchelo cuco a mediados de abril ou morreu o cuco ou u� ere vir o fin� a�boada Chivite���Si o cuco non vén o �uince d�abril�ou cuco morrer ou ví�la fin� �Lence�Santar�� �Se mar�o se vai e o cuco n�o veio�ou morreu o cuco ou vem o fim� r�ecol. própria� �. Atravessando a raia a sul encontramos formula��es pratica� mente id�nticas�todas elas extraídas da obra de Leite de Vasconcelos��Se o cuco n�o vem� entre Mar�o e Abril�ou o rei é morto�ou a

guerra para vir���Se o cuco n�o vem�entre Mar�o e Abril�ou o cuco é morto�ou o fim �uer vir���Antre Mar�o e Abril�ou o cuco canta�ou a fim há�de vir���No� se ouvindo o cuco�entre Mar�o e Abril�ou é fome�ou a morte para vir� � . Esta relev�ncia faz�nos considerar a presen�a desta ave noutros siste� mas de cren�as.

Na mitologia clássica grega��eus con�uistou a �ue viria ser sua esposa�Hera�transforman� do�se em cuco�motivo pelo �ual esta aparece por vezes representada u� nto com a ave pousa� � . da em seu cetro �Pollard� � � a�mbém �hor�poderoso deus do trono e filho da terra no pante�o germ�nico�tem ao cuco como mensageiro�e Fre�a�meia�irm�de Freir� e i�e�nos países eslavos�ao igual �ue Hera deusas da fertilidade� da regenera��o e do renascimento�tem este pássaro como animal sagrado. De �eito similar�na tradi��o hindu o deus n� dra�senhor da chuva e das tormentas� aparece sob a forma de um cuco � o� � ilas �no R� m� ynam � cantando ao lado da ninfa Rambh���ue ele mesmo enviara para seduzir

5 Nas palavras de Sharp (1970: 182): "The people loved it not, for in their eyes the story covered an evil thing: but the priests bowed before an ancient mystery, and the poets smiled, and the musicians paused and wondered and struck a new vibrant note. In every country there are old-time tales of the cuckoo with the attributes of a god, or demigod, or at least of magic and illusion".

6 Abundam cren� as similares ao longo da Europa, dando fé da sua antiguidade. A morte do cuco teme-se e chora-se em uma égloga medieval recolhida no terceiro volume de Schriften (Abhandlung über die deutschen Volkslieder) de Uhland (apud Gubernatis, 1968:233), na que se expressa: Heu cuculus nobis fuerat cantare suetus,/ Qu�te nunc rapuit hora nefanda tuis? / Omne genus hominum Cuculum complangat ubique�/ Perditus est cuculus, heu perit ecce meus. / Non pereat Cuculus, veniet sub tempore veris / Et nobis veniens carmina l� ta ciet. / Quies scit, si veniat? timeo est submersus in undis, / Vorticibus raptus atque necatus aquis.

7 Cumpre apontar que alguns autores (vid. Pollard, 1948:362), seguindo a Pausanias, sugerem a possível exist� ncia de um culto anterior relacionado com o cuco nos montes Pron e Thornax (Kokkygion), em Argolis, o que evidenciaria em parte a mudan� a na nomenclatura. Thornax "took the name of Cuckoo Mountain, because, they say, the transformation of Zeus into a cuckoo was fabled to have here taken place" (Pausanias apud Pollard, op. cit.). Haveria ainda que perguntar-se se esta denomina� ão anterior pode guardar alguma rela� ão com o cuco, pois o germ� nico Thor tinha também a esta ave como mensageira.

24

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

A Saudade Galego-Portuguesa no Quadro Mitológico Europeu -o �ám Evans Pim a asceta Vi�v�mitras�com a inten��o de atrai� �la �Gubernatis� �� Ro�land� � . Na China�a tradi��o popular afir� � mava �ue o �mperador a�ng se transformara em cuco por motivos passionais similares aos de �eus ou �ndra�o �ue no imaginário se tra� duziu na deifica��o da ave e a atribui�o� de � realeza �Lai�� .

As deidades representadas em Mesoamérica �� mant�m um forte como serpes emplumadas paralelismo com as deidades associadas ao O Deus Quetzalcoatl

cuco na Eurásia. �Quetzalcoatl dos astecas tem�se associado �fertilidade� ressurrei��o e renova��o vegetal. Do mesmo e� ito �ue o �u�ul�án maia�a tradi��o asteca identificava Quetzalcoatl como criador da civili� za��o� �ue teria chegado por mar� aguardando�se ainda o seu retorno.

8 Curiosamente, entre os nomes hindus do cuco encontram-se anyapushtas e anyabhritas, que significa "alimentado por outros", enquanto o corvo, anyabhrit, ou "o que alimenta os outros", pois cria os filhotes do cuco (Gubernatis, 1968:231). Isto se apoia em parte na cren� a de que o cuco teria mantido uma rela� ão adúltera com uma outra ave, �que lhe confiaria os ovos bastardos. A isto se une a representa� ão mítica do Indra adúltero.

9 Isto não apenas estaria relacionado com o caráter metamórfico da ave (que, seguindo o ciclo taoista da vida e da morte, come� aria como gavião � yao� , seguiria como melro z�han� , logo como cuco � shijiu�para voltar �forma inicial de gavião), senão que explicaria a sua peculiar conduta reprodutiva . Enquanto em muitas culturas o fato de não criar os seus próprios ovos se considera amostra de infidelidade, pregui� a ou inabilidade, no imaginário popular chin� s, interpreta-se como símbolo de nobreza, uma vez que o fato de outros pássaros cuidarem da sua descend� ncia implicaria um ato de homenagem e vassalagem ante um governante excepcional (Lai, 1998:537-540).

10 As representa� e �s de deidades ou heróis antropomorfos/ornitomorfos com asas ou cabe� as de pássaro também estão presentes nos petróglifos do megalítico atl� ntico ou elementos da Idade do Ferro da velha Gallaecia. Considerem-se o gravado da "Casota do Páramo" na Serra do Barban� a (Cuevillas; Bouza-Brey, 1929), o gravado do "Meninho da Pedra", nas proximidades do castro de Formigoso, Mesquita (Gago, 2012; Santos Estévez, 2007), o "Vestio Alonieco" de Louri� ã, conservado no Museu de Ponte Vedra (Prósper, 2002), os gravados da Vermelhosa, no Val da Foz C� a (Luís, 2008) ou os diademas de ouro de Mones, Pilonha (Marco Simón, 2005). Segundo Luís (2008: 436), nas representa� e �s de guerreiros como heróis em tr� nsito, "os elementos ornitomorfos aludem � transforma� ão das pessoas em pássaros no Outro Mundo, o que é confirmado pela literatura irlandesa".

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

25

Fol de Veleno

n�3 2013

A Saudade Galego-Portuguesa no Quadro Mitológico Europeu -o �ám Evans Pim Esta cren�a�n�o isenta de controvérsias�teria facilitado segundo alguns autores a con�uista de Hernán Cortés �Nicholson��Carrasco� �. � �u�ul�án dos maias� como �� Quetzalcoatl�era também Deus Sol �ao �ue se acrescentava o atributo de Deus r�ov�o.

contribuído para o desenvolvimento da socie� dade �de forma similar � cren�a tupi sobre Sumé�indo embora por mar e deixando pro� messa de retorno.

�Viracocha andino�Deus Sol criador para os incas�teria surgido do i�ticaca e desaparecido pelo c�eano Pacífico�após o estabelecimento da civiliza��o�deixando detrás o mito do seu retorno em tempo de grande necessidade.

Deus nómade�fre�uentemente associado com o Sumé ou Pa�u� mé tupi �Clastres��em algumas descri�e� s é acompanhado de uma ave mágica chamada n� ti �por vezes também apresentado como filho seu e deus solar��com poderes oraculares similares aos atribuídos ao cuco na tradi��o europeia. De forma similar ao acontecido em Mesoamérica com Cortés� a rece��o de Francisco Pizarro no �mpério �nca teria estado influída pela percep��o de �ue a chegada dos con�uistadores europeus era o retorno do deus Viracocha.

Em tradi��es polinésias como a Havaiana�ter� �se�ia produzido uma identifica��o similar entre o deus Lono e o Capit�o Coo��neste caso com resultado funesto para o recém�che� gado � . No Havai�Lono era a deidade associa� da com a fertilidade�a chuva�a agricultura e a música�trazendo cada ano durante o festival do Ma�ahi�i �entre outubro e fevereiro� as chuvas �ue tornam abundante a terra �por isso seu nome�Lono �Fornecedor��. Na tradi��o havaiana Lono teria vindo em forma humana e

Apontamentos provisórios Esta comunica��o pretendeu apresentar de e� ito es�uemático e superficial algumas possi� bilidades�ousadas tal vez�para repensar as raí� zes e conse�u�ncias mais profundas da sauda� de �hora de conformar nossa história mítica�e tradi��o oral. De assumirmos �ue a saudade é um dos principais elementos caraterizadores

11 Na Idade Média, adscreviam-se ao cuco os anos do Sol ("Ph� bo comes annus in v�um").

12 Alguns autores como Obeyesekere (1997) t� m realizado reinterpreta� e �s deste acontecimento desde óticas distintas que questionam esta explica� ão.

26

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

A Saudade Galego-Portuguesa no Quadro Mitológico Europeu -o �ám Evans Pim da weltanschauung espiritual galego�portu� guesa n�o é impensável imaginar �ue a sua pegada na épica e no imaginário popular v�o para além da própria saudade como conceito�e das reflex�es explícitas �ue sobre ela se tem elaborado nos últimos séculos. r�anscendendo dramas individuais�o sentir coletivo da sauda� de tal vez n�o fosse apenas base de movimen� tos messi�nicos como o sebastianismo ou movimentos culturais como o saudosismo� mas fundamento para toda uma mística pri� mordial.

Embora de forma muito breve�tentou�se expor um pe�ueno le�ue de hipóteses u� e procuram relacionar e tra�ar conex�es entre a concep��o mística galego�portuguesa da saudade� con� cep��o comum dos povos do atl�ntico penin� sular�com a mais ampla r�adi��o mitológica indo�europeia�come�ando com os povos do Atl�ntico com os u� ais partilhamos origens comuns. �ndicaram�se alguns paralelismos entre estas tradi�e� s com a mitologia clássica� oriental�ameríndia e polinésia. Sugere�se uma continuidade entre o messianismo atl�ntico representado em Portugal pelo sebastianismo� interpretado no �uadro da saudade pelo Quinto m � pério� e o tema mitológico dos reis ou heróis dormentes. Estabelecem�se vínculos entre este tema e certas deidades dos pante�es céltico�germ�nico�grego�hindu�asteca�maia� inca e havaiano�enfatizando o fio condutor do retorno na hora de maior necessidade após o tempo de letargo. Finalmente�identificou�se o cuco como ave sagrada associada com o retor� no dos heróis dormentes�e apontaram�se algu� mas reminisc�ncias desta associa��o na tradi� �o popular galego�portuguesa de express�o oral.

Fotografia: http:� � pt.� ikipedia.org Arquivo fotográfico da SAGA

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Referências -ALONSO ROMERO, FERNANDO �. L� a cacería del re�ezuelo�análisis de una cacería ancestral en los países célticos��Anuario Brigantino���.

-ALVARADO, RAFAEL, Dir. �. El mundo de los animales. Barcelona�Noguer.

-ARMSTRONG, EDWARD A. .� h� e Fol�lore of Birds. An En�uir�into the �rigin and Distribution of Some Magico�Religious r�aditions. London�Collins.

-BEZZEL, EINHARD �. Guía de aves. Madrid� Pirámide.

-CARRASCO, DAVID �. Quetzalcoatl and the r�on�of Empire�M�ths and Prophecies in the Aztec r�adition. Chicago��niversit�of Chicago Press.

-CUEVILLAS, F., BOUZA BREY, F. �. s� �estrimnios� os Saefes e a �fiolatría en Galiza.

Santiago de Compostela� Seminário de Estudos Galegos.

-DAVY, MARIE-MADELEINE �. El pá�aro � su simbolismo. Madrid�Grupo Libro.

-DONNARD, ANA �. �outro mundo dos celtas atl�nticos e a mítica Brasil�ilha dos afortunados�pri� meiras abordagens��Nuntius Anti�uus���.

-EVANS PIM, JOÁM �. �Peaceful �slands� �nsular Communities as Non�illing Societies�� in EVANS P�M� Joám� Ed. Non�illing Societies.

Honolulu�Center for Global Non�illing�pp. �. a�mbém publicado em Anuário do Centro de Estudos de História do Atl�ntico���.

-FERNÁNDEZ CARBALLO, LAUREANO D � es dieux et des oiseaux. Réflexions sur l�ornithomor� phisme de u� el�ues dieux celtes��resenha��Gallaecia� �.�

�.

-FERNÁNDEZ CARBALLO, LAUREANO A� chega ó estudio dos ornitomorfos acuáticos na cultu� ra castrexa galaica. Anaco de fíbula indíxena ornado cun pato cullerete a� nas cl�peata��Gallaecia�� �.

�.

-GAGO, MANUEL �. D � euses e deusas na raia �a historia dos homes paxaro�.n� Capítulo Cero�� de �aneiro.

Disponível em� http�.�manuelgago.org�blog�index.php�� �d euses�e �d eusas�n a�raia�ii�a �h istoria�dos�h omes� paxaro�.�

�

27

Fol de Veleno

n�3 2013

A Saudade Galego-Portuguesa no Quadro Mitológico Europeu -o �ám Evans Pim -GIRAUDON, D. �. Le coucou�oracle du printemps. n� � A rMen�n.��pp. �. .� -GUBERNATIS, ANGELO DE � �. o� ological M�tholog�or h� e Legends of Animals. Detroit�Singing r�ee Press.

HARDY, JAMES �. Popular Histor�of the Cuc�oo. n� � h� e Fol�L�ore Record�Vol. �pp. �.

-HAVARD, R. G. �. P� aralelos entre los sentimientos gallegos �galeses de la saudade�hiraeth�un espe�o céltico de la neurosis rosaliana�� in Actas do Congreso n� ternacional de Estudios sobre Rosalía de Castro e o Seu e�mpo V�ol. �.

Santiago de Compostela� �niversidade de Santiago de Compostela.

-KAY, CHARLES DE �essinger Publishing.

��. Bird Gods. �hitefish�

-LAI, C. M. �. Messenger of Spring and Moralit�� Cuc�oo Lore in Chinese Sources. n� �Journal of the American �riental Societ����pp. �.

-LEITE DE VASCONCELOS, JOSÉ �. Etnografia por� tuguesa. e� ntame de sistematiza��o� Vol. V��. Lisboa� m � prensa Nacional �Casa da Moeda.

-LENCE-SANTAR, EDUARDO ��. Etnografía mindoniense. Santiago�Follas Novas.

-LUÍS, LUÍS �. E� m busca dos cavaleiros com cabe�a de pássaro�perspectivas de investiga�o� da proto�história no Vale do C�a�. �n Balbín Behrmann� Rodrigo de� Ed.� Arte Prehistórico al aire libre en el Sur de Europa. Actas.

Salamanca�Junta de Castilla �León�pp. �.

-MARCO SIMÓN, F. �. �Religion and Religious Practices of the Ancient Celts of the b� erian Peninsula�. n� e� �eltoi�Journal of n� terdisciplinar�Celtic Studies���.

Disponível em� h� ttp�.�u�m.edu�Dept�celtic�ee� ltoi�volumes�vol��.

-NICHOLSON, H.B. �.�. h� e �Return of Quetzalcoatl�� did it pla� a role in the con�uest of Mexico�. Lancaster� Lab�rinthos.

-RUIZ-GÁLVEZ PRIEGO MARISA .�La Europa atlántica en la edad del bronce. �n via�e a a las raíces de la Europa occi� dental. Ed. Crítica. Barcelona�.� -POLLARD, J. R. T. .� h� e Birds of Aristophanes �A Source Boo� for �ld Beliefs. �n� American Journal of Philolog��Vol. �n.��pp. .� -POLLARD, JOHN �. Birds in Gree�Life and M�th.

28

Pl�mouth�h� ames �Hudson�pp. �.

-PRÓSPER, BLANCA MARIA �. Lenguas �religiones prerromanas del occidente de la Península b� érica. Salamanca� � niversidad de Salamanca.

-OBEYESEKERE, GANANATH ( �. h� e apotheosis of C aptain Coo�.European m�thma�ing in the Pacific. Princeton� Princeton �niversit�Press.

-REIGOSA, ANTONIO; MIRANDA, XOSÉ Diccionario dos seres míticos galegos. Vigo�Xerais�pp. .� -RISCO, VICENTE �. Etnografía�cultura espritual. n� � Historia de Galiza�vol. �. Buenos Aires�Nós .

-RISCO, VICENTE; RODRÍGUEZ MARTÍNEZ, A. �. Estudos etnográficos da terra de Melide. �n�e�rra de Melide. Sada�Ediciós do Castro.

�.

�

-ROWLAND, BERYL �. Birds �ith Human Souls�A Guide to Bird S�mbolism. �noxville��niversit�of e�nnessee Press.

-SACO Y ARCE, JUAN A. ��. Literatura popular de Galicia. �urense�Deputación Provincial.

-SANTOS ESTÉVEZ, MANUEL �. Petroglifos �paisa� �e social en la prehistoria reciente del noroeste de la Península �bérica. Santiago de Compostela� Conse�o Superior de n� vestigaciones Científicas.

-SHARP, WILLIAM p� seud. MacLE�D� Fiona� �. �here the Forest Murmurs�Nature Essa�s. Freeport�Boo�s for Libraries Press.

-STERCKX, CLAUDE �. Des dieux et des oiseaux� réflexions sur l�ornithomorphisme de �uel�ues dieux celtes.

Bruxelles�La société belge s�études celti�ues.

-TABOADA CHIVITE, XESÚS �. Etnografía galega� cultura espritual. Vigo�Galaxia.

-TABOADA CHIVITE, XESÚS �. Refraneiro galego. n� �Cadernos de Fraseoloxía Galega�n.�.� �VAQUEIRO, VITOR �. Guía da Galiza máxica�mítica e lendaria. Vigo�Galaxia.

-VAZ DA SILVA, FRANCISCO �. h� e Madonna and the Cuc�oo� An Exploration in European S�mbolic Cenceptions. n� �Comparative Studies in Societ�and Histor�� �pp. .� -WESTROPP, T. J. �. B� razil and the Legendar��slands of the North Atlantic. h� eir Histor�and Fable��Proceedings of the Ro�al �rish Academ����.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

APROXIMACIÓN AL CHAMANISMO SIBERIANO

A TRAVÉS DEL TRABAJO DE CAMPO REALIZADO EN 18 EXPEDICIONES A SIBERIA ENTRE 1997 Y 2010 Carmen Arnau Muro

Licenciada en geografía e historia, Doctora en antropología.

Directora de los museos etnográficos sobre los pueblos de Siberia en la provincia de Toledo. Presidenta de la Fundación Carmen Arnau Muro para el estudio y difusión de la cultura de los pueblos indígenas de Siberia

Sumario f�recemos�en el presente artículo�una aproximación al fenómeno del chamanismo entre los pueblos indígenas de Siberia. n� traba�o de investigación fruto de �a�os de estudio intenso � de �expediciones a Siberia �ue nos permitieron�a través del traba�o de campo �de la con� vivencia con las comunidades de estudio�profundizar en el conocimiento de las artes�mitos � creencias de sus chamanes �chamanas.

Palabras clave: chamanismo�Siberia�chorses�Choria�tambores

Abstract e� offer�in this paper�an approach to the phenomenon of shamanism among the indigenous peoples of Siberia. A research result of �e� ars of intense stud�and �expeditions to Siberia that allo�ed us�through field�or�and coexistence �ith the stud�communities�to deepen our �no�ledge of the arts�m�ths and beliefs of their shamans and shamans.

Keywords: �Shamanism�Siberia�chorses�Choria�drums

Cuando en �llegué a tierras de Siberia�no tenía ni la más remota idea de �ue �uedaran rastros del chamanismo. Mi intención al ir a estos lugares tan ale�ados era hacer un traba�o de campo de �semanas para conseguir mate� rial para el doctorado.

Armada con grabadora� aparato fotográfico� cuaderno de notas �otras herramientas propias de nuestra disciplina� comencé la tarea de recorrer los �asentamientos u� e componían la demarcación a la �ue había acotado mi traba� o� .

Después de haber hecho mis averiguaciones previas en Moscú en un via�e anterior en � me decidí por los chorses��ue son un pueblo turco�mongol �ue habita en las monta�as de Choria�en plena taiga�al sur de la región de e� merovo.

Mis conocimientos del idioma ruso eran mu� limitados. La información sobre los chorses�la región �la forma de cómo debía desenvolver� me era prácticamente nula�así �ue no fue fácil� pero si mu� interesante � enri�uecedor.

Empecé por recorrer los poblados�intentando

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

29

Fol de Veleno

n�3 2013

Aproximación al Chamanismo Siberiano - Carmen Arnau Muro recabar información sobre su organización social�forma de vida� economía� sistema de creencias� etc. Conviví con ellos las � semanas de una forma intensa �sin descanso� �uería informarme bien� � entender su forma de relacio� narse � de organizarse. Fue esta convivencia intensa la u� e me permitió percibir� �ue había algo más de lo superfi� cialmente perceptible. e�nían una relación con la Naturaleza� especialmente con la taiga�u� e Ritual de despedida del invierno. Chamán de Tuva con su ayudante.

Expedición a Siberia del 2� .��Carmen Arnau Muro trascendía de lo cotidiano.

Hablaban con veneración de Después de �a�os de estudio intenso�en las sus antepasados�a �uienes sentían cercanos � �expediciones realizadas hasta la fecha�he a �uienes recurrían para pedir a�uda. La enfer� podido constatar �ue el chamanismo sigue medad � la sanación tienen para ellos una vivo entre los pueblos nativos de Siberia. He dimensión no solamente física. Me hablaron tenido ocasión de convivir en los rincones más del espíritu de la taiga�del río�de la monta�a. apartados�además de con los chorses�con los u� ve ocasión de ver�por primera vez�al ritual �au� tos�los even�os�los even�los dolganes� �ue llevó a cabo una chamana cuando le pedí los tuvinos�los altainos�los buriatos�los a� ca� �ue me sanara de una dolencia. No se me ocu� sios�los a� nti�mansi �otros. �en todos ellos rrió otra manera me�or de acercarme a la cha� persiste una cosmovisión animista �chama� mana �poder ser testigo directo de su forma nística�incluso los individuos asentados en las de actuar. ciudades mantienen su baga�e ancestral.

Cuando salí de su caba�a��a había decidido �ue focalizaría�a partir de entonces�mi inves� tigación hacia el tema del chamanismo. Las � semanas pasaron demasiado rápido �la inves� tigación estaba en pa�ales�a pesar del ingente material recopilado�por eso se hizo necesario volver varias veces a las monta�as de choria para poder concretar el material para la tesis �ue definitivamente sería sobre �Chamanismo versus cristianismo ortodoxo entre los chorses de Siberia�.

30

El chamanismo estaba extendido por toda Siberia entre los pueblos nativos�antes de la llegada de los rusos. Con la colonización lle� garon nuevas influencias�otro modelo de vida� otra relación con el entorno �los demás��por supuesto la evangelización cristiana por los misioneros ortodoxos��ue trastocó muchos de sus conceptos. Aun�ue�en muchos lugares la cristianización no llegó a ser profunda�si u� e logró influir en aspectos esenciales. Por e�em� plo empezaron a dar sepultura a los muertos.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

Aproximación al Chamanismo Siberiano - Carmen Arnau Muro Sincretismos Se produ�o un sincretismo de diversos nive� les de intensidad según las zonas �las épo� cas. Ha�zonas�al sur de Siberia�en donde el sincretismo se da en fusión con el budismo� como por e�emplo en Buriatia o en u� va.

Estos sincretismos se mantienen ho�en día� diluidos con otras influencias posteriores� como fue el largo periodo soviético con su ética materialista �ausente de cual�uier reli� gión. Posteriormente se han incorporado los valores u� e podríamos llamar de la globali� zación � u� e tamizan todo lo anterior� al mismo tiempo �ue se produce un resurgi� miento de todo lo tradicional �étnico�inclu� e� ndo al chamanismo.

Aun�ue el chamanismo�en mi opinión�ha�a sido un fenómeno de ámbito universal antes de las religiones institucionalizadas� tiene algunas características regionales específi� cas�en lo referente a la puesta en escena de sus rituales �los elementos u� e los compo� nen. En el caso de Siberia�es el tambor o pandero�el fuego�las ofrendas�los cantos o

Ofrenda ritual. Buriatia, expedición 2� 1.� � Carmen Arnau Muro

Sincretismo entre chamanismo y budismo. Buriatia, expedición del 2� 1.�� Carmen Arnau Muro

Representaciones antropomorfas de espíritus protectores.

MUSEO ETNOGRÁFICO DE LOS CHOSES. Gornia Choria, Región de e�merovo. Federación Rusa. � Carmen Arnau Muro

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

31

Fol de Veleno

n�3 2013

Aproximación al Chamanismo Siberiano - Carmen Arnau Muro letanías�la vestimenta del chamán compuesta por una capa de la u� e cuelgan elementos variados. Pueden ser de metal��ue representan a los espíritus auxiliares plumas�cintas�sona� �eros o campanillas �ue suenan al compás de los movimientos del chamán acompa�ando el sonido del tambor. El tocado� a veces con plumas� por e�emplo en u� va�suelen usar� las. A veces es una especie de cono� o una especie de gorro del �ue cuelgan largos flecos �ue tapan la cara� pero �ue les permiten ver.

do a fondo�ninguno de ellos utilizaba sustan� cias u� e le modificaran de alguna manera la conciencia. �ncluso se extra�aba cuando les preguntaba si tobaban algún alucinógeno� enteógeno o droga. Lo u� e si solía haber era vod�a�pero usaban solo algunas gotas para las ofrendas �si se alar� gaba la sesión �se prestaba la ocasión� especialmente cuan� do había mucha gente� se solía beber. Pero� el beber� es algo habi� tual en cual�uier reunión.

Los rituales chamá� Estos accesorios� en nicos o �almanies� Plumas de urogallo que los chamanes colocan sobre realidad� no son lo no son únicamente su manto o utilizan para el tocado. MUSEO ETNOGRÁFICO DE Polán (Toledo). esencial�aun�ue es lo con un fin sanador� � Carmen Arnau Muro más vistoso. La clave o de petición de del chamanismo sibe� a�uda�sino �ue son riano está en la capacidad�de los chamanes � también para celebrar algún acontecimiento� chamanas�ha�muchas mu�eres chamanas�de para dar gracias�o para dar la bienvenida a la cambiar su sentido de la percepción de la rea� nueva estación del a�o. lidad �ser capaces de llegar a la esencia del problema�para así poder a�udar a u� ien se lo En estas grandes celebraciones�se suele reunir pide. He asistido a sesiones de sanación por mucha gente� � dura horas� incluso puede parte de chamanes �ue no utilizaban absoluta� durar toda la noche. En estas ocasiones resulta mente ningún elemento accesorio�únicamente espectacular la puesta en escena�la hoguera� sus capacidades chamánicas. t�ros� en sus en torno a la �ue el chamán danza�canta�toca �consultas� disponían de algún elemento� el tambor al mismo tiempo �ue hace sonar los como un amuleto�una figura antropomorfa�un elementos metálicos de su capa� � con una trozo de piedra o de madera�con un significa� cuchara de madera�va haciendo ofrendas al do para ellos���ue utilizaban como punto de fuego de sus alimentos cotidianos� leche� apo�o �ue les inducía o a�udaba para alcanzar carne� mante�uilla� etc. � rocía también el el estado re�uerido. fuego con gotitas de té�vod�a o cual�uier otro licor. o�do aromatizado por el humo �ue des� De los �chamenes��mu�eres ��hombres prende la u� ema de ramitas de un arbusto sibe� con los �ue he traba�ado �a los u� e he estudia� riano parecido al tomillo.

32

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

Aproximación al Chamanismo Siberiano - Carmen Arnau Muro Los tambores

Chaman de la estepa, en un ritual de despedida del invierno. Expedición a Siberia del 2� .��Carmen Arnau Muro

He podido comprobar� �ue a pesar de la modernidad� de la globalización� de los medios de comunicación�los pueblos indíge� nas de Siberia�siguen conservando sus creen� cias chamánicas � acuden a los chamanes� especialmente en cuestiones de salud�lo �ue no �uita u� e también recurran a la medicina institucionalizada�e� ndo al médico o al hospi� tal�si fuera necesario.

El elemento más llamativo en los ritos chamánicos es el tambor��ue suele ser de gran tama�o�con profusión de dibu� o� s o pinturas haciendo referencia a ele� mentos de la naturaleza �a animales�en la parte anterior��con una vara vertical� �ue sirve para su�etarlo�en la parte pos� terior�donde además cuelgan elementos metálicos�cintas �plumas. o�do llevado a cabo por el propio chamán��uien elige los materiales�la distribución �la e�ecu� ción del pandero siguiendo su propia inspiración guiada por sus espíritus auxi� liares.

Tambor, realizado por un chamán de la estepa siberiana para su discípula. MUSEO ETNOGRÁFICO DE Polán (Toledo) �Carmen Arnau Muro.

Cuchara de madera realizada por el propio chamán para llevar a cabo las ofrendas en la "� almanie". MUSEO ETNOGRÁFICO DE Polán (Toledo). � Carmen Arnau Muro

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

33

Fol de Veleno

n�3 2013

Aproximación al Chamanismo Siberiano - Carmen Arnau Muro Los Chamanes En la ma�oría de los casos�todos los chama� nes �ue he conocido tienen algún antecedente familiar �ue suele ser un abuelo o abuela aun� �ue�a veces�tiene otro grado de parentesco.

Más o menos la mitad de los casos estudiados se sabían con dotes chamánicas desde ni�os� siendo aceptado por su entorno familiar�u� e lo asumía con naturalidad a la espera de ver como evolucionaba con los a�os.

En otros casos�se producía a lo largo de la vida un despertar de la vocación lenta �serena �ue se va asimilando � en otros tiene un comienzo más traumático causado por algún acontecimiento doloroso para el individuo. En �chamanes varones ��mu�eres tuvieron�a� de adultos�trastornos de orden físico�como dolores de cabeza mu�fuertes�malestar gene� ral� desasosiego� insomnio� vómitos� dolores musculares�etc. �ue les llevaron a un cambio radical en sus vidas al sospechar �ue estuvie� ran sus males relacionados con una llamada del chamanismo. Estas personas� según sus propios relatos�lo pasaron mu�mal hasta �ue tomaron la decisión de ponerse al servicio del chamanismo. En casi todos los casos el inter� valo de tiempo es entre ���a�os�hasta �ue asumen su tarea.

Alguno de los chamanes se inició ante episo� dios desesperados�en los u� e se hacía necesa� ria una actuación inmediata. Por e�emplo recuerdo un caso concreto�u� e me contó una de mis chamanas informantes� "Yo, era una madre, destrozada, porque mi hijo estaba muy enfermo, con fiebres muy altas, e iba empeorando por momentos, estaba anocheciendo, vivía sola en un lugar apartado, y la angustia de presentir la inminente muerte de mi hijo me 34

hizo postrarme en su cama, y permanecer durante horas a su lado, trasmitiéndole de forma intuitiva, (todavía no se habían manifestado mis habilidades chamánicas) caricias, masajes, mensajes positivos, ánimo, mientras rogaba con todas mis fuerzas que mi hijo se curara. Así estuve gran parte de la noche, cuando al final rendida, ya al amanecer, me quedé dormida y al despertar comprobé que mi hijo dormía con un sueño tranquilo y ya no tenía fiebre". Pues bien esto�le hizo replante� arse su vida �se despertó en ella un interés por a�udar a los demás�utilizando esas herramien� tas desconocidas��ue se habían activado intui� tivamente�en un momento de desesperación � �ue habían a�udado a su hi�o. Comenzó a informarse�a contactar con chamanes�ancia� nos�curanderos �gente sabía en general �ho� en día�es una chamana reconocida �apreciada por sus servicios.

Para profundizar en el conocimiento del chamanismo siberiano están nuestras siguientes publicaciones� -Chamanismo entre los chorses de Siberia � Barcelona� � S� BN � .� -Los chorses: un pueblo de la taiga de Siberia �o�ledo��S� BN � �.

-Confidencias de un chamán siberiano � o�ledo �versión digital� .�carmenarnaumuro.com

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

NOT AS SOBRE ARQUEIRÍA ANTIGA NO NOROESTE PENINSULAR IBÉRICO E O POSIBLE COMERCIO DE MADEIRA DE TEIXO DENDE GALICIA CARA Ó ATLÁNTICO NOR TE. DA T OS HISTÓRICOS ARQUEOLÓXICOS E ETNOGRÁFICOS Miguel Losada

Agradecemento: Á Federación Galega de Tiro con Arco e ó seu presidente, Jorge Mato, pola colaboración prestada no proceso de documentación deste traballo.

Secretario da Sociedade Antropolóxica Galega (SAGA)

Sumario Falar de ar�ueiría antiga europea implica falarmos de e�ixos�a�xus baccata L. Este artigo trata sobre a relación entre a abundancia no noroeste ibérico de topónimos referentes a esta árbore�a existencia actual de excepcionais fragas de teixos no noroeste peninsular e o comercio a grande escala desta madeira procedente da Península ibérica �ue tivo lugar durante a �dade Media na fachada atlántica europea. Algúns datos relativos ós restos ar�ueolóxicos da ar�ueiría na rexión e a presenza na tradición popular do Macizo Central Galego do uso do arco e frechas como armas completan o programa.

Palabras clave: e�ixo� Comercio histórico euro�atlántico� Noroeste peninsular ibérico� Ar�ueiría�long bo��Guillerme de Normandía�Galicia�Puntas palmela.

Abstract o� tal�about European ancient archer�is to tal�about the e��tree�a�xus baccata L. �his article explores the relationships bet�een the abundance on the �berian N��of topon�m� relating to this tree�the current existence of exceptional forest of e� �s into the area�the his� torical vibrant export trade of this o� od from �berian Peninsula during the Middle Ages over the Euro�Atlantic fa�ade. e� i�ll end this paper tal�img about some information obtained from archer�archaeological rests in the region and the presence into the oral tradition of the Galician Central Mountais from use of the bo�and arro�s as a e� apon.

Keywords: e��tree�Euro�Atlantic historical trade�N��berian Peninsula�Archer��Long bo�.i�lliam the Con�ueror�Galicia�Palmela arro�points.

1.- Grandes teixedas no Noroeste Peninsular. Vida e morte polo teixo Del griego arco") y éste de cha").

(en español). Diccionario Manual Griego: griego clásico - español. Vox: Spes. 1996.

(toxi� ós, "relativo al (tóxon, "arco, fle- Existe en Galicia un lugar excepcional�relati� vamente nomeado e moi pouco co�ecido. r�átase do e�ixadal de Casaio�no Concello de

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

35

Fol de Veleno

n�3 2013

Notas sobre Arqueiría Antiga no Noroeste Peninsular Ibérico - Miguel Losada Sobradelo de Valdeorras�na provin� cia de u� rense.

rística a maiores �ue o diferencia doutros tamén�non tería sido plantado ou sementa� do por ninguén�leva� ría onde está dende un tempo asombroso e indeterminado.

�unha modesta poula de bidueiros� pradai� ros�rebolos�capudres e máis especies �ue� nos altos da Serra do Mais non será o albo Eixe� resulta extraor� destas notas o estudo dinaria polo improba� deste asunto� senón ble da presenza�hoxe Imaxe modificada a partir de material da Federación someter a mellor cri� en día�de teixos. n� s Galega de Tiro con Arco terio algúns aspectos catrocentos deles relacionados coa especial relación de Galicia fican nunha forcada da serra máis alta de cunha árbore �ue representa�en cal�uera caso� Galicia e non son poucos os enigmas �ue ago� un elemento senlleiro da cultura �ue lle é pro� chan. pia. �estudo máis completo deste lugar foi reali� zado por don Eduardo l�ano Gurriarán na súa � monografía "El tejo y Teixadal de Casaio" na cal desenvolve�dun xeito ben documentado e en calidade de enxe�eiro forestal�unha hipóte� se �ue�no caso de comprobarse definitivamen� te algún día� situaría ó e�ixadal de Casaio entre os lugares máis singulares de todo o mundo xa �ue podería ser �ue esta teixeda fose a manifestación dun verdadeiro bos�ue subte� rráneo u� e levaría milleiros de anos clonándo� Teixo Taxus baccata L. Foto Pedro G. Losada se a si mesmo�posto �ue non se constata a SAGA reprodución por semente nesta fraga. As árbo� �teixo é un ser u� e nas sociedades tradicio� res estarían perpetuándose de xeito vexetativo� mediante a ben co�ecida capacidade da espe� nais atlánticas como a galega está relacionado� cie para producir raiga�as nas partes le�osas dun xeito moi fondo�con ámbalas dúas beiras da existencia�a vida e a morte. �mundo cél� cando tocan na terra. o�do o teixadal sería un epifenómeno único e singular�cunha caracte� tico é o �ue mellor desenvolveu a relación sacra con esta árbore.

1 Eduardo Olano Gurriaran, El tejo y teixadal de casaio Dip. prov. de ourense, 2004. Neste libro documéntanse máis amplamente algúns dos aspectos tratados nesta breve colección de notas, sometidas a mellor criterio có do autor.

36

A súa lonxevidade proverbial ten como imaxe especular o feito de �ue é unha planta tóxica�mesmo mortal tal como

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

Notas sobre Arqueiría Antiga no Noroeste Peninsular Ibérico - Miguel Losada testemu�a�por exemplo�a manida escena de autólise mediante a inxestión de veleno de teixo no Medulio. De feito�mesmo o lixeiro contacto na boca co zume das partes le�osas pode provoca�la morte.

Aparece relacionado coa fin do ano céltico�o Samaín�ou noite dos defuntos inda presente en Galicia e na contorna das fisterras occidentais atlánticas. Neste intre do ano�ambiguo cabo e comezo do ano�vivos e mortos entrecruzan os seus planos existenciais e cómpre �ue a xente fi�ue baixo a protección do�tamén ambivalen� te�deus Dagda �ue posúe a maza de tódalas potencias�a�uela �ue dunha banda mata e da outra dá a vida. �teixo e Dagda están pois asociados e tamén o están Brigid�esposa do Dagda�a Brigantia galega ou santa Bríxida�e a árbore Carballo� � pola rela� ámbalas dúas de carácter feminino ción coa fertilidade e a produción de alimen� to�landras no caso da fagácea. n� universo ambivalente esixe un preciso e�uilibrado simbólico �ue�ademais�no mundo céltico sempre é fractal� reiterativo. � e�ixo�Dagda� masculino e druídico� vital e mortal� actuaría nun binomio xunto coa Carballa�Brigantia�femininas e normativas.

Posible Dagda, coa maza totipotente e o seu característico pene. Igrexa de San Miguel de Vilar de Perdizes, Montalegre, Portugal. Foto X.R. Reigada

s� seus pseudofroitos�as treixas�te�en tamén esta ambivalencia�xa �ue a parte vermella car� nosa do exterior é un bo comestible�mentres u� e a carabu�a interior é mortífera.

A dualidade do teixo viría tamén referendada por outra característica� dentro do es�uema reiterativo anterior. �teixo é fornecedor de vida e morte dende outra perspectiva�a súa madeira pode fornecer de �vida�como materia prima para un instrumento musical como o descuberto � en r�landa�condado de i�c�lo�� e tamén é a mellor madeira para da�la morte� neste sentido existe constancia en Europa de lanzas feitas de madeira de teixo�puntas de

2 Tamén denominada en Galicia, as de certos lugares, "Carballa", especialmente as de gran tamaño como a Carballa da Saínza ou da Rocha, na Limia, Ourense.

3 Descuberto por Margaret Gowen �Co. No ano 2004. Logo de ser estudado comprobouse que o artefacto podía cando menos da-las notas "mi bemol", "la bemol" e" fa" ( E flat, A flat, F natural, da notación anglosaxona) Imaxes do insrumento en: http://www.gaitadefoles.net/artigos/4000pipesport.htm

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

37

Fol de Veleno

n�3 2013

Notas sobre Arqueiría Antiga no Noroeste Peninsular Ibérico - Miguel Losada � lanza como as descubertas en � en Slovenia�e sobre todo�consta o seu uso como madeira para facer arcos�e os arcos tamén son duais xa u� e fornecen de alimento ó tempo �ue poden matar.

Británicas. Fitos históricos como as batallas de Crec�� � Al�ubarrota� � Azincourt� �levan a pegada da decisiva intervención dos ar�ueiros e do teixo no rumbo da Historia.

Se ben non se co�ece en Galicia un uso tan decisivo do arco de madeira de teixo�o bow� resulta moi probable �ue boa parte da�ueles arcos�en realidade�estivesen feitos con madeira galega.

long

� En efecto�son moitos os autores británicos e outros �ue fan referencia á procedencia �espa� �ola�da mellor madeira de teixo con destino a un sector estratéxico durante séculos�como foi o da ar�ueiría británica.

Carballa da Rocha.

Foto Pedro G. Losada SAGA

2.- Unha ollada histórica �s máis nomeados arcos de teixo do mundo� probablemente son os empregados dende a idade media polos exércitos das �llas

"� contrary to popular belief, English longbows were not made of wood from English trees but from Spanish Yew. The English government made it compulsory that merchants trading with Spain, importing Spanish wine, must always include in their return cargo some Yew tree staves suitable for ma� ing longbows."

G.H. Kaye 1996

4 http://ms.sta.si/2011/02/exceptional-archaeological-find-on-show-in-ljubljana/. Expostas no Museo de Ljubljana, Slovenia.

5 Howard L. Blackmore. Hunting Weapons: From the Middle Ages to the Twentieth Century. Courier Dover Publications. 2000. Pg 151 http://books.google.es/books?id� XnnlOcLAnBIC� pg� PA151� dq� acts� of� the� parliament� yew� from� spai n� hl� es� sa� Xe �i� 22jIUKyKobBswa64IHoCA� ved� 0CDwQ6AEwAQ� v� onepage� qa �cts� 20of� 20the� 20parliament� 20yew� 20 from� 20spain� f� false Brian H. Kaye 1996. Golf Balls, Boomerangs and Asteroids. John Wiley �Sons,Ed.2008. Pg. 41 http://books.google.es/books?id� Y3jQNKC5dp8C� pg� PA41� dq� the� yew� from� spain� hl� es� sa� X� ei� v XDIUJCoOo6RhQfso4GYCQ� ved� 0CDAQ6AEwAA� v� onepage� q� the� 20yew� 20from� 20spain� f� fals e

38

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

Notas sobre Arqueiría Antiga no Noroeste Peninsular Ibérico - Miguel Losada Neste mesmo sentido atopamos información redundante segundo a cal un arco de madeira de teixo "español" valería o triplo cá dun "English Yew" . No prestixioso xornal The � Athenaeum� publicado en Londres entre o �e �podemos ler como na Act. �capí� tulo �th. da Raí�a Elisabeth ficaba fixo o prezo superior dos arcos estranxeiros� e mesmo citan o caso dun Bowyer�un mestre ar�ueiro chamado Mr. Ains�orth��ue vendeu dous arcos de teixo �espa�ol�� feitos por el mesmo�por un prezo moi elevado.

A relación especial no eido militar do e�ixo coa Gran Breta�a ten un fito senlleiro co acce� so ó trono inglés do Príncipe Guillerme� Du�ue de Normandía��Con�uistador���ue aconteceu no ano � logo da batalla de Hastings� na �ue unha frecha matou o rei Harold. a�mén neste intre Galicia posuía unha especial relación co Du�ue normando xa �ue existía unha alianza matrimonial entre Agatha�filla de Guillerme�a cal estaba prometida co rei gale� go don García. �casamento non chegou a producirse�mais o interese de ámbalas dúas partes fica ben docu� mentado. Como igualmente o está o feito de u� e�entre outras cousas�as relacións diplomá� ticas en curso incluían cabalos galegos como o

�ue serviu de montura ó de Normandía en Hastings.

En palabras do investigador Manuel Gago seu blog Capítulo �

�no

"Pois ben, resulta que ese cabalo chegou de Galicia. Antes da batalla de Hastings, un cabaleiro normando, Walter Giffart, señor de Longueville, "peregrinou" a Compostela. E póñoo entre aspas porque os historiadores ingleses coinciden en que Giffart chegou coa peregrinación como escusa, e que en realidade o cabaleiro veu a Compostela con motivos máis políticos que relixiosos, vinculados a esa alianza atlántica entre dous territorios emerxentes no cambio de milenio. Proba diso é que retornou a Normandía desde Compostela cun valiosísimo, magnífico cabalo negro para Guillerme, "o agasallo dun rei que tiña unha gran amizade co duque."

Varios autores � expo�en �ue o cabalo de Guillerme levaba por nome �Ba�ard�� u� e na nosa lingua �uerería dicir �ouleante� ou �ouveante� � �o cal cadra ben se consideramos �ue o traballo do animal era� a maiores de levar a Guillerme�proxectar unha imaxe pro� pagandística do seu amo acorde cos obxecti� vos militares. Deste xeito o cabalo ficaba pro�

6 The Athenaeum. Journal of Literature, Science and the Fine Arts. From January to December 1832.Pg.331 http://books.google.es/books?id� wWtIAAAAYAAJ� pg� PA331� dq� acts� of� the� parliament� yew� from� spa in� hl� es� sa� X� ei� 22jIUKyKobBswa64IHoCA� ved� 0CD8Q6AEwAg� v� onepage� q� acts� 20of� 20the� 20parliament� 20yew� 20f rom� 20spain� f� true 7 http://www.manuelgago.org/blog/index.php/2010/11/10/o-cabalo-negro-de-guillermo/

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

39

Fol de Veleno

n�3 2013

Notas sobre Arqueiría Antiga no Noroeste Peninsular Ibérico - Miguel Losada xectado tamén como unha caste de �lobo da guerra�. Este cabalo era� probablemente� de orixe galega�

poesía �zume do peito�.

Neste contexto resulta plausible o feito de u� e� se a relación era estreita entre ámbalas dúas " The Du� e then called for his favorurite costas atlánticas e se intercambiaban elemen� steed, the famous Bayard, which had tos estratéxicos e de prestixio� entón unha been presented to him by the � ing of parte desta relación puido se�la madeira de Spain, on occasion of the Earl of e�ixo galego. Como de feito está documenta� Longueville returning from his pilgrima- da a importancia comercial e consideración ideolóxica �prestixiosa��ue ti�a na contorna ge to S. Jago of Compostella." atlántica o vi�o galego do Ribeiro�xa �ue no Roscoe , Thomas The life of William the século X��a Bisbarra do Ribeiro era o referen� te vitivinícola do norte da Península �bérica�e Conqueror P. 179 Ribadavia un importante nó comercial. En �este vi�o é o máis caro e demandado de Continúa o texto glosando a fera fas�uía da Galicia e xa no X�V aparece sendo exportado besta e o seu admirable porte e os dotes do cara a n� glaterra�Holanda�Escocia��rlanda� �espléndido� animal. Cómpre lembrar �ue � Guillerme era un normando�un descendente Alema�a e a Breta�a Francesa . de lordomanos ou vi�uingos en Galicia�e �ue �pois�moi probable �ue na�ueles cargamen� dentro da súa tradición literaria e oral atopá� � mo�las �enningar ou perífrases metafóricas� tos�e por mor das disposicións legais británi� exploradas por Borges J.L� nas �ue o uso do cas�pola abundancia de materia prima e as afi� xenitivo xunto a un substantivo abre as com� nidades culturais�os toros dos teixos galegos portas de descargas evocadoras de contidos. viaxasen canda as pipas de vi�o cara ás outras Deste xeito unha espada devén �lóstrego da illas e costas atlánticas. morte��unha frecha é �choiva da batalla�e a 8 Jacob Abott. History of William the conqueror.London 1853, pp153 http://en.wikipedia.org/wiki/Jacob� Abbott http://www.google.es/search?tbs� bks:1� tbo� pq �� inauthor:� 22William� I� (king� of� England.)� 22 Thomas Roscoe. The life of William the conqueror. Philadelphia 1846, pp 70 pp 140, http://www.google.es/� hl� es� tbs� bks� 3A1� q� Thomas� Roscoe� 2C� William� conqueror� aq� fa �qi� � aql o �q� � gs� rfai� f� p� db6f222b0660496d 9 En relación cos verbos, To Bay, Inglés, (oubear e tamén adxetivo: de cor baio) Relacionado con Bellen, en alemán, To bark, Inglés, Abbaiare, Italiano, e outros.

10 V.V.A.A (1993). Poesía Antiguo-Nórdica; Antología (Siglos IX-XII). Madrid: Alianza Tres.

Sturluson, Snorri (1987). Textos Mitológicos de las eddas. Madrid:Miraguano Ediciones.

Jorge Luis Borges (1980). Nueva antología personal-Las kenningar. Editorial Bruguera.

11 Nieves Amado e Asoc. Ribeiros do Avia

40

http://www.ribeirosdoavia.com/historia/es

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

Notas sobre Arqueiría Antiga no Noroeste Peninsular Ibérico - Miguel Losada 3.- Toponimia �e�ixo� Taxus baccata L.é unha das árbores propias dos ecosistemas galegos�como tamén o é dunha boa parte de Europa e máis aló.

En Galicia pódense atopar máis de cincocen� tos toponímicos relacionados con esta planta.

A abundancia de lugares nos u� e o mais carac� terístico elemento descritivo da contorna foi o rodal ou fraga de teixos debeu ser notable. De feito as máis grandes e notorias teixedas da Península �bérica danse no noroeste dela�inda u� e está ben distribuído polas tres cuartas par� tes do resto. Pódese cita�las da Serra do Sueve en Asturias� as de o�sande en Cervera de Pisuerga�Palencia�e as da Revesa da Rogueira en Lugo� Galicia� o e�ixadal de Casaio nas Serras das r�evincas�Sobradelo�u� rense�e o texedelo de Re�ue�o de Sanabria tamén nas serras orientais. Son estes os exemplos máis notorios de masas de teixos�imaxe e tesouro cultural e biolóxico dunha diversidade e dun tempo do u� e boa parte do noso mundo trae conta.

Como fonte adicional poderíase axuntar a este breve informe unha relación dos topónimos coa raíz e�ix�� presentes en Galicia� mais semellante anexo ocuparía unhas doce páxi� nas� máis de cincocentos topónimos� o cal induciría un exceso na extensión máxima per� mitida para este traballo. Remitimos�xa �ue logo�á páxina e� b do procurador de topóni� � . Cómpre salientar mos da Xunta de Galicia u� e algúns de tales topónimos fan referencia ós teixugos�animais�e u� e non poden ser con� siderados parte da relación toponímica coa árbore en cuestión.

12 http://toponimia.xunta.es/Buscador cadea de busca " teix-" e sucesivas.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

4.- Etnografía �emprego do arco como arma tamén está pre� sente na tradición oral galega inda �ue dun xeito relicto ou testemu�al apenas.

Probablemente en boa medida pola falla dun traballo de prospección ad hoc. Como mostra refiro a continuación dous relatos procedentes do Macizo Central Galego�concretamente na e�rra de r�ives�onde o teixo está moi pouco presente hoxe en día�tanto no medio natural como na toponimia.

"Os Sete ladróns Naqueles tempos aló na serra había moi grandes invernías e tamén había moito máis gando que hoxe. Unha vez había un mozo que seica era do Casteligo, houbo de marchar para a guerra canda o rei que daquela tiña un preito posto en Portugal. O caso é que o rapaz tiña moita forza nos brazos e levaba un arco co que fixo moitas mortes pola conta do rei. Cando xa se licenciou volveu para a casa e foi vivir ó pobo de Bretelo, onde levaba as vacas ó monte e tornaba os lobos sen can xa que valíase do arco aquel para matalos como antes fixera cos inimigos na guerra.

Un día sóubose que apareceran sete ladróns que andaban trala res que andaba na serra e como ían dacabalo os homes do pobo non daban neles. Foron pedirlle axuda ó rapaz e este dixolles que tiñan que traguerlle ferro para il facer as puntas das frechas, que do outro xa il se facía cargo.

Leváronlle o ferro e o rapaz fixo as armas. Logo faloulles que cando foran 41

Fol de Veleno

n�3 2013

Notas sobre Arqueiría Antiga no Noroeste Peninsular Ibérico - Miguel Losada pro monte ca facenda fixeran lume e levasen viño. E así foi. Unha mañá os ladróns apareceron e foron levar as vacas dun home. O home botoulles os cas pero os ladróns matáronllos porque xa viñan preparados. O home correu e fuxiu e cando chegou abaixo seica deu aviso ca campá e así souberon onde estaban os ladróns. O mozo tamén estaba preparado e foi atrás deles e como ia só avantaba mais que os que levaban as vacas canda eles polos camiños.

Ademais como beberán o viño, e sempre ofenderan á xente e non se lles arrepuxera ninguén, pois ían contentos.

" O Lobo Albar Os lobos son malos mais non todos son tan malos, porque unha vez seica un de Coba tiña un que collera nun tobo por baixo de Pareisás. Pero aquel non che era coma os outros, érache abrancazado, albar segundo dixeron, que o caso era moi nomeado, tere un lobo canda os cans.

E tornaba da facenda e todo, e cando quen o tiña chamaba por elas para tornalas: "Marela vei� , doura vei� , morena vei� " ía o lobo albar e arrogañáballe-los dentes segundo as nomeaba, que non latía coma os cans, por iso que era lobo.

O mozo foilles saír Recreación a partir de material da Federación Galega de Tiro con Arco mais aló da Parafita, porque se ve que querían saír polo camiño alto da Pero os viciños non llo querían, que dicíserra. Dende detrás duns penedos foilles an que un día estando no lameiro habíadisparando e foinos matando a todos, se votar ó amo e comelo como fan os matounos coma lobos que eran que marlobos, xa que lobo era, así que por non chaban co gando igual que os lobos dare que dicir non o botaba pro pobo, e marchan. Miraron de darlles sepultura e levábao mais aló cara uns casarellos que non se soubese mais deles, por se que había na serra. E alí esperaba. acaso tiñan compañeiros e viñan ver o que fora deles, e cando os contaron Un día viñeron uns moinantes, e quixeviron que eran sete, sete que aló ficaron roubar e seica foran de soldados e ron." levaban para botar frechas e mataron algún e maltrataron outros e os malinConto �verdadeiro�popular. Relatado ó autor graron. E cando estaban nela quixeron nos anos �en San Mamede de r�ives�polo ir roubar na casa do que o tiña pero se�or Feliciano�veci�o do lugar e natural de seica cando se botaron fora cos cartos Chaguazoso�Vilari�o de Conso. ou o que fose o lobo albar botouse eles e 42

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

Notas sobre Arqueiría Antiga no Noroeste Peninsular Ibérico - Miguel Losada como era lobo, fóiselles ó pescozo que os levou arrastro, despois a xente botounos nunha barreira e adeus. A xente de antes érache así."

Relatado ó autor nos anos � no lugar da Ponte Navéa polo se�or Paco da Ponte�veci�o do mesmo lugar.

LAINE & ZAMMIT 2001: 195-196) denuncia una modalidad de combate que se mantuvo con la llegada de las armas de cobre y bronce; al menos de eso nos hablan el cráneo 6 del dolmen de Collet, en Lérida, y otro de la Cova H de Arbolí, en Tarragona, ambos heridos con flechas metálicas (CAMPILLO 1997: 290295)." �feito da relativa escaseza destes relatos pode deberse máis a cuestións formais de defecto de prospección e recollida de mostras da tradición oral ó respecto�u� e ó es�uecemento do arco como elemento tra� dicional. Ámbolos dous contos foron manifestados no intre en �ue o autor xogaba con arco e frechas preto dos pas� tores�o cal puido suscita�la narración.

Recreación a partir de material gráfico da Federación Galega de Tiro con Arco

Vemos como nestas dúas narracións aparece o uso militar do arco situado nun tempo impre� ciso dun pasado percibido como semellante� en canto á estrutura social.

Como exemplo pódese cita�los achados das denominadas �puntas palmela�e os �brazais de ar�ueiro�u� e adoitan aparecer na ar�ueolo� xía galega.

5.- Arqueoloxía Neste sentido algúns autores �DE BLAS C�R� �NA M. A e R�V�RA LL�R�NS S. � refírense a este tema nos seguintes termos�

�

�

"No nos cabe, a fin de cuentas y volviendo a nuestro asunto, la menor duda sobre el empleo en el combate de las flechas de punta metálica en fecha bastante temprana. El ya extenso catálogo de los esqueletos neolíticos y calcolíticos con puntas de sílex incrustadas (GUI-

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Cómpre ademais termos en conta a relati� va abundancia de elementos no rexistro ar�ueolóxico galego u� e remiten a un uso prolongado no tempo do arco e das frechas.

As puntas palmela son obxectos metálicos fundamentalmente de cobre �máis do �e con presenza doutros metais ben como �impu�

13 MIGUEL ÁNGEL DE BLAS CORTINA, Dpto. de Historia (Prehistoria).

Campus de Humanidades. Universidad de Oviedo. E-33071 Oviedo.

SALVADOR ROVIRA LLORENS, Museo Arqueológico Nacional. C) Serrano 13. E- 28001 Madrid.

43

Fol de Veleno

n�3 2013

Notas sobre Arqueiría Antiga no Noroeste Peninsular Ibérico - Miguel Losada Dende o punto de vista metodolóxico resulta moi interesante �ue estes autores recorren ó contexto xeral da época calcolítica para ten� tar amplia�lo co�ecemento no presente�e no contexto ibérico�sobre estas armas e o seu uso.

Microlitos e puntas de frecha na necrópole de Bexo (Rianxo) http:� � onosopatrimonio.blogspot.com.es�

"mientras que un texto de la ciudad sumerio-semítica de Mari expresa claramente la justa diversidad de los tamaños utilizables según las necesidades. En el encargo de flechas para un largo asedio solicitaba el rey cantidades concretas de puntas: cincuenta de las de bronce de 40 gr., cincuenta de 24 gr., un centenar de 16 gr. y doscientas de las ultraligeras de 8 gr. (MILLER et alii 1986).

Ese documento notable nos enseña que los arqueros de la antigüedad podían llevar en sus aljabas más de un tipo de flecha, dependiendo la elección de factores varios como la distancia, la dureza de los elementos de protección del enemigo, etc., algo que, salvando las distancias, no habría de ser extraño a los arqueros ibéricos de la Edad del Cobre."

rezas�� arsénico� esta�o� chumbo� ní�uel� prata� e outros� todos eles nunha cantidade moi modesta �ue permite albiscar aspectos tecnolóxicos e de proceden� cia de cada peza en cues� tión. No ano �foi des� Punta de frecha atopada cuberta unha destas puntas nunha mámoa de San na beira do río Cares� en Bieito (Lobios) Asturias. Segundo os espe� http:� � onosopatrimonio.blo cialistas DE BLAS C�R� gspot.com.es� NA M. A e R�V�RA LL�� RENS S. u� e estudaron o achado�explican Así relacionan tamén datos obtidos de arcos �ue a presenza desta arma nese lugar é pouco europeos prehistóricos co�ecidos pola ar�ueo� frecuente�e tamén refiren �ue todo o contrario loxía co obxecto de achegar luz sobre o uso e acontece nas áreas próximas da Cordilleira significado da ar�ueiría no noroeste e no con� Cantábrica� xunto peninsular�relacionando arcos atopados "Si la cornisa cantábrica es pobre en na rexión alpina�por exemplo� puntas Palmela no sucede lo mismo en "se acredita en el hallazgo, una vez más áreas circundantes no muy alejadas. El en un escenario glaciar alpino, en el Proyecto de Arqueometalurgia de la L� tschenpass (Suiza) de tres arcos de Península Ibérica pudo analizar hasta el 1,17; 1,44 y 1,66 m respectivamente. momento 62 ejemplares encontrados en Datados radiocarbónicamente (AMS), las provincias gallegas, León, Burgos y sus fechas se sitúan no lejos del 2000 a.

Palencia" de J.C., por tanto razonablemente con-

44

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

Notas sobre Arqueiría Antiga no Noroeste Peninsular Ibérico - Miguel Losada temporáneos de las Palmelas. La potencia propulsora de esas armas alpinas se estima en 40-80 libras (BELLWALD 1992), suficiente para el lanzamiento efectivo de flechas como las que venimos considerando." u� tra especialista en metalurxia �C�MEN� DAD�R RE�B. �. �informa da existencia de exemplares como os tres atopa� dos en Lugo e os seis da parte cantábrica da Coru�a�destacando os catro �citados xa no �por Maci�eira� relacionados co túmu� lo �da Veiga dos Mouros�As Pontes de García Rodríguez�A Coru�a�ou o par delas da Vilavella tamén nas Pontes de García Rodríguez e precitadas por Cuevillas e Bouza Bre�no ano �.

Mesmo dende antes dos primeiros tempos do período denominado �dade do Bronce�� no noroeste peninsular obsérvase a presenza de artefactos relacionados co uso do arco e a fre� cha� as denominadas �puntas palmela� e os �brazaletes de ar�ueiro�precitados.

período�e inda tendo en conta �ue non é unha cuestión doutrinalmente pacificada� o autor fala de �estreitas relacións� entre rexións atlánticas�entre elas a do noroeste ibérico. �s achados de restos relacionados coa ar�ueiría� como os das estacións de Monte Das Cabras �Lalín�Pontevedra��Vilavella �As Pontes de García Rodríguez�A Coru�a�Pedra Marrada� �Carnota�A Coru�a�Ch�de Arefe D � urr�es� Barcelos�Minho�Portugal��Vilar G � uilhabreu� Vila do Conde� Douro Litoral� Portugal�� mesmo se se consideran pouco frecuentes� constitúen unha mostra da importancia da ar�ueiría na escala rexional e tamén na escala peninsular�xa �ue partindo da base indicada por Brandherm�de u� e o repertorio de obxec� tos depositados con intencións funerarias nese período e zona �o noroeste�era �moi limi� tado�� a amortización deles nas sepulturas remite ó seu alto grao de importancia simbóli� ca e�xa u� e logo�á súa potencial capacidade para xerar unha pegada cultural ou tro�uelado da matriz ideolóxica dos pobos considerados na rexión.

Se tal impacto cultural se deu e se se puidese Estes elementos da cultura material resultan verificar� sería posible falar dunha presenza intelixibles dentro do contexto da "rede de �fixa descontinua �da ar�ueiría en Galicia�e comunicación interrexional que caracteriza o nas rexións limítrofes�mesmo ate hoxe Bronce Inicial na fachada Atlántica" �ue esta actividade volve ter un elevado grao de aceptación popular inda u� e non te�a unha B� RANDHERM� D. �. No artigo deste relación directa co rexistro remoto da cultura autor� por exemplo� pódense consulta�los debuxos�mapas e datos sobre puntas de fre� material ou inmaterial. cha�brazais e outros elementos atopados en contornos funerarios do noroeste� dentro do denominado �Horizonte Montelavar�. Neste

�

xa

14 Brandherm D. www.uam.es/otros/cupauam/pdf/Cupauam33/3304.pdf 2007 15 Segundo datos da Federación Galega de Tiro con arco, no ano 1975 había en Galicia 1 licencia en Lugo e 5 en Vigo. No 2002 había unhas 350, e actualmente pasan de 1300 sendo algúns dos arqueiros galegos os mellor clasificados nas súas categorías.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

45

Fol de Veleno

n�3 2013

Notas sobre Arqueiría Antiga no Noroeste Peninsular Ibérico - Miguel Losada ANEXO A liña das Fragas de Teixos do Noroeste

Liña das fragas de teixos do Noroeste. En Galicia hai máis de � topónimos e moitos exemplares pluricentenarios e illados. Centro en 3�� 1� 2.� 1� " N 1�.� " �O Imaxe Google earth

Cadea de busca�N�resulta� dos��teix�Máis de �.

46

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

Notas sobre Arqueiría Antiga no Noroeste Peninsular Ibérico - Miguel Losada

Exemplos de toponimia galega relativa o teixo .

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

47

Fol de Veleno

n�3 2013

Notas sobre Arqueiría Antiga no Noroeste Peninsular Ibérico - Miguel Losada

Bibliografía -De BLAS CORTINA M. A. & ROVIRA LLO-

-COMENDADOR, B .��

Los inicios de la

Huellas de actividad prehistórica metalurgia en el noroeste de la Península Ibérica. en un medio montañoso extremo: en torno a una Brigantium 11. Museo Ar�ueolóxico e Histórico.

Palmela en la Garganta del Cares, Picos de Castelo de San Antón. A Coru�a.

RENS S . �

Europa (Asturias) M�N�BE �Antropologia� -KAYE B. H . �

Ar�eologia��.Homena�e a Jesús Altuna �.

Golf Balls, Boomerangs and

Asteroids. John i�le��Sons�Ed.��. Pg. �.

-BLACKMORE H.L. �

Hunting Weapons:

From the Middle Ages to the Twentieth Century . -OLANO GURRIARAN, EDUARDO

El

tejo y teixadal de casaio. Dip. Prov. de u� rense.

Courier Dover Publications. Pg �.

Nueva antología perso- -VV.AA. Los bosques ibericos: una interpetacion

-BORGES J. L. �.

nal. Las e�nningar. Editorial Bruguera.

-BRANDHERM

�

D. �

geobotánica. Ed. Planeta��.

Algunas reflexiones

sobre el bronce inicial en el noroeste peninsular.

La cuestión del llamado horizonte "Montelavar" CuPA�AM ��pp. �.

48

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

ES E E o ra m to i a l la o ta l d m r E u

or a E ada E

S o ra l a

E E S u ro E SE

Fol de Veleno

n�3 2013

AS CARREIRAS DE FONDO DOS TARAHUMARAS:

Cando a Antr opoloxía Física e a Cultural son a mesma cousa .

Carlos Víctor Rodríguez Diéguez Antropólogo e profesor de educación física.

(Fixo a súa tese doutoral entre os indios Rarámuri ou Tarahumara, cos que viviu na "Barranca del Cobre" e outra zonas da Sierra Madre mexicana)

Sumario Entre os Rarámuri ou a�rahumaras da Sierra Madre�en México�as carreiras de moi longa distancia son un elemento do seu patrimonio cultural tan importante �ue�antro� poloxicamente�pódese soster �ue os Rarámuri��Pés�corredores��son tanto produto como resultado�físico e cultural�desta actividade.

Palabras clave: Rarámuri� a�rahumaras� Sierra Madre� México� carreiras� pés descalzos� Christopher McDougall.

Abstract Long distance runs bet�een the Rarámuri or a�rahumaras of the Sierra Madre in Mexico�are an element of their cultural heritage so important that�anthropologicall��one can argue that the Rarámuri��Running feet��are a product and result of this activit��both ph�sicall�and cul� turall�.

Keywords: Rarámuri�a�rahumaras�Sierra Madre�México�Running�Bare feet�Christopher McDougall.

Fotos de Luís G. Verplanken, Padre xesuíta fundador e director da Clínica Santa Teresita, en Creel, Bocoyna, Chihuahua, M� xico. Cedidas ó autor.

Foto" huaraches" autor : Carlos Víctor Rodríguez Di� guez

�homo sapiens é o único animal �ue corre completamente ergueito e sen axuda dun rabo como contrapeso. Podémonos desprazar deste xeito grazas ó e�ndón de A�uiles�do �ue care� cen outras especies.

Examinando a anatomía humana�moitos teóri� cos cren �ue o noso xeito natural de desprazar� nos é correndo�non andando. Abonda atender ós movementos dun neno dende �ue comeza a �cami�ar� cando inda non sabe u� e �debe� moverse amodo e vai dun lugar cara a outro correndo.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Somos lentos e torpes corredores se nos com� paramos con outras criaturas mais�a diferenza destas�somos u� en de resistir esa velocidade durante moito tempo e�tendo en conta ade� mais �ue somos �uen de alimentarnos mentres corremos�non hai outro animal u� e nos supere na relación tempo �espazo percorrido.

Diversas teorías apuntan �ue�se cadra�pode� mos cazar� mesmo nas épocas de escaseza� grazas á persecución e cansazo de antílopes e outros animais moi rápidos mais con menos resistencia. �Neandertal pola contra�moito 51

Fol de Veleno

n�3 2013

As Carreiras de Fondo dos Tarahumaras - Carlos Víctor Rodríguez Di� guez máis fortes�carecían dunha anatomía axeitada a este tipo de caza. Pode ser esta a causa pola cal eles te�an desaparecido e nós non.

Por se collese inda algunha dúbida de u� e se pode cazar desta maneira� podemos recorrer a exemplos actuais de pobos �ue empregaron até hai ben pouco� ou mesmo seguen inda practi� cando� esta caste de caza por resistencia. As tribos Goshutes e Papago no oeste americano� narraban histo� rias ó respecto. a�mén os bos�uimáns en Bots�ana�os nativos australia� nos�os guerreiros Masai en e� n�a e os indios Seri e a�rahumara ou Rarámuris en México.

De entre todos estes pobos� os u� e mellor podemos relacionar coas nosas orixes como Homo sapiens� corredor son os Rarámuris mexicanos.

Estes habitantes da Sierra Madre de Chihuhahua noméanse a eles mesmos �Pés corredores� xa �ue este é o significado do nome Rarámuri na súa lingua � .

Cazan inda por resistencia� inda �ue agora tamén o fagan como unha actividade �deporti� va�. Nesta caste de lance� a actividade consiste na localiza� ción do animal para despois seguir o seu rastro até u� e a prea fica exhausta.

Mais as carreiras de fondo son para os a�rahumaras moito mais �ue a caza�son a súa vida.

Grazas a elas poden compartir os seus co�ecementos e preser� var a súa identidade fronte a outros pobos.

A organización das carreiras de fondo reúne os a�rahumaras das partes máis afastadas e abruptas da serra �ue doutro xeito perderían o contacto� polo �ue serven de ele� mento de cohesión social.

Artigo con foto sobre carreiras

A extensión do seu territorio é duns .�� m � �. � unha das rexións do país con máis dificultades de acceso. �s habitan� tes atópanse moi dis� persos�polo �ue cabe� ría pensar �ue entre eles deberiamos atopar unha importante diver� sidade no tocante ós costumes� control social ou cosmovisión.

Non é o caso xa u� e

1 Libro na lingua rarámuri e español: http://issuu.com/dgei� libros/docs/raramuri04

52

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

As Carreiras de Fondo dos Tarahumaras

Fol de Veleno - Carlos Víctor Rodríguez Di� guez

pode constatarse un discurso común �ue nos leva a pensar nunha forma de comunicación u� e vai mais aló dos sermóns dos xefes locais ou dos rituais chamánicos.

n�3 2013

Dende nenos xogan a botar carreiras�a mirar �ue resiste máis e mante�en esta afección até a vellez.

Cañon del Cobre

Das asembleas �ue se organizan entre os a�rahumaras�as u� e agrupan a máis cantidade de individuos e das poboacións mais remotas son as carreiras de gran fondo�denominadas carreiras �da bóla�. �poder de convocatoria non vén dado polas obrigas sociais� se non polo propio interese u� e representa como evento deportivo� pois compiten e�uipas de diferentes poboados. s� a�rahumara son os mellores corredores de resistencia do mundo. E non soamente os deportistas. o�dos�homes e mulleres de cal� u� era idade�percorren por pracer grandes dis� tancias de centos de �uilómetros a unha velo� cidade de entre �e �minutos por m � sen amo� sar cansazo. Así se desprazan habitualmente tamén cando se moven pola Serra�co gallo de visitaren familiares� asistiren a rituais� etc.

Levan de beber e comida de alto valor enerxé� tico a base de millo e u� e denominan �pinole�.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Deste xeito vanse seleccionando de entre os mellores a�ueles escollidos para representaren unha comunidade no Gran Día das competi� cións oficiais �ue te�en lugar unha ou dúas veces ó ano nunha gran chaira da zona alta da monta�a.

A carreira en si mesma realízase entre e�uipas de comunidades distintas e cada e�uipa está formada por entre dous e vinte corredores. � xogo consiste en correr mentres se empurra unha pelota de raíz dunha árbore do xénero Quercus ou doutra suficientemente dura e resistente. ��ue corre diante bate na bóla coas dedas e faina rodar uns cen metros. Despois outro xogador faina rodar de novo. A competi� ción remata cando soamente fica un corredor dunha e�uipa e este fai ga�ador a súa e�uipa. �sto pode demorar de dous a tres días.

Pola noite o cami�o ilumínase con luces porta� das por acompa�antes u� e corren canda o par� 53

Fol de Veleno

n�3 2013

As Carreiras de Fondo dos Tarahumaras - Carlos Víctor Rodríguez Di� guez ticipante para o iluminar polo circuíto cami�o con estes atados de le�a �ue levan pendurados dun pau. s� seguidores de cada e�uipa axudan pois e animan os seus deportistas. Cada volta ó circuíto adoita medir uns �m � e o ga�ador pode dar entre �e �voltas.

Cada grupo conta cun ades� trador��ue adoita ser o cha� mán da zona á cal pertencen e �ue os axuda con consellos sobre nutrición e adestra� mento ademais de cunha ampla mostra de rituais e amuletos diversos. �nha práctica habitual é a de intro� ducir algún obxecto persoal dos adversarios dentro de ósos de defunto coa finalida� de de �ue unha parte da alma de estes encha o óso e así induza debilidade no corre� dor enmeigado deste xeito.

Entre os perdedores é común asegurar �ue foron embruxados desta maneira polos seus competidores. �redor da carreira amoréanse centos de persoas. Nos días previos vaise �uentando o ambiente. Antes da com� petición principal lévanse a cabo outras nas �ue participan anciáns�de mais de �anos�e u� e dan como pouco unha volta. De �a �m � �como vimos.

Hai tamén carreiras de mulleres �ue corren centos de �m tamén. Neste caso no canto de bater na bóla cos pés� vanse pasando uns aros.

Nestes días van chegando de toda a Serra os distintos gobernadores locais e os máis afama� 54

dos chamáns. s� indíxenas anfitrións convi� dan a e�sg�ino��unha sorte de cervexa de millo fermentado �ue posúe uns �graos alco� hólicos. �sto proporciona un ambiente desinhi� bido propicio para a realización de rituais san� dadores� danzas e xogos de diversa índole.

Cada ano escóllese un gobernador para u� e dea un sermón no �ue se dan consellos referentes á vida social. �ambiente festeiro fai �ue sexan escoitados con mais atención �ue a�ueles �ue se imparten nos domingos diante da igrexa.

Carreira de aros

Durante as competicións� a xente fica apoiando os seus deportistas mais admirando tamén o esforzo e as virtudes do contrincante. Logo de remata� das as carreiras�celébrase tanto a ga�adores como a perdedores xa �ue demostraron dignidade

Carreira de bóla (xente que acode ás probas)

no esforzo e o resultado adverso foi�probable� mente�culpa da maxia. �ambiente é riseiro e cativador.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

As Carreiras de Fondo dos Tarahumaras

Fol de Veleno - Carlos Víctor Rodríguez Di� guez

�precisamente nestas carreiras onde se trata do lugar onde terá lugar a danza do peiote��ue é o ritual de sandación máis importante deste pobo indíxena. Hai oca� sións nas �ue se practica despois das com� peticións�aproveitando o grande número de persoas convocadas. A eficacia simbó� lica deste rito é apreciable e ten un inesti� mable valor nesta cultura.

� gobernador de Chihuahua parécelle boa idea levalos a correr as �cen millas de Denver� Colorado� EE. .� �sto foi xa nos pri� meiros dos anos .� Para a primeira carreira chegaron transportados na caixa dunha � pic� up�� puxéronlles Carreira de bóla (tallando bóla) unhas zapatillas de deporte e non ti�an interprete. Andaron perdidos máis de catro horas e non paraban nos postos de avituallamento. Malia todo iso chegaron entre os dez pri� meiros.

s� a�rahumara carecen de interese en amosarse a outros pobos�son plenos na súa monta�a�coas súas carreiras. Malia todo�non pasaron desapercibidos para os gobernantes mexicanos� os cales �uerían contar cun representante cando menos na maratón das olimpíadas de México �no D.F. levaron pois un deles. �n cal�uera� sen se preocupar de �ue fose un dos participantes ou non nas carreiras da bóla. Non rematou en mal posto e cando che� gou preguntou por �ue ti�a �ue parar se inda non estaba canso.

Elaboracion tesg� ino

Golpeando a bóla

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

n�3 2013

Na seguinte vez� correron ó seu xeito. Coas súas sandalias e coa axuda dun intérprete. Desta volta remataron primeiro e segundo con moita diferenza respecto do seguin� te non a�rahumara. Participaron máis anos despois destas veces e sempre �ue respectaban os seus costumes�ga�aban. Malia u� e para eles as Cen Millas é unha careira de velocidade�non de fondo.

En agosto de �o mellor ano para os corredores fóra da casa� Victoriano Churo Sierra de �anos de idade�orixi� nario de Panalachi�u� edou en primeiro lugar. Cerrildo Chacarito� de � foi segundo e Manuel Luna� �uinto.

Correron cos mellores fondistas do mundo.

55

Fol de Veleno

n�3 2013

As Carreiras de Fondo dos Tarahumaras - Carlos Víctor Rodríguez Di� guez Hai tempo xa �ue non compiten fora da súa monta�a. Agora cele� bran na Serra a�rahumara ultrama� ratóns.

Participan algúns indios. Non sempre os mellores.

Este fenómeno está desvirtuando a orixe primixenia das compe� ticións entre indíxenas da rexión e obrígaos a manter en segredo o lugar e data das súas carreiras�para evitar a presenza de deportistas foráneos. �inevitable �ue estas culturas colidan�e tamén o é a contribución mutua entre elas. Desta maneira a calidade fondista dos indíxenas fixo reflexionar os antro� pólogos sobre a orixe do Homo sapiens como corredor sobrevivente e déronlle un enfo�ue máis aló do puramente deportivo ou do dominio da vontade.

Pola súa banda�os a�rahumara enfrón� tanse no seu terreo a fondistas de cal� �uera parte do mundo cos u� e se poden medir�como etnia�contra outras e reafir� mar�de xeito subxectivo�a súa identida� de.

Deste novo contacto deportivo cos Rarámuri naceron dúbidas sobre a utili� dade das caras zapatillas de deporte�con amor� tecedores�pois os indios corren cunhas sanda� lias�chámanlles �huaraches��feitas con cau� cho de vellos pneumáticos �na súa orixe eran de coiro� e unhas fitas de pel� planas� sen apoios para o arco plantar.

Cando vivín por vez primeira entre os tara� humaras� no ano �non había prac� ticamente nada publi� cado sobre a súa cul� tura e moito menos sobre as carreiras.

Hoxe en día son moi� tos os adestradores e deportistas �ue estu� Huaraches dan os métodos indí� xenas sobre o terreo. Ademais�existen escrito� res especializados en literatura do deporte u� e te�en vivido con eles. Grazas á súa condición de grandes fondistas son mais co�ecidos como cultura. �libro nacidos para correr de Christopher MacDougall � � �ue dende �leva ven� didos máis dun millón de exemplares� é un exemplo de cómo un periodista deportivo estadounidense con lesións u� e lle dificul� tan para a carreira� entrou en contacto cos Rarámuris.

Traxe típ� co de tarahumara pousando

En todas as civilizacións hai algunha caste de xogo ou deporte relacionado coas carreiras u� e nos fai lembrar a importancia u� e ten�como especie sobrevivente�o feito de u� e esteamos �dese�ados�para correr longas distancias.

2 Blog de Christopher McDougall http://www.chrismcdougall.com/blog/

56

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

O P AGO DOS ENTERROS EN MESÍA: D on, solidariedade e r ecipr ocidade social

Rafael Quintía Pereira Licenciado en Antropoloxía Social e Cultural, Licenciado en Ciencias Empresariais e Presidente da Sociedade Antropolóxica Galega

Sumario No presente traballo facemos un estudo pormenorizado da tradición �ue existe no concello coru� �és de Mesía mediante a cal os veci�os das parro�uias contribúen con doazóns ó pago dos ente� rros dos seus conveci�os. A práctica ritual�hoxe en vías de desaparición�supón un interesante xeito de mutualidade ou seguro comunitario fronte ós gastos do falecemento e desprégase como un proceso social total u� e fomenta e reforza as relacións de solidariedade veci�al e a trama social da comunidade parro�uial.

Palabras clave: don�enterro�solidariedade�reciprocidade�trama social�Mesía�Potlach�u� la

Abstract �his paper carries out a detailed stud�of the existing tradition in the Mesia council of Coruna h� ereb�the neighbours of the various parishes contribute i�th donations to�ards the pa�ment of burials of other neighbours. h� is ritual practice currentl�in danger of existence�proposes an interesting a� �of insurance�or communit�safeguard�against the expenses incurred b�the death�and it unfolds as a total social process that foments and reinforces solidarit�amongst neighbours and the i�der social fabric of a parish communit�.

Keywords: Donation�burial�solidarit��reciprocit��social fabric�Mesia�Potlach�u� la

Introdución Dicía Maurice Godelier �ue para construír unha sociedade é necesario �ue unha certa cantidade de individuos e de grupos se reco�e� zan unha identidade común��ue estean unidos por relacións de dependencia material�política e simbólica �ue fagan �ue cada un�ata certo punto� contribúa a reproduci�los outros e dependa dos outros para reproducirse� así como tamén contribúan a producir un todo �ue os conte�a e �ue os supere a cada un por sepa� rado. Malia o dito�isto non significa �ue pola natureza mesma das relacións de dependencia recíproca eses individuos e eses grupos perten�

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

centes a unha mesma sociedade non se atopen divididos entre si por intereses opostos e u� e en certos contextos non se opo�an violenta� mente uns ós outros. As contradicións e os conflitos forman�xa �ue logo� parte do fun� cionamento normal das sociedades. Di Godelier u� e os homes non só viven en socie� dade senón �ue producen sociedade para vivir� e para producir unha sociedade cómpre combi� nar tres bases�hai �ue dar certas cousas�hai �ue intercambiar outras e algunhas hai u� e conservalas no posible. Diso imos falar�de dar e de intercambiar cousas�do don e do contra� dón.

57

Fol de Veleno

n�3 2013

O Pago dos Enterros en Mesía

-Rafael � uintía Pereira

O pago dos enterros en Mesía Se ben este tipo de prácticas de solidariedade social se deron�e aínda se dan� en moitos outros lugares de Galicia�por motivos prác� ticos á hora de face�lo traballo de campo�e por�ue aínda é unha tradición viva nesta zona do país�escollemos como mostra para facer este traballo de investigación un conce� llo en concreto�o concello coru�és de Mesía� e centrámo�las nosas entrevistas fundamen� talmente na parro�uia de San Cristovo de Mesía�u� e é a segunda en número de pobo� ación e a u� e dá nome ó concello. �s resultados obtidos poden ser extrapolables a outras comunidades galegas onde existían� ou existen�prácticas similares pois este meca� nismo de solidariedade non era exclusivo de Mesía. Por último�e respecto á metodoloxía do traballo� en repetidas ocasións farei uso neste artigo do verbatim �respectando a

variante dialectal da zona�pois servirame para darlles voz ós meus informantes e para expre� sar e resumir de xeito conciso a súa particular visión sobre o proceso social u� e a�uí imos debullar alternando�deste xeito�unha visión emic e etic sobre o obxecto de estudo.

58

No concello de Mesía�provincia da Coru�a� cada vez �ue se produce un falecemento os veci�os da parro�uia doan á familia do finado unha cantidade de di�eiro para contribuír ós gastos do enterro. Este don ou doazón�u� e hoxe é en forma monetaria�era ata os anos � en especie. Cando morre un membro dunha casa �lémbrese �ue o concepto de casa en Galicia non é igual a familia�pois membros dunha mesma familia poden confor� mar varias casas�ponse en marcha o mecanismo ritual e relixioso do velorio e do enterro�pero á vez�actí� vase outro mecanismo �ue podemos chamar económico ou comercial u� e é o motivo deste traballo. �morto� nas parro�uias rurais de Mesía� vélase na casa. s� veci�os da parro� �uia�e de fóra da parro�uia�aché� ganse ó velorio na casa do finado para honra�lo morto e visitar e acompa�a�los familiares do finado. �neste momento�ou o día do enterro antes da saída cara ó cemiterio� cando se produce a doazón. �n membro da casa do finado é o encargado de tomar nota �do u� e dá� cada veci�o. Estes apuntamentos fanse nun caderno específico ou ben no libro de firmas �ue se dis�

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

O Pago dos Enterros en Mesía

n�3 2013

-Rafael � uintía Pereira

pón para o velorio. Cada veci�o dá unha can� tidade �ue máis ou menos está estipulada socialmente como o correcto�aínda �ue sem� pre hai u� en dá máis do normal e �uen dá menos. En todo caso�na medida u� e un dea recibirá no futuro.

Quen dá? n� dato importante é u� e o �ue dá non o fai a título persoal�senón �ue representa a súa casa. Non son�pois�os meros individuos da comunidade os �ue se obrigan mutua� mente�senón as colectividades na forma de familia ou de casa. Son as casas e as fami� lias as �ue se obrigan mutuamente�as �ue ceden os bens e contraen as obrigas do con� tradón cando aconteza a falecemento dun membro da casa �ue previamente nos doou.

Cando se dá?

A diferenza do u� e ocorre nalgunhas das ceri� monias ou rituais de reciprocidade estudados pola antropoloxía clásica�no caso do copago dos enterros o mecanismo de reciprocidade� obviamente� non se dá nunha determinada época do ano senón u� e se activa cando se pro� duce o suceso activador desta cadea de dons solidarios�isto é�un falecemento.

Que se dá? �tipo de don a entregar variou ó longo do tempo. Ata os anos �o frecuente era dar �uei� xos e botellas de augardente �ue despois eran vendidos na feira �ue había cada �uince días para obte�los cartos necesarios para o pago do enterro. As feiras ás u� e se acodía normalmen� te eran a de Curtis�a de �rdes ou a de Adina� no Mesón do Vento�de pendendo de cal cadra� se �ue era a primeira trala data do enterro. A partir do último cuarto do século XX pasouse

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

a dar di�eiro directamente.

Antes daban un queixo, unha botella de caña, sobre todo queixo. A caña mercábase que non se facía. Despois daban queixos uns e outros empezaban a paghar. Nos anos 70 dábanse cartos. � importante dicir u� e non todo valía para doar senón �ue se daban a�uelas cousas� ou pro� dutos� susceptibles de poderen ser vendidas� é dicir� u� e tivesen certo valor e demanda no mer� cado para garanti�la súa venda e a obtención de ingresos cos �ue axudar no pago dos gastos do enterro. Así mo dicía a Sra. María Pardo�veci�a da aldea de Feás� Había que levar un queixo de confianza, bo.

Queixos e augardente�como dixemos�eran os dons habituais. A augardente é un produto escaso na zona de Mesía pois non é terra viní� cola�polo �ue era necesario mercalo previa� mente para despois poder doalo á casa do fian� do. ��ueixo�en cambio�adoitaba facerse na casa pois é un produto de grande consumo por ser un derivado lácteo e ser este o principal motor económico da comarca. Esta produción caseira dos u� eixos facía �ue non houbese un estándar de peso ou tama�o�senón �ue cada �ueixo era segundo o gusto do produtor polo �ue despois había �ue realiza�la tarefa de emparella�los �ueixos de peso� tama�o e forma similar para poder vendelo na feira�pois o �ueixo vendíase por parellas como ben me 59

Fol de Veleno

n�3 2013

O Pago dos Enterros en Mesía

-Rafael � uintía Pereira

explicaba a informante�

petitiva por se�lo máis xeneroso no don ou no contradón. Así se refería o tema das cantidades Os queixos facíaos a xente na casa. O �estipuladas�un dos meus informantes� queixo véndese por parellas que foran ighuais, nas feiras véndense por pareAta 5.000 pesetas daban, o normal 2.000 llas. Levabas 30 ou 40 parellas de queie 1.000, para abaixo non. Nos anos 70 xo á feira. daban 25 e 30 pesetas.

�utro aspecto �ue non se nos pode escapar nesta análise é u� e o �ue se dá o� u intercam� bia�se o vemos dende a óptica diacrónica� non son exclusivamente bens ou cartos senón �ue�ante todo�son cortesías�apoios familia� res�mostras de boa veci�anza onde a transac� ción non é máis ca un elemento e no �ue a cir� culacións de bens ou doazón de cartos é tan só un dos termos dun contrato máis amplo de convivencia� solidariedade e apoio mutuo entre os membros dunha parro�uia.

Canto se dá?

Do estudo dos libros de doazón ós �ue tiven acceso e do recollido nas entrevistas tamén se pode deducir �ue non é un proce� so de prestación agonista�é dicir� competitiva�senón �ue todos dan máis ou menos unha mesma can� tidade�sen existir�agás en casos illados�o impulso a competir na doazón coa espera de �ue o outro �receptor da doazón� incre� mente aínda máis o contradón chegado o momento de corres� ponder. Podemos considerar estas doazóns�xa u� e logo�como prestacións non agonistas pois o fin das mesmas non é competir a ver u� en dá máis. Si ben é certo u� e existe o costume de dar sempre un pouco máis da cantidade recibi� da�pois iso é o solcialmente aceptado ou esi� xido mais sen entrar nunca nunha batalla com� 60

Vemos�xa u� e logo��ue existe unha diferenza entre este tipo de dons e contradóns e o u� e ocorre noutro tipo de celebración onde as prestacións adoitan ser claramente agonistas� por exemplo�cando rivalizamos nos aguinal� dos�nos ban�uetes�nas vodas�nos presentes de Nadal�nas invitacións. n� has celebracións �ue�ás veces�se converten nunha especie de competencia revanchista pois é ben sabido u� e en Galicia� nas festas patronais�nas vodas� comu�óns e bautizos hai u� e �bota�la casa pola ventá�para agasalla�los convidados�para aparentar ser un �gran se�or��son dalgún xeito unha mostra de gasto ostentoso e sen medida.

Por que se dá?

Cando un fala cos veci�os de Mesía un dáse de conta de �ue varias son as motivacións u� e subxacen á tradición de doar bens ou cartos para o pago dos enterros. Por unha banda a

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

O Pago dos Enterros en Mesía

n�3 2013

-Rafael � uintía Pereira

doazón faise por solidariedade entre veci�os� por boa veci�anza�por axuda�los membros da comunidade na �ue vivimos nun momento� como o falecemento dun ser �uerido�delicado tanto economicamente como no plano emocio� nal. Pero esa solidariedade e xenerosidade agocha tamén un interese persoal�pois a fami� lia ou casa u� e dá para a axuda no enterro sabe �ue tamén haberá de recibir dons no momento �ue ela se atope nunha situación similar�damos�xa �ue logo�para poder recibir no futuro.

Dixemos anteriormente �ue non só no conce� llo de Mesía existían este tipo de mecanismos de solidariedade e de intercambio senón �ue noutros moitos lugares de Galicia se realiza� ban� e se realizan� tamén practicas sociais similares. En Cuí�a�no concello de Betanzos tamén se daban produtos agrarios ou cartos para a axuda do pago do enterro. �memso acontecía no concello de Frades. No concello de Barreiros� parro�uia de San Pedro de Ben�uerencia� aldea de Agolada �Lugo� os veci�os facían achegas dinerarias para o pago dos enterros dos veci�os falecidos. n� mem� bro da casa do defunto era o encargado de apuntar as cantidades �ue doaba cada veci�o a medida �ue estes ían chegando á casa para asistir ó velorio. � antropólogo José Luís Cardero testemu�oume a existencia de prácti� cas similares na parro�uia de Hombreiro ou en Meilán �Lugo�onde os veci�os axudaban no pago dos enterros coa contribución de produ� tos do campo e animais da casa. Segundo me referiu o ar�ueólogo Xabier Moure�na parro� u� ia de Rao�en Navia de Suarna e� u� e pode ser estendido a outras parro�uias do mesmo concello e ó de Cervantes�os veci�os colabo� raban economicamente para paga�lo enterro e os responsos. Ademais achegaban viandas

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

para dar sustento ás persoas u� e vi�an de lonxe. En Vilaspasantes� no concello de Cervantes�tamén colaboraban nos gastos. En Mosteiro �Navia de Suarna� o carpinteiro� encargado de face�los cadaleitos�non cobraba en cartos senón en especies �leiras�porcos...�� no caso de �ue a familia do defunto non tivese posibilidade de paga�lo enterro� non se lles cobraba� encargábanse os veci�os de cargar cos gastos do carpinteiro.

O pago do enterro como intercambio e reciprocidade As cuestións referentes ós mecanismos de intercambio e reciprocidade dentro das distin� tas sociedades foron uns dos temas preferidos dos antropólogos ó longo do século XX. Dende os pioneiros traballos do antropólogo americano Franz Boas sobre o Potlach� � pasando polas investigacións de Malino�s�i en torno ó Kula� �as achegas de Marcel Mauss sobre o don ou as distintas clasificacións esta� blecidas por Shalins�os sistemas de reciproci� dade� o intercambio e as dinámicas do don foron obxecto de numerosas investigacións� seminarios e monografías.

Pero en �ue consiste o concepto de reciproci� dade� A reciprocidade fai referencia á un mecanismo de correspondencia mutua. Como ben fixeron constar no seu día Marcel Mauss� Malino�s�iou Shalins�o concepto de recipro� cidade é básico na idea de intercambio e�xa �ue logo�de suma importancia na análise dos mecanismos de doazón �ue estamos a estudar.

Este sentido de reciprocidade vese claramente na seguinte afirmación recollida do Sr. Ramón López�informante de Mesía�

61

Fol de Veleno

n�3 2013

O Pago dos Enterros en Mesía Cando morría un dunha familia ti sabías quen dera e quen non dera porque tiñas todo apuntado no libro de firmas. Se aghora, por exemplo, morre un calquera nós vimos aquí (ó libro) e lemos a ver si aparece. Se cadra acórdaste de canto dera pero si cadra non te acordas.

Despois se queres dáslle, aínda que non viñera. �intercambio sería un proceso median� te o cal se satisfacen obrigas entre varias partes�xa sexan individuos�gru� pos ou institucións. En determinados momentos este tipo de intercambios poden estar institucionalizados social� mente �o caso do �ula ou do Potlach� de xeito u� e se crea unha auténtica rede social de intercambio. � sistema solidario e recíproco de pago dos enterros en Mesía� e en moitas parro�uias de Galicia�é un exemplo de mecanismo de intercambio socialmente insti� tucionalizado. Na sociedade capitalista actual temos un exemplo de algo similar na tradicio� nal entrega de regalos de Nadal�no senso de �ue está socialmente institucionalizado o feito de facerse agasallos mutuamente coincidindo con este período do ano.

Pero volvamos ó concepto de reciprocidade.

M. Shalins diferenciaba tres tipos de reciproci� dade�xeneralizada�e�uilibrada e negativa. A Xeneralizada�modelo de reciprocidade na �ue a contraprestación non se estipula por tempo� cantidade ou calidade. A reciprocidade E�uilibrada�na u� e a prestación e contrapres� tación de bens recibidos son iguais en valor e utilidade nun período finito� e�uivalería a unha especie de intercambio directo. A reci� procidade Negativa�onde a contraprestación 62

-Rafael � uintía Pereira

dá lugar a unha vantaxe perseguida de ante� mán�contempla�pois�obter algo a cambio de nada.

Cando analizamos en profundidade o mecanis� mo de doazón para o pago dos enterros pode� mos atopar características tanto de reciproci� dade xeneralizada como de reciprocidade e�uilibrada�segundo a óptica �ue empregue� mos na análise. Se o estudamos dende un

punto de vista sincrónico e sen ter en conta as motivacións finais de �uen doa�poderiamos pensar u� e a dinámica de colaboración no pago dos enterros corresponde a unha tipolo� xía de reciprocidade xeneralizada�xa u� e fai referencia a transaccións putativamente altru� ístas�no sentido dunha asistencia prestada e� de ser posible e necesario�de asistencia corres� pondida. Para Malino�si� o tipo ideal deste tipo de reciprocidade xeneralizada sería o regalo ou presente puro�a dádiva. Pero cando analizámo�lo proceso tendo en conta a dimen� sión temporal�isto é�dende unha óptica dia� crónica�e considerando as motivacións �inte� resadas�u� e subxacen no feito de face�la doa� zón para o pagamento do enterro�atopamos unha nova dimensión na u� e o proceso se achega máis a un mecanismo de reciprocidade e�uilibrada�pois o �ue cada casa dá para a

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

O Pago dos Enterros en Mesía

n�3 2013

-Rafael � uintía Pereira

contribución do custo do enterro vai en conso� nancia co u� e antes recibiu esa casa por parte da familia do finado. De aí o e�uilibrio da transacción aínda u� e o contradón ou corres� pondencia se vexa diferida no tempo ata �ue aconteza o suceso desencadeante do proceso� isto é�a morte dalgún membro da familia �ue previamente contribuíu coa súa achega ó pago do enterro.

don forza outro don nunha cadea de dons e contradóns u� e e�uilibran os primeiros. �s dons son socialmente necesarios para producir e reproduci�las relacións sociais e son un fenó� meno integrador u� e contribúe á estabilidade do sistema social.

Po�amos un exemplo recollido no traballo de campo de como o don crea a obriga do contra� dón�como a doazón pon en marcha un meca� nismo de contradón para e�uilibra�la relacións sociais� Manuel aquí nunca vén, e eu díxenlle (referíndose ó seu marido): é mellor ir (ó enterro dun finado da casa de Manuel) e aínda que lle deamos 1.000 ou 2.000 pesetas a nós tamén hannos de facer falta. E despois cheghou a hora de morrer a nai deste e viñeron, e cheghou a hora de que morrera a súa irmá e viñeron.

As contribucións ó pago dos enterros: exemplo dun don Dar é compartir voluntariamente o �ue se ten. �don é un acto u� e instaura unha relación dobre entre o doador e o receptor. � don voluntario aproxima o doador e o receptor e� por ser voluntario�créalle unha débeda a u� en o recibe e xera�xa �ue logo�a obrigación de recibir e de devolve�lo recibido ou�se se prefi� re a expresión�de volver dar. Deste xeito�un

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

� don arrastra contradóns �ue mobilizan ri�uezas ou bens e a enerxía de numerosos grupos e individuos�pois pon en movemento a toda a comunidade. Nos tempos en �ue a con� tribución ó pago do enterro se facía en especie� cando acontecía un falecemento na parro�uia pú�ase en marcha un proceso de circulación de bens dende as familias doantes cara á casa do falecido e�posteriormente�dende a familia do falecido cara ás feiras onde entraban no circu� íto do mercado e se vendían os produtos doa� dos. Das feiras�a través da compra�venda�os produtos doados pasaban a man dos consumi� dores e este procedemento xeraba un fluxo de di�eiro u� e revertía na familia do falecido para o pagamento do enterro. Había xente �ue lle daba os u� eixos a vender a unha veci�a feiran� te co �ue sacaba aínda máis proveito�pois esta 63

Fol de Veleno

n�3 2013

O Pago dos Enterros en Mesía

-Rafael � uintía Pereira

era especialista no comercio e obti�a maiores rendementos pola venda dos dons recibidos.

tos da sociedade. �o �ue podemos denominar un feito social total�pois integra os campos diferentes do social e�á vez�integra os diver� Ás veces levábanos (os queixos) á feira sos actores sociais. � seu carácter de feito unha veciña feirante e así sacáballe máis social total vén dado por�ue son fenómenos de porque os vendía cos dela. carácter económico� político� relixioso e mesmo estético.

Deste xeito activábase todo un circuíto econó� mico e comercial �ue transformaba os dons en O pago do enterro como un feito di�eiro�activaba a economía local e pu�a no social total mercado unha maior cantidade de produto dis� po�ible para a venda.

Como ben observou o antropólogo francés Marcel Mauss na súa obra máis importante� L´essai sur le don�o � ula trobiandés ou o potlach do noroeste norteamericano non perseguen unicamente o interese económico e a utilidade material senón u� e son transaccións u� e� mediante dons e agasallos�interre� lacionan o conxunto da sociedade co fin de consolidar pactos e alian� zas �ue garanticen a boa orde social. De igual xeito�na nosa sociedade rural� Para Mauss o don sería unha categoría funda� o copago do enterro é unha forma de �inter� mental dentro do sistema de relacións sociais non estatais. A través do intercambio garantízase a paz social e con el é posible instalar certas condicións obxectivas �ue axudan a des� envolver alianzas e contra� tos�no noso caso entre fami� lias e veci�os. �don é alian� za�solidariedade e comu�ón. �don é e�uivalente á conso� lidación da paz. �sistema de pago compartido dos enterros en Mesía é un acto con múltiples dimensións� capaz de condensar en si mesmo moitos aspec� 64

cambio comercial��ue vai máis alá do seu sig� nificado estritamente económico ou material por�ue a súa práctica cumpre a importante

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

O Pago dos Enterros en Mesía

-Rafael � uintía Pereira do enterro �ue antigamente pu�an en marcha todo un circuíto comercial de venda deses dons na feira.

función de potenciar� manter ou renovar m � ediante a entrega de cartos ou de �uei� xos�as alianzas e a boa convivencia entre as distintas familias o� u casas�das parro�uias de Mesía.

Uns 20 ,�outros 10, outros 30 e xúntase un lote de cartos.

�

Cadro de James Gilchrist S� an (1� 1-�1� )�.

Potlach do pobo l� allam en Port To� nsend, a�shington, USA

�enterro�co seu mecanismo de entrega de dons� convértese así no �ue Marcel Mauss chamaba un fenómeno total�no senso de u� e�

�

�un fenómeno relixioso�pois o falece� mento dun veci�o vai acompa�ado da cerimonia da extrema unción�do viático� da misa� do enterro e dos funerais. � espiritual�pois ó redor do velorio despré� gase todo o universo simbólico da esca� toloxía tradicional galega�das ánimas e dos defuntos.

En 1947 morreu o pai, viñan os veciños lavar a roupa e había que ter para xantar e unha botella de caña para lavar as mans despois de lavar a roupa do morto.

�

n�3 2013

� un fenómeno económico� pois dáse unha entrega de bens para o pagamento

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Así mesmo�é un fenómeno social u� e propicia a reunión de familias e veci�os fortalecendo os vínculos sociais. �ente� rro supón a reunión de familias e veci�os onde se confraterniza.

Xúntase moita xente. � ...� non viñan rezar, nin daban pero viñan ó enterro. Ás veces viñan de tódalas casas da parroquia.

�

�un fenómeno xurídico no senso de u� e a través da doazón establécese unha obri� ga tácita de corresponder con outra doa� zón chegado o momento oportuno.

�

�un fenómeno político pois inflúe nas relacións sociais Se ías de fóra invitaban a comer o queixo, pan e cea. Ós da parroquia non se invitaban, ós de fóra si e tamén ós mangueiros (os que portan o cadaleito no enterro)

�pago solidario dos enterros é ademais unha institución �ue se serve deste intercambio diferido para estabilizar e progresar nas rela� cións �ue se establecen entre as distintas casas� familias e individuos da comunidade parro� �uial. �vehículo u� e facilita a consolidación desta relación é a máxima universal �ue pro� pón Mauss�dar�recibir e devolver.

65

Fol de Veleno

n�3 2013

O Pago dos Enterros en Mesía Dar, recibir e devolver �don e a súa reciprocidade�é dicir�a obriga de dar�recibir e devolver mantén unha alianza permanente entre as diferentes partes implica� das. A aceptación do don ou doazón significa o comezo dunha asociación entre as dúas partes interesadas�neste caso entre dúas casas e fami� lias.

-Rafael � uintía Pereira

explica Séneca� unha significa face�lo ben� outra recibilo e a terceira devolvelo. Séneca di no seu De beneficiis� Por que son tres as Gracias, por que son irmás, por que se collen da man? � Polo triple ritmo da xenerosidade, que consiste en dar, aceptar e devolver � como gratias agere, significa "da-las grazas"; as tres fases deben estar encerradas nunha danza, como o están as Gracias; a orde dos beneficios require que sexan dados en man pero que regresen ó doador.

Vexamos agora esas tres obrigas�

�

As Tres Gracias. Cadro de Peter Paul Rubens (1� -�1� )�

Hai tres aspectos sumamente importantes neste tipo de intercambios�poderiamos dicir �ue son tres leis de obrigado cumprimento� �ue xa foron destacadas por Mauss ó estuda� lo feito e o mecanismo do don�a obriga de dar� a obriga de recibir e a obriga de devolver.

Estas tres obrigas �ue forman parte do meca� nismo de intrecambio�don� son elementos estruturais do mesmo. r�es obrigas u� e rela� ciona o don coa figura das r�es Gracias�ou r�es Cárites� da mioloxía grecolatina �Agla�a�a�lía e Eufrósine�onde�segundo 66

�

b� riga de recibir�a familia non ten derei� to a rexeitar unha axuda se non �uere facer periga�las relacións sociais da comunidade ou inimizarse cun veci�o ou familiar. Existe�polo tanto�unha obriga moral�ética e social de acepta�la axuda ofrecida por un veci�o. b� riga social e moral de dar�podemos pensar a priori no carácter voluntario destas prestacións��ue parecen libres e desinteresadas�pero no fondo son obri� gatorias e interesadas. Dábase para o enterro dun veci�o por�ue� Se cadra viñan épocas que non tiñas 50.000 pesetas para o custo do enterro.

E�xa �ue logo�había �ue dar para des� pois poder recibir cando un o necesitase.

Polo tanto vemos claramente o carácter interesado da doazón.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

O Pago dos Enterros en Mesía

-Rafael � uintía Pereira

Cada un dá o que pode ou o que quere. Se cadra alghún que podía dar 5.000 dábache menos pesetas e se cadra alghún rico que podía dar máis daba pouquiño.

Negarse a dar�ó igual �ue es�uecerse de invita�los �ue ve�en de fóra ou negarse a aceptar interprétase como un insulto para a outra parte�un acto de confrontación u� e supón rexeita�los vínculos de veci� a� nza� de familiaridade ou de alianza social.

�

n�3 2013

inferior a persoa �ue o aceptou n� este caso á casa do finado��e máis aínda se o aceptou sen idea de corresponder no futuro. A caridade fire e humilla a �uen a recibe�degrádaa e pon a persoa �ue a recibe nunha situación de inferioridade fronte ó u� e dá ��ue sempre estará nun estado de superioridade. �a capacidade de devolve�lo dado�ou corresponder en igual medida�o �ue iguala a balanza e pon ámbalas dúas partes da relación nun mesmo nivel moral e social. As invita� cións e as mostras de cortesía tamén deben devolverse.

Relación había e falábase pero son os ghrandes os que reducían, os que Dicía Mauss �ue o don implica a noción de crédito�no sentido de �ue a partir dun sistema perden sempre de dar. de agasallos �ue se dan e se devolven dentro dun prazo xorde tanto o troco f�roito da sim� b� riga de devolver� acepta�los dons é plificación e a redución dos tempos do inter� verse na obriga de devolvelos. A obriga cambio��como a compra�venda �ó contado de devolver dun xeito digno e xeneroso ou a prazo�e o crédito. convértese nunha obriga moral e social. n� ha obriga de devolver con dignidade a risco de �uedar en evidencia se non se devolve o recibido ou�preferiblemente� A trama social un pouco máis�algo�asemade��ue é socialmente sancionable. n� aspecto a ter en conta ó estudar esta pecu� liar rede de intercambio e reciprocidade veci� Polo reghular sempre ibas...dában- �al é o concepto de trama social�definido por che 100 e ti dabas 110, iba aumen- �hitten e o�lfe no ano �como aquela tando. E outro dábache 60 e ti serie de vínculos comúns entre individuos dabas 70 ou 80. Sempre se foi capaz de actuar como base para a mobilizadando unha migha máis que che ción dos mesmos con propósitos e en condidaban.� ...�Dabas porque querías. cións específicas. Ese grupo de persoas u� e Se cadra tamén cando morrera eu e interactúan entre si e �ue se atopan organiza� aquel que viñera por aí, e se cadra das e integradas nunha totalidade constituirían tamén daba unha migha máis e unha sociedade. outros daban menos e outros non daban nada.

A idea de parro�uia�o sentimento de pertenza a ela e a unión veci�al �ue iso xera son facto� �don �ue non se devolve converte en res fundamentais para entende�la trama social

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

67

Fol de Veleno

n�3 2013

O Pago dos Enterros en Mesía �ue sustenta os mecanismos de don e contra� dón �ue se despregan en torno á cuestión do pagamento dos enterros en Mesía. E isto é así por�ue a serie de vínculos comúns son un fac� tor subxacente ó establecemento das relacións interpersoais e da trama social.

A parro�uia foi no mundo rural galego o núcleo básico de ordenamento territorial� a auténtica unidade social asentada nun territorio perfectamente delimitado� identificado e reco�ecido polos seus veci�os. Malia �ue a parro�uia ten unha orixe eclesiástica o� Código do Dereito Canónico defínea como a unidade básica de delimitación terri� torial da g� rexa�agrupados xerar�ui� camente en arciprestados�� co tempo tomou un novo significado como a unidade administrativa básica para regula�la participación veci�al.

A parro�uia tamén ten un compo�en� 68

-Rafael � uintía Pereira

te económico e agrario pois facilita a organiza� ción da actividade agraria tradicional e do aproveitamento dos recursos comúns� dos cales o monte comunal é un bo exemplo.

Cómpre lembrar �ue o termo �parro�uia�vén do latín parochia e do grego paroi� ía �u� e significa �habitación�ou �reunión de habitan� tes��sendo paroi� os o �veci�o�e paroi� ein �residir�. No senso etimolóxico� forman a parro�uia�xa �ue logo� os �ue viven xuntos ou os u� e habitan en veci�anza. �longo dos séculos este peculiar microcosmos galaico foi testemu�o de moitos cambios políticos�econó� micos e sociais pero para os galegos a parro� �uia seguiu sendo a súa referencia identitaria� a súa �patria chica�.Así u� e cando lle pregun� tas a un galego onde vive a� gás �ue viva na cidade� ou pregúntaslle de onde é dirache �ue é do lugar de tal�da parro�uia tal.

Formar parte dunha parro�uia une�non só por habitar nun mesmo espazo xeográfico e sim� bólico senón por�ue fai �ue esa comunidade comparta unha mesma identidade. Asemade� formar parte dunha parro�uia orixina obrigas� obrigas para mante�la boa veci�anza�obrigas de axuda mutua� de solidariedade fronte ós imprevistos e de reciprocidade. �precisamen�

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

O Pago dos Enterros en Mesía

n�3 2013

-Rafael � uintía Pereira

No ensaio sobre o don�Mauss sosti�a �ue doar ou dar algo fai grande o doador e crea�como vimos� unha obriga inherente no receptor de devolve�lo presente. A serie resultante dos intercambios u� e se dan entre os membros dun grupo� ou entre grupos distintos� establece unha das primeiras formas de economía social Aquí na parroquia quedarína seis ou e de solidariedade. �don�en definitiva�esta� blece fortes relacións de correspondencia�hos� sete casas sen dar. pitalidade�protección e asistencia mutuas.

te no marco da parro�uia rural galega na �ue este tipo de dons recíprocos te�en sentido e cumpren a súa función�unha función específi� ca e solidaria de satisface�las necesidades eco� nómicas imprevistas �ue se orixinan coa morte dun membro da casa ou da familia.

A idea de solidariedade e o pagamento comunitario do enterro Podemos defini�la solidariedade como a comu�ón entre os membros dunha determina� da comunidade baseada no reco�ecemento da súa interdependecia mutua e intereses compar� tidos. s� sentimentos de solidariedade �ue comparten unha comunidade constitúen unha base importante para o mantemento da orde e da integración social en todo o grupo. A soli� dariedade do grupo �no noso caso da parro� u� ia�baséase en crenzas e prácticas compar� tidas�todo un mundo simbólico e ritual �ue fai de cemento de unión da comunidade social e de fíos conformadores da trama social. s� membros do grupo social tenden a respecta�los mesmos valores� ó tempo u� e perciben os demais como copartícipes dos seus intereses.

Solidariedade é�xa �ue logo�un sentimento de responsabilidade mutua entre varias persoas ou grupos�e implica a idea ética de deber e de obriga recíproca� precisamente o motor �ue move o mecanismo do pago comunitario dos enterros en Mesía e noutras parro�uias gale� gas. Para Dur�heim a solidariedade é sinóni� mo de cohesión e de concordancia entre perso� as e o copago veci�al dos enterros é precisa� mente iso� unha mostra de solidariedade e cohesións social.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Aghora non se leva pero, cuidado, era unha cousa boa. Era unha cousa boa, ighual que hoxe paghas un seghuro e paghas 20 ou 30 �e telo entierro pagho...vale. Pero daquela era unha cousa boa porque, ó mellor, non tiñas onde enterrar a unha persona e dábanche 2.000 pesetas e ti... e 2.000 de aquí e 2.000 de alí... s� denominados ritos de solidariedade serven para desenvolver e manter sentimentos de soli� dariedade dentro do grupo�isto é�entre os par� ticipantes do rito. Neste senso�o sistema de dons e contradóns �ue se desenvolven ó abei� ro dos enterros podería ser definido como un rito de solidariedade�unha solidariedade recí� proca para constituír unha sorte de mutualida� de ou seguro veci�al fronte ás continxencias do devir da vida�neste caso�dos custos u� e supón o pagamento dun enterro�unha sorte de mutualidade fronte ó gasto da morte e o risco de �uebra económica u� e isto supu�a e volve supor nos tempos de crise en �ue vivimos.

Dar para os enterros faise de toda a vida. Aghora a xente ten seghuros e está deixando de facerse.

69

Fol de Veleno

n�3 2013

O Pago dos Enterros en Mesía

-Rafael � uintía Pereira

Conclusións Hoxe en día�en Galicia�en pleno século XX� e mergullados nunha sociedade capitalista de mercado aínda sobreviven realidades sociais �ue están máis alá do mercado�mecanismos de reciprocidade e solidariedade social �ue foron fundamentais para artellar este tipo de comunidades rurais agrarias� u� e formaron parte dos procesos de construción social e de imbricación das distintas familias da parro� �uia.

Podemos resumi�las principais características do proceso de pago comunitario dos enterros nos seguintes puntos�

�

� � �

�un mecanismo de intercambio social� mente institucionalizado. �un exemplo de reciprocidade �ue pre� senta aspectos ambivalentes dunha reci� procidade xeneralizada e da reciprocida� de e�uilibrada. �un mecanismo de intercambio non ago� nista aínda u� e sempre hai �ue dar algo máis do recibido. �un fenómeno social total. � unha mostra de solidariedade social pero tamén existe un interese propio.

Este sistema de dons e contradóns�de axudas recibidas e de obrigas de devolución diferida� en definitiva�de cooperación entre os mem� bros da comunidade supón unha auténtica mutualidade fronte ós gastos�ás veces impre� vistos�dun enterro. n� gasto puntual u� e pode supo�la posta en perigo da delicada economía doméstica das sociedades rurais ou agrarias. � un mecanismo u� e ofrece unha seguridade social�un colchón ou garantía ante este tipo de eventos custosos. s� veci�os actúan�xa �ue 70

logo� conscientes dos seus propios intereses pero tamén dos do grupo ou sociedade. Existe unha conciencia do grupo e das relacións e dependencias mutuas.

Hoxe facer un entierro méteche nun probelma.

A metade deles teñen que quedar debendo cartos ou buscando. n� ha forma de actuar e de interactuar nunha sociedade rural esmorecente na u� e o homo economicus e a súa racionalidade aínda non callou totalmente�máis condenada no futuro a esvaecerse nun novo mundo de relacións sociais máis individualistas e antagónicas� unha sociedade radicalmente materialista na �ue o sistema económico érguese e imponse por riba de cal�uera esfera do social�onde a solidariedade familiar e comunitaria se redu� cen e tenden a desaparecer.

Hai moitos ricos que din que aghora non se debe dar nada, nin dicir nada e levalos (os mortos) ó tanatorio. n� ha sociedade en continua transformación na �ue a actual implosión do sistema capitalista provocará �ue o don e a reciprocidade volvan ser no futuro máis necesarios �ue nunca.

Eso vai volver outra vez, xa verás.

Porque ti cres que vas dispoñer aghora mismo de, Dios quera que non, pero morre este home ou morre miña soghra ou morro eu, de 3000 � , así, ó momento?

Que hoxe un enterro non sale en...

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

O Pago dos Enterros en Mesía

n�3 2013

-Rafael � uintía Pereira

NOTAS 1 P o tla c h � Potlatch é o nome dunha cerimonia realizada polos indios da costa do Pacífico no noroeste de Norteamérica, nas rexións costeiras do sur de Alaska, a antiga Columbia Británica de Canadá e o actual estado de Whasington. Simplificando moito, o potlach, vixente ata o século XX, era unha festa cerimonial seguida de distribución de agasallos ós convidados en consonancia co seu rango e facíase con motivo de acontecementos máis ou menos significativos como un funeral, un matrimonio, acceso dun individuo a un estatus determinado ou para humillar a un rival. Nestas celebracións, a través da entrega de agasallos e mesmo da destrución de grandes riquezas, os xefes tribais adquirían prestixio e estatus social. Canta máis riquezas se daban e se destruían máis poderoso era o doador ante os seus hóspedes. O potlach é un fenómeno total, pois é relixioso, mitolóxico, chamánico, económico e, así mesmo, un fenómeno social que propicia a reunión de tribos, clans e familias. O potlach presenta un fenómeno de doazón de bens dun grupo a outro grupo e a obriga de devolvelo con creces. Todo o sistema baséase no principio da rivalidade, do antagonismo. O estatus político dos individuos dentro das confrarías e clans, os rangos de todo tipo gáñanse nunha guerra pola propiedade. Para algúns antropólogos o potlach constitúe un mecanismo de adaptación cultural ante períodos alternantes de abundancia e escaseo, xa que cando un poboado tiña excedentes froito dun ano bo podía pór en marcha o proceso do potlach para gañar en prestixio e estatus. Estes potlatches servían, asemade, para distribuír alimentos e riqueza a outras comunidades máis necesitadas.

Cando o ano viña malo as xentes do primeiro poboado recibían invitacións a potlatches doutros lugares onde tiveran mellor ano e máis excedentes. Deste xeito, a práctica do potlatch unía os grupos locais ó longo da costa noroeste do Pacífico nunha rede de intercambio.

2 � u la � Sistema de reciprocidade que abarca un amplo grupo de illas de Melanesia, ó oeste de Nova Guinea. O Kula é un tipo de intercambio dirixido e controlado polos xefes tribais, que se realiza baixo o principio da doazón e a xenerosidade, cun sentido máxico e ritual.

Foi estudado por Bronislaw Malinowski � véxase o seu libro O �s argonautas do Pacífico occidental� � , e cumpre varias finalidades xa que o comercio, os festexos e a actividade cerimonial fortalece as alianzas comerciais e proporcionaba un mecanismo de ostentorio de prestixio. Os obxecto de intercambio máis características consisten en brazaletes (mwali) e colares de coral (soulava) que circulan en sentido inverso. Mediante o kula establécese un grande comercio intertribal que se estende a tódalas illas Trobiand pero non é un sistema de intercambio económico ou comercial en si mesmo. Ó igual que o potlach, trátase dun fenómeno social total.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

71

Fol de Veleno

n�3 2013

O Pago dos Enterros en Mesía

-Rafael � uintía Pereira

ANEXO: Datos xerais sobre o concello de Mesía Situación: �Concello de Mesía está situado no centro oeste de Galicia e ó leste da provincia da Coru�a. Linda cos concellos de Frades� Boimorto� Curtis� Vilasantar� Cesuras� Abegondo�r�des e Carral. A capital munici� pal é Xanceda e dista de Santiago de Compostela �m � ��m � da Coru�a e � m � de r�des.

Superficie e xeografía: A superficie municipal é de � m � �e comprende un territorio�no plano xeolóxico� relativamente homoxéneo cunha altura media de �metros sobre o nivel do mar. �conce� llo comprende �parro�uias coas seguintes aldeas� Albixoi �Santa Mari�a�com� posta polas aldeas de� A Carballeira� A Casanova� Casti�eiras� A Fieiteira� � Formigueiro� A Fraga da Lata� A �grexa� A Lata� Novás�u� sende��Parceiro� Pereira� Quintás� A o� rre� Xemerás e Xestosa.

Bascoi �Santiago�� formada por� Amande� Agualada� Bermui� �s Blancos� � Campo� As Corredoiras� � Fondo� A Fonte�A Fraga�Gandarela�Li�arcovo � �Medio�Paredes�A Pedreira�A Pobra� A Ra�oa� � Regueiro� Sadornín� a�marín�e�ixoeiras�A c�eira�Vilanova e Vilari�o.

Boado �Santiago��formada por�Aldín� 72

�

�

Barcia� Barreiro� � Castro� � Espadanedo� Fontorto� Gandarela� A g� rexa�Lagares��u� teiro��Pazo e Vilar.

Bruma �San Lourenzo��composto por esta mesma aldea.

Cabrui S� an Marti�o��Abeneiral�� Candal� As Cangas� A Casanova� � Cruceiro� As Foucellas� A Fraga� A Gándara�A g� rexa�Mou��Pazo �Picoi� Raí�a��Río�Santa x� ías�A a�rroeira� A i�eira da Baiuca�A i�eira Grande�A i�eira Pe�uena��Vilar�Vilardevesa�

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

O Pago dos Enterros en Mesía

�

�

�

�

�

n�3 2013

-Rafael � uintía Pereira

Vilarensal�Vista Alegre e �s �acotes.

Castro S� an Sebastián��formada polas aldeas de�A Escarabelleira�Gosende�A �grexa� � Lago� � Pazo� A Ponte� Recea� � e�lleiro� A Vila e As Xun�ueiras.

Cumbraos S� anta María��formada polas aldeas de� A Brea� A Cabra� �s Carballás� Casti�eiras� � Castrallón� Fachas�Fontefría�A Granxa�A �grexa� � Maruzo� � Mesón de Varela� Montouto� � Pi�eiro e A Porta das Matas.

Lanzá S� an Mamede�� formada polas seguintes entidades de poboación� Cabanas� � Empalme� Fontelanzá� � u� teiro��Ra�edo�Reirís e �Souto.

Mesía S� an Cristovo��Alfonsín�Alvite� Amil� Areosa� Astrai� � Campo� A Casti�eira� � Cruceiro� � Curro� A

Escaravelleira� Feás� Feás de Arriba� Fondo da Aldea� Gudín� A �grexa� Leborís��Monte�Nosi�o��u� teiro� Recelle� Sobrado� i�o� so� A o�rre e Vilar l�as �San Lourenzo��está formada polas aldeas de� As Calles� A Carballa� �

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

�

�

Carballal� Cima de Vila� A Hedra� A �grexa� Leborís� Mandás� � Mato de Abaixo��Mato de Arriba�Meilán�As Pereiras��Pi�eiro�Queiroa de Abaixo� Queiroa de Arriba�Soutelo e �Xiao.

Visanto�a S� an Marti�o�está formada polas aldeas de� Busto� � Calexo� A Calzada� A Carballeira� � Castro� Covelo� Escaravelleira� Guitiriz� A �grexa� �s Martices� A Painceira� � Pedrido��Pousadoiro�A Ribeira�s� Ricos� � Rochi�o� Seble� A Valga e Vilanova.

Xanceda �Divino Salvador��Arosa� � Beledo� s� Cami�os� � Campo das Mentiras��Campo�A Casagrande�A Casanova� � Castro� s� Corrillos� � Couto� A Fonte� A Fraga� A �grexa� Mata�As Pereiras�Pereiruga�Reboredo e Xancedavella.

Demografía �concello de Mesía conta cunha poboa� ción de �habitantes e cunha densidade de poboación de �hab.��m�.A pobo� ación distribúese en pe�uenas aldeas u� e conforman un total de � parro�uias e dende os anos �do pasado século vén sufrindo unha considerable diminución de habitantes�pasando de �.�no ano � ós .��actuais. s� motivos deste descen� so poboacional hai u� e buscalos na forte emigración e no envellecemento da pobo� ación u� e leva parello�asemade�a caída da natalidade. A consecuencia final é �ue hoxe en día Mesía ten unha pirámide de poboación totalmente dese�uilibrada e enormemente minguada na base�cunha porcentaxe do � de maiores de �anos e tan só un � de menores de �anos.

73

Fol de Veleno

n�3 2013

-Rafael � uintía Pereira

O Pago dos Enterros en Mesía Economía A economía do concello de Mesía está dominada polo sector primario e dentro del destaca polo seu peso o subsector agrope� cuario con máis de �explotacións agro� pecuarias censadas �ue converte a Mesía nun dos concellos da provincia da Coru�a con maior número de cabezas de gando vacún�cun total de �.�bóvidos segundo os datos do �GE �nstituto Galego de Estatística� correspondentes ó ano �.

Loxicamente a agricultura é o sector de acti� vidade con maior número de ocupados �

seguida da construción �o factor servi� zos e por último a industria .

Información extraída da � eb: http:� c�oncellodemesia.es

Bibliografía: -MALONOWSKI, B . Los argonautas del Pacífico -FRIGOLÉ REIXACH, J.

�director�. Las Razas

Humanas. Vol. V�� e�orías Antropológicas.

occidental.

Editorial

Planeta�De

Agostini�

Barcelona�.�

c�eano Grupo editorial. Barcelona��.

-MARTÍNEZ VEIGA, U.

Historia de la

-HUNTER, D.E., WHITTEN, P. Enciclopedia de

Antropología. e�orías�praxis �lugares de estudio.

Antropología.Ediciones Bellaterra�S.A.Barcelona�

n� ed. Madrid��.

.� -MAUSS, M. Ensa�o sobre el don. a� tz editores.

-LISÓN TOLOSANA, C.

Perfiles simbólicos

Madrid��.

morales de la cultura gallega. A�al. Madrid �.

-MORENO FELIU, P.

Entre las Gracias � el

-LISÓN TOLOSANA, C . Antropología Cultural

Molino Satánico. Lecturas de antropología econó�

de Galicia. Siglo XX�de Espa�a Editores. Madrid�

mica. n� ed ediciones. Madrid��.

.�

74

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

RUEDAS DE FUEGO y CÍRCULOS MÁGICOS Caminos, viajes y sueños por el bosque de los mitos José Luís Cardero López Doctor en Ciencias Políticas y Sociología por la Universidad Complutense de Madrid. Especialista en Antropología Social y Cultural y Doctor por la Universidad Complutense de Madrid en el Instituto Universitario de Ciencias de las Religiones

Sumario Este traba�o trata de seguir una línea argumental �ue el autor supone u� e vincula a dos fenómenos cul� turales mu�antiguos �de los �ue se recogen numerosos testimonios en muchos pueblos�las líneas � círculos de fuego �ue ardían en la noche de los montes �como una suerte de evolución de a�uellos actos�el camino de las ruedas ardientes �ue se precipitaban desde las alturas�apareciendo ambos hechos como temas destacados en el discurso de ciertos cultos ancestrales� en los u� e se vinculan la fuerza del sol �de las luminarias celestes con la fertilidad �al fin�con el via�e de los muertos hacia el Alén.

Palabras clave: Ruedas de fuego�sonnenrad�danzas mágicas�circularidad�cuaternidad�s�asticas� grial �d� in.

Abstract

h� is o� r�tries to follo�an argument h� ich the author assumes lin�s t�o ancient cultural phenom� ena of �hich man�accounts have been gathered in man�villages�the lines and circles of fire that burn at night in the mountains and�as a �ind of evolution of those events�the path of burning h� eels that fell from up high. Both events appear as salient themes in the discourse of certain ancient cults �hich lin�the strength of the sun and the celestial lights i�th fertilit�and�finall��i�th the �ourne�of the dead to�ards Alén.

Keywords: �heels of fire�sonnerad�magic dances�circularit��cuaternit��s�asti�as�grial�d� in.

Las ruedas de fuego En ciertas noches próximas al solsticio de verano�o cercanas a� al invierno �al fin del a�o�podían verse�en tiempos anteriores a los presentes�coronas de fuego en las cumbres de los montes de la vie�a Europa��en otras oca� siones� ruedas ardientes u� e se precipitaban desde lo alto�buscando las aguas de ríos � lagos próximos.

En noviembre�desde las calles de los pueblos� se extendían en la noche largas filas de antor� chas u� e llegaban hasta los montes próximos�

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

agitándose como serpientes.

En ocasiones similares�se encendían hogueras �ue iluminaban la oscuridad�mientras algunos de los espectadores comenzaban a saltar sobre las llamas o hacían pasar a sus animales sobre las brasas�todo ello con la finalidad de con�u� rar las fuerzas oscuras �de reforzar la energía de la luz.

Es posible �ue�en todos estos casos�se trate de costumbres mu�antiguas u� e por razón del transcurrir espacio�temporal se fueron unien� do�combinándose entre si�pues las tradiciones 75

Fol de Veleno

n�3 2013

Ruedas de Fuego y Círculos Mágicos - o �s�Luís Cardero López chas�algunas escenas �ue figuran en los petroglifos�en las cuales se unen las siluetas de seres terrenos mas o menos identificables u� nto con signos como las s�asti�as�las cuales�ade� más de tener otros significados�pue� den representar también a los astros como signos solares o como fenóme� nos luminosos de especial relevancia.

Petroglifo Capo di Ponte, Valcamonica, Italia.

recogen sus ecos cuando hablan de las �ser� pientes de fuego� �ue recorrían bos�ues � caminos desde el momento en �ue empezaba a reinar la oscuridad o de las luminarias asenta� das en las cumbres �en los lugares elevados�o de especial relieve��ue se encendían en deter� minadas noches del a�o.

Nos encontraríamos en estos casos frente a representaciones mediante las cuales se trata de reforzar�de un lado� las fuerzas declinantes del sol�mien� tras se narran también los enfrenta� mientos ocurridos entre luz �oscuridad.

Así se mostraría tal vez en este dibu�o reprodu� cido de un petroglifo de Qugarchan Ritog� Ngari�en i�bet�datado aproximadamente unos �a�os antes de nuestra era.

Posiblemente en los primeros momentos eso ocurría siempre �ue se daban las circunstan� cias cotidianas del oscurecimiento� aun�ue mas tarde tales necesidades fueron especiali� zándose�por decirlo así�u� edando reducidas a unas ciertas ocasiones o fechas determinadas por la observación del cielo �por los aconteci� mientos derivados de los incidentes astronó� micos� es decir� por el sucederse de días � noches �por los fenómenos climáticos debi� dos al transcurso de las estaciones anuales.

La huella de estos recuerdos ancestrales u� izás se ha�a conservado desde entonces en los archivos conscientes e inconscientes de nues� tra especie�de manera �ue se refieran a ellos � a estas costumbres de las hogueras propiciato� rias�de los desfiles �procesiones con antor� 76

Las filas de antorchas�llegadas a la cumbre de los montes o a un lugar adecuado�escogido tal vez por sus condiciones especiales o por las características de relación con las fuerzas de la tierra o con los poderes del mas allá�se dispo�

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

Ruedas de Fuego y Círculos Mágicos - � os�Luís Cardero López nían formando círculos simples o concéntri� cos. En cual�uier caso�se trataría de u� e la visión de a�uellas luminarias pudiese exten� derse a lo le�os�para ser percibidos en puntos ale�ados de la comarca �en su caso�respondi� dos desde dichos lugares�con el fin de exten� der el beneficio de dichas llamas �resplando� res nocturnos al ma�or de los espaciotiempos posible.

De manera �ue es posible seguir una vía en la u� e estén comprendidas desde las formas mas simples c�omo las dise�adas mediante la concurrencia de las líneas figuradas en la noche por las �serpientes de fuego��hasta los círculos de antorchas �ue�derivados de a�ue� llas�empiezan a girar en un sentido o en otro.

Mediante este proceso de transformación se consigue pasar simbólicamente desde la tierra p� or donde suele desplazarse la serpiente� u� nto con el Conocimiento secreto u� e lleva consigo�hasta el cielo�ámbito espacio�tem� poral por el �ue se mueven las luminarias �ue arden �giran sin consumirse. En el mundo cotidiano de estas celebraciones�las ruedas de fuego van siendo reemplazadas unas por otras a medida �ue su fuego se transforma en brasas� consiguiendo así un sucedáneo o una imagen simbólica de perennidad.

Fertilidad �ausencia de enfermedades�tanto para sus habitantes�como para los ganados � cosechas �ue mantienen.

La fertilidad puede ser no obstante �al menos Frazer en su Golden Boughasí parece apuntar� lo�el pretexto esencial �primero de muchas de estas actividades procesionales �rituales� Así como intentamos reavivar el fulgor �la luz del sol con muestras antorchas �la energía contenida en los giros u� e les proporcionamos� así también deseamos reavivar las luces de la vida�de su posibilidad �prolongación en el tiempo. �btener la fertilidad de los campos�de las cosechas �animales��asimismo�también la humana. Las cenizas procedentes de estas fogatas �luminarias giratorias�serán enterra� das mas tarde en el campo recién sembrado� mezcladas con la comida de los animales �

En el transcurso de estos acontecimientos parece haber una segunda etapa��ue se mani� fiesta cuando las coronas de fuego empiezan a transformarse en ruedas ígneas� las cuales serán arro�adas por la ladera de los montes� con el fin de �ue rueden �terminen su camino hundiéndose en las aguas de un río�lago o estan�ue próximos. Si alcanzan el agua �se apagan en ella�es se�al de buena suerte �de felices acontecimientos para el territorio en cu�os limites ha tenido lugar este ritual.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

77

Fol de Veleno

n�3 2013

Ruedas de Fuego y Círculos Mágicos - o �s�Luís Cardero López guardadas�recogidas con todo cuidado�para conservarlas como un tesoro mágico en la parte mas intima de la casa.

Seme�antes transiciones han podido represen� tarse en ciertos motivos de los petroglifos� como hemos visto�pero u� izás también ha�an sido trasladadas en sus motivaciones mas inti� mas para formar parte de las decoraciones de vasos �recipientes de cerámica�el contorno de cu�a panza aparece como una circunferencia �frecuentemente comparada con el vientre femenino�u� e se considera como una de las fuentes de la vida�en la cual resaltan esas figuras geométricas repetidas una �otra vez� �ue tal vez podrían representar soles�astros o luminarias desprendiendo sus ra�os o luces intensas de carácter uranico �astral�compro� metidas en una danza sin fin.

Cabe �ue estas ceremonias se ha�an celebrado coincidiendo con los solsticios � fechas de media estación�apareciendo sus representacio� nes como motivos aislados o unidos a otros de significación seme�ante en diversos petrogli� fos. Así�en muchas de dichas representaciones pueden verse estos círculos ampliamente des� plegados �unidos entre si por trazos de líneas rectas �curvas �ue simulan el aspecto u� e ten� drían esos episodios rituales de las ruedas de 78

fuego �u� e resultaría tanto mas evidente si� como se�alan algunos investigadores�las dis� tintas partes de estos petroglifos hubiesen esta� do pintadas en su momento�resaltando con sus colores �disposiciones respectivas las diferen� tes presentaciones del proceso.

En cual�uier caso�desde la celebración de las procesiones de antorchas� pronto hubo de pasarse a representaciones un tanto mas espe� cializadas. Así�las danzas circulares de antor� chas desplazándose en sentido dextrogiro o sinistrogiro� intentaban reproducir los movi� mientos de los distintos cuerpos visibles en el cielo diurno �nocturno�tanto para inspirar las propias fuerzas de estos�como para con�urar cual�uier hechizo o con�uro inspirado por las fuerzas antagónicas de la oscuridad.

Seguramente�a través de las celebraciones rei� teradas de estas ceremonias�se hizo necesario disponer alguna infraestructura mas o menos fi�a destinada a las mismas�como círculos de piedra cada vez mas elaborados �permanen� tes�con los cuales de alguna manera se garan� tizaba la continuidad �la institucionalización de la ceremonia en si �llegaba a reconocerse públicamente un sentimiento �ue siempre había sido mantenido de modo mas o menos explícito�sobre la sacralidad del lugar escogi� do en cada caso para tales actos. Así�la cum� bre de los montes �algunos otros lugares espe� ciales�u� edaban consagrados como vínculos tendidos hacia el mundo de las divinidades � también hacia el mundo de los muertos �de los ancestros. n� a buena muestra de esa cristalización de las costumbres�ceremonias �rituales en estructu� ras físicas es� por e�emplo� la Grianan an Aileach o Casa de piedra del sol�en Donegal�

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

Ruedas de Fuego y Círculos Mágicos - � os�Luís Cardero López

A Roda. San Cosme de Barreiros. Lugo. Monumento circular de piedra con un estrato de ceniza alrededor.

Probable utilización como Casa de piedra del sol.

r�landa. No cuesta imaginar una línea de antorchas en la noche�colocadas sobre los muros�o llevadas en procesión por filas de individuos�configurando formaciones linea� les �circulares de fachos encendidos�dis� puestos en lo alto de una estructura seme�an� te �visibles desde los puntos mas ale�ados de la comarca. La rueda�como símbolo e imagen del sol�representada en los petrogli� fos�reproducida una �mil veces en los amu� letos �en ob�etos de todo tipo�desde hace miles de a�os. .

Las visiones de la Vida y de la Muerte

Las ceremonias de las ruedas ardientes u� e giran en la cima de los montes o u� e son arro�adas laderas aba�o�terminando su cami� no en el agua u� e las espera para apagar sus llamas�poseen por tanto un doble simbolis� mo �ue pasa a refle�arse en las distintas fases del proceso en el �ue se integran los partici� pantes � los propios instrumentos de este ritual.

Grianan an Aileach. Donegal, Irlanda. Según la tradición, fue fundada por los druidas 1� �años a.n.e.

Círculo lítico monte Lobeira, Pontevedra.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Por un lado�las mismas ruedas u� e han de ser fabricadas �dispuestas para la ceremo� nia. Suelen estar formadas por haces de pa�a o de le�a apretada �ue se colocan según el contorno de una rueda �a los �ue�llegado el momento�se les prende fuego. Estas ruedas se suben hasta la cumbre�desde la u� e serán arro�adas luego� con las correspondientes ceremonias dedicatorias. �eso se hace�por lo general�acarreando por separado hasta la altura los diversos materiales necesarios � montándolos o utilizándolos allí mismo para su fin. En ocasiones� existe una conexión directa entre las llamas aportadas por la �ser� piente de fuego��es decir�por las procesio� 79

Fol de Veleno

n�3 2013

Ruedas de Fuego y Círculos Mágicos - o �s�Luís Cardero López nes de antorchas llegadas hasta la cumbre�de manera u� e ese fuego procesional se comuni� ca a la propia rueda u� e allí aguarda prepara� da� mientras �ue en otros casos la rueda ardiente se prende mediante una ceremonia especial � específicamente concebida para ello. En ocasiones��para reforzar el simbolis� mo mediante el �ue se combinan el fuego�la luz �el movimiento giratorio�son lanzados al aire de la noche�en el mismo momento en el �ue la rueda o� ruedas��a �ue pueden ser varias�se arro�an monte aba�o�una multitud de pe�ue�os discos de madera� inflamados también con el mismo fuego ritual.

variación en el estado físico�sino además�un cambio en los niveles de conciencia con los cuales ha de interpretarse el fenómeno �sus correspondientes avatares

En su via�e hacia el destino �ue les correspon� da�estas ruedas presentan a los observadores el aspecto de un bólido giratorio�en el u� e los radios � el contorno correspondientes se revuelven sobre si mismos con movimientos cada vez mas rápidos �vertiginosos�adoptan� do las formas de un torbellino �por tanto�de un s�astiforme. Estamos pues ante la figura� ción propia de un astro �ue�representando a la vida con sus fulgores � llamas iniciales� va tomando poco a poco la conformación de un armazón ardiente�a medida �ue se van consu� miendo los haces incendiados. Se trata�pues� de la imagen de algo �ue se consume en el curso de su camino ��ue�en el intervalo espa� cio�temporal de su proceso�adopta las formas de una s�asti�a. El signo de la s�asti�a apare� ce�pues�como representación de ese movi� miento torbellinesco mediante el �ue final� mente se llega hasta la extinción �el cambio de estado de un cuerpo luminoso.

Así�en nuestro caso de las ruedas de fuego arro�adas por las laderas de un monte�tenemos representadas�por tanto�la vida �la muerte� como fenómenos singulares �también como episodios especiales u� e están unidos por un camino u� e�a su vez�viene a ser un instru� mento mediante el cual se instala un determi� nado simbolismo con el �ue resulta posible dise�ar una explicación coherente de dicho acontecer.

Por otro lado�el carácter �la condición pro� gresivos�procesuales�del evento�califican al signo resultante�es decir�a la propia s�asti�a� como adecuado para significar no solo una 80

El resultado de este evento determinaría�en primer termino�la aparición del signo como representación del fenómeno en si. � en segundo lugar�produciría un cambio cualitati� vo en lo referente a la capacidad de significar del propio signo�proporcionando a éste la cua� lidad necesaria para se�alar los posibles episo� dios de cambio de conciencia �ue puedan pre� sentarse en el curso de dicho proceso.

Conservación y propagación de la vida y de la luz La sucesión pautada de la vida �la muerte establece tanto una necesidad de explicar dichos fenómenos u� e según nuestra expe� riencia acompa�an a los seres humanos �al resto de seres vivos desde su nacimiento o incorporación al mundo�pero �ue según cier� tas tradiciones�se han producido a causa de un acontecimiento culposo� no existiendo ante� riormente tal sucesión de continuidad �si un estado de vida perpetua�como la de estable� cer unas maneras de representarlos con el fin de �ue se prolonguen�refuerzan �extiendan

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

Ruedas de Fuego y Círculos Mágicos - � os�Luís Cardero López en lo posible.

Así�en la tradición céltica�existe un mundo paralelo al nuestro� en el �ue residen unos seres afortunados u� e no conocen la enferme� dad ni la muerte �cu�a vida feliz se extiende para siempre. Sin embargo�el transito entre ese mundo dichoso � el cotidiano se halla regulado por un laberinto�es decir�por el des� arrollo de un camino circular�desde u� e�por causa de un desdichado incidente ocurrido en la historia humana �asunto de diversa naturale� za�entidad �con dispares protagonistas�según los distintos relatos �tradiciones establecidas al respecto�� el contacto directo �uedó inte� rrumpido.

De ello se deduce la necesidad de preservar � propagar la vida�luchando contra los empu�es de la muerte�la cual�aun�ue sea inevitable e imposible de eludir�bien puede retrasarse o ser burlada�siempre dentro de unos limites. En cual�uier caso� en el cosmos delimitado � estructurado por la tradición �las le�endas� siempre será posible hacer referencia �aproxi� marse al ese t�ro Mundo �ue parece estar ahí� a nuestro lado.

Relaciones entre Luz y Vida y entre Oscuridad y Muerte (Espera y Renacimiento) Conviene tener en cuenta�sin embargo�u� e no todas las luces u� e va�an a percibírse en la oscuridad de la noche�han de ser necesaria� mente benignas�pues ha�algunas�tal como recoge�entre otras�la tradición irlandesa��ue poseen una naturaleza demoniaca con la cual pueden matar a todos a�uellos u� e lleguen a verlas��u� e�incluso van a corresponderse con el o�o maligno de ciertos gigantes� como

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Balor�al �ue tuvo u� e cegar�sino matar�Lugh en la segunda batalla de Mag u� red.

Estas luces misteriosas �ue generalmente sue� len hallarse fuera del alcance de los simples mortales� deben contrarrestarse mediante el auxilio de las luces sagradas�si bien es este un traba�o para los héroes o para los ilustres gue� rreros � campeones �ue pueblan las sagas.

Seguramente estas visiones de luces nocturnas malignas u� e vagan de un lado a otro anima� das por espíritus desconocidos �hostiles�están en el origen de muchas de las tradiciones pos� teriores �ue relatan malos � peligrosos encuentros en los caminos�protagonizados por este tipo de luminarias fugaces �peregrinas.

El establecimiento mismo de estructuras lumi� nosas diferenciadas en torno a todas estas manifestaciones�supone �a de por si un con� traste� un antagonismo� respecto al posible carácter �benigno�maligno� �ue mantienen.

De tal manera �ue�cuando el observador o tes� tigo contempla una o varias luces surgiendo en la noche�ha de recoger esa información com� parándola con sus correspondientes cuadros de e�uivalencias simbólicas� intentando deducir de esa percepción �de sus circunstancias�la información �ue le permita clasificarlas como luces amigas o como avisos de �ue algún ele� mento poco fiable se le viene encima.

La gran división establecida casi desde el prin� cipio de los tiempos entre la Vida �la Muerte� inspira muchas de estas clasificaciones.

Los Círculos Mágicos La circunferencia impone un cierto carácter� con su trazado rotundo � la casi inmediata incorporación �atribución de superficie u� e 81

Fol de Veleno

n�3 2013

Ruedas de Fuego y Círculos Mágicos - o �s�Luís Cardero López ese trazado supone�es decir�la generación del circulo�rebosante de carácter �de personali� dad�pero al tiempo�también distinguido por mantenerse cerrado �revestir desde su mismo origen un cierto grado de exclusividad �de pertenencia a una elite� a veces manifiesta� pero casi siempre oculta �misteriosa.

Sin embargo�la circularidad�u� e es una pro� piedad a la �ue podemos denominar ritual� no siempre se va a imponer necesariamente a partir de un trazado circular. Puede hacerlo con la misma eficacia a través de otros traza� dos no circunferenciales�como�por e�emplo� la tra�ectoria cuadrangular �ue resultaría del camino trazado en el claustro de un monas� terio� durante el rezo ambulante o paseo meditativo de los mon�es�siempre �cuando se conserve el desplazamiento repetido � mas o menos rítmico �pautado s�ea en sen� tido dextrogiro o sinistrogiro�circunstan� cia �ue bien podría significarse o ser repre� sentada mediante un signo�tal vez por una s�asti�a�en la �ue se unirían el hecho de la circularidad con la revelación o indicación de la propia pauta.

Así�tenemos u� e �uienes recorren sucesiva� mente los lados de un claustro cuadrangular �como los u� e suele haber�de ordinario�en los monasterios� � lo hacen de manera ritual� es decir� de una manera pausada � continua�desarrollan también una circunva� lación tendida alrededor de un punto central.

Puede ocurrir �ue en su camino encuentren ciertas se�ales indicadoras no solo de la u� ste� za de esa marcha�sino también de su condi� ción�iniciática�tal vez�o conducente hacia un determinado ob�etivo �ue únicamente se mani� fiesta a �uienes caminan siguiendo unas deter� minadas condiciones.

82

En el suelo de los pasillos �ue forman algunos de estos claustros aparecen a veces unas mar� cas o signos �cruces�círculos �semicírculos� incluso s�asti�as�entre otros��ue segura� mente están allí dispuestas con alguno de estos fines propedéuticos o apotropaicos �ue se derivan de la combinación establecida entre el acto de caminar �el de reflexionar sobre el camino �sus circunstancias.

n� e�emplo de esta unión de las propiedades de a�uello �ue gira�es decir�de la circularidad� con esa otra condición o carácter de la cuater� nidad desprendida de las etapas u� e se supo� nen recorridas�por e�emplo�en el camino de

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

Ruedas de Fuego y Círculos Mágicos - � os�Luís Cardero López un claustro�seria el dibu�o u� e aparece en el monasterio de Loudun �obtenido entre otros muchos testimonios de�ados por los mon�es en la llamada �escalera de los grafitti�.

Este �ue ahora mencionamos parece haber sido grabado o inserto por un tal �hermano o fra�Gu�ot��en él se unen la silueta de una rosa�con la s�asti�a dextrogira u� e allí tam� bién aparece. Mas allá de coincidencias o de casualidades en la presencia �manifestación del patronímico en sí�la firma de ese tal Gu�ot de Loudun nos inspira el recuerdo del Gu�ot � o �t� �ue inspiró a o� lfram von Eschenbach su Parzival.

de circularidad��ue acaece en su propia vida.

Esa propiedad de la circularidad también puede ponerse de relieve a partir de la repeti� ción de ciertos acontecimientos o del con�uro textual o verbal de los mismos. Así tenemos� considerados como fenómenos �circulares�� multitud de costumbres�de ceremonias��de otros diferentes actos públicos �colectivos�tal como puedan serlo ciertas danzas�desfiles � procesiones.

Lo cierto es u� e el propio texto de o�lfram se desarrolla a modo de un verdadero circulo tor� bellinesco �s�astiforme con el Graal como fondo. �con él�con las referencias a una pie� dra mágica capaz de conceder la sabiduría e incluso la inmortalidad �ue son� desde luego�auténticos cambios de estado �de con� ciencia�si los ha��permanecemos por tanto en las cercanías de esas estructuras simbólicas u� e giran �se retuercen para revelar su conte� nido�o �ue advierten al testigo�al observador� al caminante� sobre la inminencia de una variación fundamental�próxima a ocurrir�en sus vivencias � percepciones básicas� como circunstancia concreta �también como hecho

De tal manera��a modo de e�emplo de lo u� e a�uí decimos�si consideramos como �círculos mágicos� esos dise�os laberintiformes �ue aparecen en numerosos petroglifos�a veces en solitario�otras formando parte de escenas mas comple�as�podremos tal vez adivinar entre sus líneas los contornos vagos �semiborrados de un rostro� testimonio� �uizás� de la diosa madre u� e espera allí�entre las idas �vueltas de caminos inciertos�o guardando �vigilando una frontera más con el infinito.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

La circularidad de las cosas �de los compor� tamientos puede expresarse asimismo de muchas otras maneras�físicas o culturales. � como una huella �ue resta del paso o del transcurso de ciertas entidades cons� truidas por la mente humana a partir de estos materiales sutiles�frágiles en apariencia� pero �ue bien pueden ser capaces de resistir el transcurrir � el peso de siglos �mile� nios.

83

Fol de Veleno

n�3 2013

Ruedas de Fuego y Círculos Mágicos - o �s�Luís Cardero López

Una imagen simbólica de la cuaternidad. Estos símbolos aparecen por doquier en nuestras vidas, tanto que casi no reparamos en ellos ni en el mensaje que portan.

Uno de nuestros ejemplos sobre la presencia de la circularidad, es el diseño laberintiforme en un petroglifo localizado en Tintagel, Corn� all. Sin duda hay muchos mas así, repartidos por diversos lugares del mundo, como estos, cuyos ejemplos citamos seguidamente.

O alguno de los que pueden verse en Valcamonica, que es uno de los centros mas importantes del arte constituido por las representaciones y diseños realizados mediante petroglifos.

84

Jeffers Petrogyphs, Minnesota

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

Ruedas de Fuego y Círculos Mágicos - � os�Luís Cardero López Petroglifo en el Petrified Forest National Park, Arizona, USA. Hecho por los nativos hace aproximadamente unos 1� � años.

Representa la Triple Espiral, el signo del Universo. Algo parecido puede observarse en Gavrinis, Bretaña, o en el cairn de Ne� grange, Irlanda.

Nos preguntamos si puede haber un ejemplo mejor de circulo mágico, que esta representación del Gran Signo Cósmico, colocado estrat� gicamente en un hito del Camino de los Muertos. Es una referencia que habría de tomarse, necesariamente, ineludiblemente, si se pretendía progresar por esa vía, o hacer frente a las pruebas que en ella se presentaban, frente a la Gran Madre.

Petroglifo en el techo de la cámara funeraria del cairn L de Loughcre� , al noroeste de Dublín. Posible representación de un eclipse ocurrido el 3� de noviembre de 33� � a.n.e.. En esta cámara se hallaron los restos quemados de � personas.

Petroglifo de círculos conc� ntricos en Signal Hill, Saguaro National Park, Arizona, USA

Grupo de motivos circulares, con líneas que los unen desde sus centros. Mogor, Pontevedra.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

85

Fol de Veleno

n�3 2013

Ruedas de Fuego y Círculos Mágicos - o �s�Luís Cardero López

Receboga. Las Manos de Dios. Amuleto eslavo, representa al dios supremo y al universo. Asociado al fuego y a la vida. Tambi� n representa al sol. El circulo mágico utilizado como texto.

Disco de Skyros. Museo Arqueológico de Skyros.

Grecia.

Sol s� astiforme levogiro. Museo del Monte de Santa Trega. Pontevedra.

Pero tambi� n es posible poner ejemplos de diseños contemporáneos que guardan el mismo sentido de circularidad y de permanencia significante que es posible observar en los petroglifos.

Los modelos de ho� conservan un espíritu similar �una comple�idad de dise�o similares a las representaciones de otras épocas�lo �ue nos habla de un contenido cultural común res� 86

pecto de a�uellos�manifestando incluso unas necesidades significantes u� e pueden expre� sarse gráficamente en cada caso de una mane� ra similar por sus respectivos artífices.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

Ruedas de Fuego y Círculos Mágicos - � os�Luís Cardero López Así�hemos de preguntarnos �Cual es el impul� so �ue guía a los actores en el desarrollo de seme�ante gestualidad��Qué les conduce en ella para expresar sus preocupaciones median� te este tipo concreto de trazados�.

Seguramente los artífices mas próximos a nosotros en el espacio�tiempo�ha�an olvidado a� las motivaciones �ue movieron a sus prede� cesores�o �uizás las ha�an sustituido por otras nuevas�mas actuales �acordes con los crite� rios �ue informan nuestra propia realidad�sus� tentando las preocupaciones de nuestros días.

Sin embargo�pese a todas las circunstancias capaces de influir sobre dichas representacio� nes�no cabe duda �ue las mismas son capaces de actuar�cuando menos�en dos niveles�el u� e corresponde al testimonio de un e�uilibrio cósmico ansiosamente buscado por los partici� pantes �a�uel otro �ue se refiere al contraste existente siempre entre la luz �las tinieblas� entre la vida �la muerte�pactado en el �uego de lo aéreo �uránico frente a lo subterráneo � chtónico.

En las edades siguientes�estas preocupaciones pronto se llegarían a representar mediante las imágenes simbólicas o figurativas de diversos dioses � diosas� o inspiradas en su propio entorno en los distintos panteones. Sin embar� go�en los primeros momentos�con ante� rioridad a esas soluciones estéticas mas elaboradas�dichos efectos u� garon segura� mente ba�o la simbología encarnada en el u� ego de los propios círculos u� nto con las líneas �ue�dentro de un con�unto escénico mas amplio� se aproximaban a ellos o desde ellos partían� bien para perderse luego en el suelo�figurando el curso segui� do por los espíritus de los muertos�bien para disponerse como referencias marca�

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

das entre las rugosidades �anfractuosidades de las paredes sobre las cuales tales con�untos eran dibu�ados.

En cual�uier caso�si el círculo representa la conciencia del ser�el cuadrado en todas sus expresiones �la cuaternidad� podíamos decir�representa la realización de esa con� ciencia. Como imágenes�la Vida �la Muerte� lo Masculino �lo Femenino�la eternidad �la temporalidad. Así�en relación con el infinito del círculo�la mesa�el altar� representan lo concreto� lo realizable en un segmento del espacio�tiempo. Por eso muchas veces a través del círculo se expresa la esencia de lo Numinoso�mientras u� e lo Sagrado se realiza a través de lo cuadrado.

Viviendas y Templos De tal manera�estas figuras han servido de inspiración para los seres humanos de todas las épocas�no solo para�mediante ellas�trazar � dise�ar la planta de recintos residenciales � estancias temporales�viviendas �poblamien� tos mas permanentes�sino u� e en otros casos fueron utilizadas para concebir�mediante su figura algunas de las moradas o de los lugares sagrados de los dioses e incluso para albergar a los difuntos en su ultimo sue�o.

Estructuras circulares. Castro de Castrolandin, Cuntis.

Pontevedra.

87

Fol de Veleno

n�3 2013

Ruedas de Fuego y Círculos Mágicos - o �s�Luís Cardero López Caminos, marchas y ambulaciones El pensar �concebir las cosas empieza muchas veces por el caminar�por el desplazarse de un lugar a otro�como sue� len hacer a�uellos �ue persiguen una meta o �ue desean traspasar el horizonte con sus pasos.

n� a de las formas más importantes para cir� cunvalar en lo u� e ata�e a los círculos mágicos es� precisamente� la danza� mediante cu�o u� ego de pasos �ue casi siempre obedece � sigue a un código pre� establecido�se puede recorrer los diversos senderos de un laberin� to como los representa� dos en los petroglifos o en el suelo de algunas iglesias.

a�mbién sucede cuando es necesario desplazarse hasta un lugar donde El laberinto��unto con han podido ponerse en la espiral� pueden ser contacto o han conflui� considerados como los do�planos o niveles dis� círculos mágicos por tintos de conciencia. excelencia � mediante Los rumores � conse� ellos � sus correspon� cuencias de tales con� dientes códigos estable� tactos suelen extenderse cidos sobre valor � Danza de Troya o Danza de Mayo. Recorrido como una formación de ritual del Laberinto. comportamientos de los círculos mágicos cu�a caminantes o de los actuación concéntrica se participantes en el u � ego� es posible trasladar propagase�igual �ue el frente de una perturba� una parte� cuando menos� del conocimiento ción�hasta los limites mas le�anos. secreto�a través del espacio�tiempo.

Pero�llegados hasta el punto mismo desde el cual se manifestó ese fenómeno propagatorio� es necesario u� e los via�eros lo circunvalen� tanto en una acción protectora de las influen� cias u� e�como una fuente invisible�continúen surgiendo del lugar�como en un intento por limitar o se�alar su campo de acción posible� sin �ue se corra el riesgo de poner en peligro al territorio colindante o a sus pobladores.

No cabe duda �ue esta actuación doble tendrá mucha ma�or importancia �relieve cuando lo �ue se ha�a manifestado en ese punto especial sea lo sagrado o alguna fuerza o poder relacio� nado con él.

88

Los Círculos del Terror Es frecuente �ue a�uellas figuras �composi� ciones presentadas a los profanos como un �circulo de terror��es decir�como un con�unto de figuras de contornos o expresiones u� e encarnen a persona�es con rasgos desenca�a� dos o atributos manifiestos con expresiones malignas�dientes expuestos�colmillos�cuer� nos �otros rasgos feroces�o bien mediante calaveras o cuerpos descarnados seme�antes a los u� e figuran en las Danzas de la Muerte� sean en realidad las manifestaciones externas � corporales de una prueba �ue rodean una

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

Ruedas de Fuego y Círculos Mágicos - � os�Luís Cardero López Puerta o Entrada hacia un camino iniciático o hacia planos distintos de la realidad o de con� ciencia.

Así ocurre con los �círculos�de calaveras o de �ángeles malos��ue aparecen en algunas pin� turas medievales o de épocas posteriores en lugares como iglesias o cementerios. Las pro� pias Danzas de la Muerte desempe�an a veces� en este sentido�una función pare�a�con los muertos como instrumentos de un circulo en cu�o girar permanente se presentan la vida �la muerte como extremos desde los �ue se parte una �otra vez sin solución de continuidad.

Estos persona�es �malignos� a� l igual �ue ocurre en otros contextos con figuras como las de los cherubim�se comportan en realidad como guardianes del m � bral. No representan amenaza alguna para el iniciado u� e sepa cómo tratarlos�sino un aviso para éste de �ue� cuando los divisa o se le aparecen�es por�ue se encuentra en un lugar de paso�de transito hacia otra realidad��por�ue también�segura� mente�habrá de hacer frente a una prueba�la cual debe ser superada para u� e sea posible continuar el camino.

Respecto a estos �círculos del terror��algún libro iniciático dice en sus páginas�dirigiéndo� se a los profanos�a los temerarios �a los igno�

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

rantes��Se desatará�contra ellos la figura de la muerte� librando ante sus o�os un anillo de terror� para u� e no vean la Entrada ni el Camino �ue les aguarda al otro lado� Estamos�por tanto�ante una prueba de oscuri� dad c�asi siempre compa�era del terror� � mas aún�del terror sobrenatural��ue ha de ser vencida� tanto para continuar el camino emprendido�como para �ue el iniciado o el observador puedan�en su caso�demostrar su valía.

Los círculos del conocimiento secreto El hecho de desencadenarse la actuación de los grupos humanos trae como consecuencia la fragmentación �la e� rar�uización del saber � del conocimiento��ue no vienen a ser más u� e las consecuencias de las diferentes actitudes frente a la vida �a�uellas otras ocasionadas por el desarrollo �puesta en práctica de las distintas cosmovisiones�o maneras de ver �de entender el mundo.

89

Fol de Veleno

n�3 2013

Ruedas de Fuego y Círculos Mágicos - o �s�Luís Cardero López Así� los diferentes enfo�ues determinarán diversas líneas de pensamiento��lo �ue es más� distintas cristalizaciones en las �ue se muestran modos de comportamiento � de actuación�aun�ue en cual�uiera de estas líne� as habrá siempre partes reservadas para ciertos individuos �grupos �ue usarán de ellas �las utilizarán para sus propios fines.

De tal manera surgirán los círculos secretos� cu�a denominación misma describe de la me�or manera posible su naturaleza reservada �elitista�la cual suele transmitirse a lo largo � ancho del espacio�tiempo �viene a ser uno de los aspectos más representativos �característi� cos de dichas estructuras�a las cuales se las conocerá� a causa de esa misma condición reservada�más por sus aspectos �configura� ciones externas �visibles u� e por sus aspectos oscuros �apartados del común de los observa� dores.

Así tenemos�como e�emplo de todo ello�los innumerables círculos o conventos entre secre� tos �clandestinos u� e proliferaron en Europa �un poco por todo el mundo c�asi siempre siguiendo influencias de los europeos�cuando no se trataba de formaciones autóctonas�como ocurría en ciertos entornos de Asia �Africa con los círculos �agrupaciones de los licántro� pos �de los �hombres leopardo��por e�em� plo���ue en cada caso afirmaban ser depo� sitarios de un conocimiento tradicional � reservado� procedente� en determinadas cir� cunstancias�de eras anteriores ��a pasadas� como sucede con los �lluminati� los Rosacruces o los miembros de las diferentes escuelas masónicas. n� a alternativa a estos círculos secretos relati� vamente próximos a nosotros en el espacio� 90

tiempo�es la de a�uellos grupos�asociaciones �sectas �ue corresponden a misterios mucho más antiguos�esotéricos �en consecuencia� proporcionalmente menos conocidos. Son éstos los �ue hacen una mención más o menos directa a participaciones de los representantes de lo sagrado��aún de lo Numinoso�o de los propios dioses en la vida de los seres humanos s�egún ocurre con los misterios eleusinos en los u� e se recrea la historia de Demeter �de su hi�a Perséfone� así como las relaciones de ambas con el mundo de las sombras � con Hades�Se�or de los muertos�por más �ue en muchos casos tales participaciones no lleguen a ser sino un remedo de actitudes �de conflic� tos puramente humanos te�idos sólo en cierta parte �proporción con el sello o con los rasgos de lo divino.

La Mesa Redonda del re�Arturo �sus caballe� ros�en el ciclo del Graal�parece ser la cristali� zación o corporeización de otro de estos círcu� los secretos. Allí se mantiene no sólo un cono� cimiento secreto �reservado�compartido úni� camente por los doce miembros de ese Colegio caballeresco en el �ue no puede entrar cual� u� iera�sin cumplir una serie de estrictas nor� mas. Además existe una comunión casi perma� nente con un ob�eto mágico e� l Graal�en este caso�u� e se aparece cada día para iluminar a los adeptos u� e lo aguardan �a los �ue satis� face en todas sus necesidades.

Sin embargo� parece �ue existen ciertas de estas actividades de los dioses �o de otros persona�es relativos a lo sagrado�en las �ue son ellos mismos los únicos protagonistas��a u� e mediante dichas acciones� esos mismos dioses o persona�es van a ad�uirir o a integrar en su personalidad determinadas característi� cas �ue de otra manera no podrían lograr ple�

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

Ruedas de Fuego y Círculos Mágicos - � os�Luís Cardero López namente. a�l es el caso de d� inn el cual�para completar cabalmente su condición un tanto paradó�ica � desestructurada respecto a los otros persona�es divinos o de cara a su propio origen�ha de ir ad�uiriendo mediante distintos procesos �pruebas los poderes �condiciones u� e le acreditarán más tarde� no sólo como divinidad �ue forma parte de un panteón dota� do de estructuras �propiedades comple�as en el cual debe integrarse desempe�ando un papel especial� sino además �ue le identificarán como un maestro �experto en ciertos tipos de conocimientos �saberes de índole extraordi� naria.

divinidad receptora a la �ue tales actos iban destinados. r�as el sufrimiento�el dios sacrificado �colga� do del g� gdrasil� ad�uiere el conocimiento secreto�representado en este caso por el círcu� lo de runas�de las cuales el propio d� inn será en el futuro�due�o �mentor. Así�desde este círculo extraordinario�nace el dios de la magia �de los conocimientos reservados. �así �uie� re representarlo Bernhard Hoetger en la escul� tura llamada Lebensbaum�Árbol de la vida� dispuesta en tiempos sobre la fachada de la Haus Atlantis de Bremen. Las runas �ue rode� an la figura crucificada de �dinn�o� tan� representan este episodio recogido en párrafos de la Edda poética� "Ich weiss, dass ich hing am windigen Baum neun N� chte lang, vom Ger verwundet, dem Odin geweiht, ich selber mir selbst" Je sais que je pendis � l� arbre battu des vents Neuf nuits pleines, Blessé d� une lance, et offert �Odinn Moi-même a moi-même offert. � l� Arbre dont nul Ne sait d� o�proviennent les racines Edda poéti�ue. Havamal. Rúnatal�V. �. El Rúnatal es una section del Hávamál en la cual d� inn révéla el secreto de las runas.

Esto es lo �ue se relata en la Edda poética� cuando se refiere�en sus versos�a la manera en u� e d� inn permaneció colgado durante nueve días �nueve noches de las ramas del Árbol del Mundo�g� gdrasil�el Árbol de los Vientos � Pilar cósmico�ofreciendose en ese sacrificio a sí mismo�es decir�conectando mediante tal acto al dios sufriente e inmolado�con la propia

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Las circunstancias de la guerra� los olvidos interesados �el tiempo�han hecho desaparecer �a este testimonio de un saber perdido� del cual ho�únicamente nos �uedan algunos gra� bados �fotografías�así como el recuerdo �la huella de un peculiar � misterioso círculo mágico cu�o recuerdo traemos ho�a�uí.

91

Fol de Veleno

n�3 2013

Ruedas de Fuego y Círculos Mágicos - o �s�Luís Cardero López La inmovilidad �el peligro�parecen ser dos elementos de contrapartida o de contrapeso en el desarrollo de estas estructuras de círculos mágicos. En la Mesa del Graal ha�un lugar ciertamente terrible� el asiento peligroso� capaz de engullir �ani�uilar a todo a�uel �ue se aproxime sin merecerlo o� al menos� sin estar preparado. En el círculo de d� inn�muni� do con el poder de las runas�es necesaria la inmovilidad �la entrega sacrificial de los ini� ciados para u� e el proceso de transferencia del conocimiento sagrado pueda completarse �ser efectivo.

Los círculos de la vida y de la muerte El desarrollo de la Vida �de la Muerte puede considerarse como un gran círculo mágico� �uizá el más grande � terrible de todos los círculos mágicos posi� bles.

Los círculos de la Vida �la Muerte pueden ser representaciones de una de esas manifesta� ciones del �o� inte� rior�del inconsciente�a las �ue se refiere Jung cuando habla de los mándala�donde volvemos a ver integradas las formas circulares �cuadradas �las estructuras cuaternarias.

Jugar con ruedas de fuego y con círculos mágicos El mane�o de las ruedas de fuego �de los cír� culos mágicos es un arte �ue se aprende�segu� 92

ramente con muchos a�os de práctica �entre� ga. �me�or�se aprendía�tiempo ha�por�ue estamos �uizá frente a una parte importante del Saber sagrado �del Conocimiento secreto� accesible en todo tiempo �lugar tan solo a unos cuantos elegidos para los cuales este pro� ceso de aprendiza�e suponía una parte de su propio camino iniciático. a�l vez sea por eso �ue�con independencia de su significado o significados�veamos con más frecuencia la representación de relaciones entre los seres humanos �los círculos�ruedas� torbellinos �otras entidades seme�antes�cuan� do observamos las escenas de los petroglifos o del arte parietal prehistórico. Sin �ué eso u� ie� ra decir�desde luego��ue no podamos encon� trar e�emplos de tales escenas casi en todo tiempo � lugar. Las tenemos también como motivos en ciertos vasos griegos�según veremos.

Sin embargo�estas esce� nas tan antiguas �ue ahora contemplaremos� con sus siluetas erguidas �la relativa indiferencia �ue sus protagonistas parecen mostrar al espectador mientras per� manecen dedicados a sus misteriosas activida� des� desprenden sin duda un encanto peculiar.

Los e�emplos �ue traemos a�uí como testigos de estos extra�os u� egos nos ilustran adecua� damente sobre lo �ue puedan suponer en reali� dad dichos textos� la relación de los seres humanos con el cosmos�es decir�con el uni� verso ordenado mediante los instrumentos cul� turales propios de cada grupo social.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

Ruedas de Fuego y Círculos Mágicos - � os�Luís Cardero López Así�ese universo se muestra casi siempre afec� tado por algún elemento condicionante o estructurante�u� e influ�e sobre él para trans� formarlo �modificarlo. �eso se hace ver en el planteamiento de los dise�os �ue se nos pre� sentan� los seres humanos contactan de una manera directa con la imagen o imágenes cir� culares u� e están próximas a ellos�mientras u� e sobre estas mismas imágenes aparecen configuraciones de diverso tipo �cruces�diá� metros�espirales�dibu�os diversos�otros cír� culos concéntricos��ue indican el resultado de a�uellas transformaciones producidas por la acción humana sobre el universo ��ue vie� nen a significar la ad�uisición de ese carácter ordenado �e� rar�uizado �ue puede esperarse después de una elaboración simbólica adecua� da.

culturas�según hemos se�alado anteriormente� el acceso seguro a estos �uegos del sol� o u� egos con el sol�posee un carácter iniciáti� co�lo cual indica asimismo su condición reser� vada � el peligro �ue supone el mane�o de estas fuerzas sin la adecuada preparación. El sol representa la fuerza viva del universo u� e apenas puede ser controlada por la acción humana. Como sucede con todas las lumina� rias celestes�la naturaleza solar está más pró� xima a la condición de los dioses u� e a la de los humanos �su control pasa por aproximar de alguna manera� si�uiera sea provisional� temporal �pasa�era�a�uellas dos naturalezas.

Así�el mane�o �dominio de los círculos mági� cos mediante los �ue se representa esta fuerza sobrehumana� indica también la transforma� ción u� e el propio manipulador ha de sufrir � experimentar�lo u� e se representa asimismo en los dibu�os por la erección u� e muestran casi todas las figuras�aun�ue vinculada en este caso no solo a la fertilidad o a la potencia sexual�sino sobre todo a esa transformación � cambio de naturaleza t�ambién de planos de conciencia�a �ue nos referimos.

La tumba como expresión de la circularidad

El u� ego simbólico u� e de esta manera se pre� senta ante nosotros puede tener en sí mismo otras significaciones�además de las puramen� te estructurantes o e� rar�uizantes. En algunas

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Las tumbas� sean individuales o colectivas� alberguen cuerpos �restos de cuerpos o las cenizas de los difuntos�siempre han sido algo mas u� e depósitos de cadáveres o lugares de almacenamiento de sus residuos mas o menos organizados. Es posible �ue uno de sus prime� ros ob�etivos ha�a sido la separación entre vivos �muertos�teniendo en cuenta �ue estos últimos siempre han inspirado sentimientos contradictorios a los supervivientes � como consecuencia de ello los grupos sociales�tan 93

Fol de Veleno

n�3 2013

Ruedas de Fuego y Círculos Mágicos - o �s�Luís Cardero López pronto alcanzaban un nivel mínimo de orga� nización�se apresuraron siempre a poner a los muertos en su lugar �a trazar fronteras rigurosas entre vivos �muertos�protegidas además por todo tipo de seguridades �caute� las esgrimidas frente al posible retorno de los difuntos�fuese mediante sus espíritus des� contentos o desorientados en el mas allá�o con sus mismos cuerpos�animados por algu� na suerte de maleficio. restos o recoger los huesos mas tarde l�o u� e daba lugar a �ue hubiese varias ceremo� nias funerarias sucesivas hasta u� e el cuerpo u� edaba descarnado �limpio�o bien era sometido a la acción de agentes erosivos naturales � artificiales para conseguir un efecto similar.

Túmulo funerario neolítico del Tassili, en el Sahara.

Esas cautelas suelen mostrar un carácter o condición mágicos �presentan casi siempre una connotación ritual�de manera �ue con el desarrollo histórico de estas practicas�el culto de los muertos vino a sustituir mu�pronto a los simples cuidados �ue� en un primer momento�se dispensaba a los cadáveres ��ue se limitaban en la ma�oría de los casos a disponer su deposito en ciertos lugares espe� ciales �a rodearlos con sus ob�etos personales� armas�trofeos o recuerdos.

Las tumbas se especializaron con una relativa rapidez en el espacio�tiempo a partir de esas primeras manifestaciones�a través de las cua� les�o bien se depositaba el cadáver a fin de �ue éste experimentara los procesos naturales de descomposición �se pudiese así reducir sus 94

a�mbién era factible �uemar el cuerpo en una hoguera para recoger luego los huesos mas largos�voluminosos �resistentes a la combustión guardándolos en un recipiente previsto para ello�una vasi�a de barro�una ca�a de piedra o algún otro depósito similar. En este caso�también era posible u� e los restos óseos fuesen u� emados una �otra vez hasta conse� guir una incineración mas completa�guardan� do luego las cenizas en una urna prevista para ello. o�dos estos procedimientos� � algunos mas �ue no mencionamos� servían en definitiva para consagrar de una manera eficaz �defini� tiva la separación esperada entre vivos �muer� tos�pero también para trazar un camino espe� cial por el u� e los difuntos pudiesen marchar hacia el �tro Mundo�sin �ue ni sus cuerpos ni sus espíritus constitu�esen una amenaza o un peligro para los restantes miembros del grupo social.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

Ruedas de Fuego y Círculos Mágicos - � os�Luís Cardero López La huella de estos caminos u� e unen nuestro mundo cotidiano �el t�ro mundo en el �ue permanecen los espíritus de los difuntos� puede contemplarse�a veces�en el dise�o de las estructuras funerarias. Así se ve�por e�em� plo� en este túmulo funerario neolítico del Sahara�en el a�ssili. Aparece rodeado por dos círculos ligeramente excéntricos�u� e se unen mediante unas líneas paralelas �ue no llegan a romper�no obstante�el círculo más externo. El simbolismo de separación neta entre ambos planos de la existencia �Vida�Muerte� se muestra claramente al observador en este caso.

Así�según muchas tradiciones�el via�e entre el mundo de los vivos �ese otro entorno miste� rioso hacia el u� e se desplazan�o en el perma� necen los difuntos �otros espíritus desencar� nados�posee también una condición circular� de desplazamiento cíclico� lo cual suele ser refle�ado�en ocasiones�en la propia estructura de la tumba.

Vemos un e�emplo de construcción funeraria� aun�ue relativamente simple en su trazado � en los recursos � técnicas utilizados� en el �acimiento de Los Millares�Almería�situado en un área �ue puede considerarse como una No obstante�todas estas actuaciones culturales entre a�uellas más antiguas de la península u� e el propio grupo social determinaba especi� ibérica. Los enterramientos � monumentos fica �minuciosamente en sus mapas cogniti� funerarios son a�uí mu�característicos �sue� vos o modelos comportamentales�no eran sino len adoptar forma de tholos�con una cierta maneras� o modos� de seme�anza estructural insertar el ciclo o círcu� respecto a los sepulcros lo de la existencia micénicos�en los cua� humana en otro circulo les puede observarse aun ma�or�mas dilata� ese desarrollo circular do �sin duda de mucho de la cámara funeraria ma�or alcance�cual es en la u� e conflu�e un el �ue inclu�e la totali� largo pasillo u� e sim� dad �los aspectos �ue boliza la vía de comu� se encierran en el acon� nicación�siempre pro� tecer manifestado� celosa �plena de obs� transcurrido� entre la táculos��ue une ambos Túmulo cerrado en Los Millares. Betilos a los lados del camino y cierre mediante losa de esa vida �la muerte. planos de conciencia�o vía de acceso. ambos mundos.

Nos encontramos� así� ante un modelo de representación u� e contempla la disposición En Los Millares� según podemos apreciar� circular de los diversos acontecimientos con� coinciden también muchas de estas circunstan� cernientes �a no solo al simple decurso de la cias estructurales �particularmente�el pasillo vida humana�sino a la integración cualitativa �el círculo��ue sostiene �perfila una cámara de ésta en un con�unto mas amplio en el �ue hecha de piedra�con perfiles concéntricos u� e las disposiciones �tra�ectos circulares se repi� se van elevando para confluir en un círculo ten una � otra vez� manteniéndose como central u� e�posteriormente�será tapado con modelo procesual. una losa o con una piedra.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

95

Fol de Veleno

n�3 2013

Ruedas de Fuego y Círculos Mágicos - o �s�Luís Cardero López El camino de entrada a la cámara funeraria suele estar protegido�a su entrada�por uno o dos betilos�u� e�con su energía simbólica�vie� nen a constituir una especie de umbral. Suele haber�además�una losa de cierre �ue refuerza� todavía más�esa sensación de límite o de fron� tera establecida ínter mundos� en la �ue se integran la línealidad del camino�con la rotun� didad del círculo sellado �ue forma la propia tumba.

Pero el camino�incluso cuando está libre de los obstáculos u� e suelen interrumpirlo �blo� �uearlo� aparece con sus marcas correspon�

��ue se implican con el propio desarrollo cir� cular establecido en el círculo �Vida M � uerte�.

De tal manera�el espíritu desencarnado u� e� según muchas tradiciones�acompa�a al cuerpo durante los primeros días tras el fallecimiento� ��ue resulta�en muchos casos�peligroso para los vivos �recordemos las medidas �ue al res� pecto se toman en muchas culturas sobre el aislamiento del cadáver �las prohibiciones � tabúes sobre contactos con él o con cual�uiera de los ob�etos �ue ha�an podido estar ba�o su influencia��ueda confinado también en esa bóveda cerrada �aislada.

En la imagen que presentamos seguidamente y que corresponde a uno de los tholos reconstruidos de Los Millares, es posible ver como esa abertura circular practicada sobre una de las piedras de revestimiento, permite un acceso hacia la cámara sepulcral por el que es posible introducir los cuerpos de los difuntos, arrastrándolos por ese estrecho corredor, para depositarlos finalmente en el espacio circular de la tumba.

Se pueden apreciar los distintos cortes en el túnel, simbolizando ese acceso complicado hacia la cámara sepulcral que representaría el Otro Mundo. Los betilos verticales a los lados del orificio de acceso, representan ese estado simbólico y la energía que protege la tumba y el camino que lleva hacia su parte más cerrada y secreta. La línea que se proyecta desde la Vida, incide y sesga, aunque sea tan solo en instantes especiales y concretos, el círculo de la Muerte.

dientes �con sus respectivos umbrales adven� ticios�u� e pueden dar paso o� no�según los casos � circunstancias� a otras cámaras secundarias.

Pero� en su despliegue lineal� el camino se muestra así� por tanto� como una estructura comple�a en la u� e se asocian sucesivamente planos �niveles simbólicos interrelacionados 96

Primero�ese espíritu desconsolado �abando� nado�retenido apenas por las plegarias �por los rituales previstos para la ocasión�intentará abandonar su encierro. Pero la parte superior está cerrada �protegida por una gran piedra� de manera �ue� tras ese primer intento u� e oscurece �apaga en cierta medida su potencia sobrenatural�se dirigirá de vuelta por el cami�

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

Ruedas de Fuego y Círculos Mágicos - � os�Luís Cardero López no �ue el cuerpo muerto emprendió al ser depositado en este recinto oscuro. a�mpoco esta vía resulta practicable para el alma�pues su acceso está impe� dido por la fuerza de los betilos�de los grabados �de los rituales u� e�en su momento�acompa�aron también a�uí al cierre �el relleno del corredor de acceso�a través del cual�u� izá�todavía podría comunicarse con el mundo de los vivos�el cual está a� vetado�sin embargo�para ese espíritu cansado � cada vez más desposeído de su luz �de su energía vital. n� icamente u� eda el sendero�también oscuro �descendente��ue conduce hacia el seno de la Madre i�erra�lo cual hace u� e la imagen o los símbolos de ésta�aparezcan grabados de mil formas�representándola con mil rostros�casi todos ellos aterradores o� cuando menos� in�uietantes�en muchos de estos monumentos funerarios��a �ue la Gran Madre es�al tiempo� devoradora �generadora de nueva vida.

El Gran Circulo mágico tendido entre la Vida �la Muerte se cierra así completamente�una vez u� e el espíritu de�a de vagar �de revolver� se contra su destino�aceptando por fin la paz de ese e�uilibrio �ue le espera�e integrándose definitivamente con ello en el magma nutricio �esperanzado del Principio.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

97

Fol de Veleno

n�3 2013

Ruedas de Fuego y Círculos Mágicos - o �s�Luís Cardero López

Bibliografía:

-ELIADE, MIRCEA: Lo sagrado �lo profano.

.

Editorial Paidós.

- FRAZER, JAMES GEORGE:

La rama dorada.

-ELIADE, MIRCEA �Mitos�sue�os �misterios. a� irós.

Fondo de Cultura Económica.

-MURRAY, MARGARET ALICE:

El dios de los

bru�os. Fondo de Cultura Económica.

-CARDERO LÓPEZ, JOSÉ LUIS:

Monstruos�

muertos � dioses oscuros. Editorial Aguilar� Madrid.

- CLOTTES, JEAN

- LEWIS-WILLIAMS,

DAVID : Los chamanes de la prehistoria. Editorial

-CARDERO LÓPEZ, JOSÉ LUIS:

Ariel.

muertos �via�es al �tro Lado. Boo�sedit.

98

E�ércitos de

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

O PENTE DA MOURA OU DA AMOURA : A etnografia galega como r egisto ar queológico não intervencionista André Pena Granha Dr. em Arqueologia e H� Antiga, decano do Instituto Galego de Estudos Celtas e Arqueólogo e Historiador do Concelho de Narão

Sumário A moura galega ou amoura relaciona�se com a Deusa M�e�a Senhora do Além. A imagem da �a�moura �ue se apresenta a pentear o cabelo com um pente de ouro olhando�se num espelho� para depois submeter a prova a um possível pretendente�liga�se com a �uest�o do ritual das exé� �uias do cavaleiro. Como exemplo�temos as representa�e� s do pente nas estelas atl�nticas da Península �bérica do Bronze Final ou mesmo o pente de ouro �ue faz parte do chamado e�souro de Caldas�ob�ecto votivo��unto com o espelho�para a �a�moura ou Deusa M�e. �tema também se associa �legitima��o do poder e da possess�o u� risdicional das terras�tradi��es �ue se man� tiveram na Galiza a longo de séculos.

Palavras chave: amoura�Deusa M�e�pente�espelho�mamoa�psicopompo

Abstract �he Galician Moura or Amoura relates to the Mother Goddess�Lad�of the �nder�orld. h� e image of �a�moura presents combing her hair i�th a golden comb�loo�ing in a mirror�and then submit to a potential suitor to a test. �his image binds i�th the u� estion of the funeral ritual rider.

As an example�the representations of the comb in the �berian Atlantic stelae of the late Bronze Edge or even the golden comb that is part of the r�easur�of Caldas�a votive ob�ect�along i�th the mirror�for �a�moura or Mother Goddess. �he theme also �oins the legitimization of po�er and court possession of the land�traditions that have remained in Galicia over the centuries.

Keywords: amoura�moura�Mother Goddess�comb�mirror�barro��ps�chopomp

s� Mouros galegos�galeses e bret�es�s�o élfi� cos ou leucodermos�seres sem rela��o genéti� ca ou linguística com os mouros africanos �ue ocuparam Al Andalus� donos de fabulosas ó� ias e de pedras preciosas�de ocultos tesouros s�endo também de ouro�no seu mundo sub� terr�neo ou marinho�os �ugos dos seus bois�as guarni��es dos seus arreios ou das suas ferra� mentas de lavoura� as gaitas dos gaiteiros� etc.� enterrados em rec�nditos lugares da Galiza�sobretudo nas mamoas.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

M��RA é deturpa��o por AMOURA �segun� do o penso � ex J. T. Koch �ue me deu a pista�.

A forma correta seria n�o a Moura �mas pos� sivelmente a Amoura de Omur� ik�a �seria �o ser�sobrenatural�a Senhora do u� tro Mundo� a Senhora do Além. De omurika� J�.��.�� �u(p)omorik _ � Além baixo o mar� �the under�sea�orld�� cf. Gaulish Aremorica �the land b�the sea��e�lsh arfor�dir �coast�. �Além está numa ocidental e

bretemosailha

99

Fol de Veleno

n�3 2013

O Pente da Moura ou da Amoura

- Andr�Pena Granha

"Hilario Alonso habia hallado allí una mujer descabellada y bestida de rraxa parda y los cabellos sueltos, y esto a bocanoche � , y que traía en la mano unos pocos de pelos, y que le dixera que qual le parescía mejor, aquello que ella traía en la mano o ella; e que él le respondiera que ella � : y entonces que ella le mandara que fuese a cabar al dicho otero de la mámoa de Segade y � . que hallaría un tesoro"

atl�ntica�trás o p�r�do�sol�a oeste�e está tam� bém baixo o mar�baixo os cursos de água� rios� po�os� fontes �a Fonte da (A)Mouraem Sedes��pontes�e tam� bém baixo terra� baixo os castros� baixo as mamoas�dólmenes�arcas� etc.

A A �M � oura �transcrito da Mater�da Deusa M�e�da Galtia ou da Kaltia �Galiza�é a Senhora da Omurica� do Além��o Além baixo o mar�. Foi sem dúvida originariamente de ber�o galego�uma sereia�eixo do ciclo europeu de c�asionalmente�desde o fundo da sua mamoa Melusina�da legitima��o do poder dos nobres ou túmulo u� m túmulo é uma e da possess�o u� ris� porta aberta ao Além�em Nar�o dicional �o caso dos Marinho� das chamados por esse motivo terras �ue eles sen� �Montinhos da �A� Moura�� nomeadamente as �a�mouras� horeiam. � promptema u� e chamo de sacam a assoalhar �p�r ao sol�� Rhiannon� prompteo seu ouro e ó� ias. a�lvez para o metal conservar o perfeito bril� ma da encoberta ho�talvez para atrair um esposo� prova da Amoura� dando a escolher contemplando�as en�uanto pen� entre ela e o tesou� teiam os cabelos �olhando no ro�é sempre fune� espelho�com um pente de ouro.

Na Galiza� duma rocha� duma rário �Pena � fonte� duma mamoa ou dum pertence ao ritual lago�sai�nos dias assoalhados� das exé�uias do unha belíssima �a�moura esplen� cavaleiro. Em Nar�o os túmulos s�o cha� didamente vestida e engalanada� Desenho de Eva Merlán Bollaín mados Montinhos penteando os seus louros cabelos com um pente de ouro e com um da Moura �sive potius Montinhos da Amoura�no Monte de Nenos�por�ue dos buracos de viola��o �ue os túmulos apresentam sai a Amouraa assoalhar o ouro.

�

1 MARTINÓN TORRES, Marcos, Análisis historiográfico del Megalitismo Gallego, Tesis de Licenciatura, Santiago, 1999.

2 Los túmulos de la necrópolis del Monte de Nenos, Sedes.

100

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

O Pente da Moura ou da Amoura

n�3 2013

- Andr�Pena Granha

espelho na m�o a assoalhar os seus tesouros.

Na noite de S�o Jo�o�a �A�Moura procura um digno e o� vem esposo submetendo�o previa� mente a uma prova encoberta de escolha entre ela e um tesouro. s� cobi�osos elegem a pe�a maior do tesouro e a moura desaparece. Ent�o o ob�ecto eleito converte�se em um carv�o.

Nas grandes arcas ou cistas da �dade do Bronze como as de � Gistral� relacionadas com os chamados causos veteros ou curros neolíticos para o gado �Monte da Lagoa�por exemplo��os aristocratas enterravam�se com muito bons áureos enxovais�como o de Átios e outros similares.

armas e carpentas��carros�de heróis defuntos� ocasionalmente� com encena��es de Encontramos na estela de Ategua uma das pri� meiras manifesta��es da dan�a funerária cha� mada �Abelh�o� executada na Galiza até �uase os nossos dias�de m�os dadas�os assis� tentes ao funeral dan�am sem parar em roda � volta do defunto t�ema estudado na Galiza�e desde o ponto de vista etnográfico�por Bascoi Pérez� e mais recentemente� com notável bibliografia� por Alonso Romero�zumban� como psicopomposabelhas.

sutti.

� e�uipamento de ultra�tumba do cavalei� ro representado nas estelas atl�nticas da Península �béria do Bronze Final incluía o preceptivo pente �e com certeza um espelho�para a �A�Moura�transcri� to da Deusa M�e. �assunto da casamenteira Moura ou Amoura�ue vem solícita a recolher a alma do cavaleiro �Pena �a montar na sua garupa e levá�la ao Além é tema funerário como mostra a história de P�ill e de Rhiannon��Grande Rainha�no primeiro ramo dos galeses Mabinogui. �mais antigo pente� neste escatológico contexto da Europa�procede do tesouro calco� lítico �ca. � � a.C.� de Caldas� dum espólio massivo de túmulos calcolíticos.

Quase todas as estelas do Sudoeste Peninsular �Bronze final�represen� tam os pentes funerários e espelhos votivos para a �AM � oura com as

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Desenho de Carlos Alfonzo

101

Fol de Veleno

n�3 2013

O Pente da Moura ou da Amoura Coincidentes com a migra� �o das aves �a migra��o das almas�� consideradas psychopompas por apare� cerem e desaparecerem pelo mesmo lugar do u� e o sol a primeiro de maio e de novembro �Santos e Defuntos�� as Pl�iades denominam�se em toda a Europa alto medieval �a galinha com os pitinhos de ouro�.No ano �vimos na estela do N�de Fuente de Cantos uma representa� �o das psychompompas Pl�iades. E na tumba da rainha longobarda e�odolinda�na Catedral de Monza apareceu pela derradeira vez uma bande�a de prata dourada com este motivo.

Pensamos �ue o simbólico pente�u� nto com os primeiros modelos de carpenta ou carro gale� go� os carros�trenó �ainda sobrevivem nas Astúrias e no Courel�e alabardas�representa� �se pela primeira vez na Pena das Prociss�es �Água da Lage�Gondomar��talvez assinalan� do o lugar por onde se realiza o tr�nsito verti� cal ao Além. No friso da panóplia�uma espada pistiliforme� muito posterior� contempor�nea 102

- Andr�Pena Granha

da estela de Monte Alto�mostraria a secular continuidade das cren�as e éthos dos nobres galegos. �pente e o espelho�com a panóplia ofensiva e defensiva e a carpenta ou carro� apareceram também representados na estela galaica de Monte Alto�o carnario �carneiro� al�ado sobre o fundacional principesco túmulo calcolítico e funerário�seguramente na demar� ca��o da r�eba. Pois estas estelas�e as tumbas baixo elas�assinalam �esta terra é nossa por� �ue a�ui est�o os nossos antepassados��uma imemorial possess�o.

Aparecem posteriormente nas estelas funerá� rias pictas e francas�á� nos séculos V��e V��. �lhem�na Galiza sempre aparece tudo pela primeira vez�em centro Europa pela derradei� ra�.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

AS HERDANZAS DO TEMPO

Guía de petróglifos inéditos en par te dos lindes dos concellos de Xunqueira de Espadañedo e Esgos José A. Gavilanes Blanco Colaborador da Sociedade Antropolóxica Galega

Sumario A vontade de facer esta guía do patrimonio ar�ueolóxico inédito�desta zona do interior�xurdiu coa finalidade de desmitificar o �ue frecuentemente se escoita�e� n Galiza�só temos petróglifos na costa�e�con isto�mostrar �ue o único �ue non temos no interior é o interese na conservación e na divulgación destas pegadas da nosa historia por parte das institucións. Móstrase neste arti� go como nun espazo reducido se poden atopar infinidade de vestixios aos u� e a transcendencia e valor �ue lle ve�en dados é de xeito case exclusivo�a nivel local�pola poboación dunha comar� ca rural �ue�afortunadamente e con todo�aínda conserva un co�ecemento transmitido a través das xeracións por tradición oral ou por persoas u� e ollan e senten o seu contorno coa curiosida� de e sorpresa dun neno.

Palabras clave: petróglifo�marco de termo�moura�pedrafita.

Abstract �he i�ll to ma�e this guide of unpublished archaeological heritage in this inland area came about i�th the aim of dem�stif�ing the common sa�ing that p� etrogl�phs in Galiza�are onl� found on the coast��and in this manner sho�ho��hat there isn�t inland is an institutional inter� est in the conservation and diffusion of these footprints of our histor�.�n this article it is sho�n ho�in a small space a broad number of traces can be found to h� ich transcendence and value are given to�almost exclusivel��at a local level�b�the population of a rural region�h� ich for� tunatel��still preserves a n� o�ledge orall�transmitted do�n the generations�or b�people h� o see and feel their environment i�th the curiosit�and surprise of a child.

Keywords: Petrogl�ph�frame�or��moura�menhir.

A historia �ue segue non podería ser posible se non fose por tela escoitado nos improvisados fiadeiros en Pardeconde�xa �ue entre os con� cellos de Esgos e Xun�ueira de Espada�edo existen unhas pe�uenas diferenzas por tema de lindes.

Na�uel momento acendeuse o carburo no can� dil da curiosidade por este tema tan apaixonan�

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

te e puxémonos a debandar a maneira de poder indagar� na procura de información� neste novo reto �ue se nos pu�a por diante.

Na�uel intre comezou unha tarefa de pescuda para dar cos verdadeiros lindes dos dous con� cellos e así poder aclarar a situación.

Primeiramente cómpre dicir�para u� en non o 103

Fol de Veleno

n�3 2013

As Herdanzas do Tempo - o �s�A. Gavilanes Blanco saiba��ue Pardeconde é unha aldea dividida en dúas por un pe�ueno regueiro�cada unha das beiras é dun dos concellos�polo �ue�isto das liortas polos limites está a orde do día.

Por todo iso� iremos dando un percorrido maiormente polo contorno común dos dous concellos�aínda �ue nos deixaremos levar ás veces pola intuición e a curiosidade nalgunha zona algo afastada.

��ue si �uedou claro é �ue a mellor enciclo� pedia é a memoria histórica das xentes de cada lugar� aínda u� e non estea totalmente ben canalizada�só é necesario procesar todos os datos�remexelos con outros�sacar conclusións e despois�no terreo�tentar darlle sentido.

o�dos os bens �ue iremos vendo serán a�ueles �ue non están catalogados en ningunha docu� mentación oficial� ben sexa Patrimonio ou PX�M� isto non �uere dicir �ue fosen atopa� dos�xa �ue pensamos �ue �non estaban perdi� dos��pois na memoria dos vellos aínda esta� ban moitos�sobre todo os marcos de termo e algunha cruz. u� tra cousa será o �ue atopemos preto deles ou entre eles�como poden ser os petróglifos� centrarémonos neles pois son un claro exemplo da tipoloxía do interior�sendo maiormente de cazoletas e algún con círculos.

Para dar con moitos dos marcos e cruces utili� zamos a táctica de mirar no mapa�onde a li�a divisoria daba un cambio de dirección. Con case total seguridade�neses vértices �ue nor� malmente coinciden con outeiros� penedos� mámoas�petróglifos�etc.�case sempre atopa� mos cruces de termo�se ti�an penedo onde facela e se non era o caso�pu�an un marco.

104

Comezamos esta pe�uena andaina no lugar máis controvertido pola comentada disputa�

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

As Herdanzas do Tempo - o �s�A. Gavilanes Blanco 1.- O Marco Vello Neste marco atópase o� nde vemos no mapa�a confluencia dos concellos de Xun�ueira de Espada�edo� Parada do Sil e Nogueira de Ramuín� no �ue se chama � Eirado.

Posiblemente o concello de Esgos chegara anteriormente ata a�uí� se revisamos varios documentos como o Catastro de Ensenada.

Puidese ser o �Cautum Sancti Stephani de Petrafita� ao �ue se refire o Privilexio de Afonso V��de � �ue delimita o Coto de Rocas�e �ue di u� e xa estaba alí no ano .� Ao seu carón pasou a Verea u� e unía u� rense� o Castro Litoria e Astorga �información de Antón Rodicio�. e�n varias cruces gravadas e algún símbolo máis. �nha lenda di �ue unha marca �ue ten na parte superior a fixo o cabalo de Santiago�sal� tando dende este marco ata o Marco Novo �ue dista uns �m e u� e veremos despois.

En penedos ao seu arredor podemos ver cazo� letas e algunha cruz de termo.

Podemos seguir a pé pola pista e cami�aremos pola actual marxe común de Xun�ueira con Nogueira en sentido anti�horario� cara ao oeste�ata chegar á seguinte parada�

2.- Outeiro dos cachos A zona co�ecida como �uteiro dos cachos era un cruce de cami�os�entre a antiga vía roma� na�u� e vi�a de �urense a Astorga �Vereda Maiore��pasando polo Castro Litoria�e a �ue subía da aldea de Pardeconde.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Cando se fixo a pista pola u� e cami�amos� apareceu algunha moeda e cachos de cerámi� ca. Ao parecer neste outeiro ti�a lugar unha feira na �ue se comerciaba con produtos de cerámica. �unha zona con varios penedos�nos �ue atopamos unha gran cruz de termo e algún símbolo máis. �nformación� Antón Rodicio �riberasagrada.blogspot.com.es� Este é o único dos bens �ue pomos neste lista� do��ue xa está en parte documentado no con� cello de Xun�ueira� como xacemento� pola aparición das moedas e os restos de cerámica� pero nunca referencia ningunha á cruz�polo �ue non se ten en conta u� e marca a li�a u� e se debe seguir.

A seguinte parada é o anteriormente referido Marco Novo�ó �ue se chega collendo un des� vío da anterior pista e collendo unha devasa� pasaremos pola fonte do Machado�onde pode� mos refrescarnos un pouco� preparándonos para o �ue nos �ueda por percorrer.

3.- Marco Novo �u� e pode ser unha antiga pedrafita�á �ue se fai referencia en varios escritos antigos� foi convertida na d� ade Media nun marco de termo. Na actualidade�segundo o mapa�marca o punto no �ue conflúen os concellos de Esgos�Xun�ueira de Espada�edo e Nogueira de Ramuín. e�n gravadas �cruces pola súa superficie. Ao seu carón pasou a Verea u� e unía u� rense�o Castro Litoria e Astorga. e�n enriba a marca do cabalo de Santiago�u� e xa comentamos no Marco Vello�u� e a fixo sal� tando dun ao outro�segundo a lenda.

Agora desviámonos un pouco ao sur�pois chá� manos a atención un par de penedos �ue se ven 105

Fol de Veleno

n�3 2013

As Herdanzas do Tempo - o �s�A. Gavilanes Blanco ao lonxe�aos �ue de momento chamaremos entre marcos.

4.- Petróglifo A Serra I (entre marcos)

E así foi como foron aparecendo ata un total de nove petróglifos �ue hai �ue ter en conta�e contamos �ue poidan aparecer moitos máis�xa �ue �ueda moita zona por andar�ten boa pinta e ofrece os re�uisitos necesarios como son

Srra trmaro TIPO DE BEN:

Petróglifo

LUGAR:

O Eirado

PARROQUIA:

Os Pensos (San pedro)

CONCELLO:

Esgos - Xunqueira de Espadañedo Idade do bronce

CRONOLOXÍA: COORDENADAS:

� 2.3� 3�1� -� .2�11

DATA ACHADO: DESCUBRIDOR:

1� --�2� � J.A.Gavilanes

Achegámonos a esta zona co�ecida como � Eirado e atopamos un grupo de dúas rochas.

Na rocha máis grande�atopamos dúas cazole� tas grandes naturais�aínda u� e retocadas e ao seu arredor ten varias cazoletas pe�uenas de � �cm. Son unhas �repartidas pola súa super� ficie�pero �ue conservan como centro da com� posición as dúas pías naturais.

Na outra rocha�menos voluminosa�aínda �ue máis alta�podemos ver unha cruz de termo� �ue separa os concellos de Xun�ueira de Espada�edo e o de Esgos.

A partir deste achado�damos unha volta pola zona�onde foron aparecendo máis petróglifos� sobre todo onde aparecen grupos de rochas nas cimas dos pe�uenos outeiros �ue ten esta zona da Serra de Cabeza de Meda.

106

-�Petróglifo A Serra I (entre marcos)

orientación o �sur�suroeste��auga preto �xa u� e pola serra baixan multitude de escorrentías�e unha boa materia prima� rochas axeitadas e redondeadas na parte superior.

No lado suroeste do monte de Cabeza de Meda� en pendente caendo cara á aldea de Pardeconde�atopamos unha zona de gran con� centración de petróglifos�todos con tipoloxía de cazoletas dun tama�o semellante Comezamos este percorrido.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

As Herdanzas do Tempo - o �s�A. Gavilanes Blanco 5.- Petróglifo A Serra II Srra TIPO DE BEN:

Petróglifo

LUGAR:

Penas Cabaleiras

PARROQUIA:

Os Pensos (San pedro)

CONCELLO:

Esgos

CRONOLOXÍA:

Idade do bronce

COORDENADAS:

2�.3� 3�1� 3� 223 -� .3�1�2� 3� 32��

DATA ACHADO: DESCUBRIDOR:

1� --�2� 12

� - Petróglifo A Serra II

J.A.Gavilanes

Entre eles destaca este �ue chamaremos A Serra �pois é inédito e non ten denominación oficial como os outros. Nel podemos ver varias cazoletas ali�adas pola beira dun pe�ue� no saínte no penedo. Son dun tama�o medio� entre �e �centímetros�bastante marcadas.

Parece �ue en épocas antigas estivo a punto de estragarse�pois está a escaso medio metro da rodeira dunha da calzada �ue subía� dende Pardeconde�a enlazar no u� teiro dos Cachos co cami�o u� e unía o castro Litoria e Astorga.

6.- Petróglifo A Serra III Srra TIPO DE BEN:

Petróglifo

LUGAR:

O Eirado

PARROQUIA:

Os Pensos (San pedro)

CONCELLO:

Esgos

CRONOLOXÍA:

Idade do bronce

COORDENADAS:

2�.3� 11� � -� .� 3�

DATA ACHADO: DESCUBRIDOR:

1� --�2� 12 J.A.Gavilanes

Neste caso vemos �ue se aproveitou unha pía natural como centro para�ao seu arredor�facer

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

-�Petróglifo A Serra III

varias cazoletas dun tama�o de entre �e �cm de diámetro. Pódense ver claramente unhas � pero intúense algunha máis� aínda �ue con dificultade�debido ao desgaste do penedo e os li�ues �ue o invaden.

107

Fol de Veleno

n�3 2013

As Herdanzas do Tempo - o �s�A. Gavilanes Blanco 7.- Petróglifo A Serra IV Srra TIPO DE BEN:

Petróglifo

LUGAR:

Penas Cabaleiras

PARROQUIA:

Os Pensos (San pedro)

CONCELLO:

Esgos

CRONOLOXÍA:

Idade do bronce

COORDENADAS:

2�.3� 1�12� 3� -� .1�3��

DATA ACHADO: DESCUBRIDOR:

1� --�2� 12

-�Petróglifo A Serra IV

J.A.Gavilanes

Sobre un saínte rochoso con pías grandes naturais�podemos ver varias cazoletas agrupadas en dúas zonas. Son dun tama�o medio entre �e �centímetros�bastante marcadas�aínda �ue o pene� do está moi desgastado.

8.- Petróglifo A Serra V Srra TIPO DE BEN:

Petróglifo

LUGAR:

A Porcariza

PARROQUIA:

Os Pensos (San pedro)

CONCELLO:

Esgos

CRONOLOXÍA:

Idade do bronce

COORDENADAS:

2�.3� 3�2�1�� 1� -� .1�3� 1�2��

DATA ACHADO: DESCUBRIDOR:

1� --�2� 12 J.A.Gavilanes

Nun saínte rochoso podemos ver� sobre a pedra máis alta�varias cazoletas das �ue se distinguen ben só un par delas�as outras�ata un total dunhas �están bastante desgastadas e

108

-�Petróglifo A Serra V

malia �ue nas fotos non se aprecian�in situ son perfectamente visibles.

Na caída deste saínte rochoso�polo suroeste� vemos unha rocha exenta con cazoletas�algun� has delas de formación natural� pero outras artificiais.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

As Herdanzas do Tempo - o �s�A. Gavilanes Blanco 9.- Petróglifo A Serra VI Srra TIPO DE BEN:

Petróglifo

LUGAR:

A Porcariza

PARROQUIA:

Os Pensos (San pedro)

CONCELLO:

Esgos

CRONOLOXÍA:

Idade do bronce

COORDENADAS:

2�.3� 1�3� 1�� 32 -� .2�3��

DATA ACHADO: DESCUBRIDOR:

1� --�2� 12

� - Petróglifo A Serra VI

J.A.Gavilanes

Neste caso vemos varias destas cazoletas ali�adas polo lombo dunha peneda�non están moi mar� cadas�froito do desgaste do penedo. Aprécianse unhas �dun tama�o de �cm de diámetro e intú� ese algunha máis de menor medida e pouca profundidade.

10.- Petróglifo A Serra VII Srra TIPO DE BEN:

Petróglifo

LUGAR:

A Porcariza

PARROQUIA:

Os Pensos (San pedro)

CONCELLO:

Esgos

CRONOLOXÍA:

Idade do bronce

COORDENADAS:

2�.3� � 23�1�3�� -� .1�2�2� 2

DATA ACHADO: DESCUBRIDOR:

1� --�2� 12 J.A.Gavilanes

Rocha exenta con cazoletas �ue semellan ser a maioría artificiais�aínda �ue algunha pode ser natural. Ao seu carón podemos ver máis cazo� letas espalladas nas rochas próximas�estas si son todas artificiais.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

1� - Petróglifo A Serra VII

a�mén podemos ver algunha pedra fincada no chan� polos arredores� dun metro de altura� polo u� e semellan ser�todas�parte dun con� xunto u� e puido ser maior.

As cazoletas da peneda exenta son de tama�o variable�pero as espalladas polos arredores� sen embargo� te�en todas unhas medidas semellantes�uns �cm de diámetro por �ou � de profundidade.

109

Fol de Veleno

n�3 2013

As Herdanzas do Tempo - o �s�A. Gavilanes Blanco 11.- Petróglifo A Serra VIII Srra TIPO DE BEN:

Petróglifo

LUGAR:

A Porcariza Os Pensos (San pedro)

PARROQUIA: CONCELLO:

Esgos

CRONOLOXÍA:

Idade do bronce

COORDENADAS:

2�.3� 2�2�� 2 -� .� 31��

DATA ACHADO: DESCUBRIDOR:

11- Petróglifo A Serra VIII

1� --�2� 12 J.A.Gavilanes

Concretamente este da Serra V��u� izais sexa o �ue te�a as cazoletas máis grandes�pois son duns �cm de diámetro.

Sobre un saínte rochoso e na peneda máis alta� atopamos esas cazoletas agrupadas na zona noreste�moi remarcadas�pois te�en unha pro� fundidade duns �cm. Aínda �ue son grandes� algunhas non son moi visibles por estar a peneda invadida de li�ues.

12.- Petróglifo A Serra IX Srra TIPO DE BEN:

Petróglifo

LUGAR:

A Porcariza

PARROQUIA:

Os Pensos (San pedro)

CONCELLO:

Esgos

CRONOLOXÍA:

Idade do bronce

COORDENADAS:

2�.3� � 3 -� .2��

DATA ACHADO: DESCUBRIDOR:

1� --�2� 12 J.A.Gavilanes

Este da Serra �X�u� izais sexa o menos recha� mante da zona�pois apenas ten tres cazoletas o suficientemente remarcadas� aínda �ue se intúe algunha máis. Sitúase no lado máis ao noroeste do saínte rochoso� situado nunha 110

12- Petróglifo A Serra IX

zona máis abrigada �ue a maioría dos outros u� e vemos pola contorna.

Agora xa vimos os �ue apareceron de momen� to nesta zona da farda da serra�se baixamos un pouco cara a Pardeconde�atoparemos tramos da calzada u� e subía cara ao outeiro dos cachos.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

As Herdanzas do Tempo - o �s�A. Gavilanes Blanco 13.- Calzada de Pardeconde Percorrendo esta calzada��ue sobe en zig zag� podemos atopar algún símbolo romano�ade� mais dalgunha cruz de termo�u� e coincide coa división dos concellos de Esgos e Xun�ueira de Espada�edo.

14.- Cruz na calzada de Pardeconde Está gravada á beira da calzada e ten uns � cm de longo cada un dos dous riscos u� e a for� man.

De seguido�deixamos esta zona�saltándonos parte dela u� e aínda temos sen cachear�para dirixirnos mais cara ao po�ente� seguindo agora os limites de Esgos e Nogueira de Ramuín��pois intuímos u� e podemos atopar algo��ata chegar á altura da capela da Virxe do Monte� �ue tamén está practicamente na marxe dos concellos. A escasos � m da capela da Virxe do Monte�dirección suroeste� atopamos o Petróglifo da Virxe do Monte.

15.- Petróglifo Virxe do Monte ir doot TIPO DE BEN:

Petróglifo

LUGAR:

Virxe do Monte

PARROQUIA:

Os Pensos (San pedro)

CONCELLO:

Esgos

CRONOLOXÍA:

Idade do bronce

COORDENADAS:

2�.3� 2��

1� - Petróglifo Virxe do Monte

-� .1�� DATA ACHADO: DESCUBRIDOR:

1� -2�-2� 1� J.A.Gavilanes

Nesta zona encontramos unha formación de rochas sedimentarias pizarrosas�sobre as �ue podemos ver este petróglifo formado por unha gran cantidade de cazoletas ali�adas en varias filas� así como tamén algunha acanaladura entre elas. �tama�o das covi�as e duns �cm de diámetro.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Pódese ver algunha cazoleta máis espallada polas rochas circundantes. A rocha atópase moi erosionada e chea de li�ues�pero iso non nos impide ver este curioso petróglifo.

Cami�amos un pouco máis cara ao suroeste ata chegar onde no mapa vemos un cambio de sentido na li�a divisoria� por alí vemos un pe�ueno penedo con cruz de termo.

111

Fol de Veleno

n�3 2013

As Herdanzas do Tempo - o �s�A. Gavilanes Blanco 16.- Cruz de termo camiño de Maceda Cruz de termo�u� e marca o límite das parro� �uias dos Pensos �San Pedro�e Rocas S� an Pedro��sobre o linde de Esgos e Nogueira de Ramuín. Aínda �ue este tipo de cruces adoitan ser da �dade Media�esta podémola datar entre finais do século XV��e principios do século X�X�u� e foi cando se creou a parro�uia dos Pensos�anteriormente era toda esta zona da de Rocas. A anterior cruz u� e simplemente mar� cara a marxe dos concellos posiblemente fose repicada.

Volvemos uns metros sobre as nosas pegadas e collemos o desvío á dereita �ue� máis ou menos�coincide co antigo cami�o u� e subía de u� rense a Astorga e enseguida vemos un marco de termo no lado dereito.

17.- Marco de termo na Moura Esta parte do cami�o�moi estudada por Antón Rodicio no seu blog�no �ue fai mención a varias fontes onde aparece citado este marco.

Exactamente tal como o describe e como o podemos ver na actualidade�tres cuartas fóra da terra�iso son máis ou menos os �cm �ue ten�e a cruz no alto �ue apreciamos perfecta� mente. n� formación� Antón Rodicio no seu blog �riberasagrada.blogspot.com.es�.

Xusto por onde está o marco internámonos un pouco cara ao concello de Nogueira de Ramuín e enseguida nos damos conta de �ue trepamos por algo estra�o� "A Moura" .

112

18.- A Moura I Referímonos a �ue imos trepando por unha sucesión de sucos no terreo ata chegar ao cumio do pe�ueno outeiro�no �ue podemos ver un dolmen posiblemente de orixe natural �ue foi acondicionado� postos nesta cima� dámonos conta de �ue os sucos �ue cruzamos son�en realidade�círculos concéntricos feitos no terreo cunha profundidade duns �cm e un ancho de � cm aproximadamente. Aínda hoxe non temos moi clara a datación destes círculos nin a razón pola �ue están a�uí�arre� dor do enterramento.

Volvemos ao cami�o �andamos uns �m e chegamos á altura de �A Moura �.

19.- A Moura II Esta fai de marxe entre os concellos de Esgos e Nogueira de Ramuín�ten os mesmos círcu� los �ue a anterior�só �ue en vez de dolmen no centro�ten o cono de violación dunha mámoa e mais laxes chantadas no chan��ue puidesen pertencer a outra anta. Seguimos tendo as mes� mas dúbidas sobre os círculos e preguntámo� nos se puidesen formar un xeoglifo� para remarcar os enterramentos.

Como nos está gustando esta zona�imos avan� zar un pouco máis polo cami�o ata chegar a unha chaira sobre a u� e se ven varias forma� cións rochosas de formas caprichosas�próxi� mo ao cami�o albiscamos un penedo �ue nos chama a atención� intuímos �ue algo ten.

Dispómonos a subir�dándonos conta da pre� ciosa vista �ue temos do Castro Litoria.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

As Herdanzas do Tempo - o �s�A. Gavilanes Blanco 20.- Petróglifo das Pegadas ada TIPO DE BEN:

Petróglifo

LUGAR:

A Moura

PARROQUIA:

Loña do Monte (San Salvador) - Rocas (San Pedro)

CONCELLO:

Esgos - Nogueira de Ramuín

CRONOLOXÍA:

Idade do bronce

COORDENADAS:

2�.3� 32� 1�3�2� -� .� 13�3� �

DATA ACHADO: DESCUBRIDOR:

2� --�2� � J.A.Gavilanes e David Gavilanes

Penedo �ue ten unha pía natural e� ao seu carón�ten varias cazoletas de tipo alongadas� u� e nos recordan as do �bolo�de Rodicio. Son tres alongadas cara ao norte e outra cara ao sur� u� e semella a pegada dun gran paxaro.

Este é o ultimo ben u� e vemos �ue serve de

2� - Petróglifo das Pegadas.

li�a divisoria entre Esgos e Nogueira de Ramuín Deixamos esta localización e volvemos cara a Pardeconde�onde colleremos a pista u� e nos leva cara ao Alto do Couso�chegando á altura de Casar de Nino�outra vez li�a divisoria de Esgos e Xun�ueira de Espada�edo�a�uí o día das Letras Galegas de �buscando indicios da demarcación dos concellos�atopamos un petróglifo u� e está formado por dúas tipoloxí� as� as cazoletas por un lado e círculos por outro�non sendo estes moi comúns por a�uí.

21.- Petróglifo de Casar de Nino I aardio TIPO DE BEN:

Petróglifo

LUGAR:

Casar de Nino

PARROQUIA:

Os Pensos (San pedro)

CONCELLO:

Xunqueira de Espadañedo

CRONOLOXÍA:

Idade do bronce

COORDENADAS:

2�.32� 1�� 33 -� .� 13� 32�

DATA ACHADO: DESCUBRIDOR:

1� --�2� 1�

21- Petróglifo Casar de Nino I

J.A.Gavilanes

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

113

Fol de Veleno

n�3 2013

As Herdanzas do Tempo - o �s�A. Gavilanes Blanco está máis ao sur vemos varios círculos concén� tricos�dunha xeometría non perfecta��ue no seu centro ten unha cazoleta duns �cm de diá� metro e logo algunha máis espallada entre os círculos� de menor tama�o� algunha incluso fóra dos círculos. Na do lado norte vemos moi� tas cazoletas repartidas pola superficie da pedra�no lado máis ó sur ten varias ali�adas� moi remarcadas�dun tama�o entre �e �cm de diámetro.

21- Petróglifo Casar de Nino I (2)

Podémolo ver neste afloramento rochoso�en dúas penedas moi próximas entre si�apenas �m de distancia entre elas. No u� e

Subindo un pouco máis pola ladeira buscando a li�a común aos concellos�atopamos algún petróglifo máis.

22.- Petróglifo de Casar de Nino II aardio TIPO DE BEN:

Petróglifo

LUGAR:

Casar de Nino

PARROQUIA:

Os Pensos (San pedro)

CONCELLO:

Esgos-Xunqueira de Espadañedo

CRONOLOXÍA:

Idade do bronce

COORDENADAS:

2�.33� � 12� -� .2�� 2�

DATA ACHADO: DESCUBRIDOR:

1� --�2� 1� J.A.Gavilanes

Pe�uena peneda na �ue podemos ver unha cara inclinada u� e acaba nunha pe�uena meseta plana. Na cara inclinada vemos unha especie de canaleta �ue remata na zona plana do fondo�onde se ven catro cazoletas pe�uenas� moi erosionadas.

114

22- Petróglifo de Casar de Nino II

Puidese ser unha especie de xogo �ue consisti� ría en tirar algo como un carrabouxo� por exemplo�e encestalo nalgunha das cazoletas� u� e terían un diámetro de entre �e �cm e serí� an máis profundas do u� e na actualidade�xa u� e está moi erosionada a peneda.

Seguimos pateando a zona e atopamos unha cruz de termo de grandes dimensións.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

As Herdanzas do Tempo - o �s�A. Gavilanes Blanco 23.- Cruz de termo en Casar de Nino Cruz de termo u� e marca o linde destes dous concellos. r�átase dunha peneda duns �m de longo por �m de ancho�orientada cara ao sur�cunhas fendas naturais �ue foron reapro� veitadas para facer esta gran cruz de �m. Foi traballada para darlle un pouco de forma�

sobre todo onde se xuntan os brazos�vemos unha especie de pe�uena poceca traballada e profunda.

Volvemos saír a pista e encami�ámonos cara a Paradela�pero pouco antes chámannos a aten� ción unhas penedas na man dereita�preto duns eidos �ue adoitan ter trigo sementado.

2� - Petróglifo do trigo

24.- Petróglifo do trigo otrio �penedo ten unha forma troncocónica redon� deado na súa parte superior� na u� e vemos varias cazoletas pe�uenas. �seu tama�o non supera os �cm e están pouco marcadas pola erosión do granito.

Situado nunha zona bastante chaira no terreo próximo ao regueiro do Porto u� e baixa dende a serra.

TIPO DE BEN:

Petróglifo

LUGAR:

Paradela

PARROQUIA:

Niñodaguia (Santa María)

CONCELLO:

Xunqueira de Espadañedo

CRONOLOXÍA:

Idade do bronce

COORDENADAS:

2�.32� 3�2� 32� � -� .� 33� 13

Como temos multitude de penedos nesta bai� xada cara ao regato pómonos a revisalos todos e aparece algún máis.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

DATA ACHADO: DESCUBRIDOR:

11-� -�2� 1� J.A.Gavilanes

115

Fol de Veleno

n�3 2013

As Herdanzas do Tempo - o �s�A. Gavilanes Blanco 25.- Petróglifo do Porto orto TIPO DE BEN:

Petróglifo

LUGAR:

O Porto

PARROQUIA:

Niñodaguia (Santa María)

CONCELLO:

Xunqueira de Espadañedo

CRONOLOXÍA:

Idade do bronce

COORDENADAS:

2�.32� � 33� 2� -� .3�3�3� �

DATA ACHADO: DESCUBRIDOR:

11-� -�2� 1� J.A.Gavilanes

�penedo de gran tama�o ten a súa superficie superior moi inclinada cara ao po�ente�na u� e vemos varias cazoletas� agrupadas en dúas zonas�algunha delas moi desgastada. �seu

26.- Cruz de termo das Chairas Preto deste cruce�temos un grupo de penedos de non moi grande tama�o�na cima do máis alto deles� vemos unha pía natural��ue soe estar chea de auga. No seu fondo ten dúas fen� das naturais o penedo�curiosamente en forma de cruz�estas fendas foron retocadas levemen� te para facer a cruz de termo en cuestión.

Collemos o cruce á dereita en dirección Meiroás.

2� - Petróglifo do Porto.

tama�o é duns �cm e unha profundidade de � ou �cm�menos as �ue se atopan na zona máis erosionada�onde son menos profundas.

Seguimos pola fronteira de concellos e�des� pois de sobrepasar Paradela�atopamos unha cruz de termo chegando ao cruce de Meiroás.

27.- Biface cruce de Meiroás Estamos na zona u� e chaman As Chairas e� xusto na primeira curva da estrada�vemos un grupo de penedos sobre os �ue se pode ver algunha cazoleta. Cando tentamos subir cara a esa zona por unha especie de carreiro entre a matogueira�foi cando atopamos encima dun terrón arrincado por unha rozadora�o biface� polo u� e cremos �ue esta zona puidese ser un depósito deste tipo de elementos líticos prehis� tóricos.

Proseguimos un pouco por esta estrada ata chegar á aldea abandonada das Guimarás�na u� e vemos unha capela.

116

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

As Herdanzas do Tempo - o �s�A. Gavilanes Blanco 28.- Petróglifo das Guimarás Preto da capela das Guimarás atopamos un grupo de rochas moi desgastadas e�sobre unha delas� varias cazoletas espalladas pola súa superficie. Debido ao moito desgaste do grani� to non se ven moi remarcadas pero�aínda así� se distinguen ben case unha ducia delas. e��en un tama�o de entre �e �cm de diámetro e a súa profundidade varía segundo a zona do penedo. n� ha vez máis podemos ver unha zona cristia� nizada coa capela�algo �ue se repite moito na nosa xeografía.

Dende a�uí dirixímonos cara ao Alto do Couso�buscando o marco u� e indica a con� fluencia dos concellos de Esgos�Xun�ueira de Espada�edo e Maceda� despois de varios intentos fallidos�desistimos e imos percorrer a li�a u� e divide Esgos e Maceda�pois vemos uns outeiros nesa dirección u� e parecen intere� santes.

Cal é a nosa sorpresa cando na beira da estra� da �ue nos leva por esa li�a cara ás Lamas� vemos unha pedra �ue serve de peche a unha leira �ue por un momento nos altera.

uimar TIPO DE BEN:

Petróglifo

LUGAR:

As Guimarás

PARROQUIA:

Esgos (Santa Olaia)

CONCELLO:

Esgos

CRONOLOXÍA:

Idade do bronce

COORDENADAS:

2�.32� 31�22� � -� .3�32� 21�2

DATA ACHADO: DESCUBRIDOR:

2� --�2� 1� J.A.Gavilanes

2� - Petróglifo das Guimarás.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

117

Fol de Veleno

n�3 2013

As Herdanzas do Tempo - o �s�A. Gavilanes Blanco 29.- Pedrafita do Couso

Na actualidade�posiblemente fose cambiada de postura� cando se abriu a pista cara ás Lamas dende o Alto do Couso. �Atopada o �

2� - Pedrafita do Couso.

r�átase� indubidablemente� dunha pedrafita �ue presenta varias cazoletas e unha acanala� dura na parte superior.

Na �dade Media foi reutilizada como marco divisorio entre os concellos de Esgos e Maceda

30.- Penedos da Moura Encaramándonos á cima do outeiro �ue divide os concellos de Esgos e Maceda�vemos a cruz de termo �ue marca esa li�a. n� ternándonos uns metros cara ao concello de Esgos�atopa� mos un acubillo debaixo dunhas penedas estendidas como viseiras.

Despois desta frutífera escalada xa nos �ueda pouco para o marco da Biduiza�onde se xun� tan Esgos�Maceda e Paderne de Allariz.

118

Localización� .���.� Pouco máis adiante collemos por unha pista de terra á dereita� onde vemos o outeiro dos Penedos da Moura �con só escoitar o nome � atráenos�.

31.- Marco da Biduiza r�átase dunha rocha u� e na súa cima ten unha pía de orixe natural�u� e sinala o vértice�e ao redor ten gravadas as iniciais��E�de Esgos� �P�de Paderne e �M�de Maceda�esta última moi erosionada e apenas se distingue� cada unha delas na dirección de cada un dos conce� llos.

Damos unha volta polos penedos próximos a este marco e descubrimos un pe�ueno petró� glifo.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

As Herdanzas do Tempo - o �s�A. Gavilanes Blanco 32.- Petróglifo da Biduiza iduia TIPO DE BEN:

Petróglifo

LUGAR:

A Biduiza

PARROQUIA:

Mourisco (San Salvador)

CONCELLO:

Paderne de Allariz

CRONOLOXÍA:

Idade do bronce

COORDENADAS:

2�.3� 2��

32- Petróglifo da Biduiza.

-� .� 23� � DATA ACHADO:

2� -12-2� 1�

DESCUBRIDOR:

J.A.Gavilanes e Jorge Gavilanes

No lado de Paderne de Allariz atopamos este sinxelo petróglifo formado por só tres cazole� tas ben marcadas na peneda�agrupadas nunha

especie de triángulo. n� túese algunha máis� pero moi diluída entre a erosión e os li�ues.

Seguimos pateando un pouco a zona� imos cara ao punto xeodésico da Birbiza e atopamos outro pe�ueno petróglifo.

33.- Petróglifo da Birbiza iria TIPO DE BEN:

Petróglifo

LUGAR:

A Birbiza

PARROQUIA:

Esgos (Santa Olaia)

CONCELLO:

Esgos

CRONOLOXÍA:

Idade do bronce

COORDENADAS:

2�.3� 1� -� .�

DATA ACHADO:

2� -12-2� 1�

DESCUBRIDOR:

J.A.Gavilanes e Jorge Gavilanes

Este está formado por unhas poucas cazoletas en pe�ueno penedo�moi erosionado e cheo de li�ues�polo �ue non se poden ver correcta� mente as cazoletas. Estas son dun tama�o duns � cm de diámetro� pero pouco remarcadas

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

33- Petróglifo da Birbiza.

�algunha case desaparecida pola moita erosión da peneda�.

Deixamos xa este linde e imos de novo a Xun�ueira de Espada�edo e á zona onde con� flúe con Maceda e Montederramo�esta con� fluencia está na Mámoa da Madavella � no Rodicio e preto de ela�marcando a marxe de Xun�ueira con Maceda�temos un marco.

119

Fol de Veleno

n�3 2013

As Herdanzas do Tempo - o �s�A. Gavilanes Blanco 34.- Marco de termo da Madavella r�átase dun penedo exento� convertido en marco de termo granítico cunha cruz de termo na parte superior�marcando a devandita li�a.

Seguindo a li�a �ue separa Xun�ueira de Montederramo temos o único petróglifo �ofi� cial�de Xun�ueira� O Cachón�formado por moitas cazoletas de gran tama�o enriba de penedo case esférico e�preto del�outro curio� so achado fainos parar.

35.- O Bolo do Rodicio olo doodiio TIPO DE BEN:

petróglifo?

LUGAR:

Lama da Vella

PARROQUIA:

Ramil (San Miguel)

CONCELLO:

Xunqueira de Espadañedo

CRONOLOXÍA:

Idade do Bronce?

COORDENADAS: DATA ACHADO: DESCUBRIDOR:

2�.3� � 22�3�� -� .3�3� 32�� 1� --�2� 1� J.A.Gavilanes e Jorge Gavilanes

En penedo exento vemos este �bolo�granítico cun debuxo feito con cazoletas labradas en forma alongada� formando unha especie de flor ou de sol.

Segundo a opinión do investigador Alberte Alonso�podería ser un ídolo funerario sacrali�

3� - Bolo do Rodicio.

zado para a protección do finado �ue se atopa� ba na mámoa. E cando foi espoliada sacárono desta e espallárono pola zona a� idea igual non é moi descabezada�pois a mámoa está a uns �m e puido rodar cara a esta zona máis baixa�.

Por esta Lama da Vella pasa un antigo cami�o u� e se conserva en parte� u� e tira cara ao nacente e no �ue podemos ver dous marcos de termo �ue nos indican a demarcación de Maceda e Montederramo.

36.- Marco do Rodicio I Ao carón dunha parede do dito cami�o�duns �cm de alto�uns �cm de ancho por uns �cm de espesor. Na súa cima ten unha cruz

120

de termo e no lateral �ue dá cara ao cami�o podemos distinguir outra cruz�non tan marca� da.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

As Herdanzas do Tempo - o �s�A. Gavilanes Blanco 37.- Marco do Rodicio II r�átase de dúas pedras dun metro de longo por �cm de alto e uns �cm de espesor�arrima� das na beira do cami�o�convertido en pista neste tramo. Na súa cima ten unha cruz de termo�aínda �ue desco�ecemos se a súa pos� tura orixinal era na u� e se atopa actualmente.

Antigamente atopábase no medio do cami�o e os carros pasaban por un lado e outro rodean� do este marco de termo formado polas dúas pedras arrimadas unha á outra�formando unha especie de pirámide.

Situación dos bens

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

121

Fol de Veleno

n�3 2013

As Herdanzas do Tempo - o �s�A. Gavilanes Blanco

Este foi o resumo dos achados deste pe�ueno anaco de terreo onde non se co�ecía tal cousa e con isto�intentaremos mudar o costume de �ue cando se fale de petróglifos�non só se fale da costa�senón u� e nos acordemos de �ue tamén no interior temos moitos esperando ser atopados�para ser mostrados e admirados.

Estes grandes traballos dos devanceiros �ue cami�aron polos nosos montes hai tanto tempo e algún aínda perdura.

Eles deixáronnos o mellor do seu esforzo. �nha herdanza �ue nós debemos coidar e res� pectar para �ue vindeiras xeracións as poidan gozar.

Esta humilde achega �uere amosar pe�uenos bens es�uecidos na nosa vida cotiá. Pretende ser un lugar de intercambio de experiencias� ademais dunha proposta motivadora para o co�ecemento do noso contorno máis próximo.

Bibliografía: .

- Web de ANTÓN RODICIO:

122

http��riberasagrada.blogspot.com.es�

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

A SEMANTIZACIÓN DO TEMPO NO SANTUARIO DA IDADE DO FERRO DE PENA FURADA (Coirós, A Coruña) Antón Fernández Malde Arqueólogo director da intervención en Pena Furada

Sumario No outono de �demos a co�ecer un importante santuario galaico�romano�u� e destacaba pola súa monumentalidade e claro sentido ritual das pezas construtivas. Na�uel momento obser� vamos u� e a figura principal �A Moura�tan só era visíbel ao medio día�e unha segunda figura �o antropomorfo�á tardi�a. Posteriores investigacións puxeron de manifesto u� e a ordenación ar�uitectónica garda relación cos catro grandes acontecementos astronómicos e os chamados �festivais celtas intermedios�.A�uí presentamos como o patrón de visibilidade das figuras está relacionado cunha concepción especial deses momentos temporais de claro sentido simbólico �semantización do tempo�.

Palabras clave: �dade do Ferro� Santuario�A Moura�Ar�ueo�astronomía� Festivais celtas� Padrón de visibilidade�Concepción do tempo.

Abstract n� the fall of �gave the meeting an important Galician�Roman sanctuar��h� ich stood out for its monumentalit�and clear sense ritual of construction parts. At that time e� noted that the main figure �A Moura�Fair�Queen�a� s onl�visible to noon�and a second figure �anthro� pomorphic�in the evening. Later research sho�ed that the architectural arrangement saves relationships i�th four ma�or astronomical events and so�called i�ntermediate Celtic festivals�.

Here presented as the default visibilit�of the figures is related to a particular conception of those moments temporar�clear s�mbolic meaning �semantics of time�.

Keywords: �ron Age�Sanctuar��h� e Fair�Queen�Archaeoastronom��Celtic Festivals� Visibilit�pattern�i�me concept.

1.- Introdución No momento de escribir este artigo leo no xor� nal �ue a crise leva por diante toda unha xera� ción de investigadores. Nestes tempos non u� eda outra �ue organizarse e tomar a iniciati� va. Xa non hai �ue mandar cabalos para dar noticias�dispomos de novas tecnoloxías �ue dunha maneira económica nos permiten comu� nicarnos rapidamente.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

E así foi u� e�no fin do verán de �un grupo dunhas �persoas participamos na lim� peza vexetal dun pe�ueno outeiro� no u� e co�ecíamos desde había �anos a existencia dunha figura gravada co�ecida como A Moura.

Despexar a vexetación permitiu constatar u� e A Moura formaba parte dun amplo contexto construído� ordenado e de carácter ritual. A estruturación básica deste espazo coincide cos espazos rituais da �dade do Ferro do Noroeste 123

Fol de Veleno

n�3 2013

A Semantización do Tempo no Santuario de Pena Furada - Antón Fernández Malde

Plano da estruturación e pezas arquitectónicas de Pena Furada

descritos por García Quintela e Santos� Estevez. Da mesma maneira a peza central�o podio onde se atopa insculturada A Moura� presenta claras semellanzas con santuarios galaico�romanos como Panoias ou Armeá. Por último�no ámbito europeo inmediato�como os santuarios galos� observamos coincidencias significativas en canto ao papel ritual do dese� �o e á situación nun espazo natural baleiro �de castros�.

2.- As condicións de visibilidade No inicio dos traballos resultaba evidente �ue o santuario da Pena Furada está dese�ado para ver e ser visto � . Mais tamén nos preguntamos como se verían outros elementos. Manuel Gago retrucou �na mi�a terra os mouros apa� recen ao mediodía. Por �ue observar cando

mellor se ve A Moura��Para tal fin�aprovei� tando a nosa fotógrafa Soledad Felloza�dispu� xemos un tripo fronte á gravura e realizáronse fotografías cada hora � . s� resultados foron sorprendentes. A Moura tan só é claramente perceptíbel ao mediodía. A figura maniféstase de forma progresiva e� igualmente� desaparece. Este acontecemento non o consideramos en absoluto unha curiosa casualidade. A figura non é discreta�ten volu� me por ser un baixo relevo �en certas partes cun espesor de �cm.�. Está situada nun lugar preeminente p� odio�� cunha orientación E�� case perfecta.

Porén este acontecemento non se dá no solsti� cio de verán�cando o sol case está perfecta� mente perpendicular co podio. Nesta data�

1 Proxéctase visualmente sobre un amplísimo territorio (boa parte do Golfo Ártabro) e da mesma maneira, pese a súa altura (280 m.s.n.m.), é claramente perceptíbel desde ese mesmo espazo.

2 Ver vídeos en www.penafurada.net

124

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

A Semantización do Tempo no Santuario de Pena Furada - Antón Fernández Malde contexto�a figura atópa� se nun dos acesos rituais s�egunda porta�e orien� tado en sentido N�S �ao contrario �ue A Moura�.

Por desgraza tense per� dido a parte da figura relativa ao xénero.

Porén as nosas investi� gacións te�en continua� do coa observación sis� temática da relación do sol e da lúa nos e�uinoc� cios e solsticios e nas denominadas festas Manifestación da Moura no mediodía Imaxe da Moura no resto do día intermedias entre estes. tamén no mediodía sucede unha outra rela� Así puidemos comprobar �ue o antropomorfo ción�o sol aparece ali�ado coas portas primei� tamén era visíbel no alborexar do e�uinoccio ra e segunda situándose xusto encima do de primavera�é dicir�co inicio do día. podio.

3.- Períodos de tempo de especial significación

A escasa distancia� nunha rocha lateral da �segunda porta� co�eciamos a existencia dunha gravura �ue� denominaramos �círcu� Polo de agora��espera de rematar o ciclo de los�. Manuel Santos Estévez advertiunos de observacións�o cadro de relacións é o seguin� u� e se correspondía cun antropomorfo�o cal te� puidemos verificar con luz rasante. Se ben a primeira identificación foi en oura troomoro condicións luminosas forzadas� Imbolc (A Candeloria, 2-II) ? ? no outono de � decidimos Alborexar Equinoccio de Primavera Mediodía repetir o experimento da Moura e Tardiña realizar unha serie de fotografías Beltaine (1-V) Mediodía Tardiña fronte ao antropomorfo cada Solsticio de Verán Non Tardiña media hora. Pese á discreción da Lughnasadh (S. Lourenzo, 1� 1-�� ) ? ? figura �configurada apenas cuns sucos��no canto de ocultarse o Equinoccio de outono Mediodía Tardiña sol na tardi�a manifestábase a Samahin (Todos os Defuntos, 31-X) Mediodía Tardiña face�o corpo e os brazos. Este Solsticio de inverno ? ? acontecemento tampouco o con� sideramos casual se atendemos ao

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

125

Fol de Veleno

n�3 2013

A Semantización do Tempo no Santuario de Pena Furada - Antón Fernández Malde

Podio e Moura no mediodía do solsticio de verán (2� 12)

�s períodos de visibilidade�u� e son puntuais� correspóndense con momentos de transición temporal. Estes momentos non son simples marcadores de estación. Antes ben�eses cam� bios de estación indican fragmentos de tempo dunha significación especial�a teor da súa aso� ciación co fenómeno astronómico e do contex� to ar�ueolóxico� a��alborexar co inicio da ma�á e co fin da noite b��mediodía�a transición entre o día e a tarde c�A tardi�a�co fin da tarde e o inicio da noite �co�ecido �ue nas sociedades celtas o inicio do día sitúase na tardi�a�ao igual u� e o Ano Novo u� e se inicia nun período de escuridade.

Durante a noite prodúcese unha viaxe até o alborexar�momento �ue tamén está indicado.

E por último� o menos co�ecido� un punto intermedio representando o mediodía.

3 Pedroso relata a aparición de mouras s� once horas literalmente (1988: 222).

126

Portas 1� e 2� aliñadas co sol no mediodía (solsticio de verán de 2� 12)

4.- As horas abertas, espazos de contacto Estes períodos temporais son relevantes en canto marcan o tránsito entre importantes momentos do día. Porén non parecen ser meros fitos cronolóxicos senón u� e indican momentos propicios para o contacto co mundo do a�uén e o alén. Así manifesta A Moura ao mediodía�ao igual �ue os mouros do folclore � . Vexamos as barbanzón e noutros lugares relacións.

Certamente�no Noroeste a mediados do sécu� lo X�X�na zona de Porto�considerábase u� e certos días había unhas horas chamadas "horas abertas" principalmente no mediodía �na u� e andan soltos seres maléficos P� edroso�� �ss.�. a�les seres eran o Entreaberto ou Encantado, o Homem das sete dentaduras, o Rosemunho� , o Secular das nuvens� , ou o Pretinho de barrete encarnado�Braga��

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

A Semantización do Tempo no Santuario de Pena Furada - Antón Fernández Malde �.� En prevención botábanse algunhas oracións u� e rezaban así� Nunca demónio me encontre, Nem de noite, nem de dia, Nem � hora do meio-dia

Antropomorfo na tardiña do equinoccio de outono (2� 12)

Algúns destes seres� como os rosemunhos� adoitaban toparse nas estradas e nas encruci� lladas � �Braga��.� �dicir�aparecen tamén asociados cun ámbito de encontro �varios cami�os na encrucillada��o cal está relacionado con seres de carácter neutro como a Santa Compa�a� composta por ánimas do purgatorio �ue non son nin boas nin máis�e nin están no ceo nin no inferno. Hai tempo u� e Berme�o Barrera �ten destacado o vín� culo dos cruceiros e encrucilladas con cultos antigos aos lares viais.

Segundo e�ófilo Braga � � outro momento de "horas abertas" é na noite �coa Velha da Égoa Branca, o Lobisomen,ou o Canto do galo e o Homem do chapeu de ferro � e outras prácticas da noite de Natal S� olsticio de �nverno�� e do San Xoán �Solsticio de Verao�. En numerosas ocasións as mouras encantadasaparécense na medianoite �crepús� culo��sobre todo de San Xoán s�olsticio de verao�. �ncluso algunha moura peitea os cabe� los mirando para a lúa P� edroso���ss.�.

De igual maneira tamén existen prácticas rituais na medianoite�como a do Marco de Salto �Cabanas� � . Quizais con esta concepción estea relacionado o �t�inlight� na �rlanda e Gran Breta�a�no �ue tamén se produce unha � fenda pola �ue aparecen seres máxicos .

Antropomorfo no alborexar do equinoccio de primavera (2� 12) 4 Segundo Teófilo Braga, na Galiza chámase ao necromante "Escoler", coa que se designa na comarca das Mariñas ao "Tronante" ou ser máxico que causa grandes choivas. Vales Villamarín (1999: 12) relata como o cura de Santiago de Paderne (Cesuras) botou uns rezos diante do marco de Medela e o Tronante caiu.

5 O Tronante galego.

6 Nunha encrucillada, no camiño das Maias, se ao bater no día de San Xoán se atopan casualmente tres Marías, óuvense tecer dabaixo do chao uns poucos teares de ouro e prata das mouriñas... (Pedroso, 1988: 225).

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

127

Fol de Veleno

n�3 2013

A Semantización do Tempo no Santuario de Pena Furada - Antón Fernández Malde Finalmente�tamén atopamos algunhas apari� cións�poucas�de mouras na madrugada de San Xoán� no tempo de alborexar� relacionando auga e virtude P� edroso��.

Santos Estévez�.�

Nos anos �Fdez. García�Albalat introduciu o termo da �chaira mítica�como un espazo de encontro co mundo dos deuses e co dos mor� As horas abertas no folclore aluden � unha tos�tal como pode ser o caso do mar na mito� conxunción entre unha data sinalada e unha loxía irlandesa. Seguindo esta perspectiva� hora concreta na u� e poden entrar en contacto Rosa Bra�as ten relacionado esa noción cos espazos de fronteira ou despoboados �áreas dous mundos�o a�uén e o alén. e�ófilo Braga relata un moi bon exemplo�as horas abertas baleiras�.

"Nos límites converxen espazos personificaranse nas Entreabertas� nas �llas diversos, resultando propicios para a manifesdos Azores hai "unhas mulleres a que se cha- tación da divindade, cuxa realidade percébese man entreabertas, que por arte diabólica afir- como algo diferente a respeito do "humano" man que as almas ven da outra vida a esta �González García et al.���. para atormentar os enfermos" �nun documen� � to de �Braga��� Quer dicir�a aptitude sagrada destes espazos . baleiros pode radicar na súa consideración 5.- Pena Furada: O simbolismo como vías de tránsito ao Alén�onde as deida� ritual do tempo e o espazo des se manifestan de forma privilexiada�tal e o caso tamén das chairas ou dos cursos flu� En �puxemos de manifesto �ue a situación viais. Na Pena Furada esta situación resulta de Pena Furada se realizaba nunha zona moi relevante por mor do espazo baleiro estar �baleira�de castros. Esta situación resultaba delimitado por dous importantes ríos �Mendo moi relevante �uer pola súa consideración e Mandeo�. como fronteira ��uer pola preferencia doutras áreas rituais por estas localizacións �Criado A noción das horas abertas permítenos conxe� Boado� Parcero � Santos� � Parcero turar�fundado sobre evidencias ar�ueolóxicas� �ubi�a� � García Quintela et al.� � �ue o encontro ou comunicación entre o 7 Este exemplo resulta interesante pola proximidade co marco de San Lourenzo (Laraxe, Cabanas).

Considérase que a festividade de San Lourenzo é a cristianización do Lughnasadh, ao mesmo tempo está asociado a rituais de fecundación e sandación. Tal e como teñen posto de manifesto Vales Villamarín (1999) e Lodeiro Souto (2003) a edificación de ermidas en varios marcos da contorna (San Lourenzo en Cabanas, Franza en Mugardos, San Marcos en Fene ou Medela en Cesuras) indica una clara intención de cristianizar espazos de carácter relixioso e ritual anteriores.

8 Por desgraza o estudo da concepción do tempo en sociedades de ascendencia celta redúcese ao almanaque.

9 Pensamos que boa parte da presenza de seres maléficos asociados ás horas abertas está motivado polo afán corrector da Igrexa Católica. Son moitos os documentos eclesiásticos que enumeran os usos pagáns como "De correctione rusticorum" de San Martiño de Dumio (572); nos sermóns de Santo Eloy (s. VII); o Concilio de Leptines (743) ou no proceso de Luiz Penha (1626) e nas distintas Constitucións dos bispados.

128

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

A Semantización do Tempo no Santuario de Pena Furada - Antón Fernández Malde mundo do a�uén e do alén non se realiza ao azar�senón en períodos temporais u� e ti�an un valor especial�o alborexar�o mediodía e a tar� di�a. Por tanto estaríamos ante unha semanti� zación do tempo� para alén da simplemente calendarista. �utro dado de interese e seu número �coincidente formalmente coa tri� funcionalidade indoeuropea.

Se ben é certo �ue faltan estudos similares a este�nos �ue se preste atención aos momentos temporais nos �ue se manifestan seres máxi� cos no folclore popular�tradicionalmente con� sidéranse �ue�durante os festivais do Beltaine e Samaín�prodúcense �gretas entre mundos� u� e permiten a súa interacción. Esta concep� ción ven a ser un �tempo aberto�.

A investigación deberá indagar sobre a rela� ción entre estes períodos e as funcións da divindade de Pena Furada�Nabia.

Bibliografía: -BERMEJO BARRERA, J.C .� � La sociedad en la Galicia Castre�a. Follas Novas Edicións. �pp.

-BRAGA, T. � � Superstic��es populares portuguesas.

Lisboa. D. Quixote.

-CRIADO BOADO, F., PARCERO OUBI� A, C. & SANTOS ESTÉVEZ, M .��La ar�ueología de los espacios sagrados. Ar�ueología Espacial�n��. Pp. �.

-FERNÁNDEZ GARCÍA-ALBALAT, B.�� Guerra � religión en la Gallaecia �la Lusitania antiguas. Edicións do Castro.

-FERNÁNDEZ MALDE, A .���Santuario de Pena Furada�entre o rito e a xestión do tempo. A Xanela�Revista Cultural das Mari�as�n��. Pp �.

-GARCIA QUINTELA, M., BRA� AS ABAD, R., CRIADO BOADO, F:, PARCERO OUBI� A, C. & SANTOS ESTEVEZ, M .��Soberanía e santuarios na Galicia cas� trexa. o�xosoutos�Serie �eltia. �pp.

-GONZÁLEZ GARCÍA, F.J. c�oord.���Los pueblos

é� molo mencionado noutro lugar �Fernández Malde��resulta emocionante poder che� gar a estas conclusións�sen ter a u� en pregun� tar o sentido das cousas. Primeiro fomos cons� cientes u� e Pena Furada ti�a un sentido ritual analizando a funcionalidade construtiva�pero sen co�ecer o por �ué da distribución. Nunha segunda fase comprendemos u� e boa parte desa distribución estaba relacionada cos astros e o calendario. E finalmente�case o mais difí� cil�por medio de antigas prácticas do folclore recollidas hai case �anos mergullámonos na forma de pensar e conceder intimamente o tempo.

de la Galicia céltica. A�al.

-LOUREIRO SOUTO, E .��Límites parro�uiais�lími� tes simbólicos� conmemoracións rituais� o marco de San Lourenzo. Cátedra�Revista Eumesa de Estudios�n��pp. �.

-PARCERO OUBI� A, C

.��La construcción del paisa�

�e social en la Edad del Hierro del Noroeste �bérico. r�tegalia�Fundación Federico Maci�eira.

-PEDROSO, C .��Contribui��es para uma Mitologia Popular Portuguesa e outros Escritos Etnográficos. Lisboa�D. Quixote.

-SANTOS ESTEVEZ, M .��Petroglifos �paisa�e social en la prehistoria reciente del noroeste de la península �bérica.

A� PA �Laboratorio de Ar�ueoloxía do �nstituto de Estudos Galegos Padre Sarmiento �CS�C �Xunta de Galicia�. �pp.

-VALES VILLAMARIN, F .� � El marco del Monte Medela. Anuario Brigantino�n��. Betanzos. Pp �.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

129

Fol de Veleno

n�3 2013

OS AVIFORMES NA AR TE RUPESTRE Marie Claude Auffret Arqueóloga e membro do GESAR

(Groupe D´Etudes, de Recherches Et De Sauvegarde De L´Art Rupestre) Coa colaboración de

Pablo Novoa Álvarez e Janu Igarashi

Sumario As aves aparecen como elemento simbólico en cal�uera parte do mundo. s� seres humanos te�en tirado inspiración delas en tódolos tempos. �uso simbólico das aves dende a prehistoria até hoxe�o xeito de esculpir nas abas e rochas dos montes e nas paredes e espenucas está a falar de nós e da nosa mente simbólica �ue tende a atribuír características positivas�negativas e neu� tras ó mundo �ue nos rodea.

Palabras clave: Aves�arte rupestre�covas�prehistoria�gravados. Europa�América�Xapón�sim� bolismo.

Abstract �he birds�class Aves�are a i�despread s�mbol around the o� rld. Human beings have ta�e inspiration from the birds in all times. �n this �a�here e� can see ho�the s�mbolic use of birds continues unabated from prehistoric to actual times because this graphical an sculptural o� r�s on hillsides�scattered roc�s�and the a� lls of caves are tal�ing about us and our s�m� bolic mind that o� �s in terms of positive�negative and neutral features.

Keywords: Birds�rupestrian art�caves�prehistoric�engravings�Europe�America�Japan�s�m� bolism.

Limiar Este artigo non ten pretensión de ser exhausti� vo. �seu obxecto merecería�cando menos�un volume enteiro.

Xeneralidades Examinaremos antes as representacións avi� formes de diferentes períodos. A seguir abor� daremo�los homes paxaro. �cabo evocaremo� l�os xeoglifos�algúns dos cales amosan mag� níficos exemplares.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Introdución Antes de desenvolve�lo tema dos paxaros na arte rupestre� convén de primeiras facer algunha memoria sobre a importancia deste animal no dominio dos mitos�das lendas e dos símbolos.

Cómpre salientar �ue os paxaros non te�en representado xamais un perigo directo para o ser humano ou unha competencia real no con� cernente á caza.

As aves te�en xogado sempre�en tódalas civi� lizacións�un rol simbólico de primeira orde. � máis recorrido é o vencello entre o ceo o� u o 131

Fol de Veleno

n�3 2013

Os Aviformes na Arte Rupestre

�

mundo subterráneo�e a terra. �énselles atribuído ás aves� como a tódolos animais fami� liares para o ser humano�cer� tas características máis ou menos antropomórficas. �número de divindades ala� das �co corpo animal ou humano� é moi elevado. A máis complexa destas divin� dades é a Esfinxe. �s asiro� babilonios representaban gri� fóns e touros alados. Nas cul� turas da �ndia e as asiáticas volvemos atopar personaxes fantásticos alados.

Quetzalcóatl era o máis importante entre os Maias.

No mundo do budismo descubrimos dragóns e cabalos alados. Para os xudeo�cristiáns a ave representa o mito da creación. Noé ceiba unha pomba e un corvo��ue fican opostos de xeito evidente polas súas cores. Para os musulmáns a linguaxe das aves fica reservada ós iniciados.

Nas lendas hiperbóreas as aves de xeo están compostas de cristais.

Na mitoloxía grega e latina�

� �

Xúpiter ten unha aguia ó seu carón. �Ganso acompa�a a Afrodita e a Apolo �xa u� e salva Roma dos galos�.

- Marie Claude Auffret

Atenea ten como símbolo un moucho � �oposición entre a destrución e un aspecto pro� tector�. � Marte aparece nun carro levado por cisnes o� u cabalos alados�. � Hermes �Mercurio�mensa� xeiro dos deuses posúe ás nos talóns dos seus zapatos.

Entre as representacións de aves cun corpo humano� os anxos posúen a un tempo un aspecto positivo e un aspecto negativo �como os humanos�. iura

�antigo Exipto é particular� mente rico en divindades avi� � e os deuses formes� o paxaro Benou aves�Horus�Ra e o�t.

Co�écense �hieroglifos u� e aluden ás aves das cales tres deron en ser letras do alfabeto.

Fig �.

Letra Hieroglifo un voitre branco un bufo un paspallás

�

�voo da ave simboliza a liberdade�ó tempo �ue expresa o mito grego de �caro.

1 (N. do T.): No idioma orixinal do texto faise referencia á "chouette", Chouette chev� che, pois, ou Chev� che d'Athéna (Athene noctua, Scopoli 1769 ), que corresponde co moucho común europeo e, xa que logo, galego. Erroneamente adóitase verter ó galego como "curuxa de Atenea" aquilo que debera facer referencia á ave estrigiforme, da familia strigidae, do xénero Athene que por esa relación leva, precisamente, o nome da deusa no seu binomial, Clasificación Ornitolóxica Internacional, COI. 2 (N. do T.) Esta ave fai referencia ó xénero das garzas ( Ardea sp) 3 (N. do T.) O voitre branco (Neophron percnopterus L.) é unha ave da familia dos acipítridos.

132

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

Os Aviformes na Arte Rupestre

- Marie Claude Auffret

Dende a antig�idade�o simbolismo das aves é ambivalente. Se ben unha maioría das aves está vencellada á luz e ó mundo celeste�algun� has delas están en relación co mundo das tebras�tal como os voitres �aves da prea�. A reputación negativa �ue acompa�a estes últi� mos non lles impide xogar un rol importante entre os parsis e os zoroastrianos�os cales lles confían a tarefa de desfacerse dos cadáveres� sendo consideradas a inhumación ou a crema� ción como ofensas á terra e ó lume.

A laverca � ten sido o emblema dos Galos. � galo tense convertido no noso emblema nacio� nal �de Francia�no �. �pavón é�en Europa�un símbolo do don da ubicuidade �polos seus ollos�e unha represen� tación do sol �viorta ca al�uimia�Está vence� llado ó Fénix.

A mitoloxía As aves míticas son moi numerosas�de xeito u� e non citaremos máis �ue as máis co�ecidas�

� � � � �

n�3 2013

�Fénix�símbolo do renacer�elemento cíclico vencellado a s�iris. �Ro�h das Mil e unha noitesé unha rapina u� e é u� en de capturar barcos. �Poua�ai �segundo as lendas maorís� era �uen de capturar un humano.

Garuda�ave xigante da mitoloxía hindú�é unha encarnación de Vishnú. �Simurgh�ave da mitoloxía persa�posui� dor dun inmenso saber vencellado á súa

�

grande lonxevidade. �hunderbird �paxaro do trono� é unha criatura lendaria con forma de paxaro� común ás relixións de varias poboacións amerindias de América do norte.

Os aviformes na arte rupestre.

Xeneralidades.

Cronoloxía das representacións As aves están presentes na arte rupestre esen� cialmente nos períodos seguintes�Paleolítico� Mesolítico�d� ade do Ferro��dade Media�pri� meiros do século X�X e século XX. s� falconiformes e estrixiformes aparecen�en xeral�como figuras frontais�os representantes das especies doutras ordes figuran de perfil. A meirande parte das veces están en posición estática. Veremos neste artigo aves en voo �Venezuela e Perú�� unha escena de parada nupcial e unha escena de pesca. Pódese obser� var �ue as aves representadas son polo xeral de tama�o medio�unicamente unha minoría é de gran tama�o. s� paxaros de pe�ueno tama�o son rarísimos.

Ata a d� ade Media�o rol psicopompo destes animais aparece moi claramente e vese mesmo�ás veces�subli�ado pola adición de signos tales como as escadas de chamán. e�ntaremos neste artigo relaciona�los animais gravados e ou pintados coas aves vivas dos nosos días. s�to non ten máis �ue unha impor� tancia relativa xa �ue os aviformes representa�

4 (N. do T.): A laverca (Alauda arvensis L.), tamén chamada cotovía.

5 (N. do T.): Efectivamente existiu en Nova Zelanda unha aguia de enorme tamaño, a aguia de Haast (Harpagornis moorei H. ) que era quen de matar un ser humano. Video da BBC ó respecto. http://www.youtube.com/watch?v� xbdwn4mGmZ8

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

133

Fol de Veleno

n�3 2013

Os Aviformes na Arte Rupestre

- Marie Claude Auffret

dos nas rochas te�en esencial� mente un valor simbólico. Estes petróglifos poden igualmente darnos indicacións sobre unha pe�uena parte da fauna nunha época determinada. �nha pintura rupestre australia� na e� rra de Arnhem� Gabarnmung Ni�arla�Australia do norte�representa unha caste de emú �Gen�ornis ne�toni�.Esta ave xigante está extinta dende hai uns �.�anos. Non era �uen de voar�posto �ue era máis grande e pesada ca unha avestruz ou có emú. Poder ser �ue se trate da máis antiga pintura rupestre aínda así a antig�idade desta pintura e a data de extinción da especie representada son obxe� to de polémicas.

Case �ue tódalas aves�mesmo as estilizadas� son reco�ecibles.

Fóra do paleolítico� hai unha característica recorrente� as cabezas son pouco ou nada representadas ou mesmo te�en sido martela� das. Mesmo cando as cabezas están represen� tadas�estas non o son con detalle.

iura

� � � � � � �

Cova de Labastide �Altos Pireneos��� zancudas e un ganso.

Les r�ois Fr�res�dous bufos das neves Fig. �un córvido e un probable faisán gravado.

Cova de Chauvet�unha curuxa. Fig. �.

Cova de Gantés �Montespan� Haute Garonne��un paxaro indeterminado.

Cova de Gargas H � autes�P�rénées��unha zancuda.

Cova du Portel L�oubens�Ariege�� un bufo das neves.

Gran cova de Arc�sur Cure o�nne� unha ave coas ás despregadas�de �cm de envergadura.

�

Paleolítico. Francia e a Península Ibérica As aves�netamente abondosas na arte moble son máis raras na arte parietal�e están presen� tes dende o Paleolítico especialmente nas espenucas seguintes� Francia

�

Cova de Lascaux�unha ave fixada no alto dunha vara a carón dun bisonte. Fig. �

134

iura

iura

6 (N. do T.): Bubo scandiacus L. Sábese que habitou rexións meridionais de Europa antes do Holoceno.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

Os Aviformes na Arte Rupestre

- Marie Claude Auffret

España

� � � �

n�3 2013

La Pasiega �Cantabria��unha representa� ción dun galiforme e unha representa� ción dun colombiforme.

El Pendo A� sturias��Cabeza de paxaro á es�uerda dunha especie non identificada e prótomo de cabalo á dereita. Fig. �.

Chufín R� ionansa�Cantabria��unha zan� cuda.

Ardales M � álaga��un flamenco.

Representacións máis aló do dominio europeo: Arte rupestre amerindia Aínda �ue os petróglifos aviformes estean pre� sentes en tódolos continentes�escollemos con� centrarnos unicamente no continente america� no.

Posto u� e a arte rupestre amerindia non ten sido datada con precisión� absterémonos de situala cronoloxicamente en relación coas representacións aviformes do antigo mundo.

As aves son relativamente frecuentes�e nume� rosas as especies representadas.

América do Norte Como noutras partes�as aves son xeralmente amosadas de perfil. Fig. �. Atópanse algúns exemplares de fronte� acotío son falconifor� mes. Fig.. .�

iura

s� ar�ueólogos �ue te�en orientado o seu tra� ballo cara ós aviformes do Paleolítico interpre� táronos de distinto xeito.

� � � �

Función ritual ou transcendental�segun� do o abade Breuil e Jean Clottes.

Función propiciatoria para a caza� Salomon Reinach.

Simbólica sexual para André Leroi� Gourhan.

Reflexo das divisións territoriais ou étni� cas�Jose Antonio Moure.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

iura iura

Petrified Forest National Park - Juan basketmaker Style Anasazi

Pódense ver igualmente aves acéfalas de per� fil. Fig. .� n� paxaro de longo bico moi atípi� co�sendo o seu corpo máis semellante ó da �escada de chamán�ca dunha ave levando un sa�ueto ó pescozo. Fig. �. s�to non fai senón subli�ar �ue as aves son primeiramente rela� cionadas co mundo dos espíritos antes �ue co mundo terrestre. Atópanse tamén homes paxa� 135

n�3 2013

Fol de Veleno

Os Aviformes na Arte Rupestre

- Marie Claude Auffret

ro �véxase o parágrafo dedicado ós homes paxaro�.

iura

Perú iura

Cova Canón del Muerto

Deterémonos sobre o sitio de o�ro Muerto� situado no distrito de r�aca� provincia de Castilla�na rexión de Are�uipa �ribeira dereita do val do río Ma�es�. �o meirande sitio de petróglifos do Perú. s� gravados foron traza� dos sobre rochas de orixe volcánica. �sitio posúe numerosos petróglifos con figuras avi� formes� dos cales a maioría presentan unha decoración interna e paxaros en voo. Fig. �.

iura

Colorado Occidental iura

En América do Sur Guyana Na rocha do Marouini os paxaros están repre� sentados de perfil. A maior parte te�en longas patas. r�átase pois de especies acuáticas. Fig. �. Están asociadas a numerosos peixes dabondo estilizados�algúns antropomorfos e outros signos abstractos.

Vense falconiformes dispostos de xeito seme� llante a a�ueles de América do Norte�ademais de falconiformes en voo. Fig. .� n� ha das figuras amosa grandes similitudes cunha representación de Val Camonica. Fig. �.

iura

136

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

Os Aviformes na Arte Rupestre

n�3 2013

- Marie Claude Auffret

iura Arriba: (Río Muerto) Perú. Debaixo: Seradina Capo di ponte, (Val Camonica, Italia)

iura

Venezuela Pablo Novoa Álvarez transmíteno�los elemen� tos seguintes� Na comuna de Pedraza do estado de Barinas �ó pé dos Alpes venezolanos��cinco petróglifos con características diversa foron localizados e estudados polo Grupo �ua�ú �� J.E. Ruiz Guevara � Chasles Spencer � e Pablo Novoa Álvarez �. Non imos des� cribir máis �ue a�ueles �ue conte�en avifor� mes.

Rocha A.

A primeira rocha �m de altura e �m de lonxitude�está situada sobre a ribeira es�uer� da do Río Curbatí. e�n forma semicircular. Na parte superior vese unha figura alada �cm de altura e �cm de lonxitude�Fig. �.

Rocha C.

A terceira rocha �m de alto por �m de lonxitude�está situada no lugar �ue lle chaman Madremonte� sobre a ribeira dereita do Río

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Pedraza Rocha A

Curbatí e a ribeira es�uerda do Río Curbaticito. �de forma oval. s� ribeiráns chá� manlle �Piedra Herrada�. Está gravada sobre tres das súas faces e tamén sobre a parte supe� rior. Está exposta a grave risco de destrución polos fenómenos naturais. Fig. �. Sobre a face sur� convexa e orientada cara ó Río

iura

- Rocha C

Curbatí� pódense ver numerosos rostros� un serpentiforme e unha figura aviforme �cm de ancho��cm de alto�. �s trazos te�en �cm de lonxitude por �cm de fondura. �plano medio do extremo es�uerdo amosa unha figu� ra alada �cm de lonxitude por �de altura� con sucos de �cm de longo e �cm de fondu� ra�. �plano inferior presenta numerosas figu� ras aladas �de �cm de longo por �cm de alto�.

137

Fol de Veleno

n�3 2013

Os Aviformes na Arte Rupestre

Rocha D.

A cuarta rocha d� e �m de alto por �m de longo�localízase no leito do Río Curbatí�na beira dereita� a este sector chámanlle �Mantenido�. Fig.��.

iura

� outro sitio venezolano está situado en Cerrito Anime� no concello de Pedraza.

Localízanse aló tres rochas gravadas Cerrito 1. A rocha está orientada cara ó leste� na ribeira dereita dun afluente do Ca�o Mitiao.

A rocha� aparentemente tallada� é de forma oval �m por �m �. �seu nome local é �Piedra de los �ndios�. Fig. �. Vense trinta e dúas figuras zoomorfas voando. Posúe ade� mais unha figura antropomorfa. As figuras ala� das chegan ós �cm de longo por �cm de alto con sucos de �cm de longo por �cm de fondura. A técnica de execución é a percusión seguida de abrasión.

Cerrito 2. A outra penela é máis pe�uena ca precedente e amosa a mesma escena de voo.

Fig. .�Está situada na ribeira dun afluente do Ca�o Mitiao Hondo.

Pedraza Rocha D

�unha rocha arenisca de �m de longo por � m de alto� �ue amosa unha fronte oval plana. Vese una escena con �figuras aladas semellantes a a�uelas do petróglifo preceden� te. Non hai superposición con outras figuras.

iura

iura

138

Cerrito 1

- Marie Claude Auffret

Cerrito 2

Interpretación de Pablo Novoa Álvarez Estes elementos interpretativos te�en sido publicados na prensa baixo o título �Curbatí un centro ritual dedicado á fertilidade�. Pablo Novoa Álvarez subli�a o feito de �ue a mei� rande parte das rochas se atopa na proximida� de de cursos de auga e �ue as figuras máis

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

Os Aviformes na Arte Rupestre

n�3 2013

- Marie Claude Auffret

emblemáticas son formas femininas coas per� nas separadas e en posición de parto�sobre a cabeza delas aparece un mo�o en forma de paxaro coas súas ás. Aparecen� igualmente� numerosos paxaros coas ás despregadas e � . r�átase pois�como con� numerosas covi�as clusión�dun culto á fertilidade�ilustrado por escenas de partos practicados en pé e dentro da auga. Esta práctica aínda está vixente.

Outros períodos prehistóricos Mesolítico (Macizo de Fontainebleau) Alain Benard describe no artigo "Les motifs rupestres dans l´art de Fontainebleau" Bulletin Art rupestre n� 54 varios paxaros� entre eles unha curuxa atopada sobre unha pla� u� eta en Nois�s�u��cole�unha figura aviforme no acubillo de Normont en Rochefort�en� velines � e os tres paxaros de Chamcueil.

V� éxase o parágrafo sobre os homes paxaro�.

Idade do bronce Boutigny Esta datación foi proposta por Auguste Mallet� xusto a principios do século XX�no seu artigo "La grotte � graffiti et le trou du sarrasin" . En cal�uera caso podémonos interrogar sobre a exactitude desta datación. �s gravados deste acubillo foron destruídos polos canteiros. � gravado aviforme situábase preto da entrada � da cavidade. r�átase dunha pita montesa . Fig. �.Se ben o corpo é conforme coa silueta ani� mal� non acontece o mesmo coas patas� as

iura

cales son pouco representativas desta especie.

Auguste Mallet testemu�a �ue aínda no seu tempose podían atopar pitas montesas en Boutign�.

Idade do ferro A idade do ferro tennos deixado�en Europa�un grande número de aviformes. Para este perío� do o rol psicopompo é evidente. �profesor Ausilio Priuli ten descuberto no Alto Val Camonica �Monno Dosso Castelletto� unha sepultura dedicada unicamente ós vestixios de aves.

Val Camonica (Italia)

En Val Camonica as aves son moi numerosas.

Constátase �ue acotío están agrupadas xeogra� ficamente. Deste xeito temos �ue o sector de Folpe di Nadro� con preto de � figuras� é 7 N. do T.: Pequenas concavidades feitas nas rochas. http://arqueotoponiparticularmente rico mia.blogspot.com.es/2010/03/petroglifos-con-covinas.html �Fig. �. Mentres �ue o mais habitual é u� e as 8 N. do T. Pita do monte ou pita montesa (Tetrao urogallus L.)

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

139

Fol de Veleno

n�3 2013

Os Aviformes na Arte Rupestre

- Marie Claude Auffret

figuras aviformes estean illadas no seo dos gravados habituais� nunha das rochas estas aparecen agrupadas. Fig. �. � tama�o das aves� igual ca noutros petróglifos de Val Camonica�é moi variable �de �cm a �cm�� de feito as dimensións dos gravados non dependen dunha vontade específica de resaltar certos motivos senón u� e se trata da determi� nación de cada artista de executa�los gravados conforme a un tama�o da súa elección. Alberto Marretta distingue dúas castes de aves�terres� tres �e acuáticas �. Marretta remar� ca u� e as representacións aviformes son neta� mente máis numerosa na vertente oriental do val de Val Camonica.

iura iura

Entre as aves representadas sobre os rochedos de Val Camonica atópanse�Patos�garzas e cis� nes.

Existen casos nos �ue as aves están asociadas a outros elementos� como por exemplo un podomorfo �Fig. �. Aínda u� e o máis salien� 140

Aviformes de Val Camonica

table reside na asociación ave e Cernunnos xunto coa asociación de dúas aves coroadas por un guerreiro �figura �.

�

�

9 http://en.wikipedia.org/wiki/File:Detail� of� antlered� figure� on� the� Gundestrup� Cauldron.jpg

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

Os Aviformes na Arte Rupestre

n�3 2013

- Marie Claude Auffret

iura

Aves con gravados finos: Valcamonica, Piancogno iura

iura

Foppe di Natro Ceto

Campanine Cimbergo, rocha 2�

Alto Languedoc - Cova da "Garrigue", chamada cova dos paxaros ou das aves, (Pairdailham,Herault) Esta cova contén numerosos gravados lineais e entre eles�dúas aves ben semellantes ás per� dices. � lugar está nas proximidades dun outeiro e goza dun panorama inmenso no cabo da serra dos Ante Montes� ca chaira de Carcasonne e os Pireneos a xeito de cortina de fondo. �un excelente posto de observación e de caza. �Fig. �

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Danse en Val Camonica algúns gravados esveltos� de pouco grosor� especialmente en Campanine �Cimbergo��Pia d�r�t �Pezcarzo� e Dos del Pater �Capo di Ponte�.Nembargante nestes sectores estes petróglifos ocupan unha pe�uena parte en relación cos gravados repica� dos. Algúns destes gravados son claramente medievais �Cabaleiros� fortificacións� nó de Salomón e paxaros�. No caso de Piancogno verifícase dun xeito moi diferente. �profesor Ausilio Priuli atribúe a meirande parte destes gravados ó período de influencia dos celtas.

Priuli ten establecido unha comparación cos motivos camunianos para o caso dos guerrei� ros e das armas. Certos gravados son represen� � tacións de guerreiros de la e�ne . Piancogno está situado na aba do monte�sobre o val�e tódolos gravados te�en sido realizados con tra� zos finos. a�mén a�uí se pode ver unha figura tipo Cernunnos. Nas rochas de Piancogno pódense ver antropomorfos�escenas guerrei� ras�habitáculos�escritura camuniana�numero� sos animais �entre eles as aves�e figuras abs� tractas. A meirande parte dos sitios son de difí� cil acceso. n� proxecto de par�ue ar�ueolóxi� co semella estar emerxendo para facer visita� ble unha parte deste vasto conxunto.

10 http://en.wikipedia.org/wiki/La� T� C3� A8ne� culture

141

Fol de Veleno

n�3 2013

Os Aviformes na Arte Rupestre

- Marie Claude Auffret

chamáns como consecuencia do seu transo� rubían ás árbores ou a escadas cara o ceo.

Atópanse diferentes castes de escadas en Colombia �Cachipa��Suacha�Media Luna e Bo�acá�.

Idade media Macizo de Fontainebleau

iura

Entre a�uelas aves presentes nas rochas de Piancogno as dúas destacadas te�en un valor altamente simbólico. �Fig. .� Están situadas no grupo �Roche du Sentier�a única rocha �ue amosa gravados fondos �sucos naviformes converxentes�. �s dous paxaros te�en un corpo moi alongado. Habida conta do medio� cre estado de conservación da rocha�é difícil establecer con certeza se son verdadeiramente acéfalos. � seu corpo está cuadriculado. � interesante notar �ue están coroados por dous trazos verticais u� e levan outros máis cativos a intervalos regulares� unha sorte de �fío con pugas�. Esta figura volvémola atopar coroan� do o ídolo de Dos del Pater Capo di Ponte e pode ser doadamente analizada como unha viorta entre o Ceo e a e�rra. �sto mesmo con� fire unha decidida importancia ás aves.

Esta caste de figura ten sido interpretada por ar�ueólogos americanos �especialmente Harr� A. Marriner� como escala dos chamáns. s�

142

Laurente Valois�no artigo dedicado ó acubillo do val de Closse �B� oletín do GERSAR n�� Xaneiro � descríbenos dúas aves u� e poderían ser un falcónido� pousado sobre a man dun personaxe e un faisánido �ue se con� funde cun can. Lembra Valois �ue o falcón era xa empregado na caza nos séculos X��e X��. �sto achega un elemento suplementario para data�lo conxunto dos gravados deste acubillo.

Haute Maurienne. Aussois.

No par�ue ar�ueolóxico de Lauzes en Aussois � poden verse cando menos dúas aves.

Estes animais te�en sido claramente gravados á marxe das figuras da idade do ferro. s� tra� zos semellan ter sido executados cun útil metá� lico. Son estilisticamente moi diferentes dos outros gravados. A unha das aves foille repica� da a cabeza. Fig. �.

Val Camonica Campanine Cimbergo Sobre unha das rochas de Campanine�unha zona particularmente rica en gravados lineais� pódense ver varias aves�aguias cunha coroa sobre a testa. Fig. �.

11 Departamento de Savoia, Región de Rh� neAlpes.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

Os Aviformes na Arte Rupestre

n�3 2013

- Marie Claude Auffret

iura

Nunha escena de guerra de s�se�a �Pireneos r�ientais�vense dous guerreiros e dúas aves.

Fig. �.n� ha das aves está claramente asocia� da á personaxe da es�uerda�esta ave leva unha crista na cabeza e posúe longas patas. r�átase probablemente dunha especie acuática. A segunda figura aviforme coa testa revirada semella unha curuxa. Pierre Campma�ó suxire �ue as aves nesta escena guerreira xogan un rol simbólico de intermediación entre o Ceo e a e�rra.

iura

iura

Cerdagne (Osseja e Bolvir) As aves raramente aparecen illadas. Polo xeral acompa�an a personaxes humanas.

Entre as aves �ue fican soas sobre a rocha temos�

�

�

n� ha excepcional escena de combate �ou de danza nupcial�entre dous machos de pita do monte. Esta escena é certamente espectacular e presenta dous animais en movemento. Fig. �. n� ha escena de pesca �figura �. Mesmo aínda �ue a rocha non está en bo estado� representa unha sorte de nasa.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

iura

iura

143

Fol de Veleno

n�3 2013

Os Aviformes na Arte Rupestre

- Marie Claude Auffret

artista lles ten dado ás personaxes desta com� posición. Fig. .�

iura

iura

Capcir, Formiguères. Peyra Escrita Na rocha A�Jean Abélanet identifica unha ave como un macho de Pita do monte. Fig. �.

iura

A escena máis rica en antropomorfos de toda a Cerdan�a catalá�atópase en Bolvir. Vense a�uí � personaxes bailando. A meirande parte semellan femininos�e algúns outros son extre� madamente es�uemáticos. Cando se observan representacións actuais de persoas bailando a sardana pódese establecer unha similitude.

Non é sorprendente ver dúas aves asociadas ós bailadores. Estas aves semellan ser pavóns� non te�en unha posición particular nesta esce� na. Despréndese deste notable conxunto unha impresión de desorde �ue subli�a o aire festei� ro desta escena. A plumaxe das aves aparece desordenada e resalta o movemento �ue o 144

iura

Século XVIII-XIX Galicia As aves están ausentes dos gravados protohis� tóricos. Nembargantes� podemos citar dous sitios nos �ue os gravados foron feitos�proba� blemente� polos canteiros� Santiago de Ermello�en Bueu�e Laxe Ferrada�en Antas de l�la.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

Os Aviformes na Arte Rupestre

n�3 2013

- Marie Claude Auffret

Baixo Rhin, Alsacia, Francia (Eschbourg): as pedras pintadas

mesmo no centro do programa aparece a reli� xión. Pódese le�la data de �.

Nos Vosgos do Norte hai un grande panel gra� vado sobre un cantil de arenisca. n� estudo completo subli�ou a vertente heráldica desta rocha. As aves son prevalentes nela. E neste caso en particular�o seu simbolismo fica ben ás claras.

Nesta escena os animais aparecen �pasando�e �virados cara á dereita� agás as dúas aves opostas �ue encadran un brasón. �Pasando� �uere dicir �ue figuran representados no intre de cami�ar��virados cara á dereita��uere dicir �ue os animais ollan cara a ese lado�a sutiliza� de vén do feito de u� e nós� observadores� debemos figurármono�lo escudo �ue porta o cabaleiro.

Situada ó sur do Par�ue Rexional dos Vosgos� concello de Eschbourg� preto de �berhof a� ntiga c�troi�� esta rocha atópase na beira dunha ruta moi transitada �ue tamén é moi antiga�segundo testemu�a a presenza dunha ponte romana. Fig. .�

As aves representadas son a cego�a�o pavo � real e a merla. A primeira�en heráldica �apa� rece sempre cunha serpe no bico. No tocante ó pavón�está representado cunha crista de plu� mas. A merla é con frecuencia representada na heráldica.

r�átase dun longo rochedo de �m de longo e de �m de alto. A superficie gravada com� prende �m de longo cunha altura mínima de �m. Atopámonos pois�diante dunha verda� deira banda dese�ada. �conxunto dos graffiti está inspirado pola heráldica. Constitúe�vero� similmente�a obra dun único autor. �panel gravado presenta unha decidida organización� vilas na beira dereita�na es�uerda e por baixo� animais na parte central� dentro da cal e

Século XX A aguia ten sido sempre un símbolo de poder.

A aguia real �A�uila chr�saetos L.���ue sería a única ave �uen de ollar cara ó sol sen cegar� sempre foi símbolo de potencia�de gloria e de xenio. Segundo Xenofonte� unha aguia de

iura

12 N. do T. Pódese consultar ó respecto o libro "simbología y diseño de la heráldica gentilicia Galaica" de Valero L. et alii ed. Heraldica. Madrid 2003. http://books.google.es/books?id� YJ707wqcdioC� pg� PA146� lpg� PA146� dq� Cig� C3� BCe� C3� B1a� h eraldica� source� bl� ots� AlK71iTUg5� sig� 66WRUNf8HzFRDFTww2XYT7mvT20� hl� en� sa� Xe �i� dwmu UOKJCsaChQfbtYCACQ� redir� esc� yv�� onepage� q� Cig� C3� BCe� C3� B1a� 20heraldica� f� false

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

145

Fol de Veleno

n�3 2013

Os Aviformes na Arte Rupestre ouro servía de insignia ós exércitos dos persas. e�n sido empregada polos romanos nos seus exércitos. Naceu ben cedo o símbolo do impe� rio romano antes de ad�uirir unha segunda testa� indicando así a dobre orientación do imperio. Carlomagno�Duguesclin e os empe� radores xermánicos �herdeiros de Roma�esco� lleron tamén esta ave para orna�la súas tropas.

En Francia foi escollida por Napoleón �para ser representada nas súas armas. �o símbolo dos EE.�.�

- Marie Claude Auffret

fragmentos de olas�industrias líticas e óseas xunto con �restos de fogares nunha capa á �ue lle foi asignada unha antig�idade de �.� anos.

Foi o emblema do e�rceiro Reich. A uns pou� cos cento de metros da fronteira franco alema� na�nunha zona na u� e se poden ver numerosos sinais da ocupación militar�un soldado escul� piu en baixo relevo unha aguia acompa�ada dunha esvástica.

iura

iura

Fugoppe : Plano de situación

Os homes paxaro.

Segundo Jannu Igarashi A cova de Fugoppe atópase en o�ichi�na illa de Ho�a� ido. Xapón. Situada a uns �m de altitude na costa do Mar do Xapón�as súas dimensións na entrada son de �m de anchura e de �m de altura por �de fondura. �o resul� tado da acción das ondas hai �.�anos. Foi descuberta no ano �e como resultas da súa excavación revelou os vestixios seguintes� 146

Fugoppe: figura humana

A parede está formada por toba volcánica are� úda e fráxil. Nela é pois�doado face�los grava� dos� as técnicas empregadas para realizalos son a abrasión�o repicado�o escavado e a inci� sión. �ée� nse detectado preto de �grava� dos� incluíndo figuras humanas e animais� �embarcación�e diversos signos.

Bosque do Cemiterio Vello, Champcueil Georges Nehl subli�a �ue "A orixinalidade deste acubillo reside na presenza, na parte dereita da zona 3, de tres figuracións antropo� . Alain Benard morfas cos brazos caídos..." no seu artigo relativo ós motivos zoomorfos do � macizo de Fontainebleau precisa� co gallo

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

Os Aviformes na Arte Rupestre

n�3 2013

- Marie Claude Auffret dunha das representacións de Champcueil� na rúbrica .��aves�� "este zoomorfo é identificado como unha ave polos seus membros laterais longos (formando ás) e coas extremidades ornadas con pequenos sucos paralelos figurando as plumas. Por riba da cabeza feita a punzón, uns pequenos sucos radiantes poden figurar unha crista" Fig. �.

iura

Fugoppe: Figuras humanas

A similitude cos �antropo�zoomorfos� de Fugoppe é evidente.

América do norte-Civilización Pueblo As dúas aves desta figura presentan un claro carácter antropomorfo. Fig. �

Xeoglifos

iura

Fugoppe: "embarcación"

Presentamos nun boletín do GERSAR un artigo relativo ós xeoglifos descubertos por Pablo Novoa Álvarez no norte de Portugal S� erra da Peneda�. Podemos lembrar u� e estes xeoglifos representan varias aves e�e� n sido en parte destruídos pola instala� ción dun par�ue eólico.

�

.

Perú. Nazca

iura

Fugoppe - Figuras animais e humanas

s� xeoglifos aviformes máis co�ecidos ató� panse no deserto da costa peruana en Nazca. s� dese�os máis representativos son os dese�os de animais. As aves están moi ben representadas e miden mesmo � m de

13 Boletín do GERSAR n�24, 1985.

14 N. do T.: Apareceu no Boletín do GERSAR n�61, set. 2011 pódese consultar, ó respecto, o artigo Cérvidos e reticulados. Un estudo comparativo Galicia - Val Camonica - Macizo de Fontainebleau.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

147

Fol de Veleno

n�3 2013

Os Aviformes na Arte Rupestre

iura

- Marie Claude Auffret

Fugoppe: Calco

iura

15 Boletín do GERSAR n�54, maio 2007. N.do T.: Pablo Novoa Álvarez presentou estes descubrimentos en Galicia no congreso "Os celtas da Europa atlántica" celebrado en Narón do 15 ó 17 de abril de 2011.

148

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

- Marie Claude Auffret

Os Aviformes na Arte Rupestre

longo. As especies son numerosas� Colibrís xigantes�cóndor�garza�grúa�pelicano�gaivo� ta�loros e outras. Fig.�.� Chile Atópanse igualmente algunhas figuras avifor� mes no Salar de Pintados� Pozo Almonte� u� i�ue.

Conclusión As aves�os animais cun forte potencial simbó� lico�foron representados polo ser humano en cal�uera período. Poden revestirse de tres aspectos�positivo�negativo e neutro. �tema das representacións aviformes na arte rupestre merecería�por si mesmo�dunha monografía completa. iura

iura

Xeoglifos aviformes de Nazca

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

149

Fol de Veleno

n�3 2013

- Marie Claude Auffret

Os Aviformes na Arte Rupestre

Bibliografía: -ABELANET, JEAN.

Signes sans paroles.

-MARRETTA, ALBERTO.

Forma, funzione e

territorio nell´arte rupestre camuna: il caso delle

Hachette.

figure ornitoforme,en A.A.�.XX��Valcamonica -AUFFRET, PIERRE.

MARIE-CLAUDE

e

JEAN

Les pierres peintes d´Oberhof,

S�mposium� � Ed. Del Centro Camuno di

en Studi Preistorici.

Graffiti anciens. r�oisieme recontre. Dieppe -NEHL, GEORGES. Les abris ornés du Bois du

ASPAG Ed. �.

Vieux Cimeti� re. En Bulletin GERSAR n� � -BENARD, ALAIN. Les motifs zoomorphes dans �. l´art rupestre du Massif de Fontainebleau Bulletin -NOVOA ÁLVAREZ, PABLO. Les geoglyphes

du GERSAR n��Maio .� -CLOT, ANDRÉ e

de la Serre da Peneda. La Nazca Portuguaise. En MOURIER CHAUVIRÉ

Bulletin GERSAR n��Maio .�

CÉCILE. Inventaire systématique des oiseaux quaternaries des Pyrénées Françaises.

-PRIULI, AUSILIO.

I graffiti rupestri di

Piancogno. Editrice Vallecamonica.

-JIMÉNEZ, JESÚS, SÁNCHEZ, ANTONIO Et al. Nuevo examen de los grabados paleolíticos de -PRIULI, AUSILIO. Etnoarcheologia in alta el Pendo (Cantabria, España). Consideraciones Valle Camonica e il mister dei villagi scomparsi. sobre las aves del arte paleolítico de la Península n� ione dei Comuni dell�Alta Valle Camonica.

Ibérica.

-THYBONY, SCOTT. Roc�art of the American -MALLET, AUGUSTE. Trou du Sarrasin. En

La grotte �graffiti et le

south west. Graphic Arts Center Publishing.

L´homme préhistorique.

. Edition pour la Revue mensuelle illustrée d´archéologie et d´anth- -VV.AA. Lárchéologie en Guyane Protection du Patrimoine Archéologi�ue et ropologie préhistoriques.�pp. �.

Architéctural de Gu�ane.

150

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

AS PINTURAS RUPESTRES DE SANT A ROSALÍA DE AGUA LINDA NA AMAZONÍA VENEZOLANA Pablo Novoa Álvarez Investigador experto en Arte Rupestre.

Directivo da Asociación Arqueológica Viguesa.

Exdirector do Centro Arqueológico Kuayu de Venezuela e Coordinador do Patrimonio Arqueológico del Estado de Barinas (Venezuela)

Sumario Narramos neste artigo a expedición realizada ao estado venezolano de Amazonas para estudar o desco�ecido abrigo de Agua Linda�unha das mostras de arte rupestre máis grandes e fantásticas de América. Achegarémonos�asemade�ao chamanismo e espiritualidade dos indios hi�i e des� cribiremos algúns dos megálitos e outros restos ar�ueolóxicos localizados na contorna do pobo� ado indíxena piaroa de San Miguel de Manuare.

Palabras clave: pintura rupestre�abrigos�hi�i�piaroa�chamán�Amazonas�Venezuela

Abstract e� tell in this article our trip to the Venezuelan state of Amazonas to stud�the un�no�n roc� shelter of Agua Linda�a sample of the largest and �onderful roc�art of America. At the same time��e tal�about the shamanism and spiritualit�of indian hi�i and �e describe some of the megaliths and other archaeological remains located in the surroundings of the indian piaroa to�n of San Miguel de Manuare.

Keywords: roc�art�roc�shelter�hi�i�piaroa�chamán�Amazonas�Venezuela

Petra La Rosa� aborixe da etnia Hi�i ou Guahibo da comunidade de Santa Rosalía de Agua Linda no Estado Amazonas�ao sur de Venezuela�saíu como moitos días a recoller algúns froitos ao conuco situado a poucos �ui� lómetros do poboado. Eran os primeiros días do mes de febreiro de �como sempre cha� máballe a atención a grande monta�a de pedra situada enriba das terras de labor do seu home.

Algo lle fixo dirixir a mirada cara ao farallón situado no alto da mole rochosa cando viu un personaxe �ue cubría o seu corpo cunha túnica branca �ue lle chegaba ata os pés e �ue lle facía sinais cos brazos. Asustada�a muller saíu precipitadamente para a aldea pois� u� e ela

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

soubese�esa monta�a nunca fora visitada por persoa ningunha. o�da emocionada chegou ao poboado e contoulle ao seu xenro Pedro Chipia�e o �ue vira. Ao outro día Pedro�u� e por a�uel entón contaba con �anos de idade� �uixo matar a curiosidade e�sen pensalo dúas veces�subiu á gran monta�a de pedra�á cal os indíxenas da zona lle ti�an un grande respecto.

Despois de varias horas de cami�ada abríndo� se paso a través da selva co seu machete e escalando a monta�a�pola parte máis alta�che� gou ao farallón �ue ao longo duns douscentos metros se estendía sobre o cumio da monta�a.

Ao chegar�a súa sorpresa foi maiúscula pois a gran parede do farallón estaba pintada con

151

Fol de Veleno

n�3 2013

As Pinturas Rupestres de Santa Rosalía de Agua linda - Pablo Novoa l�varez miles de figuras dos máis variados motivos.

Pedro tardou en reaccionar.

vas de auga. A partir de aí tivemos �ue mitigar a nosa sede coas pólas duns arbustos u� e cor� taba Pedro co seu machete e cuxo interior con� ti�a saborosas fibras con sabor a limón� un zume�dito sexa de paso� �ue bebido en exce� so causaba unha prolongada irritación de gorxa.

Vista panorámica, dende a selva, do abrigo con pinturas precolombinas de Agua Linda

Petra La Rosa, a aborixe hi� i que tivo a experiencia en 1� 2� coa personaxe de túnica branca que lle facía sinais dende o abrigo con pinturas precolombinas de Agua Linda

A pesar dos �anos u� e ten na actualidade� Pedro narrábame emocionado o sucedido había �anos e foi así como na súa compa�a e na do investigador amazónico Santiago �bispo realizamos novamente a rota para co�ecer e poder estudar o devandito lugar.

Debido a �ue había tempo u� e ninguén subira á monta�a�a subida fíxose complicada polo intricado e selvático do acceso. Despois de varias horas de cami�o abrindo unha trocha na selva a forza de machete e tras facermos varias paradas de descanso esgotamos as nosas reser� 152

No último tramo de acceso enfrontámonos á parte máis complicada�pois tivemos �ue esca� lar os últimos metros coa axuda dunha desgas� tada corda �ue traía o noso guía�o indíxena Pedro�e �ue non me inspiraba moita confian� za. �primeiro en subir foi o noso guía�u� e non necesitou da cordada para chegar�e apro� veitou para atala arriba e subir despois Santiago e eu seguino xa máis tran�uilo�espe� rando �ue a corda aguantase os meus case setenta �uilos de peso. r�as escalar o último tramo do cimo chegamos ao idílico lugar e ao contemplarmos a extraordinaria paisaxe selvá� tica e o enorme mural de case douscentos metros de longo pintado con miles de figuras a emoción embargounos�estabamos ante un dos achádegos de arte rupestre máis importantes descubertos no mundo�e pensar �ue á metade do cami�o estiven a pi�ues de abandonar a

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

As Pinturas Rupestres de Santa Rosalía de Agua linda - Pablo Novoa l�varez expedición� Entre as figuras pintadas destacaban varias de formas humanas con longas túnicas�nese momento veume á mente a historia da visión da india Petra�a sogra de Pedro.

Entre os múltiples dese�os u� e estaban pintados no enorme panel había numerosas figuras de animais das máis diversas O autor e Pedro Chipiaje, descubridor do lugar en 1� 2�, sentados características�incluso pareceu� diante do panel principal con pinturas do abrigo me ver unha avestruz� e un touro ou bisonte�� igualmente escenas de figuras �ue parecía u� e se reflecti� había formas humano�animais. Podíanse ver ran na auga�o �ue lles daba un carácter artísti� moitos grupos de figuras humanas practicando co moi peculiar e case desco�ecido dentro da danzas e ritos�escenas de caza�algunhas figu� arte rupestre americana. g� ualmente en todo o ras humanas con grandes máscaras montadas mural destacaban unha especie de grandes nunha especie de embarcación�u� tra curiosa triángulos decorados no seu interior�coma se representaba unha gran figura humana tocando parecesen ás�colgando destas figu� ras unha especie de formas antro� pomorfas. Pero u� izais a figura u� e máis me impactou foi unha sorte de barco con tres velas triangulares �ue pola súa forma lembrábame as antigas embarcacións de totora� como a�uelas construídas para reproducir as viaxes na antig�idade por navegantes modernos como �hor He�erdahl� �itín Mu�oz e outros�o cal nos suscita unha inte� rrogante sobre o pasado americano� preguntándonos de onde sacaron a idea os realizadores destas pinturas O autor tomando fotos das pinturas rupestres do abrigo para plasmar unha embarcación prehistórico de Agua Linda deste tipo nun apartado lugar da Amazonía venezolana. o�do un repertorio de unhas maracas triangulares�mentres debaixo figuras e escenas as do abrigo prehistórico de desta varias formas humanoides realizaban Agua Linda u� e o día �ue sexa estudado con unha especie de danza. �u� e máis me impre� detemento nos achegará datos sobre o pobo sionou do abrigo de Agua Clara foron varias

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

153

Fol de Veleno

n�3 2013

As Pinturas Rupestres de Santa Rosalía de Agua linda - Pablo Novoa l�varez �ue realizou estas manifestacións ar�ueolóxi� cas hai milenios. n� has datacións u� e se pode� rían remontar u� izais ata os �.�anos de antig�idade na fase máis antiga�pois detecta� mos pinturas máis vellas e máis modernas�o �ue ameritaría un estudo moi detallado de todas as figuras.

tran�uilizar os máguaris e curar enfermidades.

Por regra xeral son homes e algunhas veces algunha muller anciá. �curandeiro ou chamán ponse en contacto cos espíritos a través de substancias alucinóxenas e trasládase a lugares moi apartados a practicar os seus ritos� ás veces en abrigos rochosos situados nas monta� a� s altas�onde entran en transo e realizan algunhas das pinturas.

Antes de inxerir drogas �como o o� po��o chamán debe facer xaxún e absterse de prácticas sexuais� igualmente debe someterse a unha limpeza espiritual e corporal con� sumindo beberaxes vomitivas. � chamán diagnostica nas súas visións a enfermidade e as súas causas ou o probable causante� Pedro Chipiaje, descubridor do lugar, con pinturas precolombinas curando deste xeito o seu paciente en 1� 2�e guía que levou o autor a coñecer un dos abrigos cos cos seus cantos u� e fan referencia deseños rupestres máis grande do mundo a algún animal ligado á enfermida� de. a�mén tocan as maracas �ue Se os actuais aborixes hi�i �ue viven na representan a voz dos espíritos e�no caso das rexión son os descendentes dos antigos pobos pinturas rupestres� trasladan as súas visións �ue deixaron plasmadas as devanditas mani� realizando figuras da máis diversa índole. festacións ar�ueolóxicas� poderiamos pensar �ue esas mostras artísticas estivesen relaciona� Segundo as crenzas culturais dos aboríxes das con certos ritos e cos costumes practicados hi�is�todos os seres humanos e animais posú� polos chamáns do grupo. Como na cultura en dúas almas��etbi�e �búmpe�.A primeira occidental� os indíxenas posúen certas crenzas sobre o home� a natureza e os seus costumes. Entre os hi�is os máguaris son os gar� diáns da natureza� segundo eles te�en aspecto humano e viven no ar�son donos da flora e da fauna e por iso deben ser tratados respec� tuosamente. Cando os homes non obedecen� estes envíanlles enfer� midades e incluso a morte�só os O investigador Santiago Obispo e o guía Pedro Chipiaje medindo chamáns están en capacidade de

e fotografando algunhas das figuras do gran mural arqueolóxico

154

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

As Pinturas Rupestres de Santa Rosalía de Agua linda - Pablo Novoa l�varez é invisible e abandona o corpo mentres dorme para aparecer nos so�os doutros homes. A segunda sepárase do corpo coa morte� esta viaxa á morada de u� a� i��o creador supre� mo�unha sorte de ceo onde goza de plenitude

humanas� �uliva�úa� ladrón de cadáveres� Masiphéphere� é o es�uelético enviado da morte. A este grupo pertencen unha serie de espíritos malignos e grotescos �ue posúen temporalmente os homes e u� e lles causaban enfermidades. Existen outras figuras míticas como os Mánu�pais dos ríos e protectores dos animais

Santiago Obispo e Pedro Chipiajes introducidos na fenda do abrigo coas pinturas rupestres, que segundo indicou o aborixe hi� i, posúe propiedades enerx� ticas

e abundancia de alimentos. Cando un chamán morre�o seu �búmpe�vai vivir dentro dunha grande serpe no fundo dalgún río. Dentro das crenzas dos hi�is destacan os heroes civiliza� dores� entre outras figuras míticas destacan� á� maxa�espírito do trono e creador das ser� pes�Do�áti�ser maligno devorador de almas

Estrañas figuras de animais como esta aparecen pintadas no abrigo prehistórico descuberto na Amazonía venezolana

Especie de soporte ou embarcación. Presidida por un animal e varios homes cos brazos levantados, coma se estivesen realizando unha danza ou algún tipo de rito

Curiosa pintura situada no abrigo prehistórico de Agua Linda�parecera un velame ou unhas ás

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

�chamán hi�iescolle a súa profesión ou hér� daa do seu pai nun longo proceso de aprendi� zaxe �ue debe pagar con bens materiais ou tra� ballo. s� instrumentos esenciais do seu poder radican nunha pedra máxica chamada á� nali. r�átase dun fragmento de rocha cristalina. Con só axitar esta pedra� o chamán pode causar 155

Fol de Veleno

n�3 2013

As Pinturas Rupestres de Santa Rosalía de Agua linda - Pablo Novoa l�varez de plantas medicinais. Quizais moitas das manifestacións artísticas de Agua Linda nos reflicten todos estes costumes milenarios her� dados polos aborixes hi�is�actuais moradores desta rexión da Amazonía venezolana.

Varias figuras humanas, unha delas cunha grande máscara, parece que estivese navegando en dúas embarcacións

Despedirse do abrigo precolombino de Agua Linda non é tarefa fácil� despois de pasar varias horas estudando os murais deste lugar tan máxico �ue nos deixou cativados. Pouco antes do regreso�o noso guía Pedro amosou� nos unha fenda no abrigo�xusto debaixo dun�

Montaña rochosa de granito ígneo, onde probablemente sacaron a materia prima para fabricar os monólitos prehistóricos descubertos perto do poboado piaroa de San Miguel de Manuare

Santiago Obispo e o autor xunto ao monólito de escasos catro metros de longo descuberto en medio da selva, perto do poboado da etnia piaroa de San Miguel de Manuare, na Amazonía venezolana

enfermidades ou matar os seus inimigos. Esta sérvelle para descubrir e castigar o responsable dunha morte. �mal de ollo é causado pola mirada dun chamán maligno. Este é a fonte de todas as enfermidades graves�a súa cura ame� rita a intervención do curandeiro e dos seus espíritos auxiliares Máli�e e Máli�ai�e un tra� tamento �ue inclúe danzas�cantos�to�ue de maraca�sopros�masaxes�succión e inxestión 156

has pinturas�onde apenas cabían dúas persoas delgadas de pé. Pedro díxonos u� e cando subía ao lugar e se introducía no devandito lugar sentía �ue se cargaba de enerxía. El e Santiago metéronse e�segundo afirmaban os dous�sen� tían un gran �pracer espiritual�ao introducirse na�uel claustrofóbico lugar. Eu non me atrevín a tanto pois prefiro respectar este tipo de luga� res�pero si sa�uei o meu péndulo de cuarzo para facer unha proba de radiestesia e ao po�e� lo no lugar empezou a xirar coma tolo�o u� e nos deixou aos tres sorprendidos. Pedro non co�ecía o uso do péndulo e ensineille a practi�

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

As Pinturas Rupestres de Santa Rosalía de Agua linda - Pablo Novoa l�varez car con el. Foi así como me confesou �ue o seu pai fora chamán do grupo e �ue aprendera moitas cousas con el. Xa de regreso e no pobo� ado�Pedro e eu non deixamos de conversar sobre experiencias máxicas e a práctica do chamanismo entre os aborixes actuais� el manifestoume �ue xa apenas �uedan indíxenas u� e co�ezan esas prácticas e a maioría dos poucos �ue hai�principalmente os residentes perto das grandes poboacións� terminaron comercializando os seus saberes e�deste xeito� estes co�ecementos vanse perdendo pouco a pouco�ata u� e un día�por desgraza�desapare� zan totalmente.

Esta viaxe á Amazonía venezolana non termi� nou a�uí�ao día seguinte proseguimos a rota para visitar�na mesma rexión�a comunidade indíxena de San Miguel de Manuare�habitada por membros da etnia Piaroa. En terras desta comunidade localizamos a primeira cultura megalítica descuberta en Venezuela� na u� e destaca un monólito menhir de �centíme� tros de alto por case un metro de circunferen� cia�totalmente tallado e rematado�na súa parte alta�en forma redondeada. �monólito presen� taba�ademais�os restos de gravados nalgunhas das súas caras. Moi perto do lugar e nunha grande monta�a de granito ígneo duns cin�

O autor xunto a unha grande estela circular de pedra descuberta xunto a un abrigo prehistórico e outros monumentos megalíticos cerca do poboado piaroa de San Miguel de Manuare

O autor xunto a un megálito prehistórico descuberto nas proximidades do poboado aborixe da etnia piaroa de San Miguel de Manuare

cuenta metros de altura�localicei os restos da canteira feita sobre as paredes da monta� a� para fabricar os monólitos�probablemen� te usados por algunha antiga civilización megalítica nos seus rituais ou cultos.

David Rodríguez e Santiago Obispo no abrigo prehistórico de San Miguel de Manuare na Amazonía venezolana

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Perto do lugar localizamos un abrigo con pinturas rupestres milenarias e miles de frag� 157

Fol de Veleno

n�3 2013

As Pinturas Rupestres de Santa Rosalía de Agua linda - Pablo Novoa l�varez mentos de cerámica antiga�así como moreas de cunchas de caracol. g� ualmente� descubri� mos� semienterradas na selva� dúas grandes estelas redondas de pedra�coma se de grandes rodas se tratasen. Así como varios megálitos máis de menor tama�o e algunhas marcas en varias pedras situadas en pleno leito dun regato� de muí�os antigos e amoladores de puntas de frecha. s� aborixes piaroas Toma a� rea do río Orinoco ao seu paso polo estado Amazonas de �ue viven na zona desco�ecen Venezuela e onde se localizan importantes restos arqueolóxicos de �ue pobo puido ser o autor dos carácter precolombino devanditos monumentos pero té�enlles un grande respecto. Estes achádegos pobos milenarios �ue poboaron a Amazonía supo�en unha interrogante máis sobre os americana.

N o ta s Os Hiwi son unha poboación relativamente heteroxénea e moi dispersada que habita as sabanas ou Llanos do oeste de Venezuela e leste de Colombia. Hoxe en día ocupan case toda a rexión do Vichada en Colombia. Existen uns poucos grupos ao norte dos ríos Meta e Orinoco e nalgunhas zonas dos estados venezolanos Apure, Guárico e Bolívar. Como a meirande parte dos grupos étnicos americanos, os cales no levaron á escritura os seus coñecementos sobre organización social, economía, relixión, etc. para a ensinanza das xeracións futuras, as informacións que posuímos deles fóronnos proporcionadas polos exploradores e os misioneiros asentados nos seus territorios logo do proceso de conquista. A primeira vez que se fala especificamente dos hiwis ou guahibos (como tamén se lles denomina) é nun relato da expedición do alemán ao servizo da Coroa Española, Nicolás Federmann, á rexión dos Llanos. Cerca do río Meta, en 1538. Esa expedición atopou grupos de indios nómades mencionados con nomes tan diversos como Guaigua, Guahigua, Guashigua e Guayhigo.

En 1800 Alexander Von Humboldt e o viaxeiro e naturalista francés Aimée Bonpland internáronse no Orinoco dende a desembocadura do río Apure. A eles débense importantes descricións xeográficas, astronómicas e arqueolóxicas que non só lle permitiron o levantamento e a corrección de mapas como a "Carta itinerante do Orinoco, Atabapo, Casiquiare e río Negro" (París 1814), senón que impulsaron a cartografía como disciplina xeográfica. Ademais, son innumerables as súas achegas a outras ciencias, como a botánica e a zooloxía. A súa exploración do río Casiquiare permitiu verificar a existencia dunha canle natural que une as dúas concas hidrográficas de América, a do Orinoco e a do Amazonas, a través do río Negro.

A Humboldt débeselle o establecemento dos primeiros estudos para establecer a orixe asiática do home americano e o inicio dunha antropoloxía que se apoia en criterios científicos. Os seus estudos abriron novos camiños de coñecemento en varias disciplinas antropolóxicas, como a etnobotánica, a etnografía, a lingüística e a arqueoloxía. As súas descricións das formas culturais de pobos indíxenas como os hiwis ou guahibos, os piaroas, os yaruros, os otomacos, os sáliba, os maipures e outras culturas aborixes máis, que forman parte da súa grande obra "Viaxe ás rexións equinocciais do Novo Continente", colócano entre os pioneiros da antropoloxía sudamericana.

158

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

A T ORRE DOS MOUROS: A r queoloxía pública e divulgación na Costa da Mor te Manuel Gago Xornalista e profesor da USC. Responsable da comunicación do proxecto e Antón Malde Arqueólogo.

Director científico do proxecto

Sumario Entre a primavera e o verán de �o concello de Carnota �A Coru�a�acolleu unha experien� cia singular de investigación científica�dinamización social e comunicación ao redor dun sitio ar�ueolóxico�a o�rre dos Mouros�ubicada na parro�uia de Lira. �proxecto foi unha experien� cia piloto destinada a explorar novas visións�modelos e estratexias de interacción co patrimonio cultural u� e posteriormente poideran ser aplicadas noutras localidades e proxectos.

Palabras clave: ar�ueoloxía�patrimonio�divulgación�voluntariado

Abstract Bet�een the spring and summer of �a peculiar event of scientific research�social d�nam� ics�and communication too�place in the to�n of Carnota �A Coru�a�around an archaeologi� cal site�the o�rre dos Mouros�situated in the parish of Lira. �he pro�ect a� s a pilot aimed to explore ne�visions�models�and strategies of interaction i�th cultural heritage that later could be applied to other localities and pro�ects.

Keywords: archaeolog��patrimon��diffusion�volunteering

1.- Fundamentos teóricos �proxecto da o�rre dos Mouros parte da pre� misa de �ue un sitio ar�ueolóxico é esencial� mente un obxecto cultural. �dicir�constitúe non só un espazo físico de traballo científico� senón tamén un ecosistema de produtos e ser� vizos cara o cidadán �ue se incardinan dentro das estratexias da denominada industria cultu� ral e a aproveitando os seus recursos�canles e potencialidades. Como obxecto cultural�debe producir contidos e servizos desde o primeiro momento�pero tamén é un sistema u� e produ� ce información e comunicación e �ue constrúe un público.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Así mesmo�este obxecto cultural debe conver� terse nunha fonte reco�ecible de recursos para a poboación local e supralocal�e eses recursos non deben ser unicamente económicos�senón sociais�comunitarios e identitarios. s� sitios ar�ueolóxicos son�por definición�lugares de memoria� pero tamén espazos �ue agregan valor aos seus territorios de múltiples xeitos.

Consideramos un grave erro das nosas políti� cas públicas encol do patrimonio cultural o lexitimar a viabilidade dunha intervención ar�ueolóxica e de recuperación dun xacemen� to unicamente a través dos beneficios do sec� tor turístico�usando criterios de retorno econó� micos en exclusiva. As políticas así concibidas 159

Fol de Veleno

n�3 2013

A Torre dos Mouros: Arqueoloxía Pública e Divulgación na Costa da Morte - Manuel Gago e Antón Malde ignoraron á poboación local�u� e debe ser a valedora do xacemento ante as administra� cións públicas cando estas cambian as súas prioridades e políticas. �discurso lexitimador turístico alienou e dis� tanciou a moitas persoas dos seus xacementos e recursos de patrimonio cultural�non senten �ue pertencen a eles�senón �ue están destina� dos a un turista imaxinario �ue ninguén sabe exactamente como é nin de onde vén. Son esas políticas as u� e conduciron�por exemplo�ao fracaso do �dos roteiros de sendeirismo abertos nos últimos dez anos en Galicia. Son roteiros escasamente percorridos e non reco� �ecidos pola poboación local como tales.

iura

Nun contexto de retroceso do investimento público en patrimonio cultural�a reintegración do patrimonio cultural no discurso das socie� dades contemporáneas é un dos grandes desa� fíos� e non só en Galicia. Nocións como a �custodia descentralizada�son determinantes para garantir a supervivencia e bo estado do inxente patrimonio cultural de Galicia� ante unha Administración �ue carece dos recursos precisos para a súa protección eficiente.

Consideramos u� e a poboación de proximida� de ao xacemento debe erixirse na primeira embaixadora do sitio ar�ueolóxico�e tamén na primeira garante da súa preservación.

- O monte da Torre dos Mouros desde a praia de Carnota.

Foto: Sole Felloza

�proxecto da o�rre dos Mouros naceu tamén co obxectivo de detectar e construír o novo discurso de espazos es�uencidos pola poboa� ción local desde unha óptica do século XX�.

Cal é a función dun castro�dunha fortificación� dunha mámoa ou dun petróglifo no noso tempo�Para �ue lle serven a unha comunida� 160

de�Quen debe construír ese significado�

A nosa estratexia pasa por implicar á poboa� ción local nos procesos de construción do co�ecemento científico ao redor do sitio.

Consideramos �ue un xacemento ar�ueolóxico desempe�a un importante rol de estruturación e vertebración das comunidades locais� nun contexto de perda dos referentes habituais na

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

n�3 2013

Fol de Veleno

A Torre dos Mouros: Arqueoloxía Pública e Divulgación na Costa da Morte - Manuel Gago e Antón Malde sociedade tradicional. �dicir�o criterio econó� mico é fundamental para a viabilidade dun sitio ar�ueolóxico localizado no rural� pero xera o fracaso do xacemento cando se concibe unicamente de acordo con este criterio.

Se ben os proxectos deben incluír e integrar o folclore e os relatos tradicionais dentro do dis� curso ao redor do xacemento�a ar�ueoloxía actual dános a oportunidade de �ue a propia sociedade se impli�ue na interpretación do xacemento e participe�in situ�na construción de discursos novos �ue se adaptan á idiosin� crasia e os tempos actuais. �fascinante da cul� tura galega como espazo de traballo é a súa capacidade de asimilación e integración do discurso mítico e o discurso científico. Pola nosa experiencia�esa aparente dualidade non é percibida como tal. Esa é unha oportunidade de futuro.

Nese sentido� consideramos os procesos de divulgación e comunicación científica como unha estratexia axeitada para complementar a experiencia física da intervención na o�rre dos Mouros�para vincular e manter a toda a comu� nidade informada dos movementos e para construír un obxecto cultural de maior impac� to e dimensión �ue o ámbito exclusivamente local. Considerabamos �ue a comunicación da ciencia actual�moi resultadista�está orientada á presentación de resultados definitivos�cando o traballo científico é máis ben un proceso.

Desde o punto de vista da comunicación�o interese científico do proxecto estaba en inves� tigar eses procesos como tales.

1 Poden consultar información e resultados da intervención de Pena Furada no sitio web do proxecto: www.penafurada.net

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

�proxecto ten moitas raiceiras �ue cómpre mencionar. Desde a recuperación do espírito das intervencións ar�ueolóxicas levadas a cabo nos anos � en diferentes puntos de Galicia e promovidas por entidades culturais non institucionais�e u� e contaron coa interac� ción entre profesionais da ar�ueoloxía e afec� cionados� ata as diferentes iniciativas de ar�ueoloxía pública levados a capo polo �nstituto de Ciencias do Patrimonio �NC�P� do Conse�o Superior de �nvestigaciones Científicas �CS�C�en diferentes xacementos ar�ueolóxicos ao longo dos � e dos � �Castrolandín�Neixón�A Lanzada�.Significou tamén o refinamento e a mellora de técnicas de intervención social e comunicación �ue xa experimentaramos en outono de �durante a intervención ar�ueolóxica dr limpeza do sitio ar�ueolóxico de Pena Furada �Coirós�

�

.

�proxecto implementouse con recursos eco� nómicos mínimos. A ausencia dun orzamento formal como tal foi substituída pola descentra� lización do gasto�diferentes entidades asumí� an custes respectivos de participación no pro� xecto�esencialmente exercidos a partir do uso de recursos humanos e tecnolóxicos propios� na execución do proxecto participaron entida� des institucionais�empresas e entidades do ter� ceiro sector� canda moitos esforzos indivi� duais. �Concello de Carnota�promotor do proxecto� encargouse dos custes de loxística. Malde Ar�ueoloxía subministrou o e�uipamento ar�ueolóxico e recursos humanos�ao igual u� e o �NC�P� do CS�C. � Grupo de Novos Medios achegou as tecnoloxías de comunica� ción e difusión�así como recursos humanos�e a empresa DeHistoria realizou un pe�ueno estudo documental sobre o espazo. DEM� 161

Fol de Veleno

n�3 2013

A Torre dos Mouros: Arqueoloxía Pública e Divulgación na Costa da Morte - Manuel Gago e Antón Malde Editora participou tamén coa creación dunha banda dese�ada orientada á difusión do pro� xecto u� e integrou tamén nas súas políticas de difusión. A Consellería de Cultura e Educación da Xunta de Galicia participou colaborando economicamente nas accións de difusión dos resultados científicos e autorizando a interven� ción ar�ueolóxica.

A participación de entidades complementouse cunha importante participación de voluntaria� do tanto no ámbito técnico ar�ueolóxico como noutros ámbitos de participación. En total� máis de �persoas participaron de xeito acti� vo nos ámbitos do proxecto�incorporándose nalgún momento dos tres meses de traballo �ue implicou. n� ha significativa parte dos voluntariado u� n � procedía do propio concello de Carnota�e participaron esencial� mente na inxente tarefa de desbroce manual de �metros cadrados de terreo durante tres meses. �resto dos voluntarios incorporáronse nas catro fins de semana �ue supuxeron a intervención directa de limpeza fina e sonda� xes ar�ueolóxicas.

2.- O sitio arqueolóxico: a súa problemática A o�rre dos Mouros é un sitio ar�ueoló� xico de grandes dimensións localizado a máis de trescentos metros de altura sobre a parro�uia de Lira C� arnota�. � sitio ar�ueolóxico ocupa unha ampla superfi� cie entre varios outeiros �ue pechan o sur do arco de Carnota�ao oeste dunha falla xeolóxica e exercendo unha impor� tante posición de preeminencia visual sobre todo Carnota�a abra de Fisterra e o litoral ata Monte Louro �Muros�� así coma os cami�os interiores �ue comuni� 162

caban Carnota con Muros.

A súa existencia foinos comunicada por Xilberto Caama�o�presidente da Asociación Monte Pindo Par�ue Natural� a �uen fixera partícipe da súa existencia Jordi a�to�veci�o de Carnota.

A o�rre dos Mouros foi identificada xa nunha data moi temperá�no Diccionario GeográficoEstadístico de Madoz �de onde procede a primeira mención da súa existencia e a alu� sión á presenza de estruturas ar�ueolóxicas moi relevantes� �en la cúspide del monte Garganta se encuentran vestigios de torreones cu�o sitio es conocido por o�rres de Mouros�.

Aínda u� e o monte estudado recibe numerosos topónimos distintos�o e�uipo decidiu nomear o proxecto con esta denominación�o�rre dos Mouros. Autores como Fernando Alonso Romero recolleron diversos aspectos do seu folclore�en especial a lenda do cabali�o de ouro.

A problemática da o�rre dos Mouros derívase das súas características �ue a singularizan no seu contexto cultural e xeográfico. r�átase dunha fortificación de grandes dimensións

iura

- Mitin de Castelao en Lira en 1� 3�coa Torre dos Mouros ao fondo

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

A Torre dos Mouros: Arqueoloxía Pública e Divulgación na Costa da Morte - Manuel Gago e Antón Malde a� lomenos dúas hectáreas�situada nun territo� rio abrupto e de moi pouca produtividade agrí� cola�así como unha clara e difícil exposición aos ventos do Atlántico.

iura

da súa existencia. A integración entre as mura� llas e a topografía da o�rre dos Mouros é moi eficiente� incorporando as penedías como parte do sistema defensivo e optimizando�xa �ue logo�os traballos de amurallamento.

A fortificación consta de dous recintos clara� mente diferenciados. � recinto baixo com� prende unha área de �metros cadrados e unha superficie chan encaixada entre dous grandes outeiros. A partir de diferentes deno� minacións tradicionais deste espazo podemos supo�er un aproveitamento agrícola deste recinto en épocas posteriores ao seu abandono� Alvariza dos Mouros, Curro dos Mouros�Este aproveitamento exprésase visualmente no erguemento dun valado tradi� cional �ue aproveitou directamente os grandes volumes de cachote da muralla� reerguendo unha pe�uena li�a delimitadora u� e pecha e

- Localización da Torre dos Mouros en Galicia e no concello de Carnota

A fortificación está dotada de elementos monumentais� como a existencia dun dobre perímetro amurallado de máis de �metros de desenvolvemento�no �ue a muralla superior consta de paramentos de carácter ciclópeo e un grosor de cinco metros de ancho nalgúns puntos. A muralla inferior�máis reducida�alterna os paramentos a base de cachote coa integración de penedos cortados e situa� dos en posición a partir da súa extrac� ción de cotas superiores. A traza da muralla é regular e rectilínea ao longo de todo o perímetro�se ben o seu estado de conservación é disimilar. Recentes observacións aéreas amosan posibles indicios dunha terceira li�a defensiva� inferior� �ue parece estenderse de xeito regular ao longo do sector occidental da fortificación en paralelo coas outras dúas li�as de murallas� pero a espesa matogueira actual impide a verificación

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

iura

- Ortotofo da Torre dos Mouros que revela as principais estruturas. Fonte: Google Maps

acouta o recinto baixo. n� ha das peculiarida� des iniciais do recinto baixo era o contraste evidente entre os grandes volumes de pedra e mampostería xeradas pola muralla en relación á aparente ausencia de edificacións no interior do recinto�agás na área próxima ao lenzo de 163

Fol de Veleno

n�3 2013

A Torre dos Mouros: Arqueoloxía Pública e Divulgación na Costa da Morte - Manuel Gago e Antón Malde muralla oriental�o máis protexido do vento. � recinto alto�aínda �ue de grandes dimen� sións teóricas�en realidade ten unha superficie útil para habitación moi reducida� esencial� mente vertebrada a partir dun estreito aterraza� mento situado na área occidental do recinto. � recinto aproveita a configuración natural do outeiro co�ecido como Monte do Castro na microtoponimia da o�rre dos Mouros. Este recinto ten as maiores capacidades de visibili� dade do seu contorno inmediato. Debido ás enormes dimensións da o�rre dos Mouros�este recinto só tivo unha pe�uena intervención de limpeza�orientada a crear un corredor de acce� so para as tarefas de prospección�pero desco� �ecemos como está estruturada esa terraza occidental. Constatamos a posible existencia de pe�uenas casoupas ou construcións nalgúns puntos do sector oriental�próximas á muralla� pero ao non seren intervidas� carecemos de datos �ue nos permitan saber se son contempo� ráneas das estruturas defensivas. �xacemento ar�ueolóxico non estaba catalo� gado no Catálogo da Xunta de Galicia�se ben figuraba nas Normas Provinciais de Planeamento. Malia iso�a fortificación estaba definida e ben presenta na memoria da parro� �uia de Lira� tanto a través da �Monte do Castro� Estivada dos Mouros� Alvariza dos Mouros� na memoria da parro�uia de Lira� pola nosa experiencia de traballo de campo� puidemos comprobar a extensión dunha lenda� �ue con certas variantes� pode atoparse en puntos da costa das rías de Muros e Arousa�o cabalo de ouro. No caso da o�rre dos Mouros� a variante máis estendida di así� "No monte do Castro/ no Curro do Medio/ hai un cabaliño de ouro/ enterrado coa súa manta/ e o seu freo"� .

164

Durante o traballo de campo puidemos tamén constatar a existencia de variantes interesantes da lenda� "Hai un cabaliño de ouro soterrado.

A metade del está no Monte do Castro e a � outra metade no castro de Miñarzo" . Esta referencia ten un interese grande�xa �ue vin� cula simbolicamente dous xacementos ar�ueo� lóxicos próximos entre si �o castro de Mi�arzo está localizado na actual poboación de Lira� aínda u� e sabemos u� e no século XV��era todo unha zona deshabitada�. Son os dous grandes recintos ar�ueolóxicos da parro�uia de Lira. �gran interese científico da o�rre dos Mouros procede do seu difícil encaixe nos es�uemas tipolóxicos e cronolóxicos dos sitios ar�ueoló� xicos da área. � poboamento castrexo do amplo territorio �ue ocupaban no seu tempo os antigos Supertamaricipresenta características �ue o diferencian tipoloxicamente das estrutu� ras localizadas na o�rre dos Mouros.

En primeiro lugar�as dimensións dos castros dun amplo territorio litoral e interior dos con� cellos de Noia� Serra de �utes� Muros� Carnota�Mazaricos ou Negreira son en boa parte dos casos moito máis reducidos �ue a o�rre dos Mouros. No ámbito local�a o�rre dos Mouros está moi próxima �a menos de � �m�de dous xacementos castrexos�Mallou e Mi�arzo��ue poden corresponder a unha cro� noloxía da ��dade do Ferro�de acordo cos patróns investigados por autores como González Ruibal en diferentes publicacións.

Alomenos dun deles�Mallou�as campa�as de 2 Informante: Ángel Piñeiro Gómez. Recollido por Mario Maceiras. Verán de 2012.

3 Informante: Recollida por Soledad Felloza.

Verán de 2012.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

A Torre dos Mouros: Arqueoloxía Pública e Divulgación na Costa da Morte - Manuel Gago e Antón Malde intervencións amosaron�en efecto�unha cro� noloxía �ue finalizaba no século �a.C. s� dous�así como a maior parte dos empraza� mentos castrexos do territorio� responden a esta preferencia de hábitat. Sitúanse en pe�ue� nos promontorios nas inmediacións dos recur� sos mari�os e agrícolas da área�respondendo a un patrón similar �dimensións dunha hectárea ou menos��estruturas defensivas sinxelas de parapetos de terra complementados�nalgúns casos�con murallas de pedra e foxos�e siste� mas de aterrazamentos. Só dispo�en dunha croa non dividida internamente e non dispo�en na maior parte dos casos dun amplo dominio visual.

Ao mesmo tempo�a exposición de Carnota ao �céano e a súa facilidade de acceso a Compostela debeu ser clave para o establece� mento estratéxico de dúas fortalezas altome� dievais relativamente ben documentadas xa no século X. �castelo de Canetum�actual Bico do Santo��mencionado nas propiedades do bispo de Compostela�Sisnando �e o castelo de Sant Iurgium�actual castelo da Raí�a Lupa�ou Pedrullo��localizado nunha penichaira intermedia no ascenso ao monte Pindo. n� ha terceira fortifica� ción� na estrema norte do macizo do Pindo�Penafiel�parece responder a un sistema de castelos ro�ueiros similar ás outras. Penafiel está documentada como un castelo derrubado polos �rmandi�os en � pero a famosa inscrición de excomu�ón do século X���ue está na base do castelo e a súa localización permitiría� nos aventurar�tamén�unha orixe altomedieval.

Ambos os tres castelos parecen responder�ao igual �ue os castros�a un patrón coherente de

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

situación e morfoloxía. Se os castros da área sitúanse nas proximidades das terras de cultivo e no fondo dos vales�sobre pe�uenos promon� torios� os castelos son da tipoloxía definida desde a d� ade Media en Galicia como r�o�uei� ros�. Benefícianse dun accidentado relevo e constrúen un sistema defensivo no alto das penedías�intervindo artificialmente as moles graníticas para aterrazar�ga�ar espazo de hábi� tat e establecer unha posición. r�átase de espa� zos de dimensións mínimas� Penafiel e Canedo manté�ense entre as �hectáreas� e Sant �urgium ten unha entidade maior�apro� ximadamente nas �has�e desta superficie do sitio ar�ueolóxico�o espazo habitable e aínda máis reducido. Sen embargo�na nosa impre� sión o principal elemento decisor da súa loca� lización�ten u� e ver coa ampla visibilidade dos seus emprazamentos e�non menos impor� tante�a súa proximidade a vías de comunica� ción naturais e tradicionais �ue conducen desde a costa ata o interior.

iura - Sitios arqueolóxicos fortificados en Carnota.

Dimensións e altitude. Fonte: Elaboración propia

Como se pode apreciar na figura �.�a o�rre dos Mouros atópase nun territorio cruzado entre uns xacementos entre os outros. Pola súa altitude e a ausencia de terras de cultivo nas proximidades� parecería responder á lóxica 165

Fol de Veleno

n�3 2013

A Torre dos Mouros: Arqueoloxía Pública e Divulgación na Costa da Morte - Manuel Gago e Antón Malde militar dos castelos altomedievais desta área.

Pola súa morfoloxía� achégase ás fortifica� cións da �dade do Ferro�pero tanto as dimen� sións como os patróns construtivos das li�as defensivas non parecen corresponder á época.

cursivas �ue nos permitían ensaiar novos dis� cursos no ámbito da divulgación científica� como explicaremos máis adiante.

Sen embargo� a fortificación da o�rre dos Mouros si parece gardar máis relación con outra fortificación próxima aínda nunha fase moi preliminar de estudo�a fortificación �ue denominamos Pindo Central. r�átase dunha gran área fortificada u� e pecha �hectáreas na zona máis alta do Monte Pindo�e está definida por unha potente li�a defensiva de aparello ciclópeo u� e adopta fórmulas de reforzo nas áreas máis vulnerables b� astións�dobres li�as defensivas�.Esta fortificación�aínda non cata� logada�parece responder nas súas dimensións a estruturas defensivas tardoantigas� aínda pouco co�ecidas�pero existentes no occidente da Península �bérica�pero tamén en áreas do Mediterráneo noroccidental. A súa relación formal coa o�rre dos Mouros é aínda hipotéti� ca�pero é unha vía suxestiva de traballo.

Como sinalabamos ao principio�o proxecto foi concibido de xeito poliédrico. A filosofía de fondo é �ue unha escavación ar�ueolóxica é unha celebración da ciencia�é dicir�vai máis alá do propio obxecto de investigación e debe ser unha oportunidade para estender o co�ece� mento e o proceso científico entre a poboa� ción. �interese polo pasado local é unha mag� nífica oportunidade para desenvolver progra� mas �ue amplíen e difundan co�ecemento. Xa �ue logo�unha das primeiras premisas do pro� xecto foi comprender �ue o proxecto debía saír do propio xacemento�situado nunha zona dis� tante�a gran altitude e con difíciles condicións meteorolóxicas�e actuar directamente sobre os puntos de reunión da comunidade local.

Dese�amos as seguintes actuacións�

3.- A intervención poliédrica

.� Xa �ue logo�os obxectivos iniciais da inter� vención ar�ueolóxica eran bastante claros�a limpeza do espazo ar�ueolóxico para poder estudar a morfoloxía e as súas técnicas cons� trutivas�e intervencións en forma de sondaxes para tentar concretar a súa cronoloxía. �sitio ar�ueolóxico da o�rre dos Mouros reu� nía especiais condicións para unha experiencia de ar�ueoloxía pública e de divulgación cien� tífica. A comunidade de Lira e Carnota�na súa historia recente�é un espazo dinámico�acostu� mado a emprender proxectos en común xera� dos a partir de iniciativas propias. Ao mesmo tempo� a imprecisión formal da o�rre dos Mouros reunía determinadas condicións dis� 166

.�

Obradoiros de arqueoloxía para nenos . �mpartidos por �olanda Porto e Xurxo A�án�ar�ueólogos do CS�C�os dous obradoiros de ar�ueoloxía foron impartidos na Biblioteca Pública de Carnota e se impartían en dúas �uendas divididas por idades. n� dos obradoiros� de arenoglifos� aprendía aos nenos os principais motivos da vizosa arte rupes� tre carnotá. �outro dos obradoiros�de cerámica castrexa�instruía nas principais formas e tecnoloxías do resto ar�ueoló� xico máis abundante atopado nos poboa� dos da �dade do Ferro.

Barferencias . Seguindo o exemplo empregado polo divulgador e neurocien� tífico Xurxo Mari�o e a experiencia pre�

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

A Torre dos Mouros: Arqueoloxía Pública e Divulgación na Costa da Morte - Manuel Gago e Antón Malde

�.

via tamén realizada co sitio ar�ueolóxico de Pena Furada�as Barferencias traslada� ron a experiencia ar�ueolóxica aos bares máis concorridos de Carnota�os sábados ás �horas. �obxectivo era facer visible na economía local�dun xeito sinxelo�dos beneficios dunha programación cultural ar�ueolóxica e dunha intervención ar�ueolóxica. As Barferencias eran char� las informais non focalizadas exclusiva� mente no ámbito da o�rre dos Mouros� senón �ue o programa desenvolvía aspectos da ar�ueoloxía e a Historia galegas vinculados en sentido amplo con Carnota. Dese�amos cinco barferencias� cada unha impartida nun bar distinto. n� ha sobre Comercio e navegación na d� ade do Ferro �Xurxo A�án e Rafael Rodríguez�� outra sobre petróglifos A� ntonio de la Pe�a e o canteiro local José Cernadas�descubridor de boa parte dos conxuntos rupestres de Carnota�� sobre aspectos pouco co�ecidos da �dade do Ferro �Alfredo González Ruibal�� sobre piratería na Costa da Morte ao longo dos séculos �Manuel Gago e Ale�andro Lamas�.

Visitas guiadas, segmentadas e personalizadas . �proxecto dispu�a dun guía especializado� Xosé Gago� da empresa Cool�o�uring�destinado á continua aten� ción aos visitantes��ue se foron incre� mentando de xeito proporcional confor� me avanzaba a intervención e a campa�a de comunicación. o�dos os días ofrecía� se unha visita guiada gratuíta dunha duración aproximada dunha hora�pero o guía atendía a grupos de visitantes �ue chegaban a horas distintas. A partir de agosto ofrécese un programa de visitas personalizadas para grupos. Cal�uera

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

�.

persoa �ue �ueira visitar o xacemento� hoxe en día�pode contratar unha visita especializada na data �ue lle conve�a. � guía ofrecíanos un feed�bac� determi� nante para co�ecer a reacción dos visi� tantes ante o xacemento� as áreas de maior interese ou aspectos tan importan� tes como a identificación efectiva das estruturas ar�ueolóxicas. � importante sinalar a realización de actividades situ con colectivos segmentados�coma os nenos da comunidade local. Estas actividades baseábanse tamén en visitas guiadas adaptadas e en sesións de contos nas �ue se recreaba a tradición oral da o�rre dos Mouros.

Banda deseñada. De acordo tamén coa filosofía sinalada ao principio� un dos obxectivos é �ue o sitio ar�ueolóxico debe xerar produción de industria cultu� ral desde o primeiro momento �ue faga viable a amortización de custes. Neste sentido�e contando coa colaboración da Consellería de Cultura e Educación da Xunta de Galicia�traballamos co debu� xante Manel Cráneo e Demo Editorial para xerar unha publicación de ámbito xeral �ue presentara�en banda dese�ada� os principais resultados da campa�a �. Concibímola como un produto eminentemente narrativo��ue outorgaba personalidade ás estruturas ar�ueolóxi� cas exhumadas e facía visibles as hipóte� ses do e�uipo de investigación. A banda dese�ada agasállase aos nenos de Carnota e se converte nun obxecto sim� bólico para os voluntarios �ue participa� ron no proxecto��ue reciben un exem� plar personalizado e adicado polo autor. �resto distribúense en puntos de venda e librarías de toda Galicia e os seus

in

167

Fol de Veleno

n�3 2013

A Torre dos Mouros: Arqueoloxía Pública e Divulgación na Costa da Morte - Manuel Gago e Antón Malde

�.

beneficios destínanse a amortizar custes básicos do proxecto.

Branding, merchandising e creación de marca . Para obter retornos económi� cos e facilitar a difusión do proxecto�un elemento relevante foi a constitución de elementos de brandinge mar� eting con aplicación multisoporte. � brandingfoi concibido para fixar a tradición oral da o�rre dos Mouros e demostrar a súa con� versión en iconas contemporáneas. Deste xeito�o dese�ador local Mario Maceiras� a suxestión do e�uipo do proxecto�traba� llou cun radiante cabalo de ouro u� e se converteu nun importante elemento de valor na venda de merchandising do pro� xecto ar�ueolóxico c�amisetas�.

s� voluntarios participan en diferentes tarefas do proxecto�desde a loxística básica a� limen� taria�traslado de persoal e material�etc.�ata as inxentes tarefas de limpeza dun sitio.

Limpáronse preto de �metros cadrados de vexetación de xeito gradual e durante toda a campa�a ar�ueolóxica. A limpeza estaba orientada a facer visibles as estruturas defensi� vas e as posibles estruturas interiores.

En función das súas capacidades e co�ecemen� tos� os voluntarios operaban en diferentes áreas do proxecto. Podían participar previa inscrición. Non se realizaba selección previa�e a procedencia territorial�os grupos de idades e de profesións orixinarias son bastante hetero� xéneas. En xeral�o seu radio residencial era a provincia da Coru�a e o contorno urbano�e as medias de idade oscilaban entre preadolescen� 4.- Traballo en redes informais e tes ata a madurez �anos�.s� voluntarios voluntariado recibían un curso de formación�visitas guiadas aos avances do proxecto e dispu�an de asisten� �n dos elementos claves no proxecto o�rre cia continua por parte dos ar�ueólogos do pro� dos Mouros foi a participación social. �pro� xecto. Se ben o e�uipo técnico ar�ueolóxico xecto foi artellado de acordo co valor de facer concentrouse no participar ao públi� ámbito das sonda� co da experiencia xes ar�ueolóxicas de construción do e os voluntarios co�ecemento cien� nos espazos de tífico. � proxecto limpeza�a supervi� contaba cun e�uipo sión técnica e o técnico especiali� zado �e tamén apoio era conti� nuo. s� ar�ueólo� voluntario�de once persoas�das u� e un gos interpretaban � eran ar�ueó� in situ a evolución dos traballos desde logos e o �res� iura - Traballo específico con preadolescentes tante repartíanse un punto de vista entre ar�uitectos e didáctico para os xornalistas. Pero nos traballos da o�rre dos voluntarios. De feito�estes valoraban especial� mente �ue se lle explicasen as cousas�.

Mouros participaron outras �persoas en dife� rentes tarefas.

168

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

A Torre dos Mouros: Arqueoloxía Pública e Divulgación na Costa da Morte - Manuel Gago e Antón Malde Cremos u� e o traballo con voluntarios non é unicamente unha resposta a unha mala situa� ción económica�senón u� e debe estar na cerna dos proxectos ar�ueolóxicos. �s voluntarios convértense en embaixadores e custodios do sitio ar�ueolóxico�e permiten difundir visións directamente do proceso científico entre amplas comunidades de afeccionados. Só po�o unha anécdota�en setembro incendiouse un sector dos montes de Carnota e había un pe�ueno risco de u� e o incendio se estendera ata a o�rre dos Mouros. E a penas dúas horas recibiramos máis dunha ducia de mensaxes de voluntarios veteranos da o�rre indicando �ue prestarían o seu apoio se fose necesario. � voluntariado estimula a apropiación simbólica do espazo ar�ueolóxico a través da xeración dunha experiencia �ue é á vez individual e colectiva. n� ha acción significativa foi a imbricación coa industria turística local�non foi un dese�o inicial do proxecto�pero alomenos dous esta� blecementos da parro�uia de Lira ofreceron de motu propio descontos ou gratificacións nos seus establecementos para o voluntariado.

Desde o noso punto de vista� a noción de voluntario ao �ue se lle ofrece unha oferta de turismo e lecer vinculada ao territorio é un ele� mento especialmente interesante para desen� volver en futuras campa�as.

Cremos �ue tamén se asocia�habitualmente�o voluntario ar�ueolóxico a tarefas directamente en campo. Desde o noso punto de vista�creo u� e hai moitos ámbitos máis dentro dun pro� xecto ar�ueolóxico onde un voluntario pode traballar�desde procesado e análise de deter� minado tipo de datos� ata dinamización da comunidade local� etc. Cremos �ue se debe transmitir a idea dun voluntariado con moitas

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

máis funcionalidades�para así obter unha base social maior. � traballo coas empresas tamén é� ao noso xuízo�determinante. Malia �ue son os custes económicos a principal preocupación dun pro� xecto ar�ueolóxico�futuras li�as de traballo deberan avanzar nunha economía do intercam� bio coas empresas da zona�baseadas no patro� cinio a partir do intercambio de bens e servizos e facendo fincapé� desde os proxectos� nos beneficios tanxibles u� e as empresas poden obter da súa participación. �patrocinio unica� mente por anuncio é un concepto gastado desde o punto de vista publicitario�e u� e pode limitar as posibilidades de obtención de recur� sos.

5.- Divulgación en tempo real e público n� dos aspectos máis novidosos do proxecto foi a experiencia de comunicación e divulga� ción en tempo real do sitio ar�ueolóxico. Polo noso co�ecemento�é a primeira vez u� e se incrusta un e�uipo xornalístico no e�uipo ar�ueolóxico. Alumnos e profesores vincula� dos ao Grupo de �nvestigación en Novos Medios da �niversidade de Santiago de Compostela u� n e�uipo científico �ue leva �uince anos traballando en experiencias de comunicación interactiva�desenvolveron un proxecto de comunicación u� e permitiu obter valiosos datos sobre recepción de contidos científicos de ámbito ar�ueolóxico nun univer� so relativamente amplo de poboación de ámbi� to galego e espa�ol.

Desde o punto de vista comunicativo�o noso principal obxectivo era experimentar coa comunicación de procesos e coa construción 169

Fol de Veleno

n�3 2013

A Torre dos Mouros: Arqueoloxía Pública e Divulgación na Costa da Morte - Manuel Gago e Antón Malde

iura - Gravación das crónicas audiovisuais da Torre dos Mouros.

Manuel Gago entrevista a Antón Malde. Foto: Soledad Felloza.

dunha narrativa divulgativa baseada no méto� do científico. A escasa difusión dos contidos científicos cara un público xeral existente en Galicia cremos �ue se debe�en gran medida�á falta de especialización profesional no ámbito xornalístico� á ausencia dunha cultura de divulgación no ámbito dos profesionais cientí� ficos e a unha concepción xeral incorrecta da transmisión de resultados. r�adicionalmente�a comunicación científica concíbese como unha simplificación dos aspectos lexicográficos dun texto científico�e a unha noción da comunica� ción científica como a transmisión dun proce� so xa finalizado�duns resultados.

Desde a nosa visión� consideramos �ue a divulgación científica implica o desenvolve� mento de narrativas propias concibidas desde os formatos tradicionais orientados a un públi� co xeral. Neste sentido�as estruturas de guión audiovisual de ficción como as tramas ou os plot points �puntos de xiro�encaixan maxis� tralmente ben cos procesos do método científi� co clásico �os indicios�as evidencias�as con� xecturas� as hipóteses� os descartes�.

170

Programas audiovisuais de éxito coma o i�me e�am te�en empregado estratexias similares para crear relatos de gran interese para unha audiencia non especializada.

Deste xeito� o traballo de comunicación no ámbito da o�rre dos Mouros centrouse nas accións previas de difusión da existencia de xacemento e da convocatoria pública de voluntariado�así como na difusión posterior en tempo real do evento. �e�uipo non fixo comunicación corporativa externa cara outros medios de comunicación�senón �ue se centrou na construción do produto cultural desde cero� a partir de diferentes recursos electrónicos. A comunicación�a nivel de ritmo�estruturouse en tres fluxos temporais diferenciados� .�

A fin de semana �momento no u� e se realizaban os traballos� realizábanse traballos de comunicación en tempo real durante as �horas de actividade no sitio ar�ueolóxico. �proceso comezaba a pri� meira hora da ma�á cunha breve presen� tación en vídeo dos traballos do día por

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

A Torre dos Mouros: Arqueoloxía Pública e Divulgación na Costa da Morte - Manuel Gago e Antón Malde

�.

parte do director da intervención. A par� tir da súa intervención e do traballo pre� vio estruturábanse tres tramas� dúas delas de continuidade e outra difusa. As tramas de continuidade difundían o avance en determinado tipo de traballos� como a limpeza do lenzo occidental da muralla ou a descuberta de estruturas edificias na banda oriental. As tramas difusas introducían elementos non agru� pados �visitas� anécdotas� fotos intere� santes�.�proceso de comunicación cen� trábase� durante a fin de semana� nas redes sociais �Faceboo� e �itter�. A partir da segunda semana o esforzo cen� trouse en Faceboo�� debido á baixa penetración de �itter entre a nosa audiencia potencial �esta rede social está aínda moi marcada socialmente no ámbi� to espa�ol�.

Durante a semana. r�as o traballo no sitio ar�ueolóxico da fin de semana� empregabamos a semana laboral para unha comunicación máis estruturada e soportada�esencialmente�no e� b oficial do proxecto� apoiado por Faceboo� e i�tter. Esta comunicación de profundi� dade incluía artigos de reflexión e de interpretación dos resultados da fin de semana�infografías e vídeos resumo da actividade ar�ueolóxica.

iura

�.

En longo alcance . A nosa estratexia pasa por diminuír a actividade en redes sociais e concentrar� a medio prazo� a produción científica e documental en grandes repositorios. Deste xeito� o material multimedia depositábase en repositorios específicos �canle en Flic�r� eno�utube�e todos os artigos e a produ� ción científica fano no apartado de Produción Científicado e� b. Cremos �ue é o mellor xeito de achegar de xeito eficiente unha visualización da evolu� ción dos procesos de traballo para unha audiencia máis selectiva�de ámbito pro� fesional ou especializado. Para este tipo de contidos de longa duración�as redes sociais tradicionais revélanse como ineficaces e incluso perniciosas.

s� resultados da comunicación foron moi satisfactorios. �alcance global da comunica� ción na rede Faceboo�foi de máis de .�� ítems informativos consumidos durante o perí� odo de xullo de �e na e� b�de máis de .��páxinas vistas.

Como se pode apreciar�existe un reparto rela� tivamente e�uilibrado do consumo de contidos da o�rre dos Mouros en Faceboo�por idades e sexos� para interpretar estes datos hai u� e reparar en �ue a tecnoloxía está moldeada

- Alcance global do proxecto en Facebook (sexo e idade). Período: 1�� 21�2 - 2�1�2. Fonte: Facebook

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

171

Fol de Veleno

n�3 2013

A Torre dos Mouros: Arqueoloxía Pública e Divulgación na Costa da Morte - Manuel Gago e Antón Malde socialmente�e a distribución do emprego das tecnoloxías en termos de idade�nivel econó� mico e hábitat segue sendo relevante e pode favorecer o segmento de consumo de poboa� ción con ingresos económicos propios e dunha idade entre os �e �anos. Sen embargo�con� sideramos relevante prestar atención tamén ás dificultades de penetración no ámbito da mocidade��ue son comúns a outras experien� cias de comunicación.

Na nosa opinión�cómpre desenvolver e traba� llar formatos específicos de comunicación para segmentos de audiencia tan complexos como os da mocidade� a adolescencia e a infancia. Cada un deles ten re�uirimentos específicos e de aí a súa complexidade desde o punto de vista comunicativo.

Futuras campa�as permitirán experimentar con targets de audiencia específicos para co�ecer a súa interacción coa divulgación científica.

iura

- Prime Time en Facebook e e�b (páxinas vistas en � eb e contidos consumidos en Facebook). Fonte: Elaboración propia

Cremos �ue estas cifras se poderían incremen� tar intensificando a campa�a de comunicación ao longo de xu�o e estruturando elementos de impacto previos á propia intervención ar�ueo� lóxica�como se revela na figura ��ue amosa 172

o prime time de consumos de contidos da o�rre dos Mouros�especialmente no impacto da viralización. Como se pode apreciar�men� tres o consumo do e� b obsérvase como un medio secundario�de depósito�cunha audien� cia fidelizada e recorrente�o impacto da vira� lización e socialización da campa�a na o�rre dos Mouros apréciase a partir da segunda semana da intervención e increméntase de xeito notable nos últimos días. En futuras cam� pa�as� consideramos necesario dese�ar un plan de comunicación máis amplo �ue permi� ta unha viralización do contido de xeito pre� vio. No ámbito dos visitantes�este fenómeno incremencial apreciouse especialmente coinci� dindo coa terceira ou cuarta semana de inter� vención.

6.- Un novo perfil de visitante s� datos de audiencia revelaron unha intere� sante correlación co fluxo de visitantes presen� ciais �ue subían á o�rre dos Mouros. Desde Cool�o�uring informóusenos de u� e no con� xunto de visitantes apreciábanse perfís clara� mente definidos de visitantes �ue te�en u� e ver coas estratexias de comunicación e sociali� zación. Por unha banda� un significativo número de visitantes �ue acudían ás visitas da o�rre dos Mouros vi�an previamente informa� dos a través das accións de comunicación en �nternet. s�to introduce unha nova variable para comprender o turismo cultural en Galicia� �ue é a interacción e o vínculo previo entre o visitante e o xacemento�e a súa comprensión apriorística do contexto cultural e característi� cas do xacemento. Falamos dun visitante con co�ecemento previo �ue formula cuestións elaboradas e froito dunha reflexión previa no seu consumo doméstico de información sobre o xacemento ar�ueolóxico.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

A Torre dos Mouros: Arqueoloxía Pública e Divulgación na Costa da Morte - Manuel Gago e Antón Malde

iura

- O arqueólogo Xurxo Ayán explica a edificación oblonga do sector oriental. Foto: Andrea Lozano

Por outra banda�conforme avanzaba a campa� a� �tamén visitaron o xacemento numerosos visitantes do ámbito local �ue tiveran unha experiencia previa asistindo ás barferencias.

No noso dese�o inicial�non calculabamos �ue se ía producir este fenómeno�u� e chegou de xeito indirecto. As Barferencias reveláronse como dinámicas tractoras de poboa� ción cara o acceso ao xacemento��ue non é inmediato a unha estrada e �ue esixe un pe�ueno esforzo físico. Ao mesmo tempo� consideramos �ue estas experiencias na poboación per� miten vencer prexuízos ou percep� cións negativas apriorísticas �ue poi� dan estar vinculadas a este tipo de traballos e asociadas�na mentalidade popular� á práctica ar�ueolóxica �inaccesibilidade dos profesionais� politización do proxecto� efectos nocivos�etc.�.

7.- Principais resultados Desde o punto de vista ar�ueolóxico�a inter� vención na o�rre dos Mouros confirmou a existencia dun recinto defensivo de grandes dimensións no alto do Monte Garganta. A

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

intervención revelou�ademais�a inten� ción monumental dos seus construtores� especialmente nos lenzos defensivos do oeste��ue son os u� e te�en unha gran visibilidade e� son vistos� desde o ámbito de Carnota e o mar. Esta monu� mentalidade exprésase na descuberta dun amplo tramo de calzada � figura 11 � �ue vincula organicamente a primeira e a segunda li�a defensiva�e na constru� ción dinámica da muralla principal� engrosándose nos dous tramos conforme se acerca á porta de entrada.

A intervención tamén revelou o intrigante baleiro do recinto inferior��ue foi o espazo obxecto das sondaxes e traballos ar�ueolóxi� cos. De acordo coa prospección e os datos radiolóxicos�unha significativa parte do recin� to está baleiro�se ben as sondaxes ar�ueolóxi�

iura

- Fotografía a� rea do sector oeste da muralla.

Foto: Equipo Torre dos Mouros

cas constataron traballos de construción de edificios na zona oriental da muralla e o gra� diómetro ofrece posibles resultados positivos tamén na zona suroriental. Esas dúas áreas son as máis protexidas das inclemencias meteoro� lóxicas.

173

Fol de Veleno

n�3 2013

A Torre dos Mouros: Arqueoloxía Pública e Divulgación na Costa da Morte - Manuel Gago e Antón Malde A aparición dun gran edificio oblongo cun gran derrube interior e muros asociados poste� riores�situados por debaixo de pe�uenas estru� turas de posible uso gandeiro�foi un dos acha� dos significativos. Sen embargo�non foi posi� ble obter evidencias de uso doméstico deste edificio. Consideramos �ue� alomenos ese gran recinto inferior�non foi empregado como un espazo habitacional permanente.

En canto a cronoloxía�as evidencias localiza� das ata o momento �substancialmente os para� mentos�de soga e tizón�o emprego de picos como elemento nivelador das pedras e os xeito de construción�asociadas á ausencia de mate� riais no interior do xacemento� permítennos manter a hipótese c�on prudencia�de �ue a súa cronoloxía non é da d� ade do Ferro�senón �ue estamos a falar dun xacemento esencial� mente de época tardoantiga ou altomedieval.

Sen embargo� é preciso unha intervención máis ampla no xacemento para concretar máis o ámbito cronolóxico. As evidencias tamén permiten sinalar �ue o recinto baixo non foi empregado de xeito continuo por unha activi� dade doméstica e familiar.

Algunha lenda localizada nas aldeas situadas aos pés do sitio ar�ueolóxico� como � Carballal�sinalan o uso conxuntural do recin� to como un �refuxio contra os piratas dos mares�por parte da poboación de Lira. Esta funcionalidade lendaria é coherente co rexistro ar�ueolóxico localizado�se ben non explica as orixes e as peculiaridades dun recinto ar�ueo� lóxico u� e�na súa concepción�parece a caba� lo entre varias épocas�aínda u� e a súa constru� ción�polo momento�parece toda da mesma.

Desde o noso punto de vista�a campa�a � do proxecto ar�ueolóxico da o�rre dos Mouros 174

revelou a viabilidade da ar�ueoloxía pública en Galicia�tanto como mecanismo de preser� vación da ciencia en momentos de especial dificultade económica como�máis relevante� como un poderoso mecanismo de vertebración social� dinamización local e transmisión e divulgación do co�ecemento científico. �s datos obtidos permiten entender �ue as inter� vencións ar�ueolóxicas deben ser pensadas para ser viables social e economicamente desde o primeiro momento�e �ue esta viabili� dade se constrúe a partir dunha relación próxi� ma tanto cos cidadáns como cos potenciais consumidores do obxecto cultural. Abordando unha intervención ar�ueolóxica con estrate� xias similares ás da industria editorial ou cine� matográfica �salvando� evidentemente� as cuestións �ue te�en u� e ver coa finalidade científica�u� e debe ser primordial no proxec� to�é factible activar esa viabilidade nun con� texto local�pero tamén moito máis amplo. �patrimonio cultural galego precisa de narra� tivas�de intérpretes e de embaixadores. Cada visitante debe ser concibido como un cliente a� índa �ue o servizo sexa gratuíto�e�xa �ue logo�procurar a súa máxima satisfacción� pero sobre todo como un cidadán e� ntón� propietario en última instancia do lugar e�polo tanto�valedor da súa preservación. Estes visi� tantes serán os futuros intérpretes e embaixa� dores do sitio ar�ueolóxico.

Aínda �ue no conxunto de factores u� e fixeron viable o Proxecto o�rre dos Mouros hai condi� cións �ue fan único o proxecto�consideramos �ue o modelo é aplicable� coas adaptacións pertinentes�en diferentes puntos do territorio galego�como unha estratexia por parte de enti� dades sociais�empresariais ou das diferentes administracións.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

PASEOS POLA NOSA OURIVERÍA Susi Gesto Ourive compostelá

Sumario Neste artigo farei un breve percorrido pola historia da ourivería galega desde o meu papel de ourive. Realizarase tamén unha parada importante na ourivería compostelá�coa u� e eu me criei no recanto do meu pai. n� novo concepto de ourivería cheo de arte�de so�os�de maxia�de cren� zas e sobre todo de paixón polo oficio. Penso �ue é preciso recuperar as tradicións e as nosas profundas raizames e así remover o pasado�pois este forma parte do noso presente e máis do futuro próximo.

Palabras clave: ourivería�acibeche�Compostela�prata

Abstract n� this article �i�ll be briefl�a� ndering through the histor�of Galician goldsmiths from m� role as a goldsmith. An important landmar�i�ll be the goldsmiths from Santiago de Compostela�h� ere �learned m�trade from m�father i�th a ne�approach to the trade that is full of art�dreams�magic�beliefs�and�above all�passion. �find it important to recover our deep�rooted traditions in order to remove the past�as this in itself forms part of our present and near future.

Keywords: Goldsmith�Jet stone�Santiago de Compostela�Silver

�auxe repentino de amosar os procesos de creación no ámbito da artesanía en xeral rexor� de a partir do valor �ue acada de novo o artigo único e exclusivo o� artigo feito coas mans e coa alma� pezas con historia �ue pasan de xeracións en xeracións�ante o bombardeo de copias e produto foráneo. �posible �ue actual� mente esteamos ante un novo rexurdimento da ourivería. Aínda hai ourives �ue cremos na maxia u� e existe tras do traballo feito con aga� rimo polas nosas mans� sendo deste xeito conscientes do noso papel fundamental na marcaxe do tempo e da historia.

Poderiamos afirmar �ue a ourivería tradicional galega resulta unha arte apenas estudada debi� do principalmente á falta de documentación fiable e aos datos confusos �ue ve�en dados

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

por diversos factores� como por exemplo a falta dun catálogo de pezas pois estas non se inventariaban e non se conservan os libros dos obradoiros nin os dese�os e bos�uexos orixi� nais�contribuíndo a facer da ourivería unha das manifestacións artísticas máis misteriosas. a�mén esta falla de fontes se explica polo feito de �ue a ourivería foi considerada historica� mente como un xénero menor.

Ata o de agora o estudo máis completo sobre catalogación de pezas de ourivería tradicional foi o realizado polo estudoso pontevedrés e crítico de arte Fernando Martínez Vilanova.

Algunhas das súas teorías foron recollidas no libro publicado pola Deputación de Pontevedra A ourivería tradicional en Galicia � libro no cal se recolle�entre outros temas�a 175

Fol de Veleno

n�3 2013

Paseos pola nosa Ourivería

- Susi Gesto

súa historia�a tipoloxía�a orixe e desenvolve� pois esa posible vinculación perdeuse nos mento e as técnicas. Na mi�a opinión� este seguintes séculos. Mais cando falamos sobre a libro é un dos máis completos estudos realiza� orixe da ourivería galega temos u� e ter en dos sobre a ourivería popular. Entre as xoias conta u� e nunca poderemos certificar con total catalogadas no libro de Martínez Vilanova autenticidade as súas bases pois� ao meu ocupan un lugar de honor as �ue se atopan no entender�a nosa ourivería�debido a diversos Museo de Pontevedra. �n claro exemplo disto factores como o Cami�o de Santiago� foi é a colección u� e Juan López Suárez cedeu ao impregnada de diversas culturas ao longo da Museo e �ue está catalogada no libro�onde o historia. Algunha das �ue se poderían citar autor menciona u� e son as primeiras mostras serían a leonesa�o estilo gótico�bizantino�o da ourivería tradicional en Galicia . arabesco ou o portugués. Poderiamos destacar a similitude da ourivería galega e portuguesa Vilanova non só investigou a ourivería tradi� como defende Martínez Vilanova �p.�� cional senón u� e tamén rastrexou os ourives e máis os prateiros galegos artífices desta arte e Á presenza de ourives estranxeiros, coa deste fermoso oficio �ue foi pasando de xera� renovación do oficio que iso supón, unición en xeración� creándose así na historia mos a formación dos nosos ourives en moitas sagas de vital importancia para a nosa Portugal debido á unidade política cultura ourive. peninsular, sendo Porto o centro de referencia profesional máis directo. �De A ourivería dun pobo garda gran relación coas Portugal chegará a Galiza unha ourivesupersticións�a simboloxía�os signos identita� ría refinada. A variedade ornamental, os rios�o estatus social ou o culto e a relixión. motivos, a delicadeza do traballo submiMoitos estudosos relacionaron a ourivería nistrarán certificados técnicos de acregalega coa cultura castrexa pola gran similitu� ditación do oficio. Pero sobre todo virá de das técnicas empregadas na súa creación� unha identidade psicolóxica moi afín como podemos ver na páxina e� b do Museo que contará con axentes dunha e outra de Pontevedra onde se nos di� banda, e que especialmente no século XVII propiciará o embrión da ourivería A tradición ourive galaica acadará o seu galega, moi próxima ás patentes lusas. cénit ó longo do período castrexo da Idade do Ferro. Dentro da ourivería cas- Mais se temos �ue falar dalgún momento con� trexa, o elemento paradigmático será o creto da nosa ourivería�este sería sen lugar a torques, que se converterá en elemento dúbidas o Barroco�pois esta época marca un esencial para a ostentación da riqueza e proceso de reinvención e innovacións técnicas. o rango.

Grandes artistas de prestixio colaboran digni� ficando e dándolle máis valor se cabe ao seu Mais no seu libro Martínez Vilanova defende a labor�o cal nese momento supera as marxes idea contraria�ao afirmar �ue non existe tal creativas do artesanado para elevalo a cotas conexión da xoiería tradicional coas formas maiores. As formas�como en todos os marcos prerromanas�como por exemplo os tor�ues� históricos�van impregnadas dos signos e valo� 176

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

Paseos pola nosa Ourivería

n�3 2013

- Susi Gesto

res culturais. Fernando Martínez Vilanova estudou o detalle para esclarecer e dignificar o valor destas xoias e situar a ourivería tradicio� nal no lugar �ue lle corresponde�para o pracer dos apaixonados desta arte.

Poderiamos afondar moitísimo máis neste mundo cheo de maxia�mais sería un mundo sen fin�un mundo �ue te fai viaxar no tempo� na historia e nas xentes�na ideoloxía�na cultu� ra�nos so�os e nas sagas. n� mundo cheo de simboloxía� u� izais sendo esta a parte �ue máis admiro deste oficio de artesanado ances� tral. Mestres u� e formarán vindeiros Mestres� os cales darán continuidade ás seguintes comunidades de ourives �ue endexamais deberían �uedar no es�uecemento.

Con referencia á tipoloxía e ás formas na ourivería tradi� cional O Sapo�dende o meu punto de vista�é o máis des� tacado. Este tipo de peza�ao meu entender� fai u� e un ourive mar�ue o seu propio estilo dentro do gremio. Hai pouco déuseme por investi� gar o por�ué da súa denomi� nación�algo �ue me produ� ciu moitísima curiosidade�e así atopei no libro de Fernando M. Vilanova unha definición e interpretación baseada en teorías recolli� das nos seus estudos.

Martínez Vilanova �p � O sapo��ue será o prototipo do peitoral da ourivería tradicional galega�procede da imita� ción das xoias de peito de múltiples corpos en

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

forma triangular invertida�e mesmo dos rosa� rios de perlas rematados cun colgante pirifor� me u� e adornaban os escotes. En Galicia o sapo��ue é a alternativa tradicional�acadará o perfil de xoia por excelencia pola súa varieda� de�ri�ueza decorativa e compromiso estético coas formas �ue se labraban no país. Se ben é consecuencia directa das formas eruditas� a súa filiación cos modos do Barroco composte� lán e as virtudes profilácticas e morais u� e recibe dos Agnus Dei vanlle dar unha difusión amplísima en toda a nosa xeografía e�es�ue� cendo as referencias cultas�a súa independen� cia é tan firme �ue aparece como paradigma deste artesanado. �seu nome procede da voz castelá con u� e se co�ecían as rosas de peito�chamadas popular� mente galápago. A denomi� nación vén suxerida pola súa semellanza coas formas acoirazadas das tartarugas� ao constar dunha forma convexa adornada con pedras preciosas en cabu� xóns �e dicir� pulidas en convexo sen facetar�. � sapo� cunha estruturación ornamental desenvolvida en plano�recolle esta iden� tificación zoomórfica cun animal menos distante�u� e cos seus ollos saltóns e pel verrugosa concita esta ana� loxía. Deixaremos de lado as alegóricas representa� cións do sapo nos bestiarios medievais para lembrar a súa iconoloxía popular máis primiti� va��ue o identificaba co órgano sexual femini� no e con todo o proceso reprodutivo.

177

Fol de Veleno

n�3 2013

Paseos pola nosa Ourivería Pola contra�para o antropólogo Rafael Quintía o termo �sapo�podería vir da abreviatura de sapoconcho� termo galego para designar o galápago. Xa �ue logo� a denominación de �sapo�para nomear este tipo de alfaia podería ser unha simple tradución do termo castelán galápago�independentemente do carácter zoo� morfo da peza. Malia o dito�engade Quintía� �ue� Existe unha relación entre colgantes profilácticos e sapos xa que, como remedio para trata-lo mal de pezoña e o aire de bicho, pendurábase ó pescozo unha bolsiña negra que levaba dentro un sapo seco. Había que colle-lo sapo vivo e metelo nun bote pechado ata que morrese alí dentro de fame e ficase o seu corpo todo seco polo tempo. Despois metíase este sapo na bolsa que se cosía cunha cinta e este amuleto había que portalo pendurado ó pescozo polo tempo necesario para que remitise o mal. Así se recolleu no concello pontevedrés de Vilaboa. Tamén se usaba como amuleto unhas figuriñas que representaban o sapo e que se ataban ós pulsos para librarse do mal de aire.

Prateiros e acibecheiros de Santiago de Compostela Ata o de agora fixemos una pe�uena aproxi� mación á ourivería galega�mais dentro desta é a ourivería compostelá unha das de maior importancia. Cuxa principal característica é a técnica da filigrana en prata e a combinación desta co elemento de referencia�o acibeche.

O gremio dos prateiros A enorme importancia u� e foi ad�uirindo a 178

- Susi Gesto

peregrinación xacobea dende a �dade Media converteu a Santiago de Compostela nun dos centros relixiosos máis importantes do mundo cristián. En consecuencia a construción e reno� vación de mosteiros�igrexas e capelas incre� mentouse non só na área compostelá�senón en toda Galicia� aumentando notoriamente a demanda de obxectos de prata�tanto para o culto litúrxico como para ofrendas e doazóns por parte de particulares�romeiros�confrarías e outras institucións.

Deste xeito foron aparecendo co tempo nume� rosos obradoiros de prateiros e ourives�sendo o seu traballo documentado na Catedral dende o S. X�.Chegou a tal a súa importancia �ue os prateiros encargábanse da fixación do valor da moeda e do intenso comercio dos obxectos fei� tos de materiais preciosos. As súas tendas situáronse sempre moi preto da Catedral�con� cretamente dende os muros da Quintana ata a Porta Sur �ue aínda hoxe conserva o nome das Praterías.

A notoriedade do traballo dos obradoiros de prata compostelá dende a �dade Media fixo �ue os prateiros recibisen encargos doutras partes de Europa. a�mén se achegaron á cida�

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

Paseos pola nosa Ourivería

n�3 2013

- Susi Gesto

de�ao longo dos séculos�prateiros de moi dife� rentes lugares. Por outra parte moitas das ofrendas e doazóns feitas por peregrinos ou institucións fai �ue exista un gran número de obxectos procedentes de obradoiros foráneos. � S. X�X comeza coa Guerra de n� dependencia� a cal traería o consecuente espolio de boa parte do patrimonio artístico e a perda de moitas obras de ourivería debido á súa fundición para a obtención de moeda.

Aínda así� o traballo dos prateiros seguiu sendo uns dos oficios máis relevantes da cida� de pervivindo aínda ata os días de hoxe�desen� volvéndose dende as formas máis tradicionais ata as creacións de dese�o máis contemporá� neo.

A acibechería en Santiago de Compostela Dentro das numerosas definicións u� e atopa� mos sobre o acibeche��uedo persoalmente coa �ue realiza o antropólogo Rafael Quintía � Se houbese clases sociais entre os amuletos pétreos tradicionais galegos, o acibeche estaría no cumio, sería a clase aristocrática destas pedras valedoras. O acibeche é carbón petrificado converti-

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

do en lignito, considerada dende a antigüidade como unha pedra semipreciosa pola súa relativa escaseza, o seu brillo e a súa cor. É unha pedra de intensa cor negra, moi fráxil e susceptible de ser puída. Foi denominado polos clásicos succinum nigrum e lapis gagotes polos romanos. Empregouse dende antigo para realizar colares, colgantes, sortellas, pendentes e poderosos amuletos como a figa. Atribúeselle ademais un carácter terapéutico, protector, máxico e considérase como un material defensivo que protexe contra as malas enerxías e a mala ollada. Ten a capacidade de cargarse electricamente e de atraer pequenos anacos de papel. Segundo Carmen Baroja: "El azabache como sustancia es el magno preservativo; se enciende con aguas y se apaga con aceite; ahuyenta la mirada del basilisco y recrea las sofocaciones de la madre; en sahumerios da a conocer la gota coral y la virginidad; cocido en vino cura los males de dientes y los lamparones. Se usó para la axiomancia y no se quema si ha de suceder lo que se desea saber".

O traballo artístico do acibeche con fins ornamentais acadou o seu máximo esplendor nos artesáns composteláns ata tal punto que se converteu en símbolo da cidade dando incluso nome a unha rúa � Rúa da Azabachería � , e quedou estreitamente ligado ó culto xacobeo xa que o acibeche era traído a Santiago dende Asturias polos comerciantes que utilizaban o Camiño de Santiago como ruta de traslado do material durante séculos. Con el confecciónanse as famosas figas que posiblemente sexa o amule-

179

Fol de Veleno

n�3 2013

Paseos pola nosa Ourivería to galego por excelencia que une a virtude valedora que ten o acibeche contra o mal de ollo e a peculiar forma do amuleto: unha man cos dedos cruzados a modo de defensa contra o mal de ollo. �s primeiros traballos de acibeche feitos en Compostela datan do S. X�� e o material empregado vi�a de Asturias por carecer Galicia de depósitos deste mineral. s� obra� doiros acibecheiros composteláns creáron� se a partir do gremio dos concheiros� o cal ti�a en exclusividade a venda das cunchas naturais ou vieiras� insignia simbólica da peregrinación �ue máis tarde se elaborou en materiais como o aci� beche. No S. X�V os ourives constitúense Tomás Noval como unha das confra� rías máis importantes e influentes da cidade�baixo a protección de San Sebastián. Ata o S. XV��o traballo dos acibe� cheiros foi o de maior actividade�deixando na toponimia compostelá diferentes testemu�os.

No S. XV��comeza xa un período de decaden� cia sen chegar por iso a desaparecer o oficio� gozando de novo hoxe en día dun gran prestixio e demanda.

- Susi Gesto

o�do o material de calidade u� e se usaba nos obradoiros composteláns vi�a da zona de Asturias� lugar onde existían numerosas minas. As relacións con Compostela foron sempre moi importantes�pois alí se facían por encargo miles e miles de pe�uenas pezas u� e se vendían na capital galega e �uedaban as pezas grandes��ue hoxe se ven en numerosos museos para os máis importantes obradoiros. �mineiro asturiano e herdeiro desta rica tradición�o�más Noval� gardou durante corenta anos os maiores e mellores anacos de acibeche para os Mestres composte� láns�cobrando realmente unhas cantida� des ínfimas polo material a pesar de ser a única persoa �ue o extraía. En Compostela�Noval contaba con moitos e bos amigos� entre os cales poderiamos citar a Fernando Ma�er� Moncho Re�ueixo� Ramón González� Ricardo Rivas�Elo�Gesto�os irmáns o�o� �etc. En reco�ecemento da súa enorme amizade e fidelidade tributóuselle unha merecida homenaxe o �de decembro do �Día de San Eloi�patrón dos acibecheiros e pratei� ros. Noval non só foi admirado e reco�ecido en Compostela�sendo un referente tamén na súa terra� como demostra o fermoso poema creado por Aurelio González �vies na súa memoria�

�nha das figuras representativas para a ourivería de Compostela no S.XX�dende o meu co�ecemento� foi o derradeiro mineiro asturiano do acibeche� Don o�más Noval�o cal dende o concello astu� riano de Villaviciosa forneceu do negro material os nosos acibecheiros.

180

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

Paseos pola nosa Ourivería

n�3 2013

- Susi Gesto

A�ABACHE Negro tienes el futuro azabachero Asturiano escuro como las mines �ue se fueron taponando.

Que por u� edar �a no nos �ueda �uien con pi�ueta �con sacos rasgu�e la superficie �atopen con algo tan máxico.

Eloy Gesto e o seu papel na ourivería �oficio de ourive transmitiuse de xeración en xeración�creando así grandes sagas �ue mar� caron papeis de enorme importancia na histo� ria da nosa ourivería. Vou falar da mi�a saga� os Gesto�o da ourivería �ue eu respirei dende nena�sen es�uecer lembrarnos dos moitos e bos ourives �ue deixaron marca en Compostela.

Habrá �ue incrustar en el viento los tornos engarrotaos.

Habrá �ue pulir el oficio �engancharlo en unos garfios.

Habrá �ue insertar las fuerces a la manera del rosario.

Habrá �ue limar aspereces hasta dar brillo al cansancio.

Que por u� edar no nos �uedan más �ue piachos �praos �una figa para espantar la cigua �ue nos echaron.

Que lastima ��ue desidia �ue pena tanto fracaso� tener todo en nuestras vetes e ir por ahí ha comprarlo. a�llanos una esperanza con tréboles �calaos ponernos un broche en el mapa �decir �ue se a atrancao.

Que por u� edar no nos �uedan más �ue un pu�ao de artesanos� �los u� e �ueden cuéntense con los dedos de una mano.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Falar de Elo�Gesto é falar dun gran referente na ourivería Compostelá dende finais do S. XX. Home apaixonado polo seu oficio ao cal impregnou dun enorme temperamento artísti� co. Naceu en Carballal �A Coru�a� no seo dunha familia humilde�e non comezou a andar ata os tres anos de idade por causa da pobreza e das necesidades u� e pasaba a familia�debido á persecución política e á condición de roxo do meu avó�Jesús Gesto Calvo�tamén prateiro �ue realizaba cuberterias de prata de xeito totalmente artesanal� como era o normal 181

Fol de Veleno

n�3 2013

Paseos pola nosa Ourivería na�ueles tempos. a�mén facía cálices axudán� dose do torno para darlle forma. .

Nos cuartos onde meu pai durmía de neno estaba a mesa de traballo�espertando co son do martelo na ingre�unha sintonía �ue o acom� pa�aría por sempre na súa vida. Foron dous os fillos u� e seguiron os pasos do meu avó�o meu pai Elo�e máis o meu tío Jesús. Chegado o momento Elo�é enviado a estudar á Escola de Artes e f�icios Maestre Mateo�combinan� do a un tempo o traballo xunto ao seu pai co de neno dos recados por diferentes obradoiros de Compostela. �so foi o u� e o levou de aprendiz para algúns deses obradoiros�comezando aos trece anos no da �Rapa da Folla��e continuando noutros ao mesmo tempo �ue seguía a súa preparación na escola Mestre Mateo.

No obradoiro do �Cabalo�� lugar no �ue coincidiu cos �ue serían algún dos gran� des Mestres do oficio� co�ece a Ma�er��ue cando se establece pola súa conta nas Praterías lévao con el para formar parte do seu obradoiro. Alí �uedaron catro aprendices a traballar con el. Elo�Gesto encar� gábase das pezas únicas grazas á súa enorme creati� vidade e co�ecemento da técnica. �meu pai creaba constantemente. i��a esa enorme necesidade.

Nese obradoiro creáronse pezas de grande envergadura� mais coa chegada dos veráns meu pai escapaba cos seus bártulos de pintura por aí adiante�para logo voltar cando cansaba 182

- Susi Gesto

da vida bohemia.

Estando aínda con Ma�er�déronse conta de �ue os vellos es�uemas da ourivería u� edaran obsoletos e eran carne de museo. Racharon moldes�había necesidade de innovar. �sector estaba ancorado nunha tradición inamovible.

Nese momento prodúcese un cambio nas for� mas da ourivería compostelá�pois o acibeche� �ue só se realizaba en talla e para traballos na súa maioría para a �grexa�mestúrase coa fili� grana e créase a ourivería compostelá actual converténdose en xoia. Es�uécese o cicelado clásico �ue era o �ue facía a maioría dos ouri� ves. Combínanse novos materiais e movemen� tos do gremio creando unha nova escola de seguidores �ue recolleron todo iso. Grazas a estes factores comeza unha nova xeración u� e formará unha das maiores etapas na ourivería com� postelá.

A consolidación de Elo� Gesto chega cando este se establece pola súa conta en Vista Alegre. No ano �un Elo�bohemio e so�ador comeza a súa andadura absolutamente de cero. Xunta ferramen� tas e aos poucos comeza a saír adiante. �nha vez asentado dedica parte do seu tempo a crear esas pezas �ue alimentaba o seu espírito. Pezas �ue o levaron a ser reco�ecido con premios como por exemplo o Premio Nacional á Popularidade do ano �. Sempre innovando nas súas creacións� algo u� e sempre levou dentro. �n�uieto con li�as modernistas e

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

Paseos pola nosa Ourivería

n�3 2013

- Susi Gesto

empregando o plano pictórico na ourivería� pois a súa expresión sempre estaba ligada a iso�pois como el sempre dicía� Ás veces sentes que esas formas xa non expresan e hai que atopar novas linguaxes.

Do seu obradoiro de Vista Alegre saíron bos ourives como Adonis ou a mi�a irmá Leo Gesto�da cal papá sempre dicía �ue era finísi� ma traballando. Leo comeza no oficio aos seus dezaseis anos�recollendo o legado e aprenden� do dun modo excepcional para logo transmitir� me a min os seus co�ecementos.

No seu rincón da alma�como sempre dicía Elo�do seu obradoiro de Vista Alegre�conta� ba cunha vitrina onde amosaba� con moito orgullo� as antigas ferramentas do seu pai� ferramentas todas feitas a man polo meu avó Jesús. �Museo do Pobo Galego fixouse nes� tas�e meu pai cedeunas en depósito e axudou á montaxe dunha sala específica no museo dedicada ao oficio de ourive. A presentación desta sala fíxose coa presenza do historiador e antropólogo Antón Fraguas Fraguas. Alí�enri� ba dunha antiga mesa de ourive�continúa a brillar a mi�a favorita� a balanza feita coas súas propias mans. Entra�able� Asociación de Orfebres y azabacheros de Santiago de Compostela A creación do novo gremio de ourives xorde nunha cea de amigos a festexar o día do seu patrón. Nesta falouse da necesidade de agrupar os prateiros e acibecheiros �ue nese momento convivían en Compostela� para así poderen defender e reclamar as necesidades deste arte� sanado. Ao seguinte ano�no �fúndase ofi� cialmente o gremio de ourives baixo o nome de Asociación de r�febres �Azabacheros de

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Santiago de Compostela� sendo escollido Gesto como presidente��ue pasou un total de dezanove anos ao fronte da Asociación e loi� tando xunto a persoas incondicionais como Julio Lado e Ricardo Rivas entre outros moi� tos.

Das moitas cousas �ue se promoveron foi a impartición de cursos de formación de engas� te�esmalte�cicelado�etc. xurdidos da necesi� dade de preparación das novas xeracións.

Destes cursos sairán bos ourives u� e aínda na actualidade seguen a mostrar en Compostela a súa profesionalidade. Nesa época e grazas a estes cursos entran no sector moitas mulleres� pois como dicía Elo��as mulleres neste oficio non existían�ao igual �ue en moitos outros gremios clasistas. A súa sorpresa foi �ue as mulleres asistían máis a estes �ue os homes.

Sempre dicía �ue un profesional completo é o que sabe coordinar a creatividade do deseño coa parte práctica para realizar a peza .

Dúas das maiores contribucións deste gremio foron as de deter a proliferación de pezas fal� sificadas de acibeche procedentes doutros puntos de Espa�a e expendidas como propia� mente compostelás e máis a de deter a venta de produto mecanizado como artesanal. A adulte� ración estáballe a facer moito dano á imaxe da nosa ourivería�a cal aínda conservaba a súa pureza e personalidade.

Dende a creación do novo gremio cada ano dedicábaselles aos ourives u� e máis tempo levaban nel o reco�ecemento de Prateiro do Ano� na cea anual do San Eloi� patrón dos ourives. Esta data converteuse nunha xornada de convivencia e festa para os ourives. n� ha das cousas �ue lle reportou máis ilusión 183

Fol de Veleno

n�3 2013

Paseos pola nosa Ourivería

- Susi Gesto

en la zona de Limousin, hacia el año 558, desde joven fue aprendiz de un orfebre de Limoges para pasar más tarde a París a ocupar el cargo de tesorero del rey Clotario II. Años más tarde se hizo sacerdote y llegó al final de su vida a ser nombrado obispo. Utilizó sus bienes para ayudar a los pobres y en el rescate de 10 cautivos y fue un incansable predicador, especialmente, por la zona de Flandes. Murió el 1 de diciembre de 660, por lo que se adoptó esta fecha como la de su festividad.

a Elo�Gesto foi a de promover a creación da imaxe do San Eloi no ano �sendo varios os membros do gremio �ue participaron na súa creación� tales como R. Rivas Me�uto� S. Ma�er Garea� Julio Lado Martínez� J. Elo� Gesto Ferreiro� R. Rivas Casal� E. Fin� Fernández�Artesanía Pampín�L. Gesto Beiroa e M. Vilas Novas. A figura foi realizada en prata� marfil� madeira de casta�o� acibeche� ouro�ametistas e circonitas e foi depositado polo gremio no museo das Peregrinacións de Santiago de Compostela.

Despois de �anos á fronte da aso� ciación deixa esta canso e en silencio� sentíndose en certa maneira triste polo feito de �ue non houbese candi� datos a�como el dicía� coller a antorcha do relevo� atopándose nese momento a Asociación á deriva.

Inscrición: "ESTE SAN ELO�FUE REALI� ADO� BAJO LOS AUSPICIOS DE LA� ASOCIACI� N DE ORFEBRES DE SANTIAGO� EN EL A� O 2� �SIENDO PRESIDENTE� D. ELO� GESTO FERREIRO� SANTIAGO DE COMPOSTELA, 1 DE DICIEMBRE DE 2� " �

Cita do Museo das Peregrinacións Esta imagen de San Eloy es un buen ejemplo de la continuidad de los gremios dedicados a la realización de obras en plata, oro y marfil en Santiago desde el s. XI. San Eloy está representado con los atributos que caracterizaron su patronato sobre el gremio de los orfebres, plateros y herreros, fundamentalmente, la zafra y el martillo. Nacido en Francia,

184

No ano �Elo�Gesto vai a Xapón a través dunha empresa privada nipo� na �ue o leva en representación da cultural galega xunto a catro artesáns de diferentes modalidades�un grupo folclórico e ao grupo musical Milladoiro�ao cal el adoraba.

A súa misión alí durante un mes foi a de traba� llar en vivo por diferentes cidades do Xapón. ��ue máis lle gustou do pais asiático foi a dis� ciplina e a admiración u� e senten por �uen sabe facer ben as cousas. Pasou unha semana no Par�ue de Espa�a e de aí para �sa�a�Lara e despois i�oto. Aínda estando alí�realizáron� lle unha oferta para �ue ficase a traballar no Xapón e mandáronlle cartas a posteriori para ver se mudaba de idea�mais a familia e o seu amor e paixón por Compostela tiraron máis

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

Paseos pola nosa Ourivería

n�3 2013

- Susi Gesto

por el. Levou a nosa ourivería por todo o mundo� non só a Xapón� chegando as súas pezas a lugares insólitos.

n� bo exemplo do seu carácter pictóri� co nas súas obras foi o xogo galaico co cal ga�ou o certame de artesanía tradi� cional Antón Fraguas no ano �. � mesmo ano u� e o Museo �tinerante da Deputación de Pontevedra ad�uire varias pezas súas como a coroa �ue amosamos na foto.

Realizou grandes obras para a �grexa�como era habitual neste gremio. Existen pezas dis� persas en diferentes lugares de culto como poden ser as �ue se atopan en Cobas �Viveiro�� Abades� Ameixenda� Portumeiro ou Vista Alegre �Compostela�� igrexa esta na cal tamén podemos ver �Sagrario�peza creada xunto a outros ourives. a�mén ao longo da súa vida formou parte do Padroado da Fundación Centro Galego de Artesanía e Dese�o e máis da Comisión Gallega de Artesanía�onde loitou xunto a outros pola creación do novo Centro de Artesanía en Compostela�algo u� e no seu momento foi aprobado mais u� e ao final non se realizou.

Defendeu tamén os intereses do pe�ueno comercio formando parte xunto a Asore� da directiva da Cámara de Comercio de Santiago de Compostela.

En reco�ecemento á súa carreira e traxectoria profesional� Elo� Gesto foi galardoado coa Segueta de u� ro do Colexio de Xoiería de Galicia no ano �celebrándose en Baiona a gala de entrega do premio�o cal foi recibido rodeado dos seus grandes compa�eiros de pro� fesión e dos seus seres �ueridos.

Coroa, propiedade do Museo Itinerante da Deputación de Pontevedra.

Peza de Eloy Gesto

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Para o ano �estaba programado o u� e era o seu gran so�o�a súa exposición de u� rivería 185

Fol de Veleno

n�3 2013

Paseos pola nosa Ourivería

- Susi Gesto

e Pintura� organizada pola fundación da Artesanía de Galicia en colaboración con outros colectivos. A data desta estaba pensada para o día � febreiro� mais non chegou a tempo pois meu pai falece o día �do mesmo mes.

� Ourives� , fillos do oficio

Lembro ben �ue cando cumprín os sete anos encargounos facer a min e aos meus irmáns unha mesa de traballo dividida en tres partes onde� dende moi pe�uenos� comezamos a aprender e realizar o traballo de fondo da fili� grana e todo o �ue iso abarcaba. Medramos do mesmo xeito u� e el medrou�coa sintonía do martelo de fondo�buscando ese movemento do cal el sempre falaba. Ao voltar da escola e acabar os deberes no noso espazo dentro do seu obradoiro�meu pai escenificaba bodegóns para u� e nós os pintaramos� pois o dese�o artístico e a pintura foi sempre unha paixón para el�o cal proxectaba na linguaxe da súa obra.

Fillos do cobre�do bronce�do ferro�da prata e do ouro. Fillos da materia da cal está feita a natureza e �ue nalgunha hora se tornou xoia coa axuda das mans e do saber�acadando a súa misión estética ou funcional no seu presente e converténdose co pasar do tempo en memoria de valiosos tesouros�tesouros máis simbólicos �ue materiais u� e pasaron e pasarán a través de xeracións.

A nós�os seus herdeiros�sempre nos dicía �ue cartos non deixaría�mais �ue nos �uedaba un oficio�un oficio o cal el se encargou durante toda a súa vida de impregnar de maxia. E cum� priu.

186

Herdeiros dun oficio �ue chega desde os tem� pos do pasado xa case es�uecidos pola bréte� ma dos anos. Fillos dunha tradición e co�ece� dores dos segredos dunha cultura. Nenos cria� dos ao son do martelo no ingre�da calor e das cores do lume�do movemento e da maxia das mans modelando metais e natureza. Sabedores do segredo e da clave de pintar lenzos no metal tan só coa axuda das ferramentas e das mans� algo �ue se acada coa experiencia dos anos e do oficio. Nacendo e vivindo rodeados de li�as�trazos�sombras e momentáneos so�os de creatividade. Fillos da identidade dun pobo� responsables de �ue as seguintes xeracións sexan testemu�o dun modo de vida�dun modo de pensamento�do valor do traballo feito coas mans.

u� rives��fillos de pais �ue ensinaron o u� e eles antes aprenderan. Pais de fillos �ue senti� rán de igual modo o mesmo orgullo por este oficio de mestres.

Pensar nel é pensar en Compostela�en melan� colía�en sensibilidade�na arte e elegancia do movemento das súas mans�en xenerosidade� en paixón�en pai�. Mais sobre todo na súa poesía u� e expresou en modo de xoia.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

Paseos pola nosa Ourivería

n�3 2013

- Susi Gesto

Bibliografía:

-OSMA DE, GUILLERMO . Catálogo de Azabaches

Compostelanos .

Santiago

de

-CARDÍN, ÁNGEL . Tomás Noval. El último Compostela. Ara Solis Consorcio de Santiago. �.

minero del azabache. El Correo Gallego.

-MARTÍNEZ VILANOVA, FERNANDO . A

-QUINTÍA PEREIRA, RAFAEL . A pedra da

ourivería tradicional en Galicia.Pontevedra.

pezoña e outras pedras sandadoras da cultura

Deputación de Pontevedra. �.

popular galega. Revista Dixital de Galicia Encantada. �.

Páxinas web consultadas: - GESTO BEIROA, SUSANA . Susigesto.blogspot.com.es �Pax e�b Museo das Pereguinacións. �Pax e�b Museo de Pontevedra.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

187

di i d t m ro oi o i l ra a ao o da ui t tidad

atro i io

ai olorio om

o llo d ual dro

i i o ord

r om

Fol de Veleno

n�3 2013

A ENCEF ALITE DO IRMÁN COELLO ("Br er Rabbit visits the witch").

A personaxe da bruxa�t erapeuta�na base literaria da obra �n� cle Remus stories� �C� ontos do tío Remus�� de Joel Chandler Harris Alicia Beatriz López Gallego Licenciada en Filosofía e Ciencias da Educación, profesora de "Escritura Creativa" na Facultade de Filosofía da USC e directora e presentadora do programa de Radio Obradoiro "O Sombreiro de Merlin"

Sumario Nas sociedades tradicionais�aparece ás veces a metáfora da enfermidade e o cami�o de acceso cara a sandación como un marco simbólico no �ue se desenvolve o proceso de formación cara a autonomía persoal. A familia humana fala de secretos baixo a forma de contos�nos �ue o exer� cicio eficaz das actividades propias das bruxas abranguen tamén a función terapéutica. a�l é o caso da tradición afroamericana temperá.

Palabras clave: bruxa�terapeuta�n� cle Remus storie�Joe Chandler Harris

Abstract n� traditional societies�the metaphor of illness �and the path to healing�sometimes appears as a s�mbolic frame�or�i�thin h� ich the process of personal autonom�develops. Humanit� spea�s its secrets �in the form of tales��n h� ich the �efficient�use of the activities proper to i�tches encompasses also a therapeutic function. �his is the case i�thin the ancient Afro� American tradition.

Keywords: i�tch�doctor�n� cle Remus stor��Joe Chandler Harris

Segundo a definición da RAG�bruxo ou bruxa e terapeuta te�en as seguintes acepcións� Bruxo-a � s.1. Persoa con co�ecementos de medicina natural e supostamente con poderes sobrenaturais�u� e realiza curacións�adivi�a o porvir�etc. �bruxo da tribo�.Sin. baluro, feiticeiro , mago , meigo . �f.2 . Muller á �ue se atribuía un pauto co demo� do �ue recibía poderes para realizar meigallos� adivi�ar o futuro�etc. � Cre que unha bruxa lle botou un

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

mal de ollo�. Sin. meiga . � 3. fig. Muller mala��ue causa dano ou provoca conflitos de maneira intencionada. � Esa bruxa tiña que ser��� Terapeuta � s. Med. Persoa u� e se dedica á terapéutica. � O terapeuta debe comprender os problemas do paciente e axudarlle a superalos�. � 1, 2, 3. http://www.realacademiagalega.org

189

Fol de Veleno

n�3 2013

A Encefalite do Irmán Coello

- Alicia Beatriz López Gallego

Este é o caso dunha das mi�as máis ben�ueri� das lecturas da infancia r�egalo do meu pai� nese fermoso costume��ue convén recordar� Terapéutica: s.f. 1. Med. Parte da medicina de regalar un libro ás fillas arrefriadas �ue se �ue se ocupa do tratamento das enfermidades. �Os últimos estudos no campo da terapia .� 2. aburren na casa mentres non curan�un conti� �o de curioso título �ue atrapou a mi�a aten� r�atamento específico para unha enfermidade. �A psicanálise utilizou terapias innovadoras ción dende o primeiro intre en u� e o lin pola súa proposta intelixente e �para min�entón� no seu momento�. cf. cura . � novidosa �ue ensinaba como ven� Esta diferenciación� cer os nosos medos�moitas veces expresados pola metáfora da �ue inclúe valoracións non obxectivas� traza enfermidade. �conti�o titúlase �A unha clara diferenza encefalite do irmán coello��Brer Rabbit visits the i�tch��na versión entre o labor dun �tera� orixinal�e forma parte dun volume peuta��ao �ue se inclúe dentro do campo da publicado pola Disne�� baixo o � título �Películas a�lt Disne�� medicina �sen a puntua� �no lización de �natural�� �. �conto forma parte dunha �ue trata as enfermida� serie titulada �Canción del Sur� des a través da com� con historias extraídas da película prensión destas�na procura da súa superación� de igual título�estreada hai xa case �anos� sen recorrer a ningún elemento máxico ou aínda �ue supuxo un dos grandes éxitos da sobrenatural. Pola contra�a acepción de bruxo devandita factoría de animación� tamén foi ou bruxa engloba a ampla esfera do máxico� unha das máis polémicas por considerarse no implica relación co mundo do sobrenatural e tempo un filme de connotacións racistas. A unha serie de dons non definidos �ue�no caso realidade é a seguinte�a Disne�adaptou a obra da muller�virían�como non�do trato co dia�o� de Joe Chandler Harris�escritor�xornalista e dispensador de poderes dani�os. A ambivalen� folclorista�nado en Georgia en �e falecido cia pertence só ao personaxe do bruxo ou en Atlanta en �.Harris recolleu na súa obra bruxa�ao terapeuta non se lle adxudican en n� cle Remus stories�as narracións e fábulas ningún caso intencións perversas. �ue os escravos afroamericanos trouxeron dos seus países de orixe e �ue escoitaba e recollía A arte reflicte mellor �ue os dicionarios o mentres traballaba con eles na plantación de mundo real e�dun xeito non premeditado�rea� Eatonton e� stado de Georgia�.Harris�interesa� liza combinacións casuais�extraídas da expe� do no tema�visitaba os barrios dos escravos e riencia dos pobos��ue dende a tradición oral recollía nas casas as historias do seu folclore pasan á escrita e�deste xeito natural�van via� ás �ue�despois�daría forma no devandito libro xando polas diversas culturas��ue se atopan e adaptado pola Disne�como un filme de ani� mesturan�legándonos unha visión do mundo máis rica e aberta.

Así mesmo�

4. "Películas Walt Disney", tomo IX, da colección Jovial, no 1979.

190

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

A Encefalite do Irmán Coello

n�3 2013

- Alicia Beatriz López Gallego

mación para o cinema�baixo o título �Canción do Sur�. Nel�un vello escravo dunha planta� ción sure�a�o �ío Remus��vai contando ao fillo do dono fábulas e contos extraídos do seu folclore�os protagonistas son animais e for� mulan� principalmente� os conflitos do Brer Rabbitpara escapar con ben das trampas dos seus inimigos� o �rmán �so�� o �rmán Raposo�e o �rmán Lobo�.

Joel Chandler Harris

Na mi�a investigación resoltoume moi com� plicado acceder ao libro orixinal completo de Harris� atopando unha versión do Pro�ect�s Gutemberg � � este� aínda u� e recolle varios contos con ilustracións� non inclúe �Brer Rabbit visits the �itch���rmán Coello visi� ta a bruxa��do �ue tratamos neste artigo. A

versión �ue inclúe a Disne��non no filme� senón no posterior volume X� de �Películas a�lt Disne��titúlase igualmente deste xeito. �conto preséntanos a Brer Rabbit �Irmán Coello� no medio dun gravísimo problema� Brer Rabbit está deprimido �na versión orixi� nal� "got de mopes"�. Sorprendentemente�na versión castelá �ue eu lin da Disne�� a verba �depresión� traduciuse por �encefalite�.

Quizais a idea dun coello deprimido non ti�a sentido nos anos �no mundo latino ou�tal vez�se decidiu usar ese termo por ser a ence� falite una enfermidade u� e poden chegar a padecer realmente estes animais e non ocurrér� selle ao tradutor dolencia e�uivalente ningun� ha. Deixamos de lado este dato curioso e seguimos de volta na procura de información sobre o conto do Brer Rabbit�na súa versión orixinal de Harris��ue finalmente atopei en fragmentos nun blog� e�lling secrets� � m�s.blogspot.com.

Nel� a través dos diversos fragmentos recolli� dos da obra de Harris �ue o autor do blog reproduce en versión orixinal�no dialecto dos escravos afroamericanos da Georgia do X�X� imos vendo como Brer Rabbit�� Brer �é o xeito dialectal de dicir � Brother� isto é� �Irmán �confesa padecer depresión �a expre� sión é � got the mopes�e tras rexeitar o trata� mento do Rabbit-doctor �desfacéndose das pílulas u� e este lle subministra�aventúrase a ir na procura da bruxa�chamada na versión de Harris�� Aunt Mammy-Bammy Big-Money �e �Tía Cachimba��pois fuma nesta variedade de pipa�na tradución latina do conto da versión publicada pola Disne� no volume anterior�

5. http://www.gutenberg.org/ebooks/2306 6 . Os fragmentos do texto no dialecto orixinal do conto "Brer Rabbit visits the witch" atopeinos neste blog: http://tellingsecrets-mks.blogspot.com.es

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

191

Fol de Veleno

n�3 2013

A Encefalite do Irmán Coello

- Alicia Beatriz López Gallego

atopalo. Ela ocupa así un lugar de poder�loca� mente citado. A bruxa u� eda ben definida no lizado nunha paisaxe concreta�de difícil acce� seguinte fragmento extraído do devandito blog so�é iso o �ue lle confire o seu carisma��uen e u� e reproduzo tal e como vén recollido do dialecto orixinal��t u� z pode vivir a cotío no a long� long a� � ter de lugar a onde outros soa� mente se achegan con middle of de deep�blac� dificultade e temor na s�amp �here Aunt Mamm��Bamm� Big� desesperación�na procura dun saber �ue os cure�ten Mone� lived. Dose dat �ue ser alguén �ue ven� �anted ter go der had ter ceu o medo�a escuridade� �ump some� hump some� o mal�isto é�a enfermida� hop some�flop some�ride de� u� e vive pracenteira� some� slide some� creep mente no centro do co�e� some� leap some� foller cemento curativo � the some�holler some a� n if middle of the swamp ��o de�u� ren�t might�e� er� medio do lamazal�visión escurecida dos ollos ful�de�didn�t get der den.��Había un longo, longo camiño ata o medio do profundo, escu- non iniciados do lugar do saber�. Ela non ten ro lamazal onde vivía Aunt Mammy-Bammy�ue ir�ela xa está�ela vive aí�en certa manei� Big-Money. Aqueles que quixeron chegar ata ra ela é o lugar �ue habita. Vive na tebra ilumi� alí tiveron que saltar algo, carrexar con algo, nada. brincar un pouco, desplomarse outro pouco, montar sobre algo, deslizarse , arrastrarse, saltar por riba de algo, seguir algo, berrar algo e se non foron debidamente coidadosos, entón non conseguiWitchron chegar alí� � . �dicir�a � -Doctor��tal como é nomeada na lingua do conto� facendo así a unión de ambos termos�vive nun lugar afastado�perigoso�escuro�ao �ue se chega tras pasar por unha serie de atrancos e un cami�o polo �ue hai �ue ir ben esperto para non fracasar no intento e ser �uen de

7. A traducción do texto extraído no dialecto afroamericano, tal coma vén exposto no blog citado na nota 6, é miña; fíxena con bastante liberdade pois traducida ao pé da letra resulta repetitiva. As variantes dialectais non tiven onde cotexalas, fíxenas de xeito intuitivo apoiándome no contexto e a semellanza dos sons das verbas.

192

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

A Encefalite do Irmán Coello

n�3 2013

- Alicia Beatriz López Gallego

Cando Brer Rabbit chega onda ela� ponse enteiramente nas súas mans� cóntalle o seu padecemento no medio dos fumes do lamazal e a Witch-Doctor �a Bruxa-Doutora� actúa entón en consecuencia. �mal u� e afecta ao Brer Rabbit nace do medo a pensar �ue ten o seu inxenio magoado�cre �ue a súa intelixen� cia e astucia están danadas�enpe�uenecidas e u� e será deste xeito presa fácil para os seus inimigos�o r�mán s�o��o r�mán Raposo�e o r�mán Lobo��u� en andan sempre a enredar con el�facéndolle todo tipo de falcatruadas� manténdoo así nun constante estado de alerta� no �ue precisa argallar sempre alguna leria para escapar delas sano e salvo.

Brer Rabbit precisa do seu inxenio para sobrevivir nun mundo hostil�sen el é vulnerable e feble�e isto prodúcelle un pro� fundo desacougo. � entón� cando�en lugar de facer un ritual máxico�a Witch-Doctorpropón� lle ao Brer Rabbit tres probas� moi na li�a da contística tradicio� nal �na versión do blog �ue reco� lle o conto de Harris�estas con� sisten en traerlle un es�uío nun saco�coller unha serpe do chan e levarlle o cairo dun elefante. Na versión de Disne��a segunda das probas consiste en atar un león a unha árbore�.Cada unha das pro� bas conleva unha dificultade meirande ca a anterior�ata u� e finalmente o Brer Rabbitremata curado tras superalas todas con éxito. Así vemos como a � WitchRabbit� �pois na fábula tamén está representada por un coello femia�utiliza unha metodoloxía claramente terapéutica na segun� da acepción presentada ao inicio

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

do artigo� no senso de u� e a Witch-doctor comprende o problema e axuda ao seu pacien� te a superalo. Non utiliza para iso máis �ue as propias capacidades do seu �paciente��neste caso�a súa pretendida doente intelixencia�á �ue �ueda demostrado non lle sucede nada.

Máis cercana ás terapias de desensibilización do paradigma cognitivo�condutual �ue á maxia� converte á nosa bruxa nunha terapeu� ta�cuxa abraiante figura conciliadora de sabe� res chega a nós a través do acervo cultural dun pobo escravizado� recollido na escrita por un orfo de pai H � arris é un fillo abandonado�ile� xítimo��ue se sente moi preto�nas plantacións nas �ue traballa� dun pobo �ue tampouco

193

Fol de Veleno

n�3 2013

A Encefalite do Irmán Coello semella ter pai�e �ue consegue�a través da figura transmisora de Remus�facernos ver u� e a mestura cultural enri�uece a ollada sobre o mundo�pois mostra un xeito propio de expre� sar o �ue todos temos en común. Harris�fainos chegar estes contos a través da figura do Remus�un vello escravo da plantación sure�a� �uen os vai contando pola vía da oralidade ao neno do terratenente. Esta �normalidade�en �ue se desenvolve esta relación�entre o neno e o vello escravo contador de historias� así reflectida na película de Disne��foi o �ue fixo �ue esta fose considerada racista por obviar ou naturalizar o problemático da circunstancia da escravitude en �ue ambos protagonistas viven e desenvolven a súa relación. �certo é u� e Harris foi un loitador constante pola reconci� liación racial. �seu fillo maior�Julian LaRose Harris�xunto coa súa dona Julia Collier Harris� ga�ou o Pulitzer en �pola súa loita e rexei� tamento do racismo e�en concreto�polo seu aberto posicionamento en contra do �u �lux l�an.

- Alicia Beatriz López Gallego

medos alleos e u� e non aparecen nos diciona� rios.

Tio

a�l vez� cando as culturas se esgotan e se deprimen na súa propia decadencia�o mellor u� e podemos facer é seguir o consello da sabia Bruxa-Doutora� Aunt Mammy-Bammy BigMoney e po�ernos a pensar.

As historias do Tío Remus� narradas polos pobos escravos afroamericanos de Georgia e Atlanta�recollidas por un escritor e xornalista �ue foi �uen de escoitalas e transmitilas�seme� llan xa ter abandonado as plantacións pola súa conta e viaxan en libros �ue seguen a contar aos nenos e nenas do mundo outros xeitos de vencer as angustias e os medos u� e eles�como pobos escravos�experimentaron por séculos e aos �ue venceron para sobrevivir na circuns� tancia �ue lles tocou vivir e �ue nós herdamos como natureza humana u� e somos�cada un escravo na súa pe�uena plantación é servo�á súa vez�dos medos aprendidos�para mostrar� nos �ue xa�no século X�X�houbo unha BruxaDoutora�chamada Aunt Mammy-Bammy BigMoney� �ue soubo unir saberes para sanar 194

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

O HOME DE PEDRA José Luís Lozano Rúa Dedicado á memoria do señor "Tivo" de Castrelo

A MIRADA EMIC N este apartado da publicación damos voz ós actores culturais para u� e dende a súa mirada como suxeitos activos e�á vez�observadores do fenómeno cultural a narrar nos conten a súa particular visión ou interpretación dos feitos. A Sociedade Antropolóxica Galega �Saga�non se fai responsable das opinións expostas polos autores dos textos�nin as asume necesaria� mente como propias. s� textos presentados nesta sección do anuario publícanse sen correc� ción gramatical e sintáctica para mante�la maior fidelidade co xeito de expresarse do autor.

Na estrea deste novo apartado de Fol de Veleno damos voz a José Luís Lozano Rúa�veci� o� de Castrelo do Val e redescubirdor da Pedra Alta de Castrelo do Val. Así nos conta o Sr. Lozano os feitos nos �ue se produciu o descubrimento da primeira estela�menhir dun gue� rreiro atopada en Galicia.

Sumario �redescubridor da Pedra Alta de Castrelo�José Luís Lozano Rúa�fala en primeira persoa das circunstancias do achado da peza co�ecida como estela do guerreiro.

Palabras clave: Castrelo do Val�Pedra Alta de Castrelo�José Luís Lozano Rúa�Estela do Guerreiro�petróglifos�Castro da Cabanca.

Abstract José Luís Lozano Rúa�the rediscover of the P� edra Alta de Castrelo��a standing stone��tal�s us about the circumstances of the discover�of the artefact named �Estela do guerreiro�or the a� rrior�s gravestone.

Keywords: Castrelo do Val�Pedra Alta de Castrelo�José Luís Lozano Rúa�a� rrior�s grave� stone�petrogl�phs�Castro da Cabanca.

Son José Luís Lozano Rúa�de Castrelo do Val. Nacín no ano �e antes de falar do achado da E� stela do Guerreiro da Pedra Alta��u� ero dar as grazas a Miguel Losada e a Rafael Quintía pola oportunidade �ue me dan para transmitir�a partir destas páxinas�un pouco da historia do meu pobo�da mi�a familia e das in�uedanzas dun mozo da zona fronteiriza con Portugal�no sur de u� rense.

Meu pai é carpinteiro�dos de antes�aparte de facer portas e móbeis�tamén facía carros de

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

vacas e pipas para o vi�o. A mi�a infancia paseina entre Castrelo do Val e Verín�enredan� do na carpintería polas tardes despois da esco� la� e axudando nas leiras� collendo patacas� sachando e facendo algunha falcatruada.

Xa dende pe�ueno�prestoume moito ler�prac� ticamente todo o u� e caía nas mi�as mans� libros�revistas e banda dese�ada�chamados �tebeos� na�uel entón. Coma todos os do tempo dos setenta�a pe�uena televisión tamén era un estímulo� con programas como �El 195

Fol de Veleno

n�3 2013

O Home de Pedra

-o �s�Luís Lozano Rúa

hombre � la tierra�� do �uerido Félix Rodríguez de la Fuente� películas como �Nacida libre�ou novelas como �La llamada de la selva�� The call of the wild�axudaron a crear unha pe�uena consciencia e conciencia de cara á natureza u� e nos rodea.

�os vellos. A concentración �parcelaria�desfi� xo toda esta paisaxe�este sistema u� e sosti�a a xente dende �sempre�. Mudaron así as canles das augas� os chagorzas e outros humidais foron atuídos e pe�uenos montes de terra e pedras foron desfeitos e aplanados.

Nun mundo e nun intre no �ue encomezaba a mudar o xeito de vida no rural�cando a xente deixaba de ter vacas e cabalos para traballar nas terras e mercaba un tractor. As casas feitas de maneira tradicional e con materiais tirados da terra daban paso a outras feitas con blo�ues e cemento. A pista de terra pasaba a ser de asfalto. A enerxía eléctrica��a luz��entraba en todas as casas facendo mudar o xeito de traba� llar e aproveitando moitas veces a xornada máis aló do acostumado. Seguindo cos cam� bios na agricultura tradicional de rotación dos cultivos�no coidado dos lameiros e no uso �ue se facía da auga para regalos�nos muí�os e nas caldeiras �eses sucos u� e levan auga polos pra� dos para regar ou drenar�.

Precisamente foi así e aí�con moita probabili� dade�onde ficou sepultada a e� stela��a nosa Pedra Alta de Castrelo. n� ha peza de �pedra de gra� � ��ue daba nome á chaira na beira do �ámega�a uns centos de metros do Castro da � Cabanca e da necrópole do San Marti�o e dentro dunha zona meirande chamada �A � Coutada� polo seu uso gandeiro . Ademais� facía de marco entre as terras de Monterrei� cara o e� ste�de Verín�coas de Castrelo do Val ó Norte e Nordés.e�mpo despois do seu redes� cubrimento�e consultando ar�uivos�a referen� cia a unha �Pedra do Couto��no Catálogo do Mar�ués de la Ensenada�pode �ue estea con� servando para nós un antigo nome dado a esta pedra� posiblemente fincada na terra e u� e a�ueles escribáns recolleron igual �ue apa�a� ban os dos muí�os�casas�carros e xugadas u� e había na contorna.

o�do iso mudou coa chegada da concentración parcelaria. �sistema minifundista e autosufi� ciente��ue olla sempre cara o ritmo anual esta� cional� as poulas�os navais�as corti�as�os chousos�as carradas de torgos e uces�os cami�

A situación dada no Catálogo sitúa a Pedra do Couto entre as parro�uias de Vilamaior do Val

1 Nome que no val do Támega recibe o granito.

2 Cara o S. do castro da Cabanca, e moi próximo atópase o xacemento do Campo do San Martiño, onde houbo capela que foi destruida a finais do XIX. A súa existencia foi coñecida grazas á xente de Cástrelo que llelo fixo saber ós que logo o excavarían,Taboada Chivite e Xosé Lorenzo "Xocas" na campaña do 1961, que deu como resultado a existencia de varios sepulcros de pedra. No Noticiario Arqueológico hispánico, na separata VI cadernos 1-3 de 1962, os delegados das excavacións, X. Lorenzo e X. Taboada explican: "...hacia el sur se halla otro yaciminento en el que se hicieron asimismo excavaciones: se trata del "Campo de San Martiño" (...) muy pronto dio principio la aparición de sepulturas(...) Es de notar que casi todas las piezas laterales de los sepulcros son de granito, piedra que no existe en las inmediaciones y que por esto tuvo que ser traída de lejos" 3 Nesta extensión adoitábase coutar o gando de xeito que cando a herba xa inzara ben ceibábase nesta gran extensión para que pacera comunalmente por xunto.

196

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

O Home de Pedra

n�3 2013

-� os�Luís Lozano Rúa

e Castrelo do Val. Cada unha pertence a un concello diferente polo �ue é posible u� e sexa algo máis u� e unha coincidencia e �ue te�a� mos así unha referencia histórica da función dada como marco entre termos.

non se sabe canto tempo. A pedra fica es�ueci� da�deitada na terra durante un par de anos. A choiva e o sol fan �ue nese tempo volva medrar un pouco de brión e li�ue na súa super� ficie.

Nun día de outono�outro mozo vai dar un paseo até o Río da Veiga.

Dende a pista chamada �a corredoi� ra��a cen metros da pedra e douscen� tos do río�ao mozo chámalle a aten� ción esa mesma pedra e achégase para lle botar unha ollada de preto.

Simple curiosidade� podo asegurar� xa u� e o tal mozo era eu.

Chegados a este punto�vou tentar resumir o acontecido nos últimos cinco anos dende �ue un arado tropezou cunha pedra até o intre actual no u� e temos a nosa Pedra Alta na Cidade da Cultura� no Monte Gaiás de Compostela.

A uns douscentos metros do Río �ámega� chamado Río da Veiga polos veci�os de Castrelo�e no lugar da P� edralta��un mozo e un tractor vesaban unha leira coa intención de preparar a terra para lle botar cereal. � apeiro�un arado chamado cultivador e co�e� cido no popular como �ganchos�ou �guin� chos��vai soterrado a case u� e un metro de fondura. Nun intre o tractor non �uere avan� tar mais e�logo dun par de intentos�unha pedra de gra dunha tonelada de peso comeza a asomar da terra fresca�vendo a luz dende

Nesta terra unha pedra de gra non é frecuente. Se estaba aló era por�ue fora transportada doutro lado xa u� e a zona é de xisto. � sol�dende o oeste�onde está o monte Meda � �estaba a pi�ues de po�erse�res� tarían como moito dúas hora de luz. Segundo me fun achegando á pedra a súa postura�algo inclinada�e a luz solar facendo algo de sombra na superficie fixéronme ver un gravado circu�

Pedra Alta de Castrelo. Foto SAGA 2� 12

4 Este monte, perfectamente visible dende a zona, atópase a uns tres km en liña recta augas arriba do Támega. Nel atópase un dos coutos mineiros máis importantes e antigos de Galicia: o de Arcucelos, no que dende tempos moi remotos se ten explotado o estaño, e máis recentemente o wolframio ou a tantalita.

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

197

Fol de Veleno

n�3 2013

O Home de Pedra lar moi desgastado. Dende uns dez ou �uince metros dous ou tres círculos concéntricos eran visibles. Ao achegarme máis dinme de conta de �ue era un petróglifo� seguramente moi antigo��uen sabía canto. n� par de rebaixes laterais� os cantos matados� unhas li�as de esguello�un �a carón dos círculos�o �ue semellaban semicírculos por baixo do �e unha li�a transversal� fixeron �ue pensara nunha lápida�ou a tampa dunha tomba. Mais era�era enorme� Nese ano �un amigo meu chamado Bruno Rúa estaba en Barcelona. Bruno ten editada unha pe�uena Guía Ar�ueolóxica do � . n� libro �ue é froito Alto �ámega dun longo traballo de recompilación entre a xente dos pobos e aldeas� �pateando�moito monte para atopar e rexistrar moitas pedras dos mouros� das ferraduras�con covi�as e moitos castros�uns setenta �ue hai na bisba� rra.

Púxenme en contacto con el�faleille da pedra�da súa forma e dos seus gra� vados�do �ue podía ou non podía ser� etc. Aínda tiven u� e agardar case u� e outro ano até �ue o Bruno volveu da Barcino para comezar a saber o seu posible significado e orixe.

Despois de moitas voltas�aconteceu u� e dous ar�ueólogos �ue facían un traballo en Verín�a moi pouca distancia�achegáronse para ver a pedra no seu sitio orixinal. A partir desta visi� ta os acontecementos tomaron outra dirección�

-o �s�Luís Lozano Rúa

unha dirección e�uivocada e torta na mi�a opi� nión. �sto tivo como consecuencia directa a saída da pedra� xa chamada �Estela do Guerreiro� � ou estela de Pedra Alta�desta terra na u� e levaba tantos anos�tantos como tres mil ou tres mil cincocentos segundo estes ar�ueó� logos. s� feitos a seguir foron o estudo e cataloga� ción da Estela por parte dos ar�ueólogos Alberte Reboreda e Breogán Nieto�co aseso� ramento do experto en petróglifos Antonio de la Pe�a Santos e coa participación de Roberto Seara.

Outro achado recente, non lonxe da Pedralta. A pedra alta de Vilar de Perdizes, Montalegre, Portugal, na casa do seu dono e conservador, o señor António. Foto SAGA 2� 12

O desencontro Logo de concretar unha visita a unha propieda� de particular� e como é unha leira privada� acordouse entre Alberte�Breogán e o Concello de Castrelo do Val �nas figuras do seu alcalde� Vicente Gómez e do Concelleiro de cultura�

5 Rúa, Bruno: Guía Arqueolóxica do Alto Támega Imprentadixital, Verín -Ourense. Ed. Do autor. 1ª ed. 2007 6 A nova en Cultura Galega org http://www.culturagalega.org/noticia.php?id� 18914

198

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

O Home de Pedra

n�3 2013

-� os�Luís Lozano Rúa

Xosé Lois Santiago�e máis eu�achegármonos á Pedralta unha tarde do mes de abril do ano �.

Cal non sería a mi�a sorpresa cando�logo de agardar sen resultado unha chamada para con� firmar esta visita e achegarme acompa�ado do concelleiro á leira�decido dirixirme ao lugar xunto con este. Aló atopeime� atopámonos� cun grupo de catro persoas ao redor da peza� cos ollos bailantes e as mans sucias logo de levar tres ou catro horas limpando�fotografan� do e marcando con xiz os gravados. Na�uel intre a emoción�si a emoción�non me permi� tiu dicir máis u� e saúdos e emitir preguntas torpes sobre o �ue acontecía. Podería escribir a�uí algún comentario compartido entre eles� coma se fose un segredo o �ue alí acontecía.

De feito�volvendo a vista atrás�debería ter dado a mi�a opinión sobre o caso de estar alí sen permiso dos donos ou�cando menos�terme oposto ao traslado da peza até o pe�ueno museo etnográfico da localidade�algo �ue se decidiu nese intre con certa presa e pouca información sobre o u� e se podía ou debía facer ao respecto.

Dende entón� a actitude da Administración� refírome ó Museo Ar�ueolóxico de u� rense u� nha institución �ue leva pechada de xeito ordinario seica dende �� e dende a Consellería de Cultura� pasando pola Delegación desta Consellería en �urense� levou a certos enfrontamentos. Nos xornais e na televisión te�en saído varias opinións� a meirande parte das veces escritas dende un despacho e polo tanto sen contrastar. Ditas opinións non fixeron máis �ue danar as dúas partes implicadas.

Logo deste resumo� onde fican inda moitas cousas no tinteiro�seguro u� e algunhas impor� tantes�só me resta por engadir o meu parecer.

Grazas a isto vi�eron a Castrelo do Val� e co�ecín�a varios académicos�entre ar�ueólo� gos�antropólogos�historiadores e fotógrafos. �meu interese na historia é hoxe máis grande �ue nunca�os estudos recentes sobre os pobo� adores desta terra na �dade do Bronce desvelan datos noutra hora ignorados ou mesmo nega� dos. Souben así� �ue a maneira de facer ar�ueoloxía está mudando. Xa non se trata de espoliar directamente os xacementos e acumu� lar todo o achado nos museos. Diferentes dis� ciplinas te�en cabida no estudo dos nosos devanceiros.

Darlle valor a unha pedra en particular na súa exposición nun museo�onde pode ser vista e fotografada por moitas persoas pero onde non se fala da xente �ue fixo a pedra e do seu sig� nificado simbólico�relixioso e humano paré� ceme algo errado�incompleto.

Castrelo do Val� � de outubro de �.

Segundo ano da �Guerra do Guerreiro.�

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

199

Fol de Veleno

n�3 2013

Anexos, fotografías e notas Sociedade Antropolóxica Galega SAGA

Anexo 1: Esquema sobre debuxo de campo.

Esquema sobre debuxo de campo. Fonte: SAGA 2012.No Casteli�o apareceu unha cabeza zoomorfa. No Lugar do �Pracer� na beira do Río �ámega�seica puido ter habido unha explota� ción aurífera da �dade do Ferro.

Anexo 2: Necrópole do San Martiño.

Necrópole de San Martiño. Ó sur do Castro da Cabanca. Foi comunicada polos veciños de Castrelo do Val a X. Taboada Chivite logo de que un cachón de auga abrirá unha gabia nas proximidades dunha capela destruída a finais do XIX. Debuxo de Campo a partir da información de Taboada e Lorenzo. Fonte SAGA 2012.

200

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

Fol de Veleno

n�3 2013

Anexo 3: Ficha de catalogación do Petróglifo do Marco Vello do Castro da Cabanca, Castrelo do Val, Ourense.

O Marco Vello do Camiño Vello por baixo da Cabanca, Castrelo do Val, Ourense

Petróglifo do O Marco Vello do Camiño Vello por baixo da Cabanca, Castrelo do Val, Ourense

https://maps.google.es/maps?hl=es&tab=wl 41� 59´22.32 N 7� 26´11.12 O 408 m.s.n.m.

Petróglifo do Marco Vello do Camiño Vello do Castro da Cabanca: Un petróglifo de sucos semellantes a unha posible forma "Phi" alterada polo desgaste da pedra granítica na que está gravado. Outros trazos indeterminados pola cobertura de lique, e cruciformes "de termo"nas beiras da peza.

Tipo de Ben

Petróglifo sobre marco de termo

Lugar

Camiño Vello por baixo do castro da Cabanca. Dentro da zona de afección deste. Na confluencia de camiños. Na linde de parroquias. (Santa María, Castrelo do Val e San Salvador, Nocedo do Val.)

Parroquia

Santa María

Concello

Castrelo do Val

Provincia

Ourense

Cronoloxía

Indeterminada. Idade do Bronce?

Coordenadas

41°59´22.32 N 7°26´11.12 O 408 m.s.n.m.

Data do achado

18 de marzo de 2012

Descubridor

Miguel Losada. Sociedade Antropolóxica Galega, SAGA

Anuario de Antropoloxía e Historia de Galiza

201

www.antropoloxiagalega.org http://sociedadeantropoloxicagalega.wordpress.com